Kinderen
alle pijlers
Vanaf oktober 2010 kindvrij ~ deel 23
woensdag 20 juni 2018 11:24
vrijdag 12 oktober 2018 12:14
Ik zou dat gelijk finaal afgekapt hebben. Wij gingen vroeger ook niet naar neefjes/nichtjes verjaardagen, laat staan naar afzwemmen en ander onzinnig geneuzel. Sterker nog: het nichtje dat op mijn kinderfeest kwam en vv werd gewoon door haar ouders gebracht/gehaald voor het kinderfeest. Er was toen helemaal geen sprake van dat er dan 'n kot vol volwassenen zat over en weer. Vind dat zo'n rare gewoonte die er anno nu blijkbaar is ingeslopen. Al gaan ze op hun kop staan; ik zou nooit aan dit soort onzin mee doen.lilguinea schreef: ↑12-10-2018 12:09Dat vind ik ook wel gek. Wij hebben 1 nichtje (van sibling van vriend) en er wordt dan van alles verwacht. We moeten langskomen als ze gaat afzwemmen, oppassen, verjaardagen vieren. We zien ze sowieso een keer of 20 per jaar, maar laatst kregen we te horen dat we er te weinig voor haar zijn. Hoe dan? Ik had vroeger neefjes en nichtjes die ik hooguit 1 keer per jaar zag, daar gingen mijn ouders ook niet heen op verjaardag enzo. Ik snap dus het probleem nooit.
Nu wil ik overigens best op verjaardag komen en best eens oppassen, maar weekendjes weg en naar elke dansvoorstelling wordt me wat te gek.
vrijdag 12 oktober 2018 12:17
Ik denk dat het verschillend is voor mensen. Dat ze allemaal anders voelen voor de kinderen van hun siblings. De een is er stapelgek mee en de ander doet het niets. Tenminste, afgaande op de ervaringen die ik zie om me heen en wat ik hier lees.dianaf schreef: ↑12-10-2018 10:57Iones, formeel kun je tante zijn zonder die rol in te vullen en dat wringt vaak.
Net als men eigenlijk vind dat je kinderen moet nemen, vinden ze ook dat je dol moet zijn op andere kinderen en al helemaal nichtjes en neefjes.
Onze zussen zouden beiden wel willen dat wij meer met de nichtjes en neefjes zouden doen. Inderdaad naar een pretpark, speeltuin, gezellig komen spelen, logeren ed. De band onderling is gewoon goed, dus het verrast ze wel dat wij daar gewoon niet zo'n behoefte aan hebben. Veel mensen gaan er vanuit dat omdat het bloed is, je dol op iemand bent of wel contact wilt.
Ik heb ook geen band met mijn ooms en tantes, maar bijvoorbeeld wel met een paar goede vriendinnen van mijn moeder, dat zijn eerder echte tantes van mij. Niet dat we daar veel mee deden, maar er was wel echte interesse.
Naar een speeltuin lijkt mij ook niets aan. Ik zou de efteling wel weer leuk vinden. maar ik heb geen geduld met zeurders en ontevreden gejank. Dat zie je namelijk vaak bij die kleine kinderen. Daar kan ik echt niet tegen.
vrijdag 12 oktober 2018 12:20
De Efteling lijkt me nu juist niets aan met 'n klein kind. Die durven nog nergens in en gaan lopen dreinen als het allemaal te lang duurt. Als volwassene ga je juist op 'n dag dat het merendeel van de kinderen op school zit. Ik kan als volwassene ook echt genieten van een rondje Sprookjesbos, maar dan loop ik in mezelf te mijmeren en dat kan niet als er 'n kind de hele tijd als 'n stuiterbal rond je heen dendert en aandacht vraagt.
vrijdag 12 oktober 2018 13:21
Iones, je hebt gelijk hoor. We zijn natuurlijk allemaal anders. En ook al heb ik echt niets met kinderen, soms heb je wel ineens een leuke klik.
Ik ben wel eens met nichtje en neefje naar de Efteling geweest (ouders en vriend waren er ook bij), vond het niet heel leuk. Niet omdat de kinderen lastig waren, maar ze woonde er vlak bij dus de ouders wilde bijvoorbeeld niet meer naar het Sprookjesbos. (Ik was er al een tijd niet geweest, dus was benieuwd naar nieuwe sprookjes en zo.)
Daarnaast vond ik het verbijsterend dat ze die kinderen echt in alle attracties meenamen, ook al vond kind dat eng. Volgens ouders viel het wel mee. Ik vond als kind het spookslot heel eng en moest toch altijd mee, want mijn ouders vonden het wel prachtig. Ik snap soms niet dat ouders zich zo slecht in kunnen leven in de beleving van een kind. Ja, het is niet echt, maar het kan nog wel eng zijn!
Ik ben wel eens met nichtje en neefje naar de Efteling geweest (ouders en vriend waren er ook bij), vond het niet heel leuk. Niet omdat de kinderen lastig waren, maar ze woonde er vlak bij dus de ouders wilde bijvoorbeeld niet meer naar het Sprookjesbos. (Ik was er al een tijd niet geweest, dus was benieuwd naar nieuwe sprookjes en zo.)
Daarnaast vond ik het verbijsterend dat ze die kinderen echt in alle attracties meenamen, ook al vond kind dat eng. Volgens ouders viel het wel mee. Ik vond als kind het spookslot heel eng en moest toch altijd mee, want mijn ouders vonden het wel prachtig. Ik snap soms niet dat ouders zich zo slecht in kunnen leven in de beleving van een kind. Ja, het is niet echt, maar het kan nog wel eng zijn!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
vrijdag 12 oktober 2018 14:08
lilguinea schreef: ↑12-10-2018 12:09Dat vind ik ook wel gek. Wij hebben 1 nichtje (van sibling van vriend) en er wordt dan van alles verwacht. We moeten langskomen als ze gaat afzwemmen, oppassen, verjaardagen vieren. We zien ze sowieso een keer of 20 per jaar, maar laatst kregen we te horen dat we er te weinig voor haar zijn. Hoe dan? Ik had vroeger neefjes en nichtjes die ik hooguit 1 keer per jaar zag, daar gingen mijn ouders ook niet heen op verjaardag enzo. Ik snap dus het probleem nooit.
Nu wil ik overigens best op verjaardag komen en best eens oppassen, maar weekendjes weg en naar elke dansvoorstelling wordt me wat te gek.
Dan heeft die moeder onrealistische verwachtigingen. Kom op zeg, je verwacht toch niet dat bij elk dingetje de ooms en tantes komen opdraven. Jij hebt toch nog een eigen leven?
O ja, ouders denken natuurlijk dat wij kindvrijen alle tijd van de wereld hebben, geen verplichtingen en vooral geen hobby's.
20 x vind ik heel vaak hoor. Dat is om de week.
vrijdag 12 oktober 2018 14:51
Kun jij je überhaupt voorstellen dat je iets voor iemand anders doet? Dus niet omdat je het zelf leuk vindt, maar omdat je die ander er een plezier mee doet? Of is dat echt iets wat buiten je voorstellingsvermogen gaat?iones schreef: ↑12-10-2018 12:17Ik denk dat het verschillend is voor mensen. Dat ze allemaal anders voelen voor de kinderen van hun siblings. De een is er stapelgek mee en de ander doet het niets. Tenminste, afgaande op de ervaringen die ik zie om me heen en wat ik hier lees.
Naar een speeltuin lijkt mij ook niets aan. Ik zou de efteling wel weer leuk vinden. maar ik heb geen geduld met zeurders en ontevreden gejank. Dat zie je namelijk vaak bij die kleine kinderen. Daar kan ik echt niet tegen.
Oprechte interesse hoor, het valt me gewoon op, ook bij anderen trouwens. Zo typisch voor de individualistische maatschappij waarin wij leven.
vrijdag 12 oktober 2018 14:55
20 keer is idd belachelijk veel, zeker als het om een sibling van een partner gaat. Als ie daar zoveel contact mee wil zou ik m alleen sturen.Hoezitdit schreef: ↑12-10-2018 14:08Dan heeft die moeder onrealistische verwachtigingen. Kom op zeg, je verwacht toch niet dat bij elk dingetje de ooms en tantes komen opdraven. Jij hebt toch nog een eigen leven?
O ja, ouders denken natuurlijk dat wij kindvrijen alle tijd van de wereld hebben, geen verplichtingen en vooral geen hobby's.
20 x vind ik heel vaak hoor. Dat is om de week.
vrijdag 12 oktober 2018 14:58
Iets doen voor een persoon waar ik zelf graag mee om ga vind ik van een heel andere orde, maar ook dan kies je voor een activiteit die je beiden leuk vindt.Ikigai schreef: ↑12-10-2018 14:51Kun jij je überhaupt voorstellen dat je iets voor iemand anders doet? Dus niet omdat je het zelf leuk vindt, maar omdat je die ander er een plezier mee doet? Of is dat echt iets wat buiten je voorstellingsvermogen gaat?
Oprechte interesse hoor, het valt me gewoon op, ook bij anderen trouwens. Zo typisch voor de individualistische maatschappij waarin wij leven.
vrijdag 12 oktober 2018 14:59
Ik vind dat ook veel teveel, snap dat gedoe met afzwemmen niet, wat een druk leg je daar dan op als papa, mama, opa en oma + een paar tantes en ooms komen kijken? Stel dat er 30 kinderen afzwemmen, die nemen allemaal 10 mensen mee, sta je daar met 300 mensen te kijken. Dan wordt het voor die kinderen toch veel te spannend?redbulletje schreef: ↑12-10-2018 14:5520 keer is idd belachelijk veel, zeker als het om een sibling van een partner gaat. Als ie daar zoveel contact mee wil zou ik m alleen sturen.
Ik zie mijn nichtjes denk ik zo'n 10x per jaar, dat vind ik genoeg.
vrijdag 12 oktober 2018 15:05
iones schreef: ↑12-10-2018 09:36Dat is inherent aan het feit dat je als mens nu eenmaal familie hebt. Zodra je geboren wordt, heb je al een rol: namelijk het kind van. Kun je ook iets zijn wat je niet had willen zijn: iemands kind. Als je geen broers of zussen hebt, en je trouwt niet met een man die enigst kind is, alleen dan zul je nooit tante kunnen worden.
Niet iets om moeilijk over de doen. Maar ik begrijp dat jij geen enkele (bloed)band voelt met de kinderen van je zus? Want ik heb wel eens gezien bij mensen die zelf geen kinderwens hadden, dat die wel gek waren met de kinderen van hun broers of zussen. Kennelijk doet dat iets. Maar ik zal er zelf nooit achter komen, mijn zus heeft namelijk nooit kinderen gekregen.
Natuurlijk ben ik automatisch tante, net als dat ik automatisch een zus ben en een dochter. Het gaat me niet om de benaming (want die is er gewoon) maar om de rol. Schijnbaar is de manier waarop ik mijn rol als tante invul niet helemaal gewenst. Ik wil de rol tante namelijk niet invullen. Waar ik als 'zus van' of 'dochter van' bijna alle vrijheid heb om die rol in te vullen zoals ik wil, is er bij 'tante van' minder speelruimte lijkt het. Er zit een duidelijker rolpatroon aan vast dan bij bijvoorbeeld 'zus' of 'partner'. En ik wil dat rolpatroon niet. Als tante wordt verwacht dat je er elke verjaardag bent, gaat oppassen, gaat spelen, interesse toont, naar het afzwemmen komt kijken. Ik heb daar geen behoefte aan. En dat is toch een taboe. Waar ik in de rol van 'zus van' wel gewoon kon aantonen dat ik mijn zus stom vond en niet met haar wilde spelen, mag dat niet bij de rol van tante. Hetzelfde geldt voor de rol van moeder. Daar zitten minder vrijheden in.
Ik weet niet of dit een beetje een logisch verhaal is trouwens
Waar het op neer komt is dat geen rol als tante wil vervullen. Heel simpel omdat ik geen behoefte heb aan kinderen. Niet van mezelf en ook niet van anderen. Vanaf pubertijd vind ik het wel weer leuk.
En inderdaad bij het kind van mijn zus voel ik weinig band. Ik heb nog een broer en ik denk dat ik met zijn kinderen (die hij niet heeft) wel een band zou hebben. Dat heeft gewoon te maken met de band tussen mij en mijn broer/zus en dat het kind qua karakter op de ouder lijkt en ik dus meer band voel met kinderen die meer op mijn broer lijken. Een persoonlijkheids dingetje dus. Wat iedereen heeft met mensen
vrijdag 12 oktober 2018 15:07
Wat eigenlijk best raar is aangezien er redelijk wat mensen ruzie hebben met broers/zussen.
vrijdag 12 oktober 2018 15:12
Ik heb een groot netwerk, maar ik ken werkelijk niemand die ruzie heeft met een broer/ zus. Het gaat een beetje van neutraal (we hebben niet zoveel met elkaar, maar als we elkaar zien is het wel ok) naar beste vrienden (ik vertel haar alles en spreek haar enkele keren per week), maar echte ruzie? Nee, dat komt toch nauwelijks voor?
vrijdag 12 oktober 2018 15:14
20 keer per jaar is toch best vaak als je niet naast elkaar woont? Ik vraag mij dan af waarom zou ze graag zien dat je nog vaker komt? Wat zou de toegevoegde waarde zijn? Heb je dat al eens gevraagd?lilguinea schreef: ↑12-10-2018 12:09Dat vind ik ook wel gek. Wij hebben 1 nichtje (van sibling van vriend) en er wordt dan van alles verwacht. We moeten langskomen als ze gaat afzwemmen, oppassen, verjaardagen vieren. We zien ze sowieso een keer of 20 per jaar, maar laatst kregen we te horen dat we er te weinig voor haar zijn. Hoe dan? Ik had vroeger neefjes en nichtjes die ik hooguit 1 keer per jaar zag, daar gingen mijn ouders ook niet heen op verjaardag enzo. Ik snap dus het probleem nooit.
Nu wil ik overigens best op verjaardag komen en best eens oppassen, maar weekendjes weg en naar elke dansvoorstelling wordt me wat te gek.
Mijn zus zou graag zien dat ik vaker langs kwam omdat ze het belangrijk vind dat mijn neefje een band met mij opbouwt. A) omdat ik belangrijk voor haar ben, b) we hebben niet veel andere familie, c) neefje vind het zelf maar interessant zo'n tante die bijna over is geweest in de wereld (in zijn optiek) en overal antwoord op lijkt te hebben en d) sommige activiteiten die neefje erg leuk zal vinden (een museum als Nemo) vind zij niets aan, maar ik wel. Dus ideaal om samen met mij te doen.
Ze doet er nooit moeilijk over hoor en ik denk dat we nog wel eens naar Nemo of zo gaan, maar dan neem ik wel mijn zus mee, want een hele dag met hem alleen, lijkt mij wat ongemakkelijk. Juist omdat we elkaar niet zo goed kennen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
vrijdag 12 oktober 2018 15:17
Ikigai, reageer eens wat minder selectief. Zoals je kan lezen is iedereen hier wel eens op kraamvisite geweest. Als er iets is wat de meeste kindvrijen niet leuk vinden is het dat wel. Daar komt bij dat je alle feestdagen en verjaardagen met de neefjes en nichtjes zit. Moet daar nu echt de speeltuin, het oppassen en al die andere dingen nog bij komen omdat je wel eens iets voor een ander moet doen? Dat is volledig buitenproportioneel! Vooral als je hier leest dat diezelfde familie soms bijzonder weinig interesse toont in de dingen die voor ons belangrijk zijn.
Daar zit meteen een belangrijk pijnpunt, zoals vixxen ook aangeeft. Als je breekt/bijzonder weinig afspreekt met je volwassen familie omdat je niets met ze hebt sta je in je recht. Maar als wij zeggen: broer, zus, jou vind ik leuk maar je kind hoef ik niet 1 op 1 te zien dan kan dat opeens niet. Hypocriet op z'n minst.
Daar zit meteen een belangrijk pijnpunt, zoals vixxen ook aangeeft. Als je breekt/bijzonder weinig afspreekt met je volwassen familie omdat je niets met ze hebt sta je in je recht. Maar als wij zeggen: broer, zus, jou vind ik leuk maar je kind hoef ik niet 1 op 1 te zien dan kan dat opeens niet. Hypocriet op z'n minst.
The burning desire to live and roam free, it shines in the dark and it grows within me.
vrijdag 12 oktober 2018 15:18
Ja, of dat ze gewoon niets met elkaar hebben. Veel mensen lijken ook te denken dat kinderen bruggenbouwers zijn. Slechte relatie, hop een kind dan wordt het toch beter, slechte relatie met ouders, als er kleinkinderen zijn wordt alles vast anders.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
vrijdag 12 oktober 2018 15:22
Spelen? Wat een rare verwachtingen heeft je zus. En gratis oppas willen ook nog. Ik zou zeggen dat ze maar een nanny of au pair moet inhuren als ze het zelf zat is. Zij wilde dat kind, dan moet ze er niet een ander mee op willen zadelen die ook nog ns geen enkele affiniteit heeft met kinderen.Vixxen schreef: ↑12-10-2018 15:05Natuurlijk ben ik automatisch tante, net als dat ik automatisch een zus ben en een dochter. Het gaat me niet om de benaming (want die is er gewoon) maar om de rol. Schijnbaar is de manier waarop ik mijn rol als tante invul niet helemaal gewenst. Ik wil de rol tante namelijk niet invullen. Waar ik als 'zus van' of 'dochter van' bijna alle vrijheid heb om die rol in te vullen zoals ik wil, is er bij 'tante van' minder speelruimte lijkt het. Er zit een duidelijker rolpatroon aan vast dan bij bijvoorbeeld 'zus' of 'partner'. En ik wil dat rolpatroon niet. Als tante wordt verwacht dat je er elke verjaardag bent, gaat oppassen, gaat spelen, interesse toont, naar het afzwemmen komt kijken. Ik heb daar geen behoefte aan. En dat is toch een taboe. Waar ik in de rol van 'zus van' wel gewoon kon aantonen dat ik mijn zus stom vond en niet met haar wilde spelen, mag dat niet bij de rol van tante. Hetzelfde geldt voor de rol van moeder. Daar zitten minder vrijheden in.
vrijdag 12 oktober 2018 15:22
Ik ga nooit naar afzwemmen. Ik ben daar (gelukkig) ook nooit voor gevraagd, of ik heb bepaalde hints gemist ofzo. Maar volgens mij is dat ook onder werktijd of doordeweeks ofzo? Of juist niet? (Weet ik veel, hahaha! Net als dat ik nooit weet wanneer ‘de herfstvakantie’ is. Ik heb er geen, dus boeit me niet).
Ik laat een uurtje of anderhalf mijn bakkes zien op de 6 verjaardagen van neefjes en nichtjes en af en toe doen we wat leuks. Oppassen op 3 tegelijk is niet zo mijn ding (dat weten betreffende stellen ook) dus daar word ik nooit voor gevraagd (soms wel om even op 1 te passen, dat lukt me wel en daar ben ik dan ook niet te beroerd voor). Tot zover de invulling van mijn tante-rol.
Geld geven voor rapporten schijnt trouwens tegenwoordig een hot item te zijn maar men weet inmiddels dat we daar niet aan beginnen (4 x per jaar voor 6 kinderen wordt me een beetje te gek, we hebben ook die verjaardagen al). Sint cadeautjes doen we ook niet meer (wel even gedaan toen er nog minder kinderen in het spel waren). Het ‘probleem’ is dat het in ons geval dus om 6 kinderen gaat en als je 1 iets geeft moet je dat voor de anderen ook doen, dan loopt het vaak gelijk weer zo op.
Ik laat een uurtje of anderhalf mijn bakkes zien op de 6 verjaardagen van neefjes en nichtjes en af en toe doen we wat leuks. Oppassen op 3 tegelijk is niet zo mijn ding (dat weten betreffende stellen ook) dus daar word ik nooit voor gevraagd (soms wel om even op 1 te passen, dat lukt me wel en daar ben ik dan ook niet te beroerd voor). Tot zover de invulling van mijn tante-rol.
Geld geven voor rapporten schijnt trouwens tegenwoordig een hot item te zijn maar men weet inmiddels dat we daar niet aan beginnen (4 x per jaar voor 6 kinderen wordt me een beetje te gek, we hebben ook die verjaardagen al). Sint cadeautjes doen we ook niet meer (wel even gedaan toen er nog minder kinderen in het spel waren). Het ‘probleem’ is dat het in ons geval dus om 6 kinderen gaat en als je 1 iets geeft moet je dat voor de anderen ook doen, dan loopt het vaak gelijk weer zo op.
vrijdag 12 oktober 2018 15:23
Haha, kinderen zijn juist de splijtzwam, ze zetten een relatie extra op scherp!
vrijdag 12 oktober 2018 15:30
Dat bedoel ik inderdaad. Als ik aangeef niets met mijn zus te hebben wordt dat vaak wel begrepen. Zeg ik niets met het kind van mijn zus te hebben, dan ben ik ineens een gemene tante.Full_Moon schreef: ↑12-10-2018 15:17Daar zit meteen een belangrijk pijnpunt, zoals vixxen ook aangeeft. Als je breekt/bijzonder weinig afspreekt met je volwassen familie omdat je niets met ze hebt sta je in je recht. Maar als wij zeggen: broer, zus, jou vind ik leuk maar je kind hoef ik niet 1 op 1 te zien dan kan dat opeens niet. Hypocriet op z'n minst.
Maar dat kan toch? Soms klikt het en soms niet. Familie of niet.
vrijdag 12 oktober 2018 15:32
Ach als ik hem zie dan spelen we vaak wel even. Voor een half uurtje vind ik dat best leuk (met lego bouwen!redbulletje schreef: ↑12-10-2018 15:22Spelen? Wat een rare verwachtingen heeft je zus. En gratis oppas willen ook nog. Ik zou zeggen dat ze maar een nanny of au pair moet inhuren als ze het zelf zat is. Zij wilde dat kind, dan moet ze er niet een ander mee op willen zadelen die ook nog ns geen enkele affiniteit heeft met kinderen.
) maar dan is het ook klaar. Ik snap dat familie graag wil dat je een band met hun kinderen opbouwt. Maar zoiets kun je niet dwingen. Net als dat sommige ouders persé willen dat hun kinderen goed met elkaar opschieten. Dat kan je ook niet afdwingen.
vrijdag 12 oktober 2018 15:33
Ik ben moeder van 2 kinderen, en ik lees wel eens mee op dit topic. Nu het over tantes gaat durf ik ook wel iets te zeggenVixxen schreef: ↑11-10-2018 23:44Voor mij is het alleen bloedband, maar er word van me verwacht dat ik echt een tante rol vervul (oppassen, dagjes uit, sinterklaas vieren, spelen etc). Echter heb ik daar geen behoefte aan. Ik heb geen hekel aan kinderen, ik heb er niets mee. Een half uurtje een beetje spelen gaat wel, maar dan is bij mij de koek ook echt op. Wat waarschijnlijk ook mee speelt is dat ik vroeger niet met mijn zus overweg kon en haar kind lijkt qua karakter precies op haar. Dus ik vind het gewoon niet zo'n leuk kind... En ik vind dat dat gewoon moet kunnen. Ik vind ook niet alle volwassenen leuk. Maar zoiets mag je niet vinden van je familie schijnbaar.
Ik vind een familieband zelf heel belangrijk. Niet alleen met kinderen, maar ook met ouders, siblings en (zelfs) schoonfamilie. Geen van deze mensen heb ik zelf uitgezocht, (en op iedereen is wel iets aan te merken) maar ik loop net ff een stapje harder voor ze, en zal altijd voor ze klaarstaan. Andersom gelukkig ook.
Mijn kinderen hebben tot vrij recent alleen kinderloze/vrije ooms en tantes gehad. Waarvan bij 1 stel een bewuste keuze.
Ik zou het heel kwetsend vinden als een van deze ooms/tantes uit zou spreken dat ze mijn kinderen niet leuk vinden, of geen behoefte aan contact hebben. Net zo kwetsend als wanneer ze dat over mijzelf of mijn partner zouden zeggen.
Tegelijk vind ik afstand en vrij(blijvend)heid twee toverwoorden als het om familiebanden gaat.
Ik nodig (naaste) familie voor verjaardagen van ons hele gezin uit - maar laat duidelijk merken dat het hun beslissing is om te komen of niet.
Overigens is er bij ons geen verschil in de manier van vieren voor een kind of ouder. Smiddags is het wat gezinsvriendelijker (koffie en gebak)- rond etenstijd komt de wijn en sushi op tafel. Aan de gasten de keus waarvoor zij komen - mag ook allebei of helemaal niet. (natuurlijk wordt smiddags een wijntje niet geweigerd hoor
Soms komt iedereen, soms is het wat rustiger. Allemaal prima.
Met sinterklaas vraag ik wie zin heeft om mee te doen. En 'wij doen niet mee' is dan een prima antwoord.
Met zwemdiploma's krijgen ze achteraf een appje met (1) trotse foto.
Ik ben zelf net tante geworden. Mijn plan is mijn tante-rol andersom hetzelfde in te vullen. Lijkt me hartstikke leuk - vooral omdat daar wat mij betreft geen enkele verplichting bij hoort.
vrijdag 12 oktober 2018 15:34
Wat een hoge verwachtingen allemaal. Ik verwacht vrij weinig van mijn siblings wat betreft mijn kinderen en omgekeerd is dit ook het geval. We zien elkaar zo eens per maand en dan is het gezellig, maar ik heb nog nooit opgepast en verder zijn er weinig verwachtingen.
Ik zou het erg vermoeiend vinden geloof ik.
Ik zou het erg vermoeiend vinden geloof ik.
vrijdag 12 oktober 2018 15:47
Maledive, fijn dat het bij jou veel zaken zo vrijblijvend zijn.
Ik zou ook niet zo snel zeggen dat ik mijn nichtjes en neefjes gewoon niet zo leuk vind of dat ik ze liever niet over de vloer heb, maar dat vind ik gewoon beleefd. Net zo goed dat je dat zegt over iemands zijn ouder, sibling, partner ed. Ik kan mij niet voorstellen dat iemand zoiets out of the blue zegt. Maar als ik in een hoek gedrukt word, ja dan wel op een gegeven moment om mijn punt duidelijk te maken. Maar meestal heb ik het dan al op andere manieren geprobeerd (bv ik heb gewoon geen ervaring met kinderen, het is leuker voor je kind om met iemand te gaan die ze goed kennen enz.).
En omdat jij je partner en kinderen super geweldig vindt, betekent niet dat ik dat ook moet vinden, ook al ben ik je zus/vriendin. Je gekwetste voelen, is dat je het op jezelf betrekken en het idee eraan hangen dat die ander jou veroordeeld. Dat is ook raar, want daar gaat het niet om.
Ik zou ook niet zo snel zeggen dat ik mijn nichtjes en neefjes gewoon niet zo leuk vind of dat ik ze liever niet over de vloer heb, maar dat vind ik gewoon beleefd. Net zo goed dat je dat zegt over iemands zijn ouder, sibling, partner ed. Ik kan mij niet voorstellen dat iemand zoiets out of the blue zegt. Maar als ik in een hoek gedrukt word, ja dan wel op een gegeven moment om mijn punt duidelijk te maken. Maar meestal heb ik het dan al op andere manieren geprobeerd (bv ik heb gewoon geen ervaring met kinderen, het is leuker voor je kind om met iemand te gaan die ze goed kennen enz.).
En omdat jij je partner en kinderen super geweldig vindt, betekent niet dat ik dat ook moet vinden, ook al ben ik je zus/vriendin. Je gekwetste voelen, is dat je het op jezelf betrekken en het idee eraan hangen dat die ander jou veroordeeld. Dat is ook raar, want daar gaat het niet om.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
vrijdag 12 oktober 2018 15:52
Het ging over meegaan naar een speeltuin... nee dat doe ik echt niet voor een ander. Zoeken ze maar een vader of moeder met kind die mee wil... ik zie daar voor mij de meerwaarde niet van. Kraambezoekjes dan weer wel.Ikigai schreef: ↑12-10-2018 14:51Kun jij je überhaupt voorstellen dat je iets voor iemand anders doet? Dus niet omdat je het zelf leuk vindt, maar omdat je die ander er een plezier mee doet? Of is dat echt iets wat buiten je voorstellingsvermogen gaat?
Oprechte interesse hoor, het valt me gewoon op, ook bij anderen trouwens. Zo typisch voor de individualistische maatschappij waarin wij leven.
vrijdag 12 oktober 2018 15:59
Dan ligt dat absoluut aan de verwachtingen van je familie! Niet dat elke tante zo hoort te doen.Vixxen schreef: ↑12-10-2018 15:05Als tante wordt verwacht dat je er elke verjaardag bent, gaat oppassen, gaat spelen, interesse toont, naar het afzwemmen komt kijken. Ik heb daar geen behoefte aan. En dat is toch een taboe. Waar ik in de rol van 'zus van' wel gewoon kon aantonen dat ik mijn zus stom vond en niet met haar wilde spelen, mag dat niet bij de rol van tante. Hetzelfde geldt voor de rol van moeder. Daar zitten minder vrijheden in.
Mijn vriend heeft 4 neefjes en nichtes, kinderen van siblings. wij hebben 1x opgepast en dat was op de bank film kijken terwijl ze in bed lagen.
Af en toe worden en foto's van bijzondere momenten in de familie-app gezet en dan feliciteren we volop. Maar opdraven hoeft echt niet.
Ook ben ik peettante van een kindje van een vriendin - we hebben beide geen broers of zussen en ze is gewoon n goeie vriendin. Voor het oppassen ben ik nog nooit gevraagd. Naar afzwemmen , speeltuinen , rapport checken, communie o.i.d.... daar wordt ik niet voor gevraagd. Alleen de verjaardagen, terwijl je als peettante toch n speciale tante bent. Het is maar hoe hun erin staan.. jammer dat ze zoveel van je verwachten.
