Multiculturele relatie

Ja, je hebt gelijk, Margaretha, alleen ben ik bang dat dit mijn oriëntaalse temperament is...

quote:devima schreef op 02 april 2009 @ 10:37:

[...]





Als mijn ouders levensmiddelenpakketten voor familie naar Suriname stuurden, kan ik me zo voorstellen dat ze in vlagen van verstandsverbijstering Surinaamse rijst e.d. inladen.



Ik kan me vaag herinneren dat mijn schoonzus een aantal dingen stuurde naar familie, die oorspronkelijk uit Suriname kwamen.

Kan alleen niet op komen wat het was, maar heb er zo om moeten lachen omdat het te absurd voor woorden was.

Ik heb zelf al 8,5 jaar een relatie met een Turk (ben nu 24 dus reken maar uit). Heb eigenlijk nooit ruzies over geloof gehad, niet dat ik me herinner in ieder geval (als we ruzie hebben is het door onze koppigheid ). Nu is hij wel Moslim maar niet echt praktiserend. Wel ramadan, geen varkens- en paardenvlees, geen alcohol maar bv. wel roken en alleen met heilige dagen naar de moskee (of om voetbal te kijken....).



Tuurlijk is er wel eens een cultuurverschil, voornamelijk over familiebezoek, haha! Maar om nou te zeggen dat we enorme verschillen hebben, niet echt.



Ik zou zeggen, ga ervoor (al zou ik de kinderen voorlopig nog uit mn hoofd laten). Als je het niet probeert zal je nooit weten hoe het is (geweest).

quote:Tuinboon schreef op 02 april 2009 @ 20:52:

Ik heb zelf al 8,5 jaar een relatie met een Turk (ben nu 24 dus reken maar uit). Heb eigenlijk nooit ruzies over geloof gehad, niet dat ik me herinner in ieder geval (als we ruzie hebben is het door onze koppigheid ). Nu is hij wel Moslim maar niet echt praktiserend. Wel ramadan, geen varkens- en paardenvlees, geen alcohol maar bv. wel roken en alleen met heilige dagen naar de moskee (of om voetbal te kijken....).



Tuurlijk is er wel eens een cultuurverschil, voornamelijk over familiebezoek, haha! Maar om nou te zeggen dat we enorme verschillen hebben, niet echt.



Ik zou zeggen, ga ervoor (al zou ik de kinderen voorlopig nog uit mn hoofd laten). Als je het niet probeert zal je nooit weten hoe het is (geweest). dat zinnetje doet 't 'm! hahaha maar ik begrijp heel erg je punt. Over dat niet praktiserend zijn. Hoelang wonen jullie al samen? En dat wordt ook gewoon goedgekeurd door familie?

quote:Sunshine_S schreef op 02 april 2009 @ 22:36:

[...]





dat zinnetje doet 't 'm! hahaha maar ik begrijp heel erg je punt. Over dat niet praktiserend zijn. Hoelang wonen jullie al samen? En dat wordt ook gewoon goedgekeurd door familie?









We wonen 6 jaar samen en dit wordt gewoon goedgekeurd door familie hoor, zowel hier in NL als in TR. Ze zijn dol op me als yabanci (buitenlander )

Zusenzo, even een serieuze vraag: eten jullie nou elke dag baklava en köfte?

Ja

Altijd wat met die allochtonen en hun partners. Zeker nu ook zo'n achterwerk als van een Turkse moeke?

Heb je de lieve Fleur weer even opgeborgen



Maar je hebt vele soorten kofte en baklava en niet altijd dikmakend hoor, hoewel die kont?!

Maar volgens mij heeft dat nog altijd te maken met die malthezers.....



(ik hou niet van baklava, geef mij maar chocola)

Nog niet zo lang heb ik een relatie met een marokkaanse man die moslim is. Hij heeft uit vorige relatie een zoontje van 2,5. Toen we elkaar net kenden vroeg ik hem wat het moslimgeloof voor hem inhoudt. Hij zei dat hij helemaal verwesterd is. Omdat we (en vooral ik, 41) al wat ouder zijn wilden we graag aan kinderen beginnen. Niemand die het verwacht had maar ik ben nu dus ongeveer 5 weken zwanger.

Maar mijn vreugde hierom wordt overschaduwd door het feit dat er nu problemen aan het licht komen waarmee ik maar moeilijk kan omgaan. Ik heb te horen gekregen dat hij zijn zoontje niet mag erkennen, hij krijgt geen toestemming van zijn ex hiervoor. Maar om daar wel een keer voor in aanmerking te komen moet hij zoveel mogelijk tijd met zijn zoontje doorbrengen. Hij gaat dus 2 tot 3 keer per week naar zijn ex (die bij haar ouders woont). Op zich is dat al moeilijk maar ik kan het wel begrijpen en accepteren.

Nu zegt hij dat zijn ouders mij nooit zullen accepteren (omdat ik geen moslima ben) en dat ze zijn ex ook niet accepteerden (ook geen moslima dus). Bovendien gaat hij met zijn ex en haar ouders en zijn zoontje elk jaar 2 weken op vakantie en ik heb het hier vreselijk moeilijk mee. Ik mag niet op Hyves staan omdat hij denkt dat dat een verkapte datingsite is. Hij staat nog wel steeds op de datingsite waarvan wij elkaar kennen. Hij doet dit, zegt hij, omdat dit de enige manier is om contact te houden met een vrouw waar hij bevriend mee is geraakt en die geen msn heeft. Maar hij iz zelf heel jaloers. Als ik vertel dat ik bij wijze van spreken de buurman heb gesproken ontploft hij al bijna. Ik mag niet met andere mannen chatten maar hij wel met andere vrouwen.

Verder wonen we ook nog eens heel ver uitelkaar.

Nu wil hij ook nog 1 dag in het weekend met zijn zoontje gaan doorbrengen waardoor we elkaar eigenlijk nooit meer zien.

Hij zegt dat ik geduld moet hebben en dat het wel goedkomt allemaal maar ik ben het vertrouwen een beetje kwijt.

Nu ik zwanger ben rook en drink ik niet meer maar als ik niet zwanger zou zijn geweest had ik dat ook niet meer gemogen van hem. Als ik bij hem ben doet hij alles dicht en zal hij de deur niet opendoen want niemand mag van mij weten. Alleen een collega weet van mijn bestaan. Ik heb al een paar keer op het punt gestaan er een punt achter te zetten maar dan begint hij over dat ik het niet zo snel moet opgeven. Als we msn-en moet ik de cam aanhebben terwijl hij er niet eens eentje heeft. Hij belt mij ook nnooit want hij zegt dat hij geen geld heeft voor beltegoed. Een vaste aansluitnig heeft hij niet.Ik heb gezegd dat ik dat knap lastig vind vooral nu ik zwanger ben. Ik voel me in de hele situatie behoorlijk in de steek gelaten door hem. Ik ban voorlopig niet van plan om naar hem toe te verhuizen want ik ik kan niet leven in een huis waar ik nooit de deur open kan doen omdat zijn familie wel eens voor de deur zou kunnen staan. Daarvoor ga ik niet heel ver van mijn familie en vrienden weg wonen. Ik heb daar dan niks en niemand die mij steunt. Graag reacties op dit, nu ik het zo over lees, toch wel trieste verhaal. Ik denk dat het beter is als ik alleen verder ga.



Rotsje

Geef mij dan maar het recept van niet dikmakende baklava!!!

Ik ben gekkkkk op baklava.



Ben nog steeds lief hoorrrrrrrrrrrr, Dat zijn mn Nederlandse genen. Maar soms krijgen de Suri-genen de overhand en die zijn gewoon ruk.

Rotsje, RENNEN!

Hoi Fleurtje



Dat wil ik ook maar ik ben wel zwanger.

Hoe pak ik dat dan aan?

Ik denk elke avond: vanavond ga ik niet op msn met hem praten. Het is iedere keer hetzelfde liedje.

Maar dan kan ik het toch weer niet laten. Als ik ronduit tegen hem zeg dat ik niet verder wil dan krijg ik geheid heibel met hem over het kind. Ik heb al zitten denken om te zeggen dat ik een miskraam heb gehad en dat het maar beter is zo.

Maar ik ben gewoon bang dat er herrie komt (zie verhaal over ex...). Dus omdat hij me toch nooit belt denk ik: ik blijf gewoon weg van msn en laat de relatie doodbloeden. Ik ben hem toch zeker niks verplicht???

Ow ja, ik mag ook nog eens met niemand over ons praten, nou dat doe ik toch lekker wél met mijn vriendinnen.



Rotsje ( is aan het afbrokkelen...)

Rotsje, ik hoop dat ik niet te voorbarig ben met mijn reactie, maar het lijkt er gewoon op dat die beste man van jou nog gewoon getrouwd is, en jou er in het geniep bij heeft.



Hoop dat ik geen gelijk heb.

Tot op zekere hoogte ben je idd niets aan hem verplicht, maar je bent wel zwanger van hem....

En bang dat er herrie komt.... Wat is dit dan...?

Dood laten bloeden is een optie, maar of dat gaat werken...



Wat had je gedaan als je níet zwanger was?

quote:Zamirah schreef op 03 april 2009 @ 12:10:

Rotsje, ik hoop dat ik niet te voorbarig ben met mijn reactie, maar het lijkt er gewoon op dat die beste man van jou nog gewoon getrouwd is, en jou er in het geniep bij heeft.



Hoop dat ik geen gelijk heb.Ook!

Rotsje, ik vind het heel erg wat je zo beschrijft. Als je in zo een situatie zit zou ik ook proberen om zo snel mogelijk weg te komen. Hou je van hem ondanks dit alles? En trouwens, als hij je overal verbergt en niemand van jou afweet, wat wil hij dan gaan doen nu je zwanger bent? Hij kan moeilijk toegeven dat het kind van hem is, want niemand weet van jou af/mag van jou afweten.



Het feit dat hij je verbergt zegt dus voor mij al genoeg. Deze man is een eikel en een lafaard! Natuurlijk is het logisch dat hij tijd bij zijn zoontje wil doorbrengen, maar hij maakt het wel heel erg bont. Echt waar, hoe moeilijk het ook is in werkelijkheid (we zeggen het wel zo makkelijk) maar je moet echt maken dat je wegkomt!

Baklava maak je met ingedikt suikerwater, ik vervang de suiker voor zoetstof



Rotsje dat is geen relatie wat jij beschrijft, hij houdt jou op deze manier hartstikke onder de duim en straks loop je nog met 6 koters en een hoofdoek omdat hij dat verlangt van jou.

Ik zou toch ecth eens bij mijzelf te rade gaan of je je leven en de inhoud hiervan wilt geven aan een man en zelf totaal geen zeggenschap meer hebben over je eigen leven en dat van je kinderen, straks krijg je een dochter.

Hoi zus en zo,



Je hebt helemaal gelijk en eigenlijk weet ik dat ook best. MIjn vriendinnen denken er ook zo over. Logisch dat ik er met niemand over mag praten; ik zou eens beinvloed kunnen worden zeg....!

Hij kan heel erg op me inpraten maar net niet genoeg....ik ben niet van gisteren, zal ik maar zeggen, hoewel ik me af en toe wel een beetje dom voel dat ik me met hem heb ingelaten maar hij heeft gewoon niet open kaart gespeeld vanaf het begin.

Hij zegt dat ik me door emoties laat leiden maar als ik heel rationeel uitleg hoe ik erover denk en hoe ik de toekomst zie dan zegt hij dat hij er op dat moment niet over wil praten omdat hij zo moe is en al zo veel aan zijn hoofd heeft en als het gesprek een kant op gaat waar hij geen zin in heeft, hij het gesprek beeindigt (lijkt mij een beetje veel op dreigen en vaders wil is wet....).

Ik denk dat ik maar een aanval van chronische vermoeidheid ga voorwenden. Ik ben veel te moe van dit gezeik om nog langer op msn met hem te praten. Ik kan praten als brugman maar het komt niet aan. Hij lijkt wel gehersenspoeld en ik heb het idee dat hij dat bij mij ook aan het doen is. Ik denk dat ik maar eens goed afstand neem en dus niks meer van me laat horen.

Als ik zeg dat het afgelopen is, breekt de hel los dus ik denk dat dit het beste is.



Rotsje (wordt alweer iets harder)

Rotsje, hij weet toch waar je woont? Denk je echt dat hij je dan niet zal komen opzoeken?

Ik weet het niet, maar je bent een volwassen vrouw en als je echt wil dat iets stopt dan zeg je dat toch tegen hem? Natuurlijk wil hij er niets van weten en zal hij op zijn achterste benen staan om het te voorkomen, en je zeer waarschijnlijk gouden bergen beloven...Maar zomaar negeren is toch geen optie lijkt mij? Ben je dan niet 'bang' dat hij ieder moment voor je neus kan opduiken??

Zamirah, de gedachte dat hij nog wel eens getrouwd

(maar niet meer samenwonend want ik ben bij hem geweest om het met eigen ogen te kunnen bekijken) zou kunnen zijn is mij ook door het hoofd geschoten. Ik heb hem dat zelfs gevraagd en hij was daarom meteen weer kwaad; ik kan nogal direct zijn en vind dat daar niks mis mee is.

Tja, als een vriendin van mij me dit verhaal zou vertellen zou ik ook zeggen; wegwezen meid!

Hij zegt dat ik niet alles zelf moet inkleuren. Dan zeg ik dat hij niet zoveel te raden moet overlaten en open kaart moet spelen over o.a. waarom zijn ex is weggegaan met het kind. Want daar heb ik ook nog steeds geen antwoord op gekregen. Als hij nog getrouwd zou zijn zou het erkennen van zijn kind toch ook geen issue zijn?? Afgezien daarvan is het een rotsituatie waarvan ik me meermaals afvraag: hoe ben ik hier in godsnaam in terecht gekomen? En nu is de vraag: hoe kom ik hier in godsnaam weer uit? Hij heeft ook al een keer gezegd dat hij geen geld heeft voor het kind en dat ik het het dan maar moet laten weghalen. Later zei hij dat dat een grapje was.

Ik was overstuur en zei dat ik dat geen dingen vind om grapjes over te maken. Voor mij heeft hij ook vriendin gehad en die heeft het per sms uitgemaakt omdat ze volgens hem "niet sterk genoeg was om de situatie aan te kunnen". Volgens mij moet je wel van een andere planeet zijn en Superwoman zijn om zoiets als dit aan te kunnen. Ik trek het in ieder geval niet meer. Het is toch ook heel normaal dat je vriend naar je toekomt om te vieren dat er een kind op komst is? Ik heb soms het gevoel dat ik helemaal gek word.

Graag tips hoe ik het beste van hem af kan komen.



Rotsje (in de branding)

Als hij zo een "goede" moslim zou zijn, zou abortus niet eens in zijn woordenboek voor moeten komen...En al helemaal niet het "onderdrukken" wat hij nu bij jou uitprobeert.

Hoi Sunshine,



Met de afstand tussen ons en de tijd die hij verplicht is om met zijn zoontje door te brengen plus zijn werk en studie denk ik dat de kans klein is dat hij opeens voor mijn neus staat.

Desalniettemin moet ik daar wel rekening mee houden.

(de woorden eikel en lafaard heb ik beide al een keer gebruikt toen ik echt heel kwaad was...).

Ik denk dat ik mijn toevlucht toch maar moet zoeken tot een vette leugen om mijn eigen bestwil en zeg dat ik niet meer zwanger ben. En dat het maar het beste is ook omdat de relatie toch niet lekker liep en we dan geen problemen krijgen met alimentatie (waarvoor hij toch geen geld heeft) en dat soort ellende. Hij heeft tenslotte ook tegen mij gelogen. Het is niet mijn stijl maar ik zie echt geen andere mogelijkheid om van hem af te komen. Ik snap wel dat je me dit advies geeft maar als je er middenin zit is het toch ff anders...

Ik denk n. dat zijn ex is weggegaan omdat hij wil dat het kind islamistisch wordt opgevoed en zij dat niet wil. Wat ik wel weet is dat ze bang zijn dat het kind door hem of schoonfamilie ontvoerd zal worden. Als mij dit ook boven het hoofd hangt, lieg ik liever een keer de grootste leugen van mijn leven...

Aan de andere kant heeft hij geen poot om op te staan wat dit betreft. Als ik het niet meer wil dan wil ik het niet meer, punt uit. Hij zal alle registers moeten opentrekken om zijn recht te halen. Ik heb me er al aardig in verdiept en het is zo dat ik geen toestemming hoef te geven voor een DNA vaderschapstest als ik dat niet wil. Dan maar liever liegen en zeggen dat ik een miskraam heb gehad (is niet de eerste keer dus zou helemaal niet zo ongeloofwaardig zijn). Ik moet natuurljk wel wat tijd laten tussen deze mededeling en de mededeling dat ik geen zin meer heb in de relatie.

Allemachtig, wat je al niet moet verzinnen zeg! Nooit had ik gedacht dat ik me nog eens op deze manier zou gedragen.





Rotsje

Ik vind het heel heftig Rotsje. En natuurlijk is het wat anders als je er middenin zit. Maar denk je niet dat als hij je straks over 8 maanden met een baby ziet, dat hij dan niet zoiets heeft van: dit klopt niet. Ik hoop natuurlijk van harte dat je geen miskraam zult krijgen.



Ik vind het heel lastig en vooral heel erg voor je dat in zo een relatie moet zitten. Dat zet je wel aan het denken. Maar hopelijk laat hij zich aan de kant zetten doordat jij geen contact meer met hem zoekt. Het ergste wat je iemand aan kunt doen is het negeren van die persoon. Dan voelt die persoon die genegeerd wordt zich machteloos...



Heel veel sterkte in ieder geval!

Ja Sunshine, dat is waar! Dat zei hij zelf later ook én dat het een grapje was, "want het mag van zijn geloof niet eens, abortus". Maar als ik daar een opmerking over maak ga ik volgens hem dus weer te ver!

Hij haalt de regeltjes erbij die hem uitkomen, op het moment dat ze hem uitkomen. Sex voor het huwelijk mag toch volgens die regels ook niet, zei ik eens tegen hem. Neeeee....maar dat was iets heeeeeeeeel anders volgens hem.....





Rotsje