Relaties
alle pijlers
en wat nu?
maandag 30 maart 2009 om 09:56
Heb al een paar dagen een enorme dip. en moet even mijn verhaal kwijt en ben eigenlijk ook wel benieuwd naar ervaringen of inzichten van jullie.
Zo'n anderhalve maand geleden heb ik een punt gezet achter een relatie van 4,5 jaar. Nu weet ik wel dat het zo beter is, het ging niet meer. we groeiden steeds verder uit elkaar en het leek wel alsof we liever niet bij elkaar wilden zijn dan wel, we waren wel bezig met de toekomst samen, maar tevergeefs. ik heb er dus een punt achter gezet, ook al hou ik nog wel heel veel van hem.
Dat maakt het zo moeilijk en verwarrend, ik dacht altijd dat houden van alleen niet genoeg is, dat er meer voor nodig is om een relatie te hebben, maar is dat eigenlijk wel zo?
ach ik denk wel dat het beter is zo, ook al heb ik niet het opgeluchte gevoel dat ik verwacht had te krijgen (misschien komt dat nog) het punt is dat ik het nu er gewoon heel moeilijk mee heb, helemaal omdat het lijkt alsof het hem niks interesseert dat het uit is.
In het begin nog wel, toen wilde hij heel graag dat we weer bij elkaar komen, maar nu lijkt het alsof hij er helemaal niet meer bezig is, hij gaat gewoon weer verder. tis moeilijk uit te leggen. Nu wil ik aan de ene kant natuurlijk ook dat hij gelukkig is en weer verder gaat, aan de andere kant voel ik me ook zo aan de kant gezet. Hij deed altijd alsof ik HET was voor hem, dat hij geen ander wilde dan mij, maar nu lijkt het alsof hij de boel wel weer heel makkelijk kan oppakken. Aan de ene kant zegt hij nog wel weer bij elkaar te willen komen aan de andere kant blijkt uit niets dat hij mij mist of uberhaubt het een vervelend idee te vinden dat we niet meer bij elkaar zijn. Ik krijg zulke dubbele signalen van hem. Nu weet ik best dat het uit is en we verder moeten allebei, maar misschien gaat dit me een beetje te snel. Ik heb ook zo´n gevoel dat ik het mezelf zo moeilijk maak. wat verwacht ik dan van hem, dat hij doodongelukkig moet zijn dat het uit is? en ja eigenlijk verwacht ik dit ook wel, ik wil in ieder geval ergens aan kunnen merken dat hij wel om mij gegeeft heeft, dat het hem iets doet. Zoals dat bij mij ook zo is. Nu wil ik niet afhankelijk zijn van hem, ik moet hoe dan ook verder. het is alleen zo ontzettend moeilijk.
Zo'n anderhalve maand geleden heb ik een punt gezet achter een relatie van 4,5 jaar. Nu weet ik wel dat het zo beter is, het ging niet meer. we groeiden steeds verder uit elkaar en het leek wel alsof we liever niet bij elkaar wilden zijn dan wel, we waren wel bezig met de toekomst samen, maar tevergeefs. ik heb er dus een punt achter gezet, ook al hou ik nog wel heel veel van hem.
Dat maakt het zo moeilijk en verwarrend, ik dacht altijd dat houden van alleen niet genoeg is, dat er meer voor nodig is om een relatie te hebben, maar is dat eigenlijk wel zo?
ach ik denk wel dat het beter is zo, ook al heb ik niet het opgeluchte gevoel dat ik verwacht had te krijgen (misschien komt dat nog) het punt is dat ik het nu er gewoon heel moeilijk mee heb, helemaal omdat het lijkt alsof het hem niks interesseert dat het uit is.
In het begin nog wel, toen wilde hij heel graag dat we weer bij elkaar komen, maar nu lijkt het alsof hij er helemaal niet meer bezig is, hij gaat gewoon weer verder. tis moeilijk uit te leggen. Nu wil ik aan de ene kant natuurlijk ook dat hij gelukkig is en weer verder gaat, aan de andere kant voel ik me ook zo aan de kant gezet. Hij deed altijd alsof ik HET was voor hem, dat hij geen ander wilde dan mij, maar nu lijkt het alsof hij de boel wel weer heel makkelijk kan oppakken. Aan de ene kant zegt hij nog wel weer bij elkaar te willen komen aan de andere kant blijkt uit niets dat hij mij mist of uberhaubt het een vervelend idee te vinden dat we niet meer bij elkaar zijn. Ik krijg zulke dubbele signalen van hem. Nu weet ik best dat het uit is en we verder moeten allebei, maar misschien gaat dit me een beetje te snel. Ik heb ook zo´n gevoel dat ik het mezelf zo moeilijk maak. wat verwacht ik dan van hem, dat hij doodongelukkig moet zijn dat het uit is? en ja eigenlijk verwacht ik dit ook wel, ik wil in ieder geval ergens aan kunnen merken dat hij wel om mij gegeeft heeft, dat het hem iets doet. Zoals dat bij mij ook zo is. Nu wil ik niet afhankelijk zijn van hem, ik moet hoe dan ook verder. het is alleen zo ontzettend moeilijk.
maandag 30 maart 2009 om 10:23
Je hebt niet voor niets een einde gemaakt aan je relatie met hem, want als het goed had gezeten waren jullie nog samen. Ik denk niet dat jij voor hem mag bepalen hoe hij met jullie breuk omgaat, dat is helemaal zijn eigen zaak. Dus of het jou te snel gaat of te langzaam is niet aan de orde.
Dat je twijfelt aan je keuze is niet abnormaal, maar denk eens in: dat hij zo makkelijk over jullie breuk heen stapt, is het bewijs dat hij toch niet zo 'into jou' was als je wel dacht. Mij lijkt dat het ultieme bewijs dat je er goed aan gedaan hebt om jullie wegen te scheiden. Ook het feit dat jij een einde aan jullie relatie hebt gemaakt zegt alles over hoe jij in die relatie stond.
Dus move on, kijk niet terug dat is zinloos.
Dat je twijfelt aan je keuze is niet abnormaal, maar denk eens in: dat hij zo makkelijk over jullie breuk heen stapt, is het bewijs dat hij toch niet zo 'into jou' was als je wel dacht. Mij lijkt dat het ultieme bewijs dat je er goed aan gedaan hebt om jullie wegen te scheiden. Ook het feit dat jij een einde aan jullie relatie hebt gemaakt zegt alles over hoe jij in die relatie stond.
Dus move on, kijk niet terug dat is zinloos.
maandag 30 maart 2009 om 10:26
Ik dacht altijd dat liefde genoeg was en ben inmiddels een illusie armer... Bij een relatie komt echt meer kijken dan dat.
Ja meid, jij maakt het uit, hij gaat na even kniezen door met zijn leven en dan lijkt het alsof het hem niet interesseert? Beetje dubbel niet? Je wilde zonder hem verder, dus gaat hij ook verder.
Is er zoiets als 'te snel'? Doet niet iedereen dat op zijn eigen manier en eigen tempo? Doordat je een plaatje in je hoofd hebt van hoe het volgens jou 'zou moeten zijn' en wat je verwacht, creeer je een 'waarheid' die waarschijnlijk niet eens klopt, daarmee vul je iets voor de ander in en doe je anderen en jezelf tekort.
Alles wat van dat plaatje afwijkt doet je dan pijn. Dat jij HET niet voor hem was, doordat hij niet reageert zoals jouw plaatje klopt waarschijnlijk niet eens.
Als je dat plaatje los kan laten, ga je geen dingen voor een ander invullen en maak je het jezelf makkelijker en laat je hem in zijn waarde.
Voorbeeldje:
Als je bijvoorbeeld een ander plaatje in je hoofd maakt: hij laat me los, omdat ik het heb uitgemaakt en hij wil dat ik verder kan met mijn leven, daarom neem ik afstand.
Krijg je dan niet een heel ander gevoel? Want dat kan je ook zien als een heel liefdevol gebaar. Je gevoelens komen door je eigen gedachten. Gevoelens kan je niet kiezen, gedachten wel.
Kan je daar een beetje inkomen?
Ja meid, jij maakt het uit, hij gaat na even kniezen door met zijn leven en dan lijkt het alsof het hem niet interesseert? Beetje dubbel niet? Je wilde zonder hem verder, dus gaat hij ook verder.
Is er zoiets als 'te snel'? Doet niet iedereen dat op zijn eigen manier en eigen tempo? Doordat je een plaatje in je hoofd hebt van hoe het volgens jou 'zou moeten zijn' en wat je verwacht, creeer je een 'waarheid' die waarschijnlijk niet eens klopt, daarmee vul je iets voor de ander in en doe je anderen en jezelf tekort.
Alles wat van dat plaatje afwijkt doet je dan pijn. Dat jij HET niet voor hem was, doordat hij niet reageert zoals jouw plaatje klopt waarschijnlijk niet eens.
Als je dat plaatje los kan laten, ga je geen dingen voor een ander invullen en maak je het jezelf makkelijker en laat je hem in zijn waarde.
Voorbeeldje:
Als je bijvoorbeeld een ander plaatje in je hoofd maakt: hij laat me los, omdat ik het heb uitgemaakt en hij wil dat ik verder kan met mijn leven, daarom neem ik afstand.
Krijg je dan niet een heel ander gevoel? Want dat kan je ook zien als een heel liefdevol gebaar. Je gevoelens komen door je eigen gedachten. Gevoelens kan je niet kiezen, gedachten wel.
Kan je daar een beetje inkomen?
maandag 30 maart 2009 om 10:34
quote:meissiemeissie schreef op 30 maart 2009 @ 10:26:
Ik dacht altijd dat liefde genoeg was en ben inmiddels een illusie armer... Bij een relatie komt echt meer kijken dan dat.
Ja meid, jij maakt het uit, hij gaat na even kniezen door met zijn leven en dan lijkt het alsof het hem niet interesseert? Beetje dubbel niet? Je wilde zonder hem verder, dus gaat hij ook verder.
Is er zoiets als 'te snel'? Doet niet iedereen dat op zijn eigen manier en eigen tempo? Doordat je een plaatje in je hoofd hebt van hoe het volgens jou 'zou moeten zijn' en wat je verwacht, creeer je een 'waarheid' die waarschijnlijk niet eens klopt, daarmee vul je iets voor de ander in en doe je anderen en jezelf tekort.
Alles wat van dat plaatje afwijkt doet je dan pijn. Dat jij HET niet voor hem was, doordat hij niet reageert zoals jouw plaatje klopt waarschijnlijk niet eens.
Als je dat plaatje los kan laten, ga je geen dingen voor een ander invullen en maak je het jezelf makkelijker en laat je hem in zijn waarde.
Voorbeeldje:
Als je bijvoorbeeld een ander plaatje in je hoofd maakt: hij laat me los, omdat ik het heb uitgemaakt en hij wil dat ik verder kan met mijn leven, daarom neem ik afstand.
Krijg je dan niet een heel ander gevoel? Want dat kan je ook zien als een heel liefdevol gebaar. Je gevoelens komen door je eigen gedachten. Gevoelens kan je niet kiezen, gedachten wel.
Kan je daar een beetje inkomen?
ja hier kan ik heel goed inkomen, alleen had ik er nog niet zo over nagedacht, ik was inderdaad heel erg bezig met hoe ik graag wil dat het zou gaan en dat werkt natuurlijk niet.
@nell, dank je voor je reactie, zoals ik al zei heb ik nog niet op die manier naar gekeken.
dank je wel voor deze reacties!
Ik dacht altijd dat liefde genoeg was en ben inmiddels een illusie armer... Bij een relatie komt echt meer kijken dan dat.
Ja meid, jij maakt het uit, hij gaat na even kniezen door met zijn leven en dan lijkt het alsof het hem niet interesseert? Beetje dubbel niet? Je wilde zonder hem verder, dus gaat hij ook verder.
Is er zoiets als 'te snel'? Doet niet iedereen dat op zijn eigen manier en eigen tempo? Doordat je een plaatje in je hoofd hebt van hoe het volgens jou 'zou moeten zijn' en wat je verwacht, creeer je een 'waarheid' die waarschijnlijk niet eens klopt, daarmee vul je iets voor de ander in en doe je anderen en jezelf tekort.
Alles wat van dat plaatje afwijkt doet je dan pijn. Dat jij HET niet voor hem was, doordat hij niet reageert zoals jouw plaatje klopt waarschijnlijk niet eens.
Als je dat plaatje los kan laten, ga je geen dingen voor een ander invullen en maak je het jezelf makkelijker en laat je hem in zijn waarde.
Voorbeeldje:
Als je bijvoorbeeld een ander plaatje in je hoofd maakt: hij laat me los, omdat ik het heb uitgemaakt en hij wil dat ik verder kan met mijn leven, daarom neem ik afstand.
Krijg je dan niet een heel ander gevoel? Want dat kan je ook zien als een heel liefdevol gebaar. Je gevoelens komen door je eigen gedachten. Gevoelens kan je niet kiezen, gedachten wel.
Kan je daar een beetje inkomen?
ja hier kan ik heel goed inkomen, alleen had ik er nog niet zo over nagedacht, ik was inderdaad heel erg bezig met hoe ik graag wil dat het zou gaan en dat werkt natuurlijk niet.
@nell, dank je voor je reactie, zoals ik al zei heb ik nog niet op die manier naar gekeken.
dank je wel voor deze reacties!
maandag 30 maart 2009 om 10:50
quote:meissiemeissie schreef op 30 maart 2009 @ 10:41:
Het is eigenlijk zo simpel he.... Je eigen gedachten zijn de dingen die je juist pijn doen, omdat je ze gelooft.
Ik hoop dat je je snel beter voelt. Iemand loslaten waar je van houdt is hartstikke pijnlijk.dank je wel mm, ik heb ook heel veel aan jouw reactie. Ik had er echt nog niet op die manier naar gekeken en eigenlijk is het zo logisch. Als je er zelf midden in zit, zie je dingen over het hoofd, ik was jouw reactie echt even nodig. Zal er nu wat anders tegen aan kijken.
Het is eigenlijk zo simpel he.... Je eigen gedachten zijn de dingen die je juist pijn doen, omdat je ze gelooft.
Ik hoop dat je je snel beter voelt. Iemand loslaten waar je van houdt is hartstikke pijnlijk.dank je wel mm, ik heb ook heel veel aan jouw reactie. Ik had er echt nog niet op die manier naar gekeken en eigenlijk is het zo logisch. Als je er zelf midden in zit, zie je dingen over het hoofd, ik was jouw reactie echt even nodig. Zal er nu wat anders tegen aan kijken.
maandag 30 maart 2009 om 10:56
Ik weet uit ervaring dat het zelfs lullig is om uit een klote-relatie te stappen, dus een 'matige' relatie met een op zich aardige vent kan nog moeilijker zijn om op te breken. Maar beter zo joh, angst voor verlies of verdriet is een slechte raadgever.
Verdriet om het verlies heb je sowieso altijd, daar moet je doorheen. Dat verdriet kan je op het verkeerde been zetten en kan je doen denken dat je nog heel veel van je ex houdt. Maar je hebt 'houden van' en 'gehechtheid'. Je kunt ook gehecht raken aan mensen of dingen die niet goed voor je zijn. Wanneer 'houden van' in het spel is, zul je nooit een einde maken aan de relatie, want je maakt pas een einde aan de relatie als de problemen het 'houden van' gepasseerd zijn, dat wil zeggen: groter zijn dan het gevoel van 'houden van' of 'gehechtheid'.
Wanneer je je dan niet meer elke dag ziet, kun je de relatie zoals die was gaan idealiseren omdat je niet meer dagelijks met irritaties of problemen hoeft te dealen.
Maar dat is een val.
Trap er niet in, de realiteit heeft al de waarheid gesproken en je hebt daar naar gehandeld.
Sterkte!
Verdriet om het verlies heb je sowieso altijd, daar moet je doorheen. Dat verdriet kan je op het verkeerde been zetten en kan je doen denken dat je nog heel veel van je ex houdt. Maar je hebt 'houden van' en 'gehechtheid'. Je kunt ook gehecht raken aan mensen of dingen die niet goed voor je zijn. Wanneer 'houden van' in het spel is, zul je nooit een einde maken aan de relatie, want je maakt pas een einde aan de relatie als de problemen het 'houden van' gepasseerd zijn, dat wil zeggen: groter zijn dan het gevoel van 'houden van' of 'gehechtheid'.
Wanneer je je dan niet meer elke dag ziet, kun je de relatie zoals die was gaan idealiseren omdat je niet meer dagelijks met irritaties of problemen hoeft te dealen.
Maar dat is een val.
Trap er niet in, de realiteit heeft al de waarheid gesproken en je hebt daar naar gehandeld.
Sterkte!
maandag 30 maart 2009 om 11:23
dank je wel nell,
tja die grens van houden van en gehechtheid is ontzettend moeilijk van elkaar te onderscheiden. weet niet precies wat het in mijn geval is.
Ik heb voor deze relatie ook een zoals jij zegt een klote-relatie gehad. Eentje dat in geen enkel opzicht goed voor mij was. uiteindelijk veel van geleerd en toen kwam ik mijn huidige ex tegen. Hij was lief en in veel opzichten een leuke jongen om een relatie mee te hebben. Misschien dat ik daardoor andere dingen (die niet klopten voor mij) over het hoofd heb gezien.
ik denk eerlijk gezegd dat zelfs bij houden van wel sprake kan zijn dat je het uitmaakt. Er moet ook een klik zijn en dat miste er bij ons op een gegeven moment. Ik miste iets bij hem, een soort van zorgzaamheid, attentheid denk ik. Mijn ex is geen verkeerde persoon, het is een schat. het gaat er ook niet om wat hij verkeerd heeft gedaan, want daar is geen sprake van. Ik ben me er ook heel erg van bewust dat je heel makkelijk heel gelukkig met hem kunt worden, mits je niet zoals ik toch meer wilt in een relatie. en helaas is dat zo in mijn geval. en ergens hou ik nog wel van hem, maar ik moet ook accepteren dat hij mij niet kan geven wat ik zo graag wil en ik op mijn beurt hem niet kan geven wat hij zo nodig heeft. Ik idealiseer onze relatie niet, ik zie wel heel goed wat de problemen waren, maar zie ook de goede punten wel, want die zijn er ook wel geweest. juist door te kijken naar de dingen die niet goed gingen, kan me vasthouden aan mijn standpunt.
tja die grens van houden van en gehechtheid is ontzettend moeilijk van elkaar te onderscheiden. weet niet precies wat het in mijn geval is.
Ik heb voor deze relatie ook een zoals jij zegt een klote-relatie gehad. Eentje dat in geen enkel opzicht goed voor mij was. uiteindelijk veel van geleerd en toen kwam ik mijn huidige ex tegen. Hij was lief en in veel opzichten een leuke jongen om een relatie mee te hebben. Misschien dat ik daardoor andere dingen (die niet klopten voor mij) over het hoofd heb gezien.
ik denk eerlijk gezegd dat zelfs bij houden van wel sprake kan zijn dat je het uitmaakt. Er moet ook een klik zijn en dat miste er bij ons op een gegeven moment. Ik miste iets bij hem, een soort van zorgzaamheid, attentheid denk ik. Mijn ex is geen verkeerde persoon, het is een schat. het gaat er ook niet om wat hij verkeerd heeft gedaan, want daar is geen sprake van. Ik ben me er ook heel erg van bewust dat je heel makkelijk heel gelukkig met hem kunt worden, mits je niet zoals ik toch meer wilt in een relatie. en helaas is dat zo in mijn geval. en ergens hou ik nog wel van hem, maar ik moet ook accepteren dat hij mij niet kan geven wat ik zo graag wil en ik op mijn beurt hem niet kan geven wat hij zo nodig heeft. Ik idealiseer onze relatie niet, ik zie wel heel goed wat de problemen waren, maar zie ook de goede punten wel, want die zijn er ook wel geweest. juist door te kijken naar de dingen die niet goed gingen, kan me vasthouden aan mijn standpunt.
maandag 30 maart 2009 om 11:49
Oh, maar ik denk dat je gevoel van 'houden van' niet zomaar weg is als je gebroken hebt, maar het is duidelijk dat het minder geworden is door ervaringen. Het gevoel van 'houden van' komt niet uit de lucht vallen, dat gevoel wordt gevoed door wat je samen meemaakt. Maar het kan ook te weinig gevoed worden, dat hoeft niemands schuld te zijn, je kunt ook tot de conclusie komen dat je niet goed bij elkaar past, ook al zijn er raakvlakken.
Zie het niet alsof deze relatie 'mislukt' is. Hij is gelukt want je hebt je er ook lekker in gevoeld en het heeft je ook een tijdje gegeven wat je toen zocht. Maar deze relatie is beperkt houdbaar gebleken, wat op zich geen ramp is als je het op tijd door hebt en als er nog geen kinderen zijn. Gelukkig barst de lente uit zijn voegen, straks wordt het terrasjesweer dan zul je je een stuk beter en opgeluchter voelen! Ga ervoor!
Zie het niet alsof deze relatie 'mislukt' is. Hij is gelukt want je hebt je er ook lekker in gevoeld en het heeft je ook een tijdje gegeven wat je toen zocht. Maar deze relatie is beperkt houdbaar gebleken, wat op zich geen ramp is als je het op tijd door hebt en als er nog geen kinderen zijn. Gelukkig barst de lente uit zijn voegen, straks wordt het terrasjesweer dan zul je je een stuk beter en opgeluchter voelen! Ga ervoor!
maandag 30 maart 2009 om 11:56
quote:nell schreef op 30 maart 2009 @ 11:49:
Oh, maar ik denk dat je gevoel van 'houden van' niet zomaar weg is als je gebroken hebt, maar het is duidelijk dat het minder geworden is door ervaringen. Het gevoel van 'houden van' komt niet uit de lucht vallen, dat gevoel wordt gevoed door wat je samen meemaakt. Maar het kan ook te weinig gevoed worden, dat hoeft niemands schuld te zijn, je kunt ook tot de conclusie komen dat je niet goed bij elkaar past, ook al zijn er raakvlakken.
Zie het niet alsof deze relatie 'mislukt' is. Hij is gelukt want je hebt je er ook lekker in gevoeld en het heeft je ook een tijdje gegeven wat je toen zocht. Maar deze relatie is beperkt houdbaar gebleken, wat op zich geen ramp is als je het op tijd door hebt en als er nog geen kinderen zijn. Gelukkig barst de lente uit zijn voegen, straks wordt het terrasjesweer dan zul je je een stuk beter en opgeluchter voelen! Ga ervoor!
dank je wel Nell! het is inderdaad fijn dat het weer ook anders wordt.
je hebt ook gelijk, de relatie is niet 'mislukt' zo voelt het soms wel. en gelukkig zijn er ook geen kinderen en we woonden niet samen dus op zich is de breuk in dat opzicht makkelijk gegaan, we hebben geen rompslomp van een huis of spullen dat verdeeld moet worden.
Oh, maar ik denk dat je gevoel van 'houden van' niet zomaar weg is als je gebroken hebt, maar het is duidelijk dat het minder geworden is door ervaringen. Het gevoel van 'houden van' komt niet uit de lucht vallen, dat gevoel wordt gevoed door wat je samen meemaakt. Maar het kan ook te weinig gevoed worden, dat hoeft niemands schuld te zijn, je kunt ook tot de conclusie komen dat je niet goed bij elkaar past, ook al zijn er raakvlakken.
Zie het niet alsof deze relatie 'mislukt' is. Hij is gelukt want je hebt je er ook lekker in gevoeld en het heeft je ook een tijdje gegeven wat je toen zocht. Maar deze relatie is beperkt houdbaar gebleken, wat op zich geen ramp is als je het op tijd door hebt en als er nog geen kinderen zijn. Gelukkig barst de lente uit zijn voegen, straks wordt het terrasjesweer dan zul je je een stuk beter en opgeluchter voelen! Ga ervoor!
dank je wel Nell! het is inderdaad fijn dat het weer ook anders wordt.
je hebt ook gelijk, de relatie is niet 'mislukt' zo voelt het soms wel. en gelukkig zijn er ook geen kinderen en we woonden niet samen dus op zich is de breuk in dat opzicht makkelijk gegaan, we hebben geen rompslomp van een huis of spullen dat verdeeld moet worden.
