Relaties
alle pijlers
Getrouwd......maar ongelukkig!
vrijdag 13 maart 2009 om 21:17
Misschien zit ik totaal op het verkeerde forum, maar ik moet het kwijt...
Ik was nog een tiener toen ik verkering kreeg. Net goed en wel 16. Ik was onzeker, zocht acceptatie en bevestiging want ik voelde mij al jaren alleen. Ik was blij dat er ein-de-lijk iemand was die mij leuk vond.
Wél vond ik het irritant dat hij aan een stuk door praatte als het om zijn interesses ging, maar over andere onderwerpen zoals gevoelens werd matig over gesproken.
Ach...; het hoort erbij dacht ik. Mannen en vrouwen zijn nu eenmaal niet hetzelfde en wordt vanzelf wel beter als we ouder zijn. Niet dus..
We zijn ook zo ontzettend verschillend; hij is een thuisblijftype, terwijl ik op zijn tijd van stappen houdt. Hoeft ook niet iedere week, maar hij vind dit maar niets. Gezellige vrienden/familieavondjes zijn ook niet aan hem uitbesteed; dit zijn verplichte (verjaardags-)uitjes waar hij dikwijls z.s.m weer weg wil en gooit het dan op moeheid, terwijl we echt niet elke avond weg moeten. Integendeel.
Ruzies/discussies over de kleinste dingen. Het houdt maar niet op.
Ik kan niet zeggen dat hij niet van me houd, hij zegt het regelmatig en zoekt wél lichamelijke affectie, seks ed, hij probeert het dus wel, maar het doet me niets. Of ik van hem houd? Als gewone vriendin wel, niet als liefdespartner.
We zijn wel getrouwd, vanuit christelijke principes en wilden dus niet samenwonen.
Ik denk over scheiden, maar eigenlijk mag dit niet.
Getrouwd ben je voor het leven, tenminste zo ben ik opgevoed.
Maar wil ik mijn hele leven ongelukkig zijn?
De eerste paar maanden na ons trouwen begon het al, maar toen schoof ik het op wennen, maar het is nu na al die jaren nog geen steek veranderd. Ben nog geen dertig, moet ik nu echt voor de lieve vrede bij hem blijven?
Stel dat ik bij hem wegga; hoe zal de (schoon) familie reageren? en zo gaat er wel meer door mijn hoofd.
Scheiden wordt in de hoek van het land waar ik woon niet echt geaccepteerd.
Ik was nog een tiener toen ik verkering kreeg. Net goed en wel 16. Ik was onzeker, zocht acceptatie en bevestiging want ik voelde mij al jaren alleen. Ik was blij dat er ein-de-lijk iemand was die mij leuk vond.
Wél vond ik het irritant dat hij aan een stuk door praatte als het om zijn interesses ging, maar over andere onderwerpen zoals gevoelens werd matig over gesproken.
Ach...; het hoort erbij dacht ik. Mannen en vrouwen zijn nu eenmaal niet hetzelfde en wordt vanzelf wel beter als we ouder zijn. Niet dus..
We zijn ook zo ontzettend verschillend; hij is een thuisblijftype, terwijl ik op zijn tijd van stappen houdt. Hoeft ook niet iedere week, maar hij vind dit maar niets. Gezellige vrienden/familieavondjes zijn ook niet aan hem uitbesteed; dit zijn verplichte (verjaardags-)uitjes waar hij dikwijls z.s.m weer weg wil en gooit het dan op moeheid, terwijl we echt niet elke avond weg moeten. Integendeel.
Ruzies/discussies over de kleinste dingen. Het houdt maar niet op.
Ik kan niet zeggen dat hij niet van me houd, hij zegt het regelmatig en zoekt wél lichamelijke affectie, seks ed, hij probeert het dus wel, maar het doet me niets. Of ik van hem houd? Als gewone vriendin wel, niet als liefdespartner.
We zijn wel getrouwd, vanuit christelijke principes en wilden dus niet samenwonen.
Ik denk over scheiden, maar eigenlijk mag dit niet.
Getrouwd ben je voor het leven, tenminste zo ben ik opgevoed.
Maar wil ik mijn hele leven ongelukkig zijn?
De eerste paar maanden na ons trouwen begon het al, maar toen schoof ik het op wennen, maar het is nu na al die jaren nog geen steek veranderd. Ben nog geen dertig, moet ik nu echt voor de lieve vrede bij hem blijven?
Stel dat ik bij hem wegga; hoe zal de (schoon) familie reageren? en zo gaat er wel meer door mijn hoofd.
Scheiden wordt in de hoek van het land waar ik woon niet echt geaccepteerd.
vrijdag 13 maart 2009 om 21:26
Ik vind het altijd lastig te reageren op geloofskwesties omdat ik niet geloof dat er een onzichtbaar wezen ooit besloten had dat mensen die ongelukkig zijn NIETmogen scheiden (je wel eens afgevraagd waarom je niet mag scheiden??)
Anyway, zonder het geloofsgedeelte zou ik zeggen: wegwezen daar. Je bent nog jong (nog geen kids?) en je kunt je leven een andere wending geven. Jij leeft voor jou en je doet dat op de manier die voor jou het prettigst is. Niet op een manier die voor 25 andere familieleden het meest fijne is. Het is jouw lijf, jouw geest en jouw leven! Je wordt alleen geboren en gaat alleen je graf in. In die tussentijd, please bezorg je zelf in ieder geval de tijd van je leven.
Anyway, zonder het geloofsgedeelte zou ik zeggen: wegwezen daar. Je bent nog jong (nog geen kids?) en je kunt je leven een andere wending geven. Jij leeft voor jou en je doet dat op de manier die voor jou het prettigst is. Niet op een manier die voor 25 andere familieleden het meest fijne is. Het is jouw lijf, jouw geest en jouw leven! Je wordt alleen geboren en gaat alleen je graf in. In die tussentijd, please bezorg je zelf in ieder geval de tijd van je leven.
vrijdag 13 maart 2009 om 21:26
Ik ben ooit getrouwd toen ik 23 was ook een beetje zelfde verhaal. Ik vond het voor iedereen erg, behalve voor mezelf. Vervelende voor mijn schoonouders, mijn ouders, vrienden, kennissen, pas toen ik zo ver was dat ik het voor mezelf erg vond heb ik de stap genomen, maar ik ben uiteindelijk wel vreemd gegaan en dat is eigenlijk waar ik een beetje spijt van heb. Toen ik dat opbiechte ben ik het huis uitgetrapt zeg maar. Maar dat had ik liever toch op een nettere manier gedaan zeg maar. Hoewel het nu wel door iedereen werd geaccepteerd dat het echt niet meer mogelijk was. Bij ons was het ook niet de gewoonte, maar voor mij was het echt een opluchting en zeker als er nog geen kinderen zijn, probeer het! Het zal zeker moeilijk zijn, maar pas als je het erg vindt voor jezelf, zul je die stap durven nemen. Niet als je nog te veel nadenkt over hoe anderen zullen reageren.
vrijdag 13 maart 2009 om 21:27
Ik zeg niet dat je moet scheiden hoor, zeker niet, maar getrouwd ben je zo lang je het beiden naar de zin hebt. Komen jullie er niet uit, maak elkaar het leven dan niet zuur en zoek een beter leven los van elkaar.
Mocht er een hogere macht bestaan, geloof ik nooit dat hij zou willen dat mensen ongelukkig zijn en kosten wat het kost een 'relatie' in stand moeten houden.
Mocht er een hogere macht bestaan, geloof ik nooit dat hij zou willen dat mensen ongelukkig zijn en kosten wat het kost een 'relatie' in stand moeten houden.
vrijdag 13 maart 2009 om 21:28
Best lastig als je zo in een keurslijf moet leven. Ik zou dat persoonlijk niet kunnen. Deels vanwege mijn opvoeding maar met name vanwege mijn karakter en gedachtengang/ mening over zaken. Ik zou doodongelukkig zijn als ik zo zou moeten leven als jij nu doet en eenzaam ook.
Weet je partner dat je wel van hem houdt maar hem niet ziet als jouw geliefde maar als een vriend? Ik vermoed even van niet aangezien je schrijft dat je niet met hem kunt praten over zaken als het gevoel. Ontzettend frusterend lijkt me dat.
Dat scheiden niet echt geaccepteerd wordt in het gebied waar je woont wil toch niet zeggen dat jouw leven er een moet zijn waarin jij het onderspit delft en dus gewoon maar moet slikken tot aan je dood? Mag toch wel aannemen dat jouw familie je graag gelukkig ziet?
Weet je partner dat je wel van hem houdt maar hem niet ziet als jouw geliefde maar als een vriend? Ik vermoed even van niet aangezien je schrijft dat je niet met hem kunt praten over zaken als het gevoel. Ontzettend frusterend lijkt me dat.
Dat scheiden niet echt geaccepteerd wordt in het gebied waar je woont wil toch niet zeggen dat jouw leven er een moet zijn waarin jij het onderspit delft en dus gewoon maar moet slikken tot aan je dood? Mag toch wel aannemen dat jouw familie je graag gelukkig ziet?
vrijdag 13 maart 2009 om 21:29
quote:Sensy12 schreef op 13 maart 2009 @ 21:26:
Ik vind het altijd lastig te reageren op geloofskwesties omdat ik niet geloof dat er een onzichtbaar wezen ooit besloten had dat mensen die ongelukkig zijn NIETmogen scheiden (je wel eens afgevraagd waarom je niet mag scheiden??)
Anyway, zonder het geloofsgedeelte zou ik zeggen: wegwezen daar. Je bent nog jong (nog geen kids?) en je kunt je leven een andere wending geven. Jij leeft voor jou en je doet dat op de manier die voor jou het prettigst is. Niet op een manier die voor 25 andere familieleden het meest fijne is. Het is jouw lijf, jouw geest en jouw leven! Je wordt alleen geboren en gaat alleen je graf in. In die tussentijd, please bezorg je zelf in ieder geval de tijd van je leven.Sensy Dat zeg ik vaak en ik heb 'm letterlijk gebruikt in een essay voor uni.
Ik vind het altijd lastig te reageren op geloofskwesties omdat ik niet geloof dat er een onzichtbaar wezen ooit besloten had dat mensen die ongelukkig zijn NIETmogen scheiden (je wel eens afgevraagd waarom je niet mag scheiden??)
Anyway, zonder het geloofsgedeelte zou ik zeggen: wegwezen daar. Je bent nog jong (nog geen kids?) en je kunt je leven een andere wending geven. Jij leeft voor jou en je doet dat op de manier die voor jou het prettigst is. Niet op een manier die voor 25 andere familieleden het meest fijne is. Het is jouw lijf, jouw geest en jouw leven! Je wordt alleen geboren en gaat alleen je graf in. In die tussentijd, please bezorg je zelf in ieder geval de tijd van je leven.Sensy Dat zeg ik vaak en ik heb 'm letterlijk gebruikt in een essay voor uni.
vrijdag 13 maart 2009 om 21:32
[quote]Dushi74 schreef op 13 maart 2009 @ 21:28:
Best lastig als je zo in een keurslijf moet leven. Ik zou dat persoonlijk niet kunnen. Deels vanwege mijn opvoeding maar met name vanwege mijn karakter en gedachtengang/ mening over zaken. Ik zou doodongelukkig zijn als ik zo zou moeten leven als jij nu doet en eenzaam ook.
Weet je partner dat je wel van hem houdt maar hem niet ziet als jouw geliefde maar als een vriend? Ik vermoed even van niet aangezien je schrijft dat je niet met hem kunt praten over zaken als het gevoel. Ontzettend frusterend lijkt me dat.
Dat scheiden niet echt geaccepteerd wordt in het gebied waar je woont wil toch niet zeggen dat jouw leven er een moet zijn waarin jij het onderspit delft en dus gewoon maar moet slikken tot aan je dood? Mag toch wel aannemen dat jouw familie je graag gelukkig ziet?[/quote]
Ach Dushi, was dat maar waar. Ik heb het zovaak anders zien gaan (kom uit streng christelijke contreien). Het geloof (en dan ook met name de goede naam) is vaak belangrijker. Zij zien de afwijzing van een bepaalde levenstijl van het kind juist als expres kwetsen, niet andersom.
Als er die christelijke God is, begrijpt hij het vast. Jezus was ook ongehoorzaam tov de toen bestaande regels.
Best lastig als je zo in een keurslijf moet leven. Ik zou dat persoonlijk niet kunnen. Deels vanwege mijn opvoeding maar met name vanwege mijn karakter en gedachtengang/ mening over zaken. Ik zou doodongelukkig zijn als ik zo zou moeten leven als jij nu doet en eenzaam ook.
Weet je partner dat je wel van hem houdt maar hem niet ziet als jouw geliefde maar als een vriend? Ik vermoed even van niet aangezien je schrijft dat je niet met hem kunt praten over zaken als het gevoel. Ontzettend frusterend lijkt me dat.
Dat scheiden niet echt geaccepteerd wordt in het gebied waar je woont wil toch niet zeggen dat jouw leven er een moet zijn waarin jij het onderspit delft en dus gewoon maar moet slikken tot aan je dood? Mag toch wel aannemen dat jouw familie je graag gelukkig ziet?[/quote]
Ach Dushi, was dat maar waar. Ik heb het zovaak anders zien gaan (kom uit streng christelijke contreien). Het geloof (en dan ook met name de goede naam) is vaak belangrijker. Zij zien de afwijzing van een bepaalde levenstijl van het kind juist als expres kwetsen, niet andersom.
Als er die christelijke God is, begrijpt hij het vast. Jezus was ook ongehoorzaam tov de toen bestaande regels.
vrijdag 13 maart 2009 om 21:32
quote:Anne1973 schreef op 13 maart 2009 @ 21:27:
Mocht er een hogere macht bestaan, geloof ik nooit dat hij zou willen dat mensen ongelukkig zijn en kosten wat het kost een 'relatie' in stand moeten houden.
Ik denk ook niet dat het TO zozeer om haar relatie met God gaat, maar om de relatie met familie, mensen uit de (kerk)gemeente etc. Die zullen het wellicht niet accepteren.
TO, is het onmogelijk om met je man te praten over hoe slecht jij in je vel zit? Nou ja eigenlijk zeg je dat helemaal niet, het ligt echt aan de relatie hè? Kan je niet op enigerlei wijze met hem praten over dat het je dwars zit bv. dat jullie zoveel ruzie maken over van alles. Is het niet mogelijk nader tot hem te komen?
Mocht er een hogere macht bestaan, geloof ik nooit dat hij zou willen dat mensen ongelukkig zijn en kosten wat het kost een 'relatie' in stand moeten houden.
Ik denk ook niet dat het TO zozeer om haar relatie met God gaat, maar om de relatie met familie, mensen uit de (kerk)gemeente etc. Die zullen het wellicht niet accepteren.
TO, is het onmogelijk om met je man te praten over hoe slecht jij in je vel zit? Nou ja eigenlijk zeg je dat helemaal niet, het ligt echt aan de relatie hè? Kan je niet op enigerlei wijze met hem praten over dat het je dwars zit bv. dat jullie zoveel ruzie maken over van alles. Is het niet mogelijk nader tot hem te komen?
vrijdag 13 maart 2009 om 21:33
quote:Alex48 schreef op 13 maart 2009 @ 21:29:
Misschien kontakt leggen (mail msn)?Het zal wel aan mij liggen maar waarom moet ze direct contact met je zoeken? Terwijl je dr op dit topic net zo goed kan helpen? Als jij zoals je zegt je zoon helpt kun je de dingen waar je zoon tegen aanloopt ook gewoon hier op het forum uitleggen. Waarom iemand die net een topic opent (volgens mij ook nieuw is) gelijk naar msn slepen. Of via mail benaderen. Beetje vreemd, maar goed dat ligt vast aan mij.
Misschien kontakt leggen (mail msn)?Het zal wel aan mij liggen maar waarom moet ze direct contact met je zoeken? Terwijl je dr op dit topic net zo goed kan helpen? Als jij zoals je zegt je zoon helpt kun je de dingen waar je zoon tegen aanloopt ook gewoon hier op het forum uitleggen. Waarom iemand die net een topic opent (volgens mij ook nieuw is) gelijk naar msn slepen. Of via mail benaderen. Beetje vreemd, maar goed dat ligt vast aan mij.
vrijdag 13 maart 2009 om 21:35
quote:Digitalis schreef op 13 maart 2009 @ 21:32:
[quote]Dushi74 schreef op 13 maart 2009 @ 21:28:
Best lastig als je zo in een keurslijf moet leven. Ik zou dat persoonlijk niet kunnen. Deels vanwege mijn opvoeding maar met name vanwege mijn karakter en gedachtengang/ mening over zaken. Ik zou doodongelukkig zijn als ik zo zou moeten leven als jij nu doet en eenzaam ook.
Weet je partner dat je wel van hem houdt maar hem niet ziet als jouw geliefde maar als een vriend? Ik vermoed even van niet aangezien je schrijft dat je niet met hem kunt praten over zaken als het gevoel. Ontzettend frusterend lijkt me dat.
Dat scheiden niet echt geaccepteerd wordt in het gebied waar je woont wil toch niet zeggen dat jouw leven er een moet zijn waarin jij het onderspit delft en dus gewoon maar moet slikken tot aan je dood? Mag toch wel aannemen dat jouw familie je graag gelukkig ziet?[/quote]
Ach Dushi, was dat maar waar. Ik heb het zovaak anders zien gaan (kom uit streng christelijke contreien). Het geloof (en dan ook met name de goede naam) is vaak belangrijker. Zij zien de afwijzing van een bepaalde levenstijl van het kind juist als expres kwetsen, niet andersom.
Als er die christelijke God is, begrijpt hij het vast. Jezus was ook ongehoorzaam tov de toen bestaande regels.Een genuanceerde kan nooit kwaad! Niet waar??
[quote]Dushi74 schreef op 13 maart 2009 @ 21:28:
Best lastig als je zo in een keurslijf moet leven. Ik zou dat persoonlijk niet kunnen. Deels vanwege mijn opvoeding maar met name vanwege mijn karakter en gedachtengang/ mening over zaken. Ik zou doodongelukkig zijn als ik zo zou moeten leven als jij nu doet en eenzaam ook.
Weet je partner dat je wel van hem houdt maar hem niet ziet als jouw geliefde maar als een vriend? Ik vermoed even van niet aangezien je schrijft dat je niet met hem kunt praten over zaken als het gevoel. Ontzettend frusterend lijkt me dat.
Dat scheiden niet echt geaccepteerd wordt in het gebied waar je woont wil toch niet zeggen dat jouw leven er een moet zijn waarin jij het onderspit delft en dus gewoon maar moet slikken tot aan je dood? Mag toch wel aannemen dat jouw familie je graag gelukkig ziet?[/quote]
Ach Dushi, was dat maar waar. Ik heb het zovaak anders zien gaan (kom uit streng christelijke contreien). Het geloof (en dan ook met name de goede naam) is vaak belangrijker. Zij zien de afwijzing van een bepaalde levenstijl van het kind juist als expres kwetsen, niet andersom.
Als er die christelijke God is, begrijpt hij het vast. Jezus was ook ongehoorzaam tov de toen bestaande regels.Een genuanceerde kan nooit kwaad! Niet waar??
vrijdag 13 maart 2009 om 21:35
vanwege eigen innerlijke overtuigingen ben ik ooit te lang in een relatie blijven zitten.....
Wat een bevrijding toen ik eenmaal die stap durfde te maken. Liever het nieuwe onbekende avontuur tegemoet, dan een ongelukkig en voorspelbaar leven.
Ik hoop dat je ergens de kracht en de moed vind om voor jezelf te kiezen tenslotte ben jezelf verantwoordelijk voor je eigen geluk en niemand anders.
Wat een bevrijding toen ik eenmaal die stap durfde te maken. Liever het nieuwe onbekende avontuur tegemoet, dan een ongelukkig en voorspelbaar leven.
Ik hoop dat je ergens de kracht en de moed vind om voor jezelf te kiezen tenslotte ben jezelf verantwoordelijk voor je eigen geluk en niemand anders.
vrijdag 13 maart 2009 om 21:36
quote:Princesita schreef op 13 maart 2009 @ 21:32:
[...]
Ik denk ook niet dat het TO zozeer om haar relatie met God gaat, maar om de relatie met familie, mensen uit de (kerk)gemeente etc. Die zullen het wellicht niet accepteren.
Dat is ook wat ik bedoel. Gelovige familieleden, mensen uit de kerkelijke gemeenschap die dit niet accepteren, juist doordat zij vanuit hun geloof hebben meegekregen dat scheiden not done is.
[...]
Ik denk ook niet dat het TO zozeer om haar relatie met God gaat, maar om de relatie met familie, mensen uit de (kerk)gemeente etc. Die zullen het wellicht niet accepteren.
Dat is ook wat ik bedoel. Gelovige familieleden, mensen uit de kerkelijke gemeenschap die dit niet accepteren, juist doordat zij vanuit hun geloof hebben meegekregen dat scheiden not done is.
vrijdag 13 maart 2009 om 21:39
Voor zover ik wat opgestoken heb van de bijbel als niet gelovige is god niet voor ongelukkige mensen maar juist voor het geluk van mensen. Dat het leven soms een beproeving is, dat begrijp ik. Maar dat wil niet zeggen dat je maar lijdzaam moet toezien hoe je leven dag in dag uit voortkabbelt terwijl je zoveel meer kunt halen uit het leven en zoveel meer uit jezelf kunt halen. Op deze manier ga je van binnen dood en lijkt me dat god dat niet gewild heeft voor niemand!
Dat soms familie, kerkgenootschappen/ kerkgemeente daar anders over denkt. Tja, dat ben ik volkomen met je eens Digi. Dat die bekromenheid (in mijn ogen dan) bestaat ben ik volledig met je eens. Maar ook zij zouden beter moeten weten! Of beter moeten handelen. Als men dan toch de letter van de bijbel volgt dan moet men dat dan ook maar echt doen. En mensen het geluk gunnen in hun leven. Want ook dat is toch gods liefde?
Dat soms familie, kerkgenootschappen/ kerkgemeente daar anders over denkt. Tja, dat ben ik volkomen met je eens Digi. Dat die bekromenheid (in mijn ogen dan) bestaat ben ik volledig met je eens. Maar ook zij zouden beter moeten weten! Of beter moeten handelen. Als men dan toch de letter van de bijbel volgt dan moet men dat dan ook maar echt doen. En mensen het geluk gunnen in hun leven. Want ook dat is toch gods liefde?
vrijdag 13 maart 2009 om 21:40
God is toch zogenaamd de schepper van alles, dus ook van de echtscheidingen. Kan me niet voorstellen dat God wil dat de mens ongelukkig is.
Dat echtscheidingen niet geaccepteerd wordt in bepaalde geloofskringen is hun eigen verzinsel, nee je kan beter uit irritatie en frustratie de ander zijn herssens in slaan :s daar is niks goddelijks aan...
Lieverd kies lekker voor jezelf!
Dat echtscheidingen niet geaccepteerd wordt in bepaalde geloofskringen is hun eigen verzinsel, nee je kan beter uit irritatie en frustratie de ander zijn herssens in slaan :s daar is niks goddelijks aan...
Lieverd kies lekker voor jezelf!
vrijdag 13 maart 2009 om 21:40
