Depressietopic - praat mee!

@kohaku hele dikke knuffel
Té erg voor woorden dat er gewoon geen plek is als die nodig is.
Ik denk aan je, en schrijf vooral hier van je af mocht een kleine bijdrage geven!
Liefss

Kohaku schreef: ↑

20-05-2019 15:53

Er is geen plek meer vandaag.
Mn moeder blijft slapen om me de nacht door te krijgen, waarschijnlijk morgen telefoon of het wel kan.

Herkenbaar. Een paar weken geleden was de crisisdienst hier op de avond om mij te beoordelen, het oordeel was dat er een opname nodig was. Helaas die was er nergens. Uiteindelijk ben ik de I.H.T. ingegaan en kreeg ik dagelijks mensen over de vloer.
Dit is vorige week stopgezet en ik merk dat ik weer weg glij.
Het is schandalig dat er zo weinig opnameplekken zijn voor crisisgevallen.

Veel sterkte.

@kohaku. Wat ellendig allemaal. Vreselijk ook die onduidelijkheid wanneer die opname precies komt. Heel veel sterkte gewenst!

@lbl. Wat naar dat je weer weglijdt. Zien je hulpverleners dit ook?
Heftig inderdaad zo weinig opname plekken.

@fade. Hoe is met jou fade? Het ging weer minder is dat inmiddels wat beter aan het gaan of juist niet?

Mijn dag is wisselend. Ben erg kwetsbaar doordat ik ontregeld ben van die korte manie.

Het liep niet lekker met mijn casemanager dus dat hielp niet.
Maar mijn psychiater gaf me erg veel rust met haar uitleg over wat er was gebeurd.

Verder raken kleine dingen me dan weer.
Het is dus echt voor mezelf zorgen. Vooral rust en structuur zijn belangrijk. Daarom erg belangrijk dat woonbegeleiding morgen langs komt, want praktisch begint het al weer lekker uit mijn handen te glippen.
Bovendien denk ik dat ik morgen kort mijn casemanager bel om iets uit te praten (schat in dat we er makkelijk uitkoken). Hoop alleen niet dat het voor juist meer opschudding zorgt, maar dat is niet mijn inschatting.

Soms raak ik weer in manie doordat ik daarna alles zo hard ga analyseren wat er is gebeurd (daarom helpt mijn psychiater mij daar direct mee).
Maar opschudding ben ik ook veel te kwetsbaar voor.

Bovendien val ik bijna altijd terug in depressie. Laat dit aub de uitzondering zijn!

Bedankt allemaal, ik vind het eerlijk gezegd ook niet kunnen, maar ja,wat doe je er aan. Iht mag ik niet omdat ik begeleid woon. Al is mijn begeleiding meer voor huishouden enzo.

Lig nu in bed hopen dat ik een beetje slaap.

wat gebeurt er toch een hoop met ons. De ene dag gaat het wel en de andere dag kunnen we zelfs niet eens terecht op een plek waar we veilig (voor onszelf) zouden moeten kunnen zijn. Als je er goed bij stilstaat: als er geen plaats is met hoeveel zijn we dan wel niet eigenlijk... Hoeveel van ons kunnen het leven niet meer aan? Dat is griezelig veel, als je daar bij stiltstaat ...

Kohaku: superfijn dat je moeder wilde blijven slapen. Snappen ze eigenlijk wel dat minimale begeleiding niet helpt als het echt compleet fout gaat? Het lijkt wel alsof je afgerekend wordt op het hebben van hulp. Ik ben even plaatsvervangend boos voor je.

IBIopvia: wat goed dat je in elk geval even buiten bent geweest. Je bent een Held op Pantoffels en deze keer in sterke zin! ik probeer overigens af te vallen. wat niet helemaal leuk. 't is de leeftijd, zullen we maar zeggen '

chocje: super dat de begeleiding morgen kan komen. ik ga voor je duimen dat je niet terugvalt. Ik vind het zo dapper dat je toch het gesprek met je casemanager aangaat. Ja, verstandelijk weet je dat het moet maar gevoelsmatig is het weer een berg die je op moet. soms is het lastig om die energie uit je tenen naar boven te trekken. Hoop dat je vannacht voldoende kunt slapen.

Fade: hoe is ie met jou?

Hier is het slecht met een piekje naar beneden. vandaag te horen gekregen dat een prettige collega waar ik nauw mee samenwerk wegga. was al wel voorbereid (er was al ingefluisterd dat er gesprekken gaande waren) ,maar het is toch voor mij een drama. ik blijf achter met een manager van ik heb nu geen medestander meer en sta er op het werk nu ook alleen voor. woensdag weer gesprek met peut, ik ga nog een thee-tje doen en dan valeriaan innemen. wil nog wel eens helpen om een droomloze slaap te hebben. Als ik eenmaal gewend ben aan het nieuws dan krabbel ik wel weer op (waarschijnlijk na de peut) 't is wat, al dat gepeuter door de peuten

voor iedereen, sterkte, knuffels en een rustige nacht.

@fade. Ik werk woensdag. En goed ook want vandaag was wel veel geweest.

Jammer dat het niet beter gaat. Knuffel! We gaan lekker voor een stabielere tijd. Ik hunker ernaar en het gun het jou ook.

@meiroosje. Mooie schrijfstijl heb je. Jammer van je collega en dat het minder goed gaat. Hopelijk vind je snel de weg naar hoog net als ik hopelijk (maar niet te hoog).

Update, er is nog steeds geen plek, maar wonder boven wonder krijg ik toch iht. Het begint morgen alleen pas dus vannacht slaapt er nog iemand hier.

Kohaku schreef: ↑

21-05-2019 15:12

Update, er is nog steeds geen plek, maar wonder boven wonder krijg ik toch iht. Het begint morgen alleen pas dus vannacht slaapt er nog iemand hier.

Fijn dat je toch IHT gaat krijgen en ook fijn dat er vannacht iemand bij je is. Ik zou nu ook niet alleen kunnen slapen.

FadeToBlack schreef: ↑

21-05-2019 17:52

Nou, da's in ieder geval iets Kohaku, zullen we maar zeggen. Tjongejonge.... en nu maar hopen dat er snel plek is voor je.
Overigens zaten er op de deeltijd ook diverse mensen die de deeltijd deden ter overbrugging naar opname. Het is triest als je erover nadenkt. Ik wens je alvast een rustige nacht.

Ik heb het moeilijk (what's new). Mijn psychiater heeft vanochtend weer gebeld. Ik stop nu weer met de quetiapine, omdat ik zo vreselijk moe en duizelig ben. Heb nog andere slaapmedicatie voor het geval dat ik weer ga piekeren voor het slapen gaan. De citalopram (AD) zit sinds vorige week op de normale dosis. Het afbouwen is totaal mislukt dus. En dat vind ik eng, omdat de depressie dus nog niet weg is. Was alles maar weer normaal.

Wat naar dat het afbouwen niet is gelukt. Dat is ook wel heftig hoor. Ik ben nu bezig met het heropbouwen van 1 van mijn antidepressiva maar vind het lastig. Ik blijf me maar afvragen of een opname niet beter was/is.

De IHT kon niet verlengd worden, daar zagen we/ze geen aanleiding toe alleen in korte tijd is het weer veel slechter gegaan.
Gelukkig heb ik een woonbegeleidster die onlangs gezorgd heeft dat mijn indicatie van de WMO verhoogt is van 1 uur per week naar 3 uur.
Ze is gisteren geweest, heeft vandaag gebeld en donderdag komt ze weer gelukkig maar.

Ik heb zo nergens zin in. Eigenlijk zouden we vandaag weer met een groep gaan fietsen zo'n 40 km en echt heus dat ben ik dan van plan. Maar de wekker ging en ik kon gewoonweg niet. Ik was te somber, had te geen zin, was moe.
Uiteindelijk dus niet gegaan. Mijn man heeft me wel zo ver gekregen dat we naar het dorp gingen wandelen, wat boodschappen doen. En ik had extra pyjama's nodig. Sinds een paar dagen ben ik enorm aan het nachtzweten en mijn pyjama kan ik maar 1 nacht aan. Het is blijkbaar een bijwerking van mijn opgehoogde AD. Maar goed als dat de enige bijwerking is dan is het niet zo erg.

Maar goed ben dus naar buiten gegaan, heb mijzelf getrakteerd op een stukje echt goede kaas van de specialiteiten winkel.
Op zich ging alles wel redelijk maar vanavond bij het avondeten ging het echt mis. We hebben een brander gekocht voor in de keuken om de honing op geitenkaas te kristalliseren. Volgens mijn man hadden we nog gas staan dus niet nodig om te kopen.
Die brander gevuld maar na 10 sec. hield die ermee op. En ik flipte. O god ik heb me zo aangesteld. Mokken, stampen, gillen, zeggen dat ik niet meer ging eten, gegild dat we gierig waren en dat ik voortaan mijn zin ga doordrijven. Echt zo totaal onredelijk. Op de bank gaan zitten en handen over elkaar.
Tja mijn man die zelf ook wel een beetje aan zijn tax zit begon terug te gillen dat niet we gierig zijn maar alleen hij, dat hij niks kan en waardeloos is.
Dat bracht me zo van mijn stuk dat ik totaal om sloeg en hem ging troosten. Oef wat een rotzooi.
Ik baal zo van mijzelf als ik zo'n "aanval" heb gehad. Bovendien wil ik mezelf dan graag pijn doen en moet ik al mijn zelfbeheersing aanspreken om dit niet te doen. Dat lukt maar vreet energie.

Mijn begeleidster die ik gesproken heb voor dat hele brand gebeuren zei dat ik gewoon trots kon zijn op vandaag.
Ik ben immers eruit geweest en heb niet toegegeven aan de neiging om thuis op de bank te zitten. Mijn doel is minimaal 8000 stappen op een dag en ik zie aan de 11.000 dus dat heb ik ook behaald. Maar het voelt niet goed. Ik had moeten fietsen.
Ik zou mijn vrijwilligerswerk aan moeten kunnen, ik zou mijn man seks moeten kunnen geven (en krijgen), ik zou moeten afvallen, ik zou me moeten beheersen, ik zou meer aandacht moeten besteden aan mijn vriendinnen, ik zou op moeten ruimen, ik zou de voortuin onkruidvrij moeten maken, ik zou met mijn hobby's bezig moeten zijn, ik zou met onze katten moeten spelen (zelfs daar heb ik geen puf voor) ik zou gewoon normaal moeten zijn. En ik heb de balen ervan dat ik dat allemaal niet kan.
En ik zou eens flink moeten huilen, maar ik ben zo vlak. Alleen irritatie en boosheid komt eruit. Tot grote ergernis van mijzelf maar ik vermoed ook wel van mijn man.

Meiroosje schreef: ↑

20-05-2019 22:06

wat gebeurt er toch een hoop met ons. De ene dag gaat het wel en de andere dag kunnen we zelfs niet eens terecht op een plek waar we veilig (voor onszelf) zouden moeten kunnen zijn. Als je er goed bij stilstaat: als er geen plaats is met hoeveel zijn we dan wel niet eigenlijk... Hoeveel van ons kunnen het leven niet meer aan? Dat is griezelig veel, als je daar bij stiltstaat ...

IBIopvia: wat goed dat je in elk geval even buiten bent geweest. Je bent een Held op Pantoffels en deze keer in sterke zin! ik probeer overigens af te vallen. wat niet helemaal leuk. 't is de leeftijd, zullen we maar zeggen '

Hier is het slecht met een piekje naar beneden. vandaag te horen gekregen dat een prettige collega waar ik nauw mee samenwerk wegga. was al wel voorbereid (er was al ingefluisterd dat er gesprekken gaande waren) ,maar het is toch voor mij een drama. ik blijf achter met een manager van ik heb nu geen medestander meer en sta er op het werk nu ook alleen voor. woensdag weer gesprek met peut, ik ga nog een thee-tje doen en dan valeriaan innemen. wil nog wel eens helpen om een droomloze slaap te hebben. Als ik eenmaal gewend ben aan het nieuws dan krabbel ik wel weer op (waarschijnlijk na de peut) 't is wat, al dat gepeuter door de peuten

voor iedereen, sterkte, knuffels en een rustige nacht.

Ik denk dat er gaandeweg gewoon teveel opname plekken geschrapt zijn en vervangen zijn door trajecten als de IHT. En deels is dat goed maar deels tja betwijfel ik of de juiste zorg dan wel gewaarborgd is.

Wat balen van je collega zeg, dat kan je echt raken als je dan voor je gevoel alleen over blijft of misschien zelf wel het geval is. Jammer dat het afvallen moeizaam gaat. Ik merk sowieso dat afvallen, medicatie en depressie niet zo goed gaat.

Hallo dames, ik val even binnen. Ik wens natuurlijk iedereen veel kracht om uit de depressie te komen (ik ben ermee bekend). Maar omdat ik al heel lang met IBI geschreven heb én haar IRL een aantal keer ontmoet heb... kom ik ook IBI een brengen. Hopelijk duurt deze periode niet te lang.

En voor iedereen natuurlijk een heleboel

@fade. Nog steeds moeilijk, wat stom! En ook dat het afbouwen niet is gelukt.

Ik snap dat je wilt dat het word zoals het vroeger was, maar eigenlijk is meer toegroeien naar een nieuwe acceptabele situatie. En die is altijd anders dan de oude, ook met veel dingen die je hebt geleerd.

Maar dat de depressie er nog is is natuurlijk niet anders dan zwaar klote. Ben je tevreden met je hulpverlening?

Ik heb ook een vriendin die in de overgang zit icm psychische klachten (autisme en persoonlijkheidsstoornis en depressie). En bij haar lijkt het ook enorm veel invloed te hebben. Ook echt op haar depressieve klachten.

Heel veel sterkte!

@de rest. Heel veel sterkte en ik twijfel ook aan de mate waarin bedden zijn afgebouwd. Taken card!

Vandaag was een beetje een rollercoaster.
Mijn woonbegeleiding was erg fijn, weer wat meer orde.
Vriendin die afzei vond ik lastig. Ze zou komen omdat het niet goed ging. En ik kan nu niet goed als mijn planning veranderd (niets laten merken omdat iemand gewoon moet kunnen afzeggen).
Maar ik ben enorm emotioneel en voel me veel verdrietig. En ik wist ook niet wanneer mijn casemanager ging bellen (ook moeilijk qua planning).
Wel goed dingen uitgesproken met casemanager.
Toen ging ik naar een andere vriendin. En het liep anders dan ik dacht en toen flipte ik ineens. Dat gebeurd me niet snel.
Ik kon gewoon niet tegen verandering van plannen en ik was al zo emotioneel.
Ze reageerde er super op en liet me even uithuilen.
Daarna is ze even naar de supermarkt gegaan oa zodat ik even alleen kon zijn. Ik heb gejankt of mijn leven er van af hing.
Toen ze terug kwam hebben we het gewoon de rest van de avond heel gezellig gehad.
Ze vond me een tikkie druk maar ik was denk ik ook opgelucht me even wat beter te voelen.

Ik ben echt aan het stabiliseren na die korte manie!
Gisteren zei mijn psychiater dat het normaal is dat je daarna bent ontregeld.
Nou hopelijk morgen een tikkie minder emoties.
In elk geval ga ik weer werken en dat is best spannend!

Ibiopviva: ik lees heel veel "ik moet". dat is de grote valkuil bij veel van ons. "we moeten " iets . van onszelf vooral. Omdat we denken dat de maatschappij dit van ons verwacht. We moeten werken omdat we economisch zelfstandig moeten zijn. we moeten een goede moeder zijn. we moeten naar buiten als we in een depressie zitten. dat lukt niet, dus kantelt ons zelfbeeld en daarmee het beetje energie dat we hebben. Het is makkelijker gezegd dan gedaan: ik moet NIETS. Mij lukt het ook niet om uit de gevangenis van "ik moet " te komen. omdat de sleutel van die gevangenis bij ieder van ons anders is door onze jeugd,ervaringen in het leven en persoonlijkheid, is die niet te geven. Het enige wat ik kan zeggen nu is: diep ademhalen. kijk uit naar het moment waarop je weer contact kan hebben met een peut, een -loog of sowieso een hulpverlener. die momenten zijn de stapjes die je kan gaan zetten.

Wat ik ook lees en dat telt ook voor velen van ons: als er 1 ding fout gaat, is gelijk de hele dag ruk. of slecht, of hoe je het dan ook noemen wilt. wij zijn niet in staat, om het ene goede ding te laten opwegen tegen al die slechte. zelfs als er 10 goede dingen gebeuren, zodra er iets slechts gebeurd, is het foute boel en hebben we gefaald. ook ik worstel hiermee. ook ik zak dieper weg in dat moeras. Ook hier heb ik geen oplossing voor. ik denk dat degene die dat wel heeft, een goudmijn in handen heeft.

@fade: het is sh&t om te moeten lezen dat het niet gelukt is met het afbouwen. je vestigt je hoop erop, je wilt zo graag weer "normaal" door het leven. Misschien was een opname idd beter geweest. zou je dat alsnog willen? Is dat misschien alsog te regelen?

Chocje: wat fijn dat je aan het stabiliseren bent! super en veel plezier (dat vooral) met werken vandaag!

Herkenbaar weer, wat er allemaal geschreven is.

Hier gaat het een klein beetje beter, heb de ergste piek gehad denk ik.
Vanochtend naar fysio geweest, daarna nog ff gestoft hier thuis, want dat had ik maandag niet meer gedaan.

IHT komt om kwart over 1 (dat zijn 2 mensen), plus begeleider van hier en mijn eigen spv-er dus word veel mijn aandacht verdelen en dat kan ik niet zo goed.

Middag! IHT gesprek ging goed, psychiater kende ik van vorige keer (was een ander team, maar psychiater is gewisseld) dus dat was fijn. Ze waren vroeg, begeleider was er om kwart over 1 en sv-er was er pas om half 2.

Mijn psychiater is een ok man, maar mijn spv-er zegt soms echt dingen waarvan ik denk, kan beter naar de begeleiding hier. Heb ook geen psycholoog hier, want die hebben ze niet (meer) in het fact-team.

Ze komen van de IHT vanavond, morgen en overmorgen om 20.00, in het weekend in de ochtend en avond en volgende week kijken we wat er nodig is. Heb ook meer afspraken bij fact, en begeleiding hier is wat opgeschroefd, bij eetstoornissen staat het voor nu even stil.

Hallo allemaal.
Wat maken we toch veel mee...zo naar om te lezen dat sommige hulpverlening niet op gang komt.
Hier gaat het erg slecht. Kan niet werken. Zie echt geen lichtpuntjes meer. Lig veel op bed en huil ook veel.
Wat duren de waardeloze dagen lang. Vrijdag weer een afspraak mbt medicatie. Zit echt even in een flinke dip en nu ook het gevoel dat het nooit over zal gaan.
Liefs...