Relaties
alle pijlers
Ik voel mij verscheurd....vreemdgaan?
woensdag 4 maart 2009 om 18:22
(bij nader inzien vind ik het woord 'vreemdgaan' in de titel niet-passend. Omdat het hiervan helemaal niet ter sprake is. Het is iets wat in mijn achterhoofd zit, maar wat opeens naar voren kwam toen ik deze topic opende.
Een passenede titel is:' Ik voel mij verscheurd ' )
Hallo lieve meiden,
Ik voel mij momenteel nogal verscheurd tussen verschillende gevoelens. Ik ben een beetje in de war en hoop hier mijn verhaal kwijt te kunnen en tips, advies en herkenning te vinden.
Het zit zo:
Ik ben nu ondertussen al 3 jaar samen met mijn vriend. Ik ben heel blij en gelukkig met hem. We wonen ook al samen sinds 2 jaar. Hij is mijn 1e "echte" vriend en ik zijn 1e vriendin.
Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet uitleggen, maar dit is wat er hand is: ik wil heel graag met andere mannen omgaan/zijn.
En dit bedoel ik in de zin van een relatie. Pfffff, als ik dit al intyp voel ik mij zo verloren.
Ik weet niet wat het is of hoe het heet, maar ik wil mijn vriend en andere mannen. Polygamie?? Misschien te ver gezocht...
Ik hou heel veel van mijn vriend en ik wil heel graag met hem verder. En toch verlang ik naar andere mannen en dan heb ik niet alleen over just the sex, maar ook andere dingen doen zoals uiteten, film kijken etc. Dat zijn alleen de leuke dingen, maar ik wil een echte relatie met een andere man. Dus ben ook bewust van de minder leuke dingen zoals de sleur, schoonouders etc.
Maar ik wil naast mijn vriend, ook iemand anders!! Waarom?? Wist ik dat zelf maar. Misschien een onbewuste onvrede met de relatie, maar nee dat is het niet echt, want anders had ik mijn spullen wel gepakt? Bindingsangst? Volgens mij ook niet. Want ik vind de relatie niet verstikkend en heb niet het gevoel dat ik vrij wil zijn.
Ik wil hem en iemand anders
Wat is het dan?? Ik heb het al met mijn vriendinnen over gehad, maar zij kunnen het niet begrijpen en/of accepteren hoe ik mij voel. Ze veroordelen het niet, maar vinden het wel raar. Ben ik raar??
Een passenede titel is:' Ik voel mij verscheurd ' )
Hallo lieve meiden,
Ik voel mij momenteel nogal verscheurd tussen verschillende gevoelens. Ik ben een beetje in de war en hoop hier mijn verhaal kwijt te kunnen en tips, advies en herkenning te vinden.
Het zit zo:
Ik ben nu ondertussen al 3 jaar samen met mijn vriend. Ik ben heel blij en gelukkig met hem. We wonen ook al samen sinds 2 jaar. Hij is mijn 1e "echte" vriend en ik zijn 1e vriendin.
Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet uitleggen, maar dit is wat er hand is: ik wil heel graag met andere mannen omgaan/zijn.
En dit bedoel ik in de zin van een relatie. Pfffff, als ik dit al intyp voel ik mij zo verloren.
Ik weet niet wat het is of hoe het heet, maar ik wil mijn vriend en andere mannen. Polygamie?? Misschien te ver gezocht...
Ik hou heel veel van mijn vriend en ik wil heel graag met hem verder. En toch verlang ik naar andere mannen en dan heb ik niet alleen over just the sex, maar ook andere dingen doen zoals uiteten, film kijken etc. Dat zijn alleen de leuke dingen, maar ik wil een echte relatie met een andere man. Dus ben ook bewust van de minder leuke dingen zoals de sleur, schoonouders etc.
Maar ik wil naast mijn vriend, ook iemand anders!! Waarom?? Wist ik dat zelf maar. Misschien een onbewuste onvrede met de relatie, maar nee dat is het niet echt, want anders had ik mijn spullen wel gepakt? Bindingsangst? Volgens mij ook niet. Want ik vind de relatie niet verstikkend en heb niet het gevoel dat ik vrij wil zijn.
Ik wil hem en iemand anders
Wat is het dan?? Ik heb het al met mijn vriendinnen over gehad, maar zij kunnen het niet begrijpen en/of accepteren hoe ik mij voel. Ze veroordelen het niet, maar vinden het wel raar. Ben ik raar??
woensdag 4 maart 2009 om 21:57
Nee, niemand op het oog. Ben niet verliefd op iemand of vind iemand leuk. Maar ik merk dat ik mijn "potientiele" gevoelens voor mannen moet afsluiten, anders kwel ik mijzelf alleen maar.
Ik weet niet, op de 1 of andere manier voelt 2 mannen goed. Een relatie met 1 is soms al moeilijk, 2 misschien nog meer, maar ik denk dat 3 of 4 onmogelijk zou worden. En tja, nogmaals 2 voelt goed.
Ik weet niet, op de 1 of andere manier voelt 2 mannen goed. Een relatie met 1 is soms al moeilijk, 2 misschien nog meer, maar ik denk dat 3 of 4 onmogelijk zou worden. En tja, nogmaals 2 voelt goed.
woensdag 4 maart 2009 om 22:03
Have fun met je jointje
Nou ja, dan wil ik het "onmogelijke": EN vriend EN een ander. *zucht*
Ik denk dat ik met niemand anders een ander erbij zou willen dan met mijn huidige vriend, maar misschien komt dat omdat ik het moeilijk vind voor te stellen uberhaupt niet meer met hem zou zijn, laat staan 2 hele andere mannen.
Het kan zijn dat het misschien tijd nodig heeft. Dat ik het na een verloop van tijd het kan aankaarten. Als ie ziet dat ik niet het enige meisje ben die rondloopt.
Maar ja, hoe kan en wil ik nog wachten?
Nou ja, dan wil ik het "onmogelijke": EN vriend EN een ander. *zucht*
Ik denk dat ik met niemand anders een ander erbij zou willen dan met mijn huidige vriend, maar misschien komt dat omdat ik het moeilijk vind voor te stellen uberhaupt niet meer met hem zou zijn, laat staan 2 hele andere mannen.
Het kan zijn dat het misschien tijd nodig heeft. Dat ik het na een verloop van tijd het kan aankaarten. Als ie ziet dat ik niet het enige meisje ben die rondloopt.
Maar ja, hoe kan en wil ik nog wachten?
woensdag 4 maart 2009 om 22:08
Dat is de hamvraag Lovestar, hoe en hoelang kun en wil je wachten. En in hoeverre is dat wachten realistisch.
Ik denk dat mensen wel kunnen veranderen in hun opvattingen over seksuele vrijheid gedurende de relatie.
Willen kiezen voor een tweede volwaardige relatie echter, zit denk ik in een persoon, of niet. Kan me moeilijk voorstellen hoe iemand die voor 100% hier tegen is (zoals je vriend) ooit 100% vrede mee kan hebben.
Ik denk dat mensen wel kunnen veranderen in hun opvattingen over seksuele vrijheid gedurende de relatie.
Willen kiezen voor een tweede volwaardige relatie echter, zit denk ik in een persoon, of niet. Kan me moeilijk voorstellen hoe iemand die voor 100% hier tegen is (zoals je vriend) ooit 100% vrede mee kan hebben.
donderdag 5 maart 2009 om 09:47
Is dit niet zoiets als een polyamorie vorm van biseksualiteit? In die situatie heeft vrouw een vriend én een vriendin. In die gevallen (er zijn ook monogame biseksuelen!) vinden beide partijen het prima dat er een ander van het andere geslacht bij is. Misschien bedoel je zo'n gevoel alleen wil je je dan beperken tot alleen mannen?
Lastige situatie, omdat je je huidige vriend niet kwijt wilt, maar bijna zeker weet dat hij het niet gaat accepteren. Het komt dan toch neer op het maken van keuzes.
Als je met hem gepraat hebt en alle mogelijkheden hebt bekeken die er zijn, dan weet je wat je keuzemogelijkheden zijn.
Misschien samenblijven en er bewust voor kiezen om je behoefte in de koelkast te zetten. Dat doe je dan omdat jíj dat wilt.
Misschien uit elkaar en vanaf dan bij elke potentiële relatiekandidaat héél duidelijk maken wat je voor ogen hebt en dat hij je zal moeten delen.
In alle gevallen geldt: kies voor jezelf, daar word je het gelukkigst van.
Lastige situatie, omdat je je huidige vriend niet kwijt wilt, maar bijna zeker weet dat hij het niet gaat accepteren. Het komt dan toch neer op het maken van keuzes.
Als je met hem gepraat hebt en alle mogelijkheden hebt bekeken die er zijn, dan weet je wat je keuzemogelijkheden zijn.
Misschien samenblijven en er bewust voor kiezen om je behoefte in de koelkast te zetten. Dat doe je dan omdat jíj dat wilt.
Misschien uit elkaar en vanaf dan bij elke potentiële relatiekandidaat héél duidelijk maken wat je voor ogen hebt en dat hij je zal moeten delen.
In alle gevallen geldt: kies voor jezelf, daar word je het gelukkigst van.
donderdag 5 maart 2009 om 10:31
quote:Lovestar schreef op 04 maart 2009 @ 20:54:
@ Sensy12 en Evelise
Even wat anders:
Enig idee waarom monogamie is zoals het is? Er wordt toch gezegd dat mensen (en de meeste dieren) niet geschapen zijn voor monogamie? Dat het een kwestie is van uitzoeken naar de beste genen? Misschien kort door de bocht: monogamie is een product van de menselijke cultuur.
Monogamie past inderdaad niet voor 100% bij de menselijke aard, ik begrijp je punt hier wel ja. Na een tijdje in je relatie krijgen veel mensen ook gevoelens of verlangens naar anderen.
Maar er zijn wel redenen waarom mensen dit gedrag vertonen: ten eerste omdat het moeilijk is om degene van wie jij houdt te zien met een ander, jaloezie zal altijd blijven bestaan denk ik. En ten tweede omdat een levenslang-verband-tussen-twee-mensen de beste, stevige liefdevolle basis is om kinderen in groot te brengen. Bovendien: samen oud worden is ook weten dat er iemand altijd voor je zal zijn.
@ Sensy12 en Evelise
Even wat anders:
Enig idee waarom monogamie is zoals het is? Er wordt toch gezegd dat mensen (en de meeste dieren) niet geschapen zijn voor monogamie? Dat het een kwestie is van uitzoeken naar de beste genen? Misschien kort door de bocht: monogamie is een product van de menselijke cultuur.
Monogamie past inderdaad niet voor 100% bij de menselijke aard, ik begrijp je punt hier wel ja. Na een tijdje in je relatie krijgen veel mensen ook gevoelens of verlangens naar anderen.
Maar er zijn wel redenen waarom mensen dit gedrag vertonen: ten eerste omdat het moeilijk is om degene van wie jij houdt te zien met een ander, jaloezie zal altijd blijven bestaan denk ik. En ten tweede omdat een levenslang-verband-tussen-twee-mensen de beste, stevige liefdevolle basis is om kinderen in groot te brengen. Bovendien: samen oud worden is ook weten dat er iemand altijd voor je zal zijn.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
donderdag 5 maart 2009 om 10:43
quote:Lovestar schreef op 04 maart 2009 @ 20:54:
Even wat anders:
Enig idee waarom monogamie is zoals het is? Er wordt toch gezegd dat mensen (en de meeste dieren) niet geschapen zijn voor monogamie? Dat het een kwestie is van uitzoeken naar de beste genen? Misschien kort door de bocht: monogamie is een product van de menselijke cultuur.
Waarom zijn mensen eigenlijk monogaam?? Uit gewoonte? Of omdat "het zo is"? Als ik er langer over nadenk, hoe meer ik mij afvraag wat "normaal" is en "gewoon"
Ik ben nu nog meer in de war
Dat heb ik me ook vaker afgevraagd. Waarom is het niet gewoon dat je meerdere partners kan hebben? (Vanaf het begin van de mensheid bedoel ik.) Kijk vroeger leefden de mensen veel korter. Nu leven we inmiddels langer, waardoor ook de tijd met iemand langer word.
Ik kan me niet voorstellen dat mensen 50/60 jaar gelukkig blijven met 1 persoon. 50/60 jaar alles blijven doen met die ene persoon.
Ik geloof ook niet in monogamie, maar (volgens mij zei ik dat al ) een relatie ernaast wil ik niet. Wel zo af en toe zoenen met een andere jongen.
Even wat anders:
Enig idee waarom monogamie is zoals het is? Er wordt toch gezegd dat mensen (en de meeste dieren) niet geschapen zijn voor monogamie? Dat het een kwestie is van uitzoeken naar de beste genen? Misschien kort door de bocht: monogamie is een product van de menselijke cultuur.
Waarom zijn mensen eigenlijk monogaam?? Uit gewoonte? Of omdat "het zo is"? Als ik er langer over nadenk, hoe meer ik mij afvraag wat "normaal" is en "gewoon"
Ik ben nu nog meer in de war
Dat heb ik me ook vaker afgevraagd. Waarom is het niet gewoon dat je meerdere partners kan hebben? (Vanaf het begin van de mensheid bedoel ik.) Kijk vroeger leefden de mensen veel korter. Nu leven we inmiddels langer, waardoor ook de tijd met iemand langer word.
Ik kan me niet voorstellen dat mensen 50/60 jaar gelukkig blijven met 1 persoon. 50/60 jaar alles blijven doen met die ene persoon.
Ik geloof ook niet in monogamie, maar (volgens mij zei ik dat al ) een relatie ernaast wil ik niet. Wel zo af en toe zoenen met een andere jongen.
donderdag 5 maart 2009 om 11:01
Lovestar, ik vind je niet raar of vreemd (voor wat het waard is) Geloof zelf ook niet echt in monogamie, en ook niet dat dat voor mij weggelegd is, of met andere woorden, dat dat is wat mij gelukkig maakt. Mijn advies is: praat er toch met je vriend over, hoe ontzettend moeilijk dat ook is!
Nu heb ik pas sinds heel kort weer iemand ontmoet (ja eigenlijk is ie inmiddels wel mijn vriend maar ik moet daar nog aan wennen, haha) Na een huwelijk van 15 jaar met een hele degelijke man (om het zo maar te zeggen) ben ik ruim drie jaar alleen geweest. Ik dacht eerst dat ik me uit had moeten leven in die drie jaar, dat het daar misschien aan lag (maar ben ruim 2 jaar te depri geweest om dat te doen) Vervolgens kom ik huidige vriend tegen en al snel besefte ik dat het iets in mij was (dat wist ik eigenlijk al véél langer) en besloten dat nu ik de kans kreeg opnieuw met iemand te beginnen om dat te gaan proberen op de manier dat ik er gelukkig van zou worden. Want dat werd hoog tijd! Huidige vriend is érg vóór monogamie wist ik al snel maar toch heb ik 'de kaarten op tafel gegooid' Gezegd dat ik niet zo geloofde in monogamie (dat werd een heel verhaal wat ik nu even niet neer ga zetten) Na een eerste felle reactie en totale onbegrip kwam hij er later toch op terug. Hij begreep hoe ik het uitgelegd had, hij begreep dat het niks te maken had met wat ik voor hem voelde en met hem op wil gaan bouwen. Hij begreep hoe ik erover getwijfeld had of, hoe en wanneer te vertellen. Wil me graag gelukkig zien, liefst samen met hem en wil me niet veranderen. Me niet in een kooitje stoppen waar ik niet goed in kan aarden. Afijn, enz...
Dus al zag het er niet naar uit dat dit ooit echt zou kunnen blijkt het toch te kunnen. Met dank aan eerlijk praten (hoe moeilijk soms ook) luisteren, laten bezinken en begrip proberen op te brengen. Wat ik maar wil zeggen, het onmogelijke blijkt soms toch mogelijk. Denk er eens over na.
Nu heb ik pas sinds heel kort weer iemand ontmoet (ja eigenlijk is ie inmiddels wel mijn vriend maar ik moet daar nog aan wennen, haha) Na een huwelijk van 15 jaar met een hele degelijke man (om het zo maar te zeggen) ben ik ruim drie jaar alleen geweest. Ik dacht eerst dat ik me uit had moeten leven in die drie jaar, dat het daar misschien aan lag (maar ben ruim 2 jaar te depri geweest om dat te doen) Vervolgens kom ik huidige vriend tegen en al snel besefte ik dat het iets in mij was (dat wist ik eigenlijk al véél langer) en besloten dat nu ik de kans kreeg opnieuw met iemand te beginnen om dat te gaan proberen op de manier dat ik er gelukkig van zou worden. Want dat werd hoog tijd! Huidige vriend is érg vóór monogamie wist ik al snel maar toch heb ik 'de kaarten op tafel gegooid' Gezegd dat ik niet zo geloofde in monogamie (dat werd een heel verhaal wat ik nu even niet neer ga zetten) Na een eerste felle reactie en totale onbegrip kwam hij er later toch op terug. Hij begreep hoe ik het uitgelegd had, hij begreep dat het niks te maken had met wat ik voor hem voelde en met hem op wil gaan bouwen. Hij begreep hoe ik erover getwijfeld had of, hoe en wanneer te vertellen. Wil me graag gelukkig zien, liefst samen met hem en wil me niet veranderen. Me niet in een kooitje stoppen waar ik niet goed in kan aarden. Afijn, enz...
Dus al zag het er niet naar uit dat dit ooit echt zou kunnen blijkt het toch te kunnen. Met dank aan eerlijk praten (hoe moeilijk soms ook) luisteren, laten bezinken en begrip proberen op te brengen. Wat ik maar wil zeggen, het onmogelijke blijkt soms toch mogelijk. Denk er eens over na.
donderdag 5 maart 2009 om 11:18
Hoelang kan en wil ik wachten...? Geen idee. Totdat ik merk dat mijn wens groter is dan de liefde en de sterkte van de relatie. Op een gegeven moment wordt ik ontevreden met mijzelf, maar ben ik tevreden met de relatie met vriend. Zodra mijn eigen gevoelens gaan overheersen dus.
Over een 2e volwaardige relatie ben ik nog niet uit. Ik ben denk ik niet voor een 2e volwaardige relatie, maar eerder dat mijn vriend het 'hoofdmannetje' is en er een 2e man erbij komt. Vind dit nog wel moeilijk hoor en ben er nog niet helemaal uit. Maar ik zie het als: ik ben getrouwd met mijn vriend en met de ander heb ik een soort van geregistreerd partnerschap.
Ik denk dat monogamie is ontstaan vanuit het evolutionair perspectief. Mensen moeten veel investeren in nageslacht. Vrouwen dragen een kind 9 maanden en denken dus 2 keer na voordat zij zich laten bevruchten. Dus niet de 1e beste vent dus. Dus VOORDAT een vrouw zich laat bevruchten, moet er een relatie opgebouwd worden en de man laten zien dat hij over de beste genen beschikt EN voor het kroost kan zorgen. In de tussentijd duld de man geen concurrentie, want hij wil natuurlijk niet dat vrouwlief weggekaapt wordt. Weg 'investering'
Misschien kort door de bocht hoor.
Eveblissy, denk je niet dat het mogelijk is om kinderen groot te brengen met 2 vaders en 1 moeder? Deze 'vorm' heb je toch ook als je stiefvader bent, in het geval van scheiding. Misschien zelfs beter om je kind meerdere ouders op te voeden. Krijgt het meer mee en heeft ie een grotere veilige omgeving.
En ik zeg niet dat het haalbaar is, maar volgens mij kan je best met z'n 3en oud worden
@yoyo2
Ideale situatie....Hmmm... Op dit moment woon ik al samen met mijn vriend, dus ik zou een latrelatie beginnen de ander. Ook om uit te zoeken of het werkt. Pas na een jaar of langer zou ik overwegen om iets met "samen te wonen " doen. Want dan weet ik in ieder geval dat de relatie met 3 werkt.
Samenwonen met 2 mannen lijkt ideaal, maar misschien te veel en snel. Ik denk eerst misschien 2 huizen naast elkaar en als het goed gaat, een heel groot huis voor ons 3en. In ieder geval zo groot dat als je het even niet ziet zitten, ieder een plekje voor zichzelf heeft. Met 3 salarissen moet dat lukken
Ik zou heel graag willen dat de mannen met elkaar omgaan!! Beste vrienden zou ideaal zijn, maar misschien veels te veel gevraagd. Ik zie eerder wat realistisch is en haalbaar dat ze met elkaar omgaan als een soort huisgenoot/vriend.
@ Brummetje
Ik denk dat als vanaf begin af aan polygamorie de standaard was, je veel minder haat en doden zou hebben. Arthur, Lady Guinevere en sir Lancelot is een voorbeeld. Zij werd ook verscheurd. Uhm, een ander voorbeeld....Queen Elisabeth!! Nou goed, ander voorbeelden van 'verscheurde' vrouwen zijn er wel meer. Opvallend is dat in de geschiedenis een man met 2 vrouwen nooit ene probleem is geweest Het is soms ook niet eerlijk
Was het maar zo 'simpel' dat het bij zoenen van andere jongens bleef....Dan was het waarschijnlijk een stuk makkelijk!!
Over een 2e volwaardige relatie ben ik nog niet uit. Ik ben denk ik niet voor een 2e volwaardige relatie, maar eerder dat mijn vriend het 'hoofdmannetje' is en er een 2e man erbij komt. Vind dit nog wel moeilijk hoor en ben er nog niet helemaal uit. Maar ik zie het als: ik ben getrouwd met mijn vriend en met de ander heb ik een soort van geregistreerd partnerschap.
Ik denk dat monogamie is ontstaan vanuit het evolutionair perspectief. Mensen moeten veel investeren in nageslacht. Vrouwen dragen een kind 9 maanden en denken dus 2 keer na voordat zij zich laten bevruchten. Dus niet de 1e beste vent dus. Dus VOORDAT een vrouw zich laat bevruchten, moet er een relatie opgebouwd worden en de man laten zien dat hij over de beste genen beschikt EN voor het kroost kan zorgen. In de tussentijd duld de man geen concurrentie, want hij wil natuurlijk niet dat vrouwlief weggekaapt wordt. Weg 'investering'
Misschien kort door de bocht hoor.
Eveblissy, denk je niet dat het mogelijk is om kinderen groot te brengen met 2 vaders en 1 moeder? Deze 'vorm' heb je toch ook als je stiefvader bent, in het geval van scheiding. Misschien zelfs beter om je kind meerdere ouders op te voeden. Krijgt het meer mee en heeft ie een grotere veilige omgeving.
En ik zeg niet dat het haalbaar is, maar volgens mij kan je best met z'n 3en oud worden
@yoyo2
Ideale situatie....Hmmm... Op dit moment woon ik al samen met mijn vriend, dus ik zou een latrelatie beginnen de ander. Ook om uit te zoeken of het werkt. Pas na een jaar of langer zou ik overwegen om iets met "samen te wonen " doen. Want dan weet ik in ieder geval dat de relatie met 3 werkt.
Samenwonen met 2 mannen lijkt ideaal, maar misschien te veel en snel. Ik denk eerst misschien 2 huizen naast elkaar en als het goed gaat, een heel groot huis voor ons 3en. In ieder geval zo groot dat als je het even niet ziet zitten, ieder een plekje voor zichzelf heeft. Met 3 salarissen moet dat lukken
Ik zou heel graag willen dat de mannen met elkaar omgaan!! Beste vrienden zou ideaal zijn, maar misschien veels te veel gevraagd. Ik zie eerder wat realistisch is en haalbaar dat ze met elkaar omgaan als een soort huisgenoot/vriend.
@ Brummetje
Ik denk dat als vanaf begin af aan polygamorie de standaard was, je veel minder haat en doden zou hebben. Arthur, Lady Guinevere en sir Lancelot is een voorbeeld. Zij werd ook verscheurd. Uhm, een ander voorbeeld....Queen Elisabeth!! Nou goed, ander voorbeelden van 'verscheurde' vrouwen zijn er wel meer. Opvallend is dat in de geschiedenis een man met 2 vrouwen nooit ene probleem is geweest Het is soms ook niet eerlijk
Was het maar zo 'simpel' dat het bij zoenen van andere jongens bleef....Dan was het waarschijnlijk een stuk makkelijk!!
donderdag 5 maart 2009 om 11:24
Is leeftijd belangrijk?? Ja en nee. Het heeft natuurlijk te maken met hoe iemand zich voelt. Maar hoe iemand tot nu geleefd is misschien van nog groter belang. Iemand van 12 kan al wijzer en volwassen zijn van iemand van 16.
Maar voor wat het waard is, ik ben 21 en mijn vriend is 28.
Toytje, wat ben ik blij voor jou dat jij heb wat je wilt!!! Levende bewijs dat het bestaat en mogelijk is. Het moet nog blijken, maar het belangrijkste is er al doorheen.
En als het bij jou kan, misschien ook bij mij. Wie weet.....we zullen zien.
Zeg eh, kan jouw vriend (het enge woord ) niet even praten met mijn vriend???
Maar voor wat het waard is, ik ben 21 en mijn vriend is 28.
Toytje, wat ben ik blij voor jou dat jij heb wat je wilt!!! Levende bewijs dat het bestaat en mogelijk is. Het moet nog blijken, maar het belangrijkste is er al doorheen.
En als het bij jou kan, misschien ook bij mij. Wie weet.....we zullen zien.
Zeg eh, kan jouw vriend (het enge woord ) niet even praten met mijn vriend???
donderdag 5 maart 2009 om 11:34
quote:Lovestar schreef op 05 maart 2009 @ 11:18:
Eveblissy, denk je niet dat het mogelijk is om kinderen groot te brengen met 2 vaders en 1 moeder? Deze 'vorm' heb je toch ook als je stiefvader bent, in het geval van scheiding. Misschien zelfs beter om je kind meerdere ouders op te voeden. Krijgt het meer mee en heeft ie een grotere veilige omgeving.
En ik zeg niet dat het haalbaar is, maar volgens mij kan je best met z'n 3en oud worden
Dat is persoonlijk natuurlijk, maar ik kan mijn man in ieder geval niet met een andere vrouw delen. En ik denk (hoop!) dat mijn vriend het ook niet zou accepteren als ik ook van een andere man zou houden.
In culturen waar mannen met meerdere vrouwen mogen zijn (omgekeerde situatie dus) leidt dat niet altijd tot super-positieve verhalen - understatement - maar misschien komt dat door de machtsverhoudingen in die huwelijken.
In de jaren zeventig is het in Nederland ook 'in' geweest om relaties met verschillende mensen te hebben. Maar volgens mijn moeder, want die was toen jong was dat heel erg moeilijk: leidde tot veel scheve gezichten, veel ruzie en heel veel pijn bij de kinderen.
Eveblissy, denk je niet dat het mogelijk is om kinderen groot te brengen met 2 vaders en 1 moeder? Deze 'vorm' heb je toch ook als je stiefvader bent, in het geval van scheiding. Misschien zelfs beter om je kind meerdere ouders op te voeden. Krijgt het meer mee en heeft ie een grotere veilige omgeving.
En ik zeg niet dat het haalbaar is, maar volgens mij kan je best met z'n 3en oud worden
Dat is persoonlijk natuurlijk, maar ik kan mijn man in ieder geval niet met een andere vrouw delen. En ik denk (hoop!) dat mijn vriend het ook niet zou accepteren als ik ook van een andere man zou houden.
In culturen waar mannen met meerdere vrouwen mogen zijn (omgekeerde situatie dus) leidt dat niet altijd tot super-positieve verhalen - understatement - maar misschien komt dat door de machtsverhoudingen in die huwelijken.
In de jaren zeventig is het in Nederland ook 'in' geweest om relaties met verschillende mensen te hebben. Maar volgens mijn moeder, want die was toen jong was dat heel erg moeilijk: leidde tot veel scheve gezichten, veel ruzie en heel veel pijn bij de kinderen.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
donderdag 5 maart 2009 om 11:36
Lief dat je zo reageert, ik ben ook heel blij! Hoe het allemaal zal gaan moet inderdaad nog blijken maar we kunnen heel goed en eerlijk praten.
(twee toverwoorden denk ik!!)
En ja, bij jou kan het misschien ook wel, je bent nog zo jong en bovendien verantwoordelijk voor je eigen geluk.
Dus probeer altijd na te streven wat jou gelukkig maakt!
Mijn, euhhhh vriend ja, haha, praten met de jouwe? Wie weet!
(twee toverwoorden denk ik!!)
En ja, bij jou kan het misschien ook wel, je bent nog zo jong en bovendien verantwoordelijk voor je eigen geluk.
Dus probeer altijd na te streven wat jou gelukkig maakt!
Mijn, euhhhh vriend ja, haha, praten met de jouwe? Wie weet!
donderdag 5 maart 2009 om 11:36
donderdag 5 maart 2009 om 13:21
@Lovestar: misschien moet je eerst eens even gaan freewheelen (zonder dat je je commit aan 1 of meerdere relaties), aangezien dit je eerste vriendje is, vandaar dat ik je leeftijd ook vroeg.... je bent pas 21 en misschien in je onderbewustzijn nog helemaal niet toe aan huisje-boompje-beestje en moet je ook op sexgebied misschien ervaring(en) met andere man(nen) opdoen........
donderdag 5 maart 2009 om 13:31
quote:Lovestar schreef op 05 maart 2009 @ 11:18:
@ Brummetje
Ik denk dat als vanaf begin af aan polygamorie de standaard was, je veel minder haat en doden zou hebben. Arthur, Lady Guinevere en sir Lancelot is een voorbeeld. Zij werd ook verscheurd. Uhm, een ander voorbeeld....Queen Elisabeth!! Nou goed, ander voorbeelden van 'verscheurde' vrouwen zijn er wel meer. Opvallend is dat in de geschiedenis een man met 2 vrouwen nooit ene probleem is geweest Het is soms ook niet eerlijk
Was het maar zo 'simpel' dat het bij zoenen van andere jongens bleef....Dan was het waarschijnlijk een stuk makkelijk!!
Ik zeg dat nou wel, dat ik er geen 2e relatie bij wil. Maarre eigenlijk...zou ik dat best willen. Alleen niet met een man, maar dat ik een vriendin naast mijn vriend heb. En dat we dan met z'n drieën samenwonen. Natuurlijk zal het dan meer dan eens een trio worden.
In sommige culturen is het idd normaal dat een man 2 vrouwen heeft. Waarom hier dan niet andersom?! Of gewoon allebei. Dat mensen niet zo negatief reageren op mensen die niet in monogamie geloven.
Hoeveel mensen worden er na x jaar verliefd op een ander persoon? Hoeveel daarvan houden nog veel van hun eigen partner, maar fantaseren om (ook) met die ander te zijn?
@ Brummetje
Ik denk dat als vanaf begin af aan polygamorie de standaard was, je veel minder haat en doden zou hebben. Arthur, Lady Guinevere en sir Lancelot is een voorbeeld. Zij werd ook verscheurd. Uhm, een ander voorbeeld....Queen Elisabeth!! Nou goed, ander voorbeelden van 'verscheurde' vrouwen zijn er wel meer. Opvallend is dat in de geschiedenis een man met 2 vrouwen nooit ene probleem is geweest Het is soms ook niet eerlijk
Was het maar zo 'simpel' dat het bij zoenen van andere jongens bleef....Dan was het waarschijnlijk een stuk makkelijk!!
Ik zeg dat nou wel, dat ik er geen 2e relatie bij wil. Maarre eigenlijk...zou ik dat best willen. Alleen niet met een man, maar dat ik een vriendin naast mijn vriend heb. En dat we dan met z'n drieën samenwonen. Natuurlijk zal het dan meer dan eens een trio worden.
In sommige culturen is het idd normaal dat een man 2 vrouwen heeft. Waarom hier dan niet andersom?! Of gewoon allebei. Dat mensen niet zo negatief reageren op mensen die niet in monogamie geloven.
Hoeveel mensen worden er na x jaar verliefd op een ander persoon? Hoeveel daarvan houden nog veel van hun eigen partner, maar fantaseren om (ook) met die ander te zijn?
vrijdag 6 maart 2009 om 08:19
EvyBlissy; er is geen ideale vorm om kinderen op te voeden. Het enige wat hierbij echt van belang is, is de omgang tussen ouders/stiefouders/anderen. Wanneer deze neutraal of liefdevol is (!!!), weet het kind niet anders en zijn er geen schadelijke effecten.
Zie ook bijv. lesbische moeders die na hun scheiding met een vrouw samenzijn, terwijl de man ook in beeld blijft. In een dergelijke opvoedingssituatie zijn zelfs significante, positieve effecten gevonden op het welzijn van het kind.
Zie ook bijv. Susan Golombok, die hier uitgebreid onderzoek naar heeft gedaan.
Zie ook bijv. lesbische moeders die na hun scheiding met een vrouw samenzijn, terwijl de man ook in beeld blijft. In een dergelijke opvoedingssituatie zijn zelfs significante, positieve effecten gevonden op het welzijn van het kind.
Zie ook bijv. Susan Golombok, die hier uitgebreid onderzoek naar heeft gedaan.
vrijdag 6 maart 2009 om 08:38
quote:Lovestar schreef op 05 maart 2009 @ 11:24:
Maar voor wat het waard is, ik ben 21 en mijn vriend is 28.
Ik ga nu iets ontzettend ouwe-betterigs zeggen... Dit is je eerste relatie, probeer nou eerst maar een tijdje om 1 relatie goed te houden.
Toen ik 21 was en voor het eerst samenwoonde, was ik er ook van overtuigd dat monogamie vreselijk achterhaald was en dat wij daar iets anders voor in de plaats gingen zetten. Zonder voorbeelden, zonder idee welke kant het op moest en zonder steun van de omgeving. Achteraf denk ik: dat was nou niet zo slim. Achteraf bekeken heb ik heel erg over mijn gevoelens heen laten lopen omdat ik geen idee had welke vorm dat moest krijgen en niemand om advies kon vragen.
Monogamie is makkelijk, omdat het een kader is. Probeer dat eerst een jaartje of 5 uit, en kijk dan wat je verder nog wilt.
Oma Korenwolf
Maar voor wat het waard is, ik ben 21 en mijn vriend is 28.
Ik ga nu iets ontzettend ouwe-betterigs zeggen... Dit is je eerste relatie, probeer nou eerst maar een tijdje om 1 relatie goed te houden.
Toen ik 21 was en voor het eerst samenwoonde, was ik er ook van overtuigd dat monogamie vreselijk achterhaald was en dat wij daar iets anders voor in de plaats gingen zetten. Zonder voorbeelden, zonder idee welke kant het op moest en zonder steun van de omgeving. Achteraf denk ik: dat was nou niet zo slim. Achteraf bekeken heb ik heel erg over mijn gevoelens heen laten lopen omdat ik geen idee had welke vorm dat moest krijgen en niemand om advies kon vragen.
Monogamie is makkelijk, omdat het een kader is. Probeer dat eerst een jaartje of 5 uit, en kijk dan wat je verder nog wilt.
Oma Korenwolf
vrijdag 6 maart 2009 om 10:09
Ik vind het ook niet zo heel raar eigenlijk. Ik geloof nooit dat er maar 1 ware is voor iemand.
Maar ja, het is inderdaad maar wat je er mee doet en of je dit bespreekbaar kunt maken in je relatie.
Snap 't ook wel. Als hij je eerste echte vriend is, heb je ook geen vergelijkingsmateriaal hoe het kan zijn in andere relaties.
Die ervaring zou je misschien zelf wel graag willen hebben om de bevestiging te krijgen dat je in een goede relatie zit? Ofzo?
Tja, weet ook eigenlijk niet wat je ermee moet doen, als je vriend er niet achter staat, dan houdt 't sowieso op.
Sterkte ermee. Ik kan me voorstellen dat het verwarrend is.
Maar ja, het is inderdaad maar wat je er mee doet en of je dit bespreekbaar kunt maken in je relatie.
Snap 't ook wel. Als hij je eerste echte vriend is, heb je ook geen vergelijkingsmateriaal hoe het kan zijn in andere relaties.
Die ervaring zou je misschien zelf wel graag willen hebben om de bevestiging te krijgen dat je in een goede relatie zit? Ofzo?
Tja, weet ook eigenlijk niet wat je ermee moet doen, als je vriend er niet achter staat, dan houdt 't sowieso op.
Sterkte ermee. Ik kan me voorstellen dat het verwarrend is.
vrijdag 6 maart 2009 om 13:04
Hi,
Ik kan je niet veel verder helpen vrees ik. Maar ik wilde je gewoon even laten weten dat je gevoelens herken.
In mijn huwelijk was het uiteindelijk bespreekbaar, maar heeft het mijn man meer verdriet gedaan dan ik hem ooit had willen doen. Meer dan nodig was ook in de zin van dat mijn gevoelens op dit vlak werkelijk geen millimeter afdeden aan mijn enorme liefde voor hem. In tegendeel zou ik bijna zeggen. Volledige vrijheid om te doen wat je wil doen en met wie je dat wil doen, maakt de keuze om met iemand samen te zijn iedere keer weer een bewuste en oprecht vrijwillige keuze. Iets wat sleur, gewoonte en jezelf verplicht voelen uitsluit.
Na mijn huwelijk ben ik een aantal jaren alleen geweest. Geen behoefte aan een relatie enerzijds, en extreme onzekerheid over mijn persoonlijkheid waar het dit onderwerp betreft anderzijds. Ik durfde gewoon niet.
Enige tijd geleden ben ik een hele lieve, leuke man tegengekomen. Hij wilde graag met mij zijn, en ik graag met hem. Ik heb dit gedeelte van mezelf direct op tafel gelegd en bespreekbaar gemaakt. Hij kan er niets mee. Wil absolute monogamie.
En ik wilde zo graag iemand die mijn 'thuis' is. Iemand aan wie mijn hart 100% monogaam is. Iemand die echt van mij, voor mij, met mij, door mij etc. etc. is. En hij is echt leuk. Dus ik hoopte heel hard dat ik nu, ouder en wijzer, en vele malen beter in staat tot relativeren, veel bewuster ook van de schoonheid van wat er zich tussen hem en mij afspeelt 'genoeg' zou hebben aan 'alleen maar' hij en ik.
Maar het heeft, in ieder geval in mijn geval, niets te maken met 'genoeg'. Het heeft te maken met vrijheid.
Ik haat liegen, en in de overtreffende trap daarvan haat ik met passie mensen die de kluit belazeren. Dus ik leef nu monogaam. En het rare is, ik heb niemand 'op het oog', geen behoefte ook aan 'op jacht gaan'. Toch voel ik mezelf langzaam verwelken en voelt het meer en meer alsof me alle zuurstof wordt ontnomen.
Geen oplossing dus. Ik ben zelf ook volledig verscheurd.
Ik wens je meer succes met deze materie dan ik tot op heden zelf heb
Ik kan je niet veel verder helpen vrees ik. Maar ik wilde je gewoon even laten weten dat je gevoelens herken.
In mijn huwelijk was het uiteindelijk bespreekbaar, maar heeft het mijn man meer verdriet gedaan dan ik hem ooit had willen doen. Meer dan nodig was ook in de zin van dat mijn gevoelens op dit vlak werkelijk geen millimeter afdeden aan mijn enorme liefde voor hem. In tegendeel zou ik bijna zeggen. Volledige vrijheid om te doen wat je wil doen en met wie je dat wil doen, maakt de keuze om met iemand samen te zijn iedere keer weer een bewuste en oprecht vrijwillige keuze. Iets wat sleur, gewoonte en jezelf verplicht voelen uitsluit.
Na mijn huwelijk ben ik een aantal jaren alleen geweest. Geen behoefte aan een relatie enerzijds, en extreme onzekerheid over mijn persoonlijkheid waar het dit onderwerp betreft anderzijds. Ik durfde gewoon niet.
Enige tijd geleden ben ik een hele lieve, leuke man tegengekomen. Hij wilde graag met mij zijn, en ik graag met hem. Ik heb dit gedeelte van mezelf direct op tafel gelegd en bespreekbaar gemaakt. Hij kan er niets mee. Wil absolute monogamie.
En ik wilde zo graag iemand die mijn 'thuis' is. Iemand aan wie mijn hart 100% monogaam is. Iemand die echt van mij, voor mij, met mij, door mij etc. etc. is. En hij is echt leuk. Dus ik hoopte heel hard dat ik nu, ouder en wijzer, en vele malen beter in staat tot relativeren, veel bewuster ook van de schoonheid van wat er zich tussen hem en mij afspeelt 'genoeg' zou hebben aan 'alleen maar' hij en ik.
Maar het heeft, in ieder geval in mijn geval, niets te maken met 'genoeg'. Het heeft te maken met vrijheid.
Ik haat liegen, en in de overtreffende trap daarvan haat ik met passie mensen die de kluit belazeren. Dus ik leef nu monogaam. En het rare is, ik heb niemand 'op het oog', geen behoefte ook aan 'op jacht gaan'. Toch voel ik mezelf langzaam verwelken en voelt het meer en meer alsof me alle zuurstof wordt ontnomen.
Geen oplossing dus. Ik ben zelf ook volledig verscheurd.
Ik wens je meer succes met deze materie dan ik tot op heden zelf heb
vrijdag 6 maart 2009 om 13:11
Ik wil niet eigenwijs overkomen ofzo....Maar ik was al bang voor deze reacties. Niet dat er geen kern van waarheid in zit, maar hadden jullie dit ook gezegd tegen iemand die 35 is en bij dezelfde partner zit?
Nogmaals, ik zeg niet dat jullie ongelijk hebben ofzo of geen punt. Maar als ik het uitmaak, rondgescharrelt heb en tot de conclusie kom dat mijn huidige vriend de beste persoon was om mee samen te zijn, verandert daar niks aan het feit dat ik niet voor monogamie ben.
Het is niet alsof ik in een "fase" zit, maar dit is een way of life. Ik vind het alleen moeilijk om het te accepteren dat ik raar ben en twijfel heel erg aan mijn gevoelens?? Ik ga haast denken dat ik wel ontevreden moet zijn over mijn relatie!!!
En Korenwolf, ik begrijp je heel goed hoor. Maar ik denk wel dat ik een ander gevoel heb dan jou. Maar ach, tijd zal het leren...
Nogmaals, ik zeg niet dat jullie ongelijk hebben ofzo of geen punt. Maar als ik het uitmaak, rondgescharrelt heb en tot de conclusie kom dat mijn huidige vriend de beste persoon was om mee samen te zijn, verandert daar niks aan het feit dat ik niet voor monogamie ben.
Het is niet alsof ik in een "fase" zit, maar dit is een way of life. Ik vind het alleen moeilijk om het te accepteren dat ik raar ben en twijfel heel erg aan mijn gevoelens?? Ik ga haast denken dat ik wel ontevreden moet zijn over mijn relatie!!!
En Korenwolf, ik begrijp je heel goed hoor. Maar ik denk wel dat ik een ander gevoel heb dan jou. Maar ach, tijd zal het leren...
vrijdag 6 maart 2009 om 13:33
Sprankelend
Heel veel sterkte en liefs van mij toegewenst.
Toen ik net bezig was met het typen van het vorige bericht bedacht ik mij dat mijn enige optie is of bij mijn vriend te blijven en dan maar mijn gevoelens in de ijskast stoppen (iets wat wel kan, als je het accepteert) of vrij zijn (en ongelukkig, want heb mijn lief verloren) en op zoek gaan naar misschien iets onmogelijks...
Lieve Sprankelend, het ziet ernaar uit dat monogaam zijn bij de man van wie wij houden en dan een stukje van jezelf opgeven de "beste en meest" bevredigende situatie zal zijn wat van wij kunnen behalen.
Voor wat het waard is, ik/jij zijn niet niet de enigen...
Heel veel sterkte en liefs van mij toegewenst.
Toen ik net bezig was met het typen van het vorige bericht bedacht ik mij dat mijn enige optie is of bij mijn vriend te blijven en dan maar mijn gevoelens in de ijskast stoppen (iets wat wel kan, als je het accepteert) of vrij zijn (en ongelukkig, want heb mijn lief verloren) en op zoek gaan naar misschien iets onmogelijks...
Lieve Sprankelend, het ziet ernaar uit dat monogaam zijn bij de man van wie wij houden en dan een stukje van jezelf opgeven de "beste en meest" bevredigende situatie zal zijn wat van wij kunnen behalen.
Voor wat het waard is, ik/jij zijn niet niet de enigen...
vrijdag 6 maart 2009 om 13:37
