Kinderen
alle pijlers
werkende mama's, hoe doen jullie dat toch?
maandag 18 juni 2018 om 11:41
Deze vraag is voor alle werkende mama's,
Zelf ben ik bijna 24 en werk op invalbasis in de kinderopvang. Ik werk zowel op PSZ, als KDV en BSO. Het leukst qua werk vind ik peuterspeelzaal. Dat is wat ik later hoop te doen (al dan niet in combinatie met iets anders)
Hoe leuk ik mijn werk ook vind, als ik later kinderen heb zou ik ze liever niet (meerdere dagen) naar het KDV/BSO willen brengen. Zeker niet als het ook anders kan.
Regelmatig zie en hoor ik van moeders, en een enkele keer van vaders dat zij wèl werken, maar er gewoon (bijna) elke dag voor de kinderen zijn voor en na school/psz.
Door korte dagen te werken, of door hun eigen tijd in te delen, flexibele uren etc.
Mijn vraag aan die mama's; hoe doen jullie dat? Wat voor werk doe je, werk je voor jezelf, en hoeveel uur werk je?
Disclaimer
Niks tegen de ouders die hun kinderen wèl naar het KDV en BSO brengen.. Is ook helemaal niks mis mee. Dit is persoonlijk en puur een vraag uit nieuwsgierigheid, omdat ik heel benieuwd ben hoe die mama's dat toch doen!
Groetjes,
tweelingzusje
Zelf ben ik bijna 24 en werk op invalbasis in de kinderopvang. Ik werk zowel op PSZ, als KDV en BSO. Het leukst qua werk vind ik peuterspeelzaal. Dat is wat ik later hoop te doen (al dan niet in combinatie met iets anders)
Hoe leuk ik mijn werk ook vind, als ik later kinderen heb zou ik ze liever niet (meerdere dagen) naar het KDV/BSO willen brengen. Zeker niet als het ook anders kan.
Regelmatig zie en hoor ik van moeders, en een enkele keer van vaders dat zij wèl werken, maar er gewoon (bijna) elke dag voor de kinderen zijn voor en na school/psz.
Door korte dagen te werken, of door hun eigen tijd in te delen, flexibele uren etc.
Mijn vraag aan die mama's; hoe doen jullie dat? Wat voor werk doe je, werk je voor jezelf, en hoeveel uur werk je?
Disclaimer
Niks tegen de ouders die hun kinderen wèl naar het KDV en BSO brengen.. Is ook helemaal niks mis mee. Dit is persoonlijk en puur een vraag uit nieuwsgierigheid, omdat ik heel benieuwd ben hoe die mama's dat toch doen!Groetjes,
tweelingzusje
vrijdag 22 juni 2018 om 09:52
Ik voel me zo in de verdediging schieten door dit topic. Dochter gaat 4 dagen naar kdv maar zelfs andere kdv-ouders vinden dat schijnbaar te veel. Ik moet het me niet aantrekken; het is niet aan mij gericht. Ik WEET dat rozetje gelukkig is en het goed doet daar. Ik weet ook dat ik zelf een negatieve mening heb over andere vormen van opvang en dat ik de ouders verder niet op beoordeel. Ieder doet wat hij/zij het beste vindt voor hun kindje.
Ik sta echt echt echt achter mn keuze, waarom zitten reacties van mensen die ik niet ken en die in het algemeen praten me dan zo dwars?
Ik sta echt echt echt achter mn keuze, waarom zitten reacties van mensen die ik niet ken en die in het algemeen praten me dan zo dwars?
vrijdag 22 juni 2018 om 09:58
mensen zijn groepsdieren, vrouwen nog meer dan mannen. Wij balen als er kritiek komt vanuit de groep
Vooral als moeder is het wijs zo snel mogelijk te proberen kritiek van je af te laten glijden. En bij kritiek te denken dat het meer over de ander zegt, dan over jou
lilalinda wijzigde dit bericht op 22-06-2018 09:58
0.21% gewijzigd
vrijdag 22 juni 2018 om 09:58
Again: blij dat jij niet meer op een kinderdagverblijf werkt. Je bent vooringenomen en komt erg dommig over met je 'mijlpalen niet willen missen'. Heb ik liever niet bij mijn kinderen. Gelukkig hadden zij hele lieve, capabele leidsters. Ik ken wat dames die werkzaam zijn in de kinderopvang, ik ken veel ouders die hun kinderen naar de opvang brengen en werkelijk niemand heeft kinderen in de groep die vijf dagen in de week gaan of geen enkele ouder brengt het kind vijf dagen in de week naar de opvang. Kortom: je kletst.Kangoeroe33 schreef: ↑22-06-2018 00:13Echt what the freaking fuck zeg je hier nou weer voor iets raars?? Exwerkneemsters met laag waarnemingsvermogen en hoog vooringenomenheid? Ben jij wel lekker?
Ik ben zo’n exwerkneemster en ik zie niet in waarom ik mijn ervaringen niet zou mogen delen. Ik zeg heel duidelijk dat het gros van de kinderen bij mijn laatste baan in het KDV, waar ik ben opgestapt, fulltime kwam. Meer dan fulltime eigenlijk nog: om 6.30 gebracht en om 18 uur gehaald. Dus 57.5 uur per week.
De mensen die hier reageren doen dat gelukkig niet. En je kunt roepen wat je wilt, het is wél onderzocht en wetenschappelijk bewezen dat het niet goed is voor een kind onder de 2 die vaker bij de OUDERS vandaan is dan samen met de ouders. Na hun tweede is inderdaad contact met andere kinderen belangrijk dus is speelgroep of paar uur per week KDV heel goed. En na hun 4e jaar wordt zelfs het zelfs aangeraden.
Ik heb het over die ouders die hun kind na het verlof 5 dagen per week naar de opvang sturen. Is het kind per week vaker bij jou dan op de opvang, doe je het dus goed. Klaar. Niet mensen gaan aanvallen die 1) ervaring hebben ermee, 2) er 10 jaar voor hebben gestudeerd, alleen omdat je zelf een verdediging nodig hebt, die je eigenlijk dus helemaal niet nodig hebt want je doet het helemaal volgens het boekje. Chapeau.
En 10 jaar "gestudeerd"? Daar heb je dan verrot weinig geleerd en heb je er verrot lang over gedaan. Niet echt iets om je mee op de borst te kloppen.
vrijdag 22 juni 2018 om 10:20
+ 1. Heel herkenbaar, het gevoel af te wijken van de norm is moeilijk, als je steeds denkt je te moeten verdedigen omdat je afwijkt. Mijn kind heeft 4 dagen per week opvang, en ik mis haar natuurlijk, maar het moeilijkst is niet het missen, het is het schuldgevoel dat steeds gevoed wordt door mensen die het niet alleen anders doen, maar ook hun norm aan anderen menen te willen opleggen.nessemeisje schreef: ↑22-06-2018 09:59Trek het je niet aan Rosings, jij kent je kindje het beste, niet anonieme ex-werkneemsters van een anoniem kinderdagverblijf.
Ik werk fulltime en reis ook best veel. Dat roept zoveel reacties op (bij sommigen) dat ik bijna zou vergeten dat ik voor mijn dochters ondanks dat gewoon hun moeder ben. Een liefhebbende, geinteresseerde moeder, een moeder waar ze bij terecht kunnen, die zich aan haar afspraken houdt, met ze er op uit gaat, voor ze kookt, ze kust en troost en kietelt en liefheeft, met ze praat, hun lievelingseten kookt en hun broodtrommeltjes vult met gezond eten, 's avonds hun haren kamt en voor ze zingt en glazen water brengt, hun kleren klaarlegt, kortom, hun mama. En dat dat goed is zo.
vrijdag 22 juni 2018 om 10:47
https://www.volkskrant.nl/wetenschap/-b ... ~b29f8783/
Dit was eerste onderzoek in 2010, daarna is het nog heel vaak overtuigend aangetoond dat kinderen tot 1 het beste thuis blijven.
Ná het eerste jaar zijn er geen schadelijke effecten gemeten en recent positieve!
Ach ja, je voelt het toch als ouders allemaal op je klompen wel aan bij die echt kleine baby's... maar dat gevoel onderdrukken velen.
Wij zijn het eerste jaar afwisselend thuis gebleven. Vér voor 2010
Gevoelsmatig. Daarna konden we nog pakweg 40 jaar beide meer werken. Het (werkende) leven is lang en waarom het niet een beetje afstemmen op je levensfase.
Jammer als het in het eerste jaar ook allemaal 'moet'. Het is relatief zó kort, een jaar. En dat gemiddeld maar 2 of 3 keer in een mensenleven.
Dit was eerste onderzoek in 2010, daarna is het nog heel vaak overtuigend aangetoond dat kinderen tot 1 het beste thuis blijven.
Ná het eerste jaar zijn er geen schadelijke effecten gemeten en recent positieve!
Ach ja, je voelt het toch als ouders allemaal op je klompen wel aan bij die echt kleine baby's... maar dat gevoel onderdrukken velen.
Wij zijn het eerste jaar afwisselend thuis gebleven. Vér voor 2010
Gevoelsmatig. Daarna konden we nog pakweg 40 jaar beide meer werken. Het (werkende) leven is lang en waarom het niet een beetje afstemmen op je levensfase.Jammer als het in het eerste jaar ook allemaal 'moet'. Het is relatief zó kort, een jaar. En dat gemiddeld maar 2 of 3 keer in een mensenleven.
vrijdag 22 juni 2018 om 10:51
Ik denk, maar dat is mijn aanname, dat kiezen voor werken op een kdv een vrij traditionele vrouwelijke keuze is. Als ik kijk naar mijn eigen omgeving, dan zijn de jonge vrouwen die op een kdv werken, over het algemeen genomen kinderen van vrouwen die veel thuis waren. Ze gaan jong samenwonen en/of trouwen, en hebben een vrij traditioneel leven. Deze meiden hadden ook kapper kunnen worden, of in een winkel kunnen werken. Over het algemeen meisjes die niet echt van huis uit gewend zijn dat vrouwen een carrière nastreven, maar waar het wat meer gemeengoed is dat de zorg voor de kinderen vooral op de vrouw komt en dat zij ook minder gaat werken zodra er kinderen zijn. Het is denk ik daarom ook, onder die beroepsgroep een goed te beredeneren keuze om zelf thuis te gaan zitten zodra er kinderen zijn. Ze kiezen voor werken met kinderen omdat ze die kinderen het hoogste goed vinden. En daar willen ze dan bij hun eigen kinderen niets van missen.
Jongens die op zorgzame meisjes vallen, zijn zelf ook vrij traditioneel en zullen hun vrouw dan misschien ook meer stimuleren om te stoppen met werken zodra er kinderen zijn.
Nogmaals, dat is mijn mening, gebaseerd op wat ik zie. Het zegt niets over de individuele keuze van één pedagogisch medewerker op een kdv.
Mijn kind is vanaf 3 maanden 3 dagen naar het kdv gegaan, en buiten die eenkennnige fase met 2 jaar om, heeft ze het er altijd naar haar zin gehad. Mijn man en ik hebben ons daar nooit een moment schuldig om gevoeld. Het was een voldongen feit. Ik heb er, heel in het begin een keertje commentaar opgehad van een vrouw. Toen ik haar vroeg of ze diezelfde dingen ook wel eens tegen haar eigen man had gezegd, was het gesprek vrij snel afgelopen.
Zoveel mensen, zoveel keuzes. Gelukkig zijn er kdv's, gelukkig zijn er go's, gelukkig zijn er ouders die thuisblijven. Gelukkig wonen we in een land waarin iedereen die dingen zelf kan bepalen zonder dat de overheid een keuze oplegd.
Jongens die op zorgzame meisjes vallen, zijn zelf ook vrij traditioneel en zullen hun vrouw dan misschien ook meer stimuleren om te stoppen met werken zodra er kinderen zijn.
Nogmaals, dat is mijn mening, gebaseerd op wat ik zie. Het zegt niets over de individuele keuze van één pedagogisch medewerker op een kdv.
Mijn kind is vanaf 3 maanden 3 dagen naar het kdv gegaan, en buiten die eenkennnige fase met 2 jaar om, heeft ze het er altijd naar haar zin gehad. Mijn man en ik hebben ons daar nooit een moment schuldig om gevoeld. Het was een voldongen feit. Ik heb er, heel in het begin een keertje commentaar opgehad van een vrouw. Toen ik haar vroeg of ze diezelfde dingen ook wel eens tegen haar eigen man had gezegd, was het gesprek vrij snel afgelopen.
Zoveel mensen, zoveel keuzes. Gelukkig zijn er kdv's, gelukkig zijn er go's, gelukkig zijn er ouders die thuisblijven. Gelukkig wonen we in een land waarin iedereen die dingen zelf kan bepalen zonder dat de overheid een keuze oplegd.
vrijdag 22 juni 2018 om 11:20
Prachtig voor jullie dat jullie zo konden doen. Als ik een heel jaar thuisblijf kunnen we onder een brug gaan wonen want dan worden de vaste lasten niet betaald.permis schreef: ↑22-06-2018 10:47https://www.volkskrant.nl/wetenschap/-b ... ~b29f8783/
Dit was eerste onderzoek in 2010, daarna is het nog heel vaak overtuigend aangetoond dat kinderen tot 1 het beste thuis blijven.
Ná het eerste jaar zijn er geen schadelijke effecten gemeten en recent positieve!
Ach ja, je voelt het toch als ouders allemaal op je klompen wel aan bij die echt kleine baby's... maar dat gevoel onderdrukken velen.
Wij zijn het eerste jaar afwisselend thuis gebleven. Vér voor 2010
Jammer als het in het eerste jaar ook allemaal 'moet'. Het is relatief zó kort, een jaar. En dat gemiddeld maar 2 of 3 keer in een mensenleven.
Ik snap niet zo goed waarom je dat dan komt vertellen; natuurlijk wil een baby bij mama zijn en is het niet tof om na 3 maanden de regelmaat weer in te moeten (al vond ik het heerlijk om mn hersenen weer aan te zetten op het werk) ik vond het lastig! Maar dochter sliep grootste gedeelte van de dag, had en heeft vaste verzorgers EN ze hoeft niet onder een brug te wonen! HOEZEE! Sterker nog, dan gaat ze naar de kinderbescherming; die willen niet dat kinderen onder een brug wonen.
Ik wou dat iedereen die zo fel tegen kdv is (niet perse de gene die ik nu quote) hun energie stopt in hulp voor vluchtelingekinderen, voor kinderen in america die bruut bij ouders worden weggehaald. Zet petities op, ga demonstreren, ga rutte stalken dat hij politieke druk uitvoert.
Het is echt een luxe probleem hoor kinderopvang. Wees blij dat het er is, perfect of niet. En kies je opvang met zorg uit zodat je er blij/tevreden over bent als je de luxe hebt keuze te hebben.
vrijdag 22 juni 2018 om 12:00
Rosings, trek het je niet aan. Nergens voor nodig om in de verdediging te schieten. Jouw keuze is prima te verantwoorden en zoals ik al in een eerdere post schreef, soms is het gewoonweg niet anders, ook al zou je het anders willen.
Ik zou dingen soms ook anders willen, zéker voor de beeldvorming van mijn kinderen ook. Ik besef mij heel goed dat ik door mijn eigen positie veel meer mijn best zal moeten doen om de kinderen te leren hoe leuk, belangrijk en inspirerend het hebben van werk voor je persoonlijkheid en geluksgevoel kan zijn. Een argument dat ik heel vaak lees van werkende ouders en waar ik het ook 100% mee eens ben maar waar ik persoonlijk dus een enorm slecht voorbeeld ben voor hen.
Ik zou dingen soms ook anders willen, zéker voor de beeldvorming van mijn kinderen ook. Ik besef mij heel goed dat ik door mijn eigen positie veel meer mijn best zal moeten doen om de kinderen te leren hoe leuk, belangrijk en inspirerend het hebben van werk voor je persoonlijkheid en geluksgevoel kan zijn. Een argument dat ik heel vaak lees van werkende ouders en waar ik het ook 100% mee eens ben maar waar ik persoonlijk dus een enorm slecht voorbeeld ben voor hen.
vrijdag 22 juni 2018 om 12:05
Maar die norm heeft ook maar een bepaalde groep...ik sla altijd weer steil achterover van het aantal mensen op dit forum (en in de statistieken) die huisvrouw zijn of part time (2-3 dagen) een minibaantje hebben... en maar zeuren over die 2 uurtjes dat een kind op een opvang zit..MadameJean schreef: ↑22-06-2018 10:20+ 1. Heel herkenbaar, het gevoel af te wijken van de norm is moeilijk, als je steeds denkt je te moeten verdedigen omdat je afwijkt.
Ik leef in een omgeving waarin ik word gezien als niet ambitieus. Door de vrouwen hè!!
Ik werk namelijk 4 dagen ipv 5.
Nu kom ik uit de buurt van Amsterdam en ik heb veel vriendinnen die een andere achtergrond hebben (Duits, Amerikaans, Frans). Die snappen niets van die Nederlandse huismoekes. En ik eigenlijk ook niet. Je bent naast moeder ook nog jezelf, met je talenten, hersens en handen. Het is ook jouw leven waar je wat van moet maken. Ik zou depressief worden als ik niet kon werken op niveau of steeds achter de feiten aan moest rennen doordat ik maar 2-3 dagen zou werken.
En mijn man en kind en ik hebben daarin een mooie balans gevonden. Zoon gaat nu 3 dagen naar de opvang maar 4 dagen had ook gekund hoor, hij vindt het er hartstikke leuk.
Dus niks van aantrekken, en Viva forum zeker niet als de norm zien. Er zijn echt meer vrouwen zoals jij, die zitten alleen niet en masse op fora.
vrijdag 22 juni 2018 om 12:08
Ninanoname, wat jij schrijft over die traditioneel denkende meisjes uit traditionele milieus herken ik idd ook wel. Vaak met een vriend in een heel traditioneel "jongensberoep", full time in de bouw. Dus voldoende werk voor hem om dat 5 dagen p/w te doen. In deze sector vaak niet eens mogelijk om het 4 dagen of minder te doen.
Maar heb ook op dagverblijven gewerkt waar het personeel grotendeels met een universitaire studie bezig was en ook meer feeling had wellicht, of begrip voor ouders met een carrière die meer betekent dan alleen "brood op de plank". Sterker, mij inspireerde het dusdanig dat ik ook naar de universiteit wilde. Heeft alleen niet tot een carrière of zelfs maar tot een baan geleid in mijn geval.
Maar heb ook op dagverblijven gewerkt waar het personeel grotendeels met een universitaire studie bezig was en ook meer feeling had wellicht, of begrip voor ouders met een carrière die meer betekent dan alleen "brood op de plank". Sterker, mij inspireerde het dusdanig dat ik ook naar de universiteit wilde. Heeft alleen niet tot een carrière of zelfs maar tot een baan geleid in mijn geval.
vrijdag 22 juni 2018 om 12:08
Nee hoor, niks onderdrukt hier. Ik vond het heerlijk om weer te gaan werken. Kind werd vertroeteld op de opvang en ik vond het hartstikke leuk ze weer op te halen.permis schreef: ↑22-06-2018 10:47https://www.volkskrant.nl/wetenschap/-b ... ~b29f8783/
Dit was eerste onderzoek in 2010, daarna is het nog heel vaak overtuigend aangetoond dat kinderen tot 1 het beste thuis blijven.
Ná het eerste jaar zijn er geen schadelijke effecten gemeten en recent positieve!
Ach ja, je voelt het toch als ouders allemaal op je klompen wel aan bij die echt kleine baby's... maar dat gevoel onderdrukken velen.
Daarna komt het tweede jaar en het derde jaar en het vierde jaar. Ik vind elk jaar bijzonder, elke levensfase van mijn kinderen vind ik mooi. Waarom zou ik me compleet moeten focussen op dat eerste jaar? Ik vond ze leuk als baby en ik vind ze leuk als steeds zelfstandiger wordende meiden. En ze zijn dit ritme gewend, omdat ze dit al zo lang kennen.permis schreef: ↑22-06-2018 10:47https://www.volkskrant.nl/wetenschap/-b ... ~b29f8783/
Wij zijn het eerste jaar afwisselend thuis gebleven. Vér voor 2010
Jammer als het in het eerste jaar ook allemaal 'moet'. Het is relatief zó kort, een jaar. En dat gemiddeld maar 2 of 3 keer in een mensenleven.
Ik zie werkelijk niet in wat het grote voordeel is om je kind eerst een jaar thuis te houden en dán pas naar de opvang te doen, behalve dat het gevoelsmatig beter voelt voor de ouders. Kindje moet dan pas echt wennen en is zich veel bewuster van veranderingen.
vrijdag 22 juni 2018 om 12:14
permis schreef: ↑22-06-2018 10:47https://www.volkskrant.nl/wetenschap/-b ... ~b29f8783/
Dit was eerste onderzoek in 2010, daarna is het nog heel vaak overtuigend aangetoond dat kinderen tot 1 het beste thuis blijven.
Ná het eerste jaar zijn er geen schadelijke effecten gemeten en recent positieve!
Ach ja, je voelt het toch als ouders allemaal op je klompen wel aan bij die echt kleine baby's... maar dat gevoel onderdrukken velen.
Wij zijn het eerste jaar afwisselend thuis gebleven. Vér voor 2010
Jammer als het in het eerste jaar ook allemaal 'moet'. Het is relatief zó kort, een jaar. En dat gemiddeld maar 2 of 3 keer in een mensenleven.
Ah, weer iemand die 20 jaar geleden haar jonge kinderen níet naar de opvang heeft gebracht maar wel denkt te weten hoe dat tegenwoordig toegaat en hoe kinderen daarop reageren..,
Even heel serieus: je weet dan toch gewoon niet waar je over praat? Wasrom dan toch die drang om te reageren op een normerende manier?
vrijdag 22 juni 2018 om 12:17
Vraag aan de werkende moeders: denken jullie dat het ook voor een thuisblijfmoeder mogelijk is om de boodschap aan haar kinderen over te dragen dat het mooist in de wereld de wetenschap is en dat - mocht het je gegeven zijn om een carrière op te bouwen - dat je daar dan ook zeker geen kans moet laten liggen door "thuis te gaan blijven" of zou ik daar echt een hele zware klus aan gaan krijgen?
Het klinkt stom maar ben als de dood dat mijn kinderen door mijn gethuisblijf enorm traditioneel gebrainwashed worden.
Het klinkt stom maar ben als de dood dat mijn kinderen door mijn gethuisblijf enorm traditioneel gebrainwashed worden.
anoniem_117397 wijzigde dit bericht op 22-06-2018 12:22
1.53% gewijzigd
vrijdag 22 juni 2018 om 12:20
Thanks ik weet het! Mijn internationale collega's met kinderen zien inderdaad de Nederlandse moeders als de uitzondering. Maar stiekem lijkt 4 dagen werken hen wel fijn, en mij ook. Iets meer tijd en eens wat aanlummelen met ze, doordeweek. Maar goed, het feit dat ik dat niet doe maakt mij geen slechte moeder. Ik probeer zowel van mijn leven als van ons leven samen het beste te maken, net als iedereen eigenlijk..Xanthan schreef: ↑22-06-2018 12:05Maar die norm heeft ook maar een bepaalde groep...ik sla altijd weer steil achterover van het aantal mensen op dit forum (en in de statistieken) die huisvrouw zijn of part time (2-3 dagen) een minibaantje hebben... en maar zeuren over die 2 uurtjes dat een kind op een opvang zit..
Ik leef in een omgeving waarin ik word gezien als niet ambitieus. Door de vrouwen hè!!
Ik werk namelijk 4 dagen ipv 5.
Nu kom ik uit de buurt van Amsterdam en ik heb veel vriendinnen die een andere achtergrond hebben (Duits, Amerikaans, Frans). Die snappen niets van die Nederlandse huismoekes. En ik eigenlijk ook niet. Je bent naast moeder ook nog jezelf, met je talenten, hersens en handen. Het is ook jouw leven waar je wat van moet maken. Ik zou depressief worden als ik niet kon werken op niveau of steeds achter de feiten aan moest rennen doordat ik maar 2-3 dagen zou werken.
Dus niks van aantrekken, en Viva forum zeker niet als de norm zien. Er zijn echt meer vrouwen zoals jij, die zitten alleen niet en masse op fora.
madamejean wijzigde dit bericht op 22-06-2018 12:29
5.29% gewijzigd
vrijdag 22 juni 2018 om 12:25
NYC schreef: ↑22-06-2018 12:17Vraag aan de werkende moeders: denken jullie dat het ook voor een thuisblijfmoeder mogelijk is om de boodschap aan haar kinderen over te dragen dat het mooist in de wereld de wetenschap is en dat - mocht het je gegeven zijn om een carrière op te bouwen - dat je daar dan ook zeker geen kans moet laten liggen door "thuis te gaan blijven" of zou ik daar echt een hele zware klus aan gaan krijgen?
Het klinkt stom maar ben als de dood dat mijn kinderen door mijn gethuisblijf enorm traditioneel gebrainwashed worden.
Ik denk dat je vooral meegeeft aan je kinderen wat je voorleeft en uitstraalt en ook echt in gelooft. Als jij echt gelooft dat maatscahappelijk meedoen of talentontplooiing een groot goed is, waarom dan niet zelf dat doen?
Je kan misschien niet werken maar dingen maken thuis (handwerk, kunst), betrokken zijn in de gemeenschap (actief zijn binnen een vereniging of historische kring bijvoorbeeld), vrijwilligerswerk, of studeren of gewoon veel lezen, mooie vakanties voorbereiden.
Volgens mij laat je dan ook al zien dat je een betrokken en actief leven hoog in het vaandel hebt staan.
vrijdag 22 juni 2018 om 12:27
NYC schreef: ↑22-06-2018 12:17Vraag aan de werkende moeders: denken jullie dat het ook voor een thuisblijfmoeder mogelijk is om de boodschap aan haar kinderen over te dragen dat het mooist in de wereld de wetenschap is en dat - mocht het je gegeven zijn om een carrière op te bouwen - dat je daar dan ook zeker geen kans moet laten liggen door "thuis te gaan blijven" of zou ik daar echt een hele zware klus aan gaan krijgen?
Het klinkt stom maar ben als de dood dat mijn kinderen door mijn gethuisblijf enorm traditioneel gebrainwashed worden.
Wat wil je worden als je groot bent?
Ik wil thuisblijven net als jij!
Maar toen ik klein was wou ik 'insert coole beroepen' worden, maar dat kan niet meer omdat ..... reden.... dus doe ik nu voor jullie zorgen EN vrijwilligerswerk / online leren / andere persoonlijke uitdaging. Want het is zo leuk om daar mee bezig te zijn!
vrijdag 22 juni 2018 om 12:27
Natuurlijk kan dat wel! De vraag (als carrierevrouw met kinderen vraag ik me dit vaker af dan me lief is) is of het waar is, dat carriere zaligmakend is. Niet ieders carriere is gebaseerd op passie - ook in de wetenschap niet altijd (maar wellicht wel vaker). Niet voor niets laten mensen soms een carriere achter om iets te gaan doen dat maatschappelijk gezien 'lager' wordt gewaardeerd, maar waar ze heel gelukkig van worden.NYC schreef: ↑22-06-2018 12:17Vraag aan de werkende moeders: denken jullie dat het ook voor een thuisblijfmoeder mogelijk is om de boodschap aan haar kinderen over te dragen dat het mooist in de wereld de wetenschap is en dat - mocht het je gegeven zijn om een carrière op te bouwen - dat je daar dan ook zeker geen kans moet laten liggen door "thuis te gaan blijven" of zou ik daar echt een hele zware klus aan gaan krijgen?
Het klinkt stom maar ben als de dood dat mijn kinderen door mijn gethuisblijf enorm traditioneel gebrainwashed worden.
Ik ga mijn dochters vooral proberen te leren dat ze een carriere kunnen opbouwen als ze dat willen en daar hard voor werken. Dat het niet alleen iets voor (blanke) mannen is. Dat ze hun mening mogen geven, leiding kunnen geven, verantwoordelijkheid kunnen nemen voor grote en kleine dingen. Maar ze hoeven er wat mij betreft niet blind op gefocused te zijn; zolang ze maar zelfbewust en zelfverzekerd genoeg worden om vrij te kunnen kiezen waar ze voor willen gaan. En dat kun je je kind leren onafhankelijk van wat je zelf doet, denk ik.
vrijdag 22 juni 2018 om 12:30
Ik ben een heel slechte moeder (moest ik in Nerland wonen) . Mijn Kinderen gingen beide 5 dagen naar de opvang en dat vanaf hun 3/4 maanden oud tot 2,5 jaar. En daarna nog erger hele dagen naar school. Denk niet dat ze het erg vonden, mijn jongste staat te springen om deze zomer nog een keer een weekje naar de opvang terug te keren. De kids vonden het er geweldig. samen spelen met leeftijdsgenootjes, goede aangepaste voeding telkens vers gemaakt, ... Ach ze zijn nu 9 en 4 en vinden me nog steeds hun alllllllerliefste topmama dus denk dat het wel goed zal komen
vrijdag 22 juni 2018 om 12:37
Mijn moeder was fulltime thuis. Haar 3 kinderen hebben van jongs af ingepeperd gekregen dat het heel belangrijk is om zelfvoorzienend te kunnen zijn. We werken alledrie genoeg om in ons inkomen te voorzien, variabel van 24 tot 45 uur. Met allemaal een inkomen dat rond modaal ligt. Dus prima gelukt. Ons moeder heeft altijd enorm ingezet op 'doe wat je leuk vind', dan vind je vanzelf een baan die goed bij je past. Ze is zelf op haar 15e het huis uit gegaan om een verpleegstersopleiding te volgen. Volgens haar moeder waren er voor dochters maar een paar paden te bewandelen: moeder worden, de verpleging in of juf worden.NYC schreef: ↑22-06-2018 12:17Vraag aan de werkende moeders: denken jullie dat het ook voor een thuisblijfmoeder mogelijk is om de boodschap aan haar kinderen over te dragen dat het mooist in de wereld de wetenschap is en dat - mocht het je gegeven zijn om een carrière op te bouwen - dat je daar dan ook zeker geen kans moet laten liggen door "thuis te gaan blijven" of zou ik daar echt een hele zware klus aan gaan krijgen?
Het klinkt stom maar ben als de dood dat mijn kinderen door mijn gethuisblijf enorm traditioneel gebrainwashed worden.
Ik denk dat het dus wel een combinatie is van practice what you preach, maar ook je mentaliteit. En dat je nu thuis bent bij je kinderen, zegt toch niet over je toekomst? Waarom ga je niet eens solliciteren? Als je wilt werken dan zijn er heus mogelijkheden.
vrijdag 22 juni 2018 om 12:43
20 jaar?! Waar lees je dat.. Ik heb pubers nu. Rond 2004 dus.Xanthan schreef: ↑22-06-2018 12:14Ah, weer iemand die 20 jaar geleden haar jonge kinderen níet naar de opvang heeft gebracht maar wel denkt te weten hoe dat tegenwoordig toegaat en hoe kinderen daarop reageren..,
Even heel serieus: je weet dan toch gewoon niet waar je over praat? Wasrom dan toch die drang om te reageren op een normerende manier?
Wij brachten ze wel naar de opvang, want wij werken al jaren beide vier dagen, maar niet in het eerste levensjaar.
Dat staat er toch?
Ik heb mijn keuze onderbouwd in mijn post. Het is niet dat ik tegenwoordig "denk te weten hoe het gaat" , ik type juist dat het recent onderbouwde feiten zijn. Ná mijn tijd.
Heb je de link gelezen?
Waar komt die woede vandaan bij jou? Je kunt toch gewoon lezen hoe een ander het doet zonder "even heel serieus" daar niet inhoudelijk, alleen verbolgen, op te reageren?
Ben benieuwd hoe er je naar kijkt en waarom je onze keuze of recent onderzoek duidelijk níet serieus neemt.
Meedoen in een forumdiscussie en dan lezen dat een ander het anders doet dan jij, een "drang tot normeren" noemen vind ik overigens wat kinderachtig. Je zou het ook van je eigen post kunnen zeggen. Maar dat terzijde, ik begrijp ook wel dat daar meer achter zit.
vrijdag 22 juni 2018 om 12:44
De ene huismoeder is de andere ook niet hè...
Mijn moeder werd niet hysterisch gelukkig van het thuis blijven maar was ook wel huiselijk en wat onzeker van zichzelf dus ze vond het wel prima zo. Lekker tutten met de kinderen, beetje huishouden, beetje tv kijken, met net iets teveel chocola en thee op de bank. Af en toe een uitstapje. Winkelen. Ze heeft ook geen opleiding gedaan na de Mulo en, op een cursus Spaans na, daar ook nooit veel behoefte aan gehad. Als ze op pad gingen met de auto reed mijn vader. Zij is van zichzelf gewoon geen hemelbestormer met diepgaande interesses.
Mijn schoonmoeder daarentegen is een erudiete Neerlandica met plafondhoge boekenkasten vol literatuur. Zij redigeerde af en toe teksten voor schrijvers, zat in het bestuur van de tennisclub, schreef in het clubblad, organiseerde diners voor de straat, ging naar concerten, musea, steden, kon fantastisch koken en kwam elke keer weer met wat bijzonders aan. Zij stond met beide benen in de maatschappij. Ze was altijd goed op de hoogte, dacht echt na over de opvoeding en schoolkeuze. Zij reed zelf.
Allebei thuisblijfmoeder...
Mijn moeder werd niet hysterisch gelukkig van het thuis blijven maar was ook wel huiselijk en wat onzeker van zichzelf dus ze vond het wel prima zo. Lekker tutten met de kinderen, beetje huishouden, beetje tv kijken, met net iets teveel chocola en thee op de bank. Af en toe een uitstapje. Winkelen. Ze heeft ook geen opleiding gedaan na de Mulo en, op een cursus Spaans na, daar ook nooit veel behoefte aan gehad. Als ze op pad gingen met de auto reed mijn vader. Zij is van zichzelf gewoon geen hemelbestormer met diepgaande interesses.
Mijn schoonmoeder daarentegen is een erudiete Neerlandica met plafondhoge boekenkasten vol literatuur. Zij redigeerde af en toe teksten voor schrijvers, zat in het bestuur van de tennisclub, schreef in het clubblad, organiseerde diners voor de straat, ging naar concerten, musea, steden, kon fantastisch koken en kwam elke keer weer met wat bijzonders aan. Zij stond met beide benen in de maatschappij. Ze was altijd goed op de hoogte, dacht echt na over de opvoeding en schoolkeuze. Zij reed zelf.
Allebei thuisblijfmoeder...
