Ex wordt directe collega....

Sensy, ten eerste wil ik zeggen dat ik je een sterke vrouw vindt. Dat vond ik al door eerdere posts van je.



Maar wat een rotsituatie. Ik denk dat je niet veel anders kunt doen dan wat je nu doet. Proffesioneel blijven en niet reageren op persoonlijke acties van hem. Maar dat is moeilijk zeg.

Jij wilt het loslaten, kunt het loslaten, maar hij blijft bezig. Ik lees dat je de hoop dat het kwartje ooit valt al op hebt gegeven. Niet doen! Dan blijf je dát maar hopen, zodat dit energie geeft om hem te blijven negeren.



Ik weet niet wat voor werk je doet. Heb je geen mogelijkheid met een vertrouwenspersoon te spreken op je werk, de situatie uit te leggen en daar nog tips te halen? Het zou zo jammer zijn als je een andere baan zou 'moeten' gaan zoeken. En daarnaast wil je ook niet dat het escaleert natuurlijk.



Behalve de tip dat je op zijn volgende persoonlijke actie misschien een duidelijk "Je kunt voor zakelijke dingen bij me aankloppen, maar op persoonlijke zaken reageer ik niet meer" antwoord kunt geven? Dan heb jij hem, in plaats van te negeren en naar zijn idee een opening te laten, (nogmaals) voor eens en altijd duidelijk gemaakt dat de zaken er nog precies hetzelfde voorstaan. Hij ziet dan dat jij nog steeds de deur dicht houdt. Dat jij sterk genoeg bent om het zakelijk te houden, maar dat je er verder nog steeds helemaal klaar mee bent.



Heel veel sterkte! En ik hoop; toch nog heel veel werkplezier.

Wie weet samen met een vertrouwenspersoon van het werk om tafel gaan?

Bah, wat een rotsituatie Sensy!!!



Bah bah bah.

Ontzettend vervelend dat dit je moet overkomen. Je wordt enorm op de proef gesteld nu. Heb je het door?



Je bent enorm sterk en hebt al zoveel overwonnen. Ik denk dat je ergens weet hoe je hier mee om moet gaan. Wat wel of wat niet te doen.

Maar 1 ding, laat je niet grijpen door die gozer!!!



Heel veel succes ermee. Ik blijf je steunen hier hoor!



Liefs Ster

Sensy wat een onmogelijke situatie zeg. Dat kan je werkplezier helemaal vergallen.

Met een vertrouwenspersoon om tafel was ook het eerste waar ik aan dacht en dan duidelijke afspraken maken. Deze vast laten leggen zodat je op gemaakte afspraken terug kunt komen. En bijvoorbeeld na een afgesproken periode een evaluatiegesprek plannen met de vertrouwenspersoon er weer bij. Dan sta je er in ieder geval niet alleen in.



Sterkte!

Eerst en vooral, dit lijkt mij een verschrikkelijk moeilijke situatie.

Je doet het goed tot nu toe. Niet reageren op zijn berichten en in het echt proberen te laten zien dat je erboven staat, hem puur zakelijk benaderen. Want het is volgens mij zoals je het zegt, als hij maar één keer merkt dat hij jou raakt, voelt hij zich sterker. Maar één bedenking, heb je toch ergens niet de schrik dat je toch weer voor hem kunt vallen, aangezien je daar nu al over nadenkt? Verstandelijk kan je goed verwoorden waarom je hem niet zou terugwillen. Staat je gevoel ook 100% op die lijn? Of denk je dat hij je gewoon weer kan gaan overtreffen, omdat hij dat vroeger ook kon?

Weten ze op jouw werk van jullie voorgeschiedenis eigenlijk? Indien het echt onmogelijk blijkt, gaan praten met iemand hogerhand en zien of er geen andere oplossing kan komen.

Jeetje, dat lijkt me echt een rot situatie zeg!

Misschien is het inderdaad een goed idee om het eens te bespreken met een leidinggevende of vertrouwenspersoon.

Het is goed dat jij je professionaliteit bewaard, maar het ziet er naar uit dat hij dit niet kan.

Ik zou hem vriendelijk verzoeken te stoppen met deze vreemde toenaderingspogingen en prive en werk gescheiden te houden. Ook zou ik er dan bij vermelden dat hij wanneer hij dit niet doet/kan/whatever ik de leidinggevende en/of vertrouwenspersoon in zou schakelen. Succes!

Sensy, allereerst: wat enorm balen!

En toch... ik zit zelf in de positiefdenkmodus sinds ik eea verwerkt heb, en het eerste wat ik dacht toen ik je berichtje hierover op het otv-topic las, was: je bent al sterk, maar wat zul je een enorm sterke nietmeertemanipuleren-vrouw worden als je je ook hier doorheen weet te slaan.

Dat het leven uit hobbels en kuilen bestaat is een feit. En de een krijgt meer (en hogere) hobbels op zijn pad dan de ander. Soit.



Het is belangrijk hoe je ermee om gaat. Je kunt een probleem benaderen op een manier van "shit, waarom ik? ik heb al zoveel meegemaakt?", maar je kunt een probleem ook als groeimogelijkheid zien.



quote:Sensy12 schreef op 22 maart 2009 @ 12:03:

Alles maar dan ook werkelijk alles grijpt hij aan om mij aan hem te binden. Elke reactie van mijn kant is voor hem voer voor nog meer toenadering van zijn kant.



Dus dit weet je. Het beste is al zijn toenaderingspogingen te negeren en "in cadeaupapier terug te geven", dan kan hij ze eventueel voor een ander gebruiken . Of niet, dat moet hij zelf maar weten.



Hij respecteert mijn grenzen niet en ik ben zelfs zover dat ik dat accepteer. Ik ga in ieder geval niet meer van woede tegen de muren opklimmen. Dit is t en ik zal er mee moeten dealen.



Precies, verwacht van een dronkaard niet dat hij zich nuchter gedraagt! En verwacht van een manipulator niet dat hij grenzen respecteert. Waarom zou het je nog boos maken? Hij is zoals hij is, zijn keuze, zijn "feestje". Laat het gewoon bij hem.



Waarom raakt zijn gedrag je nu nog zo? Wat triggert hij bij jou?



En dat ging goed in de oude situatie. In de nieuwe situatie zal ik een manier moeten vinden om sterk in mijn schoenen te staan, het werk hier niet onder te laten lijden en tegelijkertijd duidelijk naar hem zijn. Lijkt me een onmogelijke opgave....



Kijk eens achterom naar wat je allemaal al hebt overwonnen! Waarschijnlijk zag je dat ooit ook als onmogelijke opgaves, maar wat deed Sensy: ze overwon en kwam er sterker uit! .

.

Ben het overigens wel met oa Sterretjee eens dat je enorm op de proef wordt gesteld hiermee.

(f)

quote:Sensy12 schreef op 22 maart 2009 @ 12:56:

Maar de woede blijft hij triggeren. Mijn grenzen niet respecteren. bijvoorbeeld Mijn gevoel heeft zin om keihard uit te halen. Heb ik ook in het verldengedaan en dat haalde niets uit. Ik moet mijn gevoel dus steeds vertellen dat dat niet werkt. .

Iemand van zijn "kaliber" vindt het waarschijnlijk heerlijk dat hij je boos kan maken. Ten eerste: hij wil nog invloed op je uitoefenen, en als hij ziet dat hij nog emoties bij je triggert, geeft hem dat hoop op een ingang. Of dat nu positieve of negatieve emoties zijn, dat zal hem worst zijn. Hij wil zien dat hij je raakt.



Ten tweede voelt hij zich nog lekker belangrijk ook als hij jou van woede tegen de muren op kan laten kruipen (schijnt een N-achtig trekje te zijn) .



Ik kan me voorstellen dat het bij hem helemaal geen zin heeft te laten zien dat zijn gedrag jou boos maakt. Integendeel. Als je in je achterhoofd houdt dat hij waarschijnlijk dingen doet met als doel jou boos te maken (en daardoor het gevoel te hebben dat hij er nog toe doet), helpt het je misschien zijn acties minder niet serieus te nemen en je schouders er over op te halen.

Deze man moet je negeren. Net zo lang totdat het doorkomt en hij zijn energie ergens anders in gaat steken. Het is net plant, als je die geen aandacht (water en licht) geeft gaat het uiteindelijk langzaam dood.



Kun je je niet over laten plaatsen? Als je er echt onder gaat lijden, een nieuwe baan zoeken. Dan ben je echt van hem verlost.

Als hij je ex is, de relatie is beeindigd, dan is zijn gedrag een ongewenste intimiteit. Wijs hem daar eens op. En zeg dat als hij doorgaat, je ermee naar je leidinggevende stapt.



Ik zou hem nog eenmaal een hele duidelijke mail sturen waarin je hem verzoekt om je privé met rust te laten. En als hij dat niet doet, dan gaan praten met je baas, dat zal best helpen want niemand is blij met een stalkende medewerker.

quote:Sensy12 schreef op 22 maart 2009 @ 13:30:

Pink you're sweet weet je dat? (f)

Thnks, jij ook



Je hebt ook helemaal gelijk. Ik vergat even welke grote hobbels ik al succesvol genomen heb. En toch he...dit verbaasd me in het totaal niet.Ik voelde ergens al aan dat dit nog niet afgelopen is. Dus inderdaad wat triggert hij bij mij? Ik geloof nog steeds dat ik met mijn woede (machteloosheid) iets kan bereiken. Hoe kwader ik word, des te meer hij mijn grenzen zal respecteren? En dat is gewoon niet zo. Dus nu draait die woede-wiel weer en ik moet maar toekijken tot de wiel vanzelf tot stitlstand komt...

Beseffen dat hij het er juist om doet, en zijn acties niet serieus nemen. Het is net een groot kind.

Ik heb ook een relatie gehad met iemand die dacht dat het universum om hem draaide, zoniet, dan ging hij stampvoeten. Na jaren een knipperlichtrelatie gehad te hebben, kwam ik er pas achter dat hij liever had dat ik boos op hem was, dan dat ik niets op hem was, zeg maar...

Hij heeft me zelfs een keer uitgedaagd om bij hem langs te komen toen we ruzie hadden door de telefoon, nou ja, ruzie... hij daagde me uit en ik werd razend. Hij stelde geamuseerd voor dat ik wel langs mocht komen om hem te komen slaan. Ziek vond ik dat, het is de laatste keer geweest dat ik me in mijn woede heb laten gaan. Later via het N-topic een link gelezen waarin stond dat N-en het fijn vinden grote emoties te triggeren en ook waarom ze dat zo fijn vinden (het gevoel van belangrijkheid).

Het was voor mij een eye-opener.



.

Jee, wat een rotsituatie inderdaad. Ook ik hoop dat je met die vertrouwenspersoon wat kunt bereiken.



Moet je persee met hem samenwerken, kun je niet aan je baas vragen of er een mogelijkheid bestaat met iemand anders te werken?



En als je heel kortaf tegen hem doet? Of als je hem laat merken dat je je totaal niet (meer) interesseert in hem? Heel koel reageert?

Ik weet het niet hoor, het schiet gewoon zo in mn hoofd te binnen. Maar net als wat de anderen hierboven zeggen: je moet wel erg sterk zijn. Volgens mij was ik allang zwaar over de rooie gegaan.

quote:Sensy12 schreef op 22 maart 2009 @ 12:23:

Madhe wat fijn dat je reageert Vind jou ook altijd krachtig overkomen in jouw post. Waardeer jouw reactie heel erg!

Dankjewel, wat lief dat je dat zegt

Jouw advies zet me aan het denken: ben ik wel zo sterk als ik mezelf wil doen overkomen? Als ik er echt klaar mee was dan zou dit me niet zo raken. En daar zit eigenlijk mijn zorg: niet dat hij iets probeert of iets van mij wil maar dat ik er kennelijk niet zo klaar mee ben als ik mezelf wil doen laten geloven.

Als je terugkijkt naar jezelf zié je dat je echt zo sterk bent

zoals je je wil doen overkomen. Verstandelijk en gevoelsmatig zijn heel verschillende dingen wijffie. Je zit er meer mee dat je er gevoelsmatig niet klaar mee bent (omdat het je raakt, wat overigens helemaal niet zo raar is), dan dat je er gevoelsmatig werkelijk niet klaar mee bent. Geloof me, dit is het laatste stukje.





Vertrouwenspersoon heb ik vorig jaar (moet je nagaan hoe lang dit speelt) al gesproken. Zij gaf hetzelfde advies als jij.



Een jaar gaat snel, maar binnen een jaar kan er veel veranderen. Wat is er mis met aangeven dat er nu de situatie veranderd, en voornamelijk zijn reactie en het effect dat dit toch op jou heeft, toch weer een gesprek nodig is? Ben je bang voor de reactie daarop misschien?





Hoe leg je een narcistische man uit dat je geen contact wilt zonder dat hij denkt:"Yes! Ze reageert!!!!" Want dat is de reactie die hij wil. Of eigenlijk, het maakt hem niet uit hoe ik reageer als ik maar reageer. Het was ook iemand die er op kickte als hij me tot een woedeuitbarsting verleidde Ik ken zijn spelletjes langzamerhand. Dit lijkt gewoon op een vervolg. Ik wil dus niet in mijn eigen valkuil trappen door WEER te reageren.

Oke, hier zeg je wat. Ik heb totaal geen verstand van narcisten (en dat wil ik lekker zo houden), en vind dat er veel te snel met termen wordt gegooid, maar gezien jouw posts, je realiteitszin heb ik het idee dat het hier om een gediagnosticeerde narcist gaat? Zo niet, dan even een hele harde reactie; Dan maak jíj het ervan, en geef je hem (on)bewust toch nog meer credit dan hij verdiend. Dan vul jij dus in hoe hij denkt/wat hij wil en daar moet je mee stoppen. In dat geval speelt hij namelijk gewoon het spelletje (mee).

Maar zoals ik zei; ik heb de indruk dat het hier om een echte narcist gaat, en wat moet je daar nu mee? Ik denk dan nog dat jij op dit moment in aan het vullen bent. Je kunt niet in zijn hoofd kijken, alleen het hoogstwaarschijnlijke gokken. Gok er in dat geval op dat hij werkelijk meer met zichzelf bezig is dan met jou. Dat hij een spel speelt, en jij daar écht het best NIET op kunt reageren. Hij wil je (misschien wel om te zien waar hij je kan hebben), maar jij wilt hem niet. Dus voor jou moet het stoppen. Dus jij; (heel simpel, ook al ga je die hel weer door) stopt. Dwing jezelf desnoods om geen, maar dan ook werkelijk geen enkele reactie te geven. Meer kun jij hier echt niet aan doen lieverd.

Laat hem niet zoveel invloed hebben. Je bent zover gekomen, val toch niet terug naar invullen wat hij wil/denkt/weet/vindt/uitpoept/vertelt/gaat zeggen/ en doet!! Wat een dilemma. Ik heb nu echt de neiging om de telefoon te pakken en hem de huid vol te schelden maar dat is precies wat hij wil en wat ik hem niet meer gun. Scheld hier maar lekker, dan ben je het ook kwijt en wij luisteren er tenminste wél naar Ik snap het wel, maar dat te doen richting hem heeft totaal geen zin. Je voelt je misschien even minder sterk door deze situatie, maar he.. zie je dat je nog zeker wel heel realistisch bent? !!



Dat hele loslaten, van je af laten glijden wat ik zelf altijd adviseer, lijkt toch moeilijker op mezelf toe te passen.

Iedere keer dat jij iets van je af hebt laten glijden, los hebt gelaten (met pijn en moeite), word je daar sterker van. Neem dat mee, echt willen en geloven dat je dat kunt scheelt al de helft.

Het voelt echt als een ijskoude gewetenloze beul vriendelijk te vertellen dat een ander pijn niet goed is. Het is zo zinloos.



Heeft ie me toch precies waar ie me hebben wilde...gatver!Sensy, jij weet niet waar hij je hebben wil. Mooier nog; jij reageert niet, dus hij heeft géén idee waar jij staat. Ook hij kan alleen maar gokken. Laat hem lekker. Jij gaat hem niet vertellen dat hij misschien wel goed gokt! Kom op! Je bent sterk en ook hier sta je boven. Misschien op dit moment alleen verstandelijk, maar je bent al zo ruim over de helft.

Kan je wel begrijpen dat je niet je baan wil opgeven voor hem. Maar als het echt een onhoudbare situatie wordt dan zou ik eieren voor mijn geld kiezen. Als het zover komt dat je met tegenzin naar je werk gaat zou het een optie kunnen zijn.

Nou dan blijft er nog één ding over: Promoveer nog een keer, wordt zijn direkte chef en mik 'm buiten!

Goed voor je carriere, wraakgevoelens zijn meteen bevredigd en het probleem is opgelost!



Nee serieus, ik maak een grapje om je aan het lachen te maken.

Je gaat gewoon heel vaak tot tien tellen en weet je, daar ga je aan wennen en op een gegeven moment merk je ineens dat het je niets meer doet. En da's een goed gevoel.

't Is eigenlijk net als een puppy opvoeden, als je hem maar vaak genoeg uitlaat, snapt ie uiteindelijk dat ie niet binnen moet piesen.

quote:Sensy12 schreef op 22 maart 2009 @ 16:01:



@Madhe, treffende reactie! Ik vul inderdaad voor hem in. Het is geen gediagnosticeerd geval. Het zijn alleen de trekjes die ik herken van het echte ziektebeeld narcisme. Geloof me, je post is aangekomen Ik ben inderdaad veel verder dan ik nu op dit moment voel en ervaar. Ook dit gaat voorbij (ik voel me al beter dan toen ik met het topic begon)







Geloof me, ik vind je nog steeds een lieverd, maar kom eens hier met die reet van je. Kan ik er even een flinke schop onder geven!

Waar ben je nou helemaal mee bezig? Hij IS niet eens narcist, hij gedraagt zich zo, jij maakt het ervan. Daar ga je je toch helemaal niet meer mee bezig houden! Kom op zeg. Je eigenwaarde afstoffen en aantrekken. Sta hier nou toch gewoon boven. En zet hem uit je gedachten.



Het is niet meer dan logisch dat deze confrontatie je raakt, maar hé.. je weet wat voor tips slachtoffergenieters op dit forum krijgen. Maak van jezelf niet een slachtoffer. Je mág geraakt zijn, je mág boos zijn, maar je wilt er niets mee dus dat ga je ook lekker laten!



Ik wil je probleem niet bagataliseren, maar je zit nu even in een dipje. Klim daar eens als de donder uit en besef eens wat voor leukerd je bent. Eentje die heel sterk is en veel meer waard is, dan te lopen piekeren over een collega (die toevallig een ex is, maar dat vergeten we even tussen de bedrijven door, want dat is veul makkelijker in het relativeren, toch! )



*Schopt die ass effe naar buiten, de zon in. Ga wat leuks doen, stop met piekeren! *



P.S. je gevoel volgt je verstand wel, geloof me maar Succes hoor lieve Sensy.