Relaties
alle pijlers
slaan?
woensdag 18 maart 2009 om 22:16
Hallo ,
Korte presentatie; Ik, man van 43 leef, sinds 5 jaar, met mijn vriendin. Zij is erg temperamentvol en soms slaat dat een beetje verkeerd. Als ze erg kwaad is valt ze me aan, letterlijk dus,(Dit gebeurt geregeld, ongeveer een keer per twee maanden.) Ze heeft me zelfs een paar keer gebeten. Gelukkig ben ik sterker dus kan ik haar van me afduwen en het huis uitlopen. Als ik dan de deur uitloopt roept ze me vaak nog iets beledigends na.
Ik zal even in het midden laten waarom we conflicten hebben, Mijn vraag is of er meer dames zijn die hun partner letterlijk te lijf gaan. Bij voorbaat dank voor eventuele reacties.
Korte presentatie; Ik, man van 43 leef, sinds 5 jaar, met mijn vriendin. Zij is erg temperamentvol en soms slaat dat een beetje verkeerd. Als ze erg kwaad is valt ze me aan, letterlijk dus,(Dit gebeurt geregeld, ongeveer een keer per twee maanden.) Ze heeft me zelfs een paar keer gebeten. Gelukkig ben ik sterker dus kan ik haar van me afduwen en het huis uitlopen. Als ik dan de deur uitloopt roept ze me vaak nog iets beledigends na.
Ik zal even in het midden laten waarom we conflicten hebben, Mijn vraag is of er meer dames zijn die hun partner letterlijk te lijf gaan. Bij voorbaat dank voor eventuele reacties.
vrijdag 20 maart 2009 om 00:18
vrijdag 20 maart 2009 om 09:33
Het valt me op dat mensen direct met psychische stoornissen gaat gooien..
Heb je haar weleens gevraagd waarom haar reactie zo heftig (milde omschrijving) is? Misschien dat het een kwestie is van onmacht, dat ze haar woede en frustratie niet op een andere manier kwijt denkt te kunnen. Soms opent het iemands ogen door eens goed op de oorzaken in te gaan en samen oplossingen te bedenken. Tuurlijk vragen dit soort dingen tijd, maar als je echt zo veel om haar geeft is het wellicht de moeite waard.
Zelf heb ik een ex gehad die me echt het bloed onder de nagels weghaalde. Maarja, de relatie was verder fantastisch. Echter heb ik altijd moeite gehouden met zijn manier van communiceren. Er was absoluut geen ruimte voor mijn mening. Als we het dan besproken en ik uitgebreid mjin punt uit kon leggen begreep hij mijn punt wel, helaas deed hij er dan niets mee en kreeg ik 5 min later hetzelfde over me heen. Beetje jammer en ook de reden waarom ik er uiteindelijk een punt achter heb gezet. Want hoewel de relatie verder goed zat overschaduwde dit de boel zeker. Want dit komt altijd terug.
Heb je haar weleens gevraagd waarom haar reactie zo heftig (milde omschrijving) is? Misschien dat het een kwestie is van onmacht, dat ze haar woede en frustratie niet op een andere manier kwijt denkt te kunnen. Soms opent het iemands ogen door eens goed op de oorzaken in te gaan en samen oplossingen te bedenken. Tuurlijk vragen dit soort dingen tijd, maar als je echt zo veel om haar geeft is het wellicht de moeite waard.
Zelf heb ik een ex gehad die me echt het bloed onder de nagels weghaalde. Maarja, de relatie was verder fantastisch. Echter heb ik altijd moeite gehouden met zijn manier van communiceren. Er was absoluut geen ruimte voor mijn mening. Als we het dan besproken en ik uitgebreid mjin punt uit kon leggen begreep hij mijn punt wel, helaas deed hij er dan niets mee en kreeg ik 5 min later hetzelfde over me heen. Beetje jammer en ook de reden waarom ik er uiteindelijk een punt achter heb gezet. Want hoewel de relatie verder goed zat overschaduwde dit de boel zeker. Want dit komt altijd terug.
vrijdag 20 maart 2009 om 10:48
quote:blijfgewoonbianca schreef op 19 maart 2009 @ 22:19:
Brum , zou je respect hebben voor je vriend als hij je eens een flinke drel terug zou geven ?
Áls hij maar een keer tegen me ingaat. Nu dimt ie zo snel in, ook al weet ik dat ik geen gelijk heb. Ik wil graag dat hij zijn mening zegt, dat ie aangeeft wat ie voelt, desnoods door me een stomp te geven, ja. Of te schreeuwen: Jij houd nu eens je bek en laat mij aan het woord!
Ik herken hetzelfde bij mijn broertje. Als hij zich opwind word hij zelfs boos als ie over zijn eigen woorden struikelt omdat ie te snel wil praten.
Mijn ouders zijn en blijven juist ten alle tijden heel rustig. Wat er ook gebeurd.
Brum , zou je respect hebben voor je vriend als hij je eens een flinke drel terug zou geven ?
Áls hij maar een keer tegen me ingaat. Nu dimt ie zo snel in, ook al weet ik dat ik geen gelijk heb. Ik wil graag dat hij zijn mening zegt, dat ie aangeeft wat ie voelt, desnoods door me een stomp te geven, ja. Of te schreeuwen: Jij houd nu eens je bek en laat mij aan het woord!
Ik herken hetzelfde bij mijn broertje. Als hij zich opwind word hij zelfs boos als ie over zijn eigen woorden struikelt omdat ie te snel wil praten.
Mijn ouders zijn en blijven juist ten alle tijden heel rustig. Wat er ook gebeurd.
vrijdag 20 maart 2009 om 11:00
Ik denk dat het ligt aan onze Spaans roots. Vraag het net aan een geadopteerde kennis, die heeft het ook, richting haar vent.
Het is niet erg om temperament te hebben, dat is je karakter, daar kun je niks aan doen, het is wel erg wat je ermee doet! Ik moet mezelf bedwingen om hem een stomp te geven als ie iets irritants doet. (Bijv)
Maar kan wel m'n handen vuisten, tot 10 tellen, weglopen...
Het is niet erg om temperament te hebben, dat is je karakter, daar kun je niks aan doen, het is wel erg wat je ermee doet! Ik moet mezelf bedwingen om hem een stomp te geven als ie iets irritants doet. (Bijv)
Maar kan wel m'n handen vuisten, tot 10 tellen, weglopen...
vrijdag 20 maart 2009 om 11:06
quote:ondertussen schreef op 20 maart 2009 @ 09:33:
Het valt me op dat mensen direct met psychische stoornissen gaat gooien..
Niet alleen in dit topic, overal op het forum. Vriendin van TO is een onbeschaafd asociaal mens en dan druk ik het nog netjes uit.
En Brum, grow up mens. Sla jij je vriendin? Sla jij je collega? Sla jij je groenteboer? Waarom dan wel je vent?
Het valt me op dat mensen direct met psychische stoornissen gaat gooien..
Niet alleen in dit topic, overal op het forum. Vriendin van TO is een onbeschaafd asociaal mens en dan druk ik het nog netjes uit.
En Brum, grow up mens. Sla jij je vriendin? Sla jij je collega? Sla jij je groenteboer? Waarom dan wel je vent?
vrijdag 20 maart 2009 om 11:25
Eleonora schreef:Mijn ex belde mij vanaf een spoorwegovergang, hij had de auto volgeplakt met foto's van mij, boze, beschuldigende mails aan vrienden en familie gestuurd waarin ik de schuld kreeg van zijn aanstaande dood, hij vertelde mijn beste vriendin nog dat hij om míj zelfmoord zou gaan plegen en is inmiddels alweer een paar jaar getrouwd, heeft een kind en woont in het huis wat wij ooit samen kochten
Hallo allemaal,
Nogmaals bedankt voor de reacties. Ik begrijp dat het allegrootste deel fysiek geweld gewoon niet aanvaardbaar vindt. Net als bij Eleonara heeft ook mijn vriendin een mailtje gestuurd aan mijn familie (ouders en broer) en mijn ex vriendin, waarin stond dat ik een onbetrouwbare leugenaar enz enz enz. was. Ik vond dit onvoorstelbaar. Je laat je schoonfamilie er toch zeker buiten lijkt me. Dat je problemen met je eigen vrienden bespreekt, okay, maar de schoonfamilie?
Ook nu nog, maanden later, vindt ze niet dat dit verkeerd was. Verscheidene onder u kwamen ook met het idee om het met een therapeut te bespreken. Daar zou ik geen moeite mee hebben, maar voor mijn vriendin is het duidelijk dat ik de gene ben die psychische problemen heeft, labiel is enz. Dus een verkwikkende therapie zal er wel niet van komen.
Inderdaad, (tijdelijke) separatie lijkt me het beste. Gewoon even alleen zijn zonder dat ik op mn tenen loop of me hoef te verklaren.
Voorbeeld, Ik las laatst een boek ( Obama 1e, goed boek trouwens) gedurende een paar uur. Zij keek TV en werkte met de computer, maar was een paar uur later, ineens, woest omdat ik had liggen lezen. Dit was een zondag, en normale couples doen dat soort dingen natuurlijk niet, die doen dingen zamen, wandelen, bioscoopje enz. Het feit dat ik las, en geen aandacht aan haar had besteed was een bewijs dat ik gewoon geen relatie aankan, dat ik egoistisch ben, onvolwassen en dat ik geen moeite doe om onze relatie te verbeteren. Ja, de dominostenen vielen weer. ( Detail voor de fijnproevers; nee, het boek is niet meer..)
Zo zijn er tal van situaties. Erg vermoeiend,
Trouwens, iemand schreef dat veel vrouwen dit overkomt, Deze vrouwen wens ik veel sterkte, niet dat ze daar veel aan hebben, maar goed. Het moet wel eng zijn te leven met iemand die fysiek geweld gebruikt en sterker is. , ik laat het hier even bij. Bedankt!
Hallo allemaal,
Nogmaals bedankt voor de reacties. Ik begrijp dat het allegrootste deel fysiek geweld gewoon niet aanvaardbaar vindt. Net als bij Eleonara heeft ook mijn vriendin een mailtje gestuurd aan mijn familie (ouders en broer) en mijn ex vriendin, waarin stond dat ik een onbetrouwbare leugenaar enz enz enz. was. Ik vond dit onvoorstelbaar. Je laat je schoonfamilie er toch zeker buiten lijkt me. Dat je problemen met je eigen vrienden bespreekt, okay, maar de schoonfamilie?
Ook nu nog, maanden later, vindt ze niet dat dit verkeerd was. Verscheidene onder u kwamen ook met het idee om het met een therapeut te bespreken. Daar zou ik geen moeite mee hebben, maar voor mijn vriendin is het duidelijk dat ik de gene ben die psychische problemen heeft, labiel is enz. Dus een verkwikkende therapie zal er wel niet van komen.
Inderdaad, (tijdelijke) separatie lijkt me het beste. Gewoon even alleen zijn zonder dat ik op mn tenen loop of me hoef te verklaren.
Voorbeeld, Ik las laatst een boek ( Obama 1e, goed boek trouwens) gedurende een paar uur. Zij keek TV en werkte met de computer, maar was een paar uur later, ineens, woest omdat ik had liggen lezen. Dit was een zondag, en normale couples doen dat soort dingen natuurlijk niet, die doen dingen zamen, wandelen, bioscoopje enz. Het feit dat ik las, en geen aandacht aan haar had besteed was een bewijs dat ik gewoon geen relatie aankan, dat ik egoistisch ben, onvolwassen en dat ik geen moeite doe om onze relatie te verbeteren. Ja, de dominostenen vielen weer. ( Detail voor de fijnproevers; nee, het boek is niet meer..)
Zo zijn er tal van situaties. Erg vermoeiend,
Trouwens, iemand schreef dat veel vrouwen dit overkomt, Deze vrouwen wens ik veel sterkte, niet dat ze daar veel aan hebben, maar goed. Het moet wel eng zijn te leven met iemand die fysiek geweld gebruikt en sterker is. , ik laat het hier even bij. Bedankt!
vrijdag 20 maart 2009 om 11:46
Uit elkaar gaan lijkt me een goed plan. Tijdelijk uit elkaar gaan kan ook, maar tijd alleen gaat dit probleem niet oplossen. Het patroon blijft bestaan, hoe langer jij wegblijft, hoe erger je vriendin je gaat chanteren door zichzelf te verwaarlozen, jou zwart te maken en te beschuldigen, met zelfmoord te dreigen of misschien zelfs een poging te doen.
Misschien gaat ze ook wel vleien, smeken, beloftes doen enz. Alles om de oude situatie weer terug te krijgen. Maar zij gaat de macht echt niet zomaar opgeven. Uit niets blijkt dat zij een verandering wil. Die wil jij. Zolang je geen wil tot verandering ziet, gevolgd door daden (nee, geen woorden dus), zou ik niet naar haar teruggaan.
Ik vind het al erg ver gekomen bij jullie. Wat je beschrijft is psychisch geweld en niet zo misselijk ook. En zo zijn er 'tal van situaties', schrijf je. En dan nog regelmatig fysiek geweld erbij.
Het is lief dat je meeleeft met vrouwen die fysiek geweld ondergaan, maar fysieke kracht maakt niet het verschil hoor. Die vrouwen kunnen vaak ook wel wegkomen als ze willen. Het punt is dat ze elke keer weer terugkomen. En dat doe jij ook. Je verschilt niet zo veel van hen als je denkt.
Misschien gaat ze ook wel vleien, smeken, beloftes doen enz. Alles om de oude situatie weer terug te krijgen. Maar zij gaat de macht echt niet zomaar opgeven. Uit niets blijkt dat zij een verandering wil. Die wil jij. Zolang je geen wil tot verandering ziet, gevolgd door daden (nee, geen woorden dus), zou ik niet naar haar teruggaan.
Ik vind het al erg ver gekomen bij jullie. Wat je beschrijft is psychisch geweld en niet zo misselijk ook. En zo zijn er 'tal van situaties', schrijf je. En dan nog regelmatig fysiek geweld erbij.
Het is lief dat je meeleeft met vrouwen die fysiek geweld ondergaan, maar fysieke kracht maakt niet het verschil hoor. Die vrouwen kunnen vaak ook wel wegkomen als ze willen. Het punt is dat ze elke keer weer terugkomen. En dat doe jij ook. Je verschilt niet zo veel van hen als je denkt.
Ga in therapie!
vrijdag 20 maart 2009 om 11:49
John, met alle respect maar denk je dat dit gedrag beter wordt als jij een tijdje op jezelf gaat wonen? Ik ben bang dat ze bij die mededeling alleen al ontploft. Kies voor jezelf. Zo'n relatie gaat niet werken. Tenzij zij aan zichzelf wil werken, maar ze ziet nog niet in dat zij degene is waarbij er iets ontspoord.
Veel succes, maar ik zou als ik jou was deze relatie stoppen.
Sterkte!
Veel succes, maar ik zou als ik jou was deze relatie stoppen.
Sterkte!
...
vrijdag 20 maart 2009 om 11:55
Wat therapie betreft, dat is ook een optie voor jezelf, om te leren het gedrag van je vriendin te stoppen in plaats van in stand te houden.
Bij incidenten zoals je beschrijft, kun je beter niet inhoudelijk de discussie aangaan, maar duidelijk zeggen en blijven herhalen wat jij wilt. Bijvoorbeeld: ik wil niet dat je tegen me schreeuwt. Of: ik wil dat je normaal tegen me praat, anders ga ik even weg tot je dat wel kan. (En de daad natuurlijk bij het woord voegen als het moet.) Niet ingaan op haar "argumenten" en beschuldigingen, ook niet als je dat zegt, maar het gewoon blijven herhalen. Verzin een mantra, datgene waar voor jou de crux zit, en blijf dat tot vervelens toe herhalen.
Bij incidenten zoals je beschrijft, kun je beter niet inhoudelijk de discussie aangaan, maar duidelijk zeggen en blijven herhalen wat jij wilt. Bijvoorbeeld: ik wil niet dat je tegen me schreeuwt. Of: ik wil dat je normaal tegen me praat, anders ga ik even weg tot je dat wel kan. (En de daad natuurlijk bij het woord voegen als het moet.) Niet ingaan op haar "argumenten" en beschuldigingen, ook niet als je dat zegt, maar het gewoon blijven herhalen. Verzin een mantra, datgene waar voor jou de crux zit, en blijf dat tot vervelens toe herhalen.
Ga in therapie!
vrijdag 20 maart 2009 om 11:58
Mijn vriend kan ook besluiten om te zeggen dat ie niet meer wilt dat ik naar hem toekom of dat ie bij mij komt. Dat is zijn goed recht en zal m dan niet chanteren om weer bij me te komen. (Niet wat de vriendin van TO doet)
Dat is idd ook het beste voor JohnHolland, een (tijdelijke) break en dan niks aantrekken van wat ze zegt te gaan doen. Want dat zal ze hoogst waarschijnlijk echt niet doen...
Toevallig hadden we het er paar weken geleden over. Of hij bij me zou blijven als ik m fysiek iets aan zou doen. Hij zei zelf toen al van: Denk het wel. Hij is zo ontzettend gek op me, dat ie behoorlijk veel pikt. Hij wil me gewoon echt niet kwijt, zegt zelfs dat als ik dood zou gaan, dat hij me achterna komt. Of dat als ik het uitmaak dat hij nooit meer een andere vriendin wilt.
Dat is idd ook het beste voor JohnHolland, een (tijdelijke) break en dan niks aantrekken van wat ze zegt te gaan doen. Want dat zal ze hoogst waarschijnlijk echt niet doen...
Toevallig hadden we het er paar weken geleden over. Of hij bij me zou blijven als ik m fysiek iets aan zou doen. Hij zei zelf toen al van: Denk het wel. Hij is zo ontzettend gek op me, dat ie behoorlijk veel pikt. Hij wil me gewoon echt niet kwijt, zegt zelfs dat als ik dood zou gaan, dat hij me achterna komt. Of dat als ik het uitmaak dat hij nooit meer een andere vriendin wilt.
vrijdag 20 maart 2009 om 12:19
vrijdag 20 maart 2009 om 12:29
quote:JohnHolland schreef op 20 maart 2009 @ 11:25:
Ook nu nog, maanden later, vindt ze niet dat dit verkeerd was. Verscheidene onder u kwamen ook met het idee om het met een therapeut te bespreken. Daar zou ik geen moeite mee hebben, maar voor mijn vriendin is het duidelijk dat ik de gene ben die psychische problemen heeft, labiel is enz. Dus een verkwikkende therapie zal er wel niet van komen.
Dat is een overbekende manier van reageren. Iemand die zelf niet spoort, op wat voor een manier dan ook, zal altijd roepen dat een ander niet goed bij z'n hoofd is of labiel, of bedenk maar iets mankeert tussen de oren. Dat hoort bij de onredelijkheid en de verknipte kijk op het leven van mensen die geweld gebruiken.
quote:Inderdaad, (tijdelijke) separatie lijkt me het beste. Gewoon even alleen zijn zonder dat ik op mn tenen loop of me hoef te verklaren.
Het is de énige optie. Echt, er valt niet te leven met iemand die emotioneel zo instabiel en onberekenbaar is in haar reacties.
quote: Voorbeeld, Ik las laatst een boek ( Obama 1e, goed boek trouwens) gedurende een paar uur. Zij keek TV en werkte met de computer, maar was een paar uur later, ineens, woest omdat ik had liggen lezen. Dit was een zondag, en normale couples doen dat soort dingen natuurlijk niet, die doen dingen zamen, wandelen, bioscoopje enz. Het feit dat ik las, en geen aandacht aan haar had besteed was een bewijs dat ik gewoon geen relatie aankan, dat ik egoistisch ben, onvolwassen en dat ik geen moeite doe om onze relatie te verbeteren. Ja, de dominostenen vielen weer. ( Detail voor de fijnproevers; nee, het boek is niet meer..)
Zo zijn er tal van situaties. Erg vermoeiend.
Aanvallen is de beste verdediging, ook een ding waar je mee te maken krijgt als je een relatie hebt met een vrouw zoals die van jou. Het zal niet veranderen. Ze vindt echt dat ze gelijk heeft en ze is denk ik niet in staat het van jouw kant te bekijken. Een herkenbaar iets. Mijn ex deed dat ook. Mij de schuld geven van werkelijk álles en dan ook doodgewone dingen, zoals vroeger naar bed gaan dan hij, iets anders willen kijken dan voetbal of de verkeerde groenten koken. Allemaal redenen om te ontplóffen. Het went nooit, geloof me.
quote:Trouwens, iemand schreef dat veel vrouwen dit overkomt, Deze vrouwen wens ik veel sterkte, niet dat ze daar veel aan hebben, maar goed. Het moet wel eng zijn te leven met iemand die fysiek geweld gebruikt en sterker is. , ik laat het hier even bij. Bedankt!
Dat is het ook. Doodeng zelfs. En de mannen die zich op die manier gedragen denken - net als jouw vriendin - dat ze zelf niks mankeren. Het ligt allemaal aan anderen, nooit aan hun.
Ik hoop eigenlijk dat je mee blijft praten. Maar goed, dat moet je natuurlijk alleen doen als je er behoefte aan hebt.
Sterkte jongen!
(f)
Ook nu nog, maanden later, vindt ze niet dat dit verkeerd was. Verscheidene onder u kwamen ook met het idee om het met een therapeut te bespreken. Daar zou ik geen moeite mee hebben, maar voor mijn vriendin is het duidelijk dat ik de gene ben die psychische problemen heeft, labiel is enz. Dus een verkwikkende therapie zal er wel niet van komen.
Dat is een overbekende manier van reageren. Iemand die zelf niet spoort, op wat voor een manier dan ook, zal altijd roepen dat een ander niet goed bij z'n hoofd is of labiel, of bedenk maar iets mankeert tussen de oren. Dat hoort bij de onredelijkheid en de verknipte kijk op het leven van mensen die geweld gebruiken.
quote:Inderdaad, (tijdelijke) separatie lijkt me het beste. Gewoon even alleen zijn zonder dat ik op mn tenen loop of me hoef te verklaren.
Het is de énige optie. Echt, er valt niet te leven met iemand die emotioneel zo instabiel en onberekenbaar is in haar reacties.
quote: Voorbeeld, Ik las laatst een boek ( Obama 1e, goed boek trouwens) gedurende een paar uur. Zij keek TV en werkte met de computer, maar was een paar uur later, ineens, woest omdat ik had liggen lezen. Dit was een zondag, en normale couples doen dat soort dingen natuurlijk niet, die doen dingen zamen, wandelen, bioscoopje enz. Het feit dat ik las, en geen aandacht aan haar had besteed was een bewijs dat ik gewoon geen relatie aankan, dat ik egoistisch ben, onvolwassen en dat ik geen moeite doe om onze relatie te verbeteren. Ja, de dominostenen vielen weer. ( Detail voor de fijnproevers; nee, het boek is niet meer..)
Zo zijn er tal van situaties. Erg vermoeiend.
Aanvallen is de beste verdediging, ook een ding waar je mee te maken krijgt als je een relatie hebt met een vrouw zoals die van jou. Het zal niet veranderen. Ze vindt echt dat ze gelijk heeft en ze is denk ik niet in staat het van jouw kant te bekijken. Een herkenbaar iets. Mijn ex deed dat ook. Mij de schuld geven van werkelijk álles en dan ook doodgewone dingen, zoals vroeger naar bed gaan dan hij, iets anders willen kijken dan voetbal of de verkeerde groenten koken. Allemaal redenen om te ontplóffen. Het went nooit, geloof me.
quote:Trouwens, iemand schreef dat veel vrouwen dit overkomt, Deze vrouwen wens ik veel sterkte, niet dat ze daar veel aan hebben, maar goed. Het moet wel eng zijn te leven met iemand die fysiek geweld gebruikt en sterker is. , ik laat het hier even bij. Bedankt!
Dat is het ook. Doodeng zelfs. En de mannen die zich op die manier gedragen denken - net als jouw vriendin - dat ze zelf niks mankeren. Het ligt allemaal aan anderen, nooit aan hun.
Ik hoop eigenlijk dat je mee blijft praten. Maar goed, dat moet je natuurlijk alleen doen als je er behoefte aan hebt.
Sterkte jongen!
(f)
vrijdag 20 maart 2009 om 12:34
quote:Ainne schreef op 20 maart 2009 @ 11:06:
[...]
Niet alleen in dit topic, overal op het forum. Vriendin van TO is een onbeschaafd asociaal mens en dan druk ik het nog netjes uit.
Én ze heeft een probleem met haar woede te controleren en dat zit wel degelijk tussen je oren want een weldenkend (noem het 'normaal') mens ramt zijn of haar partner niet in elkaar of wordt boos omdat 'ie een boek leest.
Hoe denk je dat mannen aangepakt worden die vrouwen slaan door de overheid? Door ze een vorm van therapie te geven dus. Praatgroepen, woedebeheersingscursus en gesprekken met een psycholoog om te kijken waar al die woede vandaan komt en of er reden is aan te nemen of recidive aannemelijk is.
[...]
Niet alleen in dit topic, overal op het forum. Vriendin van TO is een onbeschaafd asociaal mens en dan druk ik het nog netjes uit.
Én ze heeft een probleem met haar woede te controleren en dat zit wel degelijk tussen je oren want een weldenkend (noem het 'normaal') mens ramt zijn of haar partner niet in elkaar of wordt boos omdat 'ie een boek leest.
Hoe denk je dat mannen aangepakt worden die vrouwen slaan door de overheid? Door ze een vorm van therapie te geven dus. Praatgroepen, woedebeheersingscursus en gesprekken met een psycholoog om te kijken waar al die woede vandaan komt en of er reden is aan te nemen of recidive aannemelijk is.
vrijdag 20 maart 2009 om 13:25
Als ze zich zo gedraagt als ze boos is, is er niks vreemds aan het advies eens aan anger management te gaan denken bij een therapeut bijvoorbeeld.[/quote]
Helemaal mee eens, goed begin om te zoeken naar een oplossing, een manier om om te gaan met je emoties..
Ik refereerde naar een opmerking dat hij zijn vriendin eens moest laten checken op borderline. Waarom is het vaak zo dat mensen direct een labeltje van psychische stoornis op iemand willen plakken. Vaak beperkt dit juist de zoektocht naar een goede oplossing, andere opties worden afgeschreven want dat helpt toch niet bij ..
John, denk dat een stop, tijdelijk of niet, een goede oplossing is om jezelf eens goed de tijd te geven om te kijken wat je nu echt wilt en hoe jij wilt dat mensen met je omgaan en andersom. Wel denk ik dat een tijdelijke break een vage tussenoplossing is, je neemt dan niet echt afstand want je weet dat het straks weer goed komt. Sta je dan echt stil bij hoe het zal zijn als je echt alleen blijft? Ook is het belangrijk niet te gaan romantiseren, al snel kun je voor het gemak de slechte eigenschappen van de ander vergeten en je concentreren op de leuke dingen. Maar voor jezelf anders nu, en ook weer als je een tijdje rust hebt gehad, een lijstje wat je wilt in een relatie en wat er dus in deze moet veranderen wil het voor jou weer werken. Kan heel verhelderend zijn.
Helemaal mee eens, goed begin om te zoeken naar een oplossing, een manier om om te gaan met je emoties..
Ik refereerde naar een opmerking dat hij zijn vriendin eens moest laten checken op borderline. Waarom is het vaak zo dat mensen direct een labeltje van psychische stoornis op iemand willen plakken. Vaak beperkt dit juist de zoektocht naar een goede oplossing, andere opties worden afgeschreven want dat helpt toch niet bij ..
John, denk dat een stop, tijdelijk of niet, een goede oplossing is om jezelf eens goed de tijd te geven om te kijken wat je nu echt wilt en hoe jij wilt dat mensen met je omgaan en andersom. Wel denk ik dat een tijdelijke break een vage tussenoplossing is, je neemt dan niet echt afstand want je weet dat het straks weer goed komt. Sta je dan echt stil bij hoe het zal zijn als je echt alleen blijft? Ook is het belangrijk niet te gaan romantiseren, al snel kun je voor het gemak de slechte eigenschappen van de ander vergeten en je concentreren op de leuke dingen. Maar voor jezelf anders nu, en ook weer als je een tijdje rust hebt gehad, een lijstje wat je wilt in een relatie en wat er dus in deze moet veranderen wil het voor jou weer werken. Kan heel verhelderend zijn.
vrijdag 20 maart 2009 om 13:38
Brum, temperamentvol is iets anders dan agressief. Soms kun je eens proberen ergens iets van op te steken ipv je eigen onmogelijke gedrag goed te praten
John, volgens mij is therapie voor jou een goede optie om toch eens te kijken waarom jij je zo laat behandelen door je vriendin. Dit zal je helpen om sterker te staan en dit soort gedrag niet meer te accepteren.
Jullie beiden lijken mij niet happy bij elkaar en dat zorgt ervoor dat met name jouw vriendin keer op keer weer explodeert. Haar gedrag is niet acceptabel en dat zal je haar iedere keer weer duidelijk moeten maken. Keerzijde daarvan is wel, dat zij waarschijnlijk nog meer gaat stuiteren. Lastige confrontaties, maar wel noodzakelijk om jullie relatie in stand te houden. Tenminste dat is toch iets wat ik wel bemerk in je postings, dat jij de stekker er nog niet uit wil trekken.
Haar onmogelijke gedrag zal door blijven duren omdat jij dit nog steeds toelaat in jullie relatie. Zij zal niet veranderen omdat jij dit graag wil. Jij zult moeten veranderen om maar enigzins tot een betere relatie te komen. Lijkt me een zeer moeilijke opgave gezien haar instelling, maar wel een die je nodig zult hebben om de juiste beslissing te nemen.
John, volgens mij is therapie voor jou een goede optie om toch eens te kijken waarom jij je zo laat behandelen door je vriendin. Dit zal je helpen om sterker te staan en dit soort gedrag niet meer te accepteren.
Jullie beiden lijken mij niet happy bij elkaar en dat zorgt ervoor dat met name jouw vriendin keer op keer weer explodeert. Haar gedrag is niet acceptabel en dat zal je haar iedere keer weer duidelijk moeten maken. Keerzijde daarvan is wel, dat zij waarschijnlijk nog meer gaat stuiteren. Lastige confrontaties, maar wel noodzakelijk om jullie relatie in stand te houden. Tenminste dat is toch iets wat ik wel bemerk in je postings, dat jij de stekker er nog niet uit wil trekken.
Haar onmogelijke gedrag zal door blijven duren omdat jij dit nog steeds toelaat in jullie relatie. Zij zal niet veranderen omdat jij dit graag wil. Jij zult moeten veranderen om maar enigzins tot een betere relatie te komen. Lijkt me een zeer moeilijke opgave gezien haar instelling, maar wel een die je nodig zult hebben om de juiste beslissing te nemen.
vrijdag 20 maart 2009 om 13:48
@ JohnHolland, lees voorala de postings van eleonara goed door, ze weet het altijd goed te formuleren. Agressie is niet nromaal binnen en relatie, beide kanten op.
@ Brummertje.... je vriend een mietje noemen getuigd niet van respect, zo ook jezelf niet kunnen beheersen en je partner angst aanjagen.... klinkt helemaal niet als een leuke relatie.
@ Brummertje.... je vriend een mietje noemen getuigd niet van respect, zo ook jezelf niet kunnen beheersen en je partner angst aanjagen.... klinkt helemaal niet als een leuke relatie.
vrijdag 20 maart 2009 om 13:51
Jongens, jongens, wat een verhalen. Ik vind John een held om hier zijn verhaal te doen. Want inderdaad zouden de reacties bij een vrouw die door haar man mishandeld is heel anders zijn en een man is een slappe zak. Niet dus!!!
Ik herken mezelf een pietsieklein beetje in de felheid die hier beschreven wordt. Alleen heb ik het gezonde verstand (blijkbaar itt tot sommigen die ik niet bij name zal noemen) om me in te houden, me achteraf ervoor te schamen en excuses aan te bieden en om voortdurend te bedenken 'waar komt dit vandaag? Hoe kan ik dit een volgende keer voorkomen?'.
De enige keer dat ik serieus geweld had willen gebruiken was toen mijn ex vertelde dat hij tóch vreemd was gegaan... Ik heb er stiekem nog wel eens spijt van dat ik hem toen niet voor zijn bek heb geslagen maar in plaats daarvan alleen een glas kapot heb gegooid (vond drie weken later nog de splinters onder de bank
).
Nu heb ik een geweldige lieve vriend waartegen ik heel makkelijk té fel kan zijn, te kattig. Echter, ik ben zó gek op hem, dat ik dat ECHT niet wil!!! Het gebeurt dus ook steeds minder en als het wel gebeurt kunnen we er later samen om lachen.
Waarmee ik maar wil zeggen (ja, lang verhaal kort dus
): als je iemand respecteert en écht van hem/haar houdt, dan is dit NIET normaal! En het is ook niet normaal John, dat je er in die zogenaamd geweldige tijden, niet als twee volwassen mensen over kunt praten. Dat zegt toch genoeg?
Sterkte!
Ik herken mezelf een pietsieklein beetje in de felheid die hier beschreven wordt. Alleen heb ik het gezonde verstand (blijkbaar itt tot sommigen die ik niet bij name zal noemen) om me in te houden, me achteraf ervoor te schamen en excuses aan te bieden en om voortdurend te bedenken 'waar komt dit vandaag? Hoe kan ik dit een volgende keer voorkomen?'.
De enige keer dat ik serieus geweld had willen gebruiken was toen mijn ex vertelde dat hij tóch vreemd was gegaan... Ik heb er stiekem nog wel eens spijt van dat ik hem toen niet voor zijn bek heb geslagen maar in plaats daarvan alleen een glas kapot heb gegooid (vond drie weken later nog de splinters onder de bank
).Nu heb ik een geweldige lieve vriend waartegen ik heel makkelijk té fel kan zijn, te kattig. Echter, ik ben zó gek op hem, dat ik dat ECHT niet wil!!! Het gebeurt dus ook steeds minder en als het wel gebeurt kunnen we er later samen om lachen.
Waarmee ik maar wil zeggen (ja, lang verhaal kort dus
): als je iemand respecteert en écht van hem/haar houdt, dan is dit NIET normaal! En het is ook niet normaal John, dat je er in die zogenaamd geweldige tijden, niet als twee volwassen mensen over kunt praten. Dat zegt toch genoeg?Sterkte!
vrijdag 20 maart 2009 om 14:13
John,
hier nog iemand die veel herkent en ik kan je alleen maar gaan adviseren te gaan werken aan jezelf.
Het ontbreekt duidelijk aan respect in jullie relatie, die is ongelijkwaardig en zal echt niet verbeteren
Bij jullie beiden ontbreekt het respect voor jezelf, het waarom dat kun je alleen voor jezelf bepalen maar blijkbaar weten jullie elkaar wel zo te triggeren dat er reakties komen die niet wenselijk zijn.
Verder ben ik het eens met Leo, laat maar chanteren, dat gebeurt toch niet. Ook ik hier ben bekend met die dreiging van zelfmoord en guess what, gebeurt niet hoor. Wel toen ik in staat was defenitief de zaak te stoppen was er direkt een andere partner in het spel en wordt er vrolijk doorgeleefd hoor met nog steeds pogingen om mij te manipuleren en te chanteren. Toen ik dat spel niet doorhad ben ik ook wel eens over mijn grenzen gegaan. Iets waarvan ik enorm spijt heb en me ook voor schaam. En 1 ding weet ik zeker, dit gebeurt me nooit meer. Hij is het niet waard dat ik over mijn grenzen ga, hoe hij zich ook gedraagt.
Maar ik heb dus wel moeten leren om mijn grenzen te kennen, herkennen, bewaken, zelfrespect op te brengen, waardering aan mezelf te geven. En tijdens dat proces werd ik regelmatig getriggerd hoor, maar kon toch steeds beter die grenzen zien. En uiteindelijk bleek het dus een waardeloze, zeer ongelijkwaardige relatie. Toen ik er nog inzat dacht ik daar anders over, je beeld verschuift, je gaat dingen die niet normaal zijn normaal vinden.
En haar gedrag is absoluut niet goed te praten, en toch zou het goed zijn als jij je eigen gedrag eens onder loep neemt. Waarom gun jij je jezelf zo weinig? waarom geen liefdevolle gelijkwaardige relatie waarin je op een normale manier boos kunt zijn op elkaar. Want hoe je het went of keert, jullie hebben elkaar in de tang, er is een machtsspel ontstaan wat alleen maar verder kan escaleren. Wil jij daar nog aan meewerken?
hier nog iemand die veel herkent en ik kan je alleen maar gaan adviseren te gaan werken aan jezelf.
Het ontbreekt duidelijk aan respect in jullie relatie, die is ongelijkwaardig en zal echt niet verbeteren
Bij jullie beiden ontbreekt het respect voor jezelf, het waarom dat kun je alleen voor jezelf bepalen maar blijkbaar weten jullie elkaar wel zo te triggeren dat er reakties komen die niet wenselijk zijn.
Verder ben ik het eens met Leo, laat maar chanteren, dat gebeurt toch niet. Ook ik hier ben bekend met die dreiging van zelfmoord en guess what, gebeurt niet hoor. Wel toen ik in staat was defenitief de zaak te stoppen was er direkt een andere partner in het spel en wordt er vrolijk doorgeleefd hoor met nog steeds pogingen om mij te manipuleren en te chanteren. Toen ik dat spel niet doorhad ben ik ook wel eens over mijn grenzen gegaan. Iets waarvan ik enorm spijt heb en me ook voor schaam. En 1 ding weet ik zeker, dit gebeurt me nooit meer. Hij is het niet waard dat ik over mijn grenzen ga, hoe hij zich ook gedraagt.
Maar ik heb dus wel moeten leren om mijn grenzen te kennen, herkennen, bewaken, zelfrespect op te brengen, waardering aan mezelf te geven. En tijdens dat proces werd ik regelmatig getriggerd hoor, maar kon toch steeds beter die grenzen zien. En uiteindelijk bleek het dus een waardeloze, zeer ongelijkwaardige relatie. Toen ik er nog inzat dacht ik daar anders over, je beeld verschuift, je gaat dingen die niet normaal zijn normaal vinden.
En haar gedrag is absoluut niet goed te praten, en toch zou het goed zijn als jij je eigen gedrag eens onder loep neemt. Waarom gun jij je jezelf zo weinig? waarom geen liefdevolle gelijkwaardige relatie waarin je op een normale manier boos kunt zijn op elkaar. Want hoe je het went of keert, jullie hebben elkaar in de tang, er is een machtsspel ontstaan wat alleen maar verder kan escaleren. Wil jij daar nog aan meewerken?
vrijdag 20 maart 2009 om 15:19
Zonlight2 schreef
Toen ik er nog inzat dacht ik daar anders over, je beeld verschuift, je gaat dingen die niet normaal zijn normaal vinden.
[
Dat idee van verschuiving herken ik ja, je past je aan aan de situaties en accepteert dingen waarvan je vroeger zei dat je die nooit zou accepteren.
Verscheide lezers schreven, dat zo'n relatie als ik beschreef, m'n eigen dus, niet zal verbeteren. In het begin, toen ik merkte dat m'n vriendin deze uitbarstingen had, ging ik er wel tegenin, verbaal dan, ik kwam er pas veel later achter dat terugschreeuwen absoluut niet werkte. Toen begon ik, als ze weer ontplofte, te zeggen, iets als, "Als je niet gewoon kunt kwaad zijn en alleen maar kunt beledigen, ga ik even weg.' Iets in die geest. En liep dan het huis uit. Dat vond ze weer laf, vond dat ik een confrontatie uit de weg ging, en werd nog kwaader.
Ze heeft slechts af en toe aangegeven dat ze spijt had van haar gedrag. Normaal gesproken vindt ze dat zij gelijk heeft, ook tijdens haar uitbarstingen, en is zich er, ook als ze niet kwaad is, niet van bewust dat ze dingen zegt die nogal vertekend zijn.(vind ik dan)
Ik kan nog een voorbeeld geven, iets abstracter dan het voorbeeld van het boek: Tijdens zo'n uitbarsting vraagt ze me vaak waarom ik zo veranderd ben, verwijt me dat ik niet meer zo leuk, charmant, attent enz. ben als toen we elkaar pas leerden kennen, 8 jaar geleden. Ik kan dan wel iets zeggen over dat het normaal is dat mensen elkaar toch minder verliefd gaan gedragen dan tijdens de eerste verliefdheidsperiode, maar dat is een verklaring die ze niet aanneemt.
Wat ik verontrustend vind is dat ze me dan verwijt, (en dan is ze echt serieus), dat ik haar niet gelijk, tijdens de eerste verliefdheid, heb verteld dat ik in feite helemaal niet zo ben, dat ik me beter voordeed dan ik ben, en dat ik bewust, mijn ware, weinig rooskleurige, persoonlijkheid voor haar verborgen hield.
Ik heb hier dan weinig op te zeggen, wat voor haar dan een teken kan zijn dat ze mij 'betrapt' heeft als iemand die graag manipuleert, en daarin, uiteraard ook nog niet eens goed in is.
Ik laat het hier even bij.
Toen ik er nog inzat dacht ik daar anders over, je beeld verschuift, je gaat dingen die niet normaal zijn normaal vinden.
[
Dat idee van verschuiving herken ik ja, je past je aan aan de situaties en accepteert dingen waarvan je vroeger zei dat je die nooit zou accepteren.
Verscheide lezers schreven, dat zo'n relatie als ik beschreef, m'n eigen dus, niet zal verbeteren. In het begin, toen ik merkte dat m'n vriendin deze uitbarstingen had, ging ik er wel tegenin, verbaal dan, ik kwam er pas veel later achter dat terugschreeuwen absoluut niet werkte. Toen begon ik, als ze weer ontplofte, te zeggen, iets als, "Als je niet gewoon kunt kwaad zijn en alleen maar kunt beledigen, ga ik even weg.' Iets in die geest. En liep dan het huis uit. Dat vond ze weer laf, vond dat ik een confrontatie uit de weg ging, en werd nog kwaader.
Ze heeft slechts af en toe aangegeven dat ze spijt had van haar gedrag. Normaal gesproken vindt ze dat zij gelijk heeft, ook tijdens haar uitbarstingen, en is zich er, ook als ze niet kwaad is, niet van bewust dat ze dingen zegt die nogal vertekend zijn.(vind ik dan)
Ik kan nog een voorbeeld geven, iets abstracter dan het voorbeeld van het boek: Tijdens zo'n uitbarsting vraagt ze me vaak waarom ik zo veranderd ben, verwijt me dat ik niet meer zo leuk, charmant, attent enz. ben als toen we elkaar pas leerden kennen, 8 jaar geleden. Ik kan dan wel iets zeggen over dat het normaal is dat mensen elkaar toch minder verliefd gaan gedragen dan tijdens de eerste verliefdheidsperiode, maar dat is een verklaring die ze niet aanneemt.
Wat ik verontrustend vind is dat ze me dan verwijt, (en dan is ze echt serieus), dat ik haar niet gelijk, tijdens de eerste verliefdheid, heb verteld dat ik in feite helemaal niet zo ben, dat ik me beter voordeed dan ik ben, en dat ik bewust, mijn ware, weinig rooskleurige, persoonlijkheid voor haar verborgen hield.
Ik heb hier dan weinig op te zeggen, wat voor haar dan een teken kan zijn dat ze mij 'betrapt' heeft als iemand die graag manipuleert, en daarin, uiteraard ook nog niet eens goed in is.
Ik laat het hier even bij.
