Relaties
alle pijlers
Voor wie nog nooit een relatie heeft gehad (4)
donderdag 19 april 2018 om 19:38
Wanneer je om je heen kijkt, op straat en op televisie, lijkt iedereen de romantische liefde te kunnen vinden. Dit gaat echter niet voor iedereen op. Soms blijft zelfs een knuffel een droom.
Het is niet altijd makkelijk om steeds maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over de eenzaamheid, het diepe missen, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en blijf geloven.
Het is niet altijd makkelijk om steeds maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over de eenzaamheid, het diepe missen, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en blijf geloven.
vrijdag 4 januari 2019 om 11:18
We zouden allemaal al veel van elkaar weten, en dat zou zo'n meeting heel vreemd maken.
Normaal als je iemand voor het eerst ontmoet weet je nog niets of vrijwel niets van die ander, en de mensen in deze reeks weten nog zonder elkaar ooit ontmoet te hebben dingen van elkaar die ze nog niet eens aan een levende ziel IRL hebben verteld.
vrijdag 4 januari 2019 om 11:32
vrijdag 4 januari 2019 om 11:41
Wat iemand non-verbaal zegt is heel sterk. Intuïtie is ook sterk. Je voelt dat hij afstand houdt.
Ik vind het wel goed van je dat je dat nu bij je eerste verliefdheid al aan kan voelen.
De meeste mensen moeten eerst de ervaring van meerdere verliefdheden hebben voor ze dat soort situaties adequaat kunnen inschatten.
Ik vind het wel goed van je dat je dat nu bij je eerste verliefdheid al aan kan voelen.
De meeste mensen moeten eerst de ervaring van meerdere verliefdheden hebben voor ze dat soort situaties adequaat kunnen inschatten.
vrijdag 4 januari 2019 om 11:47
Meer de omgekeerde redenatie: Ik denk niet dat er per definitie in het algemeen een groot verschil is, maar ik denk wel dat er vanuit gaan dat er geen verschil is het recept is voor deceptie.ooitverlegen schreef: ↑04-01-2019 11:45Beide, ik denk dat het meevalt vanuit mijn idee over jou maar jij verwacht in het algemeen dat er een groot verschil is toch?
vrijdag 4 januari 2019 om 13:19
Ik voel me niet heel mijn leven al eenzaam. Maar wel een groot deel daarvan. Aan de andere kant ben ik ook erg op mezelf. Alleen op de basisschool had ik veel vriendinnen. Daarna begon ik te vervreemden van leeftijdsgenoten. Ik ging al naar een andere school dan mijn vriendinnen, waardoor ik ze minder zag. Buiten school trokken we nog een paar jaar met elkaar op. Maar dat veranderde toen ze andere interesses kregen. Op mijn nieuwe scholen vond ik geen aansluiting. Ik was een vreemde eend en werd veel gepest. Rond mijn 20e kregen vriendinnen een relatie en verwaterde contact. Toen een aantal jaren helemaal niemand gehad. Tot ik op mijn werk weer een paar vriendschappen vond. De helft daarvan is weer voorbij. Met degenen die ik nog heb, spreek ik niet vaak af. Tussendoor chatten we wel. Eentje zegt heel vaak af en wil tegenwoordig alleen maar haar zin doen. In mijn puberteit had ik ook vaak dat mensen afzeiden.Dina80 schreef: ↑03-01-2019 22:42@Inkijk: De mensen die hier hebben gezegd emotioneel eenzaam te zijn IRL voelen zich volgens mij al vrijwel al hun hele leven zo. Lang voor deze reeks bestond, waarschijnlijk nog voor zelfs internet bestond of gemeengoed was. Zoals jij het stelt lijkt het net alsof de mensen zijn geboren in deze reeks, alsof ze geen verleden daarvoor hebben.
vrijdag 4 januari 2019 om 13:57
Dus eigenlijk: je WORDT waar je tegen vecht.
Dat breekpunt is er wel, hoe vaak moet je brein het nog aangeven? Het zit in een mens, vanaf een afstandje kun je naar jezelf kijken.
Ergens ben ik zelf ook wel vreemd maar niet eenzaam.
Ben je nog gaan dansen of daten?
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
vrijdag 4 januari 2019 om 14:25
.
Oef die komt aan. Ik kan er wel allerlei omstandigheden bijhalen (en die zijn er genoeg als je allebei 35+ bent), maar eigenlijk is het zo simpel. Het wordt niet makkelijk om het gesprek aan te gaan dat onze afspraken niet werken. Bah.
vrijdag 4 januari 2019 om 14:58
Van mijn kant uit wel als collega.
Als je bij elkaar in de buurt zit.
Ik kan natuurlijk niet voor jou praten.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
vrijdag 4 januari 2019 om 17:36
Ja precies, je kunt er wel allerlei redenen en omstandigheden bijhalen om het goed te praten of verzachten, maar eigenlijk is het inderdaad heel simpel.
vrijdag 4 januari 2019 om 17:41
Wel als directe collega.Eslarealidad schreef: ↑04-01-2019 14:58Van mijn kant uit wel als collega.
Als je bij elkaar in de buurt zit.
Maar stel we zouden elkaar alleen kennen van passeren in de hal.
Dan vraag ik me af of we dan verder zouden komen dan dat.
vrijdag 4 januari 2019 om 18:17
Ja, hoor dat zou ook best wel kunnen.
Je zegt elkaar gedag, samen de lift in en na een aantal keer door herkenning een praatje maken.
Heeey hallo, hoe gaat het met jou? Zo kan dat gaan op een grote bank.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
vrijdag 4 januari 2019 om 18:31
Normaal is blijkbaar dat veel mensen niet of nauwelijks verbinding met anderen voelen en dat veel mensen eenzaam zijn. Want als alle irl contacten oppervlakkig blijven kom je geen steek verder.Dina80 schreef: ↑04-01-2019 11:18We zouden allemaal al veel van elkaar weten, en dat zou zo'n meeting heel vreemd maken.
Normaal als je iemand voor het eerst ontmoet weet je nog niets of vrijwel niets van die ander, en de mensen in deze reeks weten nog zonder elkaar ooit ontmoet te hebben dingen van elkaar die ze nog niet eens aan een levende ziel IRL hebben verteld.
vrijdag 4 januari 2019 om 19:15
Hier kun je de woorden wegen voordat je post. Irl ga je wellicht blozen of stamelen daardoor komt er niets terecht van die openheid. Ook geldt dat als je irl dingen openbaart dat dat ten koste kan gaan van je irl reputatie.
vrijdag 4 januari 2019 om 19:22
vrijdag 4 januari 2019 om 19:39
Irl is veel intiemer in spannender. Er is vaak oogcontact en dat is al een intimiteit. Een virtueleDina80 schreef: ↑04-01-2019 19:22Maar ik bedoel het niet alleen met openbaringen of openheid, maar ook de soepelheid van het praten. Ook praten over 'gewone' onderwerpen lukt mij hier beter dan IRL. Ook bv dat ogenschijnlijk zo simpele glazen tegen elkaar aan wat ik soms met Esla doe. Dat doe ik IRL echt niet op een feestje.
is ook niet te vergelijken met een irl
vrijdag 4 januari 2019 om 19:48
@Dina80: assertiviteit is echt wel te leren. Ik denk dat er nog een wereld voor je open zal gaan in de toekomst.
En je kunt het al. Denk aan de klusjesman die jou triggerde. Opeens kon je wel kraakhelder uitleggen over anorexia. Misschien heb je op dit moment nog boosheid/verontwaardiging nodig om om jezelf te manifesteren.
En je kunt het al. Denk aan de klusjesman die jou triggerde. Opeens kon je wel kraakhelder uitleggen over anorexia. Misschien heb je op dit moment nog boosheid/verontwaardiging nodig om om jezelf te manifesteren.
vrijdag 4 januari 2019 om 19:56
Je haalt er nu van alles bij door een enkel voorbeeld en wat losse uitspraken, maar dat leidt tot vertroebeling van de discussie. Ik zal later wel terugkomen op delen uit deze post. Voor nu lijkt me het goed om even terug te gaan naar waar het in eerste instantie om draaide.
safrat schreef: ↑02-01-2019 17:49Zelfinzicht krijg je volgens mij vooral door contact met andere mensen. In je eentje bouw je vooral luchtkastelen, want er is niemand die jou tegenspreekt of tot andere gedachten kan brengen.
Het is dus alleen efficiënt als je een goed zelfbeeld / inzicht / kennis hebt, maar ik denk dat dit lang niet altijd zo is. Vaker niet dan wel.
Naar mijn mening is zelfreflectie een middel om zelfinzicht te krijgen. Als je het een gevolg wil noemen heb je een oorzaak of aanleiding nodig. De oorzaak is dan een gebeurtenis. Een gebeurtenis leidt tot reflectie en reflectie leidt tot inzicht. Bij zelfreflectie bekijk je dan jouw eigen rol in die gebeurtenis. Ik denk dat we het daar over eens zijn. Zonder gebeurtenis valt er weinig te reflecteren. Dan ontwikkel je zelfkennis op grond van ideeën, vermoedens en spinsels. Is dat dan zelfinzicht of denk je dat alleen maar te hebben?spell68 schreef: ↑02-01-2019 19:58Volgens mij is zelfinzicht voornamelijk een gevolg van introspectie. Het lijkt me raar dat je inzicht in jezelf krijgt op basis van wat anderen zeggen. Uiteindelijk zijn hun commentaren ook alleen maar het gevolg van hun perceptie van jou en dus subjectief. Als er nou iets leidt tot valse zelf inzichten dan is het dat wel.
Het feit dat jij zegt dat je zelfinzicht vooral bij anderen moet zoeken, sluit ook perfect aan op de stelling dat je als man zoveel mogelijk vrouwen moeten daten om zelfinzicht te krijgen. Want daten is voornamelijk iets dat bij extraverten past en laat extraverten nou meestal een gebrek aan introspectie hebben, hetgeen je echt nodig hebt om tot een goed zelfinzicht te komen. En dat is dan voornamelijk zelf analyseren wat de reactie van anderen is op jou en dan bedoel ik vnl nonverbaal, want dat is vaak niet te faken en woorden wel.
Ik denk altijd: fictie kent geen frictie. De fantasie van een relatie komt nauwelijks overeen met het hebben van een echte relatie. In jouw hoofd zitten geen gevoelens en emoties. Denken over is niet hetzelfde als voelen. Dat maakt dus dat het vrij lastig is om in te schatten hoe je in een bepaalde situatie reageert en tegen welke grenzen je aanloopt. Daarnaast vraagt het onderhouden van een liefdesrelatie andere vaardigheden dan bijvoorbeeld een vriendschapsrelatie of tussen collega's.
Dus ja, het is heel efficiënt om zonder ervaring te weten wat niet bij jou past, maar voor de meeste mensen totaal niet van toepassing. Je hebt geen relatie-ervaring nodig om enigszins een globaal beeld te hebben van wat je niet wil in een relatie, wat niets zegt over wat je dan wel wil in een relatie en dat lijkt mij toch belangrijker.
Je hebt contact met andere mensen nodig om zelfinzicht te krijgen. Het gaat dan niet om het klakkeloos overnemen van wat zij zeggen. Hoe je kan bedenken dat ik dat doe is mij een raadsel. Volkomen tegenstrijdig ook aan alles wat ik hier heb geschreven.
vrijdag 4 januari 2019 om 19:57
Oh leuk, als er alleen maar ongemakkelijk gezwegen mag worden kom ik ook wel.inkijk74 schreef: ↑04-01-2019 09:54Ik stel me voor dat we een IRL voor-wie-nog-nooit-een-relatie-heeft-gehad-gathering hebben en we aan elkaar voorstellen. Ik zou dat iets weten van de stormen van je binnenwereld. En ik heb er nu een gezicht bij en ik kan je zelfs in de ogen kijken dat maakt het eigenlijk best intiem.
Daarvoor hoeft er eigenlijk niets gezegd te worden en er hoeft niet gehugd te worden.
Ik heb stilte-retraites gedaan en ik weet de kracht van de stilte.
vrijdag 4 januari 2019 om 20:06
Ik begrijp niet hoe je dat anders kan zien.
Vind je dit nou echt een assertieve reactie? Voor mij is dit passief-agressief omdat je indirect kenbaar maakt dat je niet zit te wachten op zulke opmerkingen. Jouw reacties zijn sarcastisch, kleinerend en probleemverleggend.spell68 schreef: ↑31-12-2018 17:54De meeste mensen maken zo'n opmerking niet, die zijn bang dat ik ze op eet en als ze het wel doen dan doen ze dat maar één keer. Ik kan er niks aan doen, maar dan vliegt er gelijk iets uit van "goh, zeg jij eens intelligents, want dan moet ik altijd heel hard lachen" of "nou dat vraag ik me ook af, ik keek heel vrolijk tot jij langskwam en nu heb ik ineens een citroensmaak in mijn mond. Goh, aan wie zou dát nou liggen".
Ik snap ergens wel dat mensen het vervelend vinden dat ze beoordeeld worden op hun gezichtsuitdrukking en dan wordt het lastig om er een beetje assertief op te reageren, maar acceptatie dat je nu eenmaal zo bent, is toch echt de eerste stap.
Als je zoiets tegen een ander zegt, wat is het doel dan?
Ik ben zelf eerder agressief dan assertief en soms ben ik passief-agressief. Ik merk wel dat anderen dat moeilijk vinden. Soms doe ik het ook expres. Maar voor de verstandhouding is het niet goed en in een relatie probeer je toch dichterbij te komen. Als je dan verwijdering wilt kan je net zo goed de relatie verbreken.
vrijdag 4 januari 2019 om 20:16
Ik denk niet dat je zo geworden bent door alleen die ene ervaring. Dat heb ik ook niet geschreven. Ik denk dat die ene relatie jou beïnvloed heeft. Je hebt door die ene relatie een andere kijk op relaties in het algemeen. Daar heb je zelf uitgebreid overgeschreven met Esla-enzovoort. Het ging vooral om angst. Angst om opnieuw te voelen, angst om in een vergelijkbare situatie te komen en angst om controle te verliezen. Maar nog steeds ten dele.spell68 schreef: ↑03-01-2019 21:57Het gaat voornamelijk om het feit dat je zegt dat ik geworden ben door ervaringen in mijn relatie. Dat is namelijk niet zo. Ik denk namelijk dat je twee dingen door elkaar haalt: iets ervaren en ervaring.
Ik heb idd het hebben van een relatie ervaren. Samen slapen, samen beslissingen nemen, je eigenbelang niet als eerste stellen, omgaan met verschillende meningen etc. Dat is alleen iets heel anders dan ervaring opdoen in een relatie. Dat kan op zich wel, maar je kunt er helemaal niets mee.
Relaties zijn grotendeels intradynamisch en niet interdynamisch. Jij kunt de ervaring opdoen in je relatie dat je partner een ochtendhumeur heeft en je beter het eerste uur niets kunt zeggen, maar die ervaring heeft weinig waarde in een nieuwe relatie.
Als ervaring opdoen werkelijk zou bijdragen dan is het aannemelijk dat wanneer iemand een relatie van 20 jaar heeft gehad, zonder probleem een nieuwe relatie zou moeten kunnen beginnen. Sterker nog, je zou verwachten dat iemand zijn relatie dan zou moeten kunnen redden door zijn ervaring.
Maar dat is veelal niet het geval. Sterker nog de meeste mensen zijn totaal niet in staat een nieuwe relatie te beginnen. Eén van de reden is dat de ouwe relatie gewoon zo gelopen is. Er is verder totaal niet over nagedacht, dus weinig kennis en begrip van hoe een nieuwe op te bouwen.
Een tweede reden is dat mensen juist ervaringen in een relatie meenemen naar een nieuwe relatie, vooral de negatieve. Dat willen ze dus niet meer in een nieuwe relatie met als gevolg dat ze totaal de andere kant opslaan. De nieuwe partner moet dan maar bewijzen dat hij of zij niet zo is. Bij vreemdgaan worden mensen vaak excessief controlerend naar de nieuwe partner. Als ze een alcoholist als partner hebben gehad, wordt iedere druppel die de nieuwe partner drinkt nauwlettend in de gaten gehouden. Uiteindelijk is dat gewoon niet houdbaar en stranden nieuwe relaties relatief snel.
Ik heb al eerder gezegd dat ik geen problemen heb gehad in mijn relaties. Ik had een probleem met mij en niet met de wisselwerking. Zij had dat nooit kunnen oplossen. En dat heeft geleid tot de breuk. En terecht.
Dus het hebben van succesvolle relaties is voor mij veel meer een gevolg van begrip hoe relaties werken en wat jouw rol is en hoe die in te vullen dan ervaring.
Overigens is zelfontwikkeling en uitvinden wat je waardes zijn wat leidt tot randvoorwaarden. Dat zijn geen expliciete eisen, want ik zou nooit van iemand eisen dat ze voldoen aan mijn randvoorwaarden. Als ik vaststel dat iemand er niet aan voldoet dan overweeg ik niet eens een relatie. Ik zit niet te wachten op mensen die zich aanpassen om aan mijn randvoorwaarden te voldoen, dat moet er gewoon zijn.
Je kan het iets ervaren noemen en het onderscheid maken tussen iets ervaren en ervaring, maar het is natuurlijk altijd een combinatie van beide. Ervaring is enerzijds kunde anderzijds beleving. Het opbouwen van kennis en vaardigheden. Al doende leert men. Mijns Inziens zit dat vooral in communicatie. Soms moet je dat gewoon leren. Het heeft niets te maken met het hebben van een ochtendhumeur. Wel met hoe je met de algemene zaken die altijd ter sprake komen omgaat, bijvoorbeeld kinderen, financiën, grenzen stellen vakanties etc. Het kan zijn dat je uit emotie uit het gesprek gaat en dat je door ervaring leert te blijven.
In jouw geval ging het meer om de beleving of hoe jij dan die relatie ervaren hebt. Maar ik neem aan dat je naast het beleven ook wel dingen hebt geleerd. Al was het maar hoe je het anders zou doen. Kan jij echt tegen jezelf zeggen dat die relaties geen enkele invloed hebben gehad? Die randvoorwaarden zijn er niet voor niets. Ik zie die randvoorwaarden als eisen. Met eisen bedoel ik niet dat je dat van een ander eist.
Misschien heb je geen problemen gehad in jouw relaties. Heb je de dingen waar je tegenaan liep weleens besproken met de ander? Hoe bespreek jij gevoelszaken? Heb je niet het idee dat je daarin wat zou moeten oefenen?
