Relaties
alle pijlers
slaan?
woensdag 18 maart 2009 om 22:16
Hallo ,
Korte presentatie; Ik, man van 43 leef, sinds 5 jaar, met mijn vriendin. Zij is erg temperamentvol en soms slaat dat een beetje verkeerd. Als ze erg kwaad is valt ze me aan, letterlijk dus,(Dit gebeurt geregeld, ongeveer een keer per twee maanden.) Ze heeft me zelfs een paar keer gebeten. Gelukkig ben ik sterker dus kan ik haar van me afduwen en het huis uitlopen. Als ik dan de deur uitloopt roept ze me vaak nog iets beledigends na.
Ik zal even in het midden laten waarom we conflicten hebben, Mijn vraag is of er meer dames zijn die hun partner letterlijk te lijf gaan. Bij voorbaat dank voor eventuele reacties.
Korte presentatie; Ik, man van 43 leef, sinds 5 jaar, met mijn vriendin. Zij is erg temperamentvol en soms slaat dat een beetje verkeerd. Als ze erg kwaad is valt ze me aan, letterlijk dus,(Dit gebeurt geregeld, ongeveer een keer per twee maanden.) Ze heeft me zelfs een paar keer gebeten. Gelukkig ben ik sterker dus kan ik haar van me afduwen en het huis uitlopen. Als ik dan de deur uitloopt roept ze me vaak nog iets beledigends na.
Ik zal even in het midden laten waarom we conflicten hebben, Mijn vraag is of er meer dames zijn die hun partner letterlijk te lijf gaan. Bij voorbaat dank voor eventuele reacties.
woensdag 18 maart 2009 om 23:53
Ach, ik heb in mijn kennissenkring al eens zoiets meegemaakt, het komt meestal voort uit jaloezie, en het wordt doorgaans steeds erger!
De man die ik kende is pas weggegaan toen zij iets door de glazen ruit van de douche-ombouw gooide en hij met zijn blote voeten in de glasscherven stond, toen drong het bij hem pas door dat hij echt in gevaar was.
De man die ik kende is pas weggegaan toen zij iets door de glazen ruit van de douche-ombouw gooide en hij met zijn blote voeten in de glasscherven stond, toen drong het bij hem pas door dat hij echt in gevaar was.
donderdag 19 maart 2009 om 00:30
Dames! en heren? Bedankt voor uw reacties.
Mijn vriendin is inderdaad erg jaloers. De ruzies kunnen over de meest onbenullige dingen gaan. Een kleinigheidje die een soort dominoreactie in haar gedachtengang teweeg brengt om vervolgens bij een geheel ander iets terecht te komen. Vaak is het dan wel zo dat ze me dingen verwijt die we al lang geleden gebeurd zijn. Er zit dan weinig ontwikkeling in zo'n ruzie. Ik kan het eigenlijk, helaas, niet eens argumenteren noemen.
Ik vind het zelf altijd vreemd dat ze zich zo laat meeslepen door haar stemming, terwijl ze gezoon erg intelligent is.
Zelf ken ik absoluut geen geweld van huis uit. Zij helaas wel.
Gewoon weggaan en wegblijven van mijn kant kan nare gevolgen hebben.
Ik huurde afgelopen zomer een kamer, maar ontdekte vlug dat ze, klinkt vreemd, absoluut niet was voorbereid op een situatie zonder mij.( hoewel ze vaak zegt, donder op en kom niet terug enz. ) Ze sliep slecht, at weinig, belde elke dag, verloor gewicht en maakte opmerkingen over z...moord. Dus na twee maanden ging ik weer terug bij haar.Ik ben, klinkt misschien arrogant, een erg groot deel van haar leven.
Als ik een tijdelijke separatie voorstel (Dit lijkt me een redelijk goed idee) reageert ze ook erg negatief, in de geest van; 'Als je weggaat is het helemaal over, en verdwijn vanavond dan maar' Dit maakt het bijna onmogelijk voor mij om met een beetje serieus onderdak te zoeken etc. Misschien herkent iemand dit gedrag?
Mijn vriendin is inderdaad erg jaloers. De ruzies kunnen over de meest onbenullige dingen gaan. Een kleinigheidje die een soort dominoreactie in haar gedachtengang teweeg brengt om vervolgens bij een geheel ander iets terecht te komen. Vaak is het dan wel zo dat ze me dingen verwijt die we al lang geleden gebeurd zijn. Er zit dan weinig ontwikkeling in zo'n ruzie. Ik kan het eigenlijk, helaas, niet eens argumenteren noemen.
Ik vind het zelf altijd vreemd dat ze zich zo laat meeslepen door haar stemming, terwijl ze gezoon erg intelligent is.
Zelf ken ik absoluut geen geweld van huis uit. Zij helaas wel.
Gewoon weggaan en wegblijven van mijn kant kan nare gevolgen hebben.
Ik huurde afgelopen zomer een kamer, maar ontdekte vlug dat ze, klinkt vreemd, absoluut niet was voorbereid op een situatie zonder mij.( hoewel ze vaak zegt, donder op en kom niet terug enz. ) Ze sliep slecht, at weinig, belde elke dag, verloor gewicht en maakte opmerkingen over z...moord. Dus na twee maanden ging ik weer terug bij haar.Ik ben, klinkt misschien arrogant, een erg groot deel van haar leven.
Als ik een tijdelijke separatie voorstel (Dit lijkt me een redelijk goed idee) reageert ze ook erg negatief, in de geest van; 'Als je weggaat is het helemaal over, en verdwijn vanavond dan maar' Dit maakt het bijna onmogelijk voor mij om met een beetje serieus onderdak te zoeken etc. Misschien herkent iemand dit gedrag?
donderdag 19 maart 2009 om 01:02
Ze slaat je en chanteert je, John. Deze kenmerken zijn typisch voor een mishandelaar.
Lees je posts nou eens na, je zit in een relatie volkomen doorspekt met agressie.
Hoe lang duurt het nog voor ze met een kapotte fles of mes achter je aan komt? Want weet je, dat gaat gebeuren. En dat weet jij ook.
Ga weg en blijf weg. Laat je niet chanteren. Jij kunt haar toch niet helpen.
Zoek hulp, via Steunpunt Huiselijk geweld of eventueel via je huisarts. Er zijn mensen die je kunnen helpen en alles weten van jouw situatie, want je bent -niet- de enige. Laat je helpen om je leven weer jouw eigendom te maken.
In mijn omgeving ken ik iemand die in een enigszins vergelijkbare situatie zat. Daar vlogen de borden en gereedschap door het huis, bewust naar diegene zijn hoofd, zaten de gaten in de deuren en was het een kwestie van opletten, weglopen en afweren. En weet je, die man is echt geen mietje en laat zeker van zich horen tijdens ruzies, verbaal.
Pas toen die relatie verbroken was en hij een nieuwe lief kreeg besefte hij pas weer dat zijn vorige vriendin een en al agressie was en dat dit dus niet in een relatie hoort.
Ruzie maken doet iedereen. Je partner fysiek iets aan (proberen) te doen is letterlijk gestoord.
Kies voor jezelf. Ga weg.
Lees je posts nou eens na, je zit in een relatie volkomen doorspekt met agressie.
Hoe lang duurt het nog voor ze met een kapotte fles of mes achter je aan komt? Want weet je, dat gaat gebeuren. En dat weet jij ook.
Ga weg en blijf weg. Laat je niet chanteren. Jij kunt haar toch niet helpen.
Zoek hulp, via Steunpunt Huiselijk geweld of eventueel via je huisarts. Er zijn mensen die je kunnen helpen en alles weten van jouw situatie, want je bent -niet- de enige. Laat je helpen om je leven weer jouw eigendom te maken.
In mijn omgeving ken ik iemand die in een enigszins vergelijkbare situatie zat. Daar vlogen de borden en gereedschap door het huis, bewust naar diegene zijn hoofd, zaten de gaten in de deuren en was het een kwestie van opletten, weglopen en afweren. En weet je, die man is echt geen mietje en laat zeker van zich horen tijdens ruzies, verbaal.
Pas toen die relatie verbroken was en hij een nieuwe lief kreeg besefte hij pas weer dat zijn vorige vriendin een en al agressie was en dat dit dus niet in een relatie hoort.
Ruzie maken doet iedereen. Je partner fysiek iets aan (proberen) te doen is letterlijk gestoord.
Kies voor jezelf. Ga weg.
donderdag 19 maart 2009 om 01:12
quote:JohnHolland schreef op 19 maart 2009 @ 00:30:
Ik huurde afgelopen zomer een kamer, maar ontdekte vlug dat ze, klinkt vreemd, absoluut niet was voorbereid op een situatie zonder mij.( hoewel ze vaak zegt, donder op en kom niet terug enz. ) Ze sliep slecht, at weinig, belde elke dag, verloor gewicht en maakte opmerkingen over z...moord. Dus na twee maanden ging ik weer terug bij haar.Ik ben, klinkt misschien arrogant, een erg groot deel van haar leven.
Dit is chantage en pure aandachttrekkerij. Mensen die echt over zelfmoord nadenken die praten er niet over. Ze speelt in op je gevoelige kant, denk je dat zij niet weet dat je toch wel terugkomt als ze zielig genoeg doet?
Dit lijkt ook precies op t verhaal van mannen die hun vrouw mishandelen. Eerst in elkaar trappen en dan jankend terugkrabbelen dat het ze spijt en toch zoveel van haar houden. Iedereen ziet in dat dit slecht is, maar wanneer een vrouw dr man mishandelt lijken mensen het een stuk normaler te vinden
Ik huurde afgelopen zomer een kamer, maar ontdekte vlug dat ze, klinkt vreemd, absoluut niet was voorbereid op een situatie zonder mij.( hoewel ze vaak zegt, donder op en kom niet terug enz. ) Ze sliep slecht, at weinig, belde elke dag, verloor gewicht en maakte opmerkingen over z...moord. Dus na twee maanden ging ik weer terug bij haar.Ik ben, klinkt misschien arrogant, een erg groot deel van haar leven.
Dit is chantage en pure aandachttrekkerij. Mensen die echt over zelfmoord nadenken die praten er niet over. Ze speelt in op je gevoelige kant, denk je dat zij niet weet dat je toch wel terugkomt als ze zielig genoeg doet?
Dit lijkt ook precies op t verhaal van mannen die hun vrouw mishandelen. Eerst in elkaar trappen en dan jankend terugkrabbelen dat het ze spijt en toch zoveel van haar houden. Iedereen ziet in dat dit slecht is, maar wanneer een vrouw dr man mishandelt lijken mensen het een stuk normaler te vinden
donderdag 19 maart 2009 om 01:59
quote:JohnHolland schreef op 19 maart 2009 @ 01:22:
MaryMonroe,
Inderdaad is het een vorm van chantage, maar het is een feit dat ze tijdens mijn twee maanden wegzijn, veel gewicht verloor, erg selfdestructief dus.
Dat is dus manipulatie. Ze weet dat wanneer je ziet dat het slecht gaat met haar, je weer terugkomt. En aangezien het werkt moet je ook niet gek staan te kijken als ze een overdosis paracetamol neemt (moet niet te echt zijn namelijk) of haar polsen doorsnijdt (maar oppervlakkig genoeg, ze wil namelijk niet echt dood, ze wil haar zin) wanneer je een tijdelijke break door zou zetten. Grote kans dat ze zelf het alarmnummer even belt, want gered wil ze wel worden, maar jij zal door het stof moeten, het is namelijk ALLEMAAL JOUW SCHULD! Later komen er excuses.. Ze weet het allemaal niet, ze bedoeld het niet zo, ze houdt ECHT van je, heus... Maar zij heeft het zo zwaar en zij hoopt zo dat je nog van haar houdt want zonder jou is ze niets.Zij, zij, zij.. Jij houdt rekening met haar, zij merkt dat. Vervolgens gaat het een tijdje goed. Dan laat je per ongeluk een scheet in haar richting en begint de ellende van voren af aan...
Maar verbreek je de relatie, hou er dan rekening mee dat dit gedrag ook niet zomaar over is. Ze zal waarschijnlijk van zich laten horen, aandacht trekken op elke manier die ze kent. Via, via hoor je geruchten bijvoorbeeld. En ineens stopt het. Dan blijkt dat ze het eigenlijk best redt zonder jou. Dat ze prima op gewicht kan blijven en zelfmoord komt niet eens in haar op.
Ik ben bang dat optie 2 wel de enige optie is, dit houdt geen mens vol.
MaryMonroe,
Inderdaad is het een vorm van chantage, maar het is een feit dat ze tijdens mijn twee maanden wegzijn, veel gewicht verloor, erg selfdestructief dus.
Dat is dus manipulatie. Ze weet dat wanneer je ziet dat het slecht gaat met haar, je weer terugkomt. En aangezien het werkt moet je ook niet gek staan te kijken als ze een overdosis paracetamol neemt (moet niet te echt zijn namelijk) of haar polsen doorsnijdt (maar oppervlakkig genoeg, ze wil namelijk niet echt dood, ze wil haar zin) wanneer je een tijdelijke break door zou zetten. Grote kans dat ze zelf het alarmnummer even belt, want gered wil ze wel worden, maar jij zal door het stof moeten, het is namelijk ALLEMAAL JOUW SCHULD! Later komen er excuses.. Ze weet het allemaal niet, ze bedoeld het niet zo, ze houdt ECHT van je, heus... Maar zij heeft het zo zwaar en zij hoopt zo dat je nog van haar houdt want zonder jou is ze niets.Zij, zij, zij.. Jij houdt rekening met haar, zij merkt dat. Vervolgens gaat het een tijdje goed. Dan laat je per ongeluk een scheet in haar richting en begint de ellende van voren af aan...
Maar verbreek je de relatie, hou er dan rekening mee dat dit gedrag ook niet zomaar over is. Ze zal waarschijnlijk van zich laten horen, aandacht trekken op elke manier die ze kent. Via, via hoor je geruchten bijvoorbeeld. En ineens stopt het. Dan blijkt dat ze het eigenlijk best redt zonder jou. Dat ze prima op gewicht kan blijven en zelfmoord komt niet eens in haar op.
Ik ben bang dat optie 2 wel de enige optie is, dit houdt geen mens vol.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
donderdag 19 maart 2009 om 06:45
Met het schaamrood op de kaken: ... Ik heb het één keer gedaan ja.. dat was toen ik ontdekte dat 'manlief' er verschillende 'neukies' op nahield. In een periode nota bene, die voor ons heel erg emotioneel was gezien een aantal sterfgevallen ed.
Toen heb ik mijn nagels in zijn nek gezet. Dusdanig hard dat er nu nog littekens zitten.
Je wilt in het midden laten warom jullie conflicten hebben, maar als het iets van die orde is, kan ik er dus wel begrip voor opbrengen vrees ik..
In elk geval: maak gebruik van de link v. stichting huiselijk geweld. Je kunt bij hen ook adviesgesprekken krijgen, alleen of met partner (voorkeur), en zelfs partnertherapie.
Toen heb ik mijn nagels in zijn nek gezet. Dusdanig hard dat er nu nog littekens zitten.
Je wilt in het midden laten warom jullie conflicten hebben, maar als het iets van die orde is, kan ik er dus wel begrip voor opbrengen vrees ik..
In elk geval: maak gebruik van de link v. stichting huiselijk geweld. Je kunt bij hen ook adviesgesprekken krijgen, alleen of met partner (voorkeur), en zelfs partnertherapie.
Computer says nooooo
donderdag 19 maart 2009 om 07:57
Ehm ja, ben mijn ex weleens aangevlogen. En heb vaak het gevoel als ik boos ben dat ik diegene echt wat aan wil doen.
Bijv als m'n vriend weer eens ergens niet over na heeft gedacht, dat ik m een knal wil geven. Ik doe het niet, dat even voor de duidelijkheid.
Ik ben weleens zo fel dat hij ervan schrikt en gaat huilen. Hij is onzeker en denkt dan gelijk dat ik bij hem wegga. Hij weet dus niet goed om te gaan met mijn buien.
Bijv als m'n vriend weer eens ergens niet over na heeft gedacht, dat ik m een knal wil geven. Ik doe het niet, dat even voor de duidelijkheid.
Ik ben weleens zo fel dat hij ervan schrikt en gaat huilen. Hij is onzeker en denkt dan gelijk dat ik bij hem wegga. Hij weet dus niet goed om te gaan met mijn buien.
donderdag 19 maart 2009 om 08:00
donderdag 19 maart 2009 om 08:02
quote:Brummetje schreef op 19 maart 2009 @ 07:57:
Ehm ja, ben mijn ex weleens aangevlogen. En heb vaak het gevoel als ik boos ben dat ik diegene echt wat aan wil doen.
Bijv als m'n vriend weer eens ergens niet over na heeft gedacht, dat ik m een knal wil geven. Ik doe het niet, dat even voor de duidelijkheid.
Ik ben weleens zo fel dat hij ervan schrikt en gaat huilen. Hij is onzeker en denkt dan gelijk dat ik bij hem wegga. Hij weet dus niet goed om te gaan met mijn buien.
Gelukkig dat jij zo ontzettend stevig in je schoenen staat.
En over alles heel goed nadenken, ben jezelf nou ook niet echt een succesnummer in. Duidelijk gevalletje van de pot verwijt de ketel.
Een man die gaat huilen omdat we ruzie hebben of door een felle reactie van mij, daar zou ik geen meter respect voor hebben.
Ehm ja, ben mijn ex weleens aangevlogen. En heb vaak het gevoel als ik boos ben dat ik diegene echt wat aan wil doen.
Bijv als m'n vriend weer eens ergens niet over na heeft gedacht, dat ik m een knal wil geven. Ik doe het niet, dat even voor de duidelijkheid.
Ik ben weleens zo fel dat hij ervan schrikt en gaat huilen. Hij is onzeker en denkt dan gelijk dat ik bij hem wegga. Hij weet dus niet goed om te gaan met mijn buien.
Gelukkig dat jij zo ontzettend stevig in je schoenen staat.
En over alles heel goed nadenken, ben jezelf nou ook niet echt een succesnummer in. Duidelijk gevalletje van de pot verwijt de ketel.
Een man die gaat huilen omdat we ruzie hebben of door een felle reactie van mij, daar zou ik geen meter respect voor hebben.
donderdag 19 maart 2009 om 08:04
donderdag 19 maart 2009 om 08:07
@ JohnHolland
Ja, geweld van vrouwen tov hun partner komt regelmatig voor, maar het wordt niet vaak gemeld. Reden? Mannen schamen zich ervoor, bij huiselijk geweld gaat het meestal de andere kant op.
Toch ben ik het eens met voorgaande schrijfsters en is het tijd dat je aangifte doet, en hulp zoekt voordat de situatie helemaal uit de hand loopt.
Ja, geweld van vrouwen tov hun partner komt regelmatig voor, maar het wordt niet vaak gemeld. Reden? Mannen schamen zich ervoor, bij huiselijk geweld gaat het meestal de andere kant op.
Toch ben ik het eens met voorgaande schrijfsters en is het tijd dat je aangifte doet, en hulp zoekt voordat de situatie helemaal uit de hand loopt.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
donderdag 19 maart 2009 om 08:08
hahaha... nou Jacqie, heel eerlijk gezegd heeft mijn moeder bps, en vertoont exact het gedrag zoals hier beschreven.. (slaan, bijten/dreigen.. bij al haar partners - overigens!) maar wilde er idd maar niets over zeggen.
Sws heeft een 'etiketje' niet zoveel nut, en al helemaal niet zolang dame in kwestie niet door heeft dat er iets aan gedaan moet worden.
Sws heeft een 'etiketje' niet zoveel nut, en al helemaal niet zolang dame in kwestie niet door heeft dat er iets aan gedaan moet worden.
Computer says nooooo
donderdag 19 maart 2009 om 08:28
quote:Brummetje schreef op 19 maart 2009 @ 07:57:
Ehm ja, ben mijn ex weleens aangevlogen. En heb vaak het gevoel als ik boos ben dat ik diegene echt wat aan wil doen.
Bijv als m'n vriend weer eens ergens niet over na heeft gedacht, dat ik m een knal wil geven. Ik doe het niet, dat even voor de duidelijkheid.
Ik ben weleens zo fel dat hij ervan schrikt en gaat huilen. Hij is onzeker en denkt dan gelijk dat ik bij hem wegga. Hij weet dus niet goed om te gaan met mijn buien.Pardon?? JIJ weet niet goed om te gaan met JOUW buien!!
En voor JohnHolland: stop met deze relatie, denk alsjeblieft aan jezelf.
Ehm ja, ben mijn ex weleens aangevlogen. En heb vaak het gevoel als ik boos ben dat ik diegene echt wat aan wil doen.
Bijv als m'n vriend weer eens ergens niet over na heeft gedacht, dat ik m een knal wil geven. Ik doe het niet, dat even voor de duidelijkheid.
Ik ben weleens zo fel dat hij ervan schrikt en gaat huilen. Hij is onzeker en denkt dan gelijk dat ik bij hem wegga. Hij weet dus niet goed om te gaan met mijn buien.Pardon?? JIJ weet niet goed om te gaan met JOUW buien!!
En voor JohnHolland: stop met deze relatie, denk alsjeblieft aan jezelf.
Ik ben mijn eigen bananenschil
donderdag 19 maart 2009 om 08:30
quote:JohnHolland schreef op 19 maart 2009 @ 00:30:
Dames! en heren? Bedankt voor uw reacties.
Mijn vriendin is inderdaad erg jaloers. De ruzies kunnen over de meest onbenullige dingen gaan. Een kleinigheidje die een soort dominoreactie in haar gedachtengang teweeg brengt om vervolgens bij een geheel ander iets terecht te komen. Vaak is het dan wel zo dat ze me dingen verwijt die we al lang geleden gebeurd zijn. Er zit dan weinig ontwikkeling in zo'n ruzie. Ik kan het eigenlijk, helaas, niet eens argumenteren noemen.
Ik vind het zelf altijd vreemd dat ze zich zo laat meeslepen door haar stemming, terwijl ze gezoon erg intelligent is.
Zelf ken ik absoluut geen geweld van huis uit. Zij helaas wel.
Gewoon weggaan en wegblijven van mijn kant kan nare gevolgen hebben.
Ik huurde afgelopen zomer een kamer, maar ontdekte vlug dat ze, klinkt vreemd, absoluut niet was voorbereid op een situatie zonder mij.( hoewel ze vaak zegt, donder op en kom niet terug enz. ) Ze sliep slecht, at weinig, belde elke dag, verloor gewicht en maakte opmerkingen over z...moord. Dus na twee maanden ging ik weer terug bij haar.Ik ben, klinkt misschien arrogant, een erg groot deel van haar leven.
Als ik een tijdelijke separatie voorstel (Dit lijkt me een redelijk goed idee) reageert ze ook erg negatief, in de geest van; 'Als je weggaat is het helemaal over, en verdwijn vanavond dan maar' Dit maakt het bijna onmogelijk voor mij om met een beetje serieus onderdak te zoeken etc. Misschien herkent iemand dit gedrag?
Jep. Bij mij is het ook weleens uit jaloezie, of omdat ik me gewoon erger aan zijn enorme domheid (is ie niet, vind ik nogal snel), hoewel ik zelf soms in ruzies zeg dat ik het niet meer wil en weg wil gaan bij hem.
Dat houd ook weer in stand dat hij zo onzeker is en bang om me kwijt te raken.
Mijn ex wist wel dat ik het niet echt meende, op het laatst geloofde hij er ook niks meer van.
En er zijn weleens dingen door huis gevlogen.
Ik heb mijn vriend nog nooit geslagen. En hoop dat ik dat ook nooit zal doen. Dan maar liever iets stuk, of het op een kussen afreageren ofzo.
Dames! en heren? Bedankt voor uw reacties.
Mijn vriendin is inderdaad erg jaloers. De ruzies kunnen over de meest onbenullige dingen gaan. Een kleinigheidje die een soort dominoreactie in haar gedachtengang teweeg brengt om vervolgens bij een geheel ander iets terecht te komen. Vaak is het dan wel zo dat ze me dingen verwijt die we al lang geleden gebeurd zijn. Er zit dan weinig ontwikkeling in zo'n ruzie. Ik kan het eigenlijk, helaas, niet eens argumenteren noemen.
Ik vind het zelf altijd vreemd dat ze zich zo laat meeslepen door haar stemming, terwijl ze gezoon erg intelligent is.
Zelf ken ik absoluut geen geweld van huis uit. Zij helaas wel.
Gewoon weggaan en wegblijven van mijn kant kan nare gevolgen hebben.
Ik huurde afgelopen zomer een kamer, maar ontdekte vlug dat ze, klinkt vreemd, absoluut niet was voorbereid op een situatie zonder mij.( hoewel ze vaak zegt, donder op en kom niet terug enz. ) Ze sliep slecht, at weinig, belde elke dag, verloor gewicht en maakte opmerkingen over z...moord. Dus na twee maanden ging ik weer terug bij haar.Ik ben, klinkt misschien arrogant, een erg groot deel van haar leven.
Als ik een tijdelijke separatie voorstel (Dit lijkt me een redelijk goed idee) reageert ze ook erg negatief, in de geest van; 'Als je weggaat is het helemaal over, en verdwijn vanavond dan maar' Dit maakt het bijna onmogelijk voor mij om met een beetje serieus onderdak te zoeken etc. Misschien herkent iemand dit gedrag?
Jep. Bij mij is het ook weleens uit jaloezie, of omdat ik me gewoon erger aan zijn enorme domheid (is ie niet, vind ik nogal snel), hoewel ik zelf soms in ruzies zeg dat ik het niet meer wil en weg wil gaan bij hem.
Dat houd ook weer in stand dat hij zo onzeker is en bang om me kwijt te raken.
Mijn ex wist wel dat ik het niet echt meende, op het laatst geloofde hij er ook niks meer van.
En er zijn weleens dingen door huis gevlogen.
Ik heb mijn vriend nog nooit geslagen. En hoop dat ik dat ook nooit zal doen. Dan maar liever iets stuk, of het op een kussen afreageren ofzo.
donderdag 19 maart 2009 om 09:17
Fysiek geweld past niet in een relatie. Of dit nu door de man of vrouw gedaan wordt.
Ik zie hier zelfs een paar vrouwen die het eigenlijk wel begrijpelijk vinden dat dit gebeurd is, onbegrijpelijke houding vind ik dat. Deze houding geeft tevens aan dat de kans op herhaling groot is omdat hun slechte gedrag goed gepraat wordt.
Verder ben ik het wel eens met Jacqie, was het maar zo simpel om de diagnose borderline te stellen aan de hand van een simpele posting. Zou de gezonheidszorg een hoop kosten besparen.
An sich maakt het niet uit of het vanuitBL, ADHD, Narcisme, etc komt, het is gewoon not done om je partner of willekeurig wie fysiek te lijf te gaan.
Ik zie hier zelfs een paar vrouwen die het eigenlijk wel begrijpelijk vinden dat dit gebeurd is, onbegrijpelijke houding vind ik dat. Deze houding geeft tevens aan dat de kans op herhaling groot is omdat hun slechte gedrag goed gepraat wordt.
Verder ben ik het wel eens met Jacqie, was het maar zo simpel om de diagnose borderline te stellen aan de hand van een simpele posting. Zou de gezonheidszorg een hoop kosten besparen.
An sich maakt het niet uit of het vanuitBL, ADHD, Narcisme, etc komt, het is gewoon not done om je partner of willekeurig wie fysiek te lijf te gaan.
donderdag 19 maart 2009 om 09:28
Ik vind het onbegrijpelijk dat je iemand slaat.
Wat ze doet is echt onbegrijpelijk.
John, ik heb ook maar 1 advies, stop met deze relatie. Ga weg, neem een ander telefoonnummer, ga ergens wonen waar ze niet je adres van weet en stop hiermee.
Het gaat gebeuren denk ik zoals kookwekkertje01 schreef. Ze zal alles gaan doen om je terug te krijgen. 10kg afvallen, in haar polsen krassen, een paar paracetamollen teveel slikken enzovoorts. Alles om je terug te krijgen, want ja, je kwam altijd nog terug.
Het is manipulatie en deze relatie is een heel erg slechte....
Wat ze doet is echt onbegrijpelijk.
John, ik heb ook maar 1 advies, stop met deze relatie. Ga weg, neem een ander telefoonnummer, ga ergens wonen waar ze niet je adres van weet en stop hiermee.
Het gaat gebeuren denk ik zoals kookwekkertje01 schreef. Ze zal alles gaan doen om je terug te krijgen. 10kg afvallen, in haar polsen krassen, een paar paracetamollen teveel slikken enzovoorts. Alles om je terug te krijgen, want ja, je kwam altijd nog terug.
Het is manipulatie en deze relatie is een heel erg slechte....
donderdag 19 maart 2009 om 09:29
John ook ik ken iemand in mijn kennissenkring die haar man regelmatig te lijf gaat. Regelmatig dwz 1 keer in de 3 maanden ongeveer. Tussendoor veel geschreeuw en smijten met het keukengerei. Vaak moeten er spullen vervangen worden omdat zij het weer eens kapot geslagen heeft. Ook gaten in de deuren ed.
Haar man is ook intelligent hoor heeft alles wel op een rijtje. Hij kan goed met haar zgn buien omgaan. Het is een relatie van ups en downs, waarin hij de persoon is die gelijkmatig en stabiel is. En alles steeds maar opvangt. Als het goed gaat, gaat het ook echt goed zoals jij omschrijft en dat motiveert hem weer te blijven. Maar ik denk dat hij zoals veel mannen in deze situatie ook wel weten dat als de relatie verbroken wordt de ware hel echt los breekt.
Iemand schreef hierover dat haar partner niet goed weet soms hoe met haar buien om te gaan. Grappig is dat, dat hoor ik die kennis ook zeggen, mi spoort dat niet, de vrouw zelf kan niet met haar buien omgaan. Dit zie ik als geen verantwoording nemen voor je eigen gedrag, het afschuiven op de ander van JOUW buien. Erg krom.
Haar man is ook intelligent hoor heeft alles wel op een rijtje. Hij kan goed met haar zgn buien omgaan. Het is een relatie van ups en downs, waarin hij de persoon is die gelijkmatig en stabiel is. En alles steeds maar opvangt. Als het goed gaat, gaat het ook echt goed zoals jij omschrijft en dat motiveert hem weer te blijven. Maar ik denk dat hij zoals veel mannen in deze situatie ook wel weten dat als de relatie verbroken wordt de ware hel echt los breekt.
Iemand schreef hierover dat haar partner niet goed weet soms hoe met haar buien om te gaan. Grappig is dat, dat hoor ik die kennis ook zeggen, mi spoort dat niet, de vrouw zelf kan niet met haar buien omgaan. Dit zie ik als geen verantwoording nemen voor je eigen gedrag, het afschuiven op de ander van JOUW buien. Erg krom.
donderdag 19 maart 2009 om 09:30
Geheel en al eensch met Pom.
Ongelooflijk wat ik hier lees, dingen door het huis gevlogen of elkaar aanvliegen.
Dat is niet normaal en uit zo'n relatie moet je weg.
En zij die gooien en aanvliegen moeten eens flink bij zichzelf te rade gaan.
John, weg bij die vrouw, voor het te laat is en het totaal uit de hand loopt.
Ongelooflijk wat ik hier lees, dingen door het huis gevlogen of elkaar aanvliegen.
Dat is niet normaal en uit zo'n relatie moet je weg.
En zij die gooien en aanvliegen moeten eens flink bij zichzelf te rade gaan.
John, weg bij die vrouw, voor het te laat is en het totaal uit de hand loopt.
Geen bijzonderheden
donderdag 19 maart 2009 om 10:10
quote:JohnHolland schreef op 19 maart 2009 @ 00:30:
Dames! en heren? Bedankt voor uw reacties.
Mijn vriendin is inderdaad erg jaloers. De ruzies kunnen over de meest onbenullige dingen gaan. Een kleinigheidje die een soort dominoreactie in haar gedachtengang teweeg brengt om vervolgens bij een geheel ander iets terecht te komen. Vaak is het dan wel zo dat ze me dingen verwijt die we al lang geleden gebeurd zijn. Er zit dan weinig ontwikkeling in zo'n ruzie. Ik kan het eigenlijk, helaas, niet eens argumenteren noemen.
Ik vind het zelf altijd vreemd dat ze zich zo laat meeslepen door haar stemming, terwijl ze gezoon erg intelligent is.
Zelf ken ik absoluut geen geweld van huis uit. Zij helaas wel.
Gewoon weggaan en wegblijven van mijn kant kan nare gevolgen hebben.
Ik huurde afgelopen zomer een kamer, maar ontdekte vlug dat ze, klinkt vreemd, absoluut niet was voorbereid op een situatie zonder mij.( hoewel ze vaak zegt, donder op en kom niet terug enz. ) Ze sliep slecht, at weinig, belde elke dag, verloor gewicht en maakte opmerkingen over z...moord. Dus na twee maanden ging ik weer terug bij haar.Ik ben, klinkt misschien arrogant, een erg groot deel van haar leven.
Als ik een tijdelijke separatie voorstel (Dit lijkt me een redelijk goed idee) reageert ze ook erg negatief, in de geest van; 'Als je weggaat is het helemaal over, en verdwijn vanavond dan maar' Dit maakt het bijna onmogelijk voor mij om met een beetje serieus onderdak te zoeken etc. Misschien herkent iemand dit gedrag?
Goh John....Veel vrouwen zullen dit herkennen, maar dan andersom zeg maar. Compleet met de emotionele chantage en het idee dat je onmisbaar bent voor iemand, dus dat je de mepperd niet in de steek kunt laten, want dan......
Nou niks hoor. Er gebeurt niks. Geloof me. Mijn ex belde mij vanaf een spoorwegovergang, hij had de auto volgeplakt met foto's van mij, boze, beschuldigende mails aan vrienden en familie gestuurd waarin ik de schuld kreeg van zijn aanstaande dood, hij vertelde mijn beste vriendin nog dat hij om míj zelfmoord zou gaan plegen en is inmiddels alweer een paar jaar getrouwd, heeft een kind en woont in het huis wat wij ooit samen kochten.
Met andere woorden, laat haar fijn afvallen en vervuilen, moet ze allemaal zelf weten en het is een manier van aandacht trekken die werkelijk zum kotzen is. Omdat je er niet (en jij dus ook niet) tegen bestand bent. Omdat je je schuldig voelt, verrantwoordelijkheid voelt voor de acties van zo iemand, terwijl je dat niet bent en zo belangrijk ben je ook weer niet, want als je wérkelijk belangrijk was geweest John, dan zou ze met haar gedrag aan het werkt zijn gegaan. Dan zou ze een therapeut zoeken, een praatgroep, zou ze op een vechtsport gaan, op yoga, op een anti-agressietraining, dan zou ze gaan hardlopen en zou ze leren lullen over wat haar dwarzat in plaats van in een loop (loep) te gaan zitten en van zich af te gaan rammen.
Maar dat doet ze allemaal niet. Ze vindt zichzelf ook nog eens heel zielig als jij er niet bent, want hoewel je regelmatig dienst mag doen als boksbal en je het bloed onder haar nagels vandaan haalt, waarschijnlijk gewoon om de manier waarop je door je neus ademhaalt of om de manier waarop je je voeten veegt, zonder jou is toch ook niet leuk en dan is ze wanhopig en dan wordt en gezwelgd en triest en verdrietig gedaan.
Verwar het niet met liefde John. Want dat is het niet. Liefde is zorgen dat dit niet meer gebeurt en daar alles voor over hebben. Dát is liefde. Trap er niet in, zoals vele vrouwen ook in zo'n val trappen. Zo iemand is niet zielig maar dóet zielig, dat is een heel verschil. Kom voor jezelf op. Stel paal en perk. Ze heeft je de laatste keer voor het laatst geslagen. Het is klaar.
Als het goed is, is het heel goed. Een uitspraak die ik zelf en velen met mij zouden kunnen doen. We kennen het. Die glímp van hoe mooi het zou kúnnen zijn, als hij/zij maar niet......
Zo mooi is het dus niet. Het is alleen soms mooi maar het is heel vaak ook (een keer per twee maanden vind ik ontzettend vaak) nog veel lelijker dan dat het mooi is.
Het is pas klaar als jij zegt dat het zo is en als jij doorkrijgt dat jouw aanwezigheid niet belangrijk genoeg is om haar bizarre en rotte gedrag aan te pakken. Als jij begrijpt dat je in de maling wordt genomen door een emotioneel ongeleid projectiel die door zielig te doen haar zin gewoon probeert te krijgen. Trap er niet meer in, het is niet oprecht. Zorg voor jezelf en laat je eigenwaarde niet ondermijnen.
Stel een grens en hou je er aan. Dat is je redding. De hare kun jij niet zijn, haar redding, zij moet zichzelf redden en als ik haar was zou ik eens beginnen met een bezoekje aan de huisarts voor een doorverwijzing naar een fijne therapeut, want slaan, dat mag niet. Van de wet niet, van de koningin niet van niemand niet. En van jou zou het ook niet moeten mogen.
Dames! en heren? Bedankt voor uw reacties.
Mijn vriendin is inderdaad erg jaloers. De ruzies kunnen over de meest onbenullige dingen gaan. Een kleinigheidje die een soort dominoreactie in haar gedachtengang teweeg brengt om vervolgens bij een geheel ander iets terecht te komen. Vaak is het dan wel zo dat ze me dingen verwijt die we al lang geleden gebeurd zijn. Er zit dan weinig ontwikkeling in zo'n ruzie. Ik kan het eigenlijk, helaas, niet eens argumenteren noemen.
Ik vind het zelf altijd vreemd dat ze zich zo laat meeslepen door haar stemming, terwijl ze gezoon erg intelligent is.
Zelf ken ik absoluut geen geweld van huis uit. Zij helaas wel.
Gewoon weggaan en wegblijven van mijn kant kan nare gevolgen hebben.
Ik huurde afgelopen zomer een kamer, maar ontdekte vlug dat ze, klinkt vreemd, absoluut niet was voorbereid op een situatie zonder mij.( hoewel ze vaak zegt, donder op en kom niet terug enz. ) Ze sliep slecht, at weinig, belde elke dag, verloor gewicht en maakte opmerkingen over z...moord. Dus na twee maanden ging ik weer terug bij haar.Ik ben, klinkt misschien arrogant, een erg groot deel van haar leven.
Als ik een tijdelijke separatie voorstel (Dit lijkt me een redelijk goed idee) reageert ze ook erg negatief, in de geest van; 'Als je weggaat is het helemaal over, en verdwijn vanavond dan maar' Dit maakt het bijna onmogelijk voor mij om met een beetje serieus onderdak te zoeken etc. Misschien herkent iemand dit gedrag?
Goh John....Veel vrouwen zullen dit herkennen, maar dan andersom zeg maar. Compleet met de emotionele chantage en het idee dat je onmisbaar bent voor iemand, dus dat je de mepperd niet in de steek kunt laten, want dan......
Nou niks hoor. Er gebeurt niks. Geloof me. Mijn ex belde mij vanaf een spoorwegovergang, hij had de auto volgeplakt met foto's van mij, boze, beschuldigende mails aan vrienden en familie gestuurd waarin ik de schuld kreeg van zijn aanstaande dood, hij vertelde mijn beste vriendin nog dat hij om míj zelfmoord zou gaan plegen en is inmiddels alweer een paar jaar getrouwd, heeft een kind en woont in het huis wat wij ooit samen kochten.
Met andere woorden, laat haar fijn afvallen en vervuilen, moet ze allemaal zelf weten en het is een manier van aandacht trekken die werkelijk zum kotzen is. Omdat je er niet (en jij dus ook niet) tegen bestand bent. Omdat je je schuldig voelt, verrantwoordelijkheid voelt voor de acties van zo iemand, terwijl je dat niet bent en zo belangrijk ben je ook weer niet, want als je wérkelijk belangrijk was geweest John, dan zou ze met haar gedrag aan het werkt zijn gegaan. Dan zou ze een therapeut zoeken, een praatgroep, zou ze op een vechtsport gaan, op yoga, op een anti-agressietraining, dan zou ze gaan hardlopen en zou ze leren lullen over wat haar dwarzat in plaats van in een loop (loep) te gaan zitten en van zich af te gaan rammen.
Maar dat doet ze allemaal niet. Ze vindt zichzelf ook nog eens heel zielig als jij er niet bent, want hoewel je regelmatig dienst mag doen als boksbal en je het bloed onder haar nagels vandaan haalt, waarschijnlijk gewoon om de manier waarop je door je neus ademhaalt of om de manier waarop je je voeten veegt, zonder jou is toch ook niet leuk en dan is ze wanhopig en dan wordt en gezwelgd en triest en verdrietig gedaan.
Verwar het niet met liefde John. Want dat is het niet. Liefde is zorgen dat dit niet meer gebeurt en daar alles voor over hebben. Dát is liefde. Trap er niet in, zoals vele vrouwen ook in zo'n val trappen. Zo iemand is niet zielig maar dóet zielig, dat is een heel verschil. Kom voor jezelf op. Stel paal en perk. Ze heeft je de laatste keer voor het laatst geslagen. Het is klaar.
Als het goed is, is het heel goed. Een uitspraak die ik zelf en velen met mij zouden kunnen doen. We kennen het. Die glímp van hoe mooi het zou kúnnen zijn, als hij/zij maar niet......
Zo mooi is het dus niet. Het is alleen soms mooi maar het is heel vaak ook (een keer per twee maanden vind ik ontzettend vaak) nog veel lelijker dan dat het mooi is.
Het is pas klaar als jij zegt dat het zo is en als jij doorkrijgt dat jouw aanwezigheid niet belangrijk genoeg is om haar bizarre en rotte gedrag aan te pakken. Als jij begrijpt dat je in de maling wordt genomen door een emotioneel ongeleid projectiel die door zielig te doen haar zin gewoon probeert te krijgen. Trap er niet meer in, het is niet oprecht. Zorg voor jezelf en laat je eigenwaarde niet ondermijnen.
Stel een grens en hou je er aan. Dat is je redding. De hare kun jij niet zijn, haar redding, zij moet zichzelf redden en als ik haar was zou ik eens beginnen met een bezoekje aan de huisarts voor een doorverwijzing naar een fijne therapeut, want slaan, dat mag niet. Van de wet niet, van de koningin niet van niemand niet. En van jou zou het ook niet moeten mogen.
donderdag 19 maart 2009 om 10:11
JohnHolland, allereerst vind ik het moedig van je dat je hierover schrijft. Er rust nog steeds een taboe om mishandeling van mannen, waardoor veel mannen niet om hulp vragen. En juist dat helpt je om eruit te komen.
Wat is je vraag nu precies? Als er meer vrouwen zijn die hun partner ook te lijf gaan, wat helpt jou dat dan precies? Is het dan wel oké?
Om je vraag te beantwoorden, ja, ik heb mijn (inmiddels ex-) man ook wel eens geslagen. Met de vlakke hand in het gezicht. Ik ben niettemin een zeer geweldloos persoon, ik verafschuw geweld. Ik moest dus wel heel ver gepusht worden. Dat was ook het geval, omdat er sprake was van psychisch geweld. Deze reactie - twee incidenten in twaalf jaar - kwam dan ook uit pure machteloosheid voort.
Maar!! ik praat het geweld niet goed en heb ik dat tegenover mijn ex-man ook nooit gedaan. Ik heb hem nooit de schuld ervan gegeven, maar mijn excuses aangeboden en gezegd dat geweld geen plaats mocht hebben in ons huwelijk. Uiteindelijk ben ik wel tot het uiterste gedreven in mijn huwelijk en heb ik dat opgelost door te gaan scheiden.
Ik wil maar zeggen: er is nooit een excuus voor welke vorm van geweld dan ook. Bij mij ging het om incidenten in een begrijpelijke context en dan nog is het niet goed te praten. Ik vind het dus vooral zorgwekkend dat het bij jouw vriendin gaat om een patroon, dat er meestal een kleine aanleiding is en dat ze de schuld bij jou neerlegt.
Tel de emotionele chantage daarbij op en jij leeft in angst. Angst voor een nieuwe uitbarsting, maar ook angst voor haar reactie als je weggaat. Zij slaagt er met haar emotionele chantage in jou het gevoel te geven dat jij verantwoordelijk bent voor haar geluk. Als jij daar anders op gaat reageren, zal ze daar uiteindelijk mee gaan stoppen. Doordat de tactiek werkt, blijft ze hem namelijk gebruiken.
Je hebt misschien het gevoel dat je vast zit. Ze houdt je ook in de tang, dat klopt, maar je kan daar wel uitbreken. Je hebt zelf ook een aandeel in het patroon dat tussen jullie is ontstaan en door dat te doorbreken, kun je ook de spiraal van het (fysieke en psychische) geweld doorbreken.
Ik vind het zelf altijd vreemd dat ze zich zo laat meeslepen door haar stemming, terwijl ze gezoon erg intelligent is.
Zonder haar psychologisch te willen analyseren: jullie zijn in een situatie beland waarin het geweld haar iets oplevert. Iets positiefs (zij kan haar woede op jou koelen, waar die dan ook vandaan komt) en niets negatiefs (want jij verbindt er geen consequenties aan). Zo gezien is het helemaal niet dom van haar. Het is misschien eerder dom van jou dat je het toelaat en dat jíj je ook laat meeslepen in haar stemming. Voor jou levert het namelijk alleen maar iets negatiefs op. Het is dus eerder aan jou om in actie te komen dan aan je vriendin.
dubio
Wat is je vraag nu precies? Als er meer vrouwen zijn die hun partner ook te lijf gaan, wat helpt jou dat dan precies? Is het dan wel oké?
Om je vraag te beantwoorden, ja, ik heb mijn (inmiddels ex-) man ook wel eens geslagen. Met de vlakke hand in het gezicht. Ik ben niettemin een zeer geweldloos persoon, ik verafschuw geweld. Ik moest dus wel heel ver gepusht worden. Dat was ook het geval, omdat er sprake was van psychisch geweld. Deze reactie - twee incidenten in twaalf jaar - kwam dan ook uit pure machteloosheid voort.
Maar!! ik praat het geweld niet goed en heb ik dat tegenover mijn ex-man ook nooit gedaan. Ik heb hem nooit de schuld ervan gegeven, maar mijn excuses aangeboden en gezegd dat geweld geen plaats mocht hebben in ons huwelijk. Uiteindelijk ben ik wel tot het uiterste gedreven in mijn huwelijk en heb ik dat opgelost door te gaan scheiden.
Ik wil maar zeggen: er is nooit een excuus voor welke vorm van geweld dan ook. Bij mij ging het om incidenten in een begrijpelijke context en dan nog is het niet goed te praten. Ik vind het dus vooral zorgwekkend dat het bij jouw vriendin gaat om een patroon, dat er meestal een kleine aanleiding is en dat ze de schuld bij jou neerlegt.
Tel de emotionele chantage daarbij op en jij leeft in angst. Angst voor een nieuwe uitbarsting, maar ook angst voor haar reactie als je weggaat. Zij slaagt er met haar emotionele chantage in jou het gevoel te geven dat jij verantwoordelijk bent voor haar geluk. Als jij daar anders op gaat reageren, zal ze daar uiteindelijk mee gaan stoppen. Doordat de tactiek werkt, blijft ze hem namelijk gebruiken.
Je hebt misschien het gevoel dat je vast zit. Ze houdt je ook in de tang, dat klopt, maar je kan daar wel uitbreken. Je hebt zelf ook een aandeel in het patroon dat tussen jullie is ontstaan en door dat te doorbreken, kun je ook de spiraal van het (fysieke en psychische) geweld doorbreken.
Ik vind het zelf altijd vreemd dat ze zich zo laat meeslepen door haar stemming, terwijl ze gezoon erg intelligent is.
Zonder haar psychologisch te willen analyseren: jullie zijn in een situatie beland waarin het geweld haar iets oplevert. Iets positiefs (zij kan haar woede op jou koelen, waar die dan ook vandaan komt) en niets negatiefs (want jij verbindt er geen consequenties aan). Zo gezien is het helemaal niet dom van haar. Het is misschien eerder dom van jou dat je het toelaat en dat jíj je ook laat meeslepen in haar stemming. Voor jou levert het namelijk alleen maar iets negatiefs op. Het is dus eerder aan jou om in actie te komen dan aan je vriendin.
dubio
Ga in therapie!
