Pijn!

Toch een knuffel.



Lekker puh.

Ow en ik snap 't volkomen. Hier ook wijn en sigaretten. Standaard.



Kun je zelf niet de ehm relatiemarkt op? Ben je daar aan toe? Of niet, en neem je het hem kwalijk dat 'ie nu alweer iemand heeft? Zou ik trouwens ook doen, ook al is 'ie nu vrij om te gaan en staan waar 'ie wil.



Helaas projecteren we onze gevoelens op 'n ander: IK heb pijn, IK mis dit en dat, dus die ander ook...Helaas, sommige mensen zijn eerder over zaken heen. Is kut.

Nou daar komt ie dan:



Ex is ex. Kun je hoog en laag springen, hij is je ex, jij bent bij hem weggegaan. Hij probeert zijn leven weer op de rails te krijgen en dat moet jij ook doen.

Met huilen schiet je niks op, met zielig doen ook niet.

Je mag je pijn voelen hoor, natuurlijk het zou wat zijn als het niet mocht

Maar laat het los, laat je gevoel los, laat hem los. Pas dan kies je echt voor jezelf.

Het is moeilijk, maar het kán wel.

Zou het hem niet proberen te gunnen, dat gaat tegen de natuur in: dat stadium komt later pas en het is te rationeel in een emotionele periode zoals nu. Je helpt jezelf er meer mee door gevoelens zoals teleurstelling, pijn, boosheid en verdriet hierover toe te laten.

dit is rouwen en dat is rauw

dat mag

huil

en sterkte

en het is nog nooit zo donker geweest of het wordt wel weer licht (ede staal groninger zanger)

Joh, til er toch niet te zwaar aan, als het wat wordt met die ander is het toch maar beter dat je het ooit hebt uitgemaakt?



Als hij zo gek op je is en jij op hem, dan komen jullie toch echt wel weer samen. Laat los en je ziet wel wat er gebeurt... Goed gedaan, nu alleen volhouden, hoe moeilijk ook!

quote:La Vie en Rose schreef op 23 maart 2009 @ 18:58:

Wat moet ik zeggen, wil ik dit wel kwijt?

Ik hou het liever voor me, vooral omdat ik vind dat ik het alleen moet doen -in mezelf- en daarnaast omdat ik veel kans heb op herkenning, maar ik kán niet meer. Ik heb heel erg veel verdriet.

Al tijden, maar vandaag extra veel.



Sinds een paar maanden woon ik weer alleen na het verbreken van mijn relatie. Het was een stap die ik zelf heb genomen.

Dat was moedig van me, en sterk. Geloof me. Het was het allersterkste wat ik in de afgelopen jaren, voor mezelf, heb gedaan. Ik heb die stap genomen omdat ik voor mijn gevoel geen andere keus meer had.



Maar nog steeds heb ik twijfels; had ik niet meer moeten vechten, had ik niet meer moeten strijden, had ik niet meer grenzen moeten verleggen? Mijn eerste relatie, mijn eerste liefde. Kinderen, een huis. Heftige, allesoverheersende liefde. Maar ook zo ontiegelijk veel moeilijkheden. Daar laat ik me verder liever niet over uit. heb je mensen in je omgeving waarbij je met je verdriet terecht kunt? heb je wel eens overwogen om in therapie te gaan, om het op die manier een plekje te geven?



Ik heb de stap genomen, na heel lang twijfelen. Dit werd me niet in dank afgenomen, uiteraard. Ook hij heeft pijn gehad.

Zo goed en kwaad als het ging heb ik me door de afgelopen maanden heen geworsteld. Aan de buitenkant zie je het niet, (ook hier niet) maar van binnen...pijn. Heel veel pijn. Ik woon nu mooi, met behulp van familie. Ik heb een goede baan. Afgelopen week een vast contract gekregen en ook nog eens 'promotie' gemaakt.

Ik ga een stapje hoger qua functie. Dat maakt allemaal niets uit, want van binnen is het bar slecht. Ik voel me niet gelukkig, nog niet. Het is nog te vroeg, ik moet mijn weg nog vinden, de kracht in mezelf.



Wat wil ik hiermee? Ik wil geen medelijden van jullie. Ik wil juist een schop onder mijn kont, ik wil dat jullie me streng toespreken.

Ik wil dat jullie me in laten zien dat ik het zo slecht nog niet heb. Dat ik het ga redden. Dat ik wél sterk ben. En niet zo zwak als ik me voel. waarom mag jij je niet zwak voelen??? je hebt een heftige tijd achter de rug en door de boodschap die jij van je ex hebt gehoord, voel je die pijn weer, daar mag je best verdrietig om zijn!!!



Maar vandaag huil ik aan één stuk door. Hij heeft me verteld dat er iemand anders is. Een jonge vrouw die geïnteresseerd is in hem, en andersom. Ze hebben al gedate, het is een beginnend iets. Ik ken hem, ik weet dat het niet lang gaat duren totdat het iets échts is. Ik geef het twee weken. Weet je, hij staat in zijn recht.

Aan de ene kant gun ik het hem, verstandelijk gezien. Het is nu een aantal maanden later, hij doet in principe niets verkeerd. Hij mag weer daten, hij mag weer genieten. Hij mag voelen dat er meer is dan ik. Maar toch. Wat doet dit pijn!



Ik heb me hierop voorbereid, maar toch is het een klap in mijn gezicht. Ik ben de hele dag een wrak geweest. Te laat op mijn werk vanwege tranen, eenmaal op kantoor niet mezelf, afwezig, malend. Beelden zien die ik niet wil zien.

Nu weer thuis; tranen, tranen, tranen. Ik heb nog niets gegeten. Krijg geen hap door mijn keel. Koffie, sigaretten, nu wijn. Slecht!

Ik voel alleen maar pijn. Ik voel me weer zo zwak als eerst, als al die voorgaande jaren.



Gatverdamme, wat is dit moeilijk!!! hele dikke

Ga huilen, schreeuwen, gooi 't er lekker uit! (niet goed om dit binnen te houden). Ga sporten en wees vooral heel lief voor jezelf, want jij bent je beste vriendje. En jij blijft altijd bij je.

En dan krabbel je langzaam uit 't dal naar de zon, ga je weer lachen. Het zal even duren, maar het komt weer goed! Ken meerdere vrouwen die nu net uit een relatie zijn gestapt en ben zo trots op ze! Trots dat ze de knoop hebben doorgehakt. Trots dat ze dapper genoeg zijn om voor zichzelf te kiezen (ook al doet 't nu zo'n pijn). Wees trots op jezelf, je bent een held!

Geef het tijd. Het slijt vanzelf. Laat dit rouwen toe, voor zolang het nodig is. (f)



Ik heb ook sinds kort gehoord dat mijn ex bijna weer een nieuwe vriendin heeft. Ook al was ik degene die het uitmaakte en wil ik m absoluut niet meer terug, toch vind ik het "snel" (aug uit).

Heb dr gehyved en ze is niet lelijk.

quote:Brummetje schreef op 23 maart 2009 @ 19:24:

Geef het tijd. Het slijt vanzelf. Laat dit rouwen toe, voor zolang het nodig is. (f)



Ik heb ook sinds kort gehoord dat mijn ex bijna weer een nieuwe vriendin heeft. Ook al was ik degene die het uitmaakte en wil ik m absoluut niet meer terug, toch vind ik het "snel" (aug uit).

Heb dr gehyved en ze is niet lelijk.



sorry La vie en Rose even in je topic .... voor jou een dikke knuffel.



@brummetje en voor jou was het niet snel? jij bent toch zo over gehopt? en als ze lelijk was geweest was het minder erg geweest?

Is een dik half jaar te kort om over jou heen te komen?

Laat je hoofd niet hangen,

ook al heb je verdriet!

Het leven is zo slecht nog niet,

het is wat jij er in ziet.Kijk maar om je heen,

ik wijs je de weg,

je bent niet alleen!!!

het leven stelt op zich niks voor

het is wat jij er van maakt

alles wordt nu anders

het is tijd dat je ontwaakt.

ga je met me mee,

dit is je kans!

Grijp hem meteen!



Kom vlieg met me mee,

over land over zee.

Want het avontuur ligt ginds achter de horizon.

Wie of wat je ook bent.

dit is het moment

het is nu of nooit vlieg weg en kijk niet achterom

er ligt meer voorbij die grens dan je ooit denken kon.



Omdat jij de keuze hebt gemaakt betekent het nog dat je geen verdriet mag hebben.

Huil maar lekker uit.........



En als je daarmee klaar bent,

Wil ik je graag feliciteren met je nieuwe begin, met jou vrije leven!!!!

JOEEEHOOEE!!@! HIEP HIEP HOERAAA!!!



Hoe lekker is dat!!!!!



Meid, flikker die wijn door de plee.

wordt je alleen maar depri van!

de zon komt eraan. de lente!

Speciaal voor jou groeien er de zomer le vie en rosejes in de tuintjes!



you gonna be oké! !

Lieve Rose,



Waarom mag jij geen pijn hebben en waarom mag ik daar (ik zal even voor mezelf spreken) geen medelijden over voelen? Maakt jou dat minder sterk en krachtig? Neuh....vind ik van niet hoor.



Die schop onder je komt die geef je jezelf denk ik al heel vaak. Juist omdat je jezelf zo vaak een schop geeft is er weinig ruimte (geweest) voor je verdriet. En dat verdriet moe er toch uit lieve schat, dat merk je nu. De pijn die je voelt geeft aan dat je midden in je verwerkingsproces zit en je hart is één bloedende massa die je met een steunkous bij elkaar moet zien te houden. Je zenuwen liggen aan de oppervlakte van je huid dus ieder zielig liedje, iedere trieste film, iedere verbroken relatiestory in een blad, op het internet gaat over jou.



Dat is heel naar voor jou. Heel verdrietig en dat mag je gerust uiten zonder dat je bang hoeft te zijn dat er gedacht wordt dat jij zwelgt in je ellende. Kijk naar wat je allemaal al gedaan hebt om je leven op de rit te krijgen na de breuk met je geliefde. Je hebt niet stilgezeten meisje, je hebt er keihard voor gewerkt om de boel op orde te krijgen en de boel ís op orde, je hebt alleen weing tijd gehad om je hart te laten genezen en dat hart is nog steeds ziek van verdriet. Nu merk je dat en nu stroomt je beker over en huil je de hele dag.....



Helemaal niet erg. Ja heel erg voor jou, maar niet erg dat je huilt en verdriet hebt. Je kúnt niet altijd maar sterk zijn. Je bént sterk, je bent beresterk. Ik ben heel trots op je, zó sterk als jij bent. En vandaag (en misschien morgen ook nog wel) ben je even niet sterk. Nou terecht!



Heb jij maar eens even gierend verdriet, huil met lange uithalen totdat het snot uit je neus loopt. Kijk foto's en draai jullie favoriete muziek. Ga er maar eens helemaal inzitten en bel met vriendinnen en schrijf hier lekker van je af (of mail me) maar krop het niet op.



Let op mijn woorden, volgende week voel jij je heel anders, volgende week heb jij weer een hobbel genomen. Dit is een terugval die iedereen met flink liefdesverdriet tegenkomt en je bent hem nu aan het nemen.



Je bent een kanjer Rose, een sterk en flink mens. Maar ook flinke en sterke mensen hebben verdriet, dat ondervind jij vandaag aan den lijve.



Ik denk aan je en denk jij vandaag maar eens lekker aan jezelf.



(f)

Nou hier komt je schop



Geef het wat tijd meid. De moeilijkste stappen heb je al genomen en het is niet gek dat het nu allemaal wat donker lijkt. Straks ga je profiteren van de weg die je bent ingeslagen, echt. Het pijnlijke schilletje moet er alleen nog afslijten.

Been there,done that.....



Geen goede raad voor je behalve :gewoon doorademen en doorleven, het slijt écht!!!

Mijn ex en ik waren na bijna 12 jaar uit elkaar (op mijn initiatief) en meneer had binnen een maand een ander...

Mannen....

Twee stappen naar voren, één stapje terug, als dat zo doorgaat kom je toch vooruit!

Kom op meid, je weet dat je het kan en wij ook. Neem een borrel, jank een keer flink uit, snuit je neus en koop een paar nieuwe schoenen. Dit heb je gehad en dit kan je in ieder geval niet meer overkomen. Want het was een eerste keer....



En de lente komt en dan ga je lekker met je kids op pad en alles komt goed!

We geven je geen schop onder je kont, maar een klop op je schouder (en een doos Kleenex) en een compliment!

Zwélg d'r nou eens keer lekker in poekeloeris van me....dat mag hoor. Je hoeft niet altijd maar met je rug kaarsrecht en je bombonella's vooruit door het leven te gaan. Wat een flauwekul. Pas als je een maand in je joggingpak in bed ligt zonder onder de douche te gaan, te werken of de telefoon op te nemen heb je een schop nodig. Nu heb je even begrip en steun nodig.



Laat hangen de boel, jank jezelf een paar hush puppy ogen, ga lekker onder de warme douche staan en laat je gaan. Morgen ziet het leven er al weer anders uit.



Wacht, ik heb een 'geheid janken' filmpje voor je.....



He, lekker flink huilen meid, kan zo opluchten!