Relaties
alle pijlers
Online vriendschap
vrijdag 8 juni 2018 om 13:42
Hoi allemaal,
Ik ben een studerende vrouw van 21 die thuiswonend is. Sinds een paar jaar zit ik op een schrijversforum waarop mensen verhalen kunnen lezen en zelf verhalen kunnen delen. Mijn ouders hebben dit nooit geweten, omdat ik het schrijven van verhalen als best wel iets persoonlijks ervaar. Aangezien mijn ouders best wel bemoeizuchtig kunnen zijn en ze natuurlijk alles zouden willen lezen wat ik schrijf, heb ik besloten om ze dit niet te vertellen.
Op dit forum ben ik ongeveer vier jaar geleden in contact gekomen met iemand die dezelfde interesses als mij heeft (L). Het klikte goed met L. Eerst stuurden we elkaar berichtjes via het forum en later via Whatsapp. Niet constant, maar om de paar weken/maanden. Dus wat dat betreft was het contact vrij sporadisch. Vorig jaar hebben we besloten om te skypen (aangezien we best ver van elkaar afwonen) en later in het jaar een keer afgesproken. Dat was heel leuk en gezellig en sindsdien hebben we contact gehouden.
Een paar weken geleden hebben we weer afgesproken en sindsdien hebben we vaker contact. Ik ga ook op kamers in de stad waar zij nu op kamers zit. Maar aangezien zij deze zomer weggaat, heeft ze aangeboden dat ik een deel van haar meubels wel over kan nemen. Ook hebben we besloten om deze zomer nog een keer af te spreken.
Nu komt het probleem. Doordat we vaker contact hebben en ze heeft aangeboden dat ik haar meubels over mag nemen, kan ik er eigenlijk niet meer omheen dat ik het mijn ouders moet vertellen. De twee keren dat we hebben afgesproken, heb ik tegen mijn ouders gezegd dat ik met andere vrienden had afgesproken. Dus dat viel nog te overzien. L. en ik hebben het er nooit over gehad of onze ouders weten of we elkaar kennen. Ik weet dat zij erg close is met haar ouders en via het forum ooit een verhaal heeft uitgegeven. Dus ik denk dat haar ouders wel weten dat ze op het forum zit. L. vertelde namelijk dat ze ooit vaker met iemand van dat forum had afgesproken. Ik had de indruk dat haar ouders daarvan op de hoogte waren. Dus ik denk dat ze het van mij ook wel weten.
Wat betreft de meubels heb ik wel aangegeven dat ik interesse heb, alleen dat ik nog wel moet bekijken wat ik nodig heb. Eind deze maand moet ze er vanaf, dus er is wel wat haast bij. Dus ergens voel ik me er een beetje schuldig over dat ik heb gezegd dat ik interesse heb, omdat ik vanaf het begin af aan al wist dat ik geen flauw benul had hoe ik het mijn ouders zou moeten vertellen.
Ik durf deze bovengenoemde situatie ook niet voor te leggen aan L. Als ik het vanuit haar beredeneer kan ik me voorstellen dat het overkomt alsof ik me voor haar schaam, terwijl dat niet het geval is.
Daarom blijven er een paar scenario's over:
- Ik zeg de meubels af. Dat is wel balen voor haar, het staat misschien een beetje vreemd en ergens voel ik me er wel schuldig door. Ook hoef ik het mijn ouders niet te vertellen. L. en ik zullen sowieso contact houden. Dus dan zou ik mijn ouders volgend jaar over onze vriendschap kunnen vertellen als ik uitwonend ben. Bijvoorbeeld tijdens het stappen. Het voordeel is dat mijn ouders op de hoogte zijn, het nadeel dat zij niet tegen hun kan zeggen dat ze me al jaren kent.
- Ik neem (een deel van) de meubels over. Ik zeg tegen mijn ouders dat ik haar ken via een klasgenoot die ook in de stad woont waar L. studeert. Ik zeg tegen L. dat wanneer mijn ouders de meubels op komen halen, ik liever niet wil dat ze zegt dat we elkaar kennen via een schrijversforum. Daar zal ze denk ik wel begrip voor hebben. Maar als ze de indruk krijgt dat ik mijn ouders helemaal niet over haar of onze vriendschap heb verteld, kan ik me voorstellen dat het kwetsend overkomt. En dat wil ik absoluut niet.
- Mijn ouders de volledige waarheid vertellen. Alleen dat durf ik eerlijk gezegd echt niet. Dan zou ik ze moeten vertellen dat ik de afgelopen jaren met iemand contact heb gehad via internet, skype en dat we zelfs twee keer hebben afgesproken zonder hun medeweten. En dan zouden ze ook het schrijversforum ontdekken waar ik de afgelopen jaren een paar verhalen op heb gezet.
Ik vind dat ik ook als 21 jarige zelf keuzes mag maken en niet altijd verantwoording af hoef te leggen bij mijn ouders. Het nadeel is alleen dat zij nogal controlerend zijn en altijd alles willen weten wat ik en mijn broer uitspoken. Als ik ook maar een keer te laat thuis ben krijg ik meteen de opmerking waar ik ben geweest. Of als ik een keer een dag wegga met vrienden, moet mijn moeder meteen weten wie er allemaal nog meer bij was. Dat is zeg maar het gehalte.
Als ik er nu op terugkijk, had ik het mijn ouders beter helemaal in het begin kunnen vertellen. Dan hadden ze er in elk geval gewend aan kunnen raken. Maar als ik nu toegeef dat ik haar al een paar jaar ken, val ik nogal hard door de mand en gaan ze zich ongetwijfeld afvragen of ik niet vaker met mensen heb afgesproken die ik via een forum heb leren kennen. Dit is niet het geval, maar ik zou hun twijfel begrijpen.
Aangezien ik niet zo goed weet wat ik met de situatie aan moet, vroeg ik me af of jullie tips hebben, wat jullie van de situatie vinden en of evt. nog een andere mogelijke oplossing weten.
Ik hoor graag van jullie.
Ik ben een studerende vrouw van 21 die thuiswonend is. Sinds een paar jaar zit ik op een schrijversforum waarop mensen verhalen kunnen lezen en zelf verhalen kunnen delen. Mijn ouders hebben dit nooit geweten, omdat ik het schrijven van verhalen als best wel iets persoonlijks ervaar. Aangezien mijn ouders best wel bemoeizuchtig kunnen zijn en ze natuurlijk alles zouden willen lezen wat ik schrijf, heb ik besloten om ze dit niet te vertellen.
Op dit forum ben ik ongeveer vier jaar geleden in contact gekomen met iemand die dezelfde interesses als mij heeft (L). Het klikte goed met L. Eerst stuurden we elkaar berichtjes via het forum en later via Whatsapp. Niet constant, maar om de paar weken/maanden. Dus wat dat betreft was het contact vrij sporadisch. Vorig jaar hebben we besloten om te skypen (aangezien we best ver van elkaar afwonen) en later in het jaar een keer afgesproken. Dat was heel leuk en gezellig en sindsdien hebben we contact gehouden.
Een paar weken geleden hebben we weer afgesproken en sindsdien hebben we vaker contact. Ik ga ook op kamers in de stad waar zij nu op kamers zit. Maar aangezien zij deze zomer weggaat, heeft ze aangeboden dat ik een deel van haar meubels wel over kan nemen. Ook hebben we besloten om deze zomer nog een keer af te spreken.
Nu komt het probleem. Doordat we vaker contact hebben en ze heeft aangeboden dat ik haar meubels over mag nemen, kan ik er eigenlijk niet meer omheen dat ik het mijn ouders moet vertellen. De twee keren dat we hebben afgesproken, heb ik tegen mijn ouders gezegd dat ik met andere vrienden had afgesproken. Dus dat viel nog te overzien. L. en ik hebben het er nooit over gehad of onze ouders weten of we elkaar kennen. Ik weet dat zij erg close is met haar ouders en via het forum ooit een verhaal heeft uitgegeven. Dus ik denk dat haar ouders wel weten dat ze op het forum zit. L. vertelde namelijk dat ze ooit vaker met iemand van dat forum had afgesproken. Ik had de indruk dat haar ouders daarvan op de hoogte waren. Dus ik denk dat ze het van mij ook wel weten.
Wat betreft de meubels heb ik wel aangegeven dat ik interesse heb, alleen dat ik nog wel moet bekijken wat ik nodig heb. Eind deze maand moet ze er vanaf, dus er is wel wat haast bij. Dus ergens voel ik me er een beetje schuldig over dat ik heb gezegd dat ik interesse heb, omdat ik vanaf het begin af aan al wist dat ik geen flauw benul had hoe ik het mijn ouders zou moeten vertellen.
Ik durf deze bovengenoemde situatie ook niet voor te leggen aan L. Als ik het vanuit haar beredeneer kan ik me voorstellen dat het overkomt alsof ik me voor haar schaam, terwijl dat niet het geval is.
Daarom blijven er een paar scenario's over:
- Ik zeg de meubels af. Dat is wel balen voor haar, het staat misschien een beetje vreemd en ergens voel ik me er wel schuldig door. Ook hoef ik het mijn ouders niet te vertellen. L. en ik zullen sowieso contact houden. Dus dan zou ik mijn ouders volgend jaar over onze vriendschap kunnen vertellen als ik uitwonend ben. Bijvoorbeeld tijdens het stappen. Het voordeel is dat mijn ouders op de hoogte zijn, het nadeel dat zij niet tegen hun kan zeggen dat ze me al jaren kent.
- Ik neem (een deel van) de meubels over. Ik zeg tegen mijn ouders dat ik haar ken via een klasgenoot die ook in de stad woont waar L. studeert. Ik zeg tegen L. dat wanneer mijn ouders de meubels op komen halen, ik liever niet wil dat ze zegt dat we elkaar kennen via een schrijversforum. Daar zal ze denk ik wel begrip voor hebben. Maar als ze de indruk krijgt dat ik mijn ouders helemaal niet over haar of onze vriendschap heb verteld, kan ik me voorstellen dat het kwetsend overkomt. En dat wil ik absoluut niet.
- Mijn ouders de volledige waarheid vertellen. Alleen dat durf ik eerlijk gezegd echt niet. Dan zou ik ze moeten vertellen dat ik de afgelopen jaren met iemand contact heb gehad via internet, skype en dat we zelfs twee keer hebben afgesproken zonder hun medeweten. En dan zouden ze ook het schrijversforum ontdekken waar ik de afgelopen jaren een paar verhalen op heb gezet.
Ik vind dat ik ook als 21 jarige zelf keuzes mag maken en niet altijd verantwoording af hoef te leggen bij mijn ouders. Het nadeel is alleen dat zij nogal controlerend zijn en altijd alles willen weten wat ik en mijn broer uitspoken. Als ik ook maar een keer te laat thuis ben krijg ik meteen de opmerking waar ik ben geweest. Of als ik een keer een dag wegga met vrienden, moet mijn moeder meteen weten wie er allemaal nog meer bij was. Dat is zeg maar het gehalte.
Als ik er nu op terugkijk, had ik het mijn ouders beter helemaal in het begin kunnen vertellen. Dan hadden ze er in elk geval gewend aan kunnen raken. Maar als ik nu toegeef dat ik haar al een paar jaar ken, val ik nogal hard door de mand en gaan ze zich ongetwijfeld afvragen of ik niet vaker met mensen heb afgesproken die ik via een forum heb leren kennen. Dit is niet het geval, maar ik zou hun twijfel begrijpen.
Aangezien ik niet zo goed weet wat ik met de situatie aan moet, vroeg ik me af of jullie tips hebben, wat jullie van de situatie vinden en of evt. nog een andere mogelijke oplossing weten.
Ik hoor graag van jullie.
vrijdag 8 juni 2018 om 15:09
Soms stelt ze wel een vraag over mensen met wie ik bevriend raak op Facebook. En als we met de familie 's avonds in de woonkamer zitten en ik heel de avond op mijn telefoon zit, vraagt ze wat ik aan het doen ben.ZaraZara100 schreef: ↑08-06-2018 15:02Je beloont haar ongerustheid door haar al je gangen te vertellen. Tijd dat je je een beetje losmaakt van hen. Had je al veel eerder moeten doen.
Controleert ze je je FB-contacten, telefoon, etc.?
Enig gehakketak in het losmaaktproces hoort erbij, daar moet je niet van schrikken. Zolang er een basis van respect is, moeten je ouders daar doorheen leren kijken.
Als je binnenkort op kamers woont, ontmoet je sowieso overal nieuwe mensen. Echt onnodig om dat allemaal door te briefen aan je moeder.
Ja, precies. Zo probeer ik het ook te benaderen. Ik ga beginnen met een nieuwe studie, ook in een nieuwe stad en heel veel nieuwe mensen. Dus nieuwe contacten doe ik sowieso op. Daarom heb ik ook altijd met het idee in mijn hoofd gelopen om mijn ouders over L. te vertellen zodra ik uit het huis ga. Dan hoef ik niks te zeggen over het schrijversforum, dan blijft dat van mezelf en dan hoef ik me niet meer in bochten te wringen.
vrijdag 8 juni 2018 om 15:13
Twee langwerpige kasten denk ik. Ik twijfel of die in de auto passen. Een tv meubel kastje, een rolgordijn en een klein Ikea achtig bankje.ZaraZara100 schreef: ↑08-06-2018 15:07Tenzij het om heel grote spullen gaat, kun je met de auto een paar keer heen en weer rijden.
Hmm.. Dat is misschien wel een optie.
vrijdag 8 juni 2018 om 15:14
vrijdag 8 juni 2018 om 15:17
Ik had al wel veel eerder op kamers willen gaan met vrienden van mijn vorige studie. Alleen het reizen naar huis was qua reistijd op zich best te doen, waardoor ik uit financiële overwegingen heb besloten om toch thuis te blijven wonen.ZaraZara100 schreef: ↑08-06-2018 15:13Ik bedoel het zoals het er staat, dat je je al veel eerder had moeten losmaken. En anders vanaf nu, niet pas als je op kamers gaat.
Je bent van plan om dan iedere week nog naar je ouders te gaan. Willen zij dat of is dat iets waar jij je goed bij voelt?
Dat heeft op zich meerdere redenen. Bijvoorbeeld dat ik een bijbaantje heb in het weekend. En verder ook om vrienden te bezoeken die ook in het dorp wonen waar ik nu nog woon.
vrijdag 8 juni 2018 om 15:23
Ik heb met je te doen want het is heel herkenbaar voor mij. Ik vond het ook geweldig toen ik op kamers ging en ik mij niet meer voor alles moest verantwoorden en er niet constant op mijn vingers werd gekeken. Ik was tijdens mijn studie geen fuifbeest in tegendeel ik vond het zalig om mijn eigen plekje te hebben en de vrijheid/zelfstandigheid. Is ondertussen al meer dan 25 jaar geleden 
Succes!
Succes!
vrijdag 8 juni 2018 om 15:25
laurajh schreef: ↑08-06-2018 15:04Ik wil gewoon liever niet vertellen hoe we elkaar kennen (via dat schrijversforum, want dan willen ze meteen alles weten). Een vriendschap komt echt niet zo maar uit de lucht gevallen.
Zodra ik uitwonend ben durf ik het best te vertellen. Dan kan ik gewoon zeggen dat ik haar ben tegengekomen tijdens het uitgaan. Dan zie ik mijn ouders maar een keer in de week, doe ik ws veel nieuwe contacten op en kan ik dat vaag houden. Laat ik het zo zeggen, ze houden zelfs in de gaten met wie ik bevriend raak op Facebook. Toen ik een keer een date had met een jongen (zij kenden hem niet) en we elkaar op FB hadden toegevoegd, kreeg ik daar allemaal vragen over tijdens een familie etentje...
Jammer dat je mijn vraag ontwijkt: ben je verliefd op L?
vrijdag 8 juni 2018 om 15:29
Ben hier inmiddels ook benieuwd naar.
vrijdag 8 juni 2018 om 15:38
Ik ook.
Want het kwam ook in mij op.
vrijdag 8 juni 2018 om 15:46
Nee, dat ben ik niet.
vrijdag 8 juni 2018 om 15:51
Ja. Niet concreet over mezelf, maar ik stop er vaak wel wat persoonlijke ervaringen in of karakters van mensen die ik ken. Ik vind het daarom leuk om te doen en daar heb ik niet de mening van mijn ouders voor nodig.
vrijdag 8 juni 2018 om 16:08
Ik denk dat TO niet raar denkt, maar dat haar ouders eerder opmerkelijk zijn. Bemoeizuchtig en elke scheet die ze laat willen noteren.
Lastige omgang lijkt mij, ik heb echt nog nooit het gevoel gehad dat ik verplicht ben mijn ouders te vertellen met wie ik omga en waar ik ze van ken. Geheimen had ik niet, was ook niet nodig, omdat mijn ouders zich niet bemoeide of afraden wat ik doe of met wie ik omga.
Ik zou niet meer gaan liegen, vertel het als het te spraken komt. Als je zo blijft doorgaan krijg je een domino effect van leugen op leugen en zullen je ouders blijven verwachten dat je hun alles verteld. Als ze vragen waarom je ze het niet eerder hebt verteld, zeg je de waarheid: dat je bang was voor hun reactie. Met nieuwe zaken zal ik alleen vertellen wat je wil vertellen en hun er vaker op wijzen dat ze niet alles van je hoeven weten. Misschien raken ze teleurgesteld, maar ze hebben dan wel duidelijkheid en hoef jij je niet meer in allerlei bochten te wringen om iets geheim te houden.
Lastige omgang lijkt mij, ik heb echt nog nooit het gevoel gehad dat ik verplicht ben mijn ouders te vertellen met wie ik omga en waar ik ze van ken. Geheimen had ik niet, was ook niet nodig, omdat mijn ouders zich niet bemoeide of afraden wat ik doe of met wie ik omga.
Ik zou niet meer gaan liegen, vertel het als het te spraken komt. Als je zo blijft doorgaan krijg je een domino effect van leugen op leugen en zullen je ouders blijven verwachten dat je hun alles verteld. Als ze vragen waarom je ze het niet eerder hebt verteld, zeg je de waarheid: dat je bang was voor hun reactie. Met nieuwe zaken zal ik alleen vertellen wat je wil vertellen en hun er vaker op wijzen dat ze niet alles van je hoeven weten. Misschien raken ze teleurgesteld, maar ze hebben dan wel duidelijkheid en hoef jij je niet meer in allerlei bochten te wringen om iets geheim te houden.
vrijdag 8 juni 2018 om 16:17
vrijdag 8 juni 2018 om 16:35
Je gedraagt je ook als een 14 jarige. Dat is het hem net.laurajh schreef: ↑08-06-2018 14:23Nou, mijn ouders (lees: moeder) behandelt me namelijk vaak nog wel als een veertienjarige. Daarom ben ik ook ontzettend blij dat ik vanaf volgend studiejaar op kamers kan. Ik moet me altijd verantwoorden en ze bemoeit zich overal mee en denkt te weten wat goed is voor mij en mijn broer. Wat dat betreft moet mijn moeder echt leren loslaten en is het ergens echt niet vreemd dat ik haar lang niet alles vertel.
vrijdag 8 juni 2018 om 16:36
Hahaha nee verre van datvioletskies schreef: ↑08-06-2018 16:19Schrijf je erotisch getinte fanfiction over One Direction of Justin Bieber of zo?
vrijdag 8 juni 2018 om 16:43
Nee, zo spannend is het niet. Het is gewoon een schrijversforum waar je verhalen op kunt plaatsen. Ik richt me voornamelijk op psychologische thrillers/verhalen. Dat vind ik ook leuk om te lezen. Dus het is niet dat het een soort schaamte is waar ik overheen moet, maar als ik het ze zou vertellen, dan zou ik me wel kwetsbaar op moeten stellen. En dat terwijl ik het juist wel fijn vind om op dat forum anoniem een verhaal te kunnen delen zonder dat mijn hele omgeving meeleest en er een mening over heeft.Nirakkam schreef: ↑08-06-2018 16:17Is het een website voor erotische verhalen?
Je wringt je in dit topic in allerlei bochten om maar uit te leggen waarom je je zo onvolwassen gedraagt. Het is niet je moeder die moet veranderen maar jij zelf. En je hoeft niet te wachten voor je op kamers gaat om voor jezelf op te komen. Echt niet.
Daar heb je wel gelijk in. Alleen het wel makkelijker op voor jezelf op te komen als ik uitwonend ben. Meer zelfstandigheid heb ik ook wel behoefte aan.
