Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 om 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
zaterdag 23 juni 2018 om 08:40
Lady day herkenbaar hoor! Ik ben 2 weken geleden naar een evenement geweest en voor het eerst sinds jaren (sinds mijn moeder ziek werd, bijna 4 jaar geleden) kon ik weer echt ergens heel erg van genieten en nagenieten. Al die jaren kon ik dat niet door de angst, en de laatste 8 maanden niet door verdriet en gemis. En nu voor het eerst weer! Zomaar ineens gebeurde het. Ik hoop en denk dat dat ook bij jou ineens een keer gebeurt. En dat die keren vaker gaan voorkomen.
zaterdag 23 juni 2018 om 08:45
Bij mij bracht een nieuw nichtje veel verandering. Niet dat ik de deur plat loop bij mijn broer en schoonzus, maar toch het was iets om naar uit te kijken.
De vriendin die bij de kroon spande in botte opmerkingen was de vriendin die ging verhuizen in de laatste weken van mijn moeders leven. En achteraf toch wel teleurgesteld was dat ik niet hielp met schilderen en verhuizen, dat had ze bij mij immers ook gedaan.
Goh, raad eens waar ik toen de weekenden liever was. Zeker gezien het feit dat aan de andere kant van het land ging wonen, dus even een ochtendje helpen er niet in zit.
De vriendin die bij de kroon spande in botte opmerkingen was de vriendin die ging verhuizen in de laatste weken van mijn moeders leven. En achteraf toch wel teleurgesteld was dat ik niet hielp met schilderen en verhuizen, dat had ze bij mij immers ook gedaan.
Goh, raad eens waar ik toen de weekenden liever was. Zeker gezien het feit dat aan de andere kant van het land ging wonen, dus even een ochtendje helpen er niet in zit.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
zaterdag 23 juni 2018 om 08:47
Na nichtje hielp het voorbereiden van een nieuwe lange reis, drie maanden, ook wel.
En gek genoeg nieuwe mensen leren kennen ook, mensen die geen vaststaande verwachtingen van mij hadden of me een bepaalde richting op probeerden te duwen. (Waar mijn moeder ook wel goed in was.)
En gek genoeg nieuwe mensen leren kennen ook, mensen die geen vaststaande verwachtingen van mij hadden of me een bepaalde richting op probeerden te duwen. (Waar mijn moeder ook wel goed in was.)
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
zaterdag 23 juni 2018 om 08:49
Waar ik over val is dat iedereen maar verwachtingen heeft van anderen, maar zelf ook geen moeite doet. In de tijd dat mijn vader bijna ging sterven trok ik veel op met 'n buurvrouw die toen een jaar geleden haar man had verloren. Zij vol zelfbeklag dat ze in de week dat het een jaar geleden was van niemand iets hoorde. Je kan zeker wel raden wat ik een jaar na dato van haar hoorde: niets!
zaterdag 23 juni 2018 om 08:52
Oke dus dan heb ik het nog zwaarder dan dat jij het hebt want ik ben mijn Moeder Jong Verloren , en Nee dat vind ik niet dat is gewoon zo en jij kan het niet weten en jouw pijn is minder erg , ook al heb jij nu bijna Niemand om je heen (oh wacht je hebt je kind ) maar jij hebt wel langer van je Vader kunnen Genieten .. en ik niet .. dus van mij is erger , vreselijker en zieliger .. en jij hebt hebt niet mee gemaakt dus jij Weet er niets van
Sarcasm modes uit
Dit klinkt toch belachelijk ?
EN PIJNLIJK
zaterdag 23 juni 2018 om 09:05
Klopt. Maar ergens snap ik het ook wel. Als je zelf iemand verliest, is dat voor jou zo pijnlijk en bepaalt het zo je leven, dat je je nauwelijks kunt voorstellen dat andere mensen gewoon doorleven.redbulletje schreef: ↑23-06-2018 08:49Waar ik over val is dat iedereen maar verwachtingen heeft van anderen, maar zelf ook geen moeite doet. In de tijd dat mijn vader bijna ging sterven trok ik veel op met 'n buurvrouw die toen een jaar geleden haar man had verloren. Zij vol zelfbeklag dat ze in de week dat het een jaar geleden was van niemand iets hoorde. Je kan zeker wel raden wat ik een jaar na dato van haar hoorde: niets!
Ik herinner me nog levendig het moment dat ik na het plotseling dood neervallen van mijn 37-jarige man met een vriendin naar de supermarkt ging om boodschappen te doen. En daar met een mengeling van verbijstering, ontzetting en woede zag hoe de wereld gewoon doordraaide, hoe mensen achteloos een halfje wit in hun boodschappenmandje lieten vallen en ondertussen kakelden over het weer, alsof dat er ooit nog toe zou doen.
Of dat de dag na de dood van mijn ook al veel te jong overleden moeder de hele stad oranje kleurde en er massaal feest werd gevierd, omdat Nederland het EK voetbal had gewonnen.
Als het goed is en je je verlies begint te verwerken, kun je na een tijdje ook weer accepteren dat dat voor jou allesbepalende verlies voor een ander helemaal niet zo speelt. Dan ebt de boosheid jegens anderen weg en kun je, als je verdrietig bent, je omgeving op een niet-beschuldigende manier vragen om wat je nodig hebt.
Persoonlijk kon ik na een tijdje ook de mensen weer vergeven die in hun onhandigheid de stomste dingen tegen me gezegd hadden, en begreep ik ook waarom die voor mij allesbepalende data in hun leven doodgewone dagen waren.
Voor mij was dat een teken dat het wat beter met me ging.
anoniem_173004 wijzigde dit bericht op 23-06-2018 09:08
0.32% gewijzigd
zaterdag 23 juni 2018 om 09:05
Lady_Day schreef: ↑23-06-2018 07:53Toen ik wakker werd vanochtend scheen het zonnetje (nog steeds trouwens) en realiseerde ik me echt dat het al bijna juli is. De eerste helft van het jaar is al weer voorbij. Ik kan mijn niet herinneren hoe de winter veranderde in de zomer. Of wanneer dat was. Alles gaat langs me heen.
De aller, allerscherpste randjes gaan er langzaamaan toch wel af maar het leven blijft toch dof. Dan hoor ik mensen over dat je 'leuke dingen moet doen'. En die doe ik ook wel, maar dat is afleiding.
En ik ben naarstig op zoek naar iets om naar 'uit te kijken', maar het lukt me gewoon nog niet zo goed. Raar gevoel dit, ik leef niet in het heden, niet in de toekomst en ook niet in het verleden, waar ik wel heimwee naar heb. Alsof ik me in een andere dimensie begeef, op een andere planeet.
Herkenbaar , vooral het eerste jaar word je geleefd en maak je het niet echt mee ..
Maar ik kan je vertellen .. het kan minder worden.. er komt een ochtend dat je wakker word , en gaan je eerste gedachtes niet gelijk naar je verlies, of naar een andere gedachte Met een donkere rand . Dan word je wakker en hoort de Vogels fluiten en denk je niet eraan dat jouw dierbare die niet meer kan horen . Maar dan denk je alleen “de vogels fluiten” en misschien realiseer jeje daarna dat het bij deze gedachte is gebleven, maar weer even daarna ebt dat ook weg (ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel). Het is nog vroeg maar die tijd komt echt.
Hoe de leuken dingen nu als afleiding voelen, zullen ze dalijk gewoon leuke dingen zijn. En kan je misschien savonds er weer over nadenken zonder dat het je weer down maakt.
Ik weet niet of je het nummer kent van Xander de Bousonje - er is altijd een weg. Als ik mij rot voel luister ik deze altijd En geeft het mij weer kracht en hoop.
zaterdag 23 juni 2018 om 09:14
Dat de dag na mijn vaders dood in de supermarkt bij de kassa prettige feestdagen werd gewenst nam ik ook niet kwalijk, al sloeg het voor mij nergens op. Maar iemand die bij mij klaagde dat ze na een jaar helemaal niets hoorde van haar familie/vrienden, daar had ik dus juist van verwacht dat ze mij 'n berichtje zou sturen. Nu haal ik daar mijn schouders wel over op en hoef dus ook niet meer zo krampachtig te proberen dingen van haar te onthouden om attent te zijn. Ik kan 'n psych iedereen aanraden, door hem til ik niet meer zo zwaar aan gedrag van anderen. Je staat er uiteindelijk toch gewoon alleen voor in 't leven.hebjehaarookweer schreef: ↑23-06-2018 09:05Klopt. Maar ergens snap ik het ook wel. Als je zelf iemand verliest, is dat voor jou zo pijnlijk en bepaalt het zo je leven, dat je je nauwelijks kunt voorstellen dat andere mensen gewoon doorleven.
Ik herinner me nog levendig het moment dat ik na het plotseling dood neervallen van mijn 37-jarige man met een vriendin naar de supermarkt ging om boodschappen te doen. En daar met een mengeling van verbijstering, ontzetting en woede zag hoe de wereld gewoon doordraaide, hoe mensen achteloos een halfje wit in hun boodschappenmandje lieten vallen en ondertussen kakelden over het weer, alsof dat er ooit nog toe zou doen.
Of dat de dag na de dood van mijn ook al veel te jong overleden moeder de hele stad oranje kleurde en er massaal feest werd gevierd, omdat Nederland het EK voetbal had gewonnen.
Als het goed is en je je verlies begint te verwerken, kun je na een tijdje ook weer accepteren dat dat voor jou allesbepalende verlies voor een ander helemaal niet zo speelt. Dan ebt de boosheid jegens anderen weg en kun je, als je verdrietig bent, je omgeving op een niet-beschuldigende manier vragen om wat je nodig hebt.
Persoonlijk kon ik na een tijdje ook de mensen weer gegeven die in hun onhandigheid de stomste dingen tegen me gezegd hadden, en begreep ik ook waarom die voor mij allesbepalende data in hun leven doodgewone dagen waren.
Voor mij was dat een teken dat het wat beter met me ging.
zaterdag 23 juni 2018 om 09:20
Ik weet niet of je er in alle gevallen zo alleen voor staat, ik weet wel dat je om dingen moet durven vragen als je ze nodig hebt. Ik onthou ook geen data (zelfs mijn eigen trouwdag vergeet ik elk jaar weer) maar laat wel alles uit mijn handen vallen als je aangeeft dat je me nodig hebt. En zo zit mijn hele vriendenkring in elkaar.redbulletje schreef: ↑23-06-2018 09:14Dat de dag na mijn vaders dood in de supermarkt bij de kassa prettige feestdagen werd gewenst nam ik ook niet kwalijk, al sloeg het voor mij nergens op. Maar iemand die bij mij klaagde dat ze na een jaar helemaal niets hoorde van haar familie/vrienden, daar had ik dus juist van verwacht dat ze mij 'n berichtje zou sturen. Nu haal ik daar mijn schouders wel over op en hoef dus ook niet meer zo krampachtig te proberen dingen van haar te onthouden om attent te zijn. Ik kan 'n psych iedereen aanraden, door hem til ik niet meer zo zwaar aan gedrag van anderen. Je staat er uiteindelijk toch gewoon alleen voor in 't leven.
En ik denk dat die dame uit jouw voorbeeld dus niet snapte dat IEDEREEN dergelijke dagen heeft, en dat je dus niet alleen maar mag eisen, ook niet als je diep verdriet hebt.
zaterdag 23 juni 2018 om 12:38
Het gaat erom dat ik jou niet de les ga lezen wat voor jou helpt. Of dat ik tegen je zeggen onzin is. Dat kan ik toch niet weten als ik er geen ervaring mee heb.Annabeldiekenjewel schreef: ↑23-06-2018 08:52Oke dus dan heb ik het nog zwaarder dan dat jij het hebt want ik ben mijn Moeder Jong Verloren , en Nee dat vind ik niet dat is gewoon zo en jij kan het niet weten en jouw pijn is minder erg , ook al heb jij nu bijna Niemand om je heen (oh wacht je hebt je kind ) maar jij hebt wel langer van je Vader kunnen Genieten .. en ik niet .. dus van mij is erger , vreselijker en zieliger .. en jij hebt hebt niet mee gemaakt dus jij Weet er niets van
Sarcasm modes uit
Dit klinkt toch belachelijk ?
EN PIJNLIJK
Ik kan beter een luisterend oor en begrip bieden en kijken waar die persoon behoefte aan heeft.
zaterdag 23 juni 2018 om 12:42
Welnee de meesten hebben bv nog familie of andere mensen waar ze dingen mee delen. Dat maakt een groot verschil.redbulletje schreef: ↑23-06-2018 08:16Je ziet toch dat wij daar allemaal tegen aan lopen? Je bent echt niet de enige. Maar jij bent wel de enige die in zelfmedelijden blijft hangen.
Ze weten niet hoe het is dit ook te missen en gaan vanuit hun eigen belevenis met steun een ander zeggen wat hij moet doen.
zaterdag 23 juni 2018 om 12:46
Waarom zou ik dat doen bij mensen die de wil niet hebben om zich in mij te verdiepen? Maar alleen hun eigen ervaring opleggen?
Anders doe ik dat zeker wel.
zaterdag 23 juni 2018 om 12:50
Een aantal maanden geleden hadden we een zelfde soort situatie waarbij yogo hetzelfde manipulatieve spelletje speelde waardoor een aantal forummers het topic hebben verlaten. Dat is erg jammer, want ik weet zeker dat het uitwisselen van ervaringen zo waardevol is, vooral in een tijd waarin je zelf zo kwetsbaar en alleen bent.
En wederom staan we op hetzelfde punt waarop zij alle aandacht opeist maar weigert haar eigen verantwoordelijkheid te nemen. Ik weet dat dit heel hard klinkt, want ik realiseer me ook echt wel dat ze hulp nodig heeft, maar ik snap heel goed waarom zij geen steun uit haar omgeving krijgt. En dat heeft er niets mee te maken dat er geen lieve mensen bestaan en dat iedereen maar egoistisch is. Dat is namelijk helemaal niet zo.
Het beste is om te negeren. Er is zelfs een negeerknop.
En wederom staan we op hetzelfde punt waarop zij alle aandacht opeist maar weigert haar eigen verantwoordelijkheid te nemen. Ik weet dat dit heel hard klinkt, want ik realiseer me ook echt wel dat ze hulp nodig heeft, maar ik snap heel goed waarom zij geen steun uit haar omgeving krijgt. En dat heeft er niets mee te maken dat er geen lieve mensen bestaan en dat iedereen maar egoistisch is. Dat is namelijk helemaal niet zo.
Het beste is om te negeren. Er is zelfs een negeerknop.
zaterdag 23 juni 2018 om 12:55
zaterdag 23 juni 2018 om 13:28
zaterdag 23 juni 2018 om 20:31
Correctie: je zegt dingen waarvan JIJ vindt dat ze kloppen.
De rest van de mensen die hier schrijven vindt dat niet.
En aangezien je nul komma nul openstaat voor een andere mening, rest ons niets anders dan je negeren.
Waarvan akte.
