Relaties
alle pijlers
Man reageert nergens op, emotieloos...
woensdag 18 maart 2009 om 10:59
Ik heb er al een paar keer over geschreven, maar ik kom er gewoon niet uit. Wat ik ook doe, het probleem tussen mijn man en mij lijkt onoplosbaar.
Ik ben sinds een jaar getrouwd met de liefste mens van de wereld. Hij is mooi, heeft de looks van David Beckham mixed met Freddy Ljungberg (wel mijn tiepe) loyaal, trouw en altijd eerlijk. Liegen en bedriegen komt niet in zijn woordenboek voor. Gewoon, een puur, oprecht en lief persoon. Er is niks spannends, moeilijks of gecompliceerd aan hem. Wat je ziet is wat je krijgt.
Tegelijkertijd is dit ons grootste struikelblok. Hij vindt alles namelijk wel best. Wat ik ook doe, koop, regel, verander in huis. Ik ben degene die dingen afspreekt met vrienden, de administratie regelt, onze huwelijksdag organiseer, de verjaardag van onze dochter. Ik ben iemand die graag 'samen' ergens instaat. Plannen maken voor de tuin die moet worden opgeknapt. We willen niet meer zo lang op ons huidige adres blijven wonen, maar ik ben de enige die plannen maakt om het voor de time-being leefbaar te houden. En daarnaast ook op zoek is naar andere woonruimte.
Als ik eens met een ideetje komt voor een dagje uit of weekendje weg, dan haalt ie zijn schouders op met de tekst "regel maar" of hij zegt gewoon niks. Hij zal nooit eens de eerste zijn die uit bed stapt, in zijn handen wrijft en zegt; zo vrouw en kind, vandaag gaan we…. (vul maar in)
Ik heb continu het gevoel dat ik met een sneltreinvaart door het leven ren en zorg dat er een gezinsleven met wat activiteit is, en dat hij een soort gast of toeschouwer in mijn leven is. Of een logé die ik mee op sleeptouw neem.
Hij is nergens te beroerd voor, zal altijd zonder mokken meegaan, plezier hebben maar nooit initiatief tonen.
Maar ondertussen bestaat mijn leven uit het maken van lijstjes. Dingen waar hij even aan moet denken of die gewoon gedaan moeten worden. Ook dat vindt hij prima, anders doet hij het niet, vergeet het of verveeld zich. Hij moedigt het zelfs aan. Momenteel is hij een weekje vrij omdat hij maandag aan zijn nieuwe baan begint. Vanmorgen begon hij te mopperen dat ik de laptop meenam (die heb ik in bruikleen van mijn werk en dus nodig) want dan zou hij zich de hele dag maar vervelen. En dan vraag ik mij af hoe je je kunt vervelen als er zoveel te doen is waar je van kunt genieten. We hebben samen een aantal paarden en honden. Je kunt heerlijk gaan wandelen met dit weer, een ritje te paard maken of een eind gaan fietsen. Het komt ook vaak voor dat ik na een dag werken thuiskomt en hij nog in pyama, samen met dochter, DVD's zit te kijken. Kind ook in pyama en dan moet ik het huishouden nog doen.
Op zich stoort me dat niet, maar ik zo zou blij zijn als hij eens wat meer iniatiatief zou tonen. Eens op staan met een plan, iets ondernemen. Een idee hebben.
Alles is eenrichtingsverkeer; als ik praat over onze toekomst, hoe we een huis kunnen zoeken, het weekendje weg dat eraan komt. Hij antwoord soms zelfs niet eens. Plannen maken interesseerd hem niet, ik organiseer het wel en hij volgt. En hij is hier naar eigen zeggen heel tevreden over.
Ik praat met (maar voor mijn gevoel soms alleen tegen hem) hem, maar ook dat is eenrichtingsverkeer. Hij zwijgt. Als ik enthousiast over iets ben krijg ik hem niet mee. Hij zal het ook niet zeggen als ie iets niet wil, of anders. Gewoon, niks. Het enige dat eruit komt is dat hij gelukkig is met het leven zoals het is. Hij hoeft allemaal niet zo nodig. Maar ik heb juist de behoefte aan een meedenkende en ondernemende partner. Ik wil ook weleens achterover kunnen zitten en kunnen relexen van een dagje uit zonder dat ik de plannen heb gemaakt. Of een schep en een berg zand toegeworpen krijgen en de tekst "Zo, Nassie… we gaan dat terras eens even regelen!"
Ik heb wel bedacht dat ik misschien te dominant ben, hem overschreeuw en overrule met mijn enthousiasme en plannen. Dat ik hem de kans niet geef om iets te doen. Maar als ik deze gevoelens aan hem vertel krijg ik weer dezelfde reactie, hij vindt het wel best. Word niet eens een keertje boos op me. Ik vraag me af of hij wel gevoelens voor mij koesterd of dat dit een soort van veilig verstandshuwelijk is.
Het enige licht dat ik zie, is dat hij vanaf maandag gewoon weer weken van huis is en zo nu en dan een weekend thuis. Dan kan ik mijn leven alleen met dochter en dieren weer opakken, doen waar ik zin in heb en zit hij niet meer in de weg, of op de bank. Hoef ik niks meer te delen en hem alleen in het weekend te entertainen. (deze gedachte vind ik verschrikkelijk!)
Maar zeg nou zelf, dat is toch niet getrouwd zijn? Of samen zijn? Of je leven op een leuke manier met elkaar delen?
Ik wil dit helemaal niet! Dan kan ik voor mijn gevoel net zo goed alleenstaande mama zijn. Wat heeft een huwelijk dan nog voor betekenis?
Ik ben sinds een jaar getrouwd met de liefste mens van de wereld. Hij is mooi, heeft de looks van David Beckham mixed met Freddy Ljungberg (wel mijn tiepe) loyaal, trouw en altijd eerlijk. Liegen en bedriegen komt niet in zijn woordenboek voor. Gewoon, een puur, oprecht en lief persoon. Er is niks spannends, moeilijks of gecompliceerd aan hem. Wat je ziet is wat je krijgt.
Tegelijkertijd is dit ons grootste struikelblok. Hij vindt alles namelijk wel best. Wat ik ook doe, koop, regel, verander in huis. Ik ben degene die dingen afspreekt met vrienden, de administratie regelt, onze huwelijksdag organiseer, de verjaardag van onze dochter. Ik ben iemand die graag 'samen' ergens instaat. Plannen maken voor de tuin die moet worden opgeknapt. We willen niet meer zo lang op ons huidige adres blijven wonen, maar ik ben de enige die plannen maakt om het voor de time-being leefbaar te houden. En daarnaast ook op zoek is naar andere woonruimte.
Als ik eens met een ideetje komt voor een dagje uit of weekendje weg, dan haalt ie zijn schouders op met de tekst "regel maar" of hij zegt gewoon niks. Hij zal nooit eens de eerste zijn die uit bed stapt, in zijn handen wrijft en zegt; zo vrouw en kind, vandaag gaan we…. (vul maar in)
Ik heb continu het gevoel dat ik met een sneltreinvaart door het leven ren en zorg dat er een gezinsleven met wat activiteit is, en dat hij een soort gast of toeschouwer in mijn leven is. Of een logé die ik mee op sleeptouw neem.
Hij is nergens te beroerd voor, zal altijd zonder mokken meegaan, plezier hebben maar nooit initiatief tonen.
Maar ondertussen bestaat mijn leven uit het maken van lijstjes. Dingen waar hij even aan moet denken of die gewoon gedaan moeten worden. Ook dat vindt hij prima, anders doet hij het niet, vergeet het of verveeld zich. Hij moedigt het zelfs aan. Momenteel is hij een weekje vrij omdat hij maandag aan zijn nieuwe baan begint. Vanmorgen begon hij te mopperen dat ik de laptop meenam (die heb ik in bruikleen van mijn werk en dus nodig) want dan zou hij zich de hele dag maar vervelen. En dan vraag ik mij af hoe je je kunt vervelen als er zoveel te doen is waar je van kunt genieten. We hebben samen een aantal paarden en honden. Je kunt heerlijk gaan wandelen met dit weer, een ritje te paard maken of een eind gaan fietsen. Het komt ook vaak voor dat ik na een dag werken thuiskomt en hij nog in pyama, samen met dochter, DVD's zit te kijken. Kind ook in pyama en dan moet ik het huishouden nog doen.
Op zich stoort me dat niet, maar ik zo zou blij zijn als hij eens wat meer iniatiatief zou tonen. Eens op staan met een plan, iets ondernemen. Een idee hebben.
Alles is eenrichtingsverkeer; als ik praat over onze toekomst, hoe we een huis kunnen zoeken, het weekendje weg dat eraan komt. Hij antwoord soms zelfs niet eens. Plannen maken interesseerd hem niet, ik organiseer het wel en hij volgt. En hij is hier naar eigen zeggen heel tevreden over.
Ik praat met (maar voor mijn gevoel soms alleen tegen hem) hem, maar ook dat is eenrichtingsverkeer. Hij zwijgt. Als ik enthousiast over iets ben krijg ik hem niet mee. Hij zal het ook niet zeggen als ie iets niet wil, of anders. Gewoon, niks. Het enige dat eruit komt is dat hij gelukkig is met het leven zoals het is. Hij hoeft allemaal niet zo nodig. Maar ik heb juist de behoefte aan een meedenkende en ondernemende partner. Ik wil ook weleens achterover kunnen zitten en kunnen relexen van een dagje uit zonder dat ik de plannen heb gemaakt. Of een schep en een berg zand toegeworpen krijgen en de tekst "Zo, Nassie… we gaan dat terras eens even regelen!"
Ik heb wel bedacht dat ik misschien te dominant ben, hem overschreeuw en overrule met mijn enthousiasme en plannen. Dat ik hem de kans niet geef om iets te doen. Maar als ik deze gevoelens aan hem vertel krijg ik weer dezelfde reactie, hij vindt het wel best. Word niet eens een keertje boos op me. Ik vraag me af of hij wel gevoelens voor mij koesterd of dat dit een soort van veilig verstandshuwelijk is.
Het enige licht dat ik zie, is dat hij vanaf maandag gewoon weer weken van huis is en zo nu en dan een weekend thuis. Dan kan ik mijn leven alleen met dochter en dieren weer opakken, doen waar ik zin in heb en zit hij niet meer in de weg, of op de bank. Hoef ik niks meer te delen en hem alleen in het weekend te entertainen. (deze gedachte vind ik verschrikkelijk!)
Maar zeg nou zelf, dat is toch niet getrouwd zijn? Of samen zijn? Of je leven op een leuke manier met elkaar delen?
Ik wil dit helemaal niet! Dan kan ik voor mijn gevoel net zo goed alleenstaande mama zijn. Wat heeft een huwelijk dan nog voor betekenis?
woensdag 18 maart 2009 om 14:07
woensdag 18 maart 2009 om 14:08
Sjoba, bij mij thuis is het buitengewoon gezellig ja. en ook veel begrip enzo. Gelukkig wel, ik doe het niet voor minder namelijk. Maar wij hebben ook een hoop moeten leren, wij zijn dit jaar 10 jaar samen en 5 jaar getrouwd.
Jij hebt nogal moeite met verschillen tussen mensen he? Ik geloof zomaar dat je erg op je moeder lijkt en dat je daarnaast mensen die anders in elkaar zitten niet snapt en raar vindt.
Niet iedereen is hetzelfde, niet iedereen uit zijn emoties op dezelfde manier.
Jij hebt nogal moeite met verschillen tussen mensen he? Ik geloof zomaar dat je erg op je moeder lijkt en dat je daarnaast mensen die anders in elkaar zitten niet snapt en raar vindt.
Niet iedereen is hetzelfde, niet iedereen uit zijn emoties op dezelfde manier.
woensdag 18 maart 2009 om 14:11
quote:Nastik schreef op 18 maart 2009 @ 13:53:
We zijn dit jaar dus één jaar getrouwd, dus vraag ik aan hem hoe hij het wilt vieren. Saampjes, familie, waar. Wil je het vieren?
Geen sjoeche.
Dus stel ik iets voor, en dan vindt ie het wel goed. Terwijl ik zo graag wil weten hoe hij het wilt vieren. Wat hij leuk vindt. Wat zijn idee van het feestje is. Wat voor hem een feestje vind.
Het komt erop neer dat ik ons feest bedenk, organiseer en uitvoer terwijl ik vind dat het iets van ons samen is waar hij ook aanvulling op zou moeten willen geven.
Wat als hij had gezegd dat hij het graag met zijn drieën in de vrachtwagen had gevierd? Of op de bank met DVDtjes? Of de paarden op willen tuigen en met een stoet door het dorp wil trekken?
Maw, maakt het uit wat hij zegt? Zou het dan ook zo gaan? Of is alles wat hij vindt belacheijk? Of wil jij toch alleen hoe jij het wil?
Eerlijk?
We zijn dit jaar dus één jaar getrouwd, dus vraag ik aan hem hoe hij het wilt vieren. Saampjes, familie, waar. Wil je het vieren?
Geen sjoeche.
Dus stel ik iets voor, en dan vindt ie het wel goed. Terwijl ik zo graag wil weten hoe hij het wilt vieren. Wat hij leuk vindt. Wat zijn idee van het feestje is. Wat voor hem een feestje vind.
Het komt erop neer dat ik ons feest bedenk, organiseer en uitvoer terwijl ik vind dat het iets van ons samen is waar hij ook aanvulling op zou moeten willen geven.
Wat als hij had gezegd dat hij het graag met zijn drieën in de vrachtwagen had gevierd? Of op de bank met DVDtjes? Of de paarden op willen tuigen en met een stoet door het dorp wil trekken?
Maw, maakt het uit wat hij zegt? Zou het dan ook zo gaan? Of is alles wat hij vindt belacheijk? Of wil jij toch alleen hoe jij het wil?
Eerlijk?
woensdag 18 maart 2009 om 14:12
Tjah maar dit is nu wel een eindeloze discussie. Wat kan TO concreet doen (of vooral niet doen) om iets aan de situatie te veranderen.
Nastik, je hebt nu veel verschillende adviezen en commentaar gehad maar wat ga je daarmee doen? Ben wel nieuwsgierig want op dezelfde weg verder gaan als waar je nu op zit lijkt me geen goed idee.
Zeer eens met bovende post van Justme. Nastik je komt op mij over als iemand die graag veel wil van je man en teleurgesteld bent omdat hij niet voldoet aan jouw verwachtingen. Maar krijgt hij daar wel de kans voor en wil hij uberhaupt wel wat jij wilt?
Nastik, je hebt nu veel verschillende adviezen en commentaar gehad maar wat ga je daarmee doen? Ben wel nieuwsgierig want op dezelfde weg verder gaan als waar je nu op zit lijkt me geen goed idee.
Zeer eens met bovende post van Justme. Nastik je komt op mij over als iemand die graag veel wil van je man en teleurgesteld bent omdat hij niet voldoet aan jouw verwachtingen. Maar krijgt hij daar wel de kans voor en wil hij uberhaupt wel wat jij wilt?
woensdag 18 maart 2009 om 14:14
quote:__justme__ schreef op 18 maart 2009 @ 14:11:
[...]
Wat als hij had gezegd dat hij het graag met zijn drieën in de vrachtwagen had gevierd? Of op de bank met DVDtjes? Of de paarden op willen tuigen en met een stoet door het dorp wil trekken?
Maw, maakt het uit wat hij zegt? Zou het dan ook zo gaan? Of is alles wat hij vindt belacheijk? Of wil jij toch alleen hoe jij het wil?
Eerlijk?
Al had ie een toeterende stoet vrachtwagens, paarden en naakte pin-ups door het dorp willen laten rijden met ons op de motorkap.
Ik zou het fantastisch vinden om eens een feestje op zijn manier te vieren en hem op zijn gelukkigst te zien.
[...]
Wat als hij had gezegd dat hij het graag met zijn drieën in de vrachtwagen had gevierd? Of op de bank met DVDtjes? Of de paarden op willen tuigen en met een stoet door het dorp wil trekken?
Maw, maakt het uit wat hij zegt? Zou het dan ook zo gaan? Of is alles wat hij vindt belacheijk? Of wil jij toch alleen hoe jij het wil?
Eerlijk?
Al had ie een toeterende stoet vrachtwagens, paarden en naakte pin-ups door het dorp willen laten rijden met ons op de motorkap.
Ik zou het fantastisch vinden om eens een feestje op zijn manier te vieren en hem op zijn gelukkigst te zien.
woensdag 18 maart 2009 om 14:14
quote:Eowynn_ schreef op 18 maart 2009 @ 14:08:
Sjoba, bij mij thuis is het buitengewoon gezellig ja. en ook veel begrip enzo. Gelukkig wel, ik doe het niet voor minder namelijk. Maar wij hebben ook een hoop moeten leren, wij zijn dit jaar 10 jaar samen en 5 jaar getrouwd.
Jij hebt nogal moeite met verschillen tussen mensen he? Ik geloof zomaar dat je erg op je moeder lijkt en dat je daarnaast mensen die anders in elkaar zitten niet snapt en raar vindt.
Niet iedereen is hetzelfde, niet iedereen uit zijn emoties op dezelfde manier.
Dat klopt, ik lijk erg op mijn moeder
Ik heb geen moeite met verschil tussen mensen, maar ik heb vaak wel het gevoel dat het inlevingsvermorgen en de aanpassing eenzijdig wordt verwacht, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik snap wel dat mensen anders in elkaar zitten, en ik ga daar ook vaak in mee. Maar ik zou het fijn vinden als het andersom ook wel eens zo was.
Stom voorbeeld maar wel duidelijk: ik ga vaak vroeg naar bed, mijn partner laat. Soms blijf ik lang op, want dat vindt hij gezellig. Maar soms zou ik het gezellig vinden als hij vroeg mee naar bed ging, snap je? Geven en nemen. Als ik zou doen wat jij voorstelt, dan gaan wij altijd gescheiden naar bed en moet ik maar hopen dat we ooit ontdekken dat dat ongezellig is. Omdat we elkaar qua bedtijd zo in onze waarde laten. Wij zijn ook heel verschillend en ook al 8 jaar samen, maar we praten wel over deze verschillen. En sommige dingen laat je natuurlijk gewoon zo, oick your battles zoals hier soms zo mooi gezegd wordt. maar soms moet je wel even uitvechten hoe je van elkaar verwacht dat je betrokken bent bij elkaars en jullie gezamelijke leven. Het is in mijn ogen te makkelijk om dat zomaar los te laten. En juist die vasthoudendheid kan ook als betrokkenheid worden uitgelegd, en niet alleen als bemoeizucht.
Sjoba, bij mij thuis is het buitengewoon gezellig ja. en ook veel begrip enzo. Gelukkig wel, ik doe het niet voor minder namelijk. Maar wij hebben ook een hoop moeten leren, wij zijn dit jaar 10 jaar samen en 5 jaar getrouwd.
Jij hebt nogal moeite met verschillen tussen mensen he? Ik geloof zomaar dat je erg op je moeder lijkt en dat je daarnaast mensen die anders in elkaar zitten niet snapt en raar vindt.
Niet iedereen is hetzelfde, niet iedereen uit zijn emoties op dezelfde manier.
Dat klopt, ik lijk erg op mijn moeder
Ik heb geen moeite met verschil tussen mensen, maar ik heb vaak wel het gevoel dat het inlevingsvermorgen en de aanpassing eenzijdig wordt verwacht, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik snap wel dat mensen anders in elkaar zitten, en ik ga daar ook vaak in mee. Maar ik zou het fijn vinden als het andersom ook wel eens zo was.
Stom voorbeeld maar wel duidelijk: ik ga vaak vroeg naar bed, mijn partner laat. Soms blijf ik lang op, want dat vindt hij gezellig. Maar soms zou ik het gezellig vinden als hij vroeg mee naar bed ging, snap je? Geven en nemen. Als ik zou doen wat jij voorstelt, dan gaan wij altijd gescheiden naar bed en moet ik maar hopen dat we ooit ontdekken dat dat ongezellig is. Omdat we elkaar qua bedtijd zo in onze waarde laten. Wij zijn ook heel verschillend en ook al 8 jaar samen, maar we praten wel over deze verschillen. En sommige dingen laat je natuurlijk gewoon zo, oick your battles zoals hier soms zo mooi gezegd wordt. maar soms moet je wel even uitvechten hoe je van elkaar verwacht dat je betrokken bent bij elkaars en jullie gezamelijke leven. Het is in mijn ogen te makkelijk om dat zomaar los te laten. En juist die vasthoudendheid kan ook als betrokkenheid worden uitgelegd, en niet alleen als bemoeizucht.
woensdag 18 maart 2009 om 14:14
Misschien heeft Nastikman een iets trager denkertje en lijkt het daardoor dat hij niet wil antwoorden , waardoor zij opties aandraagt , die hij niet snel genoeg kan verwerken en daardoor zegt ' kies jij maar " terwijl hij wanhopig denkt " waar kon ik nou uit kiezen ??? "
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 18 maart 2009 om 14:15
Maar als wat hij wil lekker in zijn pyama DVD's kijken op de bank is het ook niet goed.
En mss werkt het met dat huwelijksfeest ook wel zo. Misschien is hij inderdaad bang geworden dat ie niks goed doet. Wil ie eigenlijk inderdaad liever geen feets, maar weet ie dat To dan teleuergesteld gaat zijn omdat zij wel graag viert.
Het is wel heel lastig om uit zo'n patroon te komen. Van beide kanten. Want accepteren dat er niks gebeurt is ook heel lastig.
En mss werkt het met dat huwelijksfeest ook wel zo. Misschien is hij inderdaad bang geworden dat ie niks goed doet. Wil ie eigenlijk inderdaad liever geen feets, maar weet ie dat To dan teleuergesteld gaat zijn omdat zij wel graag viert.
Het is wel heel lastig om uit zo'n patroon te komen. Van beide kanten. Want accepteren dat er niks gebeurt is ook heel lastig.
woensdag 18 maart 2009 om 14:16
woensdag 18 maart 2009 om 14:17
quote:Nastik schreef op 18 maart 2009 @ 14:14:
[...]
Ik zou het fantastisch vinden om eens een feestje op zijn manier te vieren en hem op zijn gelukkigst te zien.Maar het komt geen moment in je op dat HIJ het gelukkigst zou kunnen worden door te doen waar jij gelukkig van zou worden ? Die optie bestaat niet , in jouw optiek ? Jij verdenkt hem er voortdurend van het doen van dingen die hij eigenlijk niet wil , terwijl die man er misschien erg veel genoegen uithaalt te doen wat jij lijkt te willen .
[...]
Ik zou het fantastisch vinden om eens een feestje op zijn manier te vieren en hem op zijn gelukkigst te zien.Maar het komt geen moment in je op dat HIJ het gelukkigst zou kunnen worden door te doen waar jij gelukkig van zou worden ? Die optie bestaat niet , in jouw optiek ? Jij verdenkt hem er voortdurend van het doen van dingen die hij eigenlijk niet wil , terwijl die man er misschien erg veel genoegen uithaalt te doen wat jij lijkt te willen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 18 maart 2009 om 14:22
quote:sjoba schreef op 18 maart 2009 @ 14:14:
[...]
Stom voorbeeld maar wel duidelijk: ik ga vaak vroeg naar bed, mijn partner laat. Soms blijf ik lang op, want dat vindt hij gezellig. Maar soms zou ik het gezellig vinden als hij vroeg mee naar bed ging, snap je? Geven en nemen. Als ik zou doen wat jij voorstelt, dan gaan wij altijd gescheiden naar bed en moet ik maar hopen dat we ooit ontdekken dat dat ongezellig is.
je zou ook hem eens kunnen vragen om "gezellig" vroeg met je mee te gaan en dan komen jullie of tot de conclusie dat dat inderdaad gezellig is en doet hij dat vaker, of je komt tot de conclusie dat jullie allebei niet kunnen slapen omdat hij met gewoel en gedraai van verplicht in bed zijn jou ook wakker houdt. En dan kun je vanuit die ervaring accepteren dat dat nu eenmaal iets is waar je in verschilt.
Omdat we elkaar qua bedtijd zo in onze waarde laten. Wij zijn ook heel verschillend en ook al 8 jaar samen, maar we praten wel over deze verschillen. En sommige dingen laat je natuurlijk gewoon zo, oick your battles zoals hier soms zo mooi gezegd wordt. maar soms moet je wel even uitvechten hoe je van elkaar verwacht dat je betrokken bent bij elkaars en jullie gezamelijke leven. Het is in mijn ogen te makkelijk om dat zomaar los te laten. En juist die vasthoudendheid kan ook als betrokkenheid worden uitgelegd, en niet alleen als bemoeizucht.Als je telkens opnieuw hetzelfde gevecht aan het vechten bent is dat zonde van je energie. Op een gegeven moment slaat betrokkenheid wel om in bemoeizucht, en verdwijnt de gelijkwaardigheid. Onverschilligheid is het ene uiterste, maar zo ergaan iemand trekken dat ie vergeet hoe ie zelf moet lopen het andere.
[...]
Stom voorbeeld maar wel duidelijk: ik ga vaak vroeg naar bed, mijn partner laat. Soms blijf ik lang op, want dat vindt hij gezellig. Maar soms zou ik het gezellig vinden als hij vroeg mee naar bed ging, snap je? Geven en nemen. Als ik zou doen wat jij voorstelt, dan gaan wij altijd gescheiden naar bed en moet ik maar hopen dat we ooit ontdekken dat dat ongezellig is.
je zou ook hem eens kunnen vragen om "gezellig" vroeg met je mee te gaan en dan komen jullie of tot de conclusie dat dat inderdaad gezellig is en doet hij dat vaker, of je komt tot de conclusie dat jullie allebei niet kunnen slapen omdat hij met gewoel en gedraai van verplicht in bed zijn jou ook wakker houdt. En dan kun je vanuit die ervaring accepteren dat dat nu eenmaal iets is waar je in verschilt.
Omdat we elkaar qua bedtijd zo in onze waarde laten. Wij zijn ook heel verschillend en ook al 8 jaar samen, maar we praten wel over deze verschillen. En sommige dingen laat je natuurlijk gewoon zo, oick your battles zoals hier soms zo mooi gezegd wordt. maar soms moet je wel even uitvechten hoe je van elkaar verwacht dat je betrokken bent bij elkaars en jullie gezamelijke leven. Het is in mijn ogen te makkelijk om dat zomaar los te laten. En juist die vasthoudendheid kan ook als betrokkenheid worden uitgelegd, en niet alleen als bemoeizucht.Als je telkens opnieuw hetzelfde gevecht aan het vechten bent is dat zonde van je energie. Op een gegeven moment slaat betrokkenheid wel om in bemoeizucht, en verdwijnt de gelijkwaardigheid. Onverschilligheid is het ene uiterste, maar zo ergaan iemand trekken dat ie vergeet hoe ie zelf moet lopen het andere.
woensdag 18 maart 2009 om 14:24
quote:blijfgewoonbianca schreef op 18 maart 2009 @ 14:17:
[...]
Maar het komt geen moment in je op dat HIJ het gelukkigst zou kunnen worden door te doen waar jij gelukkig van zou worden ? Die optie bestaat niet , in jouw optiek ? Jij verdenkt hem er voortdurend van het doen van dingen die hij eigenlijk niet wil , terwijl die man er misschien erg veel genoegen uithaalt te doen wat jij lijkt te willen .
.......... tja. Even stof tot nadenken. Dat zou wel zo kunnen zijn. Maar nog maakt dat het leven wel (voor mij dan he) best heftig omdat ik het gevoel heb alleen te staan in de belangrijke en minder belangrijke beslissingen die gemaakt moeten worden. Beslissingen waarbij ik zoveel heb aan een mening of wederhoor. Ik weet niet of mijn keuze altijd de goede is. En of ik daarmee voldoe aan de wensen van mijn partner. Blijkbaar wel dus. Maar het zou zo fijn zijn als hij eens knopen doorhakt.
Het is mijn werk om continu te schakelen tussen de wensen van mensen en de mogelijkheden die ik heb om ze kunnen realiseren. (ik ben zelfstandige hulp-in-het-huis en een soort nanny naast mijn kantoorbaan) Mijn dag begint met praten over de dingen die gedaan moeten worden, overleg over de kinderen, vertellen wat ze hebben meegemaakt, vorderingen m.b.t. een verbouwing. Ik communiceer graag en maak mensen het liefst blij.
Maar thuis lukt het me niet om er eens een wens uitgepeuterd te krijgen.
[...]
Maar het komt geen moment in je op dat HIJ het gelukkigst zou kunnen worden door te doen waar jij gelukkig van zou worden ? Die optie bestaat niet , in jouw optiek ? Jij verdenkt hem er voortdurend van het doen van dingen die hij eigenlijk niet wil , terwijl die man er misschien erg veel genoegen uithaalt te doen wat jij lijkt te willen .
.......... tja. Even stof tot nadenken. Dat zou wel zo kunnen zijn. Maar nog maakt dat het leven wel (voor mij dan he) best heftig omdat ik het gevoel heb alleen te staan in de belangrijke en minder belangrijke beslissingen die gemaakt moeten worden. Beslissingen waarbij ik zoveel heb aan een mening of wederhoor. Ik weet niet of mijn keuze altijd de goede is. En of ik daarmee voldoe aan de wensen van mijn partner. Blijkbaar wel dus. Maar het zou zo fijn zijn als hij eens knopen doorhakt.
Het is mijn werk om continu te schakelen tussen de wensen van mensen en de mogelijkheden die ik heb om ze kunnen realiseren. (ik ben zelfstandige hulp-in-het-huis en een soort nanny naast mijn kantoorbaan) Mijn dag begint met praten over de dingen die gedaan moeten worden, overleg over de kinderen, vertellen wat ze hebben meegemaakt, vorderingen m.b.t. een verbouwing. Ik communiceer graag en maak mensen het liefst blij.
Maar thuis lukt het me niet om er eens een wens uitgepeuterd te krijgen.
woensdag 18 maart 2009 om 14:25
quote:Nastik schreef op 18 maart 2009 @ 14:01:
[...]
Ik zou ook weleens iets willen doen wat hij wilt. Echt.
Geef hem dan eens de kans, zit niet zo op zijn huid.
En verder helemaal eensch met Eowynn. (ja Sjoba, bij ons is het het grootste deel van de tijd ook gezellig want ik doe het niet voor minder)
[...]
Ik zou ook weleens iets willen doen wat hij wilt. Echt.
Geef hem dan eens de kans, zit niet zo op zijn huid.
En verder helemaal eensch met Eowynn. (ja Sjoba, bij ons is het het grootste deel van de tijd ook gezellig want ik doe het niet voor minder)
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
woensdag 18 maart 2009 om 14:26
Sjoba, je gaat er in je voorbeeld direct al vanuit dat niet tegelijk naar bed gaan ongezellig is, dat hij dat ook moet vinden, dat het dús gezelliger is om tegelijk naar bed te gaan, met als gevolg dat jij langer opblijft omdat dat voor hem gezelliger is (in jouw ogen) en vervolgens van hem verwacht dat hij ook eerder mee naar bed gaat omdat dat dat gezelliger is (in jouw ogen).
Wie zegt dat je partner dat ook ongezellig vindt? Wie zegt dat het hem uberhaupt opvalt dat je langer blijft zitten vanwege de gezelligheid, misschien denkt hij dat je niet moe bent, dat je een programma af wil zien, dat je geen zin hebt om naar bed te gaan of hij denkt er helemaal níets over.
Maar je verwacht er wél iets voor terug, volledig gebasseerd op jouw normen.
Wie zegt dat je partner dat ook ongezellig vindt? Wie zegt dat het hem uberhaupt opvalt dat je langer blijft zitten vanwege de gezelligheid, misschien denkt hij dat je niet moe bent, dat je een programma af wil zien, dat je geen zin hebt om naar bed te gaan of hij denkt er helemaal níets over.
Maar je verwacht er wél iets voor terug, volledig gebasseerd op jouw normen.
woensdag 18 maart 2009 om 14:27
woensdag 18 maart 2009 om 14:31
quote:Nastik schreef op 18 maart 2009 @ 14:25:
[...]
Ik zou niet weten of dat de manier is waarop hij het liefste het feestje vierd, want het maakt hem allemaal niks uit.Omdat hij niet zo snel met concrete spannende en gekke idee"en komt denk jij dat het hem niets uitmaakt. Het maakt hem waarschijnlijk wel uit, hij wil bij jou zijn. Wat jou gelukkig maakt maakt hem gelukkig. Zo werkt het in de liefde.
[...]
Ik zou niet weten of dat de manier is waarop hij het liefste het feestje vierd, want het maakt hem allemaal niks uit.Omdat hij niet zo snel met concrete spannende en gekke idee"en komt denk jij dat het hem niets uitmaakt. Het maakt hem waarschijnlijk wel uit, hij wil bij jou zijn. Wat jou gelukkig maakt maakt hem gelukkig. Zo werkt het in de liefde.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
woensdag 18 maart 2009 om 14:33
quote:HoiPippiLangkous schreef op 18 maart 2009 @ 14:31:
[...]
Omdat hij niet zo snel met concrete spannende en gekke idee"en komt denk jij dat het hem niets uitmaakt. Het maakt hem waarschijnlijk wel uit, hij wil bij jou zijn. Wat jou gelukkig maakt maakt hem gelukkig. Zo werkt het in de liefde.En toch is het niet leuk als jij altijd alles moet verzinnen, waarom vindt niemand dat nu een probleem? Als je een windvaantje als vriend hebt, die achter jou aanhobbelt? Dat is toch niet leuk? En moeten we dan allemaal maar zeggen: take it or leave it, want hij verandert toch niet?
[...]
Omdat hij niet zo snel met concrete spannende en gekke idee"en komt denk jij dat het hem niets uitmaakt. Het maakt hem waarschijnlijk wel uit, hij wil bij jou zijn. Wat jou gelukkig maakt maakt hem gelukkig. Zo werkt het in de liefde.En toch is het niet leuk als jij altijd alles moet verzinnen, waarom vindt niemand dat nu een probleem? Als je een windvaantje als vriend hebt, die achter jou aanhobbelt? Dat is toch niet leuk? En moeten we dan allemaal maar zeggen: take it or leave it, want hij verandert toch niet?
woensdag 18 maart 2009 om 14:36
quote:HoiPippiLangkous schreef op 18 maart 2009 @ 14:31:
[...]
Omdat hij niet zo snel met concrete spannende en gekke idee"en komt denk jij dat het hem niets uitmaakt. Het maakt hem waarschijnlijk wel uit, hij wil bij jou zijn. Wat jou gelukkig maakt maakt hem gelukkig. Zo werkt het in de liefde.Het hoeft helemaal niet spannend of gek, maar er een idee/mening of wens over hebben en uitspreken is toch niet vreemd?
[...]
Omdat hij niet zo snel met concrete spannende en gekke idee"en komt denk jij dat het hem niets uitmaakt. Het maakt hem waarschijnlijk wel uit, hij wil bij jou zijn. Wat jou gelukkig maakt maakt hem gelukkig. Zo werkt het in de liefde.Het hoeft helemaal niet spannend of gek, maar er een idee/mening of wens over hebben en uitspreken is toch niet vreemd?
