Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 om 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
dinsdag 26 juni 2018 om 08:52
Flexibel, ik lees de liefde voor je man en het verschrikkelijke verdriet van hem te moeten missen in je post 
Wat ontzettend verdrietig dat je op zo’n jonge leeftijd al zoveel belangrijke mensen moet missen.
Je hoeft er uiteraard niet op te antwoorden als je dat niet wilt, maar weten ze hoe het kan dat je man zo jong overleden is?
Heel veel sterkte, liefs en kracht
Wat ontzettend verdrietig dat je op zo’n jonge leeftijd al zoveel belangrijke mensen moet missen. Je hoeft er uiteraard niet op te antwoorden als je dat niet wilt, maar weten ze hoe het kan dat je man zo jong overleden is?
Heel veel sterkte, liefs en kracht
dinsdag 26 juni 2018 om 09:17
[quote=neweve post_id=28679951 time=1529948103 user_id=122405]
Redelijk mee eens, maar mensen die wel oprecht contact zoeken (en soms wat verder doorvragen dan *hoe gaat het?*) zijn zo fijn. Dat probeer ik nu zelf ook wat vaker, wat meer openstaan voor gevoelens/emoties van anderen.
Absoluut! Ik zie dat ook totaal niet als iets positiefs.
Redelijk mee eens, maar mensen die wel oprecht contact zoeken (en soms wat verder doorvragen dan *hoe gaat het?*) zijn zo fijn. Dat probeer ik nu zelf ook wat vaker, wat meer openstaan voor gevoelens/emoties van anderen.
Absoluut! Ik zie dat ook totaal niet als iets positiefs.
dinsdag 26 juni 2018 om 10:38
Zo zonde dat ie niet tijdens zijn leven al reisde. Daarvoor hoef je niet met pensioen te zijn tenslotte. Beter niet zelfs, want ouder/slechtere gezondheid.Lambchop schreef: ↑25-06-2018 23:19Het leven kan soms zo oneerlijk zijn. Il heb de afgelopen jaren vrij vaak langer gereisd. Mijn collega van bijna 60 keek altijd jaloers toe en vertelde dan over de reizen die hij met zijn partner zou gaan maken als hij eenmaal met pensioen zou zijn. Na vijf jaar was hij bijna aan zijn pensioen toe, hij is toen overleden aan een hersenbloeding.
Het leven is gewoon te kort en in veel gevallen oneerlijk wat dit soort dingen betreft.
dinsdag 26 juni 2018 om 10:39
Momenteel schoon. Maar veel last van de overgang, want heb eierstokken laten weghalen. Zo extreem veel last dat ik op dit moment kankerverwekkende hormoonpillen slik om me even wat beter te voelen. Mij boeit het leven ook niet al te erg, mag ook gerust morgen niet meer wakker worden. (Als ik uberhaupt al in slaap geraak, haha
)
dinsdag 26 juni 2018 om 10:41
Wow, heftig zeg! Ik heb zelfs na overlijden van mijn vader al dat je dus gewoon nergens op kan rekenen. Je kunt wel banden aan gaan met mensen, maar elk mens, hoe jong ook, kan over een week vanaf nu al onder de grond liggen of gecremeerd zijn. Er zijn geen zekerheden, mensen gaan dood en da's kut.flexibel schreef: ↑26-06-2018 01:00Mijn vader overleed aan leukemie toen ik 22 jaar was.
Mijn moederoverleed toen ik 28 jaar was aan borstkanker.
Maar mijn liefde van mijn leven kreeg een hartstilstand 33 jaar en 3 kleine kinderen.
Hij was pas 39 jaar en dronk amper en rookte niet, ging elke week sporten.
Ik voelde me veilig en geborgen bij hem, zijn liefde voor mij en de kinderen was zo mooi om te voelen .
Soms kan ik niet meer, overdag gaat het goed, maar als het donker word stort ik in.
Waarom ? Omdat ik je zo mis.
Je lach, je warmte en je zorgzaamheid voor een ieder, dat mis ik zo.
Soms voel ik me eenzaam terwijl iedereen om me heen liefdevol is.
Het voelt ondankbaar dat ik de warmte van andere niet voel / accepteer maar er is een gat in mijn hart geslagen.
Ik moet niet klagen maar mag genieten van de momenten van ons leven.
Soms voel ik me zo'n muts.....
dinsdag 26 juni 2018 om 12:12
Ik heb besloten om te verhuizen. Ik wil wel samenwonen met mijn vriend, maar het ziet er naar uit dat dat nog wel even gaat duren. Intussen woon ik al een tijdje niet meer prettig in mijn huis. Ik ben nu toch actief op zoek. Hoeft niet per se volgende maand, maar ik moet wel mijn move maken.
Ik kwam gisteravond thuis van een bezichtiging en moest zo huilen. Dat zou betekenen dat ik dit huis wat mijn vader gerenoveerd heb achter moet laten. Dan kom ik in een huis waar hij nooit geweest is. Een tijdje geleden schreef iemand (Momo?) hier ook over. Het is een raar gevoel, en het voelt een beetje als verraad.
Maar ik moet verder, ik moet gewoon rust hebben. Ik heb een drukke, hectische baan en een lawaaiig huis. Ik kom gewoon niet tot rust. Nooit. Ik moet weg en ik vind het zo erg...
Ik kwam gisteravond thuis van een bezichtiging en moest zo huilen. Dat zou betekenen dat ik dit huis wat mijn vader gerenoveerd heb achter moet laten. Dan kom ik in een huis waar hij nooit geweest is. Een tijdje geleden schreef iemand (Momo?) hier ook over. Het is een raar gevoel, en het voelt een beetje als verraad.
Maar ik moet verder, ik moet gewoon rust hebben. Ik heb een drukke, hectische baan en een lawaaiig huis. Ik kom gewoon niet tot rust. Nooit. Ik moet weg en ik vind het zo erg...
dinsdag 26 juni 2018 om 15:23
Duufje, hoe gaat het met jou?
Wij kennen elkaar niet, maar ik heb altijd veel in de zwangerschapstopics gelezen toen ik zwanger wilde worden van onze dochter, dus ik ken je verhaal een beetje. Weet nog dat ik je destijds ontzettend sterk en helder/rationeel vond, is me op de een of andere manier altijd bijgebleven.
dinsdag 26 juni 2018 om 15:58
Shift, dank voor je interesse.
Het gaat over het algemeen goed. Ik ben inderdaad behoorlijk rationeel en hoewel dat zeker niet altijd een voordeel is, heeft me dat in dit proces wel heel erg geholpen. Ik vind mezelf niet sterk, maar ik geloof wel heel erg in doorgaan en vooruit kijken. Dat gaat de ene dag gemakkelijker dan de andere, maar per saldo geniet ik vooral heel erg van alles wat ik wel heb.
Heb het erg moeilijk gehad nadat ik na een behoorlijk bevochten tweede zwangerschap (na 3 icsi pogingen) begin dit jaar een miskraam kreeg. Toen kwam het verdriet om mijn dochter weer dubbelop naar boven en moest ik daarnaast ook dealen met het feit dat ik nooit meer moeder zal worden. Dat was (en is) een moeilijke weg, maar hier komen we ook wel doorheen.
Het gaat over het algemeen goed. Ik ben inderdaad behoorlijk rationeel en hoewel dat zeker niet altijd een voordeel is, heeft me dat in dit proces wel heel erg geholpen. Ik vind mezelf niet sterk, maar ik geloof wel heel erg in doorgaan en vooruit kijken. Dat gaat de ene dag gemakkelijker dan de andere, maar per saldo geniet ik vooral heel erg van alles wat ik wel heb.
Heb het erg moeilijk gehad nadat ik na een behoorlijk bevochten tweede zwangerschap (na 3 icsi pogingen) begin dit jaar een miskraam kreeg. Toen kwam het verdriet om mijn dochter weer dubbelop naar boven en moest ik daarnaast ook dealen met het feit dat ik nooit meer moeder zal worden. Dat was (en is) een moeilijke weg, maar hier komen we ook wel doorheen.
dinsdag 26 juni 2018 om 16:11
Wat is er toch veel intens verdriet....
Jeetje felxibel, jij bent wel heel erg bezocht in het leven al. Zoveel verliezen geleden. Ik weet even niet wa tik daarop moet zeggen, behalve dat ik het heel erg voor je vindt. En dat je, op wat voor manier dan ook, weer gelukkig zult worden. Al zal je het verlies van je ouders en je man altijd met je mee dragen. Knuffel
Ook even een knuffel voor jou Duufje. klinkt ook heel zwaar, dat je dan weer een klap om de miskraam krijgt.
Jeetje felxibel, jij bent wel heel erg bezocht in het leven al. Zoveel verliezen geleden. Ik weet even niet wa tik daarop moet zeggen, behalve dat ik het heel erg voor je vindt. En dat je, op wat voor manier dan ook, weer gelukkig zult worden. Al zal je het verlies van je ouders en je man altijd met je mee dragen. Knuffel
Ook even een knuffel voor jou Duufje. klinkt ook heel zwaar, dat je dan weer een klap om de miskraam krijgt.
dinsdag 26 juni 2018 om 16:14
Wat had je vader het met je eens geweest Lady. Geen rust kunnen vinden is niet fijn.Lady_Day schreef: ↑26-06-2018 12:12Ik heb besloten om te verhuizen. Ik wil wel samenwonen met mijn vriend, maar het ziet er naar uit dat dat nog wel even gaat duren. Intussen woon ik al een tijdje niet meer prettig in mijn huis. Ik ben nu toch actief op zoek. Hoeft niet per se volgende maand, maar ik moet wel mijn move maken.
Ik kwam gisteravond thuis van een bezichtiging en moest zo huilen. Dat zou betekenen dat ik dit huis wat mijn vader gerenoveerd heb achter moet laten. Dan kom ik in een huis waar hij nooit geweest is. Een tijdje geleden schreef iemand (Momo?) hier ook over. Het is een raar gevoel, en het voelt een beetje als verraad.
Maar ik moet verder, ik moet gewoon rust hebben. Ik heb een drukke, hectische baan en een lawaaiig huis. Ik kom gewoon niet tot rust. Nooit. Ik moet weg en ik vind het zo erg...
dinsdag 26 juni 2018 om 16:16
Helemaal mee eens.redbulletje schreef: ↑26-06-2018 10:38Zo zonde dat ie niet tijdens zijn leven al reisde. Daarvoor hoef je niet met pensioen te zijn tenslotte. Beter niet zelfs, want ouder/slechtere gezondheid.
Daarom doe ik het ook nu
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
dinsdag 26 juni 2018 om 16:17
Jeetje Redbul, dat is ook heftig zeg. Je lichamelijk zo rot voelen en dan ook nog verdriet hebben....is ook niet te doen eigenlijk. Ik hoop snel dat je je beter gaat voelen. Is dat ook de verwachting of moe tje dat nog maar zien?redbulletje schreef: ↑26-06-2018 10:39Momenteel schoon. Maar veel last van de overgang, want heb eierstokken laten weghalen. Zo extreem veel last dat ik op dit moment kankerverwekkende hormoonpillen slik om me even wat beter te voelen. Mij boeit het leven ook niet al te erg, mag ook gerust morgen niet meer wakker worden. (Als ik uberhaupt al in slaap geraak, haha
dinsdag 26 juni 2018 om 16:18
Schoon is fijn!redbulletje schreef: ↑26-06-2018 10:39Momenteel schoon. Maar veel last van de overgang, want heb eierstokken laten weghalen. Zo extreem veel last dat ik op dit moment kankerverwekkende hormoonpillen slik om me even wat beter te voelen. Mij boeit het leven ook niet al te erg, mag ook gerust morgen niet meer wakker worden. (Als ik uberhaupt al in slaap geraak, haha
Morgen wel of niet meer wakker worden, tsja.....
Maar dan liever wel zonder die k*tziekte!
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
dinsdag 26 juni 2018 om 16:20
Dat ben ik met Noerie eens.
Soms wil het helpen om met je vader 'in gesprek' te gaan en hem dit dilemma voor te leggen.
Jij kent je vader goed genoeg om te weten wat zijn antwoord en advies zou zijn.
Wellicht kun je de keuze makkelijker maken als je het uitgelegd hebt en weet dat hij achter je zou staan.
Niettemin snap ik heel goed dat je dit huis -ondanks de overlast- niet makkelijk los kan laten.
dinsdag 26 juni 2018 om 17:12
Wat een verdriet hier inderdaad. Toch fijn dat we een plekje hebben om dat te uiten. Ik ben de komende dagen even weg voor mijn werk. Aan de ene kant wel fijn, wat afleiding, maar toen ik op Schiphol stond had ik een heel eenzaam gevoel. Vooral als ik wat langer weg was geweest kwam hij mij altijd ophalen.
En ja, ondanks dat ik het nu nog niet kan, ben ik wel van plan om wat meer te genieten van het leven. Volgend jaar of zo, haha. Het kan zo maar omslaan. 1 achterlijke kankercel, 1 verkeerde move, of gewoon vette pech en het leven kan er opeens heel anders voor staan.
Oopjen en Noerie, ik voer ook gesprekken met mijn vader. Ik heb aan hem gevraagd mij te helpen om een plekje te vinden waar ik weer gelukkig kan zijn en mijn huidige huis los te laten. Mijn moeder zei ook dat mijn vader zou willen dat ik iets vond waar ik niet continu in een adrenalinestoot zit.
Mijn irritatie is pas echt begonnen toen mijn vader ziek werd. Het zit ook tussen mijn oren, maar ik heb geen zin in ingewikkelde therapieen, ik wil gewoon niet het gevoel hebben dat mijn buren in mijn huis wonen. Simpel.
Bulletje, ik snap heel goed dat het je niet zoveel uit zou maken als je morgen niet meer wakker werd (sta er redelijk hetzelfde in), maar ook ik hoop dat je nog een tijdje 'meedoet'. Ik ben wel benieuwd hoe je dat dan doet, verdriet om je vader en zelf ook nog eens zo ziek worden en nu de nasleep hebben. Heb je dan uberhaupt nog ruimte voor iets anders? Alleen rouwen al is ontzettend vermoeiend
Ik mis Stofmuis en Spikkels. Als jullie dit lezen, ik denk vaak aan jullie en hoop dat maar heel stiekem dat het beter gaat, zo goed dat je niet meer zo sterk de behoefte voelt om hier te schrijven. Als je hier nog leest, dikke voor jullie allebei. En ook voor iedereen die het nodig heeft.
En ja, ondanks dat ik het nu nog niet kan, ben ik wel van plan om wat meer te genieten van het leven. Volgend jaar of zo, haha. Het kan zo maar omslaan. 1 achterlijke kankercel, 1 verkeerde move, of gewoon vette pech en het leven kan er opeens heel anders voor staan.
Oopjen en Noerie, ik voer ook gesprekken met mijn vader. Ik heb aan hem gevraagd mij te helpen om een plekje te vinden waar ik weer gelukkig kan zijn en mijn huidige huis los te laten. Mijn moeder zei ook dat mijn vader zou willen dat ik iets vond waar ik niet continu in een adrenalinestoot zit.
Mijn irritatie is pas echt begonnen toen mijn vader ziek werd. Het zit ook tussen mijn oren, maar ik heb geen zin in ingewikkelde therapieen, ik wil gewoon niet het gevoel hebben dat mijn buren in mijn huis wonen. Simpel.
Bulletje, ik snap heel goed dat het je niet zoveel uit zou maken als je morgen niet meer wakker werd (sta er redelijk hetzelfde in), maar ook ik hoop dat je nog een tijdje 'meedoet'. Ik ben wel benieuwd hoe je dat dan doet, verdriet om je vader en zelf ook nog eens zo ziek worden en nu de nasleep hebben. Heb je dan uberhaupt nog ruimte voor iets anders? Alleen rouwen al is ontzettend vermoeiend
Ik mis Stofmuis en Spikkels. Als jullie dit lezen, ik denk vaak aan jullie en hoop dat maar heel stiekem dat het beter gaat, zo goed dat je niet meer zo sterk de behoefte voelt om hier te schrijven. Als je hier nog leest, dikke
voor jullie allebei. En ook voor iedereen die het nodig heeft.
dinsdag 26 juni 2018 om 18:28
Ach flexibel wat een vreselijk gemis... en je kinderen ook zo jong zonder vader. Hoe gaan zij ermee om? En voor jou ook loeizwaar om er voor hen te zijn en ook je eigen verdriet te hebben. Heel veel sterkte.
Ladyday ik snap dat je wilt verhuizen als je geen rust vindt thuis. Dat was ik die dat schreef over verhuizen, toen heette ik nog Momo1980. Dat is ook echt heel vreemd maar ik weet zeker dat mijn moeder en ook jouw vader trots zijn op de stap die we nemen
Ladyday ik snap dat je wilt verhuizen als je geen rust vindt thuis. Dat was ik die dat schreef over verhuizen, toen heette ik nog Momo1980. Dat is ook echt heel vreemd maar ik weet zeker dat mijn moeder en ook jouw vader trots zijn op de stap die we nemen
dinsdag 26 juni 2018 om 20:21
dinsdag 26 juni 2018 om 20:30
Probeer dat vooral niet te snel te doen. De missende derde -de ziel van je gezin- is dan zo ontzettend schrijnend voelbaar. En wellicht beleef je je verdriet allebei op 'n andere manier. In 't begin kon ik nauwelijks samen met m'n moeder eten! We aten tenslotte altijd met z'n drie als ik daar was of we gingen ergens naartoe. Ik kreeg geen hap door m'n keel.
dinsdag 26 juni 2018 om 20:30
Fijn dat jullie samen op vakantie gaan. Veel plezier!Blondie456 schreef: ↑26-06-2018 19:13Ik ga morgen samen met mijn zoon van 25 fijn een week naar Rhodos. Ik heb er zin in om er even tussenuit te zijn.
