Werk & Studie
alle pijlers
Wil ik dit nog wel (onderwijs)
dinsdag 20 november 2018 om 18:51
... En wat kan ik dan in 's hemelsnaam gaan doen?
Een korte achtergrond. Ik werk nu 4 jaar in het onderwijs. Twee jaar vooral vervanging, afgelopen twee jaar op twee verschillende scholen gewerkt. Op de eerste school ging het niet lekker. Leerlingen waren brutaal tot het grove aan toe, er werd veel gepest en ik voelde mij niet gesteund door de leiding. Nu werk ik enkele maanden op een andere school, maar het gebeurt mij weer. En weer doet de leiding niks. Ik probeer aan de band te werken, leerlingen mogen bij mij veel, maar grove taal, aanvallend gedrag is meteen een uitstuurbrief. Die geef ik blijkbaar teveel, en ergens weet ik dat ook wel, maar ik trek het steeds slechter.
Kinderen van nu zijn ontzettend veeleisend. Ze willen overal het laatste woord, en weigeren te accepteren dat iets fout is, tot geschreeuw aan toe. Mail je de ouders over hun gedrag, dan krijg je als docent nog op je kop dat je geen rekening houdt met hun adhd/ass/odd. Want dat geeft een kind natuurlijk de vrijbrief om de les te storen, spullen van een medeleerling af te pakken, of de docent uit te schelden.
Ik ben eerstegraads en geef les op de havo, niet de doelgroep waar je van verwacht uitgescholden te worden voor k*hoer en andere 'mooie' termen. Ik ga met steeds meer tegenzin naar school. Laatst had ik langdurigere klachten na een operatie (waarmee ik wel geacht werd te werken), en ik merkte dat ik nog sneller geirriteerd raakte. Vandaag kreeg ik te horen dat ik niet goed functioneer de afgelopen tijd, en moet veranderen. Ik ben het ermee eens, ik was ook erg fel, maar ik ga nu twijfelen of ik het wel wíl,
Is het mij wel waard om soms met knallende koppijn en een vervelend gevoel te gaan slapen? De stress, het gevoel dat je niks bakt van je vak, De leiding die zogenaamd achter je staat maar ook niet, want de leerlingen brengen immers het geld binnen. Natuurlijk heb ik ook veel schatjes in mijn lessen, maar die raken vaak ondergesneeuwd door het gedram van de luide minderheid.
Als ik niet op deze school kan blijven volgend jaar ben ik bang dat ik gewoon echt niet meer verder wil. Blijkbaar ben ik, ondanks mijn bevoegdheid, gewoon niet geschikt, te streng, betrek ik alles te erg op mijzelf. Ik zit mezelf zo erg op te vreten op het moment, ik weet niet waar ik moet beginnen om de sfeer weer te verbeteren, om wat meer rust te creeeren in mijn hoofd, en al die andere problemen die ik tig keer per week van collega's meekrijg.
Maar wat moet ik dan? Ik heb een moderne Vreemde Taal gestudeerd, ik heb al die tijd alles in het onderwijs gedaan, van bijlessen in een huiswerkinstituut tot lesgeven zelf. Ooit heb ik nog kort in het klantcontact gewerkt, maar als ik iets nog erger haat is het volwassenen die mij uitschelden. Vertalen zou ik een onbetaalbare derde Master moeten halen, idem voor Tolken. Een tekstbureau neemt mij vast ook niet aan. Of een kantoorbaan met ' wo-werk- en-denkniveau? Moet men daar niet ook minstens 5 jaar ervaring voor hebben in de branche?
Ik weet het ook even niet meer....
Een korte achtergrond. Ik werk nu 4 jaar in het onderwijs. Twee jaar vooral vervanging, afgelopen twee jaar op twee verschillende scholen gewerkt. Op de eerste school ging het niet lekker. Leerlingen waren brutaal tot het grove aan toe, er werd veel gepest en ik voelde mij niet gesteund door de leiding. Nu werk ik enkele maanden op een andere school, maar het gebeurt mij weer. En weer doet de leiding niks. Ik probeer aan de band te werken, leerlingen mogen bij mij veel, maar grove taal, aanvallend gedrag is meteen een uitstuurbrief. Die geef ik blijkbaar teveel, en ergens weet ik dat ook wel, maar ik trek het steeds slechter.
Kinderen van nu zijn ontzettend veeleisend. Ze willen overal het laatste woord, en weigeren te accepteren dat iets fout is, tot geschreeuw aan toe. Mail je de ouders over hun gedrag, dan krijg je als docent nog op je kop dat je geen rekening houdt met hun adhd/ass/odd. Want dat geeft een kind natuurlijk de vrijbrief om de les te storen, spullen van een medeleerling af te pakken, of de docent uit te schelden.
Ik ben eerstegraads en geef les op de havo, niet de doelgroep waar je van verwacht uitgescholden te worden voor k*hoer en andere 'mooie' termen. Ik ga met steeds meer tegenzin naar school. Laatst had ik langdurigere klachten na een operatie (waarmee ik wel geacht werd te werken), en ik merkte dat ik nog sneller geirriteerd raakte. Vandaag kreeg ik te horen dat ik niet goed functioneer de afgelopen tijd, en moet veranderen. Ik ben het ermee eens, ik was ook erg fel, maar ik ga nu twijfelen of ik het wel wíl,
Is het mij wel waard om soms met knallende koppijn en een vervelend gevoel te gaan slapen? De stress, het gevoel dat je niks bakt van je vak, De leiding die zogenaamd achter je staat maar ook niet, want de leerlingen brengen immers het geld binnen. Natuurlijk heb ik ook veel schatjes in mijn lessen, maar die raken vaak ondergesneeuwd door het gedram van de luide minderheid.
Als ik niet op deze school kan blijven volgend jaar ben ik bang dat ik gewoon echt niet meer verder wil. Blijkbaar ben ik, ondanks mijn bevoegdheid, gewoon niet geschikt, te streng, betrek ik alles te erg op mijzelf. Ik zit mezelf zo erg op te vreten op het moment, ik weet niet waar ik moet beginnen om de sfeer weer te verbeteren, om wat meer rust te creeeren in mijn hoofd, en al die andere problemen die ik tig keer per week van collega's meekrijg.
Maar wat moet ik dan? Ik heb een moderne Vreemde Taal gestudeerd, ik heb al die tijd alles in het onderwijs gedaan, van bijlessen in een huiswerkinstituut tot lesgeven zelf. Ooit heb ik nog kort in het klantcontact gewerkt, maar als ik iets nog erger haat is het volwassenen die mij uitschelden. Vertalen zou ik een onbetaalbare derde Master moeten halen, idem voor Tolken. Een tekstbureau neemt mij vast ook niet aan. Of een kantoorbaan met ' wo-werk- en-denkniveau? Moet men daar niet ook minstens 5 jaar ervaring voor hebben in de branche?
Ik weet het ook even niet meer....
anoniem_379108 wijzigde dit bericht op 20-11-2018 21:20
0.03% gewijzigd
donderdag 29 november 2018 om 20:44
Heb het gelezen. Kwam neer op oprechte interesse in je leerlingen. En dat kan je niet veinzen want daar prikken ze zo doorheen.Sofietje1983 schreef: ↑29-11-2018 20:40Precies. En door verder te kijken dan dat vervelende gedrag. Even doorheen prikken zeg maar.
De rest toch weer weggehaald. Misschien te herkenbaar en dat voor iemand die toch niet horen wil wat anderen te zeggen hebben
donderdag 29 november 2018 om 20:44
Dat en soms ontzettend leerzaam en soms denk ik ‘oh, dit moet ik in deze klas echt nooit meer zo doen
‘Maar dat vind ik ook de lol
donderdag 29 november 2018 om 20:50
donderdag 29 november 2018 om 20:59
Oh, dat is lastig zo!
Vaak stomme inschattingsfouten door te denken dat deze klas iets gedragsmatig wel aankan, maar het helemaal niet aan bleek te kunnen. En ik dus keihard moet werken om de boel weer in goede banen te leiden
Of een stomme woordgrap die totaal verkeerd begrepen wordt, doordat het letterlijk wordt genomen.
In ieder geval wel altijd een fout van mij, ik had namelijk beter moeten weten
donderdag 29 november 2018 om 21:00
Ik denk dat ik jou vroeger dolgraag als docent zou hebben gehadNemaìn’ schreef: ↑29-11-2018 20:59Oh, dat is lastig zo!
Vaak stomme inschattingsfouten door te denken dat deze klas iets gedragsmatig wel aankan, maar het helemaal niet aan bleek te kunnen. En ik dus keihard moet werken om de boel weer in goede banen te leiden
Of een stomme woordgrap die totaal verkeerd begrepen wordt, doordat het letterlijk wordt genomen.
In ieder geval wel altijd een fout van mij, ik had namelijk beter moeten weten
donderdag 29 november 2018 om 21:02
NoPepsiPlease schreef: ↑29-11-2018 20:59Tijdens het "rommelpieten" vullingen voor vulpennen over de grond strooien. *facepalm*
Dat is best dom
donderdag 29 november 2018 om 21:03
donderdag 29 november 2018 om 21:04
Ik doe toevallig weer een avondje mee op het forum en zie twee best zware berichten van jouw hand, waar ik nu even gecombineerd op ga reageren, als je dat ok vindt. Dat je niet lekker in je vel zit is duidelijk en dat is vervelend, maar ik zou daar niet per se het onderwijs of het ontbreken van een relatie de schuld van geven.
Bepaalde dingen die je zegt herken ik wel hoor. Ik heb ook lang geen partner gehad en voelde me dan ook altijd een beetje verloren. Opmerkingen als 'je moet eerst alleen gelukkig zijn' of 'een partner is geen invulling maar aanvulling' had ik altijd een broertje dood aan. Ik had altijd al, echt als jonge puber al, een sterk verlangen om me 's avonds tegen een geliefde aan te schuren, te praten over de dag, te knuffelen. Ik heb nu al een paar jaar een partner waarmee ik zielsgelukkig ben en het maakt me echt een rijker mens. Ik ben veel gelukkiger, lichter van geest, en energieker. Alleen zijn maakt me somber. Dus wat dat betreft; ik snap heel goed dat je dat zoekt. Hoe je zo opeens de ware vinden kan, daar kan ik je niks zinnigs over zeggen natuurlijk, dat moet gewoon gebeuren. Maar ik las dat een andere forummer je had aangeraden gewoon te genieten van de dates, lekker leuke dingen te doen. Beter een avond naar de film dan alleen thuis hangen toch? Dat zou ik je ook aanraden. Ga er gewoon op uit met leuke (of minder leuke) dates, heb een gezellige avond.
Dan het onderwijs. Ik werk zelf ook in het onderwijs en ja, leerlingen kunnen je leven zwaar maken, zeker in de eerste jaren dat je er rond loopt. Maar bijna geen enkel kind is 'slecht' of 'niet leuk'. Als je wilt investeren, is tijd je beste investering. Geef het tijd, en je zult zien dat het makkelijker zal gaan. Jij wordt er beter in, de leerlingen leren je beter kennen en je leert de school en de cultuur beter kennen. Maargoed, je geeft zelf aan dat je misschien uberhaupt geen onderwijzer wil zijn - wat dan wel? Je hoeft niet per se op masterniveau te zoeken he? Al heb je 10 masters, dat zegt niet zoveel als je ongelukkig bent. Een vriendin van mij is met een PhD op zak naar de koksschool gegaan (MBO opleiding dus). Elke woensdagmiddag en avond, naast haar 36 uur-op 4 dagen-baan. Maar wat werd ze er gelukkig van. Ze is nu lunchkok in een prachtig restaurant en ze heeft een aardige klap salaris in moeten leveren, maar ze is zo blij met deze keuze. Dit past bij haar, ondanks dat het niet hoogopgeleid is (waar ze wel altijd naar zocht). Het mindere salaris vangt ze op door iedere dag lekker op werk te lunchen en dineren, dus boodschappen doet ze nauwelijks meer, en iets zuiniger te leven qua levensstijl (niet meer de deur uit voor n koffietje maar lekker bij n vriendin thuis). En minder geld zegt haar weinig nu zo zoveel beter in haar vel zit. Ik bedoel maar te zeggen; er zijn andere mogelijkheden dan op zoek naar een 9-5 kantoorbaan op HBO/WO niveau.
Ik wens je veel sterkte in deze donkere tijden. Je alleen voelen en elke dag klassen pubers waarmee je niet echt een band hebt begeleiden is niet niks. Sterkte!
Bepaalde dingen die je zegt herken ik wel hoor. Ik heb ook lang geen partner gehad en voelde me dan ook altijd een beetje verloren. Opmerkingen als 'je moet eerst alleen gelukkig zijn' of 'een partner is geen invulling maar aanvulling' had ik altijd een broertje dood aan. Ik had altijd al, echt als jonge puber al, een sterk verlangen om me 's avonds tegen een geliefde aan te schuren, te praten over de dag, te knuffelen. Ik heb nu al een paar jaar een partner waarmee ik zielsgelukkig ben en het maakt me echt een rijker mens. Ik ben veel gelukkiger, lichter van geest, en energieker. Alleen zijn maakt me somber. Dus wat dat betreft; ik snap heel goed dat je dat zoekt. Hoe je zo opeens de ware vinden kan, daar kan ik je niks zinnigs over zeggen natuurlijk, dat moet gewoon gebeuren. Maar ik las dat een andere forummer je had aangeraden gewoon te genieten van de dates, lekker leuke dingen te doen. Beter een avond naar de film dan alleen thuis hangen toch? Dat zou ik je ook aanraden. Ga er gewoon op uit met leuke (of minder leuke) dates, heb een gezellige avond.
Dan het onderwijs. Ik werk zelf ook in het onderwijs en ja, leerlingen kunnen je leven zwaar maken, zeker in de eerste jaren dat je er rond loopt. Maar bijna geen enkel kind is 'slecht' of 'niet leuk'. Als je wilt investeren, is tijd je beste investering. Geef het tijd, en je zult zien dat het makkelijker zal gaan. Jij wordt er beter in, de leerlingen leren je beter kennen en je leert de school en de cultuur beter kennen. Maargoed, je geeft zelf aan dat je misschien uberhaupt geen onderwijzer wil zijn - wat dan wel? Je hoeft niet per se op masterniveau te zoeken he? Al heb je 10 masters, dat zegt niet zoveel als je ongelukkig bent. Een vriendin van mij is met een PhD op zak naar de koksschool gegaan (MBO opleiding dus). Elke woensdagmiddag en avond, naast haar 36 uur-op 4 dagen-baan. Maar wat werd ze er gelukkig van. Ze is nu lunchkok in een prachtig restaurant en ze heeft een aardige klap salaris in moeten leveren, maar ze is zo blij met deze keuze. Dit past bij haar, ondanks dat het niet hoogopgeleid is (waar ze wel altijd naar zocht). Het mindere salaris vangt ze op door iedere dag lekker op werk te lunchen en dineren, dus boodschappen doet ze nauwelijks meer, en iets zuiniger te leven qua levensstijl (niet meer de deur uit voor n koffietje maar lekker bij n vriendin thuis). En minder geld zegt haar weinig nu zo zoveel beter in haar vel zit. Ik bedoel maar te zeggen; er zijn andere mogelijkheden dan op zoek naar een 9-5 kantoorbaan op HBO/WO niveau.
Ik wens je veel sterkte in deze donkere tijden. Je alleen voelen en elke dag klassen pubers waarmee je niet echt een band hebt begeleiden is niet niks. Sterkte!
donderdag 29 november 2018 om 21:08
NoPepsiPlease schreef: ↑29-11-2018 20:59Tijdens het "rommelpieten" vullingen voor vulpennen over de grond strooien. *facepalm*
sorry maar dat vind ik best grappig
donderdag 29 november 2018 om 21:16
donderdag 29 november 2018 om 21:19
Ik sta sinds dit schooljaar voor de klas (eerst wat anders gedaan) en ik heb drie dingen geleerd:NoPepsiPlease schreef: ↑29-11-2018 20:30
Ik werk in het PO en het zijn altijd dezelfde leerkrachten die "prinsjes en prinsesjes" in de klas hebben. Die "respectloze ouders" tegen komen. Waar de kinderen "Gewoon niet willen". Ik heb daar nooit last van. En heel eerlijk: dat ligt aan mezelf. Omdat ik , ook nu ik bijna 10 jaar voor de klas sta, me bij steeds blijf afvragen " Wat doe ik waardoor dit kind/ deze ouder zo reageert". Als je niet bereid bent om dat te doen is het antwoord op je vraag: nee, je wil niet in het onderwijs blijven. Hoe leuk je vak ook is. Dan ga je daar maar mensen in de kroeg mee vervelen.
- ik moet eerst naar mezelf kijken voor ik naar leerlingen wijs als een les niet loopt;
- ik moet mezelf zijn als ik lesgeef, leerlingen prikken er zo doorheen als ik dat niet doe;
- iedere les begint iedereen met een schone lei, ook al was je tijdens de vorige les een etter.
Ik heb ook al een paar keer excuus aan leerlingen/klassen aangeboden voor dingen die ik achteraf gezien verkeerd heb aangepakt en leg uit dat dit dus aan mij lag. Gevolg, leerlingen geven aan dat ze mijn lessen leuk vinden (zelfs op maandag om 16:30) en dat ze mijn manier van lesgeven fijn vinden. Ik heb daardoor al eens een paar keer met tranen in mijn ogen in de auto gezeten. Juist omdat die complimenten gemeend zijn en soms net van dat 'ettertje' komen.
Valhalla! Where the brave may live Forever!
donderdag 29 november 2018 om 21:19
Tante_Ans schreef: ↑29-11-2018 21:16Weet nog wel in mijn (keer kortstondige) carrière als docent dat ik een keer met een stapel lesboeken het lokaal inliep. en een leerling zei boe (of zoiets dergelijks) en daar schrok ik zo van, dat ik die stapel van 32 boeken recht op mn tenen liet vallen en het mij een gebroken teen opleverde.
Wat heerlijk al die blunders.
donderdag 29 november 2018 om 21:24
Juist! Als je dat kan inzien ben je naar mijn mening een goede docent! Ik laat de studenten soms meeluisteren naar mijn onzekerheden. Niet om complimenten te vissen, maar om samen tot een oplossing te komen of om te laten zien dat onzekerheid oké is. Maar ook dat je wil en dat je er écht bent voor hen en het samen met hen tot een goed einde wil brengen.V1k1ng schreef: ↑29-11-2018 21:19Ik sta sinds dit schooljaar voor de klas (eerst wat anders gedaan) en ik heb drie dingen geleerd:
- ik moet eerst naar mezelf kijken voor ik naar leerlingen wijs als een les niet loopt;
- ik moet mezelf zijn als ik lesgeef, leerlingen prikken er zo doorheen als ik dat niet doe;
- iedere les begint iedereen met een schone lei, ook al was je tijdens de vorige les een etter.
Ik heb ook al een paar keer excuus aan leerlingen/klassen aangeboden voor dingen die ik achteraf gezien verkeerd heb aangepakt en leg uit dat dit dus aan mij lag. Gevolg, leerlingen geven aan dat ze mijn lessen leuk vinden (zelfs op maandag om 16:30) en dat ze mijn manier van lesgeven fijn vinden. Ik heb daardoor al eens een paar keer met tranen in mijn ogen in de auto gezeten. Juist omdat die complimenten gemeend zijn en soms net van dat 'ettertje' komen.
donderdag 29 november 2018 om 21:26
Hahahaha.Tante_Ans schreef: ↑29-11-2018 21:16Weet nog wel in mijn (keer kortstondige) carrière als docent dat ik een keer met een stapel lesboeken het lokaal inliep. en een leerling zei boe (of zoiets dergelijks) en daar schrok ik zo van, dat ik die stapel van 32 boeken recht op mn tenen liet vallen en het mij een gebroken teen opleverde.
Dat doet me denken aan vorig jaar. Eerste week na de zomervakantie. Mijn derde lesdag. Ik doe de deur van het klaslokaal dicht, maar er werkt iets tegen, dus ik zet wat extra kracht, aandacht gaat naar de klas. Hoor ik me toch een schreeuw. Zat de vinger van een meisje uit mijn klas tussen de deur. En ik dus harder dichttrekken. Oeioeioei, wat voelde ik me slecht.
Of de keer dat een leerling naar de wc wilde gaan. En we met het dictee gingen beginnen. En ze net pauze hadden gehad. In de bovenbouw. En er zich toen een plasje onder haar stoel vormde. En je dan dus een ouder moet bellen om schone kleding te brengen "want ze mocht van mij niet naar de wc..." *schaam, schaam*
donderdag 29 november 2018 om 21:38
Dit, je kwetsbaar opstellen (en dan dus niet al je persoonlijke problemen bespreken) kan echt wel wat opleveren.Suikerwafel schreef: ↑29-11-2018 21:24Juist! Als je dat kan inzien ben je naar mijn mening een goede docent! Ik laat de studenten soms meeluisteren naar mijn onzekerheden. Niet om complimenten te vissen, maar om samen tot een oplossing te komen of om te laten zien dat onzekerheid oké is. Maar ook dat je wil en dat je er écht bent voor hen en het samen met hen tot een goed einde wil brengen.
Ik vraag ook wel eens aan de klas wat zij nu van mij nodig hebben om doel X te behalen. Komen vaak echt goede dingen uit:)
donderdag 29 november 2018 om 22:46
Ik zit niet in het middelbaar onderwijs maar ik het basisonderwijs, niet voor de klas maar voor dingen eromheen waar er met kinderen gewerkt moet worden.NoPepsiPlease schreef: ↑29-11-2018 21:26
Dat doet me denken aan vorig jaar. Eerste week na de zomervakantie. Mijn derde lesdag. Ik doe de deur van het klaslokaal dicht, maar er werkt iets tegen, dus ik zet wat extra kracht, aandacht gaat naar de klas. Hoor ik me toch een schreeuw. Zat de vinger van een meisje uit mijn klas tussen de deur. En ik dus harder dichttrekken. Oeioeioei, wat voelde ik me slecht.
Of de keer dat een leerling naar de wc wilde gaan. En we met het dictee gingen beginnen. En ze net pauze hadden gehad. In de bovenbouw. En er zich toen een plasje onder haar stoel vormde. En je dan dus een ouder moet bellen om schone kleding te brengen "want ze mocht van mij niet naar de wc..." *schaam, schaam*
Voor deze twee, check en check. Ja, daar leer je wel van.
Kan je ook vertellen dat je bij "ik zie ik zie wat jij niet ziet en de kleur is...." even goed naar de kleur moet luisteren voor je iemand de beurt geeft. Wanneer de kleur bruin is en je geeft een getint kind de beurt ben je zo een scheldcannonade en tien beschuldigingen van racisme verder... Ook als je steeds hetzelfde rijtje afgaat en dit kind gewoon aan de beurt was.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
donderdag 29 november 2018 om 23:00
Verder doet wat jij schrijft en zegt me pijn aan mijn ogen en eigenlijk ook aan mijn hart.
Ze zijn zo leuk en ze zijn zo lief die lastige kinderen. Ze bieden uitdaging en het enige wat ze vaak willen is dat beetje aandacht. Als het niet goedschiks kan, dan maar kwaadschiks. Die 'leuke kinderen' zijn meestal maar saai vind ik, geen uitdaging. Een lastig kind meekrijgen is leuk, het uitzoeken welke toon je moet hebben om ze mee te krijgen.
Ik heb weleens voor een groep 7 gestaan tijdens lunchtijd waar niemand meer wilde staan. Klas had veel meegemaakt als klas en sommige kinderen ook individueel. Er zaten een stel jongens in die gewoon weigerden te luisteren. Dus de eerste dag eens gevraagd of ze echt zo lastig en vervelend waren. Volgens hen viel dat wel mee, ze wilden alleen andere dingen. Heel gesprek over wat zij wilden en wat kon binnen de regels van de school. Dus ook nieuwe regels tussen ons afgesproken. Een ervan was dat ik als ze niet zouden luisteren de klas met ze zou aanvegen.
Hoe ik dat ging doen vroeg er eentje, dus ik zeg dat hij moest komen en voor me op de grond moest komen liggen. Hij deed dat, uit nieuwsgierigheid denk ik. En ik heb hem bij zijn benen gepakt en met hem het lokaal aangeveegd. Dat was grappig want dat lijkt op stoeien. Er stond al snel een rijtje, 'ik ook, ik ook' te roepen.
Nooit echt problemen gehad met die klas, sterker nog, toen ik toen ze in groep 8 zaten 4 maanden op reis was en daarna terug kwam kwamen de grootste etters me als eerste begroeten.
Nu snap ik ook wel dat je dit soort dingen als leraar niet kunt doen. Maar feit blijft dat jij op zoek moet naar de manier om ze mee te krijgen. Zij moeten niet op zoek naar motivatie. Daarom ben jij de docent, om hun te begeleiden.
Schrijf bijvoorbeeld een na elke les op wat er leuk is aan een ettertje, vijf dingen. En dan niet steeds hetzelfde, als je niet verder komt dan drie dingen zal je dus net hem in gesprek moeten om meer dingen te bedenken. Leer hem kennen, beter dan die jongen die niet luistert. Zie er een uitdaging in in plaats van een probleem. Daar heb jijzelf meer aan en je leerlingen ook.
Ze zijn zo leuk en ze zijn zo lief die lastige kinderen. Ze bieden uitdaging en het enige wat ze vaak willen is dat beetje aandacht. Als het niet goedschiks kan, dan maar kwaadschiks. Die 'leuke kinderen' zijn meestal maar saai vind ik, geen uitdaging. Een lastig kind meekrijgen is leuk, het uitzoeken welke toon je moet hebben om ze mee te krijgen.
Ik heb weleens voor een groep 7 gestaan tijdens lunchtijd waar niemand meer wilde staan. Klas had veel meegemaakt als klas en sommige kinderen ook individueel. Er zaten een stel jongens in die gewoon weigerden te luisteren. Dus de eerste dag eens gevraagd of ze echt zo lastig en vervelend waren. Volgens hen viel dat wel mee, ze wilden alleen andere dingen. Heel gesprek over wat zij wilden en wat kon binnen de regels van de school. Dus ook nieuwe regels tussen ons afgesproken. Een ervan was dat ik als ze niet zouden luisteren de klas met ze zou aanvegen.
Hoe ik dat ging doen vroeg er eentje, dus ik zeg dat hij moest komen en voor me op de grond moest komen liggen. Hij deed dat, uit nieuwsgierigheid denk ik. En ik heb hem bij zijn benen gepakt en met hem het lokaal aangeveegd. Dat was grappig want dat lijkt op stoeien. Er stond al snel een rijtje, 'ik ook, ik ook' te roepen.
Nooit echt problemen gehad met die klas, sterker nog, toen ik toen ze in groep 8 zaten 4 maanden op reis was en daarna terug kwam kwamen de grootste etters me als eerste begroeten.
Nu snap ik ook wel dat je dit soort dingen als leraar niet kunt doen. Maar feit blijft dat jij op zoek moet naar de manier om ze mee te krijgen. Zij moeten niet op zoek naar motivatie. Daarom ben jij de docent, om hun te begeleiden.
Schrijf bijvoorbeeld een na elke les op wat er leuk is aan een ettertje, vijf dingen. En dan niet steeds hetzelfde, als je niet verder komt dan drie dingen zal je dus net hem in gesprek moeten om meer dingen te bedenken. Leer hem kennen, beter dan die jongen die niet luistert. Zie er een uitdaging in in plaats van een probleem. Daar heb jijzelf meer aan en je leerlingen ook.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
donderdag 29 november 2018 om 23:12
Ik heb ook jarenlang de kieteldood gegeven als ik voelde dat ik boos werd en wilde dat ze ergens mee ophielden. Gewoon steeds weer kietelen tot het gedrag stopte.
Werkte totdat ze doorkregen dat ik ook niet tegen kietelen kon. Want dan gaan ze je terugpakken.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
vrijdag 30 november 2018 om 06:47
Vorige week stuurde ik al, ga iets anders doen. Doe een uitgebreide test om te kijken waar jij geschikt voor bent
Jij vindt werken voor de klas echt niet leuk, je mist echt een essentieel stukje wat je nodig hebt om steeds het goede te blijven zien, of het vermogen om een situatie op een goede manier om te buigen.
Stop ermee!
(Ik vind het echt heel naar voor de leerlingen die bij jou buiten de boot vallen. Zij hebben ook recht op goed/leuk onderwijs)
Jij vindt werken voor de klas echt niet leuk, je mist echt een essentieel stukje wat je nodig hebt om steeds het goede te blijven zien, of het vermogen om een situatie op een goede manier om te buigen.
Stop ermee!
(Ik vind het echt heel naar voor de leerlingen die bij jou buiten de boot vallen. Zij hebben ook recht op goed/leuk onderwijs)
Alles komt goed
