Relaties
alle pijlers
hulp gevraagd aub!
vrijdag 27 februari 2009 om 13:57
Hallo iedereen
Ik zit verschrikkelijk in twijfel. Kan er al een paar nachten niet meer door slapen en het is het enige waar ik kan aan denken. Het zit zo, ik kom op het punt van afstuderen, gaan werken, sprake over trouwen en kinderen krijgen. Ik ben hierdoor gaan nadenken over wat ik wil in het leven.
Ik heb bijna bij alles twijfels (vb. studiekeuze die ik gemaakt heb) maar mijn allergrootste probleem is: twijfel tussen twee mannen die ik allebei graag zie. Ik ben sinds een achttal jaar samen met mn vriend waarvan we de laatste drie jaar samen wonen. De echte verliefdheid is natuurlijk over maar ik hou wel van hem. Af en toe heb ik een emotionele breakdown, maar denk dat dit vooral aan mijn persoonlijkheid te wijten is ipv aan de relatie. Ik ben iemand die veel aandacht nodig heeft en ik voel soms dat ik die niet genoeg krijg, maar mss moet ik daar gewoon realistischer in zijn.
Ik ben vijf jaar geleden verliefd geworden op X met wie ik een toen een affaire heb gehad van een aantal maanden. (Ik besef dat dit helemaal fout is en je hoeft mij dit dus niet meer duidelijk te maken). X had ook gevoelens voor mij en stelde mij ,heel begrijpelijk natuurlijk, voor een keuze en ik heb toen voor mijn vriend gekozen en ik heb X ook gemeden, heel af en toe wat smalltalk online maar daar bleef het bij. Mijn vriend weet van die vroegere verliefdheid, maar meer niet, aangezien ik toen na lang overwegen had beslist bij hem te blijven en hem dus niet 'onnodig' wou kwetsen door helemaal alles op te biechten. Tegen X ben ik wel altijd eerlijk geweest ivm hoe het zit met de relaties met beiden.
Nu ben ik sinds kort weer in contact met X (heb dit contact zelf opgezocht overigens, ben er nog steeds niet uit of dit aan mezelf ligt of aan mn huidige relatie) en ik ben weer verliefd op hem geworden. Ik zit nu op het punt van dat ik beslissingen moet maken voor de rest van mijn leven en ik weet niet of ik bij mijn vriend moet blijven of moet beginnen met X. Dat het geen gewone crush is, die zo dadelijk over is, is ondertussen wel duidelijk.
Ik denk dat X eigenlijk beter bij mij past maar mss is dat door de vlinders? Ik weet niet als ik met X zou beginnen hoe het zou evolueren en vind het ook moeilijk om de zekerheden die ik nu heb bij mijn vriend zomaar weg te gooien, ik ben bang voor het risico. (vb. alles en iedereen is me hier bekend, zekerheid van een job, ander deel van het land waar X in woont en ik weet zeker dat mn vriend mij graag ziet en ik hem ook). In ieder geval wil ik nu wel de beslissing nemen voor de rest van mijn leven. Ik wil dat X ook verder kan gaan met zn leven want hij weet dat ik zo in twijfel zit.
Ik zit volledig vast, heb al zoveel proberen te 'vergelijken' voor zover dit kan en weet het echt niet. Ik zou liefst geen enkel van de twee kwetsen maar dit is niet mogelijk natuurlijk. En stel dat ik voor mn vriend kies, moet ik dan alles opbiechten? Heeft iemand raad aub? Ik weet dat ik er zelf uit moet komen, maar nieuwe inzichten zijn welkom want ik blijf in tweestrijd. Liefst geen verwijten, die heb ik mezelf al lang allemaal gemaakt.
Bedankt
Ik zit verschrikkelijk in twijfel. Kan er al een paar nachten niet meer door slapen en het is het enige waar ik kan aan denken. Het zit zo, ik kom op het punt van afstuderen, gaan werken, sprake over trouwen en kinderen krijgen. Ik ben hierdoor gaan nadenken over wat ik wil in het leven.
Ik heb bijna bij alles twijfels (vb. studiekeuze die ik gemaakt heb) maar mijn allergrootste probleem is: twijfel tussen twee mannen die ik allebei graag zie. Ik ben sinds een achttal jaar samen met mn vriend waarvan we de laatste drie jaar samen wonen. De echte verliefdheid is natuurlijk over maar ik hou wel van hem. Af en toe heb ik een emotionele breakdown, maar denk dat dit vooral aan mijn persoonlijkheid te wijten is ipv aan de relatie. Ik ben iemand die veel aandacht nodig heeft en ik voel soms dat ik die niet genoeg krijg, maar mss moet ik daar gewoon realistischer in zijn.
Ik ben vijf jaar geleden verliefd geworden op X met wie ik een toen een affaire heb gehad van een aantal maanden. (Ik besef dat dit helemaal fout is en je hoeft mij dit dus niet meer duidelijk te maken). X had ook gevoelens voor mij en stelde mij ,heel begrijpelijk natuurlijk, voor een keuze en ik heb toen voor mijn vriend gekozen en ik heb X ook gemeden, heel af en toe wat smalltalk online maar daar bleef het bij. Mijn vriend weet van die vroegere verliefdheid, maar meer niet, aangezien ik toen na lang overwegen had beslist bij hem te blijven en hem dus niet 'onnodig' wou kwetsen door helemaal alles op te biechten. Tegen X ben ik wel altijd eerlijk geweest ivm hoe het zit met de relaties met beiden.
Nu ben ik sinds kort weer in contact met X (heb dit contact zelf opgezocht overigens, ben er nog steeds niet uit of dit aan mezelf ligt of aan mn huidige relatie) en ik ben weer verliefd op hem geworden. Ik zit nu op het punt van dat ik beslissingen moet maken voor de rest van mijn leven en ik weet niet of ik bij mijn vriend moet blijven of moet beginnen met X. Dat het geen gewone crush is, die zo dadelijk over is, is ondertussen wel duidelijk.
Ik denk dat X eigenlijk beter bij mij past maar mss is dat door de vlinders? Ik weet niet als ik met X zou beginnen hoe het zou evolueren en vind het ook moeilijk om de zekerheden die ik nu heb bij mijn vriend zomaar weg te gooien, ik ben bang voor het risico. (vb. alles en iedereen is me hier bekend, zekerheid van een job, ander deel van het land waar X in woont en ik weet zeker dat mn vriend mij graag ziet en ik hem ook). In ieder geval wil ik nu wel de beslissing nemen voor de rest van mijn leven. Ik wil dat X ook verder kan gaan met zn leven want hij weet dat ik zo in twijfel zit.
Ik zit volledig vast, heb al zoveel proberen te 'vergelijken' voor zover dit kan en weet het echt niet. Ik zou liefst geen enkel van de twee kwetsen maar dit is niet mogelijk natuurlijk. En stel dat ik voor mn vriend kies, moet ik dan alles opbiechten? Heeft iemand raad aub? Ik weet dat ik er zelf uit moet komen, maar nieuwe inzichten zijn welkom want ik blijf in tweestrijd. Liefst geen verwijten, die heb ik mezelf al lang allemaal gemaakt.
Bedankt
vrijdag 27 februari 2009 om 14:11
Indoubt,
Het feit dat je weer contact hebt gezocht met X, duidt er, in mijn optiek, op dat je relatie met je huidige vriend niet lekker loopt. Waarom zou je X anders opzoeken?
Ik denk niet dat je moet vergelijken wie het 'beste' is van de twee. Kijk eerst hoe je relatie is met je vriend. Ben je happy? Gelukkig? Wil je met hem oud worden? Niet? Dan verbreek je de relatie en ga je eerst even alleen zijn voor je je in een relatie met X stort. Is je vriend wel voor jou de ware? Dan kappen met X.
Het fenomoon: 'Geen oude schoenen wegooien voor je nieuwe hebt' is hier niet aan de orde.
Het feit dat je weer contact hebt gezocht met X, duidt er, in mijn optiek, op dat je relatie met je huidige vriend niet lekker loopt. Waarom zou je X anders opzoeken?
Ik denk niet dat je moet vergelijken wie het 'beste' is van de twee. Kijk eerst hoe je relatie is met je vriend. Ben je happy? Gelukkig? Wil je met hem oud worden? Niet? Dan verbreek je de relatie en ga je eerst even alleen zijn voor je je in een relatie met X stort. Is je vriend wel voor jou de ware? Dan kappen met X.
Het fenomoon: 'Geen oude schoenen wegooien voor je nieuwe hebt' is hier niet aan de orde.
vrijdag 27 februari 2009 om 14:14
Indoubt, je moet er voor oppassen dat je gevoelens voor X niet alleen door de spanning van iets nieuws komen. Kijk eerst hoe het is met je vriend. Is daar echt geen redden aan dan ben ik het eens met Pilous, eerst even alleen en daarna weer een relatie.
Maar allereerst stoppen met X zolang je nog met je vriend een relatie hebt.
Maar allereerst stoppen met X zolang je nog met je vriend een relatie hebt.
vrijdag 27 februari 2009 om 14:14
Allereerst: een vage topictitel zoals deze is niet echt handig ......
Kiezen tussen twee mannen, denk je echt dat wij dat even voor jou kunnen oplossen? Die keuze moet je toch echt zelf maken.
quote:_InDoubt_ schreef op 27 februari 2009 @ 13:57:
Ik zit nu op het punt van dat ik beslissingen moet maken voor de rest van mijn leven en ik weet niet of ik bij mijn vriend moet blijven of moet beginnen met X. Beetje dramatisch om te stellen dat je 'nu moet beslissen voor de rest van je leven ....'
Je weet niet wie van de twee ...... Als je écht een eerlijke keuze wilt maken, zou ik zeggen: vertel vriend eerlijk wat er gaande is, ga weg bij hem, ga een tijdje op jezelf wonen, neem afstand en geef jezelf de tijd. Wellicht word je na een half jaar wel verliefd op ene Y en is je dilemma daarmee opgelost
Kiezen tussen twee mannen, denk je echt dat wij dat even voor jou kunnen oplossen? Die keuze moet je toch echt zelf maken.
quote:_InDoubt_ schreef op 27 februari 2009 @ 13:57:
Ik zit nu op het punt van dat ik beslissingen moet maken voor de rest van mijn leven en ik weet niet of ik bij mijn vriend moet blijven of moet beginnen met X. Beetje dramatisch om te stellen dat je 'nu moet beslissen voor de rest van je leven ....'
Je weet niet wie van de twee ...... Als je écht een eerlijke keuze wilt maken, zou ik zeggen: vertel vriend eerlijk wat er gaande is, ga weg bij hem, ga een tijdje op jezelf wonen, neem afstand en geef jezelf de tijd. Wellicht word je na een half jaar wel verliefd op ene Y en is je dilemma daarmee opgelost
vrijdag 27 februari 2009 om 14:14
De vraag is niet wat je voor X voelt. De vraag is wat je voor je vriend voelt.
Kom daar eerst eens uit, alleen of samen met je vriend.
Je moet niet bij iemand blijven omdat het met iemand anders misschien na een tijd ook minder wordt. Je moet bij iemand blijven omdat je van hem houdt, voor hem gaat en je leven met hem wilt delen.
Wil je dat met je vriend?
Edit: wat Pilous zegt dus
Kom daar eerst eens uit, alleen of samen met je vriend.
Je moet niet bij iemand blijven omdat het met iemand anders misschien na een tijd ook minder wordt. Je moet bij iemand blijven omdat je van hem houdt, voor hem gaat en je leven met hem wilt delen.
Wil je dat met je vriend?
Edit: wat Pilous zegt dus
I only get one shot at life - so I shoot to kill
vrijdag 27 februari 2009 om 14:17
Jeetje indoubt, moeilijk hoor!!
Ik denk dat je alleen verliefd op iemand anders kan worden als je in je eigen relatie niet gelukkig bent. Wat is er mis in je huidige relatie?
Ik zou niet van de ene in de andere relatie rollen als ik jou was. Heb dat zelf gedaan... ooit... vroeger en die relatie is uiteindelijk ook gestrand omdat ik geen tijd voor mezelf heb genomen.
Wat ik dus zou doen als ik in jouw schoenen stond, en ik weet dat het makkelijk praten is... Ik zou het uitmaken met je huidige vriend, op jezelf gaan... tot rust komen... de breuk verwerken en dan als nieuw mens de toekomst tegemoed gaan... Misschien merk je wel dat je je ex heel erg mist of misschien is X er dan nog steeds?!
Sterkte bij het maken van deze moeilijke keuze.
Ik denk dat je alleen verliefd op iemand anders kan worden als je in je eigen relatie niet gelukkig bent. Wat is er mis in je huidige relatie?
Ik zou niet van de ene in de andere relatie rollen als ik jou was. Heb dat zelf gedaan... ooit... vroeger en die relatie is uiteindelijk ook gestrand omdat ik geen tijd voor mezelf heb genomen.
Wat ik dus zou doen als ik in jouw schoenen stond, en ik weet dat het makkelijk praten is... Ik zou het uitmaken met je huidige vriend, op jezelf gaan... tot rust komen... de breuk verwerken en dan als nieuw mens de toekomst tegemoed gaan... Misschien merk je wel dat je je ex heel erg mist of misschien is X er dan nog steeds?!
Sterkte bij het maken van deze moeilijke keuze.
vrijdag 27 februari 2009 om 14:17
Moeilijke situatie!!
Misschien eens met een coach/ counselor over praten...?
Hierbij wat vragen die jou wellicht verder kunnen helpen:
- In een schaal van 0-100%, hoe gelukkig en tevreden ben je met je huidige relatie?
- Wat maakt dat je verliefd of X bent geworden?
Zijn dit b.v. eigenschappen die je mist in je huidige partner?
Of eigenschappen die je bij jezelf herkent?
- Wat heeft ervoor gezorgd dat je voor je relatie hebt gekozen in het verleden?
- Is voor jou alleen 'houden van' genoeg om bij je partner te blijven? (volgens mij houd je vanzelfsprekend van mensen waarmee je 8 jr samenleeft..maar dat zegt niets over hoe goed jullie relatie is)
- Wat maakt dat je nu weer contact met X hebt gezocht?
- Als jullie relatie nu al niet optimaal is en je wilt met hem je toekomst opbouwen, is dat wel verstandig dan?
- Wat zou je willen als alles mogelijk was?
- Wat wil jij diep in je hart? (daar liggen de antwoorden altijd, volgens mij...)
Succes ermee!
Misschien eens met een coach/ counselor over praten...?
Hierbij wat vragen die jou wellicht verder kunnen helpen:
- In een schaal van 0-100%, hoe gelukkig en tevreden ben je met je huidige relatie?
- Wat maakt dat je verliefd of X bent geworden?
Zijn dit b.v. eigenschappen die je mist in je huidige partner?
Of eigenschappen die je bij jezelf herkent?
- Wat heeft ervoor gezorgd dat je voor je relatie hebt gekozen in het verleden?
- Is voor jou alleen 'houden van' genoeg om bij je partner te blijven? (volgens mij houd je vanzelfsprekend van mensen waarmee je 8 jr samenleeft..maar dat zegt niets over hoe goed jullie relatie is)
- Wat maakt dat je nu weer contact met X hebt gezocht?
- Als jullie relatie nu al niet optimaal is en je wilt met hem je toekomst opbouwen, is dat wel verstandig dan?
- Wat zou je willen als alles mogelijk was?
- Wat wil jij diep in je hart? (daar liggen de antwoorden altijd, volgens mij...)
Succes ermee!
vrijdag 27 februari 2009 om 14:20
vrijdag 27 februari 2009 om 14:57
Bedankt voor de reacties. Even proberen te reageren op zoveel mogelijk aangehaalde punten:
Dat de relatie niet altijd even lekker loopt, is wel zo. Om de paar maanden heb ik er genoeg van en krijg ik een huilbui of woede-uitbarsting. Dan praten we over dingen, belooft mijn vriend dingen (vb. mij meer helpen in huishouden, mij aandacht geven als ik erom vraag, écht luisteren naar wat ik zeg,…) en dan doet ie deze dingen ook en dan gaat het weer een aantal weken beter, waarin ik me goed voel in de relatie. Ik wil hem ook niet slecht doen overkomen, ik weet dat ie diep in zn hart het allerbeste met me voorheeft. Of ik daarmee gelukkig ben? Het ene moment denk ik; wat heb ik het toch goed bij mijn vriend, het andere moment denk ik; is dit het dan? Ik heb dit al die jaren aan mezelf geweten. En er echt punten opplakken kan ik niet.
Ik wil wel oud worden hoor met mn vriend. Ik heb mij dit ook altijd zo voorgesteld. Maar op enkele essentiële vlakken verschillen we dan wel van visie (vb. ik wil heel graag later een kindje adopteren, hij absoluut niet), terwijl X dan weer daarover hetzelfde voelt als ik. Ik krijg ook meer aandacht van X, het voelt ook alsof ie mij meer begrijpt dan mijn vriend. Maar ik ken X al zn slechtere kanten dan natuurlijk weer niet.
Ik ben niet van plan om mn vriend nogmaals te bedriegen met X hoor, daarom dat ik nu een beslissing wil nemen. En ik stel het mss idd nogal dramatisch voor, maar voor mij voelt het ook zo als ‘voor de rest van mn leven’. Acht jaar van mijn leven gooi ik niet zomaar overboord, mijn eigen familie zit overigens 200km verderop.
Dat eerst even alleen heb ik ook over nagedacht, maar vind dit heel moeilijk, waar ga ik dan naartoe? Alleen wonen is moeilijk, ik studeer nog. Bij mijn familie kan ik hiermee niet echt terecht. En vrienden… ik ga liefst ergens ‘objectief’… Klinkt ook heel stom, maar ik weet ook niet of ik het red op mijn eentje, ik ben na mn eerste studies gaan samenwonen dus heb het nooit alleen moeten doen.
En het nu al meteen uitmaken met mijn vriend vind ik dan weer zo kwetsend voor hem. Hij verdient het niet. En stel dat ik dan toch voor hem kies?
Diep in mijn hart? Momenteel is dit: ik wil niet hoeven kiezen. Zie ze allebei heel graag, maar voor andere dingen. Maar besef dat dit niet kan.
Dat de relatie niet altijd even lekker loopt, is wel zo. Om de paar maanden heb ik er genoeg van en krijg ik een huilbui of woede-uitbarsting. Dan praten we over dingen, belooft mijn vriend dingen (vb. mij meer helpen in huishouden, mij aandacht geven als ik erom vraag, écht luisteren naar wat ik zeg,…) en dan doet ie deze dingen ook en dan gaat het weer een aantal weken beter, waarin ik me goed voel in de relatie. Ik wil hem ook niet slecht doen overkomen, ik weet dat ie diep in zn hart het allerbeste met me voorheeft. Of ik daarmee gelukkig ben? Het ene moment denk ik; wat heb ik het toch goed bij mijn vriend, het andere moment denk ik; is dit het dan? Ik heb dit al die jaren aan mezelf geweten. En er echt punten opplakken kan ik niet.
Ik wil wel oud worden hoor met mn vriend. Ik heb mij dit ook altijd zo voorgesteld. Maar op enkele essentiële vlakken verschillen we dan wel van visie (vb. ik wil heel graag later een kindje adopteren, hij absoluut niet), terwijl X dan weer daarover hetzelfde voelt als ik. Ik krijg ook meer aandacht van X, het voelt ook alsof ie mij meer begrijpt dan mijn vriend. Maar ik ken X al zn slechtere kanten dan natuurlijk weer niet.
Ik ben niet van plan om mn vriend nogmaals te bedriegen met X hoor, daarom dat ik nu een beslissing wil nemen. En ik stel het mss idd nogal dramatisch voor, maar voor mij voelt het ook zo als ‘voor de rest van mn leven’. Acht jaar van mijn leven gooi ik niet zomaar overboord, mijn eigen familie zit overigens 200km verderop.
Dat eerst even alleen heb ik ook over nagedacht, maar vind dit heel moeilijk, waar ga ik dan naartoe? Alleen wonen is moeilijk, ik studeer nog. Bij mijn familie kan ik hiermee niet echt terecht. En vrienden… ik ga liefst ergens ‘objectief’… Klinkt ook heel stom, maar ik weet ook niet of ik het red op mijn eentje, ik ben na mn eerste studies gaan samenwonen dus heb het nooit alleen moeten doen.
En het nu al meteen uitmaken met mijn vriend vind ik dan weer zo kwetsend voor hem. Hij verdient het niet. En stel dat ik dan toch voor hem kies?
Diep in mijn hart? Momenteel is dit: ik wil niet hoeven kiezen. Zie ze allebei heel graag, maar voor andere dingen. Maar besef dat dit niet kan.
vrijdag 27 februari 2009 om 15:06
quote:_InDoubt_ schreef op 27 februari 2009 @ 14:57:
Dat eerst even alleen heb ik ook over nagedacht, maar vind dit heel moeilijk, waar ga ik dan naartoe? Alleen wonen is moeilijk, ik studeer nog. Bij mijn familie kan ik hiermee niet echt terecht. En vrienden� ik ga liefst ergens �objectief�� Klinkt ook heel stom, maar ik weet ook niet of ik het red op mijn eentje, ik ben na mn eerste studies gaan samenwonen dus heb het nooit alleen moeten doen.
En het nu al meteen uitmaken met mijn vriend vind ik dan weer zo kwetsend voor hem. Hij verdient het niet. En stel dat ik dan toch voor hem kies?
Diep in mijn hart? Momenteel is dit: ik wil ik hoeven kiezen. Zie ze allebei heel graag, maar voor andere dingen. Maar besef dat dit niet kan.
Je klinkt alsof je hele leven, en hoe je dat inricht afhangt van je vriend (welke dan ook).
Je hebt nooit alleen gewoond, en je durft niet. Maar dat is toch geen goede reden om bij je vriend te blijven? Je wilt hem niet kwetsen zeg je, maar je verteld hem ook niet de waarheid over zijn eigen relatie!
En inderdaad, het zou kunnen dat je uiteindelijk toch voor hem kiest, en dat hij dan niet meer wil. Dat kan. En dat zou rot zijn voor jou.
Maar hem zo aan het lijntje houden terwijl jij uitzoekt wat je wilt kwetst hem uiteindelijk nog veel meer, en is niet eerlijk tegenover hem of jezelf!
Dus: wel echt met je vriend hier over praten, en eerlijk zijn! Laat hem ook weten in wat voor relatie hij nu zit, dan kan hij op basis daarvan zijn eigen keuzes maken!
Dat eerst even alleen heb ik ook over nagedacht, maar vind dit heel moeilijk, waar ga ik dan naartoe? Alleen wonen is moeilijk, ik studeer nog. Bij mijn familie kan ik hiermee niet echt terecht. En vrienden� ik ga liefst ergens �objectief�� Klinkt ook heel stom, maar ik weet ook niet of ik het red op mijn eentje, ik ben na mn eerste studies gaan samenwonen dus heb het nooit alleen moeten doen.
En het nu al meteen uitmaken met mijn vriend vind ik dan weer zo kwetsend voor hem. Hij verdient het niet. En stel dat ik dan toch voor hem kies?
Diep in mijn hart? Momenteel is dit: ik wil ik hoeven kiezen. Zie ze allebei heel graag, maar voor andere dingen. Maar besef dat dit niet kan.
Je klinkt alsof je hele leven, en hoe je dat inricht afhangt van je vriend (welke dan ook).
Je hebt nooit alleen gewoond, en je durft niet. Maar dat is toch geen goede reden om bij je vriend te blijven? Je wilt hem niet kwetsen zeg je, maar je verteld hem ook niet de waarheid over zijn eigen relatie!
En inderdaad, het zou kunnen dat je uiteindelijk toch voor hem kiest, en dat hij dan niet meer wil. Dat kan. En dat zou rot zijn voor jou.
Maar hem zo aan het lijntje houden terwijl jij uitzoekt wat je wilt kwetst hem uiteindelijk nog veel meer, en is niet eerlijk tegenover hem of jezelf!
Dus: wel echt met je vriend hier over praten, en eerlijk zijn! Laat hem ook weten in wat voor relatie hij nu zit, dan kan hij op basis daarvan zijn eigen keuzes maken!
vrijdag 27 februari 2009 om 15:47
quote:_InDoubt_ schreef op 27 februari 2009 @ 14:57:
Dat de relatie niet altijd even lekker loopt, is wel zo. Om de paar maanden heb ik er genoeg van en krijg ik een huilbui of woede-uitbarsting. Dan praten we over dingen, belooft mijn vriend dingen (vb. mij meer helpen in huishouden, mij aandacht geven als ik erom vraag, écht luisteren naar wat ik zeg,…) en dan doet ie deze dingen ook en dan gaat het weer een aantal weken beter, waarin ik me goed voel in de relatie. Om een relatie heel lang in stand te houden, moet je iemand nemen zoals die is, met zijn goede en zijn minder goede kanten. Als jij d.m.v. huilbuien van je vriend afdwingt
- dat hij meer in het huishouden doet,
- dat hij jou meer aandacht geeft en
- dat hij naar je luistert,
en hij vervalt na enige tijd weer in zijn gewone houding zul je dat gewoon moeten accepteren. Kennelijk heb jij meer aandacht nodig dan hij je kan geven. Of zijn houding nu normaal is (wat zou betekenen dat jij wel erg veel aandacht nodig hebt) of dat jouw houding normaal is (wat zou betekenen dat hij erg makkelijk en onverschillig is) doet niet terzake. Jij hebt meer nodig om je goed te voelen in een relatie, als je het afdwingt krijg je het een tijdje maar het is niet zijn normale houding. Dat werkt niet op den duur, tenzij jij voor de rest van je leven over dat gebrek aan aandacht heen kunt stappen.
Ik ben het met vorige schrijfsters eens dat je tot nu toe je leven wel heel erg afhankelijk van je vriend hebt opgesteld. Je woont al drie jaar samen, zelfstandig wonen is moeilijk omdat je nog studeert ..... Waarom kan dat niet? Stufi, lening, baantje erbij, zo doet toch iedereen het? In je eerste post schreef je dat je aan afstuderen en werken toe bent, dan kun je toch zelfstandig gaan wonen?
Blijf je nu om financiele redenen bij je vriend? Sorry, daar krijg ik toch een vieze smaak van in mijn mond. Dat neigt naar 'laten onderhouden', maar hem wel ondertussen bedriegen met X?
Word eindelijk volwassen, get a life, ga voor het eerst van je leven voor jezelf zorgen en doe geen anderen meer pijn!
Dat de relatie niet altijd even lekker loopt, is wel zo. Om de paar maanden heb ik er genoeg van en krijg ik een huilbui of woede-uitbarsting. Dan praten we over dingen, belooft mijn vriend dingen (vb. mij meer helpen in huishouden, mij aandacht geven als ik erom vraag, écht luisteren naar wat ik zeg,…) en dan doet ie deze dingen ook en dan gaat het weer een aantal weken beter, waarin ik me goed voel in de relatie. Om een relatie heel lang in stand te houden, moet je iemand nemen zoals die is, met zijn goede en zijn minder goede kanten. Als jij d.m.v. huilbuien van je vriend afdwingt
- dat hij meer in het huishouden doet,
- dat hij jou meer aandacht geeft en
- dat hij naar je luistert,
en hij vervalt na enige tijd weer in zijn gewone houding zul je dat gewoon moeten accepteren. Kennelijk heb jij meer aandacht nodig dan hij je kan geven. Of zijn houding nu normaal is (wat zou betekenen dat jij wel erg veel aandacht nodig hebt) of dat jouw houding normaal is (wat zou betekenen dat hij erg makkelijk en onverschillig is) doet niet terzake. Jij hebt meer nodig om je goed te voelen in een relatie, als je het afdwingt krijg je het een tijdje maar het is niet zijn normale houding. Dat werkt niet op den duur, tenzij jij voor de rest van je leven over dat gebrek aan aandacht heen kunt stappen.
Ik ben het met vorige schrijfsters eens dat je tot nu toe je leven wel heel erg afhankelijk van je vriend hebt opgesteld. Je woont al drie jaar samen, zelfstandig wonen is moeilijk omdat je nog studeert ..... Waarom kan dat niet? Stufi, lening, baantje erbij, zo doet toch iedereen het? In je eerste post schreef je dat je aan afstuderen en werken toe bent, dan kun je toch zelfstandig gaan wonen?
Blijf je nu om financiele redenen bij je vriend? Sorry, daar krijg ik toch een vieze smaak van in mijn mond. Dat neigt naar 'laten onderhouden', maar hem wel ondertussen bedriegen met X?
Word eindelijk volwassen, get a life, ga voor het eerst van je leven voor jezelf zorgen en doe geen anderen meer pijn!
vrijdag 27 februari 2009 om 15:50
Tja wel moeilijk dit...ik denk ook dat als je gelukkig was in je huidige relatie ook niet zo gauw een affaire aan zou gaan...
Dus waarschijnlijk mis je wel iets in je huidige relatie? Kan je benoemen wat dat is? Zou daar iets aan te doen zijn? Misschien denkt je huidige vriend er ook wel zo over? Praten jullie nog wel goed samen? Doen jullie nog wel genoeg leuke dingen met zijn tweeën of zitten jullie in een sleur? Of misschien neem jij afstand omdat je ook aan X denkt en reageert je vriend hier ook op?
Zou eerst goed gaan kijken naar je huidige relatie, als je tot de conclusie komt dat er niks aan te doen is om het te verbeteren en dat je benauwd wordt bij het idee samen oud te worden is het misschien verstandiger om uit elkaar te gaan. Dan zou ik ook niet gelijk met X verder gaan maar kijken hoe het gaat alleen. Misschien zijn ze het alletwee wel niet of blijkt je huidige vriend toch wel de ware te zijn. Je bent tenslotte niet voor niks al 8 jaar samen, pas als je iets kwijt bent merk je hoeveel je erom geeft...!
Dus waarschijnlijk mis je wel iets in je huidige relatie? Kan je benoemen wat dat is? Zou daar iets aan te doen zijn? Misschien denkt je huidige vriend er ook wel zo over? Praten jullie nog wel goed samen? Doen jullie nog wel genoeg leuke dingen met zijn tweeën of zitten jullie in een sleur? Of misschien neem jij afstand omdat je ook aan X denkt en reageert je vriend hier ook op?
Zou eerst goed gaan kijken naar je huidige relatie, als je tot de conclusie komt dat er niks aan te doen is om het te verbeteren en dat je benauwd wordt bij het idee samen oud te worden is het misschien verstandiger om uit elkaar te gaan. Dan zou ik ook niet gelijk met X verder gaan maar kijken hoe het gaat alleen. Misschien zijn ze het alletwee wel niet of blijkt je huidige vriend toch wel de ware te zijn. Je bent tenslotte niet voor niks al 8 jaar samen, pas als je iets kwijt bent merk je hoeveel je erom geeft...!
vrijdag 27 februari 2009 om 15:52
Hoezo zit je vast? Je regisseert deze hele situatie toch zelf? En je hoeft toch niet te kiezen tussen twee mannen? Alsof er verder geen andere opties zijn? Die zijn er zat, je kan honderd keuzes maken vanaf hier, en vergeet vooral die voor jezelf niet.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
vrijdag 27 februari 2009 om 15:54
Ik wil wel oud worden hoor met mn vriend. Ik heb mij dit ook altijd zo voorgesteld. Maar op enkele essentiële vlakken verschillen we dan wel van visie (vb. ik wil heel graag later een kindje adopteren, hij absoluut niet), terwijl X dan weer daarover hetzelfde voelt als ik. Ik krijg ook meer aandacht van X, het voelt ook alsof ie mij meer begrijpt dan mijn vriend. Maar ik ken X al zn slechtere kanten dan natuurlijk weer niet.
Nog even een toevoeging, had nog niet alles gelezen.
Je krijgt nu meer aandacht van X, dat is logisch, je bent interessant voor hem want hij heeft je niet 100% en het is nog vrij nieuw. Over 8 jaar zal dat wel anders zijn! En ja een kind adopteren, dat zegt hij nu, wie weet hoe hij erover denkt als het er echt op aankomt? Sorry maar jongens zeggen ook weleens dingen die je graag wilt horen maar als dan puntje bij paaltje komt..
Nog even een toevoeging, had nog niet alles gelezen.
Je krijgt nu meer aandacht van X, dat is logisch, je bent interessant voor hem want hij heeft je niet 100% en het is nog vrij nieuw. Over 8 jaar zal dat wel anders zijn! En ja een kind adopteren, dat zegt hij nu, wie weet hoe hij erover denkt als het er echt op aankomt? Sorry maar jongens zeggen ook weleens dingen die je graag wilt horen maar als dan puntje bij paaltje komt..
vrijdag 27 februari 2009 om 16:00
Kwetsend, maar zit waarheid in. Anyway, bedankt voor de reacties.
Dat ik eerlijk moet zijn nr mn vriend toe, heb ik nu wel beslist. Zodra hij terug is...
Dat het klinkt alsof ik van hem profiteer en alsof ik geen leven heb, kan ik me goed inbeelden. Maar ik weet wat er allemaal gebeurd is en hoe het zo gekomen is en ben het daar niet mee eens.
Wordt vervolgd.
Dat ik eerlijk moet zijn nr mn vriend toe, heb ik nu wel beslist. Zodra hij terug is...
Dat het klinkt alsof ik van hem profiteer en alsof ik geen leven heb, kan ik me goed inbeelden. Maar ik weet wat er allemaal gebeurd is en hoe het zo gekomen is en ben het daar niet mee eens.
Wordt vervolgd.
vrijdag 27 februari 2009 om 16:06
Ow had de volgende reacties nog niet gezien. Curlygurly ik kan me wel heel erg vinden in wat je zegt.
We zitten idd beetje in een sleur en ik sluit me idd wel op een of andere manier af van hem. En tuurlijk krijg ik meer aandacht van X nu omdat het nog vrij nieuw is. En dat hij van gedacht zou knn veranderen eens het zover is, had ik eig niet bij stilgestaan omdat hij het er altijd zo resoluut in blijft.
We zitten idd beetje in een sleur en ik sluit me idd wel op een of andere manier af van hem. En tuurlijk krijg ik meer aandacht van X nu omdat het nog vrij nieuw is. En dat hij van gedacht zou knn veranderen eens het zover is, had ik eig niet bij stilgestaan omdat hij het er altijd zo resoluut in blijft.
vrijdag 27 februari 2009 om 16:11
Ook in jouw keuze voor een adoptiekindje? Want een adoptiekind is - hoe je het ook wendt of keert - een kind met een 'deukje', zo'n kind heeft een andere start gemaakt dan een gewoon kind, er is altijd een verhaal aan die adoptie voorafgegaan. Een adoptiekind heeft een stevige basis nodig en daarvoor moet je toch eerst zelf een stabiele basis opbouwen.
vrijdag 27 februari 2009 om 17:20
Het is misschien de moeilijkste weg, maar ik zou op dit moment helemaal niet kiezen. Neem wat tijd voor jezelf, zodat je weet waar je zelf staat, wie je bent zonder iemand erbij. Ik denk dat je dan pas een weloverwogen keuze kunt maken. Ik denk dat je in beide andere gevallen niet gelukkig wordt: je huidige relatie loopt niet zo lekker en je zult altijd blijven twijfelen, als je voor X kiest zul je misschien altijd spijt hebben van het beeindigen van je huidige relatie.
Degene die echt van je houdt, bij je past, is er over een paar maanden ook nog wel.
Degene die echt van je houdt, bij je past, is er over een paar maanden ook nog wel.
vrijdag 27 februari 2009 om 17:44
Als jij in je huidige relatie zit en het gevoel hebt: "is dit het nou?" en je om de paar maanden een dip hebt en verliefd bent op een ander, dan zit het niet goed. Ga uitzoeken waarom het niet goed zit.
Het klinkt alsof je niet alleen wilt zijn. Het is of X ef je vriend en verder heb je geen keuzes.
De keuze die je wel maakt hoeft heus niet voor de rest van je leven te zijn. En het kan ook zijn dat je vriend op een gegeven moment kiest voor een leven zonder jou. Hiermee wil ik duidelijk maken dat je je leven niet kunt plannen!
Het klinkt alsof je niet alleen wilt zijn. Het is of X ef je vriend en verder heb je geen keuzes.
De keuze die je wel maakt hoeft heus niet voor de rest van je leven te zijn. En het kan ook zijn dat je vriend op een gegeven moment kiest voor een leven zonder jou. Hiermee wil ik duidelijk maken dat je je leven niet kunt plannen!
vrijdag 27 februari 2009 om 17:53
Volgens mij ben jij helemaal niet aan een relatie toe. Je past trucjes toe zoals huilbuien om meer aandacht af te dwingen en je vriend te manipuleren zodat hij het huishouden doet wanneer jij wilt. Zolang het op jouw manier gaat is het goed genoeg.
Verder heb je voor je vriend verzwegen dat je bent vreemdgegaan, maar tegen X speel je wel volkomen open kaart. Heeft X soms meer respect en openheid verdient dan je vriend? Hoe dat zo?
En dan je keuze om wel/niet te gaan werken of wel/niet te verhuizen. Hoezo hangt dat samen met welke van de twee je zal kiezen? Wat wil je zelf? Waar sta je achter?
Je gedraagt je alsof het om twee paar schoenen gaat en dat is harteloos en respectloos naar je vriend toe. En hij weet er niet eens van. Hoe zou jij je voelen als hij je dit had aangedaan?
Ga op jezelf wonen en stop met profiteren. Ook al heeft het zijn redenen hoe het ontstaan is en was het destijds geen profiteren. Nu is het dat wel geworden. Zeker nu je met die gevoelens voor X zit.
Beslis voor jezelf of je alleen wilt zijn of dat je een relatie wilt. En mocht je bij je eigen vriend willen blijven wees dan echt eerlijk zodat ook hij een eerlijke afweging kan maken. Of ga voor X maar volg dan wel je eigen plan qua werk en wonen.
Sorrie als mijn boodschap hard binnenkomt, maar dit is hoe ik erover denk. Ik denk echt dat jij jezelf even te centraal stelt en dat je wel wat meer gevoel/respect voor je vriend mag opbrengen.
Verder heb je voor je vriend verzwegen dat je bent vreemdgegaan, maar tegen X speel je wel volkomen open kaart. Heeft X soms meer respect en openheid verdient dan je vriend? Hoe dat zo?
En dan je keuze om wel/niet te gaan werken of wel/niet te verhuizen. Hoezo hangt dat samen met welke van de twee je zal kiezen? Wat wil je zelf? Waar sta je achter?
Je gedraagt je alsof het om twee paar schoenen gaat en dat is harteloos en respectloos naar je vriend toe. En hij weet er niet eens van. Hoe zou jij je voelen als hij je dit had aangedaan?
Ga op jezelf wonen en stop met profiteren. Ook al heeft het zijn redenen hoe het ontstaan is en was het destijds geen profiteren. Nu is het dat wel geworden. Zeker nu je met die gevoelens voor X zit.
Beslis voor jezelf of je alleen wilt zijn of dat je een relatie wilt. En mocht je bij je eigen vriend willen blijven wees dan echt eerlijk zodat ook hij een eerlijke afweging kan maken. Of ga voor X maar volg dan wel je eigen plan qua werk en wonen.
Sorrie als mijn boodschap hard binnenkomt, maar dit is hoe ik erover denk. Ik denk echt dat jij jezelf even te centraal stelt en dat je wel wat meer gevoel/respect voor je vriend mag opbrengen.
vrijdag 27 februari 2009 om 18:59
Je zou je keuze kunnen vergemakkelijken door je huidge vriend te vertellen over je werkelijke escapades met X van een tijdje geleden en je wederom opgelaaide verliefdheid.Het is wel zo fair ten opzichte van hem. Je bent er overduidelijk al langere tijd zo mee bezig en dan kan je vriend eens kijken of hij nog wel zo'n trek heeft in een relatie met jou.
Zo zou je het probleem ook op kunnen lossen. Het is wel de meest faire oplossing om echt open kaart te gaan spelen met je vriend en eens te kijken welke gesprekken daarop volgen.
Je handelt nu net alsof jij alleen deze relatie hebt.
Verder ben je er gewoon een enorme puinhoop van aan het maken. Maar dat wist je al. TIjd om eens wat puin te gaan ruimen dus, beginnende met de waarheid richting je vriend.
Zo zou je het probleem ook op kunnen lossen. Het is wel de meest faire oplossing om echt open kaart te gaan spelen met je vriend en eens te kijken welke gesprekken daarop volgen.
Je handelt nu net alsof jij alleen deze relatie hebt.
Verder ben je er gewoon een enorme puinhoop van aan het maken. Maar dat wist je al. TIjd om eens wat puin te gaan ruimen dus, beginnende met de waarheid richting je vriend.
vrijdag 27 februari 2009 om 19:09
quote:wzk schreef op 27 februari 2009 @ 17:53:
Volgens mij ben jij helemaal niet aan een relatie toe. Je past trucjes toe zoals huilbuien om meer aandacht af te dwingen en je vriend te manipuleren zodat hij het huishouden doet wanneer jij wilt. Zolang het op jouw manier gaat is het goed genoeg.
Ik was vroeger ook zo, als degene waar ik op dat moment mee ging het toeliet. Ik heb wel geleerd dat iemand die echt bij je past er vanzelf voor zorgt dat je je niet zo gedraagt. Daar voel je je toch ook niet fijn bij? Wil je echt zo zijn?
Volgens mij ben jij helemaal niet aan een relatie toe. Je past trucjes toe zoals huilbuien om meer aandacht af te dwingen en je vriend te manipuleren zodat hij het huishouden doet wanneer jij wilt. Zolang het op jouw manier gaat is het goed genoeg.
Ik was vroeger ook zo, als degene waar ik op dat moment mee ging het toeliet. Ik heb wel geleerd dat iemand die echt bij je past er vanzelf voor zorgt dat je je niet zo gedraagt. Daar voel je je toch ook niet fijn bij? Wil je echt zo zijn?
