Relaties
alle pijlers
Man reageert nergens op, emotieloos...
woensdag 18 maart 2009 om 10:59
Ik heb er al een paar keer over geschreven, maar ik kom er gewoon niet uit. Wat ik ook doe, het probleem tussen mijn man en mij lijkt onoplosbaar.
Ik ben sinds een jaar getrouwd met de liefste mens van de wereld. Hij is mooi, heeft de looks van David Beckham mixed met Freddy Ljungberg (wel mijn tiepe) loyaal, trouw en altijd eerlijk. Liegen en bedriegen komt niet in zijn woordenboek voor. Gewoon, een puur, oprecht en lief persoon. Er is niks spannends, moeilijks of gecompliceerd aan hem. Wat je ziet is wat je krijgt.
Tegelijkertijd is dit ons grootste struikelblok. Hij vindt alles namelijk wel best. Wat ik ook doe, koop, regel, verander in huis. Ik ben degene die dingen afspreekt met vrienden, de administratie regelt, onze huwelijksdag organiseer, de verjaardag van onze dochter. Ik ben iemand die graag 'samen' ergens instaat. Plannen maken voor de tuin die moet worden opgeknapt. We willen niet meer zo lang op ons huidige adres blijven wonen, maar ik ben de enige die plannen maakt om het voor de time-being leefbaar te houden. En daarnaast ook op zoek is naar andere woonruimte.
Als ik eens met een ideetje komt voor een dagje uit of weekendje weg, dan haalt ie zijn schouders op met de tekst "regel maar" of hij zegt gewoon niks. Hij zal nooit eens de eerste zijn die uit bed stapt, in zijn handen wrijft en zegt; zo vrouw en kind, vandaag gaan we…. (vul maar in)
Ik heb continu het gevoel dat ik met een sneltreinvaart door het leven ren en zorg dat er een gezinsleven met wat activiteit is, en dat hij een soort gast of toeschouwer in mijn leven is. Of een logé die ik mee op sleeptouw neem.
Hij is nergens te beroerd voor, zal altijd zonder mokken meegaan, plezier hebben maar nooit initiatief tonen.
Maar ondertussen bestaat mijn leven uit het maken van lijstjes. Dingen waar hij even aan moet denken of die gewoon gedaan moeten worden. Ook dat vindt hij prima, anders doet hij het niet, vergeet het of verveeld zich. Hij moedigt het zelfs aan. Momenteel is hij een weekje vrij omdat hij maandag aan zijn nieuwe baan begint. Vanmorgen begon hij te mopperen dat ik de laptop meenam (die heb ik in bruikleen van mijn werk en dus nodig) want dan zou hij zich de hele dag maar vervelen. En dan vraag ik mij af hoe je je kunt vervelen als er zoveel te doen is waar je van kunt genieten. We hebben samen een aantal paarden en honden. Je kunt heerlijk gaan wandelen met dit weer, een ritje te paard maken of een eind gaan fietsen. Het komt ook vaak voor dat ik na een dag werken thuiskomt en hij nog in pyama, samen met dochter, DVD's zit te kijken. Kind ook in pyama en dan moet ik het huishouden nog doen.
Op zich stoort me dat niet, maar ik zo zou blij zijn als hij eens wat meer iniatiatief zou tonen. Eens op staan met een plan, iets ondernemen. Een idee hebben.
Alles is eenrichtingsverkeer; als ik praat over onze toekomst, hoe we een huis kunnen zoeken, het weekendje weg dat eraan komt. Hij antwoord soms zelfs niet eens. Plannen maken interesseerd hem niet, ik organiseer het wel en hij volgt. En hij is hier naar eigen zeggen heel tevreden over.
Ik praat met (maar voor mijn gevoel soms alleen tegen hem) hem, maar ook dat is eenrichtingsverkeer. Hij zwijgt. Als ik enthousiast over iets ben krijg ik hem niet mee. Hij zal het ook niet zeggen als ie iets niet wil, of anders. Gewoon, niks. Het enige dat eruit komt is dat hij gelukkig is met het leven zoals het is. Hij hoeft allemaal niet zo nodig. Maar ik heb juist de behoefte aan een meedenkende en ondernemende partner. Ik wil ook weleens achterover kunnen zitten en kunnen relexen van een dagje uit zonder dat ik de plannen heb gemaakt. Of een schep en een berg zand toegeworpen krijgen en de tekst "Zo, Nassie… we gaan dat terras eens even regelen!"
Ik heb wel bedacht dat ik misschien te dominant ben, hem overschreeuw en overrule met mijn enthousiasme en plannen. Dat ik hem de kans niet geef om iets te doen. Maar als ik deze gevoelens aan hem vertel krijg ik weer dezelfde reactie, hij vindt het wel best. Word niet eens een keertje boos op me. Ik vraag me af of hij wel gevoelens voor mij koesterd of dat dit een soort van veilig verstandshuwelijk is.
Het enige licht dat ik zie, is dat hij vanaf maandag gewoon weer weken van huis is en zo nu en dan een weekend thuis. Dan kan ik mijn leven alleen met dochter en dieren weer opakken, doen waar ik zin in heb en zit hij niet meer in de weg, of op de bank. Hoef ik niks meer te delen en hem alleen in het weekend te entertainen. (deze gedachte vind ik verschrikkelijk!)
Maar zeg nou zelf, dat is toch niet getrouwd zijn? Of samen zijn? Of je leven op een leuke manier met elkaar delen?
Ik wil dit helemaal niet! Dan kan ik voor mijn gevoel net zo goed alleenstaande mama zijn. Wat heeft een huwelijk dan nog voor betekenis?
Ik ben sinds een jaar getrouwd met de liefste mens van de wereld. Hij is mooi, heeft de looks van David Beckham mixed met Freddy Ljungberg (wel mijn tiepe) loyaal, trouw en altijd eerlijk. Liegen en bedriegen komt niet in zijn woordenboek voor. Gewoon, een puur, oprecht en lief persoon. Er is niks spannends, moeilijks of gecompliceerd aan hem. Wat je ziet is wat je krijgt.
Tegelijkertijd is dit ons grootste struikelblok. Hij vindt alles namelijk wel best. Wat ik ook doe, koop, regel, verander in huis. Ik ben degene die dingen afspreekt met vrienden, de administratie regelt, onze huwelijksdag organiseer, de verjaardag van onze dochter. Ik ben iemand die graag 'samen' ergens instaat. Plannen maken voor de tuin die moet worden opgeknapt. We willen niet meer zo lang op ons huidige adres blijven wonen, maar ik ben de enige die plannen maakt om het voor de time-being leefbaar te houden. En daarnaast ook op zoek is naar andere woonruimte.
Als ik eens met een ideetje komt voor een dagje uit of weekendje weg, dan haalt ie zijn schouders op met de tekst "regel maar" of hij zegt gewoon niks. Hij zal nooit eens de eerste zijn die uit bed stapt, in zijn handen wrijft en zegt; zo vrouw en kind, vandaag gaan we…. (vul maar in)
Ik heb continu het gevoel dat ik met een sneltreinvaart door het leven ren en zorg dat er een gezinsleven met wat activiteit is, en dat hij een soort gast of toeschouwer in mijn leven is. Of een logé die ik mee op sleeptouw neem.
Hij is nergens te beroerd voor, zal altijd zonder mokken meegaan, plezier hebben maar nooit initiatief tonen.
Maar ondertussen bestaat mijn leven uit het maken van lijstjes. Dingen waar hij even aan moet denken of die gewoon gedaan moeten worden. Ook dat vindt hij prima, anders doet hij het niet, vergeet het of verveeld zich. Hij moedigt het zelfs aan. Momenteel is hij een weekje vrij omdat hij maandag aan zijn nieuwe baan begint. Vanmorgen begon hij te mopperen dat ik de laptop meenam (die heb ik in bruikleen van mijn werk en dus nodig) want dan zou hij zich de hele dag maar vervelen. En dan vraag ik mij af hoe je je kunt vervelen als er zoveel te doen is waar je van kunt genieten. We hebben samen een aantal paarden en honden. Je kunt heerlijk gaan wandelen met dit weer, een ritje te paard maken of een eind gaan fietsen. Het komt ook vaak voor dat ik na een dag werken thuiskomt en hij nog in pyama, samen met dochter, DVD's zit te kijken. Kind ook in pyama en dan moet ik het huishouden nog doen.
Op zich stoort me dat niet, maar ik zo zou blij zijn als hij eens wat meer iniatiatief zou tonen. Eens op staan met een plan, iets ondernemen. Een idee hebben.
Alles is eenrichtingsverkeer; als ik praat over onze toekomst, hoe we een huis kunnen zoeken, het weekendje weg dat eraan komt. Hij antwoord soms zelfs niet eens. Plannen maken interesseerd hem niet, ik organiseer het wel en hij volgt. En hij is hier naar eigen zeggen heel tevreden over.
Ik praat met (maar voor mijn gevoel soms alleen tegen hem) hem, maar ook dat is eenrichtingsverkeer. Hij zwijgt. Als ik enthousiast over iets ben krijg ik hem niet mee. Hij zal het ook niet zeggen als ie iets niet wil, of anders. Gewoon, niks. Het enige dat eruit komt is dat hij gelukkig is met het leven zoals het is. Hij hoeft allemaal niet zo nodig. Maar ik heb juist de behoefte aan een meedenkende en ondernemende partner. Ik wil ook weleens achterover kunnen zitten en kunnen relexen van een dagje uit zonder dat ik de plannen heb gemaakt. Of een schep en een berg zand toegeworpen krijgen en de tekst "Zo, Nassie… we gaan dat terras eens even regelen!"
Ik heb wel bedacht dat ik misschien te dominant ben, hem overschreeuw en overrule met mijn enthousiasme en plannen. Dat ik hem de kans niet geef om iets te doen. Maar als ik deze gevoelens aan hem vertel krijg ik weer dezelfde reactie, hij vindt het wel best. Word niet eens een keertje boos op me. Ik vraag me af of hij wel gevoelens voor mij koesterd of dat dit een soort van veilig verstandshuwelijk is.
Het enige licht dat ik zie, is dat hij vanaf maandag gewoon weer weken van huis is en zo nu en dan een weekend thuis. Dan kan ik mijn leven alleen met dochter en dieren weer opakken, doen waar ik zin in heb en zit hij niet meer in de weg, of op de bank. Hoef ik niks meer te delen en hem alleen in het weekend te entertainen. (deze gedachte vind ik verschrikkelijk!)
Maar zeg nou zelf, dat is toch niet getrouwd zijn? Of samen zijn? Of je leven op een leuke manier met elkaar delen?
Ik wil dit helemaal niet! Dan kan ik voor mijn gevoel net zo goed alleenstaande mama zijn. Wat heeft een huwelijk dan nog voor betekenis?
woensdag 18 maart 2009 om 13:27
quote:blijfgewoonbianca schreef op 18 maart 2009 @ 13:19:
Als hij jouw mening zou vragen over welk type vrachtwagen , wat voor oplegger / aanhanger of weet ik veel , soorten koplampen , bakkie , stoelen of wat voor accesoire dan ook ....zou je dat écht iets uitmaken ? Zou je er enthousiast over praten ? Je erin gaan verdiepen ? Folders aan gaan vragen , uit jezelf ? Er een topic over openen ?
Of zou je " voor de vorm " interresse veinzen en hopen dat hij gewoon lekker zelf beslist ?
Vrachtwagens zijn koel. Ik heb jaaaaaaaaren als vrachtwagenchauffeursbaliemevrouw gewerkt en ken alle in- outs, motortiepes, clubs etc..etc..
Ik veins niks v.w.b. zijn kussenhoesjes, vlaggetjes en vloermatten. Zijn enthousiasme voor 'zijn' wagen maakt mij ook enthousiast en ik ga graag met hem mee en bewonder zijn drivingskills. Zo'n ding rijden is kunst op sommige plekken en ik vind het knap dat hij dat kan. In alle eerlijkheid en oprechtheid. Ik steek dat ook niet onder stoelen of banken, maar laat dat erg blijken.
Als hij jouw mening zou vragen over welk type vrachtwagen , wat voor oplegger / aanhanger of weet ik veel , soorten koplampen , bakkie , stoelen of wat voor accesoire dan ook ....zou je dat écht iets uitmaken ? Zou je er enthousiast over praten ? Je erin gaan verdiepen ? Folders aan gaan vragen , uit jezelf ? Er een topic over openen ?
Of zou je " voor de vorm " interresse veinzen en hopen dat hij gewoon lekker zelf beslist ?
Vrachtwagens zijn koel. Ik heb jaaaaaaaaren als vrachtwagenchauffeursbaliemevrouw gewerkt en ken alle in- outs, motortiepes, clubs etc..etc..
Ik veins niks v.w.b. zijn kussenhoesjes, vlaggetjes en vloermatten. Zijn enthousiasme voor 'zijn' wagen maakt mij ook enthousiast en ik ga graag met hem mee en bewonder zijn drivingskills. Zo'n ding rijden is kunst op sommige plekken en ik vind het knap dat hij dat kan. In alle eerlijkheid en oprechtheid. Ik steek dat ook niet onder stoelen of banken, maar laat dat erg blijken.
woensdag 18 maart 2009 om 13:27
quote:yoyo2 schreef op 18 maart 2009 @ 13:22:
[...]
Een hobby is toch iets anders dan de bloemetjes in de achtertuin, de vakantiebestemming of de kleur bank in de woonkamer?Voor de meeste vrachtwagenchauffeurs is het méér dan een hobby . Die brengen meer tijd door in de vrachtwagen dan op de bank terwijl ze kijken naar de bloemetjes in de achtertuin ; die werken én wonen zo onderhand in die vrachtwagen . Ik denk dat hem meer gelegen is aan de inrichting van zijn vrachtwagen dan aan zijn huis , waar hij normaal toch alleen maar gast aan tafel de weekenden doorbrengt .
[...]
Een hobby is toch iets anders dan de bloemetjes in de achtertuin, de vakantiebestemming of de kleur bank in de woonkamer?Voor de meeste vrachtwagenchauffeurs is het méér dan een hobby . Die brengen meer tijd door in de vrachtwagen dan op de bank terwijl ze kijken naar de bloemetjes in de achtertuin ; die werken én wonen zo onderhand in die vrachtwagen . Ik denk dat hem meer gelegen is aan de inrichting van zijn vrachtwagen dan aan zijn huis , waar hij normaal toch alleen maar gast aan tafel de weekenden doorbrengt .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 18 maart 2009 om 13:28
woensdag 18 maart 2009 om 13:28
quote:Eowynn_ schreef op 18 maart 2009 @ 13:25:
Stél nou eens dat man van Nastik gewoon denkt 'ze wordt er zo blij van, alles regelen, láát haar maar, ik ga me niet bemoeien met de vakantie, de kleur van het huis, want ze vindt het zo leuk om te doen...Ze heeft inmiddels toch een aantal keer aangegeven dat ze meer initiatief van hem wil. Ze heeft zelfs een week lang de boel de boel gelaten...
Stél nou eens dat man van Nastik gewoon denkt 'ze wordt er zo blij van, alles regelen, láát haar maar, ik ga me niet bemoeien met de vakantie, de kleur van het huis, want ze vindt het zo leuk om te doen...Ze heeft inmiddels toch een aantal keer aangegeven dat ze meer initiatief van hem wil. Ze heeft zelfs een week lang de boel de boel gelaten...
woensdag 18 maart 2009 om 13:30
Al mijn hobby's vindt Mr Nilsson 3 keer niks.
Zijn hobby's? Breek me de bek niet open, wat hij leuk vindt is echt niet mijn ding.
We hebben andere interesses, totaal andere karakters, andere ambities, vaak een heel andere mening en kijk op mensen. De enige dingen die echt hetzelfde zijn? Ons gevoel voor humor en onze liefde voor elkaar. En het feit dat we de ander voor de volle 100% accepteren om wie hij/zij is.
Hij laat mij zijn, ik laat hem zijn.
Zijn hobby's? Breek me de bek niet open, wat hij leuk vindt is echt niet mijn ding.
We hebben andere interesses, totaal andere karakters, andere ambities, vaak een heel andere mening en kijk op mensen. De enige dingen die echt hetzelfde zijn? Ons gevoel voor humor en onze liefde voor elkaar. En het feit dat we de ander voor de volle 100% accepteren om wie hij/zij is.
Hij laat mij zijn, ik laat hem zijn.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
woensdag 18 maart 2009 om 13:31
Ik heb geen 'ouder-kind' relatie met mijn man. Alleen omdat hij introvert is? Wat een nonsens. Die van mij is een rots in de branding waar ik op kan leunen omdat hij me in alles steunt wat ik wil ondernemen en me daarin ook motiveert. Daarnaast is hij er altijd voor me. Heeft weinig met een 'ouder-kind' relatie te maken. Daarbij is ons sexleven erg oke wat ook niet in een 'ouder-kind' relatie hoort omdat ik geen sex kan hebben met iemand die ik niet als gelijkwaardig zie.
Hij heeft het alleen niet 'in zich' om dingen te regelen. Maar hij is overal voor in. Het 'bedenken' echter daar komt ie niet toe.Je kunt nu eenmaal niet overal goed in zijn. Ik zou het WEL een probleem vinden als die van mij als een lethargisch stuk vreten op de bank couchpotato zou zitten zijn en nooit ergens voor te porren was of niks leuk zou vinden. Dan is de koek bij mij al snel op. Maar dat is dus niet zo in mijn geval.
En nogmaals, ik vind het organiseren juist vreselijk leuk. Daar ben ik goed in, hij is goed in heel andere dingen. Dus we vullen elkaar prima aan
Hij heeft het alleen niet 'in zich' om dingen te regelen. Maar hij is overal voor in. Het 'bedenken' echter daar komt ie niet toe.Je kunt nu eenmaal niet overal goed in zijn. Ik zou het WEL een probleem vinden als die van mij als een lethargisch stuk vreten op de bank couchpotato zou zitten zijn en nooit ergens voor te porren was of niks leuk zou vinden. Dan is de koek bij mij al snel op. Maar dat is dus niet zo in mijn geval.
En nogmaals, ik vind het organiseren juist vreselijk leuk. Daar ben ik goed in, hij is goed in heel andere dingen. Dus we vullen elkaar prima aan
woensdag 18 maart 2009 om 13:31
Deelt hij de liefde voor jullie dieren ?
Nu heb jij als streepje voor / stok om de hond te slaan dat je zijn werk á la hobby á la leven wél cool vindt , maar stel dat hij helemaal wezenloos was geweest van eh ..... jagen , of vissen , of voetballen ....in ieder geval iets waar jij geen hol aan vindt . Dan ?
Nu heb jij als streepje voor / stok om de hond te slaan dat je zijn werk á la hobby á la leven wél cool vindt , maar stel dat hij helemaal wezenloos was geweest van eh ..... jagen , of vissen , of voetballen ....in ieder geval iets waar jij geen hol aan vindt . Dan ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 18 maart 2009 om 13:32
quote:HoiPippiLangkous schreef op 18 maart 2009 @ 13:30:
Al mijn hobby's vindt Mr Nilsson 3 keer niks.
Zijn hobby's? Breek me de bek niet open, wat hij leuk vindt is echt niet mijn ding.
We hebben andere interesses, totaal andere karakters, andere ambities, vaak een heel andere mening en kijk op mensen. De enige dingen die echt hetzelfde zijn? Ons gevoel voor humor en onze liefde voor elkaar. En het feit dat we de ander voor de volle 100% accepteren om wie hij/zij is.
Hij laat mij zijn, ik laat hem zijn.Heerlijk!
Al mijn hobby's vindt Mr Nilsson 3 keer niks.
Zijn hobby's? Breek me de bek niet open, wat hij leuk vindt is echt niet mijn ding.
We hebben andere interesses, totaal andere karakters, andere ambities, vaak een heel andere mening en kijk op mensen. De enige dingen die echt hetzelfde zijn? Ons gevoel voor humor en onze liefde voor elkaar. En het feit dat we de ander voor de volle 100% accepteren om wie hij/zij is.
Hij laat mij zijn, ik laat hem zijn.Heerlijk!
woensdag 18 maart 2009 om 13:32
quote:blijfgewoonbianca schreef op 18 maart 2009 @ 13:21:
[...]
Dan kon je hem met goed fatsoen de deur uittrappen zonder dat de hele halve wereld zegt " ik snap het niet , zo'n fijne man ... " ?
Je kan " gewoon " van hem scheiden , hoor . Geen probleem lijkt mij ; de tijd dat je gerede gronden moest hebben is allang voorbij .
Neenee, dan zouden er eens emoties bij ons om de hoek komen kijken. Voor mijn gevoel ben ik de enige die zich rot voelt in huidige siuatie, want hij vind het wel best.
Hij zou dan eens verantwoording af moeten leggen.
Nu doet ie in feite niks verkeerd. Der is niks mis met hem. Behalve dan dat niks hem echt lijkt te deren. Geen enorme blijdschap, maar ook geen verdriet, of een keertje boos.
[...]
Dan kon je hem met goed fatsoen de deur uittrappen zonder dat de hele halve wereld zegt " ik snap het niet , zo'n fijne man ... " ?
Je kan " gewoon " van hem scheiden , hoor . Geen probleem lijkt mij ; de tijd dat je gerede gronden moest hebben is allang voorbij .
Neenee, dan zouden er eens emoties bij ons om de hoek komen kijken. Voor mijn gevoel ben ik de enige die zich rot voelt in huidige siuatie, want hij vind het wel best.
Hij zou dan eens verantwoording af moeten leggen.
Nu doet ie in feite niks verkeerd. Der is niks mis met hem. Behalve dan dat niks hem echt lijkt te deren. Geen enorme blijdschap, maar ook geen verdriet, of een keertje boos.
woensdag 18 maart 2009 om 13:34
Je zou dus alleen bij hem weg gaan om gelijk te krijgen? Jeetje... 'dan zou hij eens verantwoording af moeten leggen'.
Eerlijk gezegd: ik denk dat hij beter af is met een vrouw die hem waardeert. En dat jij het nog weleens héél moeilijk kon krijgen om een partner te krijgen die aan je eisen voldoet én om die te houden, want twee van types zoals jij in een relatie werkt nóóit.
Eerlijk gezegd: ik denk dat hij beter af is met een vrouw die hem waardeert. En dat jij het nog weleens héél moeilijk kon krijgen om een partner te krijgen die aan je eisen voldoet én om die te houden, want twee van types zoals jij in een relatie werkt nóóit.
woensdag 18 maart 2009 om 13:37
Sjoba, het gaat hier niet over jouw vader. Daarbij, Oriane geeft haar man wel de rúimte om een rots in de branding te zijn. Want hij mag zijn wie hij is, doen zoals hij dat graag doet en gewoon zichzelf zijn. De man van Nastik mag dat niet en dat wéét hij, want het wordt hem vaak genoeg verteld. Dát lijkt me een wezenlijk verschil.
woensdag 18 maart 2009 om 13:38
Met als verschil dat jullie dat allebei prettig vinden.
De man van Nastik kan toch wel een beetje meer zijn best doen om het leven voor haar wat leuker te maken. Wat enthousiaster te zijn, wat meer mee te denken.
Mij lijkt het een kleine moeite. En als die kleine moeite een man teveel zou zijn, zou ik daar geen relatie mee kunnen hebben.
Sommige mensen zoeken dus een rustpunt, anderen een partner met wie ze samen beslissingen kunnen maken, gesprekken voeren, nieuwe dingen beleven etc.
De man van Nastik kan toch wel een beetje meer zijn best doen om het leven voor haar wat leuker te maken. Wat enthousiaster te zijn, wat meer mee te denken.
Mij lijkt het een kleine moeite. En als die kleine moeite een man teveel zou zijn, zou ik daar geen relatie mee kunnen hebben.
Sommige mensen zoeken dus een rustpunt, anderen een partner met wie ze samen beslissingen kunnen maken, gesprekken voeren, nieuwe dingen beleven etc.
woensdag 18 maart 2009 om 13:38
En ook wij houden dit gedrag zelf in stand.... Ook omdat we dat zelf willen .
Hij prijst me de hemel in en duwt een veer of tig in mijn aars als ik weer eens wat leuks heb georganiseerd omdat ik daar 'zo goed in ben'.... en ik vis graag naar complimentjes.
Die van mij kan ook een dag met de kinders de hele dag filmpjes op TV kijken. Zitten ze met zijn allen op de bank met een zak chips als ik thuis kom. Te laat opgebleven stiekem om de deze film ook nog af te zien. Heerlijk toch? Van mij moeten ze meer 'verantwoorde' of 'gezonde' dingen doen, maar zo nu en dan met pa op de bank tegen elkaar aan hangen? Ik zie daar echt niks verkeerds in. Ook dat is quality time... Alleen niet zoals ik 't zou invullen. Maar hij en ik hoeven niet altijd hetzelfde te doen/denken/vinden. Zolang het gajes thuis het fijn vind, so be it.
.Hij prijst me de hemel in en duwt een veer of tig in mijn aars als ik weer eens wat leuks heb georganiseerd omdat ik daar 'zo goed in ben'
.... en ik vis graag naar complimentjes. Die van mij kan ook een dag met de kinders de hele dag filmpjes op TV kijken. Zitten ze met zijn allen op de bank met een zak chips als ik thuis kom. Te laat opgebleven stiekem om de deze film ook nog af te zien. Heerlijk toch? Van mij moeten ze meer 'verantwoorde' of 'gezonde' dingen doen, maar zo nu en dan met pa op de bank tegen elkaar aan hangen? Ik zie daar echt niks verkeerds in. Ook dat is quality time... Alleen niet zoals ik 't zou invullen. Maar hij en ik hoeven niet altijd hetzelfde te doen/denken/vinden. Zolang het gajes thuis het fijn vind, so be it.
woensdag 18 maart 2009 om 13:38
Maar je kunt wel heel veel van een persoon verwachten. Maar is dat reeël? Naar mijn idee niet. Ik verwachtte van mijn vriend dat we elkaar elke dag zouden zien omdat IK dat wilde. Hij voldeed niet aan mijn verwachtingen door dit niet te willen omdat hij anders in elkaar zat. Ik kon hem niet dwingen om mij wel elke dag te zien want hij zat niet hetzelfde in elkaar. Juist door dit in onze relatie los te laten en niet de verwachting te hebben dat we elkaar elke dag zouden zien. Kwam hij naar me toe omdat ik hem niks oplegde.
Ik heb het idee dat TO zoveel verwachtingen van haar man heeft terwijl hij is wie hij is. Je kunt een persoon niet veranderen. Dat kan alleen die persoon zelf. En diegene moet dat ook echt uitzichzelf intrinsiek willen ipv aan de verwachtingen van TO te voldoen omdat zij dit van hem wil. Maakt dat hem gelukkig?
Ik vind het moeilijk om er echt een vinger op te leggen idd omdat dit een "vaag" probleem is. Maar juist door zoveel verwachtingen te scheppen maak je het voor de ander erg moeilijk om daaraan te voldoen. Je zit hem bovenop zijn huid. Geef het meer tijd en ruimte en kijk wat er dan gebeurd. Als er nog niks veranderd, is het dan wel een goede zaak om bij elkaar te blijven? Als zijn gedrag je niet gelukkig maakt op de langere termijn misschien moet je dan voor jezelf kiezen.
Ik heb het idee dat TO zoveel verwachtingen van haar man heeft terwijl hij is wie hij is. Je kunt een persoon niet veranderen. Dat kan alleen die persoon zelf. En diegene moet dat ook echt uitzichzelf intrinsiek willen ipv aan de verwachtingen van TO te voldoen omdat zij dit van hem wil. Maakt dat hem gelukkig?
Ik vind het moeilijk om er echt een vinger op te leggen idd omdat dit een "vaag" probleem is. Maar juist door zoveel verwachtingen te scheppen maak je het voor de ander erg moeilijk om daaraan te voldoen. Je zit hem bovenop zijn huid. Geef het meer tijd en ruimte en kijk wat er dan gebeurd. Als er nog niks veranderd, is het dan wel een goede zaak om bij elkaar te blijven? Als zijn gedrag je niet gelukkig maakt op de langere termijn misschien moet je dan voor jezelf kiezen.
woensdag 18 maart 2009 om 13:39
quote:Eowynn_ schreef op 18 maart 2009 @ 13:32:
En Yoyo, denk je nou écht dat het zo werkt? Neem eens initiatief is een domme opdracht, want kan nooit opgevolgd worden. Want als iemand luistert is het geen eigen initiatief meer.Dus TO moet dus of gaan scheiden of niet zeuren en zich neerleggen bij zijn bankhangende en emotieloze gedrag...?
En Yoyo, denk je nou écht dat het zo werkt? Neem eens initiatief is een domme opdracht, want kan nooit opgevolgd worden. Want als iemand luistert is het geen eigen initiatief meer.Dus TO moet dus of gaan scheiden of niet zeuren en zich neerleggen bij zijn bankhangende en emotieloze gedrag...?
woensdag 18 maart 2009 om 13:39
quote:HoiPippiLangkous schreef op 18 maart 2009 @ 13:30:
Al mijn hobby's vindt Mr Nilsson 3 keer niks.
Zijn hobby's? Breek me de bek niet open, wat hij leuk vindt is echt niet mijn ding.
We hebben andere interesses, totaal andere karakters, andere ambities, vaak een heel andere mening en kijk op mensen. De enige dingen die echt hetzelfde zijn? Ons gevoel voor humor en onze liefde voor elkaar. En het feit dat we de ander voor de volle 100% accepteren om wie hij/zij is.
Hij laat mij zijn, ik laat hem zijn.
Tja, ik had toen ik hem leerde kennen 1 hond en 1 paard. We hebben daarna samen nog een teefje en reutje als Herplaatsers in ons gezin opgenomen en een pony gekocht, het andere paard is een rijpaard voor mij in bruikleen. De paarden waren mijn hobby, maar hij gaat graag mee naar de boerderij. En soms ook niet, dan ga ik lekker zelf rommelen. Maar als hij er is, vindt hij de paarden leuk. Hij haalt zelfs zonder problemen onze ruigste Arabische volbloed van stal (waar iedereen bang voor is) en zegt regelmatig dat ie nog altijd droomt van zijn eigen Belgische Trekpaard. Eén hond moest en zou hij hebben en om die te krijgen hebben we allebei veel moeite gedaan.
Ik ga er daarom vanuit dat hij de dieren net zo leuk vindt.
Het klikte juist in het begin zo erg omdat we allebei veel van dieren, vette auto's en vrachtwagens houden. Volgens hem was ik de eerste vrouw die zijn leven als trucker accepteerde en de liefde voor de weg begreep.
Al mijn hobby's vindt Mr Nilsson 3 keer niks.
Zijn hobby's? Breek me de bek niet open, wat hij leuk vindt is echt niet mijn ding.
We hebben andere interesses, totaal andere karakters, andere ambities, vaak een heel andere mening en kijk op mensen. De enige dingen die echt hetzelfde zijn? Ons gevoel voor humor en onze liefde voor elkaar. En het feit dat we de ander voor de volle 100% accepteren om wie hij/zij is.
Hij laat mij zijn, ik laat hem zijn.
Tja, ik had toen ik hem leerde kennen 1 hond en 1 paard. We hebben daarna samen nog een teefje en reutje als Herplaatsers in ons gezin opgenomen en een pony gekocht, het andere paard is een rijpaard voor mij in bruikleen. De paarden waren mijn hobby, maar hij gaat graag mee naar de boerderij. En soms ook niet, dan ga ik lekker zelf rommelen. Maar als hij er is, vindt hij de paarden leuk. Hij haalt zelfs zonder problemen onze ruigste Arabische volbloed van stal (waar iedereen bang voor is) en zegt regelmatig dat ie nog altijd droomt van zijn eigen Belgische Trekpaard. Eén hond moest en zou hij hebben en om die te krijgen hebben we allebei veel moeite gedaan.
Ik ga er daarom vanuit dat hij de dieren net zo leuk vindt.
Het klikte juist in het begin zo erg omdat we allebei veel van dieren, vette auto's en vrachtwagens houden. Volgens hem was ik de eerste vrouw die zijn leven als trucker accepteerde en de liefde voor de weg begreep.
woensdag 18 maart 2009 om 13:39
quote:Nastik schreef op 18 maart 2009 @ 13:32:
[...]
Nu doet ie in feite niks verkeerd. Der is niks mis met hem. Behalve dan dat niks hem echt lijkt te deren. Geen enorme blijdschap, maar ook geen verdriet, of een keertje boos.
Wanneer je je iegen posts nog een leest zie je dat dit niet waar is.
Zijn vrachtwagen, werk, dochter en jou deren hem wel degelijk. Hij toont dat alleenniet op de manier die jij zou willen of gewend bent. Ligt dat aan hem of aan jou?
[...]
Nu doet ie in feite niks verkeerd. Der is niks mis met hem. Behalve dan dat niks hem echt lijkt te deren. Geen enorme blijdschap, maar ook geen verdriet, of een keertje boos.
Wanneer je je iegen posts nog een leest zie je dat dit niet waar is.
Zijn vrachtwagen, werk, dochter en jou deren hem wel degelijk. Hij toont dat alleenniet op de manier die jij zou willen of gewend bent. Ligt dat aan hem of aan jou?
woensdag 18 maart 2009 om 13:41
quote:sjoba schreef op 18 maart 2009 @ 13:35:
[quote]Oriane schreef op 18 maart 2009 @ 13:31:
Ik heb geen 'ouder-kind' relatie met mijn man. Alleen omdat hij introvert is? Wat een nonsens. Die van mij is een rots in de branding waar ik op kan leunen omdat hij me in alles steunt wat ik wil ondernemen en me daarin ook motiveert. Daarnaast is hij er altijd voor me. Heeft weinig met een 'ouder-kind' relatie te maken. Daarbij is ons sexleven erg oke wat ook niet in een 'ouder-kind' relatie hoort omdat ik geen sex kan hebben met iemand die ik niet als gelijkwaardig zie.
Ik denk dat dit het grote verschil is met jouw man en die van TO. Als hij lijkt op mijn vader komt hij niet verder dan: Ik ben trots op je. Leuk, maar verder geen enkele inhoudelijke betrokkenheid. En dat is geen desinteresse, het komt gewoon niet in hem op om verder te vragen.Oriane, jouw man motiveerd jou tenminste om de dingen te ondernemen die jouw gelukkig maken. Ik denk dat mijn man dat doet door alles oké te vinden. Terwijl ik zo'n behoefte heb aan praten over de dingen, plannen maken....
[quote]Oriane schreef op 18 maart 2009 @ 13:31:
Ik heb geen 'ouder-kind' relatie met mijn man. Alleen omdat hij introvert is? Wat een nonsens. Die van mij is een rots in de branding waar ik op kan leunen omdat hij me in alles steunt wat ik wil ondernemen en me daarin ook motiveert. Daarnaast is hij er altijd voor me. Heeft weinig met een 'ouder-kind' relatie te maken. Daarbij is ons sexleven erg oke wat ook niet in een 'ouder-kind' relatie hoort omdat ik geen sex kan hebben met iemand die ik niet als gelijkwaardig zie.
Ik denk dat dit het grote verschil is met jouw man en die van TO. Als hij lijkt op mijn vader komt hij niet verder dan: Ik ben trots op je. Leuk, maar verder geen enkele inhoudelijke betrokkenheid. En dat is geen desinteresse, het komt gewoon niet in hem op om verder te vragen.Oriane, jouw man motiveerd jou tenminste om de dingen te ondernemen die jouw gelukkig maken. Ik denk dat mijn man dat doet door alles oké te vinden. Terwijl ik zo'n behoefte heb aan praten over de dingen, plannen maken....
