Relaties
alle pijlers
Nooit echte behoefte aan relatie. Raar?
zaterdag 7 maart 2009 om 13:45
Hallo Allemaal,
Om me heen heb ik altijd (ik ben nu 35) mensen gehad die sinds jong een relatie wilden. ook op televisie gaat het altijd over relaties ed. Ik heb dat nooit gehad. Vond jongens wel heel leuk en spannend en had al vroeg vriendjes waar ik totaal niet serieus mee was. Lekker uitgaan en zoenen was voor mij voldoende. Ik heb nooit thuis op de bank gezeten en bij mezelf gedacht ik mis iets, of ik mis een arm om me heen ofzo. Als ik flink verliefd was hoefde ik niet perse bij die persoon te zijn. ik kan prima verliefd zijn op afstand en heb ook daar voldoende aan.
Bindingsangst! hmmmm weet ik niet. volgens mij hebben bindingsangstigen toch wel ergens die behoefte aan een relatie.
Op dit moment maak ik mijn eerste lange relatie mee (inmiddels 2 jaar). We hebben in de weekenden een leuke tijd samen en ik houd absoluut van hem. Samenwonen moet ik echter niet aan denken. Die behoefte heb ik totaal niet. Ik zou me erg onplezierig gaan voelen als ik continu iemand (ook al is het mijn eigen vriend) om me heen heb. Los van mijn relaties heb ik altijd gezegd dat ik het helemaal niet erg zou vinden om alleen oud te worden. Ik ken verder niemand die er zo over denkt.
Waarom schrijf ik dit? Niet omdat ik bovenstaande als een probleem ervaar, of omdat ik tips wil (wil ik dus niet) maar om erachter te komen of meer mensen het zo voelen/ervaren. Waarschijnlijk gaan er nu mensen schieten dat ik niet genoeg van mijn vriend hou, of hij niet de juiste is ofzo.....maar dat zou betekenen dat ik de behoefte van samenzijn wel bij anderen zou (kunnen) voelen en dat betwijfel ik. Ik ben heel benieuwd naar de reactie en vooral naar de gelijkgestemden!!!!
Om me heen heb ik altijd (ik ben nu 35) mensen gehad die sinds jong een relatie wilden. ook op televisie gaat het altijd over relaties ed. Ik heb dat nooit gehad. Vond jongens wel heel leuk en spannend en had al vroeg vriendjes waar ik totaal niet serieus mee was. Lekker uitgaan en zoenen was voor mij voldoende. Ik heb nooit thuis op de bank gezeten en bij mezelf gedacht ik mis iets, of ik mis een arm om me heen ofzo. Als ik flink verliefd was hoefde ik niet perse bij die persoon te zijn. ik kan prima verliefd zijn op afstand en heb ook daar voldoende aan.
Bindingsangst! hmmmm weet ik niet. volgens mij hebben bindingsangstigen toch wel ergens die behoefte aan een relatie.
Op dit moment maak ik mijn eerste lange relatie mee (inmiddels 2 jaar). We hebben in de weekenden een leuke tijd samen en ik houd absoluut van hem. Samenwonen moet ik echter niet aan denken. Die behoefte heb ik totaal niet. Ik zou me erg onplezierig gaan voelen als ik continu iemand (ook al is het mijn eigen vriend) om me heen heb. Los van mijn relaties heb ik altijd gezegd dat ik het helemaal niet erg zou vinden om alleen oud te worden. Ik ken verder niemand die er zo over denkt.
Waarom schrijf ik dit? Niet omdat ik bovenstaande als een probleem ervaar, of omdat ik tips wil (wil ik dus niet) maar om erachter te komen of meer mensen het zo voelen/ervaren. Waarschijnlijk gaan er nu mensen schieten dat ik niet genoeg van mijn vriend hou, of hij niet de juiste is ofzo.....maar dat zou betekenen dat ik de behoefte van samenzijn wel bij anderen zou (kunnen) voelen en dat betwijfel ik. Ik ben heel benieuwd naar de reactie en vooral naar de gelijkgestemden!!!!
zaterdag 7 maart 2009 om 13:58
Ik ken nog wel meer mensen die het ontzettend leuk vinden om een vriend/vriendin te hebben maar die echt niet willen samenwonen.
Vriend van mij heeft heel lang een LAT-relatie gehad en zei dat hij, als er kinderen zouden komen, het liefst alleen zou blijven wonen. Desnoods in eenzelfde huis met zijn vriendin en kind, maar dan twee appartementen in één huis gemaakt, zodat je praktischer voor het kind kunt zorgen maar ook écht je eigen leefruimte hebt. Helaas is zoiets erg kostbaar dus is hij uiteindelijk gaan samenwonen.
Vriend van mij heeft heel lang een LAT-relatie gehad en zei dat hij, als er kinderen zouden komen, het liefst alleen zou blijven wonen. Desnoods in eenzelfde huis met zijn vriendin en kind, maar dan twee appartementen in één huis gemaakt, zodat je praktischer voor het kind kunt zorgen maar ook écht je eigen leefruimte hebt. Helaas is zoiets erg kostbaar dus is hij uiteindelijk gaan samenwonen.
zaterdag 7 maart 2009 om 14:09
Ik ervaar het hetzelfde Vivamies. Lekker alleen wonen en LAT-ten als hoogst haalbare (ondanks erg lang geleden wel relatie, zelfs huwelijk gehad). Nu al erg lang single, soms met een SV of V+ maar met vooral heel veel TQT (thee quality time). Ik voel me er goed bij en denk dat ik niet anders meer kan én wil.
zaterdag 7 maart 2009 om 14:14
In het begin had hij er moeite mee, ondanks dat hij heel veel van zijn vriendin en kind houdt, maar in diezelfde periode heeft hij een carrièreswitch gemaakt waardoor hij heel veel is gaan werken en zijn sociaal leven op een veel lager pitje kwam te staan. Doordat alles in zijn leven zo veranderde, is hij nu erg blij met een stabiel gezinsleven. Had hij geen kind gekregen en geen andere carrière gekregen, dan betwijfel ik of hij gelukkig zou zijn geweest in een samenwoonsituatie.
zaterdag 7 maart 2009 om 14:35
Gisteren las ik ergens op internet dat model Helena Christensen ooit getrouwd is geweest, maar nooit heeft samengewoond met deze man.
@TO: Je vraagt of het raar is als je nooit echt behoefte hebt aan een relatie. Ik vind dat niet heel raar, eerlijk gezegd.
Zelf ben ik ook al weer een tijd vrijgezel, en alhoewel ik duidelijk af en toe wel de behoefte heb (gehad) aan een relatie, bekruipt mij soms ook een raar soort gevoel, noem het egoïstisch, dat ik het eigenlijk in mijn eentje ook prima naar mijn zin heb, en die relatie van mij eigenlijk niet meer zo hoeft. Heel apart.
Misschien heeft het ook met de leeftijd te maken, ben bijna 39.
Ik schijn voor bepaalde mensen het proto-type relatie-mens te zijn en deze mensen vallen dan bijna van hun stoel van verbazing als ik zeg dat ik single ben. Ja, hoezo moet iedereen dan altijd maar persé een relatie hebben? Ik ben in mijn eentje heel gelukkig. Ik heb niet het idee dat een man mij gelukkiger kan maken. Als er ooit nog een meneer ten tonele verschijnt zal hij zeer zeker voor mij persoonlijk een aanvulling moeten zijn en zeker geen invulling, en al helemaal geen invulling van mijn huis
Lang leve het latten
@TO: Je vraagt of het raar is als je nooit echt behoefte hebt aan een relatie. Ik vind dat niet heel raar, eerlijk gezegd.
Zelf ben ik ook al weer een tijd vrijgezel, en alhoewel ik duidelijk af en toe wel de behoefte heb (gehad) aan een relatie, bekruipt mij soms ook een raar soort gevoel, noem het egoïstisch, dat ik het eigenlijk in mijn eentje ook prima naar mijn zin heb, en die relatie van mij eigenlijk niet meer zo hoeft. Heel apart.
Misschien heeft het ook met de leeftijd te maken, ben bijna 39.
Ik schijn voor bepaalde mensen het proto-type relatie-mens te zijn en deze mensen vallen dan bijna van hun stoel van verbazing als ik zeg dat ik single ben. Ja, hoezo moet iedereen dan altijd maar persé een relatie hebben? Ik ben in mijn eentje heel gelukkig. Ik heb niet het idee dat een man mij gelukkiger kan maken. Als er ooit nog een meneer ten tonele verschijnt zal hij zeer zeker voor mij persoonlijk een aanvulling moeten zijn en zeker geen invulling, en al helemaal geen invulling van mijn huis
Lang leve het latten
zaterdag 7 maart 2009 om 14:52
Wat een leuke reacties allemaal. Dat had ik helemaal niet verwacht (dacht eerder aan veroordelingen enzo)
@Thee: ja heel herkenbaar Quality time daar gaat het om! De weekenden zijn voor hem en mij om van elkaar te genieten en door de week doe ik mijn eigen ding (ben nogal ondernemend, altijd druk ook als ik thuis ben, vind dat heerlijk)
@ Quinty: nee niet egoistisch, ik zou zeggen zelfstandig en onafhankelijk! Ik denk dat wij het type mensen zijn dat erg tevreden is met zichzelf, lees gelukkig (dus niet verwaand). Mijn vriend heeft mij niet gelukkiger gemaakt maar heeft wel een dimensie toegevoegd. Stort mijn wereld in elkaar als hij wegvalt? Nee zeker niet. Al zou ik het wel erg vinden.
Jouw verhaal van dat topmodel hoor ik nu voor de 3e keer: mensen die getrouwd zijn maar niet samenwonen. Als ik ooit ga trouwen zou dat wel wat lijken. Net als het verhaal van zara om 2 appartementen in 1 huis te hebben en dan een kind erbij.
Quinty heb jij een kinderwens?
@Thee: ja heel herkenbaar Quality time daar gaat het om! De weekenden zijn voor hem en mij om van elkaar te genieten en door de week doe ik mijn eigen ding (ben nogal ondernemend, altijd druk ook als ik thuis ben, vind dat heerlijk)
@ Quinty: nee niet egoistisch, ik zou zeggen zelfstandig en onafhankelijk! Ik denk dat wij het type mensen zijn dat erg tevreden is met zichzelf, lees gelukkig (dus niet verwaand). Mijn vriend heeft mij niet gelukkiger gemaakt maar heeft wel een dimensie toegevoegd. Stort mijn wereld in elkaar als hij wegvalt? Nee zeker niet. Al zou ik het wel erg vinden.
Jouw verhaal van dat topmodel hoor ik nu voor de 3e keer: mensen die getrouwd zijn maar niet samenwonen. Als ik ooit ga trouwen zou dat wel wat lijken. Net als het verhaal van zara om 2 appartementen in 1 huis te hebben en dan een kind erbij.
Quinty heb jij een kinderwens?
zaterdag 7 maart 2009 om 15:01
quote:Vivamies schreef op 07 maart 2009 @ 14:52:
Quinty heb jij een kinderwens?
Ja, en altijd gehad. Ik heb altijd geweigerd voor all the wrong reasons een kind te krijgen. Ik ben daar super conservatief in... Een kind zie ik als kroon op de liefde tussen twee mensen en niets anders.
Vorig jaar heb ik een burn-out gehad en in die burn-out heb ik ook een soort van afscheid gehad van die kinderwens. Eigenlijk een rouwproces doorgemaakt. Een kinderwens is nu niet meer iets dat een deel uitmaakt van mijn leven. Een leuke meneer zou, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt met mijn vorige posting, nu veel meer betekenen voor mij dan een kind. Ik sluit niets uit, want ik vind mijzelf nog te 'jong' om er echt niet meer over na te denken, maar ik ga er niet meer vanuit. Het heeft wat tranen en energie gekost, maar het is wel lekker en heel rustgevend dat ik op dit punt ben aanbeland. Het lijkt wel of iemand vorig jaar een paar molenstenen uit mijn nek heeft weggehaald....
Quinty heb jij een kinderwens?
Ja, en altijd gehad. Ik heb altijd geweigerd voor all the wrong reasons een kind te krijgen. Ik ben daar super conservatief in... Een kind zie ik als kroon op de liefde tussen twee mensen en niets anders.
Vorig jaar heb ik een burn-out gehad en in die burn-out heb ik ook een soort van afscheid gehad van die kinderwens. Eigenlijk een rouwproces doorgemaakt. Een kinderwens is nu niet meer iets dat een deel uitmaakt van mijn leven. Een leuke meneer zou, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt met mijn vorige posting, nu veel meer betekenen voor mij dan een kind. Ik sluit niets uit, want ik vind mijzelf nog te 'jong' om er echt niet meer over na te denken, maar ik ga er niet meer vanuit. Het heeft wat tranen en energie gekost, maar het is wel lekker en heel rustgevend dat ik op dit punt ben aanbeland. Het lijkt wel of iemand vorig jaar een paar molenstenen uit mijn nek heeft weggehaald....
zaterdag 7 maart 2009 om 15:28
Ook geen behoefte aan een relatie hier. Ook nooit gehad. Misschien heeft het ook te maken met dat ik geen kinderwens heb gehad. Ben nu al zo lang alleen dat ik ook niet meer aan een relatie zou beginnen, het zou me ontzettend benauwen denk ik. Geloof wel dat het bij mij iets met bindingsangst te maken heeft. Heb ook niet het gevoel dat ik iets mis, vind het wel prima zo. Tja af en toe een keer een arm om je heen, maar om daar nu een relatie voor te beginnen?
zaterdag 7 maart 2009 om 16:04
Ik ben eigenlijk wel jaloers op je.
Zelf hier ook lang single op af en toe vriendjes na waar mee niets is geworden. Ik merk dat ik mij nu gelukkig begin te voelen in mijn eentje en het best wel lekker vind.
Maar iemand om van te houden, om samen liefdevolle dingen mee te doen...ja, dat zou ik graag willen.
Dat je dit soort behoefte niet hebt. Dat lijkt mij zo heerlijk rustig.
Sam
Zelf hier ook lang single op af en toe vriendjes na waar mee niets is geworden. Ik merk dat ik mij nu gelukkig begin te voelen in mijn eentje en het best wel lekker vind.
Maar iemand om van te houden, om samen liefdevolle dingen mee te doen...ja, dat zou ik graag willen.
Dat je dit soort behoefte niet hebt. Dat lijkt mij zo heerlijk rustig.
Sam
I am Spaaartaaacus.
zaterdag 7 maart 2009 om 17:06
Hier ook geen behoefte aan een relatie. Wel twee korte relaties gehad, maar die zijn beide gesprongen op een totaal verschillende behoefte aan de hoeveelheid tijd samen. Ik kan inderdaad prima verliefd op afstand zijn en voel niet de behoefte om veel bij elkaar te zijn.
Mijn broer sprak laatst uit dat hij zich soms wel zorgen maakt: Zit noanne daar alleen op de bank. Heb hem toen gezegd dat ik inderdaad alleen op de bank zit, maar geen seconde zorgen heb, omdat ik er alleen zit.
TO herken het echt helemaal en ben reuze blij met dit topic, voel me nu even niet meer zo raar.
Mijn broer sprak laatst uit dat hij zich soms wel zorgen maakt: Zit noanne daar alleen op de bank. Heb hem toen gezegd dat ik inderdaad alleen op de bank zit, maar geen seconde zorgen heb, omdat ik er alleen zit.
TO herken het echt helemaal en ben reuze blij met dit topic, voel me nu even niet meer zo raar.
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!
zaterdag 7 maart 2009 om 17:20
zaterdag 7 maart 2009 om 17:34
ik heb ook totaal geen behoefte aan een relatie... maar heel soms lijkt het me ook wel lekker om niet altijd zo sterk en zelfstandig te hoeven zijn en een meneer te hebben die bepaalde dingen voor je opknapt.... en een kinderwens heb ik ook... dus dan is een meneer ook wel handig
ik maak me geen zorgen om het alleen zijn, maar wel omdat ik dus helemaal geen drang heb om op zoek te gaan of zelfs maar m'n best te doen voor een leuke meneer
en ja, sommige mensen vinden het raar... nou ik vind het raar als mensen alweer gaan samenwonen terwijl de vorige relatie amper verbroken is
ik maak me geen zorgen om het alleen zijn, maar wel omdat ik dus helemaal geen drang heb om op zoek te gaan of zelfs maar m'n best te doen voor een leuke meneer
en ja, sommige mensen vinden het raar... nou ik vind het raar als mensen alweer gaan samenwonen terwijl de vorige relatie amper verbroken is
zaterdag 7 maart 2009 om 18:03
Heel herkenbaar wat hier geschreven wordt, fijn om te lezen.
Ik heb ook altijd gezegd dat ik het helemaal niet erg zou vinden om alleen oud te worden. Wilde ook nooit samenwonen, genoot juist van m'n leven zoals het was en had ook niet het gevoel dat er iets ontbrak.
Ik heb uiteindelijk wel vier jaar samengewoon en heb me, ironisch genoeg, binnen die relatie voor het eerst van m'n leven echt eenzaam gevoeld. Mijn partner had een ASS en kon dus juist datgene wat je van een relatie mag "verwachten" (dingen delen, arm om je heen) niet bieden.
Ik ben nu al weer een hele tijd single en vind het heerlijk zo. Mocht ik een leuke meneer tegenkomen die een aanvulling zou blijken te zijn, dan is latten wrs voor mij het hoogst haalbare.
Hier trouwens ook letterlijk 'huisje-boompje-beestje', zit zelden alleen op de bank
Ik heb ook altijd gezegd dat ik het helemaal niet erg zou vinden om alleen oud te worden. Wilde ook nooit samenwonen, genoot juist van m'n leven zoals het was en had ook niet het gevoel dat er iets ontbrak.
Ik heb uiteindelijk wel vier jaar samengewoon en heb me, ironisch genoeg, binnen die relatie voor het eerst van m'n leven echt eenzaam gevoeld. Mijn partner had een ASS en kon dus juist datgene wat je van een relatie mag "verwachten" (dingen delen, arm om je heen) niet bieden.
Ik ben nu al weer een hele tijd single en vind het heerlijk zo. Mocht ik een leuke meneer tegenkomen die een aanvulling zou blijken te zijn, dan is latten wrs voor mij het hoogst haalbare.
Hier trouwens ook letterlijk 'huisje-boompje-beestje', zit zelden alleen op de bank
zaterdag 7 maart 2009 om 18:07
Ik dacht vroeger wel altijd dat ik ooit wel zou gaan trouwen/samenleven omdat dat 't voorbeeld is wat je overal ziet, maar ondertussen ken ik mijzelf zo goed dat ik weet dat ik veel behoefte heb aan rust en privacy. Latten zie ik dan ook als hoogst haalbare voor mij. Ik heb ook geen kinderwens dus dat maakt een en ander makkelijker.
zaterdag 7 maart 2009 om 18:23
Voor mij is latten ook het hoogste haalbare en dat doe ik nu dan ook al ruim 4 jaar.
Dat gaat heel goed.
Een kinderwens heb ik niet (deels door gezondheidsredenen) dus dat maakt het inderdaad zoals elninjoo zegt wel makkelijker.
Ik heb emotioneel gezien wel behoefte aan een relatie, iemand met wie je alles kunt bespreken, knuffelen, het gevoel de meest speciale persoon in iemands leven te zijn en vice versa.
Maar lichamelijk gezien hoef ik absoluut niet steeds samen te zijn, liever niet zelfs.
Zo slaap ik altijd in m'n eigen huis dus wij slapen nooit samen.
Ik heb echt heel veel behoefte aan rust en aan mijn eigen ruimte.
Dat gaat heel goed.
Een kinderwens heb ik niet (deels door gezondheidsredenen) dus dat maakt het inderdaad zoals elninjoo zegt wel makkelijker.
Ik heb emotioneel gezien wel behoefte aan een relatie, iemand met wie je alles kunt bespreken, knuffelen, het gevoel de meest speciale persoon in iemands leven te zijn en vice versa.
Maar lichamelijk gezien hoef ik absoluut niet steeds samen te zijn, liever niet zelfs.
Zo slaap ik altijd in m'n eigen huis dus wij slapen nooit samen.
Ik heb echt heel veel behoefte aan rust en aan mijn eigen ruimte.
zondag 8 maart 2009 om 00:25
Hm, ik ben er momenteel gewoon niet zo erg mee bezig, geloof ik. Heb zeker geen absolute behoefte (ook inderdaad nooit zo gehad, nooit lange relaties gehad, wel een aantal vriendjes tot een half jaar ofzo) maar, nadat ik vorig jaar wel echt heel verliefd ben geweest en, al was het geen lang leven beschoren, het wel even bijzonder leuk heb gehad met iemand, toch iets meer het idee dan vroeger dat het er misschien toch wel een keer van gaat komen, een 'echte' relatie. Ik denk ook dat ik er nu (ben 30) wat beter toe in staat zou zijn, zelf, ben een stuk milder/minder wild/minder wispelturig geworden de afgelopen jaren. Maar van samenwonen kan ik me niet veel voorstellen, en een kinderwens heb ik al helemaal niet.
Dus geen idee, ik zie wel wat er wel of niet gebeurt, in elk geval vermaak ik me geweldig in m'n eentje, altijd gedaan ook eigenlijk.
Dus geen idee, ik zie wel wat er wel of niet gebeurt, in elk geval vermaak ik me geweldig in m'n eentje, altijd gedaan ook eigenlijk.
zondag 8 maart 2009 om 07:45
Hallo allemaal,
Wat een hoop reactie en herkenning. Joehoe!! Het valt me op (logisch waarschijnlijk) dat er verschillende gradaties zijn aan "geen behoefte aan een relatie hebben" maar dat de toon ongeveer hetzelfde is. Het lijkt me idd lastig als je een kinderwens hebt, misschien ben je diep in je hart dan vaak (niet altijd) meer geneigd om consessies te doen. Zelf heb ik (nog) geen kinderwens al heb ik niet heel veel tijd meer (35jr). Mijn katten zijn mijn gezelschap en dat is heerlijk. Misschien wordt ik ooit pleegmoeder, maar misschien ook niet. Ben te druk met andere zaken.
Misschien dat de hoofdreden dat ik deze topic begon mijn gedachte dat ik zo "ben"omdat ik uit een verknipt gezin kom met een moeder met persoonlijkheidsstoornis (geen warmte/liefde) en wat je niet kent mis je niet. Als ik alle reacties lees krijg ik echter meer het idee dat het in de aard van het beestje zit of misschien inderdaad gewoon te maken heeft met zelfstandigheid/onafhankelijkheid.
Hoe denken jullie daarover? Ik ben nl van mening dat de meeste relaties gebaseerd zijn op afhankelijkheid (vind ik wel zwartgallig van mezelf trouwens)
Wat een hoop reactie en herkenning. Joehoe!! Het valt me op (logisch waarschijnlijk) dat er verschillende gradaties zijn aan "geen behoefte aan een relatie hebben" maar dat de toon ongeveer hetzelfde is. Het lijkt me idd lastig als je een kinderwens hebt, misschien ben je diep in je hart dan vaak (niet altijd) meer geneigd om consessies te doen. Zelf heb ik (nog) geen kinderwens al heb ik niet heel veel tijd meer (35jr). Mijn katten zijn mijn gezelschap en dat is heerlijk. Misschien wordt ik ooit pleegmoeder, maar misschien ook niet. Ben te druk met andere zaken.
Misschien dat de hoofdreden dat ik deze topic begon mijn gedachte dat ik zo "ben"omdat ik uit een verknipt gezin kom met een moeder met persoonlijkheidsstoornis (geen warmte/liefde) en wat je niet kent mis je niet. Als ik alle reacties lees krijg ik echter meer het idee dat het in de aard van het beestje zit of misschien inderdaad gewoon te maken heeft met zelfstandigheid/onafhankelijkheid.
Hoe denken jullie daarover? Ik ben nl van mening dat de meeste relaties gebaseerd zijn op afhankelijkheid (vind ik wel zwartgallig van mezelf trouwens)
zondag 8 maart 2009 om 07:51
Als er iemand 't goede voorbeeld van 'n relatie heeft meegekregen ben ik 't wel. Mijn ouders zijn al 45 jaar gelukkig getrouwd.
En als ik op mijn 20e mijn droomman was tegengekomen en dat had gewerkt, was het misschien vanzelfsprekend wel goed gegaan. Maar als je meerdere keren je neus stoot in 'n relatie dan verlies je de bereidheid om concessies te doen en dus stel je steeds hogere eisen aan 'n mogelijke partner terwijl je je eigen grenzen steeds meer gaat bewaken.
En als ik op mijn 20e mijn droomman was tegengekomen en dat had gewerkt, was het misschien vanzelfsprekend wel goed gegaan. Maar als je meerdere keren je neus stoot in 'n relatie dan verlies je de bereidheid om concessies te doen en dus stel je steeds hogere eisen aan 'n mogelijke partner terwijl je je eigen grenzen steeds meer gaat bewaken.
zondag 8 maart 2009 om 08:03
@ fiba: hoe zit het met verliefdheid? word /werd je weleens verliefd? Dat vind ik nl het heerlijkste wat er is. En dan alle spannendheid om zo'n begin van een relatie. Daarna is het al gauw niet meer leuk en sluipt zoals jij ook schrijft heel snel de banauwdheid erin
@quinty: is na het afscheid er iets in de plaats gekomen voor de kinderwens. bijvoorbeeld een grote hobby of vriendschap ofzoiets?
@sam: het begin is er!
@1609: dat is echt een eye-opener, hoeveel relaties zijn er idd niet waar de vrouw en of de man zich eenzaam voelt, waar geen echte "verbondenheid"is??? En wat is er dan beter? (dat is natuurlijk persoonlijk)
@elninjoo: het zit in onze cultuur he zij leefden nog lang en gelukkig,..hmm jajaja!!
@Nachtpaars: Hoe is jouw vriend? Is hij hetzelfde als jij of zou hij eigenlijk wel meer willen? Dat samen slapen is zoooo herkenbaar!! Ik heb het 2 jaar geprobeerd maar kan het niet. Dus wij slapen meestal ook niet samen (hij ligt in een andere kamer). Hebben andere mensen dat ook?
@ moosey: ik kan het me ook niet voorstellen. Maar heb ook weleens gedacht dat dit voortkwam uit angst (vroeg thuis was er heel veel spanning). hoe zit dat bij jou?
@ noah: lekker rustig he!! hahaha heerlijk! Daar loop ik ook altijd tegenaan verschil in behoefte van samenzijn. Mijn huidige vriend is heel aanhankelijk en geeft en vraagt veel aandacht. Ik geef en vraag eerder veel te weinig aandacht. We doen hier allebei consessies in. Hij heeft vanaf het begin mij het tempo van de relatie laten aangeven en dat werkte perfect. Andersom bellen we elke dag en mailen etc wat voor mij eerst echt niet hoefde. Nu ben ik er aan gewend en vind ik het ook wel fijn. Ook zou ik best vaker een weekend voor mezelf hebben maar gebruik ik daar mijn atv (eens in de 2 weken) voor.
@ lilibit: hmmm tja maar dan moet je maar net een sterke meneer tegenkomen. Als "zelfstandige vrouw" trek je toch vaak heren aan die misschien meer aan jou hangen ipv andersom (dat is mijn ervaring tenminste.)
@quinty: is na het afscheid er iets in de plaats gekomen voor de kinderwens. bijvoorbeeld een grote hobby of vriendschap ofzoiets?
@sam: het begin is er!
@1609: dat is echt een eye-opener, hoeveel relaties zijn er idd niet waar de vrouw en of de man zich eenzaam voelt, waar geen echte "verbondenheid"is??? En wat is er dan beter? (dat is natuurlijk persoonlijk)
@elninjoo: het zit in onze cultuur he zij leefden nog lang en gelukkig,..hmm jajaja!!
@Nachtpaars: Hoe is jouw vriend? Is hij hetzelfde als jij of zou hij eigenlijk wel meer willen? Dat samen slapen is zoooo herkenbaar!! Ik heb het 2 jaar geprobeerd maar kan het niet. Dus wij slapen meestal ook niet samen (hij ligt in een andere kamer). Hebben andere mensen dat ook?
@ moosey: ik kan het me ook niet voorstellen. Maar heb ook weleens gedacht dat dit voortkwam uit angst (vroeg thuis was er heel veel spanning). hoe zit dat bij jou?
@ noah: lekker rustig he!! hahaha heerlijk! Daar loop ik ook altijd tegenaan verschil in behoefte van samenzijn. Mijn huidige vriend is heel aanhankelijk en geeft en vraagt veel aandacht. Ik geef en vraag eerder veel te weinig aandacht. We doen hier allebei consessies in. Hij heeft vanaf het begin mij het tempo van de relatie laten aangeven en dat werkte perfect. Andersom bellen we elke dag en mailen etc wat voor mij eerst echt niet hoefde. Nu ben ik er aan gewend en vind ik het ook wel fijn. Ook zou ik best vaker een weekend voor mezelf hebben maar gebruik ik daar mijn atv (eens in de 2 weken) voor.
@ lilibit: hmmm tja maar dan moet je maar net een sterke meneer tegenkomen. Als "zelfstandige vrouw" trek je toch vaak heren aan die misschien meer aan jou hangen ipv andersom (dat is mijn ervaring tenminste.)
zondag 8 maart 2009 om 08:10
Goedemorgen elninjoo, lekker vroeg erbij
hmmm interessant, maar uiteindelijk blijken droommannnen vaak geen droommannen te zijn (dat geldt ook voor droomvrouwen) want ze zijn gewoon mens. Blijkbaar zit er iets in ons (happy zijn met jezelf, houden van jezelf?) waardoor wij dan niet door gaan met zo'n relatie en een ander wel. of ben ik nu te kort door de bocht?
hmmm interessant, maar uiteindelijk blijken droommannnen vaak geen droommannen te zijn (dat geldt ook voor droomvrouwen) want ze zijn gewoon mens. Blijkbaar zit er iets in ons (happy zijn met jezelf, houden van jezelf?) waardoor wij dan niet door gaan met zo'n relatie en een ander wel. of ben ik nu te kort door de bocht?
