Relaties
alle pijlers
ze wilt niet meer
zondag 29 maart 2009 om 12:20
Graag zou ik mijn verhaal doen om het van me af te schrijven. Elk inzicht of idee van de lezer is van harte welkom want ik ben radeloos.
Op 1 maart 2009 heeft mijn vriendin het uitgemaakt met me en ik ben er helemaal kapot van.
We hebben 4 turbulente jaren gekend, natuurlijk met ups en downs maar met zo'n chemie/klik, we waren een droompaar, begrepen elkaar en spraken dezelfde taal.
Zij kwam uit een huwelijk van 15 jaar en wilde los van god toen ik haar leerde kennen.
Ik was enkele jaren vrijgezel geweest en mijn verhalen uit die tijd maakten dat zij ook dat leven wilde dat ik geleid had.
Zodoende heb ik haar meegenomen op een reis langs parenclubs, sexfeestjes bij mensen thuis, drugsgebruik...ze wilde dit allemaal en ik begreep dat, dus introduceerde ik haar in die wereld.
In 2008 echter ben ik met mijn stomme kop vreemd gegaan en toen begon de ellende.
Ik heb het na 3 dagen met heel veel spijt opgebiecht en daarna is het 3 weken uitgeweest. Ze wilde me niet meer maar gelukkig kreeg ik haar terug na 3 weken van veel praten en er voor haar staan als ze het nodig had.
Ik had echter mezelf zodanig beschadigd door mijn actie dat ik niet langer in het swingersleven wilde staan. Ik had het er moeilijk mee, hoe had ik het kunnen doen? Wat had mij bezield?
Langzaamaan is het toen slechter gegaan tussen ons.
We kregen de mogelijkheid een enorme woning van haar familie te kopen samen en trokken erin, beiden vol spanning en enthousiast kijkend naar de toekomst.
En toch...werd het erger.
Ik had de voorwaarden van de relatie stilzwijgend veranderd, zo zei zij.
Spannend uitgaan wilde ik niet meer en ik begon nu ook moeite te krijgen met haar opgroeiende kinderen van 10 en 6.
Ik wilde wel leuke dingen met ze doen maar ze leken zelf nergens voor te porren.
Alles ging toen bergafwaarts.
Ik trok me steeds meer terug op de zolder om me op mijn hobby's te storten.
Het was zo erg dat ik haar met kerst heb laten zitten, ze moest zelf met de kinderen de kerstboom optuigen. Met oud & nieuw moest ze mij om 23 uur naar beneden roepen of ik er nog gezellig bij kwam zitten.
Ik heb haar voor lief genomen, zo leek het, ik heb haar laten stikken en ze voelde zich de alleenstaande moeder die ze zich die 15 jaar lang in het huwelijk al gevoeld had.
Op 1 januari verzocht ze me het huis alsnog te verlaten omdat ze dacht dat we anders over enkele weken met flinke ruzie uit elkaar zouden gaan.
Ik had hier alle begrip voor en we gingen latten, echter op 1 maart, juist na een heerlijk weekend samen in mijn nieuwe onderkomen, maakte ze het alsnog uit.
Haar hartewens was samen te zijn met een man, in 1 huis, een derde kind van hem te krijgen en bij mij had ze er door alles wat er gebeurd was geen idee/vertrouwen meer in.
Tijdens de relatie heb je de kans je te bewijzen, zegt ze steeds, omdat ik hemel en aarde bewoog om haar te overtuigen dat ik inmiddels beter wist, haar nooit meer zou laten stikken en er vaaf nu meer dn ooit zou staan.
Maar ze wilt niet meer en zegt dat ze zeker weet dat het tussen ons nooit meer goed komt.
Nu wilt ze voorlopig geen relatie meer, ze wilt vrij zijn omdat ze mij te snel na haar scheiding leerde kennen. Ze heeft vanaf haar 16e geen vrijheid gekend en dus wilt ze nu los van god, doen wat zij zelf wilt en leuk vind.
Zo kwam ik er achter dat ze zich vrij snel had aangemeld op een datingsite, voor de praat zei ze. De breuk had haar onzeker gemaakt en ze had behoefte aan aanspraak en bevestiging.
Nu, nog geen maand na de breu, is ze inmiddels met een jongen van die site naar bed gegaan.
Tegen mij loog ze over haar plannen, ze zou gaan stappen met een vriendin afgelopen vrijdag, maar ik ken haar, pikt signalen op en ben met mijn stomme kop naar haar huis gegaan.
Ik moest zien of ze loog of niet.
Ik trof het huis uiterst netjes aan, wierookje en kaarsjes aan, wijnglazen die klaar stonden, de hondjes netjes opgeborgen in een slaapkamer.
En toen betrapte ze me in de woning, en ze was natuurlijk laaiend!
Haar date zou zo komen en nu verpeste ik haar weekend.
Verder zei ze door mijn actie elk grijnte respect voor me kwijt te zijn en dat deed enorme pijn.
Nu wil ze niet meer met me praten, laat staan openhartig vertellen wat ze allemaal uitspookt (terwijl we altijd juist heel open en eerlijk communiceerden met elkaar) en ik ben helemaal radeloos.
Ik ken haar goed. Ze heeft zich aan die jongen gegeven om haar eignwaarde op te vijzelen, en omdat ze het spannend vind maar ook omdat ze nu eenmaal persé foute dingen wil doen zonder dat iemand haar terecht wijst.
Diep in mijn hart hoop ik dat het slechts een fase is en dat ze mij met een paar weken, of na een paar dates gaat missen.
We hadde nzo'n uitermate sterke band altijd, we waren twee handen op 1 buik.
Ik ken haar en weet dat ze na een one night stand vaak direct niks meer te maken wilt hebben met de bewuste persoon.
Zo ook hoop ik dat dat nu het geval blijft, al zal ze met nog veel meer mannen slapen, kennelijk is dat wat ze wilt.
Ik ben helemaal kapot van verdriet.
Mijn lieve vrouw doet het met anderen en ik ben niet meer welkom in haar omgeving. De pijn is bijna niet te verdragen al gaat het iedere dag een klein stukje beter met me, maar de hoop dat het goed komt die is gebleven, bij mij dan.
Ergens spreek ik mezelf steeds toe dat het zo moest zijn.
Dat ik vast niet gelukkig had geworden met haar.
Dat ik niet toe ben aan een gezin wellicht.
Maar dan ga ik het weer goed praten voor mezelf omdat ik nu eenmaal zoveel van haar hou.
Voor nu kan ik alleen maar hopen dat de liefde die we 4 jaar lang gedeeld hebben, ondanks de ups en downs, toch sterk genoeg is om ons uiteindelijk weer samen te krijgen.
Bedankt dat je dit lange verhaal hebt willen lezen.
Nogmaals, elk inzicht is meer dan welkom.
Ik omarm elke hulp en elk bemoedigend woord.
Wie kan mij helpen?
Op 1 maart 2009 heeft mijn vriendin het uitgemaakt met me en ik ben er helemaal kapot van.
We hebben 4 turbulente jaren gekend, natuurlijk met ups en downs maar met zo'n chemie/klik, we waren een droompaar, begrepen elkaar en spraken dezelfde taal.
Zij kwam uit een huwelijk van 15 jaar en wilde los van god toen ik haar leerde kennen.
Ik was enkele jaren vrijgezel geweest en mijn verhalen uit die tijd maakten dat zij ook dat leven wilde dat ik geleid had.
Zodoende heb ik haar meegenomen op een reis langs parenclubs, sexfeestjes bij mensen thuis, drugsgebruik...ze wilde dit allemaal en ik begreep dat, dus introduceerde ik haar in die wereld.
In 2008 echter ben ik met mijn stomme kop vreemd gegaan en toen begon de ellende.
Ik heb het na 3 dagen met heel veel spijt opgebiecht en daarna is het 3 weken uitgeweest. Ze wilde me niet meer maar gelukkig kreeg ik haar terug na 3 weken van veel praten en er voor haar staan als ze het nodig had.
Ik had echter mezelf zodanig beschadigd door mijn actie dat ik niet langer in het swingersleven wilde staan. Ik had het er moeilijk mee, hoe had ik het kunnen doen? Wat had mij bezield?
Langzaamaan is het toen slechter gegaan tussen ons.
We kregen de mogelijkheid een enorme woning van haar familie te kopen samen en trokken erin, beiden vol spanning en enthousiast kijkend naar de toekomst.
En toch...werd het erger.
Ik had de voorwaarden van de relatie stilzwijgend veranderd, zo zei zij.
Spannend uitgaan wilde ik niet meer en ik begon nu ook moeite te krijgen met haar opgroeiende kinderen van 10 en 6.
Ik wilde wel leuke dingen met ze doen maar ze leken zelf nergens voor te porren.
Alles ging toen bergafwaarts.
Ik trok me steeds meer terug op de zolder om me op mijn hobby's te storten.
Het was zo erg dat ik haar met kerst heb laten zitten, ze moest zelf met de kinderen de kerstboom optuigen. Met oud & nieuw moest ze mij om 23 uur naar beneden roepen of ik er nog gezellig bij kwam zitten.
Ik heb haar voor lief genomen, zo leek het, ik heb haar laten stikken en ze voelde zich de alleenstaande moeder die ze zich die 15 jaar lang in het huwelijk al gevoeld had.
Op 1 januari verzocht ze me het huis alsnog te verlaten omdat ze dacht dat we anders over enkele weken met flinke ruzie uit elkaar zouden gaan.
Ik had hier alle begrip voor en we gingen latten, echter op 1 maart, juist na een heerlijk weekend samen in mijn nieuwe onderkomen, maakte ze het alsnog uit.
Haar hartewens was samen te zijn met een man, in 1 huis, een derde kind van hem te krijgen en bij mij had ze er door alles wat er gebeurd was geen idee/vertrouwen meer in.
Tijdens de relatie heb je de kans je te bewijzen, zegt ze steeds, omdat ik hemel en aarde bewoog om haar te overtuigen dat ik inmiddels beter wist, haar nooit meer zou laten stikken en er vaaf nu meer dn ooit zou staan.
Maar ze wilt niet meer en zegt dat ze zeker weet dat het tussen ons nooit meer goed komt.
Nu wilt ze voorlopig geen relatie meer, ze wilt vrij zijn omdat ze mij te snel na haar scheiding leerde kennen. Ze heeft vanaf haar 16e geen vrijheid gekend en dus wilt ze nu los van god, doen wat zij zelf wilt en leuk vind.
Zo kwam ik er achter dat ze zich vrij snel had aangemeld op een datingsite, voor de praat zei ze. De breuk had haar onzeker gemaakt en ze had behoefte aan aanspraak en bevestiging.
Nu, nog geen maand na de breu, is ze inmiddels met een jongen van die site naar bed gegaan.
Tegen mij loog ze over haar plannen, ze zou gaan stappen met een vriendin afgelopen vrijdag, maar ik ken haar, pikt signalen op en ben met mijn stomme kop naar haar huis gegaan.
Ik moest zien of ze loog of niet.
Ik trof het huis uiterst netjes aan, wierookje en kaarsjes aan, wijnglazen die klaar stonden, de hondjes netjes opgeborgen in een slaapkamer.
En toen betrapte ze me in de woning, en ze was natuurlijk laaiend!
Haar date zou zo komen en nu verpeste ik haar weekend.
Verder zei ze door mijn actie elk grijnte respect voor me kwijt te zijn en dat deed enorme pijn.
Nu wil ze niet meer met me praten, laat staan openhartig vertellen wat ze allemaal uitspookt (terwijl we altijd juist heel open en eerlijk communiceerden met elkaar) en ik ben helemaal radeloos.
Ik ken haar goed. Ze heeft zich aan die jongen gegeven om haar eignwaarde op te vijzelen, en omdat ze het spannend vind maar ook omdat ze nu eenmaal persé foute dingen wil doen zonder dat iemand haar terecht wijst.
Diep in mijn hart hoop ik dat het slechts een fase is en dat ze mij met een paar weken, of na een paar dates gaat missen.
We hadde nzo'n uitermate sterke band altijd, we waren twee handen op 1 buik.
Ik ken haar en weet dat ze na een one night stand vaak direct niks meer te maken wilt hebben met de bewuste persoon.
Zo ook hoop ik dat dat nu het geval blijft, al zal ze met nog veel meer mannen slapen, kennelijk is dat wat ze wilt.
Ik ben helemaal kapot van verdriet.
Mijn lieve vrouw doet het met anderen en ik ben niet meer welkom in haar omgeving. De pijn is bijna niet te verdragen al gaat het iedere dag een klein stukje beter met me, maar de hoop dat het goed komt die is gebleven, bij mij dan.
Ergens spreek ik mezelf steeds toe dat het zo moest zijn.
Dat ik vast niet gelukkig had geworden met haar.
Dat ik niet toe ben aan een gezin wellicht.
Maar dan ga ik het weer goed praten voor mezelf omdat ik nu eenmaal zoveel van haar hou.
Voor nu kan ik alleen maar hopen dat de liefde die we 4 jaar lang gedeeld hebben, ondanks de ups en downs, toch sterk genoeg is om ons uiteindelijk weer samen te krijgen.
Bedankt dat je dit lange verhaal hebt willen lezen.
Nogmaals, elk inzicht is meer dan welkom.
Ik omarm elke hulp en elk bemoedigend woord.
Wie kan mij helpen?
zondag 29 maart 2009 om 14:03
quote:noman schreef op 29 maart 2009 @ 13:21:
Blablablaaaaatttt......
Nee, zij wil niet vrij zijn, maar zij zoekt iemand die accepteert dingen wat zij doet en ik denk dat die neiuwe jongen miss bij haar past.
Goh, U is helderziend?????
Blaaaaa.....
Volgens mij hoef je naar een geestverzorger,
Ik zou zeggen: ga gezellig mee!Als ik jou zo lees denk ik dat jij niet echt gehinderd bent door enig werkende hersencel. Werkelijk....
Blablablaaaaatttt......
Nee, zij wil niet vrij zijn, maar zij zoekt iemand die accepteert dingen wat zij doet en ik denk dat die neiuwe jongen miss bij haar past.
Goh, U is helderziend?????
Blaaaaa.....
Volgens mij hoef je naar een geestverzorger,
Ik zou zeggen: ga gezellig mee!Als ik jou zo lees denk ik dat jij niet echt gehinderd bent door enig werkende hersencel. Werkelijk....
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
zondag 29 maart 2009 om 14:03
Hai Treijntje,
Jouw verhaal lezend en proberend te begrijpen wat je allemaal vertelt, realiseer ik me dat je mijn ex had kunnen zijn. Dat ben je niet hoor, no worries, maar zoals je schrijft, wat je schrijft en hoe je tegen dingen aankijkt, het komt me allemaal angstig bekend voor.
Je ex is niet je eigendom. Dat is een ding wat je je echt zult moeten gaan realiseren. Ze is JOUW vrouw NIET meer, ze is bij je weg en ze mag doen en laten wat ze wil. Jij daarentegen mag pertinent niet in haar huis komen als ze je daar niet zelf uitgenodigd heeft. Dat weet je wel he?
Ik begrijp (en geloof me, ik begrijp het echt) dat het sterker is dan jij, dat jouw persoonlijkheid (althans zoals je bij mij overkomt) niet toelaat te begrijpen, te respecteren dat jouw ex vriendin zich met andere mannen bezighoudt maar laat ik het je dan nog maar eens heel duidelijk maken; Ze is NIET van jou, jullie zijn uit elkaar en jij moet haar met rust laten.
Jullie hadden een turbulente relatie.
Turbulente relaties zijn heel vaak niet zo'n lang leven beschoren wist je dat? In een turbulente relatie, op de manier zoals jij en je ex dat beleefden, is de bodem op een bepaald moment bereikt, dan heb je er alles uitgehaald en is er geen ruimte meer voor ontwikkelingen. Je kunt alleen nog maar terug, zoals jij ook deed, je trok je letterlijk terug, wilde niet meer uit, je wilde niet meer gezellig doen, je stortte je op je hobby en werd zodoende een niet meer aantrekkelijke partner voor je ex.
Je had met andere woorden al je kruit verschoten in het begin van jullie relatie, tijdens de uitspattingen in parenclubs, met drugs en dergelijke. Dat zijn zaken die in veel harmonieuze relaties al spanningen veroorzaken, laat staan als je er mee begint.
Je vervolgactie, toen jullie het weer gingen proberen, van op zolder gaan zitten en haar kinderen toch maar niet zo leuk te vinden en haar te laten zwemmen op feestdagen maakte je er niet leuker op. Het is natuurlijk vrij egoïstisch om in plaats van samen voor je relatie te gaan, in je eentje op zolder te gaan zitten en niks meer te willen. Er is een tussenweg, tussen de beest uithangen in combinatie met drugs en op zolder gaat zitten. Denk je niet?
Nu was je er wel maar je was er ook weer niet en dat omdat je (zo lijkt het tenminste) zelf niet overtuigd bent van je eigen betrouwbaarheid. Uitgaan óf op zolder zitten, alsof alleen op zolder zitten je kan weerhouden van wederom de fout ingaan.
Ben je bang om de fout in de gaan?
Je ex is je ex en ik zou, als ik jouw ex was ook niks meer met je te maken willen hebben na zoiets achterlijks als een inbraak. Snap je dat? Dat dat veel en veel te ver gaat? Dat je haar privacy en zelfbeschikkingsrecht zult moeten respecteren en dat jij niks meer over haar te zeggen hebt?
Als je dat niet kunt dan heb je hulp nodig. Professionele hulp, ik meen het, want dan spoor je niet. No offence hoor, ik kan me je verdriet namelijk best voorstellen maar dat je zo ver gaat dat je haar huis ongevraagd binnengaat, dat is zó ver over elke grens, als je dat niet begrijpt dan ben ik bang dat je volgende relatie ook weer een ramp wordt.
Doe het met je volgende geliefde eens rustig aan om te beginnen. Swingen, clubs en drugs zijn tijdelijk, en niet iets om een relatie mee te beginnen.
Verder is het handig om je te realiseren dat je sámen bent in een relatie. Het gaat niet om jou alleen, je bent (minstens) met z'n tweeën. Hou dus rekening met die ander, ga niet vreemd en ga niet als je een fout hebt gemaakt daarna op zolder zitten hobby-en uit angst dat je je piemel weer in de rondte gaat zwaaien anders. Leer je beheersen en hou je eens bezig met wat een ander voelt, denkt, wenst, dat maakt je een leukere partner.
Ex met rust laten he? Ze is NIET van jou!
Jouw verhaal lezend en proberend te begrijpen wat je allemaal vertelt, realiseer ik me dat je mijn ex had kunnen zijn. Dat ben je niet hoor, no worries, maar zoals je schrijft, wat je schrijft en hoe je tegen dingen aankijkt, het komt me allemaal angstig bekend voor.
Je ex is niet je eigendom. Dat is een ding wat je je echt zult moeten gaan realiseren. Ze is JOUW vrouw NIET meer, ze is bij je weg en ze mag doen en laten wat ze wil. Jij daarentegen mag pertinent niet in haar huis komen als ze je daar niet zelf uitgenodigd heeft. Dat weet je wel he?
Ik begrijp (en geloof me, ik begrijp het echt) dat het sterker is dan jij, dat jouw persoonlijkheid (althans zoals je bij mij overkomt) niet toelaat te begrijpen, te respecteren dat jouw ex vriendin zich met andere mannen bezighoudt maar laat ik het je dan nog maar eens heel duidelijk maken; Ze is NIET van jou, jullie zijn uit elkaar en jij moet haar met rust laten.
Jullie hadden een turbulente relatie.
Turbulente relaties zijn heel vaak niet zo'n lang leven beschoren wist je dat? In een turbulente relatie, op de manier zoals jij en je ex dat beleefden, is de bodem op een bepaald moment bereikt, dan heb je er alles uitgehaald en is er geen ruimte meer voor ontwikkelingen. Je kunt alleen nog maar terug, zoals jij ook deed, je trok je letterlijk terug, wilde niet meer uit, je wilde niet meer gezellig doen, je stortte je op je hobby en werd zodoende een niet meer aantrekkelijke partner voor je ex.
Je had met andere woorden al je kruit verschoten in het begin van jullie relatie, tijdens de uitspattingen in parenclubs, met drugs en dergelijke. Dat zijn zaken die in veel harmonieuze relaties al spanningen veroorzaken, laat staan als je er mee begint.
Je vervolgactie, toen jullie het weer gingen proberen, van op zolder gaan zitten en haar kinderen toch maar niet zo leuk te vinden en haar te laten zwemmen op feestdagen maakte je er niet leuker op. Het is natuurlijk vrij egoïstisch om in plaats van samen voor je relatie te gaan, in je eentje op zolder te gaan zitten en niks meer te willen. Er is een tussenweg, tussen de beest uithangen in combinatie met drugs en op zolder gaat zitten. Denk je niet?
Nu was je er wel maar je was er ook weer niet en dat omdat je (zo lijkt het tenminste) zelf niet overtuigd bent van je eigen betrouwbaarheid. Uitgaan óf op zolder zitten, alsof alleen op zolder zitten je kan weerhouden van wederom de fout ingaan.
Ben je bang om de fout in de gaan?
Je ex is je ex en ik zou, als ik jouw ex was ook niks meer met je te maken willen hebben na zoiets achterlijks als een inbraak. Snap je dat? Dat dat veel en veel te ver gaat? Dat je haar privacy en zelfbeschikkingsrecht zult moeten respecteren en dat jij niks meer over haar te zeggen hebt?
Als je dat niet kunt dan heb je hulp nodig. Professionele hulp, ik meen het, want dan spoor je niet. No offence hoor, ik kan me je verdriet namelijk best voorstellen maar dat je zo ver gaat dat je haar huis ongevraagd binnengaat, dat is zó ver over elke grens, als je dat niet begrijpt dan ben ik bang dat je volgende relatie ook weer een ramp wordt.
Doe het met je volgende geliefde eens rustig aan om te beginnen. Swingen, clubs en drugs zijn tijdelijk, en niet iets om een relatie mee te beginnen.
Verder is het handig om je te realiseren dat je sámen bent in een relatie. Het gaat niet om jou alleen, je bent (minstens) met z'n tweeën. Hou dus rekening met die ander, ga niet vreemd en ga niet als je een fout hebt gemaakt daarna op zolder zitten hobby-en uit angst dat je je piemel weer in de rondte gaat zwaaien anders. Leer je beheersen en hou je eens bezig met wat een ander voelt, denkt, wenst, dat maakt je een leukere partner.
Ex met rust laten he? Ze is NIET van jou!
zondag 29 maart 2009 om 14:21
zondag 29 maart 2009 om 14:27
zondag 29 maart 2009 om 14:31
zondag 29 maart 2009 om 14:39
zondag 29 maart 2009 om 15:07
quote:elninjoo schreef op 29 maart 2009 @ 13:43:
Ohja, jouw vreemdgaan verdient natuurlijk geen schoonheidsprijs, maar als je met jan en alleman in 't rond neukt op parenclubs, dan kan dat toch geen big deal meer zijn?Waarom toch altijd zo stellig zijn over dingen waar je geen ene reet van af weet ?
Ohja, jouw vreemdgaan verdient natuurlijk geen schoonheidsprijs, maar als je met jan en alleman in 't rond neukt op parenclubs, dan kan dat toch geen big deal meer zijn?Waarom toch altijd zo stellig zijn over dingen waar je geen ene reet van af weet ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 29 maart 2009 om 15:08
quote:sweetcandy schreef op 29 maart 2009 @ 14:21:
Hm.. is dit waar gebeurd??? Vraag het me af
En zo te horen ben je ook niet echt een relatie in gestapt.. maar een leven vol feestjes en experimenten. Je hebt haar daar in meegesleurt, maar was het echt een volwaardige relatie? Of alleen spannend zolang als het duurde?
hij heeft haar er in meegesleurt,?? volgens mij staat er in zijn bericht dat ze er juist zelf in ging om lekker los te komen,
en wat het hele probleem bij deze vent is dat, zijn ex vriendin nog steeds in die wereld wil leven, en hij niet meer, en dat hij vind dat zij zijn bezit is, dat is alles en bovendien heb ik in elk geval gelezen in de bericht dat zij hem duidelijk vergeven heeft voor zijn vreemd gaan actie,
voor de rest lijkt mij ook geen volwaardig relatie en is de spanning er voor beiden gewoon af, en zij beide partijen beter af zonder elkaar
Hm.. is dit waar gebeurd??? Vraag het me af
En zo te horen ben je ook niet echt een relatie in gestapt.. maar een leven vol feestjes en experimenten. Je hebt haar daar in meegesleurt, maar was het echt een volwaardige relatie? Of alleen spannend zolang als het duurde?
hij heeft haar er in meegesleurt,?? volgens mij staat er in zijn bericht dat ze er juist zelf in ging om lekker los te komen,
en wat het hele probleem bij deze vent is dat, zijn ex vriendin nog steeds in die wereld wil leven, en hij niet meer, en dat hij vind dat zij zijn bezit is, dat is alles en bovendien heb ik in elk geval gelezen in de bericht dat zij hem duidelijk vergeven heeft voor zijn vreemd gaan actie,
voor de rest lijkt mij ook geen volwaardig relatie en is de spanning er voor beiden gewoon af, en zij beide partijen beter af zonder elkaar
zondag 29 maart 2009 om 15:22
quote:blijfgewoonbianca schreef op 29 maart 2009 @ 15:07:
[...]
Waarom toch altijd zo stellig zijn over dingen waar je geen ene reet van af weet ?Omdat dat mijn mening is. Als ik met 'n relatie samen buiten de deur zou gaan neuken met derden, dan zal ik 'n slippertje minder hoog opnemen als wanneer ik 'n monogame relatie denk te hebben.
[...]
Waarom toch altijd zo stellig zijn over dingen waar je geen ene reet van af weet ?Omdat dat mijn mening is. Als ik met 'n relatie samen buiten de deur zou gaan neuken met derden, dan zal ik 'n slippertje minder hoog opnemen als wanneer ik 'n monogame relatie denk te hebben.
