Relaties
alle pijlers
slaan?
woensdag 18 maart 2009 om 22:16
Hallo ,
Korte presentatie; Ik, man van 43 leef, sinds 5 jaar, met mijn vriendin. Zij is erg temperamentvol en soms slaat dat een beetje verkeerd. Als ze erg kwaad is valt ze me aan, letterlijk dus,(Dit gebeurt geregeld, ongeveer een keer per twee maanden.) Ze heeft me zelfs een paar keer gebeten. Gelukkig ben ik sterker dus kan ik haar van me afduwen en het huis uitlopen. Als ik dan de deur uitloopt roept ze me vaak nog iets beledigends na.
Ik zal even in het midden laten waarom we conflicten hebben, Mijn vraag is of er meer dames zijn die hun partner letterlijk te lijf gaan. Bij voorbaat dank voor eventuele reacties.
Korte presentatie; Ik, man van 43 leef, sinds 5 jaar, met mijn vriendin. Zij is erg temperamentvol en soms slaat dat een beetje verkeerd. Als ze erg kwaad is valt ze me aan, letterlijk dus,(Dit gebeurt geregeld, ongeveer een keer per twee maanden.) Ze heeft me zelfs een paar keer gebeten. Gelukkig ben ik sterker dus kan ik haar van me afduwen en het huis uitlopen. Als ik dan de deur uitloopt roept ze me vaak nog iets beledigends na.
Ik zal even in het midden laten waarom we conflicten hebben, Mijn vraag is of er meer dames zijn die hun partner letterlijk te lijf gaan. Bij voorbaat dank voor eventuele reacties.
vrijdag 20 maart 2009 om 15:19
Zonlight2 schreef
Toen ik er nog inzat dacht ik daar anders over, je beeld verschuift, je gaat dingen die niet normaal zijn normaal vinden.
[
Dat idee van verschuiving herken ik ja, je past je aan aan de situaties en accepteert dingen waarvan je vroeger zei dat je die nooit zou accepteren.
Verscheide lezers schreven, dat zo'n relatie als ik beschreef, m'n eigen dus, niet zal verbeteren. In het begin, toen ik merkte dat m'n vriendin deze uitbarstingen had, ging ik er wel tegenin, verbaal dan, ik kwam er pas veel later achter dat terugschreeuwen absoluut niet werkte. Toen begon ik, als ze weer ontplofte, te zeggen, iets als, "Als je niet gewoon kunt kwaad zijn en alleen maar kunt beledigen, ga ik even weg.' Iets in die geest. En liep dan het huis uit. Dat vond ze weer laf, vond dat ik een confrontatie uit de weg ging, en werd nog kwaader.
Ze heeft slechts af en toe aangegeven dat ze spijt had van haar gedrag. Normaal gesproken vindt ze dat zij gelijk heeft, ook tijdens haar uitbarstingen, en is zich er, ook als ze niet kwaad is, niet van bewust dat ze dingen zegt die nogal vertekend zijn.(vind ik dan)
Ik kan nog een voorbeeld geven, iets abstracter dan het voorbeeld van het boek: Tijdens zo'n uitbarsting vraagt ze me vaak waarom ik zo veranderd ben, verwijt me dat ik niet meer zo leuk, charmant, attent enz. ben als toen we elkaar pas leerden kennen, 8 jaar geleden. Ik kan dan wel iets zeggen over dat het normaal is dat mensen elkaar toch minder verliefd gaan gedragen dan tijdens de eerste verliefdheidsperiode, maar dat is een verklaring die ze niet aanneemt.
Wat ik verontrustend vind is dat ze me dan verwijt, (en dan is ze echt serieus), dat ik haar niet gelijk, tijdens de eerste verliefdheid, heb verteld dat ik in feite helemaal niet zo ben, dat ik me beter voordeed dan ik ben, en dat ik bewust, mijn ware, weinig rooskleurige, persoonlijkheid voor haar verborgen hield.
Ik heb hier dan weinig op te zeggen, wat voor haar dan een teken kan zijn dat ze mij 'betrapt' heeft als iemand die graag manipuleert, en daarin, uiteraard ook nog niet eens goed in is.
Ik laat het hier even bij.
Toen ik er nog inzat dacht ik daar anders over, je beeld verschuift, je gaat dingen die niet normaal zijn normaal vinden.
[
Dat idee van verschuiving herken ik ja, je past je aan aan de situaties en accepteert dingen waarvan je vroeger zei dat je die nooit zou accepteren.
Verscheide lezers schreven, dat zo'n relatie als ik beschreef, m'n eigen dus, niet zal verbeteren. In het begin, toen ik merkte dat m'n vriendin deze uitbarstingen had, ging ik er wel tegenin, verbaal dan, ik kwam er pas veel later achter dat terugschreeuwen absoluut niet werkte. Toen begon ik, als ze weer ontplofte, te zeggen, iets als, "Als je niet gewoon kunt kwaad zijn en alleen maar kunt beledigen, ga ik even weg.' Iets in die geest. En liep dan het huis uit. Dat vond ze weer laf, vond dat ik een confrontatie uit de weg ging, en werd nog kwaader.
Ze heeft slechts af en toe aangegeven dat ze spijt had van haar gedrag. Normaal gesproken vindt ze dat zij gelijk heeft, ook tijdens haar uitbarstingen, en is zich er, ook als ze niet kwaad is, niet van bewust dat ze dingen zegt die nogal vertekend zijn.(vind ik dan)
Ik kan nog een voorbeeld geven, iets abstracter dan het voorbeeld van het boek: Tijdens zo'n uitbarsting vraagt ze me vaak waarom ik zo veranderd ben, verwijt me dat ik niet meer zo leuk, charmant, attent enz. ben als toen we elkaar pas leerden kennen, 8 jaar geleden. Ik kan dan wel iets zeggen over dat het normaal is dat mensen elkaar toch minder verliefd gaan gedragen dan tijdens de eerste verliefdheidsperiode, maar dat is een verklaring die ze niet aanneemt.
Wat ik verontrustend vind is dat ze me dan verwijt, (en dan is ze echt serieus), dat ik haar niet gelijk, tijdens de eerste verliefdheid, heb verteld dat ik in feite helemaal niet zo ben, dat ik me beter voordeed dan ik ben, en dat ik bewust, mijn ware, weinig rooskleurige, persoonlijkheid voor haar verborgen hield.
Ik heb hier dan weinig op te zeggen, wat voor haar dan een teken kan zijn dat ze mij 'betrapt' heeft als iemand die graag manipuleert, en daarin, uiteraard ook nog niet eens goed in is.
Ik laat het hier even bij.
vrijdag 20 maart 2009 om 16:28
Triest verhaal. Vrouw presenteert zich als patiënten die ik met enige regelmaat in mijn praktijk behandel. Sterke borderline trekken komen terug in het verhaal, al kan zoiets uiteraard niet vastgesteld worden vanuit de berichten in een forum. Maar dat er sprake is van psychopathologie is duidelijk. Klaarblijkelijk ben jij, John, niet in staat om voor jezelf te kiezen, romantiseer je de relatie en vergooi je hiermee je eigen levensgeluk. Waar ben je bang voor? Dit is in geen geval een gezonde relatie waar jullie beiden gelukkig van worden. Soms moet de meest wijze van het moment een beslissing nemen: kies voor jezelf, tijdelijk of niet. Soms moet je iemand even dieper laten gaan, hoe moeilijk ook, om de duw te geven tot verbetering. Sterkte!
zaterdag 21 maart 2009 om 06:37
quote:Brummetje schreef op 20 maart 2009 @ 11:00:
Ik denk dat het ligt aan onze Spaans roots. Vraag het net aan een geadopteerde kennis, die heeft het ook, richting haar vent.
Het is niet erg om temperament te hebben, dat is je karakter, daar kun je niks aan doen, het is wel erg wat je ermee doet! Ik moet mezelf bedwingen om hem een stomp te geven als ie iets irritants doet. (Bijv)
Maar kan wel m'n handen vuisten, tot 10 tellen, weglopen...
Zou je denken Brum? Meen je dat nu echt? Heb zelf geen Spaanse roots trouwens. Maar het lijkt me niet bepaald juist.
Zou dat nu echt werken, een therapeut? Zou zelf ook wel van mijn agressie af willen komen.
Alleen zie ik zelf wel als ik agressief word, dat ik fout zit. Onbegrijpelijk John dat je vriendin jou de schuld geeft. Ik denk dat je vriendin, als ze om dezelfde reden als ik agressief wordt tenminste, last heeft van zich goed uiten naar je. Hoe kan ze haar emoties tonen? Die van liefde bijvoorbeeld. Heeft ze weinig zelfvertrouwen? Is ze onzeker? Twijfelt ze telkens aan jouw liefde voor haar?
Niet dat dit een excuus is. Als een man een vrouw slaat, dan zijn de reacties ook: wegwezen!
En toch....sja, shoot me, vind ik het iets anders. Mannen zijn fysiek sterker en hebben overwicht (is cultureel of biologisch, zoals je het noemen wil). Net als een ouder die een kind slaat anders is dan een kind die de ouder mept.
Al vind ik alle meppen verkeerd natuurlijk.
Ik denk dat het ligt aan onze Spaans roots. Vraag het net aan een geadopteerde kennis, die heeft het ook, richting haar vent.
Het is niet erg om temperament te hebben, dat is je karakter, daar kun je niks aan doen, het is wel erg wat je ermee doet! Ik moet mezelf bedwingen om hem een stomp te geven als ie iets irritants doet. (Bijv)
Maar kan wel m'n handen vuisten, tot 10 tellen, weglopen...
Zou je denken Brum? Meen je dat nu echt? Heb zelf geen Spaanse roots trouwens. Maar het lijkt me niet bepaald juist.
Zou dat nu echt werken, een therapeut? Zou zelf ook wel van mijn agressie af willen komen.
Alleen zie ik zelf wel als ik agressief word, dat ik fout zit. Onbegrijpelijk John dat je vriendin jou de schuld geeft. Ik denk dat je vriendin, als ze om dezelfde reden als ik agressief wordt tenminste, last heeft van zich goed uiten naar je. Hoe kan ze haar emoties tonen? Die van liefde bijvoorbeeld. Heeft ze weinig zelfvertrouwen? Is ze onzeker? Twijfelt ze telkens aan jouw liefde voor haar?
Niet dat dit een excuus is. Als een man een vrouw slaat, dan zijn de reacties ook: wegwezen!
En toch....sja, shoot me, vind ik het iets anders. Mannen zijn fysiek sterker en hebben overwicht (is cultureel of biologisch, zoals je het noemen wil). Net als een ouder die een kind slaat anders is dan een kind die de ouder mept.
Al vind ik alle meppen verkeerd natuurlijk.
zaterdag 21 maart 2009 om 08:41
Ik denk dat er een verschil is in weten wanneer je te ver gaat, wanneer je zelf fout zit, en wanneer je vindt dat je in je volste recht staat als je iemand te lijf gaat.
Denk je dat je het recht hebt, of kun je voor jezelf helemaal verklaren en geloven in je eigen redenen om iemand fysiek aan te vallen dan spoor je ergens niet. Want al heb je thuis niet geleerd dat je niet mag slaan, je leert het op school, je ziet SIRE infomercials, je kijkt TV, ziet Hart van Nederland, je leest weleens een krant of wat dan ook, het kan niemand ontgaan dat geweld gebruiken niet normaal is en dat daar terecht sancties tegenover staan als je het wel doet.
Jij zegt het zelf ook, je wéét het als je te ver gaat. Je weet dat dat niet ok is en je zult er (waarschijnlijk) veel aan doen om het te voorkomen.
Ik ben heel erg driftig. Je zou het misschien niet zeggen maar o mijn God, ik kan me zo kwaad maken om 'dingen'. Als apparaten niet doen wat ik wil, pffffffffff, ik ontplóf echt. Mensen, dieren, levende wezens, ik zal ze geen haar krenken maar ik heb weleens 'dingen' stukgesmeten, uit drift. Als mijn internetverbinding het niet doet, ik zeg maar wat, nou, bérg je dan maar.....
In de afgelopen decennia heb ik geleerd met te beheersen. Lukt niet altijd maar meestal gaat het goed. Ik heb geleerd dat iets stukmaken uit woede nutteloos is. Ik schiet er niks mee op en het voorwerp is kapot, nah, dát is een goeie oplossing voor het probleem! (not)
Ik vind dat een verschil. Weten wanneer je zelf over de rooie gaat en jezelf in je kraag grijpen of rücksichtslos te keer gaan en nog vinden dat je het grootste gelijk van de wereld hebt ook. De vriendin van John vertoont geen tekenen van zelfreflectie. Sterker nog, ze geeft hem de schuld van háár gedrag.
Veel vrouwen hier, die een man hebben/hadden die sloeg zullen dit gedrag herkennen en weten dat er geen kruid tegen gewassen is, omdat mensen die aan zo'n vorm van (noem het) gewetensloosheid lijden, zelf vinden dat ze niks mankeren.
Triest en niet mee te leven.....
Denk je dat je het recht hebt, of kun je voor jezelf helemaal verklaren en geloven in je eigen redenen om iemand fysiek aan te vallen dan spoor je ergens niet. Want al heb je thuis niet geleerd dat je niet mag slaan, je leert het op school, je ziet SIRE infomercials, je kijkt TV, ziet Hart van Nederland, je leest weleens een krant of wat dan ook, het kan niemand ontgaan dat geweld gebruiken niet normaal is en dat daar terecht sancties tegenover staan als je het wel doet.
Jij zegt het zelf ook, je wéét het als je te ver gaat. Je weet dat dat niet ok is en je zult er (waarschijnlijk) veel aan doen om het te voorkomen.
Ik ben heel erg driftig. Je zou het misschien niet zeggen maar o mijn God, ik kan me zo kwaad maken om 'dingen'. Als apparaten niet doen wat ik wil, pffffffffff, ik ontplóf echt. Mensen, dieren, levende wezens, ik zal ze geen haar krenken maar ik heb weleens 'dingen' stukgesmeten, uit drift. Als mijn internetverbinding het niet doet, ik zeg maar wat, nou, bérg je dan maar.....
In de afgelopen decennia heb ik geleerd met te beheersen. Lukt niet altijd maar meestal gaat het goed. Ik heb geleerd dat iets stukmaken uit woede nutteloos is. Ik schiet er niks mee op en het voorwerp is kapot, nah, dát is een goeie oplossing voor het probleem! (not)
Ik vind dat een verschil. Weten wanneer je zelf over de rooie gaat en jezelf in je kraag grijpen of rücksichtslos te keer gaan en nog vinden dat je het grootste gelijk van de wereld hebt ook. De vriendin van John vertoont geen tekenen van zelfreflectie. Sterker nog, ze geeft hem de schuld van háár gedrag.
Veel vrouwen hier, die een man hebben/hadden die sloeg zullen dit gedrag herkennen en weten dat er geen kruid tegen gewassen is, omdat mensen die aan zo'n vorm van (noem het) gewetensloosheid lijden, zelf vinden dat ze niks mankeren.
Triest en niet mee te leven.....
zaterdag 21 maart 2009 om 09:20
quote:Tia Dalma schreef op 21 maart 2009 @ 08:50:
Leo, dank voor je postings in dit topic. Ik heb er opnieuw veel aan, als kind van een ouder met dezelfde problematiek als de vriendin van JohnHolland. Je doet mijn kleine dochterhart zo'n goed...
Jammer dat ik alleen forumarmen heb om om je heen te slaan.....
Leo, dank voor je postings in dit topic. Ik heb er opnieuw veel aan, als kind van een ouder met dezelfde problematiek als de vriendin van JohnHolland. Je doet mijn kleine dochterhart zo'n goed...
Jammer dat ik alleen forumarmen heb om om je heen te slaan.....
zaterdag 21 maart 2009 om 11:57
zaterdag 21 maart 2009 om 12:01
quote:Digitalis schreef op 21 maart 2009 @ 06:37:
[...]
Zou je denken Brum? Meen je dat nu echt? Heb zelf geen Spaanse roots trouwens. Maar het lijkt me niet bepaald juist.
De felheid is onze Spaanse roots, maar wat we ermee doen niet! Tuurlijk kun je temperament hebben, maar wel gewoon normaal een discussie voeren. Voor degene met temperament gaat het er dan soms heftig aan toe (zeker als ze het allebei hebben), maar het is zeker niet zo dat zij grof mogen zijn, of lichamelijk geweld mogen gebruiken, omdat ze temperament hebben.
Zou dat nu echt werken, een therapeut? Zou zelf ook wel van mijn agressie af willen komen.
Alleen zie ik zelf wel als ik agressief word, dat ik fout zit. Onbegrijpelijk John dat je vriendin jou de schuld geeft. Ik denk dat je vriendin, als ze om dezelfde reden als ik agressief wordt tenminste, last heeft van zich goed uiten naar je. Hoe kan ze haar emoties tonen? Die van liefde bijvoorbeeld. Heeft ze weinig zelfvertrouwen? Is ze onzeker? Twijfelt ze telkens aan jouw liefde voor haar?
Niet dat dit een excuus is. Als een man een vrouw slaat, dan zijn de reacties ook: wegwezen!
En toch....sja, shoot me, vind ik het iets anders. Mannen zijn fysiek sterker en hebben overwicht (is cultureel of biologisch, zoals je het noemen wil). Net als een ouder die een kind slaat anders is dan een kind die de ouder mept.
Al vind ik alle meppen verkeerd natuurlijk.
[...]
Zou je denken Brum? Meen je dat nu echt? Heb zelf geen Spaanse roots trouwens. Maar het lijkt me niet bepaald juist.
De felheid is onze Spaanse roots, maar wat we ermee doen niet! Tuurlijk kun je temperament hebben, maar wel gewoon normaal een discussie voeren. Voor degene met temperament gaat het er dan soms heftig aan toe (zeker als ze het allebei hebben), maar het is zeker niet zo dat zij grof mogen zijn, of lichamelijk geweld mogen gebruiken, omdat ze temperament hebben.
Zou dat nu echt werken, een therapeut? Zou zelf ook wel van mijn agressie af willen komen.
Alleen zie ik zelf wel als ik agressief word, dat ik fout zit. Onbegrijpelijk John dat je vriendin jou de schuld geeft. Ik denk dat je vriendin, als ze om dezelfde reden als ik agressief wordt tenminste, last heeft van zich goed uiten naar je. Hoe kan ze haar emoties tonen? Die van liefde bijvoorbeeld. Heeft ze weinig zelfvertrouwen? Is ze onzeker? Twijfelt ze telkens aan jouw liefde voor haar?
Niet dat dit een excuus is. Als een man een vrouw slaat, dan zijn de reacties ook: wegwezen!
En toch....sja, shoot me, vind ik het iets anders. Mannen zijn fysiek sterker en hebben overwicht (is cultureel of biologisch, zoals je het noemen wil). Net als een ouder die een kind slaat anders is dan een kind die de ouder mept.
Al vind ik alle meppen verkeerd natuurlijk.
zaterdag 21 maart 2009 om 12:06
quote:eleonora schreef op 21 maart 2009 @ 09:20:
[...]
Jammer dat ik alleen forumarmen heb om om je heen te slaan.....
Die voelen anders al heel erg warm. Dankjewel lieverd.
En dank TO, dat ik je topic even ongestraft mocht vervuilen. Weet dat ik met je meevoel en erg veel herken, ook op dat stuk van de gewenning aan de situatie. Het heeft mij 30 jaar gekost om eindelijk in te zien dat hiermee inderdaad niet te leven valt, en dat ik het waard was om te mogen besluiten dat dan ook niet meer te doen.
Sterkte.
[...]
Jammer dat ik alleen forumarmen heb om om je heen te slaan.....
Die voelen anders al heel erg warm. Dankjewel lieverd.
En dank TO, dat ik je topic even ongestraft mocht vervuilen. Weet dat ik met je meevoel en erg veel herken, ook op dat stuk van de gewenning aan de situatie. Het heeft mij 30 jaar gekost om eindelijk in te zien dat hiermee inderdaad niet te leven valt, en dat ik het waard was om te mogen besluiten dat dan ook niet meer te doen.
Sterkte.
zaterdag 21 maart 2009 om 12:41
quote:Brummetje schreef op 21 maart 2009 @ 12:37:
Ik heb woede vaker ook op mezelf gericht. Uit pure wanhoop ergens over mezelf geslagen/gebeten.
Ik wil graag ook leren mezelf te beheersen hierover. Ik wil niet dat het zover komt dat ik m'n vriend echt een keer sla.
....Want schoppen is iets heeeeel anders? Dat telt niet???
Jij bent al veel te ver gegaan, en je vriend zou aangifte moeten doen! Je wilt van alles zeg je, maar doe je er ook wat aan? Al hulp gezocht?
Ik heb woede vaker ook op mezelf gericht. Uit pure wanhoop ergens over mezelf geslagen/gebeten.
Ik wil graag ook leren mezelf te beheersen hierover. Ik wil niet dat het zover komt dat ik m'n vriend echt een keer sla.
....Want schoppen is iets heeeeel anders? Dat telt niet???
Jij bent al veel te ver gegaan, en je vriend zou aangifte moeten doen! Je wilt van alles zeg je, maar doe je er ook wat aan? Al hulp gezocht?
zondag 22 maart 2009 om 11:44
quote:[bzeggen, iets als, "Als je niet gewoon kunt kwaad zijn en alleen maar kunt beledigen, ga ik even weg.' Iets in die geest. En liep dan het huis uit. Dat vond ze weer laf, vond dat ik een confrontatie uit de weg ging, en werd nog kwaader.
Natuurlijk wordt ze dan nog kwader, haar spelletje lukt niet.....jij buigt niet voor haar beledigingen....Om dat laf te noemen is gewoon weer manipulatie van haar....om jou weer de schuld te geven....Als je een conflict wil oplossen ga je al niet met labels gooien en scheldwoorden.....dit is al allemaal ruzie maken op de verkeerde manier!
Ze heeft slechts af en toe aangegeven dat ze spijt had van haar gedrag. Normaal gesproken vindt ze dat zij gelijk heeft, ook tijdens haar uitbarstingen, en is zich er, ook als ze niet kwaad is, niet van bewust dat ze dingen zegt die nogal vertekend zijn.(vind ik dan)
Ze zegt dat ze spijt heeft, om jou weer te paaien, maar denk maar niet dat ze echt spijt heeft
Ik kan nog een voorbeeld geven, iets abstracter dan het voorbeeld van het boek: Tijdens zo'n uitbarsting vraagt ze me vaak waarom ik zo veranderd ben, verwijt me dat ik niet meer zo leuk, charmant, attent enz. ben als toen we elkaar pas leerden kennen, 8 jaar geleden. Ik kan dan wel iets zeggen over dat het normaal is dat mensen elkaar toch minder verliefd gaan gedragen dan tijdens de eerste verliefdheidsperiode, maar dat is een verklaring die ze niet aanneemt.
Wat ik verontrustend vind is dat ze me dan verwijt, (en dan is ze echt serieus), dat ik haar niet gelijk, tijdens de eerste verliefdheid, heb verteld dat ik in feite helemaal niet zo ben, dat ik me beter voordeed dan ik ben, en dat ik bewust, mijn ware, weinig rooskleurige, persoonlijkheid voor haar verborgen hield.
Ik heb hier dan weinig op te zeggen, wat voor haar dan een teken kan zijn dat ze mij 'betrapt' heeft als iemand die graag manipuleert, en daarin, uiteraard ook nog niet eens goed in is.
Ik laat het hier even bij.Het zijn verwijten van haar kant die werkelijk nergens op slaan, dat jij ze serieus neemt doet mij verdriet, je bent al zo heel erg haar gaan geloven dat je nauwelijks nog helder nadenkt over jezelf.
Ik begrijp dat geen éen konflikt op deze manier opgelost wordt, en konflikten zijn er in iedere relatie...maar zij begint gewoon iets omdat zij haar woede weer eens kwijt wil. Wat ik maar wil zeggen, die woede zou over iedere man die op dat moment haar relatie is uitgestort worden, het ligt niet aan jou persoonlijk.
Als je echt niet bij haar wel wil, dan hoop ik dat je in ieder geval wegloopt als ze weer gaat schelden, zeg gewoon dat je wel het konflikt wil bespreken, maar geen zin hebt in een scheldpartij, en dat is zeer zeker niet laf!
Probeer in ieder geval haar zo te dwarsbomen dat ze haar woede niet op jou kan koelen.....het is de woede van een klein kind en kennelijk is er iets gebeurd in haar jeugd, maar dat kun JIJ niet veranderen.
Natuurlijk wordt ze dan nog kwader, haar spelletje lukt niet.....jij buigt niet voor haar beledigingen....Om dat laf te noemen is gewoon weer manipulatie van haar....om jou weer de schuld te geven....Als je een conflict wil oplossen ga je al niet met labels gooien en scheldwoorden.....dit is al allemaal ruzie maken op de verkeerde manier!
Ze heeft slechts af en toe aangegeven dat ze spijt had van haar gedrag. Normaal gesproken vindt ze dat zij gelijk heeft, ook tijdens haar uitbarstingen, en is zich er, ook als ze niet kwaad is, niet van bewust dat ze dingen zegt die nogal vertekend zijn.(vind ik dan)
Ze zegt dat ze spijt heeft, om jou weer te paaien, maar denk maar niet dat ze echt spijt heeft
Ik kan nog een voorbeeld geven, iets abstracter dan het voorbeeld van het boek: Tijdens zo'n uitbarsting vraagt ze me vaak waarom ik zo veranderd ben, verwijt me dat ik niet meer zo leuk, charmant, attent enz. ben als toen we elkaar pas leerden kennen, 8 jaar geleden. Ik kan dan wel iets zeggen over dat het normaal is dat mensen elkaar toch minder verliefd gaan gedragen dan tijdens de eerste verliefdheidsperiode, maar dat is een verklaring die ze niet aanneemt.
Wat ik verontrustend vind is dat ze me dan verwijt, (en dan is ze echt serieus), dat ik haar niet gelijk, tijdens de eerste verliefdheid, heb verteld dat ik in feite helemaal niet zo ben, dat ik me beter voordeed dan ik ben, en dat ik bewust, mijn ware, weinig rooskleurige, persoonlijkheid voor haar verborgen hield.
Ik heb hier dan weinig op te zeggen, wat voor haar dan een teken kan zijn dat ze mij 'betrapt' heeft als iemand die graag manipuleert, en daarin, uiteraard ook nog niet eens goed in is.
Ik laat het hier even bij.Het zijn verwijten van haar kant die werkelijk nergens op slaan, dat jij ze serieus neemt doet mij verdriet, je bent al zo heel erg haar gaan geloven dat je nauwelijks nog helder nadenkt over jezelf.
Ik begrijp dat geen éen konflikt op deze manier opgelost wordt, en konflikten zijn er in iedere relatie...maar zij begint gewoon iets omdat zij haar woede weer eens kwijt wil. Wat ik maar wil zeggen, die woede zou over iedere man die op dat moment haar relatie is uitgestort worden, het ligt niet aan jou persoonlijk.
Als je echt niet bij haar wel wil, dan hoop ik dat je in ieder geval wegloopt als ze weer gaat schelden, zeg gewoon dat je wel het konflikt wil bespreken, maar geen zin hebt in een scheldpartij, en dat is zeer zeker niet laf!
Probeer in ieder geval haar zo te dwarsbomen dat ze haar woede niet op jou kan koelen.....het is de woede van een klein kind en kennelijk is er iets gebeurd in haar jeugd, maar dat kun JIJ niet veranderen.
zondag 22 maart 2009 om 15:26
quote:JohnHolland schreef op 18 maart 2009 @ 22:16:
Hallo ,
Korte presentatie; Ik, man van 43 leef, sinds 5 jaar, met mijn vriendin. Zij is erg temperamentvol en soms slaat dat een beetje verkeerd. Als ze erg kwaad is valt ze me aan, letterlijk dus,(Dit gebeurt geregeld, ongeveer een keer per twee maanden.) Ze heeft me zelfs een paar keer gebeten. Gelukkig ben ik sterker dus kan ik haar van me afduwen en het huis uitlopen. Als ik dan de deur uitloopt roept ze me vaak nog iets beledigends na.
Ik zal even in het midden laten waarom we conflicten hebben, Mijn vraag is of er meer dames zijn die hun partner letterlijk te lijf gaan. Bij voorbaat dank voor eventuele reacties.
Ik heb dat aan het einde van mijn relatie gedaan, en dat was de eerste en laatste keer. Toen heb ik de relatie die al verkeer liep definitief beeindigd want zo wilde ik niet zijn. Hij (of iig de relatie die niet goed was) maakte van mij dat 'monster' en dat wilde ik nooit en nooit meer. Wanneer je dat doet is al het respect tov die persoon weg, anders zou je dat niet doen, en is er geen relatie meer mogelijk. Als jouw vriendin dit niet inziet, dan zou ik zelf weggaan. Dat zij dit doet betekent namelijk geen respect hebben voor jou, en ik neem aan dat jij dat niet accepteert.
TIP: geef haar het boek, "de ideale vrouw is een bitch" dan weet ze waarom jij niet meer zo bent tegen haar als 8 jaar terug. Dat zij dat zelf verpest heeft met haar gedrag.
Hallo ,
Korte presentatie; Ik, man van 43 leef, sinds 5 jaar, met mijn vriendin. Zij is erg temperamentvol en soms slaat dat een beetje verkeerd. Als ze erg kwaad is valt ze me aan, letterlijk dus,(Dit gebeurt geregeld, ongeveer een keer per twee maanden.) Ze heeft me zelfs een paar keer gebeten. Gelukkig ben ik sterker dus kan ik haar van me afduwen en het huis uitlopen. Als ik dan de deur uitloopt roept ze me vaak nog iets beledigends na.
Ik zal even in het midden laten waarom we conflicten hebben, Mijn vraag is of er meer dames zijn die hun partner letterlijk te lijf gaan. Bij voorbaat dank voor eventuele reacties.
Ik heb dat aan het einde van mijn relatie gedaan, en dat was de eerste en laatste keer. Toen heb ik de relatie die al verkeer liep definitief beeindigd want zo wilde ik niet zijn. Hij (of iig de relatie die niet goed was) maakte van mij dat 'monster' en dat wilde ik nooit en nooit meer. Wanneer je dat doet is al het respect tov die persoon weg, anders zou je dat niet doen, en is er geen relatie meer mogelijk. Als jouw vriendin dit niet inziet, dan zou ik zelf weggaan. Dat zij dit doet betekent namelijk geen respect hebben voor jou, en ik neem aan dat jij dat niet accepteert.
TIP: geef haar het boek, "de ideale vrouw is een bitch" dan weet ze waarom jij niet meer zo bent tegen haar als 8 jaar terug. Dat zij dat zelf verpest heeft met haar gedrag.
