Kinderen
alle pijlers
Ik ben in shock: Zwanger!
maandag 30 maart 2009 om 15:04
Wat fijn dat er anonieme fora bestaan, want de grond is zojuist onder mijn voeten weggeslagen...ik ben zwanger:S Totaal niet gepland en ik weet ook zo goed of het gewenst is...Ik zit volop in studiewerkzaamheden en woon veel te klein voor een kind erbij. Daarbij weet mijn partner het nog niet eens! Ik heb geen idee wat ik moet doen, ben er ziek van. Ik heb nog wel een mirena, deze zal zsm verwijderd moeten worden.
Vanavond maar mijn partner proberen te bereiken, deze zit nu in Antartica, of all places! Ik wil een borrel, maar of dat nu verstandig is...Heeft er iemand ervaring met ongeplande zwangerschappen? Ik ben ook nog eens jong..O help..
Vanavond maar mijn partner proberen te bereiken, deze zit nu in Antartica, of all places! Ik wil een borrel, maar of dat nu verstandig is...Heeft er iemand ervaring met ongeplande zwangerschappen? Ik ben ook nog eens jong..O help..
maandag 30 maart 2009 om 16:04
maandag 30 maart 2009 om 16:06
Ik ben niet bang voor mijn partner. Ik ben zelf compleet overspoeld door paniek, dan lijkt het mij niet zo vreemd dat ik ook de zenuwen heb om het hem te vertellen. Het is de man van mijn dromen en ik weet zeker dat hij mij in alles zal steunen. Maar hij zit in Antartica, niet echt prettig om via skype dit bericht mede te delen lijkt mij.
Ik ben trouwen Arts-assistent neurologie. Ik ben aangenomen om onderzoek te doen en onderwijs te geven op Harvard university in Boston. Dat is niet iets wat later nog een keer op je pad komt. Zeker niet als je een kind hebt. Veel collega specialisten nemen inderdaad een 'babypauze' en maken parttime hun specialisatie af. Dat is inderdaad prima te combineren, zolang je in Nederland woont en werkt. Dat geldt dus niet voor mij.
Ik vind het feit dat ik mijn kind kan voorzien in materiële middelen een non-argument, dat zou voor mij niet doorslaggevend zijn. Ik wil het kind liefde kunnen geven, het gevoel dat het welkom is. Ik heb nu sterk het gevoel dat ik dat pas kan als ik aan een stukje zelfverwezelijking heb gedaan, mijn eigen dromen heb nagejaagd. Studeren en werken aan één van de meest prestigieuze universiteiten ter wereld is voor mij een grote wens.
Maar ik zit nu vol verwarring, emotie en ik moet morgen het beleid van de gynaecoloog afwachten. Ik ga even een ommetje maken, wat frisse lucht. Ik hoop op wijsheid.
Bedankt nogmaals, jullie zijn geweldig.
Ik ben trouwen Arts-assistent neurologie. Ik ben aangenomen om onderzoek te doen en onderwijs te geven op Harvard university in Boston. Dat is niet iets wat later nog een keer op je pad komt. Zeker niet als je een kind hebt. Veel collega specialisten nemen inderdaad een 'babypauze' en maken parttime hun specialisatie af. Dat is inderdaad prima te combineren, zolang je in Nederland woont en werkt. Dat geldt dus niet voor mij.
Ik vind het feit dat ik mijn kind kan voorzien in materiële middelen een non-argument, dat zou voor mij niet doorslaggevend zijn. Ik wil het kind liefde kunnen geven, het gevoel dat het welkom is. Ik heb nu sterk het gevoel dat ik dat pas kan als ik aan een stukje zelfverwezelijking heb gedaan, mijn eigen dromen heb nagejaagd. Studeren en werken aan één van de meest prestigieuze universiteiten ter wereld is voor mij een grote wens.
Maar ik zit nu vol verwarring, emotie en ik moet morgen het beleid van de gynaecoloog afwachten. Ik ga even een ommetje maken, wat frisse lucht. Ik hoop op wijsheid.
Bedankt nogmaals, jullie zijn geweldig.
maandag 30 maart 2009 om 16:06
Wat een schrik voor je!
20 jaar geleden bevond ik mij in een soort gelijke situatie.
Ik was 17,zat op school en werd zwanger!
Na heel heeel veel wikken en wegen heb ik besloten mijn kind te houden,met veel hobbels,maar vooral van steun van lieve mensen om mij heen,is het een geweldig kind geworden!!
De keuze is altijd aan jou!!
Welke je ook zal nemen,ik wens je heel veel wijsheid toe!!
20 jaar geleden bevond ik mij in een soort gelijke situatie.
Ik was 17,zat op school en werd zwanger!
Na heel heeel veel wikken en wegen heb ik besloten mijn kind te houden,met veel hobbels,maar vooral van steun van lieve mensen om mij heen,is het een geweldig kind geworden!!
De keuze is altijd aan jou!!
Welke je ook zal nemen,ik wens je heel veel wijsheid toe!!
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
maandag 30 maart 2009 om 16:06
Ja, pas als ze een jaar of 14 zijn en ineens Nike schoenen willen in plaats van de goedkopere versie van Scapino. Hele jonge kinderen kosten echt niet zo veel. Mijn dochter wordt straks 2 en ik heb nauwelijks kleding voor haar hoeven kopen. Mijn nichtje heeft een dochter die iets ouder is en alles wat zij niet meer past gaat naar mijn dochter en daar zit toch echt wel goed spul tussen.
maandag 30 maart 2009 om 16:07
Milaatje, ook aios (Arts in Opleiding tot Specialist, voor wie het niet weet) hebben recht op zwangerschapsverlof. Je hoeft pas te zeggen dat je zwanger bent als je zes maanden ver bent (al zien ze het misschien al eerder), dus niet bij het aanvaarden van de opleidingsplek. De opleiding tot specialist duurt vaak wel zes jaar of nog langer (hoelang duurt jouw beoogde opleiding?). Als je ervoor zou kiezen om geen kinderen te krijgen tot je opleiding is afgerond, ben je dus minimaal 33 als het zover is. Maar ook daarna heb je een drukke baan en komt het misschien niet zo goed uit. Ik snap wel dat dit een moeilijke keuze is, want als aios leg je jezelf voor een aantal jaren vast en dat is toch wat anders dan een eerste baantje met een jaarcontract.
De vraag is dus wel of het ooit goed uit zal komen....
Wat woonruimte betreft zou ik me niet teveel zorgen maken. Een baby heeft niet zoveel ruimte nodig en weet bovenal niet beter. Voor jullie is het misschien niet praktisch, maar het kindje heeft daar voorlopig echt geen last van. Tijd genoeg om naar een ruimere woning uit te kijken.
Heel praktisch en misschien nog een beetje eng: als je kiest voor het kindje, zoek dan zo snel mogelijk naar een kinderdagverblijf. Wachttijden zijn in grote steden schrikbarend lang. Schrijf je liever gisteren dan vandaag in, ook al voelt het nog veel te vroeg..... Dan kun je in ieder geval na je verlof zo snel mogelijk aan het werk. (misschien hebben ze binnen de universiteit of het ziekenhuis goede opvang?)
De vraag is dus wel of het ooit goed uit zal komen....
Wat woonruimte betreft zou ik me niet teveel zorgen maken. Een baby heeft niet zoveel ruimte nodig en weet bovenal niet beter. Voor jullie is het misschien niet praktisch, maar het kindje heeft daar voorlopig echt geen last van. Tijd genoeg om naar een ruimere woning uit te kijken.
Heel praktisch en misschien nog een beetje eng: als je kiest voor het kindje, zoek dan zo snel mogelijk naar een kinderdagverblijf. Wachttijden zijn in grote steden schrikbarend lang. Schrijf je liever gisteren dan vandaag in, ook al voelt het nog veel te vroeg..... Dan kun je in ieder geval na je verlof zo snel mogelijk aan het werk. (misschien hebben ze binnen de universiteit of het ziekenhuis goede opvang?)
maandag 30 maart 2009 om 16:07
maandag 30 maart 2009 om 16:08
quote:milaatje schreef op 30 maart 2009 @ 16:06:
Ik ben niet bang voor mijn partner. Ik ben zelf compleet overspoeld door paniek, dan lijkt het mij niet zo vreemd dat ik ook de zenuwen heb om het hem te vertellen. Het is de man van mijn dromen en ik weet zeker dat hij mij in alles zal steunen. Maar hij zit in Antartica, niet echt prettig om via skype dit bericht mede te delen lijkt mij.
Ik ben trouwen Arts-assistent neurologie. Ik ben aangenomen om onderzoek te doen en onderwijs te geven op Harvard university in Boston. Dat is niet iets wat later nog een keer op je pad komt. Zeker niet als je een kind hebt. Veel collega specialisten nemen inderdaad een 'babypauze' en maken parttime hun specialisatie af. Dat is inderdaad prima te combineren, zolang je in Nederland woont en werkt. Dat geldt dus niet voor mij.
Ik vind het feit dat ik mijn kind kan voorzien in materiële middelen een non-argument, dat zou voor mij niet doorslaggevend zijn. Ik wil het kind liefde kunnen geven, het gevoel dat het welkom is. Ik heb nu sterk het gevoel dat ik dat pas kan als ik aan een stukje zelfverwezelijking heb gedaan, mijn eigen dromen heb nagejaagd. Studeren en werken aan één van de meest prestigieuze universiteiten ter wereld is voor mij een grote wens.
Maar ik zit nu vol verwarring, emotie en ik moet morgen het beleid van de gynaecoloog afwachten. Ik ga even een ommetje maken, wat frisse lucht. Ik hoop op wijsheid.
Bedankt nogmaals, jullie zijn geweldig.Wow....Harvard. Moet zeggen dat ik daar wel van onder de indruk ben (vraag me niet waarom ) Wanneer ga je beginnen dan?
Ik ben niet bang voor mijn partner. Ik ben zelf compleet overspoeld door paniek, dan lijkt het mij niet zo vreemd dat ik ook de zenuwen heb om het hem te vertellen. Het is de man van mijn dromen en ik weet zeker dat hij mij in alles zal steunen. Maar hij zit in Antartica, niet echt prettig om via skype dit bericht mede te delen lijkt mij.
Ik ben trouwen Arts-assistent neurologie. Ik ben aangenomen om onderzoek te doen en onderwijs te geven op Harvard university in Boston. Dat is niet iets wat later nog een keer op je pad komt. Zeker niet als je een kind hebt. Veel collega specialisten nemen inderdaad een 'babypauze' en maken parttime hun specialisatie af. Dat is inderdaad prima te combineren, zolang je in Nederland woont en werkt. Dat geldt dus niet voor mij.
Ik vind het feit dat ik mijn kind kan voorzien in materiële middelen een non-argument, dat zou voor mij niet doorslaggevend zijn. Ik wil het kind liefde kunnen geven, het gevoel dat het welkom is. Ik heb nu sterk het gevoel dat ik dat pas kan als ik aan een stukje zelfverwezelijking heb gedaan, mijn eigen dromen heb nagejaagd. Studeren en werken aan één van de meest prestigieuze universiteiten ter wereld is voor mij een grote wens.
Maar ik zit nu vol verwarring, emotie en ik moet morgen het beleid van de gynaecoloog afwachten. Ik ga even een ommetje maken, wat frisse lucht. Ik hoop op wijsheid.
Bedankt nogmaals, jullie zijn geweldig.Wow....Harvard. Moet zeggen dat ik daar wel van onder de indruk ben (vraag me niet waarom ) Wanneer ga je beginnen dan?
maandag 30 maart 2009 om 16:10
quote:traincha2 schreef op 30 maart 2009 @ 16:06:
Ja, pas als ze een jaar of 14 zijn en ineens Nike schoenen willen in plaats van de goedkopere versie van Scapino. Hele jonge kinderen kosten echt niet zo veel. Mijn dochter wordt straks 2 en ik heb nauwelijks kleding voor haar hoeven kopen. Mijn nichtje heeft een dochter die iets ouder is en alles wat zij niet meer past gaat naar mijn dochter en daar zit toch echt wel goed spul tussen.Als je blijft werken heb je extra kosten kinderdagverblijf
Ja, pas als ze een jaar of 14 zijn en ineens Nike schoenen willen in plaats van de goedkopere versie van Scapino. Hele jonge kinderen kosten echt niet zo veel. Mijn dochter wordt straks 2 en ik heb nauwelijks kleding voor haar hoeven kopen. Mijn nichtje heeft een dochter die iets ouder is en alles wat zij niet meer past gaat naar mijn dochter en daar zit toch echt wel goed spul tussen.Als je blijft werken heb je extra kosten kinderdagverblijf
maandag 30 maart 2009 om 16:10
kennelijk zijn er hier dan wel mensen met goede ervaringen met het vbok. Ik ben nog niet overtuigd
http://www.medische-ethie ... s/article.php?storyid=351
maar goed, zullen we het er maar bij laten, denk dat dit niet de plek is voor een discussie over abortus.
Ik hoop dat TO er uit komt, samen met haar vriend en wens haar veel sterke hierbij.
http://www.medische-ethie ... s/article.php?storyid=351
maar goed, zullen we het er maar bij laten, denk dat dit niet de plek is voor een discussie over abortus.
Ik hoop dat TO er uit komt, samen met haar vriend en wens haar veel sterke hierbij.
maandag 30 maart 2009 om 16:11
Waarom denken sommige mensen altijd dat een kind zo duur is?!
Simpelweg omdat dat zo is ! Heb er twee,eerste ook niet gepland wel welkom,maar het betekend ook een forse aanslag op je inkomen ,wat vaak zwaar onderschat wordt!!
Heb er ook twee, ze beginnen nu iets te kosten (4 en 7, eten een half brood per dag bijvoorbeeld
) maar tot dusver (baby's en peuters) kosten ze echt nauwelijks iets. Ja, luiers, en soms wat kleertjes, maar je krijgt ook kinderbijslag
Waar geef je al dat geld aan uit dan?
Simpelweg omdat dat zo is ! Heb er twee,eerste ook niet gepland wel welkom,maar het betekend ook een forse aanslag op je inkomen ,wat vaak zwaar onderschat wordt!!
Heb er ook twee, ze beginnen nu iets te kosten (4 en 7, eten een half brood per dag bijvoorbeeld
) maar tot dusver (baby's en peuters) kosten ze echt nauwelijks iets. Ja, luiers, en soms wat kleertjes, maar je krijgt ook kinderbijslagWaar geef je al dat geld aan uit dan?
maandag 30 maart 2009 om 16:12
maandag 30 maart 2009 om 16:12
In Amerika is het veel gebruikelijker dan hier om je kind fulltime naar de opvang te brengen.
Het hoeft geen afstel van je dromen te betekenen.
En wellicht willen je ouders /schoonouders ook wel een periode voor je kindje zorgen (ook dat ken ik uit mijn omgeving). Wellicht is dat toch een optie voor jullie. Je kindje zal vast geen liefde te kort komen, ook niet als jij en je man het druk hebben. Dat was destijds in elk geval mijn conclusie en tot nu toe vind ik dat ik gelijk heb gekregen.
Het hoeft geen afstel van je dromen te betekenen.
En wellicht willen je ouders /schoonouders ook wel een periode voor je kindje zorgen (ook dat ken ik uit mijn omgeving). Wellicht is dat toch een optie voor jullie. Je kindje zal vast geen liefde te kort komen, ook niet als jij en je man het druk hebben. Dat was destijds in elk geval mijn conclusie en tot nu toe vind ik dat ik gelijk heb gekregen.
maandag 30 maart 2009 om 16:19
Dat lijkt me inderdaad flink schrikken Milaatje. En ik kan me voorstellen dat je emoties nu alle kanten op gaan. Laat het even bezinken en bespreek het zodra het kan met je vriend. Bedenk dat je niet nú hoeft te beslissen.
En wat betreft de kosten van kinderen: iedereen heeft het over eten, onderhoud ed, maar er wordt voorbijgegaan aan inkomensderving: Lief en ik kiezen niet voor kinderen (niet vanwege de kosten, maar om andere redenen), maar hebben wel besproken dat mocht er een ongelukje gebeuren, we het houden. En dat betekent in ons geval dat we allebei een dag minder gaan werken, omdat we niet voor meer dan drie dagen opvang zouden gaan: dat is wel even 1/5 van je loon en dan komen de kosten van die drie dagen opvang er nog bij (en ja, ik weet dat je daar ook geld van de belastingdienst voor krijgt, maar dat dekt niet alles). Alleen al die twee posten bij elkaar zouden ons zeker zo'n 800 euro kosten. Noem het maar niks...
En wat betreft de kosten van kinderen: iedereen heeft het over eten, onderhoud ed, maar er wordt voorbijgegaan aan inkomensderving: Lief en ik kiezen niet voor kinderen (niet vanwege de kosten, maar om andere redenen), maar hebben wel besproken dat mocht er een ongelukje gebeuren, we het houden. En dat betekent in ons geval dat we allebei een dag minder gaan werken, omdat we niet voor meer dan drie dagen opvang zouden gaan: dat is wel even 1/5 van je loon en dan komen de kosten van die drie dagen opvang er nog bij (en ja, ik weet dat je daar ook geld van de belastingdienst voor krijgt, maar dat dekt niet alles). Alleen al die twee posten bij elkaar zouden ons zeker zo'n 800 euro kosten. Noem het maar niks...
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
maandag 30 maart 2009 om 16:22
Milaatje, ik heb na mijn promotie ook onderzoek gedaan in de VS met een kind, er is daar idd geweldige kinderopvang. Mijn ervaring is dat in de VS er veel professioneler wordt omgegaan met zwangere vrouwen/jonge moeders, en als je ambitieus bent komt dat echt wel goed.
Ik snap je schrik, daar niet van. Maar juist ambitieuze mensen die een carriere hebben uitgestippeld zijn vaak niet zo flexibel als het leven ze iets anders in de schoot werpt (letterlijk! ) met het idee dat alles dan helemaal in het honderd loopt. En dat is natuurlijk niet zo.
succes met het maken van een beslissing, lees/post ook nog eens op het promovendi-topic, daar zijn ook veel vrouwen met kinderen!
Ik snap je schrik, daar niet van. Maar juist ambitieuze mensen die een carriere hebben uitgestippeld zijn vaak niet zo flexibel als het leven ze iets anders in de schoot werpt (letterlijk! ) met het idee dat alles dan helemaal in het honderd loopt. En dat is natuurlijk niet zo.
succes met het maken van een beslissing, lees/post ook nog eens op het promovendi-topic, daar zijn ook veel vrouwen met kinderen!
maandag 30 maart 2009 om 16:23
"@: ik woon nu in een tweekamer appartement van 57 m2. Niet erg ruim te noemen.."
Toen mijn dochter geboren werd woonden wij in een 1-kamer appartement van 32 m2. Ik kijk met vreugde terug naar die knusse en gezellige tijd.
Een voordeel: je hebt geen babyphone nodig
Sterkte met het maken van een beslissing.
Toen mijn dochter geboren werd woonden wij in een 1-kamer appartement van 32 m2. Ik kijk met vreugde terug naar die knusse en gezellige tijd.
Een voordeel: je hebt geen babyphone nodig
Sterkte met het maken van een beslissing.
maandag 30 maart 2009 om 16:25
Missmara, ik ben onder de indruk . En een goed bericht om te lezen voor Milaatje denk ik.
Ik wilde nog even toevoegen dat ik met mijn post absoluut niet wil zeggen dat kosten een argument moeten zijn, kinderen krijgen is toch een gevoelskwestie en heel cliche 'komt de rest dan vaak wel goed'. Het is alleen realistich gezien wel een aanslag op je budget.
Ik wilde nog even toevoegen dat ik met mijn post absoluut niet wil zeggen dat kosten een argument moeten zijn, kinderen krijgen is toch een gevoelskwestie en heel cliche 'komt de rest dan vaak wel goed'. Het is alleen realistich gezien wel een aanslag op je budget.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
maandag 30 maart 2009 om 16:27
Ik kan me nog herinneren dat toen mijn eerste Mirena werd geplaatst (ben inmiddels aan mijn 3e toe) dat de arts toen zei dat als je onverhoopt met Mirena zwanger mocht raken, dat de zwangerschap dan sowieso afgebroken zou moeten worden.
Weet verder geen details, maar ik weet 100% zeker dat hij dat toen heeft gezegd.
Dus voordat je je druk gaat maken over woonruimte, kinderopvang en weet ik wat al niet meer, lijkt het me nuttig dat eerst na te vragen.
Sterkte!
Weet verder geen details, maar ik weet 100% zeker dat hij dat toen heeft gezegd.
Dus voordat je je druk gaat maken over woonruimte, kinderopvang en weet ik wat al niet meer, lijkt het me nuttig dat eerst na te vragen.
Sterkte!
