Bewust kindvrij sinds 2010, deel 25

lasvegas84 schreef: ↑

05-08-2019 09:35

We passen wel wat dingetjes aan hoor en gaan zeker niet 4 weken met een huilend kind slepen. Ons reistempo zal ook wel wat lager liggen, maar dat is prima.
Ennn m’n ouders gaan mee, dus tijd zat om ook met zijn tweeën activiteiten te ondernemen die we echt leuk vinden, zoals duiken.

Maar goed, dit is geen kindertopic, dus bye weer!

Gelukkig maar.

Het is ook maar net hoe je zelf bent, zo sta je er ook in. Ik houd van vakantie, en dat mag ook ver weg zijn, maar niet perse het reizen, dat vind ik gedoe. Daarom zou ik zelf nooit heel ver een kleintje gaan.
Maar iemand die ook het reizen houdt, zal daar wellicht heel anders in staan.

Shoot me, ik houd niet van kinderen in het vliegtuig, als ze lawaai maken, of rondrennen, of krijsen.

Ik snap trouwens best dat het enorm moeilijk is om een kind 6 weken te vermaken. Die vakanties duren ook gruwelijk lang. Weet ik uit ervaring van mijn Au Pair tijd. De weken kwamen niet om.

Ik heb ook een enorme hekel aan kinderen in het vliegtuig. Ik hoop altijd dat ze niet naar mij komen zitten, vooral mensen met baby's.
Ik heb een keer een schopper achter me gehad die de hele vlucht van Griekenland naar huis tegen mijn stoel heeft zitten schoppen. Gecorrigeerd door moeder werd hij niet, ondanks mijn verzoeken. Tja.

Madrid87 schreef: ↑

05-08-2019 09:48

Ja, we moeten er waarschijnlijk toch uit volgend jaar ( sloopwoningen ). Dus ik wacht het nog even af. Ik kan er nu niet uit want ik woon er nog geen 2 jaar en heb dus geen lange inschrijftijd bij de woningbouw. Maar ik krijg dankzij de sloop voorrang op andere huizen, vandaar ook dat ik het genomen heb. Maar ja hier woont wel apart volk ja. Krijg je met die goedkope woningen.
Buren hebben ook honden die de halve dag blaffen trouwens. En toch ben ik me altijd maar aan hun aan het aanpassen en op mijn tenen aan het lopen. Terwijl ze dus midden in de nacht de halve buurt wakker houden en nooit eens hun excuses naar mij zullen maken daarvoor.

Zo zit ik ook in elkaar, zal een kwestie van fatsoen zijn wat we in de opvoeding hebben meegekregen.
Maar eigenlijk zou je er schijt aan moeten hebben. Zij houden niet rekening met jou, dus waarom jij wel met hun?

Wel fijn dat er op termijn een andere woning op je wacht. Dan is de overlast heel vervelend, maar weet je dat je op den duur er weg kan.

Ooit zelf last gehad van 1 persoon, man, wat kon die schreeuwen in zijn eentje. Was erg blij dat hij uiteindelijk ging verhuizen. Daarna een rustige buur gekregen, wat een genot was dat.

Doe je wel eens oordoppen in? Dat deed ik wel als het te erg werd. Scheelt toch weer wat.

Madrid87 schreef: ↑

05-08-2019 09:53

Ik snap trouwens best dat het enorm moeilijk is om een kind 6 weken te vermaken. Die vakanties duren ook gruwelijk lang. Weet ik uit ervaring van mijn Au Pair tijd. De weken kwamen niet om.

Ik heb ook een enorme hekel aan kinderen in het vliegtuig. Ik hoop altijd dat ze niet naar mij komen zitten, vooral mensen met baby's.
Ik heb een keer een schopper achter me gehad die de hele vlucht van Griekenland naar huis tegen mijn stoel heeft zitten schoppen. Gecorrigeerd door moeder werd hij niet, ondanks mijn verzoeken. Tja.

Snap ik ook hoor. Is ook heel menselijk om te wensen dat ze weer naar school gaan zodat er meer rust in de tent is.

Idioot hè, dat zo'n moeder er niets van zegt, dat schoppen. Kan ik erg slecht tegen.

Madrid87 schreef: ↑

05-08-2019 09:48

Ja, we moeten er waarschijnlijk toch uit volgend jaar ( sloopwoningen ). Dus ik wacht het nog even af. Ik kan er nu niet uit want ik woon er nog geen 2 jaar en heb dus geen lange inschrijftijd bij de woningbouw. Maar ik krijg dankzij de sloop voorrang op andere huizen, vandaar ook dat ik het genomen heb. Maar ja hier woont wel apart volk ja. Krijg je met die goedkope woningen.
Buren hebben ook honden die de halve dag blaffen trouwens. En toch ben ik me altijd maar aan hun aan het aanpassen en op mijn tenen aan het lopen. Terwijl ze dus midden in de nacht de halve buurt wakker houden en nooit eens hun excuses naar mij zullen maken daarvoor.

Even uitzitten dan maar. Wel fijn dat het je tzt wel voordeel oplevert.

En tja, sommige mensen zijn denk ik gewoon niet zo slim. Ik stond bij de Action in de rij en een medewerker wilde er even er lang. Ze had een bezem in haar handen en liep naar het magazijn. Begint een man echter mij te mopperen dat het idioot is dat ze persé hier ging vegen, waar men in de rij staat, terwijl ze ruimte genoeg heeft in de rest van de winkel. Ehm... ze liep alleen met de bezem naar het magazijn.

Ja precies, zo ben ik gewoon opgevoed. Dat je rekening met elkaar houdt. Maar zij doen dat dus nooit. Dus ik word er wel lakser in. Ik heb gisteren ook eens een Queen concert opgezet toen ze thuis waren en het volume eens niet heel erg gedempt ( het was niet keihard hoor maar harder dan ik het normaal zou zetten ).
Ik doe de voordeur altijd heel zachtjes dicht, ik maak zo min mogelijk geluid. Maar waarvoor eigenlijk?
Tja, die opvoeding steekt toch de kop op. Ik denk dan maar dat ik maar trots moet zijn op mezelf dat ik niet zo'n aso ben. Dat ik niet naar hun niveau moet zinken.

Ik mag momenteel geen oordoppen in helaas omdat ik een gaatje in mijn trommelvies heb. Normaal slaap ik altijd met oordoppen in en dan slaap ik wel door lawaai heen.
Meestal kan ik het allemaal goed naast me neerleggen en accepteren maar het is zo'n druk weekend geweest hier dat ik echt even super pissig was.
Maar goed, gelukkig werken ze momenteel weer veel en zijn ze vaker weg. Ik kom de tijd wel door hoor. En de hele lage huurprijs maakt een hoop goed. De ruimte ook.

Madrid87 schreef: ↑

05-08-2019 09:39

Mijn onderburen hebben hun "neefje en nichtje" ( geen familie maar goed ) momenteel veel over de vloer. Heel leuk is dat. Wat een onopgevoede blagen zijn dat zeg. De hele dag krijsen, springen op de trampoline tot ze erbij neervallen en slaan met de deuren. Het blijft toch lastig, dat opvoeden.
Knettergek word ik ervan.
Maar ja al hun vrienden zijn van die tokkies dus je verwacht ook niet anders van dat soort mensen. Vader uiteraard niet in beeld en moeder boeit het niets dat ze elkaar half afmaken en gruwelijk onbeleefd zijn.

Mijn buren hadden laatst ook nog knallende ruzie om half drie in de nacht. Half drie. Uiteraard maakte ze daarmee niet alleen mij wakker maar ook hun kind die vervolgens de rest van de nacht meegeschreeuwd heeft. Hij schijnt sowieso veel te janken maar gelukkig hoor ik hem zelden.

Valt me op dat veel ouders om me heen er nu helemaal doorheen zitten met de vakantie. Veel krijsende kids in de supermarkten en doodmoeie ouders die er geen kracht voor hebben om ze te corrigeren. Gisteren nog een stelletje kids die stenen naar auto's stond te gooien op de rotonde, met moeders erbij die niet met de ogen knipperden. Bizar gewoon.

Lekker aso en levensgevaarlijk ook nog. Ik zou ze gefilmd hebben en dan vooral ook inzoomen op moeders en dit filmpje zowel naar de politie sturen als op social media zetten.

redbulletje schreef: ↑

05-08-2019 10:00

Lekker aso en levensgevaarlijk ook nog. Ik zou ze gefilmd hebben en dan vooral ook inzoomen op moeders en dit filmpje zowel naar de politie sturen als op social media zetten.

Ik was ze al voorbij, ik liep ervoor en had mijn telefoon diep in mijn tas zitten. Bovendien was ik te verbaasd om daaraan te denken op dat moment en ik had haast dus ik was al gauw weg. Het is trouwens om de hoek van het politiebureau. Helemaal gedurfd dus. Om dat als moeder te accepteren en gewoon weg te kijken.
Ik heb geen social media trouwens. Ik ken die dames, ze wonen hier om de hoek en ik bemoei me nooit met buren dingen. Laten we zeggen dat al hun kinderen zo onopgevoed zijn en dat je liever ver bij hun mannen uit de buurt wil blijven.

Madrid87 schreef: ↑

05-08-2019 09:53

Ik snap trouwens best dat het enorm moeilijk is om een kind 6 weken te vermaken. Die vakanties duren ook gruwelijk lang. Weet ik uit ervaring van mijn Au Pair tijd. De weken kwamen niet om.

Ik heb ook een enorme hekel aan kinderen in het vliegtuig. Ik hoop altijd dat ze niet naar mij komen zitten, vooral mensen met baby's.
Ik heb een keer een schopper achter me gehad die de hele vlucht van Griekenland naar huis tegen mijn stoel heeft zitten schoppen. Gecorrigeerd door moeder werd hij niet, ondanks mijn verzoeken. Tja.

Ja 6 weken vond ik als kind ook al gruwelijk lang. En dan was je eindelijk gewend aan het niets doen, moest je weer in het ritme komen van het naar school gaan.
Dat heb ik nu trouwens ook met werk. Paar weken vakantie gehad, vorige week weer begonnen. En dan valt het toch tegen hoor!

Nou het doorwerken in de zomer valt me dit jaar ook wel zwaar. Meestal vind ik het wel heerlijk, maar het is op mijn werk zoo gruwelijk rustig dat ik af en toe echt niet weet wat ik moet doen om de dagen door te komen.

Nog drie weken te gaan...

Madrid87 schreef: ↑

05-08-2019 10:04

Ik was ze al voorbij, ik liep ervoor en had mijn telefoon diep in mijn tas zitten. Bovendien was ik te verbaasd om daaraan te denken op dat moment en ik had haast dus ik was al gauw weg. Het is trouwens om de hoek van het politiebureau. Helemaal gedurfd dus. Om dat als moeder te accepteren en gewoon weg te kijken.
Ik heb geen social media trouwens. Ik ken die dames, ze wonen hier om de hoek en ik bemoei me nooit met buren dingen. Laten we zeggen dat al hun kinderen zo onopgevoed zijn en dat je liever ver bij hun mannen uit de buurt wil blijven.

Gelijk heb je, anders heb jij de volgende keer een steen door je raam!

Kwebbeltje91 schreef: ↑

05-08-2019 10:21

Ja 6 weken vond ik als kind ook al gruwelijk lang. En dan was je eindelijk gewend aan het niets doen, moest je weer in het ritme komen van het naar school gaan.
Dat heb ik nu trouwens ook met werk. Paar weken vakantie gehad, vorige week weer begonnen. En dan valt het toch tegen hoor!

Ik vond het altijd veel te kort. Was ook altijd de laatste vakantieweek depri bij de gedachte weer naar school te moeten.

Ik vond de vakantie altijd lang genoeg. Wij gingen op basisschoolleeftijd 3-4 weken kamperen, later een weekje naar de zon. Ik had ook al snel een bijbaantje, dus ik vermaakte mij sowieso wel.

Wij gingen 2 weken als gezin op vakantie, dus ik had nog 4 vrije weken daar omheen. Maar ik vond het heerlijk om in m'n uppie door het bos te struinen. In augustus ook bramen plukken en lekker in het gras liggen met 'n boekje. Af en toe spelen met de buurkinderen of een schoolvriendinnetje, maar van mij moest dat niet te vaak zijn.
Af en toe ging ik ook met m'n moeder een dagje weg met de trein.

De zomervakantie kon voor mij niet lang genoeg duren. Ik hou van niksen en dat is altijd al zo geweest. We gingen meestal maar een week op vakantie, dicht bij huis, maar met een paar dagjes uit en een grote stapel nieuwe boeken vlogen de 5 overgebleven weken ook voorbij.

redbulletje schreef: ↑

05-08-2019 10:25

Ik vond het altijd veel te kort. Was ook altijd de laatste vakantieweek depri bij de gedachte weer naar school te moeten.

Ik ook. Vond zelfs de 3 maanden na de eindexamens nog snel voorbij. De vrijheid werd weer ingeruild voor verplichtingen. Ik kon me ook niet voorstellen dat sommige klasgenoten blij zijn als school weer begon. Ik verveelde me bijna nooit in mijn jeugd.

Dank voor de steunende reacties, herkenning doet goed. Ik vraag me af wat jullie zouden doen in zo´n geval. De vriendschap laten verwateren, of rond blijven hangen voor het drama in vijf akten wat dit vermoedelijk op gaat leveren? Ik zou haar t liefst door elkaar willen schudden en zeggen, waar ben jij in godsnaam mee bezig, maar ik denk niet dat dat helpt. Ik wil haar eigenlijk niet op voorhand al afstoten omdat ik denk dat het fout gaat, maar ik heb ook zeker geen zin om dit voor m´n ogen fout te zien gaan en over 2 jaar te zeggen, ik zei toen toch al dat je spijt zou krijgen? Wat zouden jullie doen in mijn situatie?

MayaFaya, mijn vriendinnen werden 10 jaar geleden net zo chagrijnig als ik, als mensen ons gebrek aan kinderwens afdeden als kinderlijk, als ze zeiden `dat komt nog wel als je later groot bent´. Hoe had ik moeten weten dat ik de enige was die het destijds echt zeker wist? Mijn vriendinnen zijn allemaal intelligent en hoogopgeleid, hoe had ik moeten weten dat ze van de een op de andere dag zouden stoppen met nadenken en hun meest levensingrijpende beslissingen `op gevoel` zouden gaan maken?
Leuk dat jij weken offline bent geweest om `de perfecte droomvakantie` met je kids te hebben, maar in mijn beleving doe je dingen als fikkie stoken en in bomen klimmen als je 10 bent en op scoutingkamp gaat, niet als volwassene op vakantie. Daarbij... hoe romantisch is een zonsondergang met je partner nou werkelijk als je je continu in moet houden omdat er minderjarigen bij zijn? Tof dat jij het zo naar je zin gehad hebt, maar voor mij en ik denk vele kindvrijen met mij, klinkt dit gewoon als een horrorvakantie, volledig afgestemd op bezigheden die kinderen leuk vinden...

Over dat reizen met kind: Mijn ouders hadden er maar 1, ik was erg gewenst en mijn ouders hebben kosten nog moeite gespaard om mij een gedegen opvoeding te geven. Reizen, daarvoor de halve wereld over vliegen en elke dag je koffertje pakken om door te trekken naar de volgende locatie, hoorde daar al op jonge leeftijd bij. Net als je fatsoenlijk en rustig gedragen, 1 speeltje uitkiezen om jezelf mee te vermaken in restaurants en met zo min mogelijk aanpassingen het normale `volwassen` programma volgen. Bij voorbeeldig gedrag zat er nog wel eens een extra ijsje of leerzaam souvenirtje voor me in, bij wangedrag kon ik an public een draai om m´n oren krijgen, vet genant natuurlijk. Het kan dus wel, maar ouders moeten bereid zijn om zowel geld als tijd te investeren en vooral een duidelijk beeld voor ogen te hebben van gewenst gedrag van hun kind. Als kind geloof ik niet dat ik echt in de gaten had hoe bevoorrecht ik was, ik was vooral geïnteresseerd in de zielige straathondjes, katjes en karrepaardjes, nu op latere leeftijd ben ik enorm dankbaar voor het feit dat mijn ouders me zoveel van de wereld hebben laten zien, zonder dat ik daar zelf ook maar iets voor hoefde te doen. Ik kan me echter voorstellen dat 1 kind of meer kinderen een wereld van verschil maakt, ik weet niet of bovenstaande ook een haalbare kaart is als je er 2 of 3 hebt die in verschillende leeftijdscategorieën zitten.

Laten verwateren en je op andere kindvrijen richten. Jammergenoeg zijn er anno nu steeds meer die in de verkeerde helft van de 30 nog zwichten, maar wellicht heb je geluk dat je een echt kindvrije vriendin treft.

Shiva77 schreef: ↑

05-08-2019 13:05

Dank voor de steunende reacties, herkenning doet goed. Ik vraag me af wat jullie zouden doen in zo´n geval. De vriendschap laten verwateren, of rond blijven hangen voor het drama in vijf akten wat dit vermoedelijk op gaat leveren? Ik zou haar t liefst door elkaar willen schudden en zeggen, waar ben jij in godsnaam mee bezig, maar ik denk niet dat dat helpt. Ik wil haar eigenlijk niet op voorhand al afstoten omdat ik denk dat het fout gaat, maar ik heb ook zeker geen zin om dit voor m´n ogen fout te zien gaan en over 2 jaar te zeggen, ik zei toen toch al dat je spijt zou krijgen? Wat zouden jullie doen in mijn situatie?

Ik zou niet zoveel doen. Want ook al zou ze spijt krijgen, dan zou ze toch niet toegeven.
Verwateren zou ik niet doen, wel zou ik het initiatief wat meer bij haar laten. En dan zie je wel hoe het loopt.
Ik hoop dat je nog andere kindvrijen treft.

Je moet het trouwens niet te zwart wit zien. Ik heb zowel kindvrijen als mensen met kinderen in mijn kring, en er zijn heus mensen die over andere dingen kunnen praten dan hun kinderen. Al is van te voren nooit te zeggen wie nog een beetje 'normaal' blijft en wie niet. Al is de eerste jaren als ze heel klein zijn wel de kans het grootst dat ze je laten vallen en dat ze meer gelijkgestemden zoeken.

Shiva, een geweldige 2e alinea schrijf je.

Shiva77, het kan inderdaad heel lastig zijn als vriendinnen ineens aan de kinderen gaan. Ik zou het vervolg van de vriendschap echt af laten hangen van hoe het verloopt. Sommige vrouwen zijn naast moeder ook gewoon nog zichzelf en blijven het leuk vinden om jou om te gaan en om het over andere dingen te hebben dan kinderen. Die nog wel gewoon tijd in de vriendschap willen/zullen steken, misschien dat het als er net een kind is, nog wat lastig is, maar het wel probeert.

Iemand die aangeeft niet meer te willen investeren is sowieso exit. Of dat nu door kinderen, een nieuwe partner of iets anders is.

Helaas is het vaak zo dat veel vrouwen op hun 25e nog geen kinderen willen en later er toch over na gaan denken. Aan de ene kant begrijpelijk, maar soms ook wel irritant.

Shiva77 schreef: ↑

05-08-2019 13:05

Dank voor de steunende reacties, herkenning doet goed. Ik vraag me af wat jullie zouden doen in zo´n geval. De vriendschap laten verwateren, of rond blijven hangen voor het drama in vijf akten wat dit vermoedelijk op gaat leveren? Ik zou haar t liefst door elkaar willen schudden en zeggen, waar ben jij in godsnaam mee bezig, maar ik denk niet dat dat helpt. Ik wil haar eigenlijk niet op voorhand al afstoten omdat ik denk dat het fout gaat, maar ik heb ook zeker geen zin om dit voor m´n ogen fout te zien gaan en over 2 jaar te zeggen, ik zei toen toch al dat je spijt zou krijgen? Wat zouden jullie doen in mijn situatie?

Herkenbaar hoor, je verhaal. Niet te veel piekeren, je weet nu toch nog niet hoe het gaat lopen. Het is allemaal maar afwachten en ook als ze de komende drie jaar geen tijd hebben, dan kan dat in de jaren daarna nog veranderen. Alles is tijdelijk. Dus. Kijk maar gewoon wat het leven brengt en zorg dat je niet te veel afhankelijk van hen bent. Trek gewoon je eigen plan.

Zelf heb ik me veel te veel zorgen gemaakt over 'wat nou als er niemand meer over is' en dat punt is nooit gekomen. Het was een tijdje pittig om bijvoorbeeld festivalmaatjes te vinden, vond ik het jammer dat de vriendschap zo is veranderd en ik heb sommige vriendinnen echt gemist (en zij mij ook), maar ik vond altijd wel weer een manier om ermee om te gaan. (Men lijdt het meest onder het lijden dat men vreest.)

Ik heb ze ook echt wel door moeilijke periodes zien gaan, maar ik denk niet dat er een 'goed' of 'fout' is in de keuze om kinderen te krijgen. Er is veel grijs. Er is dus nooit een punt waarop je 'zie je wel' kan zeggen, want misschien balen ze vandaag, maar staan ze over een jaar weer volledig achter hun keuze om wel kinderen te krijgen.

Wij zien/onthouden waarschijnlijk alleen de shitdingen, omdat die ons bevestigen in onze keuze. (En ik moet zeggen dat ik geen lastige periodes heb gehad omdat ik géén kinderen had, maar hee, dat schijnt pas te komen als we in het bejaardenhuis zitten, dus what do I know )

Shiva77 schreef: ↑

05-08-2019 13:05

Dank voor de steunende reacties, herkenning doet goed. Ik vraag me af wat jullie zouden doen in zo´n geval. De vriendschap laten verwateren, of rond blijven hangen voor het drama in vijf akten wat dit vermoedelijk op gaat leveren? Ik zou haar t liefst door elkaar willen schudden en zeggen, waar ben jij in godsnaam mee bezig, maar ik denk niet dat dat helpt. Ik wil haar eigenlijk niet op voorhand al afstoten omdat ik denk dat het fout gaat, maar ik heb ook zeker geen zin om dit voor m´n ogen fout te zien gaan en over 2 jaar te zeggen, ik zei toen toch al dat je spijt zou krijgen? Wat zouden jullie doen in mijn situatie?

Laat het gaan. Je weet niet wat voor moeder ze wordt.
Ik ben mijn beste vriendin kwijtgeraakt toen zij kinderen kreeg. We hebben het nog wel even geprobeerd maar ze leefde zo in de bubbel van haar 'gezinnetje' dat we uit elkaar zijn gegroeid. Afspreken kwam altijd van mijn kant. Toen ik eens besloot te wachten op haar en na een jaar(!!!) toch maar weer zelf appte kwam er geen reactie. (Nou ja, een 'ja leuk!' en daarna niets meer op mijn voorstellen voor data.)
Hard, maar duidelijk.

Andere mensen blijven ook oog houden voor de wereld buiten hun eigen gezin. Daar ken ik er ook genoeg van. Ik hoop dat jouw vriendin in deze categorie valt.

Yugen schreef: ↑

05-08-2019 15:46

Laat het gaan. Je weet niet wat voor moeder ze wordt.
Ik ben mijn beste vriendin kwijtgeraakt toen zij kinderen kreeg. We hebben het nog wel even geprobeerd maar ze leefde zo in de bubbel van haar 'gezinnetje' dat we uit elkaar zijn gegroeid. Afspreken kwam altijd van mijn kant. Toen ik eens besloot te wachten op haar en na een jaar(!!!) toch maar weer zelf appte kwam er geen reactie. (Nou ja, een 'ja leuk!' en daarna niets meer op mijn voorstellen voor data.)
Hard, maar duidelijk.

Andere mensen blijven ook oog houden voor de wereld buiten hun eigen gezin. Daar ken ik er ook genoeg van. Ik hoop dat jouw vriendin in deze categorie valt.

Hebben wij dezelfde vriendin?
Ik herken het helaas. Inmiddels is mijn 'vriendin' naar 'kennis' gegaan. Ik heb ze dit jaar 2 keer gezien.
Ergens begin van het jaar appte ze nog: Lang geleden! Hoe is het met jou? Moeten echt weer eens afspreken. Ik heb het zo druk..

Ja leuk, stuurde ik terug. Stuur maar wat datums.

Zou ze doen.

Inmiddels een paar maanden verder en nada noppes. Zoek het maar uit. Ik volg ze op social media en ze heeft het inderdaad heel druk. Met al haar vriendinnen (waarvan de meeste kinderen hebben).
Ik heb ze maar op niet volgen gezet. Ontvrienden gaat me nog net een stap te ver, maar ik word er best verdrietig van dat ze tegen mij zegt dat ze het heel druk heeft (terwijl ze wel regelmatig hier in de omgeving is vanwege vrienden van haar die hier wonen) en dat ze wel wekelijks zit te high tea'en of met een vriendin+aanhang naar een speelparadijs gaat.

Zo jammer is dat hè, kwebbeltje. Ik snap best dat een gezin druk is, maar als je moeite doet kun je echt wel eens in de maand/2 maanden tijd maken. Vaker hoeft voor mij sowieso niet.

Ik heb mijn 'vriendin' inmiddels misschien al 2 jaar niet gezien. Ben er ook klaar mee. Op social media posts als 'mijn schattige dochtertjes doen .... terwijl mijn knappe man ... en ik lekker een boek zit te lezen. Hashtag happiness' en zo. Afspreken doet ze alleen nog met vrienden die ook kinderen hebben.

Hoe mensen kunnen veranderen