Kinderen
alle pijlers
Zoon van 19 en niets doen
zondag 20 januari 2019 om 12:05
Ik zet het maar even onder kinderen maar officieel is ‘ie dat niet meer natuurlijk.
Om te beginnen: 19jr, hoogbegaafd, add, dyslectisch, DCD.
Hij heeft drie jaar gekleuterd. De reden om hem niet naar groep 3 te laten gaan was ‘omdat ie af en toe ineens als een teiger door de klas gaat springen’ en dus was ie niet klaar voor groep 3. Vervolgens alles op de basisschool met twee vingers in de neus en daar kwam ook nog bij dat hij door zijn motorische achterstand en zijn snelle begrip veel minder hoefde te doen dan zijn klasgenoten maar daarvoor kwam niet iets verdiepends of verbredende in de plaats.
Op het VO dacht ie zo lekker verder te kunnen en dat lukte in klas 1 nog wel maar bleef zitten in klas 2 en vervolgens in klas 3 weer. We hebben orthopedagogen, onszelf (docent VO), psychologen etc ingezet om hem aan het leren te krijgen maar hij zei ja en amen en deed nee en fuck you. Op advies zijn we toen opgehouden met ‘pushen’ en hebben hem alleen herinnerd en verder moest ie het zelf uitzoeken. Dit omdat andere kinderen in het gezin hier ook last van houden en om de goede sfeer te behouden. Uiteindelijk twee jaar geleden zijn TL (mavo) gehaald en hij ging naar een leuke mbo-opleiding.
Daar bleek hij veel van de dingen uit jaar 1 al zichzelf te hebben geleerd (ook zijn hobby) en dus haakte hij af. ROC wilde voor hem wel een aangepast programma maken zodat ie in twee ipv drie jaar klaar zou zijn. Maar nee, dit wilde hij niet. Toen hij achttien was is ie gestopt met de opleiding. Zijn vader zei dat de voorwaarde voor dit tussenjaar dan wel was dat hij ging werken.
In het inmiddels verstreken 1,25jr heeft hij welgeteld in totaal zes weken gewerkt. Hij zegt het in het begin leuk te vinden maar al gauw haakt ie af met allerlei smoesjes. Dat ie moet werken om zichzelf in levensonderhoud te voorzien krijg je er niet in.
Ondertussen houdt ie zich thuis niet aan de regels, doet wat ie zelf wil. Rookt, blowt en drinkt. Zijn vrienden wonen bij mij in de buurt en de verleiding was te groot om er snachts tussenuit te knijpen.
In de weken dat hij bij zijn vader was, dan ben ik bij mijn vriend, kwam hij daar gewoon niet thuis en zat ie stiekem in mijn huis met zijn vrienden. Voor oud en nieuw vorig jaar had ie gevraagd of ie dat met zijn vrienden in mijn huis mocht vieren. Ik heb dat verboden omdat een eerder feestje uit de hand was gelopen (dat wil zeggen: niets was opgeruimd en planten vertrapt enz).
Op nieuwjaarsdag bleken ze toch in mijn huis te zitten. Toen ik aan kwam zaten er een stuk of dertig kerels in mijn woonkamer te roken en blowen. Ze hadden dus gewoon ingebroken! Een sleutel had ie al lang niet meer. Zoon had een raampje zo opengezet van tevoren dat het leek dat ie op slot zat. Voor de rest was alles hermetisch gesloten. Dat ze door een raam naar binnen moesten vonden ze achteraf inderdaad wel een beetje vreemd.
Toen hebben we besloten dat hij door de week bij zijn vader moest zijn (woont in een dorp 15km verderop) en in het weekend kon hij dan hier zijn, mits ik er was.
Inmiddels is ie bij een psychiater en twee psychologen (en verslavingszorg heeft zich er nog even mee bemoeid) geweest maar hij leidt ze om de tuin en ze hebben nu ook gezegd dat hij momenteel niet te helpen is. Omdat ie thuis (beide huizen) zijn eigen regels bepaalt is er een ultimatum gesteld dat hij op 1 feb uit huis moet. Dat ie dan dus een kamer moet hebben en voorlopig zijn eigen boontjes moet doppen. Hij moet eerst op zijn bek vallen zegmaar.
Nu ben ik het daar mee eens (was al eerder mijn voorstel maar bij zijn vader duurt het altijd even voor ie dit soort dingen beseft).
Alleen: we hebben zorgplicht tot ie 21 is. Ik heb zelf geen financiële middelen hem te ondersteunen en bovendien moet ie zelf werken om inkomsten te krijgen.
Hoe pakken we dit op een goede manier aan?
Hij weet deze deadline al twee maanden overigens en heeft tot dusver niets ondernomen. We weten dat dingen in het verleden wellicht beter aangepakt hadden moeten worden maar dat valt nu niet meer te veranderen natuurlijk.
Om te beginnen: 19jr, hoogbegaafd, add, dyslectisch, DCD.
Hij heeft drie jaar gekleuterd. De reden om hem niet naar groep 3 te laten gaan was ‘omdat ie af en toe ineens als een teiger door de klas gaat springen’ en dus was ie niet klaar voor groep 3. Vervolgens alles op de basisschool met twee vingers in de neus en daar kwam ook nog bij dat hij door zijn motorische achterstand en zijn snelle begrip veel minder hoefde te doen dan zijn klasgenoten maar daarvoor kwam niet iets verdiepends of verbredende in de plaats.
Op het VO dacht ie zo lekker verder te kunnen en dat lukte in klas 1 nog wel maar bleef zitten in klas 2 en vervolgens in klas 3 weer. We hebben orthopedagogen, onszelf (docent VO), psychologen etc ingezet om hem aan het leren te krijgen maar hij zei ja en amen en deed nee en fuck you. Op advies zijn we toen opgehouden met ‘pushen’ en hebben hem alleen herinnerd en verder moest ie het zelf uitzoeken. Dit omdat andere kinderen in het gezin hier ook last van houden en om de goede sfeer te behouden. Uiteindelijk twee jaar geleden zijn TL (mavo) gehaald en hij ging naar een leuke mbo-opleiding.
Daar bleek hij veel van de dingen uit jaar 1 al zichzelf te hebben geleerd (ook zijn hobby) en dus haakte hij af. ROC wilde voor hem wel een aangepast programma maken zodat ie in twee ipv drie jaar klaar zou zijn. Maar nee, dit wilde hij niet. Toen hij achttien was is ie gestopt met de opleiding. Zijn vader zei dat de voorwaarde voor dit tussenjaar dan wel was dat hij ging werken.
In het inmiddels verstreken 1,25jr heeft hij welgeteld in totaal zes weken gewerkt. Hij zegt het in het begin leuk te vinden maar al gauw haakt ie af met allerlei smoesjes. Dat ie moet werken om zichzelf in levensonderhoud te voorzien krijg je er niet in.
Ondertussen houdt ie zich thuis niet aan de regels, doet wat ie zelf wil. Rookt, blowt en drinkt. Zijn vrienden wonen bij mij in de buurt en de verleiding was te groot om er snachts tussenuit te knijpen.
In de weken dat hij bij zijn vader was, dan ben ik bij mijn vriend, kwam hij daar gewoon niet thuis en zat ie stiekem in mijn huis met zijn vrienden. Voor oud en nieuw vorig jaar had ie gevraagd of ie dat met zijn vrienden in mijn huis mocht vieren. Ik heb dat verboden omdat een eerder feestje uit de hand was gelopen (dat wil zeggen: niets was opgeruimd en planten vertrapt enz).
Op nieuwjaarsdag bleken ze toch in mijn huis te zitten. Toen ik aan kwam zaten er een stuk of dertig kerels in mijn woonkamer te roken en blowen. Ze hadden dus gewoon ingebroken! Een sleutel had ie al lang niet meer. Zoon had een raampje zo opengezet van tevoren dat het leek dat ie op slot zat. Voor de rest was alles hermetisch gesloten. Dat ze door een raam naar binnen moesten vonden ze achteraf inderdaad wel een beetje vreemd.
Toen hebben we besloten dat hij door de week bij zijn vader moest zijn (woont in een dorp 15km verderop) en in het weekend kon hij dan hier zijn, mits ik er was.
Inmiddels is ie bij een psychiater en twee psychologen (en verslavingszorg heeft zich er nog even mee bemoeid) geweest maar hij leidt ze om de tuin en ze hebben nu ook gezegd dat hij momenteel niet te helpen is. Omdat ie thuis (beide huizen) zijn eigen regels bepaalt is er een ultimatum gesteld dat hij op 1 feb uit huis moet. Dat ie dan dus een kamer moet hebben en voorlopig zijn eigen boontjes moet doppen. Hij moet eerst op zijn bek vallen zegmaar.
Nu ben ik het daar mee eens (was al eerder mijn voorstel maar bij zijn vader duurt het altijd even voor ie dit soort dingen beseft).
Alleen: we hebben zorgplicht tot ie 21 is. Ik heb zelf geen financiële middelen hem te ondersteunen en bovendien moet ie zelf werken om inkomsten te krijgen.
Hoe pakken we dit op een goede manier aan?
Hij weet deze deadline al twee maanden overigens en heeft tot dusver niets ondernomen. We weten dat dingen in het verleden wellicht beter aangepakt hadden moeten worden maar dat valt nu niet meer te veranderen natuurlijk.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 16:22
Mooie interpretatie maar onjuist. Ik vergelijk hem niet. Dat doe ik met geen enkel kind omdat ieder kind uniek is en zo zijn eigen uitdagingen heeft. Het klopt wel dat ik het niet helemaal snap omdat ik zelf niet zo ben maar op andere vlakken weer wel.*Toos* schreef: ↑20-01-2019 15:55Deze post zegt meer dan genoeg. Je vergelijkt je zoon met zijn broers en zus. Als mijn moeder zo naar mij keek zou ik me ook ongans blowen.
Je zoon heeft een aantal beperkingen en heeft hulp nodig. Hulp die jij niet biedt, aangezien je dreigt met uit huis zetten en vooral kijkt naar de broers en zussen die wel de 'juiste' keuzes maken.
Is het wel eens in je opgekomen dat het geen onwil, maar onmacht is van je zoon?
Dat betekent allemaal niet dat ik hem laat vallen. Wij hebben een advies uit de hulpverlening gekregen waarbij vader en zoon allebei aanwezig waren en waar zoon het mee eens was. En het advies komt niet alleen bij de psych vandaan maar ook bij verslavingszorg en MJD. Onafhankelijk van elkaar.
En er zit een grens, namelijk de veiligheid van de andere kinderen en mijzelf. Blowend en rokend in slaap vallen, vreemde mensen in huis halen, diefstal om aan geld te komen (spaarpotten zijn regelmatig leeg gehaald) met je portemonnee en notebook en tablets naar bed moeten omdat ze anders ‘verdwijnen’. Drugsrunners die achter hem aanzitten omdat er nog geld schuldig is. Vreemde middernachtelijke telefoontjes en dan ‘gaat ie wel even iets regelen’.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 16:28
*Toos* schreef: ↑20-01-2019 15:58Vader en ik hebben altijd goed contact gehad over de kinderen. Maar die zit er helemaal doorheen zo. En in elk gezin waar meer kinderen komen is er minder aandacht. Een stappenplan is gemaakt met de psych maar daar deed ie niets mee. Dat is met alles zo. En alles wordt tot het laatst uitgesteld. Hij kan heel prima zijn vakantie plannen en wat ie daarvoor nodig heeft en zijn tas voor scouting inpakken (ok, hij vergeet wel eens iets). Voor leuke dingen kan ie het allemaal prima regelen. Projecten op school met een groepje was hij de leider. Knutselen enz gaat prima. Video’s bewerken, films maken. Hij zat op een montessoribasisschool en daar werd ie echt als een montessorikind gezien. Geen probleem alleen soms met de deadline. En daar komt het meteen om de hoek kijken: wat hij leuk vindt krijgt een goede inzet, werk zoeken heeft ie allemaal zelf gedaan, de kamer die hij eerst kon krijgen ook. Het is alleen het volhouden en inzet tonen bij dingen die hij niet leuk vindt.
Hij is toch hb en heeft ADD? Bovenstaande post is een heel goed voorbeeld van hoe een ADD'er werkt.
[/quote]
De ADD diagnose wordt in twijfel getrokken omdat hij HB is. Hij kan zich namelijk wel heel goed concentreren op zaken die hem interesseren en daar haalt hij dan hele hoge resultaten voor. Zaken die hem niet zo interesseren krijgen dan ook nauwelijks aandacht waarbij hij ook zegt dat het hem niet interesseert en er dus zo minimaal mogelijk mee bezig zijn. Ik ben zelf ook een HB’er en mijn hoofd houdt ook nooit op met tegen zichzelf praten. Daarin snap ik hem wel. Onder HB’ers zijn veel onjuiste diagnoses als ADD.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 16:30
Die loopjes kennen we idd. Dank jeDahlia74 schreef: ↑20-01-2019 16:18Zoek eens hulp voor jezelf, bijvoorbeeld via een verslavingskliniek. Er zijn ook gespreksgroepen voor ouders. wellicht fijn om ervaringen te kunnen delen. Ik denk dat zijn verslaving voor nu zijn grootste probleem is. Wellicht staat hij open voor een afkicktraject?
Je moet vasthouden aan je ultimatum anders ben je al je geloofwaardigheid kwijt en zal hij voortaan echt een loopje met je nemen. Maar bespreek en bekijk nog eens alle opties.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 16:30
Dus volgens jou is hij prima in staat om te werken en/of studeren, maar hij doet het niet.suzyqfive schreef: ↑20-01-2019 16:09Die verklaring heeft hij niet omdat hij wel kan werken en studeren. En een uitkering krijg je dan niet zomaar hier. En daarbij: een uitkering is prima als je zelf niet in staat bent iets te doen om wat voor reden dan ook maar als je wel in staat bent te werken dan is een uitkering alleen nodig in sommige omstandigheden om iets te overbruggen.
Onwil?
Onmacht?
Dat ie hb is wil niet zeggen dat ie kan studeren bijv.
Die ADD kan em behoorlijk in de weg zitten.
Ik lees veel oordelen en weinig compassie. Dus heb ik met die jongen te doen.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 20 januari 2019 om 16:33
zondag 20 januari 2019 om 16:36
Klopt, huiswerk was een ramp maar ook doordat ie er geen zin in had. Duidelijker dan maak opdracht 1 kan het niet zijn maar daar had ie al geen zin in. En: ik heb zelf genoeg leerlingen met DCD gehad en ook genoeg daarvan die het wel erg belangrijk vonden om het goed te doen, je biedt ze structuur om daarbinnen bezig te kunnen en dat gaat dan prima.impala schreef: ↑20-01-2019 16:00Ja
Dat hij het gymmen onder de knie heeft gekregen wil niet zeggen dat het nu over is.
Kinderen met DCD kunnen leren om allerlei motorische taken goed uit te voeren, maar kunnen moeite blijven houden met nieuwe taken en met het plannen en organiseren van bijvoorbeeld het huiswerk.
https://www.balansdigitaal.nl/kennis/wat-is-dcd/
We hebben aan hem een dagtaak gehad met schoolwerk op het VO en nog een batterij hulpverleners.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 16:36
De ADD diagnose wordt in twijfel getrokken omdat hij HB is. Hij kan zich namelijk wel heel goed concentreren op zaken die hem interesseren en daar haalt hij dan hele hoge resultaten voor. Zaken die hem niet zo interesseren krijgen dan ook nauwelijks aandacht waarbij hij ook zegt dat het hem niet interesseert en er dus zo minimaal mogelijk mee bezig zijn. Ik ben zelf ook een HB’er en mijn hoofd houdt ook nooit op met tegen zichzelf praten. Daarin snap ik hem wel. Onder HB’ers zijn veel onjuiste diagnoses als ADD.
[/quote]
Voor iedereen geldt dat dingen die je leuk vindt een stuk makkelijker gaan dan dingen die je niet leuk vindt. Iemand daarom veroordelen is een teken dat je weinig inzicht heb in psychologische processen.
In welke mate je jezelf kunt aanzetten om dingen te doen die je niet leuk vindt is nogal verschillend per persoon en heeft te maken met karakter, aanleg, rijping van de hersenen, zeer complex dus.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 20 januari 2019 om 16:37
Die gaat zijn deadline nooit halen. En wat gaan jullie doen wanneer dat gebeurt, hem met een plastic tas vol kleren op straat zetten ? Ik denk het niet, en dat denkt hij waarschijnlijk ook.
Als je hem het huis uit wil hebben zul je hem er bij moeten helpen, samen op zoek naar een kamer, helpen met verhuizen en helpen dan met het zoeken naar een baantje. Daarna zal het ongetwijfeld nog een paar keer mis gaan. Geen geld meer, huis kwijt wegens aso gedrag en zo nog wat meer.
Het blijft schipperen, in elk geval de komende paar jaar. Helemaal hopeloos is het zeker niet. De kans bestaat dat wanneer zijn hersenen volgroeid zijn er wat meer realiteitszin boven komt drijven. Het vermogen meer op de lange termijn te denken wordt beter en hij zal in staat zijn verstandiger beslissingen te nemen.
"De witte hersenmassa in de frontale kwab groeit bij jonge volwassenen nog. Dit hersendeel speelt een belangrijke rol bij complexe cognitieve taken zoals zelfbeheersing en concentratie."
https://www.nu.nl/wetenschap/2625155/br ... eid--.html
Als je hem het huis uit wil hebben zul je hem er bij moeten helpen, samen op zoek naar een kamer, helpen met verhuizen en helpen dan met het zoeken naar een baantje. Daarna zal het ongetwijfeld nog een paar keer mis gaan. Geen geld meer, huis kwijt wegens aso gedrag en zo nog wat meer.
Het blijft schipperen, in elk geval de komende paar jaar. Helemaal hopeloos is het zeker niet. De kans bestaat dat wanneer zijn hersenen volgroeid zijn er wat meer realiteitszin boven komt drijven. Het vermogen meer op de lange termijn te denken wordt beter en hij zal in staat zijn verstandiger beslissingen te nemen.
"De witte hersenmassa in de frontale kwab groeit bij jonge volwassenen nog. Dit hersendeel speelt een belangrijke rol bij complexe cognitieve taken zoals zelfbeheersing en concentratie."
https://www.nu.nl/wetenschap/2625155/br ... eid--.html
For whom the bell tolls
zondag 20 januari 2019 om 16:37
Ik zou spreken van onbewuste onwil. Het is niet dat hij niet wil, maar hij heeft geen zin.Solomio schreef: ↑20-01-2019 16:30Dus volgens jou is hij prima in staat om te werken en/of studeren, maar hij doet het niet.
Onwil?
Onmacht?
Dat ie hb is wil niet zeggen dat ie kan studeren bijv.
Die ADD kan em behoorlijk in de weg zitten.
Ik lees veel oordelen en weinig compassie. Dus heb ik met die jongen te doen.
Ik denk dat jij en veel anderen hier in het topic het probleem onderschat.
De moeder (en de vader) krijgen de schuld. Maar dat is ook gemakzucht en je niet in kunnen leven.
Ik denk dat een moeder zich sowieso inleeft in haar kind, dus een gebrek er aan hoef je de moeder niet te verwijten. Ik heb zelf ook ADD dus ik ken de problematiek. Ik heb echter niet het gemak van de zoon van de ts dat ik goed en gemakkelijk kon leren. Had ik dat maar gehad. Het zou me verder gebracht hebben. Maar ik functioneer evengoed. En ik blow niet en gebruik verder niks.
Je kunt de jongen niet ontslaan van eigen verantwoordelijkheid. Hij hééft een keuze. En mij maakt ondanks alles de verkeerde keuze. Hij kiest voor korte termijn.
zondag 20 januari 2019 om 16:39
Ik wil de TS nog wel voor iets anders waarschuwen, iets waar de anderen hier overheen zien.
Namelijk haar andere, jongere kinderen.
Ik weet bij ondervinding dat in een gezin de meeste aandacht altijd uit gaat naar de meest kwetsbare. En dat is dus lang niet altijd de jongste, maar degene die minder goed functioneert.
En dat gaat ALTIJD ten koste van de andere kinderen.
Zorg dat je je andere kinderen niet tekort doet. Misschien is je oudste zoon wel verloren, maar zorg dat die anderen niet ook onnodig verloren raken.
Namelijk haar andere, jongere kinderen.
Ik weet bij ondervinding dat in een gezin de meeste aandacht altijd uit gaat naar de meest kwetsbare. En dat is dus lang niet altijd de jongste, maar degene die minder goed functioneert.
En dat gaat ALTIJD ten koste van de andere kinderen.
Zorg dat je je andere kinderen niet tekort doet. Misschien is je oudste zoon wel verloren, maar zorg dat die anderen niet ook onnodig verloren raken.
zondag 20 januari 2019 om 16:39
Mijn kinderen hebben autisme, wat denk ik op bepaalde punten best overeenkomsten vertoont met ADD.suzyqfive schreef: ↑20-01-2019 16:36Klopt, huiswerk was een ramp maar ook doordat ie er geen zin in had. Duidelijker dan maak opdracht 1 kan het niet zijn maar daar had ie al geen zin in. En: ik heb zelf genoeg leerlingen met DCD gehad en ook genoeg daarvan die het wel erg belangrijk vonden om het goed te doen, je biedt ze structuur om daarbinnen bezig te kunnen en dat gaat dan prima.
We hebben aan hem een dagtaak gehad met schoolwerk op het VO en nog een batterij hulpverleners.
Mijn kinderen waren van een schooldag zo uitgeput dat huiswerk maken gewoon te veel voor ze was.
Maar omdat ze zelf nog geen inzicht hadden in hoe dat werkte leek het voor een buitenstaander alsof ze gewoon geen zin hadden.
Zou het mss zo kunnen zijn dat wat jij allemaal labelt als lui, weigeren, niet willen, eigenlijk voortkomt uit onmacht, niet kunnen?
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 20 januari 2019 om 16:43
Ik gok dat die jongen op bepaalde punten achterloopt op zijn leeftijd.iones schreef: ↑20-01-2019 16:37Ik zou spreken van onbewuste onwil. Het is niet dat hij niet wil, maar hij heeft geen zin.
Ik denk dat jij en veel anderen hier in het topic het probleem onderschat.
De moeder (en de vader) krijgen de schuld. Maar dat is ook gemakzucht en je niet in kunnen leven.
Ik denk dat een moeder zich sowieso inleeft in haar kind, dus een gebrek er aan hoef je de moeder niet te verwijten. Ik heb zelf ook ADD dus ik ken de problematiek. Ik heb echter niet het gemak van de zoon van de ts dat ik goed en gemakkelijk kon leren. Had ik dat maar gehad. Het zou me verder gebracht hebben. Maar ik functioneer evengoed. En ik blow niet en gebruik verder niks.
Je kunt de jongen niet ontslaan van eigen verantwoordelijkheid. Hij hééft een keuze. En mij maakt ondanks alles de verkeerde keuze. Hij kiest voor korte termijn.
Dan kun je wel vinden dat hij zijn verantwoordelijkheid moet nemen, want hij is 'volwassen', maar van iemand van bijv 12 verwacht je niet dat die voor zichzelf kan zorgen.
En heel veel jongeren met een 'etiket' zijn op hun 18e gewoon nog niet toe aan al die verantwoordelijkheden.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 20 januari 2019 om 16:43
Voor iedereen geldt dat dingen die je leuk vindt een stuk makkelijker gaan dan dingen die je niet leuk vindt. Iemand daarom veroordelen is een teken dat je weinig inzicht heb in psychologische processen.Solomio schreef: ↑20-01-2019 16:36De ADD diagnose wordt in twijfel getrokken omdat hij HB is. Hij kan zich namelijk wel heel goed concentreren op zaken die hem interesseren en daar haalt hij dan hele hoge resultaten voor. Zaken die hem niet zo interesseren krijgen dan ook nauwelijks aandacht waarbij hij ook zegt dat het hem niet interesseert en er dus zo minimaal mogelijk mee bezig zijn. Ik ben zelf ook een HB’er en mijn hoofd houdt ook nooit op met tegen zichzelf praten. Daarin snap ik hem wel. Onder HB’ers zijn veel onjuiste diagnoses als ADD.
In welke mate je jezelf kunt aanzetten om dingen te doen die je niet leuk vindt is nogal verschillend per persoon en heeft te maken met karakter, aanleg, rijping van de hersenen, zeer complex dus.
[/quote]
Gelukkig weet jij het allemaal heel goed. Ik weet prima hoe het werkt in psychologische processen en ik weet ook heel goed hoe het werkt bij mijn zoon van 19. Wij kennen hem, jij niet.
Jij geeft hiermee aan dat alle hulpverleners die betrokken zijn en zijn geweest het bij het verkeerde eind hebben omdat jij het beter weet.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 16:45
Maar daar houdt de maatschappij geen rekening mee. Je moet je diploma's halen, anders kun je geen werk krijgen.Solomio schreef: ↑20-01-2019 16:43Ik gok dat die jongen op bepaalde punten achterloopt op zijn leeftijd.
Dan kun je wel vinden dat hij zijn verantwoordelijkheid moet nemen, want hij is 'volwassen', maar van iemand van bijv 12 verwacht je niet dat die voor zichzelf kan zorgen.
En heel veel jongeren met een 'etiket' zijn op hun 18e gewoon nog niet toe aan al die verantwoordelijkheden.
Wel of geen etiket, je zult op een dag evengoed rekeningen binnen krijgen en moeten betalen. En je zult evengoed moeten eten en slapen.
En de wet houdt er ook verder geen rekening mee want die legt hem niets op als hij zelf niet wil. Die houdt hem dus zélf verantwoordelijk.
En dan kun jij wel redeneren met "verantwoordelijkheidsniveau van een 12 jarige", waar het kort gezegd op neer komt, en dat kan wel waar zijn, maar de maatschappij houdt daar geen rekening mee.
zondag 20 januari 2019 om 16:46
Gelukkig weet jij het allemaal heel goed. Ik weet prima hoe het werkt in psychologische processen en ik weet ook heel goed hoe het werkt bij mijn zoon van 19. Wij kennen hem, jij niet.suzyqfive schreef: ↑20-01-2019 16:43Voor iedereen geldt dat dingen die je leuk vindt een stuk makkelijker gaan dan dingen die je niet leuk vindt. Iemand daarom veroordelen is een teken dat je weinig inzicht heb in psychologische processen.
In welke mate je jezelf kunt aanzetten om dingen te doen die je niet leuk vindt is nogal verschillend per persoon en heeft te maken met karakter, aanleg, rijping van de hersenen, zeer complex dus.
Jij geeft hiermee aan dat alle hulpverleners die betrokken zijn en zijn geweest het bij het verkeerde eind hebben omdat jij het beter weet.
[/quote]
Ik geef vooral aan dat ik vind dat je makkelijk oordeelt en weinig doet met de aangedragen tips.
Als je het allemaal zo goed weet, waarom open je dan dit topic?
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 20 januari 2019 om 16:46
Dat is bekend inderdaad en heel duidelijk. En hij mag uiteraard fouten maken (wat dat betreft zou er net als in de UK bepaalde wetgevingen gelden vanaf 21 ipv 18) juist van tegen een muur lopen leer je meer dan telkens in een vangnet vallen.Tutjebelletje schreef: ↑20-01-2019 16:37Die gaat zijn deadline nooit halen. En wat gaan jullie doen wanneer dat gebeurt, hem met een plastic tas vol kleren op straat zetten ? Ik denk het niet, en dat denkt hij waarschijnlijk ook.
Als je hem het huis uit wil hebben zul je hem er bij moeten helpen, samen op zoek naar een kamer, helpen met verhuizen en helpen dan met het zoeken naar een baantje. Daarna zal het ongetwijfeld nog een paar keer mis gaan. Geen geld meer, huis kwijt wegens aso gedrag en zo nog wat meer.
Het blijft schipperen, in elk geval de komende paar jaar. Helemaal hopeloos is het zeker niet. De kans bestaat dat wanneer zijn hersenen volgroeid zijn er wat meer realiteitszin boven komt drijven. Het vermogen meer op de lange termijn te denken wordt beter en hij zal in staat zijn verstandiger beslissingen te nemen.
"De witte hersenmassa in de frontale kwab groeit bij jonge volwassenen nog. Dit hersendeel speelt een belangrijke rol bij complexe cognitieve taken zoals zelfbeheersing en concentratie."
https://www.nu.nl/wetenschap/2625155/br ... eid--.html
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 16:47
Maar de maatschappij eist dat wel van hem. En zijn vader en moeder willen hem daarop voorbereiden maar dat laat hij niet toe. En dat is het hele probleem.Solomio schreef: ↑20-01-2019 16:43Ik gok dat die jongen op bepaalde punten achterloopt op zijn leeftijd.
Dan kun je wel vinden dat hij zijn verantwoordelijkheid moet nemen, want hij is 'volwassen', maar van iemand van bijv 12 verwacht je niet dat die voor zichzelf kan zorgen.
En heel veel jongeren met een 'etiket' zijn op hun 18e gewoon nog niet toe aan al die verantwoordelijkheden.
Hij is niet meer minderjarig dus zijn ouders kunnen hem niets meer opleggen waardoor ze hem kunnen dwingen om te leren of te werken. En hulpverlening kan hem ook niet dwingen. Dus zal hij het helemaal zelf moeten doen. Ook al kan hij dat kennelijk niet. Dus.... Nog een idee?
zondag 20 januari 2019 om 16:48
Natuurlijk houdt de maatschappij daar rekening mee, maar dan heb je als kind wel iemand nodig die je daarbij helpt.iones schreef: ↑20-01-2019 16:45Maar daar houdt de maatschappij geen rekening mee. Je moet je diploma's halen, anders kun je geen werk krijgen.
Wel of geen etiket, je zult op een dag evengoed rekeningen binnen krijgen en moeten betalen. En je zult evengoed moeten eten en slapen.
En de wet houdt er ook verder geen rekening mee want die legt hem niets op als hij zelf niet wil. Die houdt hem dus zélf verantwoordelijk.
En dan kun jij wel redeneren met "verantwoordelijkheidsniveau van een 12 jarige", waar het kort gezegd op neer komt, en dat kan wel waar zijn, maar de maatschappij houdt daar geen rekening mee.
Ik heb twee van zulke kinderen en daar is van alles voor geregeld, maar dat konden ze niet zelf.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 20 januari 2019 om 16:49
Ideeën genoeg, maar als er uitgegaan wordt van onmogelijkheden houdt het wel op.iones schreef: ↑20-01-2019 16:47Maar de maatschappij eist dat wel van hem. En zijn vader en moeder willen hem daarop voorbereiden maar dat laat hij niet toe. En dat is het hele probleem.
Hij is niet meer minderjarig dus zijn ouders kunnen hem niets meer opleggen waardoor ze hem kunnen dwingen om te leren of te werken. En hulpverlening kan hem ook niet dwingen. Dus zal hij het helemaal zelf moeten doen. Ook al kan hij dat kennelijk niet. Dus.... Nog een idee?
Ik ben mentor van mijn beide kinderen en bewindvoerder van mijn jongste. Ik kan dus nog dingen voor ze regelen en voor ze beslissen, omdat ze dat zelf (nog) niet kunnen.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 20 januari 2019 om 16:50
Ik lees een moeder die aan het eind van haar latijn zit. Ik lees een moeder die professioneel genoeg ervaring heeft en het toch niet red met haar zoon. Ik lees een moeder die vastgelopen is in het netwerk van hulpverlening en niet verder komt. Ik geloof moeder als ze zegt dat het geen kwestie is van kunnen maar van willen. Ik heb het met beiden te doen en wijt het niet aan een gebrek aan compassie maar aan het gebrek van adequate hulpverlening zodra je kind 18 is.
zondag 20 januari 2019 om 16:50
Of heb je ze die kans niet gegeven?
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 16:52
Nou, leg haar dan uit hoe ze het regelt en hou er rekening mee dat gemeentes er verschillende budgetten en regels op na houden. Maar veroordeel een ander niet.
Want hoe goed heb jij het nu helemaal zelf gedaan? Je hebt twee zoons die de maatschappij vooral geld kosten maar niets leveren. Ik zal echt niet beweren dat jij dan gefaald hebt. Maar doe jij dat dan ook niet bij een ander.
zondag 20 januari 2019 om 16:56
iones schreef: ↑20-01-2019 16:52Nou, leg haar dan uit hoe ze het regelt en hou er rekening mee dat gemeentes er verschillende budgetten en regels op na houden. Maar veroordeel een ander niet.
Want hoe goed heb jij het nu helemaal zelf gedaan? Je hebt twee zoons die de maatschappij vooral geld kosten maar niets leveren. Ik zal echt niet beweren dat jij dan gefaald hebt. Maar doe jij dat dan ook niet bij een ander.
+1 Ik vind dat je veel zinnigs te vertellen hebt over dit soort onderwerpen Solo. Beetje jammer dat je alles op je eigen situatie en kinderen lijkt te betrekken.
zondag 20 januari 2019 om 16:58
