Psyche
alle pijlers
Depressietopic - praat mee!
zondag 24 februari 2019 om 22:33
Nogal wat mensen op het forum (en daarbuiten natuurlijk) kampen met depressie.
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
zondag 26 mei 2019 om 22:30
Hi! Hier gaat het niet zo geweldig, veel frustratie en boosheid waar ik niks mee kan, dus het werkt nogal tegen op mijn stemming.
Wel met IHT er over gepraat en dat hielp wel, maar voel me toch niet goed.
Erg moe ook, veel pijn, dus dat helpt niet zo.
Wel met IHT er over gepraat en dat hielp wel, maar voel me toch niet goed.
Erg moe ook, veel pijn, dus dat helpt niet zo.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
maandag 27 mei 2019 om 13:12
Vanmorgen bij m'n therapeut geweest. Knap hoe zij me doorziet en altijd weer de juiste dingen uit mijn gebrabbel haalt om verder op door te gaan.
Ik heb een vraag aan jullie. Naar mijn mening heb ik geen depressie (gehad), omdat ik ook wel gewoon dingen doe en kan lachen. Bipolair ben ik al helemaal niet, omdat ik nooit manisch/psychotisch ben geweest. Heb het idee (hier ook) dat het voor anderen zoveel erger is. Soms geneer ik me ervoor dat ik mezelf depressief/bipolair noem. Net alsof ik niet "zielig"/ziek genoeg ben ofzo.
Dit zijn rare gedachten, dat weet ik maar toch.
Hebben jullie dat wel eens?
Ik heb een vraag aan jullie. Naar mijn mening heb ik geen depressie (gehad), omdat ik ook wel gewoon dingen doe en kan lachen. Bipolair ben ik al helemaal niet, omdat ik nooit manisch/psychotisch ben geweest. Heb het idee (hier ook) dat het voor anderen zoveel erger is. Soms geneer ik me ervoor dat ik mezelf depressief/bipolair noem. Net alsof ik niet "zielig"/ziek genoeg ben ofzo.
Dit zijn rare gedachten, dat weet ik maar toch.
Hebben jullie dat wel eens?
maandag 27 mei 2019 om 14:02
@fade. Dat herken ik enorm! Ik had vroeger nog erger, maar nu nog wel een beetje.
Nu denk ik ook ik ben niet ECHT manisch. Ik ben ook nooit zwaar manisch en twijfel dan of ik het überhaupt weleens ben. Zelfde met psychotisch.
En dan heb je dus ook niet echt wat, naar je idee.
Maar eigenlijk is het vooral van belang hoeveel lijdensdruk je hebt. Sommige mensen zijn misschien zieker dan jou of mij, maar ze kunnen soms minder lijdensdruk hebben.
En eigenlijk gaat het ook niet om de vergelijking, het is geen wedstrijd. Maar gewoon dat jij van je lijdensdruk af wil. Dat je het zo niet fijn vind.
Qua medicatie/behandeling/verzekering is een sticker van belang. En die heb je en ik ook.
Hierbinnen is het enige doel gewoon stappen zetten zodat je minder klachten hebt en een leuker leven krijgt. Het gaat om jou doelen om jou leven.
En hier hoef je je wat mij betreft geen aansteller te voelen. Ik zie daar 0 aanwijzingen voor. Er is hier geen instap eis, dat ten eerste. Daarnaast zie ik wel dat je al lang aan het strijden bent.
En ik ga ook nog vaak naar mijn vrijwilligerswerk als ik depressief ben. Je moet je trouwens ook niet vergeten dat er ook veel mensen meerdere stoornissen hebben. Het kan dan wat verder afstaan van enkel depressie en bipolair.
Voor mij geld vooral dat het rapid cycling beeld een verschil tussen ons schept (in beeld niet ernst!). Maar ik hoop toch echt dat ik weer in een normaal tempo ga zitten qua episoden.
Maar dan ben ik nog steeds bipolair. En als ik dan depressief ben zal dat nog steeds loodzwaar zijn en mag ik HOPEN dat ik mezelf zielig mag vinden!
Een nachtmerrie van mij is een langdurige depressie. Ik ben het nooit meer dan drie maanden.
Terwijl ooit iemand tegen mij zei dat haar nachtmerrie was om zo te wisselen.
Kortom je bent je eigen onderzoeksgroep. Ga uit van je eigen ervaring en je eigen proces van herstel. Vergelijken gaat snel mis en scheef.
Nu denk ik ook ik ben niet ECHT manisch. Ik ben ook nooit zwaar manisch en twijfel dan of ik het überhaupt weleens ben. Zelfde met psychotisch.
En dan heb je dus ook niet echt wat, naar je idee.
Maar eigenlijk is het vooral van belang hoeveel lijdensdruk je hebt. Sommige mensen zijn misschien zieker dan jou of mij, maar ze kunnen soms minder lijdensdruk hebben.
En eigenlijk gaat het ook niet om de vergelijking, het is geen wedstrijd. Maar gewoon dat jij van je lijdensdruk af wil. Dat je het zo niet fijn vind.
Qua medicatie/behandeling/verzekering is een sticker van belang. En die heb je en ik ook.
Hierbinnen is het enige doel gewoon stappen zetten zodat je minder klachten hebt en een leuker leven krijgt. Het gaat om jou doelen om jou leven.
En hier hoef je je wat mij betreft geen aansteller te voelen. Ik zie daar 0 aanwijzingen voor. Er is hier geen instap eis, dat ten eerste. Daarnaast zie ik wel dat je al lang aan het strijden bent.
En ik ga ook nog vaak naar mijn vrijwilligerswerk als ik depressief ben. Je moet je trouwens ook niet vergeten dat er ook veel mensen meerdere stoornissen hebben. Het kan dan wat verder afstaan van enkel depressie en bipolair.
Voor mij geld vooral dat het rapid cycling beeld een verschil tussen ons schept (in beeld niet ernst!). Maar ik hoop toch echt dat ik weer in een normaal tempo ga zitten qua episoden.
Maar dan ben ik nog steeds bipolair. En als ik dan depressief ben zal dat nog steeds loodzwaar zijn en mag ik HOPEN dat ik mezelf zielig mag vinden!
Een nachtmerrie van mij is een langdurige depressie. Ik ben het nooit meer dan drie maanden.
Terwijl ooit iemand tegen mij zei dat haar nachtmerrie was om zo te wisselen.
Kortom je bent je eigen onderzoeksgroep. Ga uit van je eigen ervaring en je eigen proces van herstel. Vergelijken gaat snel mis en scheef.
maandag 27 mei 2019 om 14:49
@fade ja dat herken ik. Zeker op goede dagen, wanneer ik me beter voel, sluipt er altijd een schuldgevoel naarbinnen alsof ik al die tijd iedereen voor de gek heb gehouden of dat ik me altijd gewoon aanstel.
Maar dan heb ik weer zo’n dag als vandaag waarop niks lukt en ik niet kan nadenken en alleen maar een beetje triest voor me uit staar, en dan denk ik ‘goh die hulp heb ik toch wel nodig’. Ook al is het niet altijd zo erg als bij andere mensen. Dat je niet continu in crisis zit betekent niet dat je geen hulp nodig hebt.
Maar dan heb ik weer zo’n dag als vandaag waarop niks lukt en ik niet kan nadenken en alleen maar een beetje triest voor me uit staar, en dan denk ik ‘goh die hulp heb ik toch wel nodig’. Ook al is het niet altijd zo erg als bij andere mensen. Dat je niet continu in crisis zit betekent niet dat je geen hulp nodig hebt.
maandag 27 mei 2019 om 19:11
Fade, ik heb dat ook. 'Ik lach toch dus ik ben niet ... '
Oh jawel. Juist het feit dat je het weg wilt wuiven, (dat is dat rottige stemmetje) is een teken dat het er wel degelijk zit. ik sluit me helemaal aan bij Chocje. die zegt het zo ontzettend goed, ik denk, choc, een van de meest heldere uiteenzettingen die ooit heb gelezen.
ik werd er gisteren met de neus op gedrukt dat het er bij mij ook zit. gisteren kon ik nauwelijks mijn bed uit. Vandaag gaat het een stukje beter. in mijn geval was de dip hormonaal dit keer, niet getriggerd door omstandigheden. maar hormonaal of niet hij was er. en dat mag.
voor iedereen :
Oh jawel. Juist het feit dat je het weg wilt wuiven, (dat is dat rottige stemmetje) is een teken dat het er wel degelijk zit. ik sluit me helemaal aan bij Chocje. die zegt het zo ontzettend goed, ik denk, choc, een van de meest heldere uiteenzettingen die ooit heb gelezen.
ik werd er gisteren met de neus op gedrukt dat het er bij mij ook zit. gisteren kon ik nauwelijks mijn bed uit. Vandaag gaat het een stukje beter. in mijn geval was de dip hormonaal dit keer, niet getriggerd door omstandigheden. maar hormonaal of niet hij was er. en dat mag.
voor iedereen :
maandag 27 mei 2019 om 21:38
Sommige dagen gaat het beter en ben ik best wel tevreden
Toch mis ik de blijdschap van een aantal jaar geleden
Altijd een vrolijk meisje en niemand kon dr breken
Nu zit ze in dr kamer te denken aan haar verleden
De toekomst is onduidelijk maar dat is voor iedereen
Ik voel me 24/7 sad en dat is zo gemeen
Ik kijk naar de toekomst maar ik ben dr nog niet uit
Stap voor stap, niet te groot want ik glij zeker weten uit
Toch mis ik de blijdschap van een aantal jaar geleden
Altijd een vrolijk meisje en niemand kon dr breken
Nu zit ze in dr kamer te denken aan haar verleden
De toekomst is onduidelijk maar dat is voor iedereen
Ik voel me 24/7 sad en dat is zo gemeen
Ik kijk naar de toekomst maar ik ben dr nog niet uit
Stap voor stap, niet te groot want ik glij zeker weten uit
maandag 27 mei 2019 om 22:43
Heel herkenbaar fade!
Ik weet niet hoe dat voor jullie is, maar bij mij vroeger thuis had ik het gevoel dat ze me niet serieus namen.. waardoor ik mezelf ook niet serieus nam, dus dat ging verder in; doorgaan doorgaan en nog eens doorgaan. Ook al ging het iedere keer weer overnieuw slecht, sinds ik 2 jaar geleden in ben gestort en er uit onderzoek is gebleken dat mijn gevoel dat er 'meer' aan de hand was juist is.. ben ik mezelf serieuzer gaan nemen, en toch komt het iedere keer weer als een klap binnen als je verteld wordt dat werken bijvoorbeeld absoluut geen goed idee is.
Vorige week gesprek gehad bij het uwv voor WIA, 100% afgekeurd voor een jaar. Aan de ene kant een enorme opluchting, en aan de andere kant een harde klap met besef dat het toch wel heel serieus is ipv dat ik zelf denk wel weer te kunnen functioneren en weer door te gaan... (ook al weet ik zelf ergens heus wel dat dit nog niet gaat)
Heeft het er ook niet mee te maken dat vele van ons hier al zolang (misschien wel jaren) mee rond lopen dat het voor ons al bijna 'normaal' is.
Als ik aan een ander mijn beleving van dingen opvatten uitleg en ze hebben dezelfde klachten niet word ik al heel vaak glazig aangekeken... voor mij is dat een extra bevestiging dat wat ik denk/gedraag niet normaal is.. maar daar ga je, zoals choco ook al uitlegt; vergelijken met een ander helpt totaal niet.
Maar het blijft lastig want zo is onze maatschappij ook voor een grootdeel.
Ik weet niet hoe dat voor jullie is, maar bij mij vroeger thuis had ik het gevoel dat ze me niet serieus namen.. waardoor ik mezelf ook niet serieus nam, dus dat ging verder in; doorgaan doorgaan en nog eens doorgaan. Ook al ging het iedere keer weer overnieuw slecht, sinds ik 2 jaar geleden in ben gestort en er uit onderzoek is gebleken dat mijn gevoel dat er 'meer' aan de hand was juist is.. ben ik mezelf serieuzer gaan nemen, en toch komt het iedere keer weer als een klap binnen als je verteld wordt dat werken bijvoorbeeld absoluut geen goed idee is.
Vorige week gesprek gehad bij het uwv voor WIA, 100% afgekeurd voor een jaar. Aan de ene kant een enorme opluchting, en aan de andere kant een harde klap met besef dat het toch wel heel serieus is ipv dat ik zelf denk wel weer te kunnen functioneren en weer door te gaan... (ook al weet ik zelf ergens heus wel dat dit nog niet gaat)
Heeft het er ook niet mee te maken dat vele van ons hier al zolang (misschien wel jaren) mee rond lopen dat het voor ons al bijna 'normaal' is.
Als ik aan een ander mijn beleving van dingen opvatten uitleg en ze hebben dezelfde klachten niet word ik al heel vaak glazig aangekeken... voor mij is dat een extra bevestiging dat wat ik denk/gedraag niet normaal is.. maar daar ga je, zoals choco ook al uitlegt; vergelijken met een ander helpt totaal niet.
Maar het blijft lastig want zo is onze maatschappij ook voor een grootdeel.
-
dinsdag 28 mei 2019 om 12:18
Vorige week in een veel te impulsieve bui afgesproken met een jongen, zou vandaag afspreken maar oh wat heb ik een spijt dat ik überhaupt dit soort dingen afspreek. Ik heb het dan ook afgezegd maar vond dat wel moeilijk en stelde het ook steeds uit.
Waarom is het dan zo moeilijk om gewoon wat te gaan eten met iemand? Ik ga al zo stressen van het idee.. Ik ga dit soort dingen maar voorlopig echt nog even uit de weg. Toch ben ik teleurgesteld in mezelf en voel ik me behoorlijk schuldig tegenover die jongen want in die impulsieve bui was ik zo vastberaden en vrolijk...
Waarom is het dan zo moeilijk om gewoon wat te gaan eten met iemand? Ik ga al zo stressen van het idee.. Ik ga dit soort dingen maar voorlopig echt nog even uit de weg. Toch ben ik teleurgesteld in mezelf en voel ik me behoorlijk schuldig tegenover die jongen want in die impulsieve bui was ik zo vastberaden en vrolijk...
dinsdag 28 mei 2019 om 15:06
@meiroosje. Wat een mooi compliment, bedankt.
Wat naar zo'n dip! Of het hormonaal is of niet het blijft een dip id. Sterkte!
@fade. Fijn dat je zoveel hebt aan al die erkenning!
@ett. Soms kan het goed zijn iets af te spreken, ook al lukt het niet. Uiteindelijk lukt het misschien wel een keer.
@popjess. Snap je woorden!
Wat naar zo'n dip! Of het hormonaal is of niet het blijft een dip id. Sterkte!
@fade. Fijn dat je zoveel hebt aan al die erkenning!
@ett. Soms kan het goed zijn iets af te spreken, ook al lukt het niet. Uiteindelijk lukt het misschien wel een keer.
@popjess. Snap je woorden!
dinsdag 28 mei 2019 om 15:12
Vandaag niet zo'n goede dag.
Liep naar mijn hulpverlening en moest ineens om helemaal niets heel hard huilen en kon niet meer stoppen. Wel handig dat ik een gesprek had dus.
Vannacht had ik (in overleg) mijn temazepam afgebouwd. Ik heb nauwelijks geslapen. Ook door andere redenen. Ik kwam er ook achter dat ik mijn haldol ben vergeten. Dit is waarschijnlijk de reden.
Met mijn casemanager een temazepam plan gemaakt. Verder besloten dat ik wel naar mijn vrijwilligerswerk ga alleen wel korter (was van plan helemaal te gaan).
Verder vrijdag weer een afspraak.
Ik voel het gevaar van een depressie, maar ik voel ook dat het nog kan dat het niet doorzet.
Even structureren met mijn casemanager is in elk geval helpend.
Sterkte allemaal!
Liep naar mijn hulpverlening en moest ineens om helemaal niets heel hard huilen en kon niet meer stoppen. Wel handig dat ik een gesprek had dus.
Vannacht had ik (in overleg) mijn temazepam afgebouwd. Ik heb nauwelijks geslapen. Ook door andere redenen. Ik kwam er ook achter dat ik mijn haldol ben vergeten. Dit is waarschijnlijk de reden.
Met mijn casemanager een temazepam plan gemaakt. Verder besloten dat ik wel naar mijn vrijwilligerswerk ga alleen wel korter (was van plan helemaal te gaan).
Verder vrijdag weer een afspraak.
Ik voel het gevaar van een depressie, maar ik voel ook dat het nog kan dat het niet doorzet.
Even structureren met mijn casemanager is in elk geval helpend.
Sterkte allemaal!
anoniem_650aef2a90ae7 wijzigde dit bericht op 28-05-2019 18:34
2.56% gewijzigd
dinsdag 28 mei 2019 om 16:34
Fijn dat mensen hier herkennen vinden, mooi om te lezen!
Ik ben gisteren naar de huisarts gegaan voor vervolggesprek hoe het nu ging. Ze had helemaal geen terugkoppeling van de crisisdienst gehad niet handig.
Ze begreep, net als ik, ook niet helemaal waarom ik weer een nieuwe medicatie had gekregen ipv dat ze mijn antipsychoticum niet hadden verhoogd dat leek ons allen logischer. Maar goed ze kan verder niet zoveel omdat ik al veel medicatie slik.
Ze neemt maandag als het goed is weer contact met mij op.
Was gisteren erg moe en dat straalde ik blijkbaar uit want zowel mijn begeleidster, als huisarts als mijn man zeiden dat ze het zagen en ik ben uiteindelijk maar even naar bed gegaan in de middag.
Vandaag druk bezig met opruimen en schoonmaken. Dat was overduidelijk erbij ingeschoten afgelopen weken. Ai maar goed donderdag komen er vrienden slapen dus dan moet alles netjes zijn.
Het liefste zou ik weer even gaan slapen maar niet echt tijd voor en moet ook geen gewoonte worden lijkt me. In de nacht heb ik gewoon heel veel nachtmerries en rust daarom niet voldoende uit.
Jullie hebben het over lachen tijdens een depressie. Het 1 sluit het ander uiteraard niet uit! Ik vind het wel even slikken want om te lachen moet je emotie voelen en dat voel ik dus echt niet. Ik huil niet, ik lach niet, ik voel geen pijn, geen verdriet, geen angst.
Morgen belt mijn begeleidster die is volgende week op vakantie en als het goed is kan ze mij vertellen wie en wanneer er volgende week iemand komt. Normaal had ik gezegd ik sla wel een weekje over maar dat lijkt ons nu niet zo verstandig.
Ik ben gisteren naar de huisarts gegaan voor vervolggesprek hoe het nu ging. Ze had helemaal geen terugkoppeling van de crisisdienst gehad niet handig.
Ze begreep, net als ik, ook niet helemaal waarom ik weer een nieuwe medicatie had gekregen ipv dat ze mijn antipsychoticum niet hadden verhoogd dat leek ons allen logischer. Maar goed ze kan verder niet zoveel omdat ik al veel medicatie slik.
Ze neemt maandag als het goed is weer contact met mij op.
Was gisteren erg moe en dat straalde ik blijkbaar uit want zowel mijn begeleidster, als huisarts als mijn man zeiden dat ze het zagen en ik ben uiteindelijk maar even naar bed gegaan in de middag.
Vandaag druk bezig met opruimen en schoonmaken. Dat was overduidelijk erbij ingeschoten afgelopen weken. Ai maar goed donderdag komen er vrienden slapen dus dan moet alles netjes zijn.
Het liefste zou ik weer even gaan slapen maar niet echt tijd voor en moet ook geen gewoonte worden lijkt me. In de nacht heb ik gewoon heel veel nachtmerries en rust daarom niet voldoende uit.
Jullie hebben het over lachen tijdens een depressie. Het 1 sluit het ander uiteraard niet uit! Ik vind het wel even slikken want om te lachen moet je emotie voelen en dat voel ik dus echt niet. Ik huil niet, ik lach niet, ik voel geen pijn, geen verdriet, geen angst.
Morgen belt mijn begeleidster die is volgende week op vakantie en als het goed is kan ze mij vertellen wie en wanneer er volgende week iemand komt. Normaal had ik gezegd ik sla wel een weekje over maar dat lijkt ons nu niet zo verstandig.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
dinsdag 28 mei 2019 om 17:07
voor iedereen!Hier gaat het niet goed, ik ben vandaag 3 uurtjes wezen werken maar ben zo moe en gefrustreerd dat het werken naar mijn mening niet 'goed genoeg' ging dat de suïcidale gedachten weer hard zijn teruggekomen.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
woensdag 29 mei 2019 om 19:45
@IBI, goeie zelfzorg dat je even mocht gaan liggen en uitrusten! Soms is dat duwtje in je rug net nodig.
@kohaku, wat naar voor je dat je juist slechter in je vel thuis kwam die suïcidale gedachtes zijn verschrikkelijk zwaar...
Herken ze maar al te goed.. dikke knuffel!
Ik heb 6 weken geleden besloten mijn AD te verhogen met mijn psychiater in de hoop dat mijn stemmingswisselingen minder alle kanten op vliegen..
Dat gaf niet het gewenste resultaat want nu voelde ik helemaal niet die signalen meer als de overspoeling kwam waardoor het nog erger in stemmingswisselingen uitsloeg, en als ik moet huilen voelde ik helemaal niks meer.. geen verdriet/boosheid ect.
Nu sinds een week weer aan het verlagen en begin weer iets te voelen, voel gewoon die zwarte zooi weer heel langzaam naar binnen kruipen en dat voelt echt naar..
@kohaku,
wat naar voor je dat je juist slechter in je vel thuis kwam die suïcidale gedachtes zijn verschrikkelijk zwaar... Herken ze maar al te goed.. dikke knuffel!
Ik heb 6 weken geleden besloten mijn AD te verhogen met mijn psychiater in de hoop dat mijn stemmingswisselingen minder alle kanten op vliegen..
Dat gaf niet het gewenste resultaat want nu voelde ik helemaal niet die signalen meer als de overspoeling kwam waardoor het nog erger in stemmingswisselingen uitsloeg, en als ik moet huilen voelde ik helemaal niks meer.. geen verdriet/boosheid ect.
Nu sinds een week weer aan het verlagen en begin weer iets te voelen, voel gewoon die zwarte zooi weer heel langzaam naar binnen kruipen en dat voelt echt naar..
-
woensdag 29 mei 2019 om 19:56
Hier gaat het ook niet lekker...
En maar het gevoel hebben dat iedereen doorgaat, gewoon leeft en ik zit elke keer met deze k... gevoelens.
Herkenbaar Kohaku, dat je hebt gewerkt maar je eigenlijk helemaal niet beter voelt.
Ik had dat vandaag... Super rommelig vanmorgen op het werk, gespannen sfeer en daar ben ik al zo gevoelig voor.
Heb maar 4 uurtjes gewerkt, maar alles bij elkaar, het vroege opstaan, onder de mensen zijn, het moeten concentreren, het kost me zoveel energie dat ik de rest van de middag apathisch op de bank heb gezeten en nu komt er een huilbui achteraan...
Moet mezelf iedere keer weer oprapen. Zo frustrerend dit, bah.. houd het ooit op en wordt het ooit écht beter
En maar het gevoel hebben dat iedereen doorgaat, gewoon leeft en ik zit elke keer met deze k... gevoelens.
Herkenbaar Kohaku, dat je hebt gewerkt maar je eigenlijk helemaal niet beter voelt.
Ik had dat vandaag... Super rommelig vanmorgen op het werk, gespannen sfeer en daar ben ik al zo gevoelig voor.
Heb maar 4 uurtjes gewerkt, maar alles bij elkaar, het vroege opstaan, onder de mensen zijn, het moeten concentreren, het kost me zoveel energie dat ik de rest van de middag apathisch op de bank heb gezeten en nu komt er een huilbui achteraan...
Moet mezelf iedere keer weer oprapen. Zo frustrerend dit, bah.. houd het ooit op en wordt het ooit écht beter
woensdag 29 mei 2019 om 21:49
Ja bij mij weten ze het wel maar echt begrijpen niet... Er is wel één collega die zelf een angststoornis heeft en met haar heb ik laatst heel fijn gepraat. Veel herkenning ook.
Maar verder merk ik dat veel mensen het niet begrijpen.
Ik doe best veel aan mijn uiterlijk, leuke kleding, make-up en weet dat ik spontaan over kan komen, dus dan denken mensen toch gauw dat het wel meevalt...
Ik denk ook dat mensen (die het zelf nooit hebben meegemaakt) vaak de complexiteit niet begrijpen en denken dat het een dipje is ofzo, dat er gauw gedacht wordt, ach je moet maar wat leuke dingen doen of meer ondernemen/onder de mensen zijn.
Maar verder merk ik dat veel mensen het niet begrijpen.
Ik doe best veel aan mijn uiterlijk, leuke kleding, make-up en weet dat ik spontaan over kan komen, dus dan denken mensen toch gauw dat het wel meevalt...
Ik denk ook dat mensen (die het zelf nooit hebben meegemaakt) vaak de complexiteit niet begrijpen en denken dat het een dipje is ofzo, dat er gauw gedacht wordt, ach je moet maar wat leuke dingen doen of meer ondernemen/onder de mensen zijn.
woensdag 29 mei 2019 om 21:55
Lig lekker in mn bed, weer veel gepraat vandaag. De hele situatie van vorige week werd bij gesprek met spv-er redelijk gebachitaliseerd (schrijf ik dat goed?) Dat 'het wel mee viel als het bij gedachten blijven.
Ja das dus net het probleem meneer, dat is niet zo.
Was erg frustrerend. Heb er wel met iht over kunnen praten gelukkig.
Hoop dat jullie een goede nacht hebben
Ja das dus net het probleem meneer, dat is niet zo.
Was erg frustrerend. Heb er wel met iht over kunnen praten gelukkig.
Hoop dat jullie een goede nacht hebben
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
