Overig
alle pijlers
Halfbloedjes maar in de ogen van anderen toch buitenlanders.
zaterdag 7 september 2019 21:46
Het moet toch eens een keer gezegd worden, ik weet dat velen zich beledigd zullen voelen maar ik beschrijf dit topic uit mijn eigen ervaringen.
Ik ben in Nederland geboren, ik heb een Nederlandse vader en ik draag ook zijn Nederlandse achternaam.
Mijn moeder komt uit het buitenland, uit Latijns-Amerika, ik wil niet zeggen uit welk land precies ivm privacy.
Al mijn hele leven wordt ik door Nederlanders gezien als een buitenlandse vrouw, zelfs door mijn Nederlandse vrienden.
Die zeggen dan bijvoorbeeld tegen mij : 'wat een rotweer vandaag zeg, koud en regen, waar jij vandaan komt is het altijd mooi weer, waarom ga je niet terug?'
Dan denk ik bij mezelf : 'terug'? Hoe kan ik nou ergens heen terug gaan als ik er nooit eerder gewoond heb?
Ik krijg met zulke opmerkingen direct het gevoel dat ik buiten de groep geplaatst wordt en als iemand die eigenlijk niet hier in Nederland thuis hoort.
En zo is het altijd zo geweest, altijd mij het gevoel geven dat ik niet hier vandaan kom.
Mijn Nederlandse vader, mijn familienaam en het feit dat ik hier geboren en getogen ben wordt volledig achterwege gelaten.
Zal het komen door mijn uiterlijk? Ik ben niet blond en ik heb ook geen blauwe ogen, wel ben ik ontzettend wit qua huidskleur.
Ik heb niet echt een heel opvallend buitenlands uiterlijk, maar absoluut geen typisch Nederlands uiterlijk, vaak genoeg denken mensen wel dat ik volledig Nederlands ben van afkomst maar als ze eenmaal weten dat mijn moeder uit het buitenland komt dan ben ik ook een buitenlander.
En de hele grap is namelijk, dat mijn moeder qua huidskleur nog witter dan mijn vader is en altijd verbrand onder de zon en mijn vader juist bruin wordt.
Ook heeft mijn moeder een lichte kleur ogen, lichter dan mijn vader.
Verder heeft ze wel zwart haar en is het wel echt een typisch latina vrouwtje.
Voor mijn broertje is het anders gesteld, die ziet er heel donker uit.
Tijdens sollicitaties heeft ie al vaker te horen gekregen : bent jij (en dan noemen ze zijn naam+achternaam) ik had een heel iemand anders verwacht.
Opvallend genoeg werd ie meestal uitgenodigd, maar na de ontmoeting meestal afgewezen.
Gelukkig heeft hij nu een vaste baan.
Ik zie vaker bij halfbloedjes waaronder ook mijn broertje, dat ze zich meer verbonden voelen met het andere land dan met Nederland...
Ra Ra Ra hoe zou dat nou toch komen...
Ik heb een keer meegemaakt op een verjaardag dat ik helemaal als buitenlandse werd benaderd en dat er een volbloed Portugese meid naast me zat en aan de andere kant een half Nederlandse/Italiaanse jongeman die als autochtonen werden behandeld aangezien ze toevallig blond waren met blauwe ogen.
Ik denk persoonlijk ook dat onze koningin Maxima zo goed in de smaak valt bij het volk omdat ze blank is, blond is en lang is.
Als het nou zo een Argentijnse indianen type of meer typische Zuid-Amerikaanse latina typetje was geweest was ze wel minder in de smaak gevallen, dat weet ik zeker.
Maar niet te spreken over de prinsessen, die worden ondanks dat het halfbloedjes zijn niet als buitenlanders beschouwd zoals ik, dankzij hun hoogblonde haren en zeer lichte voorkoming.
Wie heeft er nog meer één ouder afkomstig uit het buitenland en herkent zich in mijn ervaringen?
Ik ben in Nederland geboren, ik heb een Nederlandse vader en ik draag ook zijn Nederlandse achternaam.
Mijn moeder komt uit het buitenland, uit Latijns-Amerika, ik wil niet zeggen uit welk land precies ivm privacy.
Al mijn hele leven wordt ik door Nederlanders gezien als een buitenlandse vrouw, zelfs door mijn Nederlandse vrienden.
Die zeggen dan bijvoorbeeld tegen mij : 'wat een rotweer vandaag zeg, koud en regen, waar jij vandaan komt is het altijd mooi weer, waarom ga je niet terug?'
Dan denk ik bij mezelf : 'terug'? Hoe kan ik nou ergens heen terug gaan als ik er nooit eerder gewoond heb?
Ik krijg met zulke opmerkingen direct het gevoel dat ik buiten de groep geplaatst wordt en als iemand die eigenlijk niet hier in Nederland thuis hoort.
En zo is het altijd zo geweest, altijd mij het gevoel geven dat ik niet hier vandaan kom.
Mijn Nederlandse vader, mijn familienaam en het feit dat ik hier geboren en getogen ben wordt volledig achterwege gelaten.
Zal het komen door mijn uiterlijk? Ik ben niet blond en ik heb ook geen blauwe ogen, wel ben ik ontzettend wit qua huidskleur.
Ik heb niet echt een heel opvallend buitenlands uiterlijk, maar absoluut geen typisch Nederlands uiterlijk, vaak genoeg denken mensen wel dat ik volledig Nederlands ben van afkomst maar als ze eenmaal weten dat mijn moeder uit het buitenland komt dan ben ik ook een buitenlander.
En de hele grap is namelijk, dat mijn moeder qua huidskleur nog witter dan mijn vader is en altijd verbrand onder de zon en mijn vader juist bruin wordt.
Ook heeft mijn moeder een lichte kleur ogen, lichter dan mijn vader.
Verder heeft ze wel zwart haar en is het wel echt een typisch latina vrouwtje.
Voor mijn broertje is het anders gesteld, die ziet er heel donker uit.
Tijdens sollicitaties heeft ie al vaker te horen gekregen : bent jij (en dan noemen ze zijn naam+achternaam) ik had een heel iemand anders verwacht.
Opvallend genoeg werd ie meestal uitgenodigd, maar na de ontmoeting meestal afgewezen.
Gelukkig heeft hij nu een vaste baan.
Ik zie vaker bij halfbloedjes waaronder ook mijn broertje, dat ze zich meer verbonden voelen met het andere land dan met Nederland...
Ra Ra Ra hoe zou dat nou toch komen...
Ik heb een keer meegemaakt op een verjaardag dat ik helemaal als buitenlandse werd benaderd en dat er een volbloed Portugese meid naast me zat en aan de andere kant een half Nederlandse/Italiaanse jongeman die als autochtonen werden behandeld aangezien ze toevallig blond waren met blauwe ogen.
Ik denk persoonlijk ook dat onze koningin Maxima zo goed in de smaak valt bij het volk omdat ze blank is, blond is en lang is.
Als het nou zo een Argentijnse indianen type of meer typische Zuid-Amerikaanse latina typetje was geweest was ze wel minder in de smaak gevallen, dat weet ik zeker.
Maar niet te spreken over de prinsessen, die worden ondanks dat het halfbloedjes zijn niet als buitenlanders beschouwd zoals ik, dankzij hun hoogblonde haren en zeer lichte voorkoming.
Wie heeft er nog meer één ouder afkomstig uit het buitenland en herkent zich in mijn ervaringen?
zaterdag 7 september 2019 23:22
Mensen oordelen toch wel. Ik ben zwaarder dan gemiddeld en moet de grappen en opmerkingen ook aanhoren (of ik maak ze zelf). Snoep ik niet dan ben ik op dieet, eet ik het wel dan moet ik op dieet. Ik zal ook wel eens afgewezen zijn vanwege mijn uiterlijk. Maar dat is dan geen racisme of discriminatie. Net zoals degene met flaporen ook de nodige aandacht krijgt. Ik word wat moe van iedereen die vindt dat alles politiek correct moet zijn en dat eist en verwacht. Natuurlijk heb je een beeld bij een naam en moet je dat soms bijstellen. Maar vooroordelen, aannames en racisme zijn niet exclusief voor autochtone, blonde Nederlanders. Je eigen post zit er ook vol mee....
zaterdag 7 september 2019 23:25
Het is cognitieve dissonantie. Mensen hebben een beeld van jou, jij bent een leuke Latina en je kunt goed tango dansen en je bent gepassioneerd. Als jij dan vertelt dat je hele familie van vaders kant uit Roelofsarendsveen komt en bekend was om hun vaardigheden op het gebied van de hoefsmederij, dan raken mensen in de war.
zaterdag 7 september 2019 23:26
Racisme bestaat wel degelijk. Er andere vervelende toestanden bij halen verandert dat niet.MrsDuck schreef: ↑07-09-2019 23:22Mensen oordelen toch wel. Ik ben zwaarder dan gemiddeld en moet de grappen en opmerkingen ook aanhoren (of ik maak ze zelf). Snoep ik niet dan ben ik op dieet, eet ik het wel dan moet ik op dieet. Ik zal ook wel eens afgewezen zijn vanwege mijn uiterlijk. Maar dat is dan geen racisme of discriminatie. Net zoals degene met flaporen ook de nodige aandacht krijgt. Ik word wat moe van iedereen die vindt dat alles politiek correct moet zijn en dat eist en verwacht. Natuurlijk heb je een beeld bij een naam en moet je dat soms bijstellen. Maar vooroordelen, aannames en racisme zijn niet exclusief voor autochtone, blonde Nederlanders. Je eigen post zit er ook vol mee....
zaterdag 7 september 2019 23:27
Ja maar daar gaat het mij niet om, het is namelijk niet onschuldig.HelloFromTheOtherSide schreef: ↑07-09-2019 23:21Ik vind dat je nogal een drama maakt van een paar onschuldige opmerkingen. Nederlanders klagen nou eenmaal graag over t weer.
Het zou voor mij onschuldig klinken als ze zouden zeggen: waar je moeder vandaan komt is het altijd mooi weer, zou je daar niet willen wonen?
Ipv dat er gezegd wordt : waar JIJ vandaan komt is het altijd mooi weer, waarom ga je niet TERUG?.
Dat maakt echt een groot verschil.
zaterdag 7 september 2019 23:28
zaterdag 7 september 2019 23:31
O dat is wel pijnlijk ja. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook weleens vraag aan gekleurde mensen. Maar ook aan mensen met een accent die dan bv uit Duitsland of Engeland komen. Maar eigenlijk wel altijd omdat ik oprecht geïnteresseerd ben.
En nee niet meteen bij de eerste kennismaking maar wel als ik ze wat vaker gesproken heb.
Hetzelfde vraag ik ook bv aan nieuwe collega’s die verhuist zijn naar “mijn” woonplaats. Dan vraag ik waar ze vandaan komen en dan kan ik bv zeggen:”o leuk daar ben ik vroeger nog weleens op vakantie geweest” of zoiets.
Mijn ervaring met mensen die uit een ander land komen, of waarvan de vader of moeder uit een ander land komt het leuk vinden om er over te vertellen. Maar dat zou dus ook alleen maar schijn kunnen zijn en dat ze mij vervelend vinden of nieuwsgierig? Dat zou ik oprecht vervelend vinden.
zaterdag 7 september 2019 23:34
Ik herken het ook, hoor. Heeft er bij mij al heel jong in geresulteerd dat ik me ook steeds meer niet-Nederlands ging voelen. Deels ook omdat ik als kind een tijd gewoond heb in het land van mijn moeder. Daar hoorde ik er echter ook niet bij, daar was ik dan weer "dat Hollandse meisje".
Tja, dat is denk ik ook een beetje het drama van de gemengde kinderen. Je hoort nergens echt bij. Toen ik jonger was vond ik dat moeilijker, toen 'verzamelde' ik ook onbewust andere gemengde kinderen om me heen zodat we dan in ieder geval bij elkaar hoorden.
Tja, dat is denk ik ook een beetje het drama van de gemengde kinderen. Je hoort nergens echt bij. Toen ik jonger was vond ik dat moeilijker, toen 'verzamelde' ik ook onbewust andere gemengde kinderen om me heen zodat we dan in ieder geval bij elkaar hoorden.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 7 september 2019 23:34
zaterdag 7 september 2019 23:35
Tsja als die opmerkingen niet onschuldig zijn, begrijp ik niet waarom je in je in je OP over je vrienden spreekt die dit zeggen.ladyboy schreef: ↑07-09-2019 23:27Ja maar daar gaat het mij niet om, het is namelijk niet onschuldig.
Het zou voor mij onschuldig klinken als ze zouden zeggen: waar je moeder vandaan komt is het altijd mooi weer, zou je daar niet willen wonen?
Ipv dat er gezegd wordt : waar JIJ vandaan komt is het altijd mooi weer, waarom ga je niet TERUG?.
Dat maakt echt een groot verschil.
Hello, can you hear me?
zaterdag 7 september 2019 23:35
Ik vind dat helemaal niet vervelend als het aan me wordt gevraagd, ik vind het ook wel leuk dat diegene dan interesse in mij heeft.maze schreef: ↑07-09-2019 23:31O dat is wel pijnlijk ja. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook weleens vraag aan gekleurde mensen. Maar ook aan mensen met een accent die dan bv uit Duitsland of Engeland komen. Maar eigenlijk wel altijd omdat ik oprecht geïnteresseerd ben.
En nee niet meteen bij de eerste kennismaking maar wel als ik ze wat vaker gesproken heb.
Hetzelfde vraag ik ook bv aan nieuwe collega’s die verhuist zijn naar “mijn” woonplaats. Dan vraag ik waar ze vandaan komen en dan kan ik bv zeggen:”o leuk daar ben ik vroeger nog weleens op vakantie geweest” of zoiets.
Mijn ervaring met mensen die uit een ander land komen, of waarvan de vader of moeder uit een ander land komt het leuk vinden om er over te vertellen. Maar dat zou dus ook alleen maar schijn kunnen zijn en dat ze mij vervelend vinden of nieuwsgierig? Dat zou ik oprecht vervelend vinden.
Wat ik alleen niet leuk vind is dat ik dan vaak vanaf dat moment die buitenlandse zuid Amerikaanse vrouw ben waarvan ze niet begrijpen dat die in Nederland woont met dat koude sombere weer en die regen hier.
zaterdag 7 september 2019 23:39
Alleen bij mij dan niet
Ik heb het weleens aan mijn kinderen zelf gevraagd. “Jongens wat zijn jullie nou? Halfbloed, gemengd bloed, dubbelbloed?”
“Geen idee mam ik weet alleen dat ik vet lekkerbloed ben!”
En mijn oudste:”echt mam waar maak je je druk om, dat interesseert toch niemand!”
Mijn man zat me ook een beetje glazig aan te kijken.
En daarna gingen we maar over tot de orde van de dag.
zaterdag 7 september 2019 23:42
Ja is dat dan weer niet typisch Nederlands? Altijd klagen over het weer en dan als een soort van (misplaatste) grap zo’n opmerking maken?ladyboy schreef: ↑07-09-2019 23:35Ik vind dat helemaal niet vervelend als het aan me wordt gevraagd, ik vind het ook wel leuk dat diegene dan interesse in mij heeft.
Wat ik alleen niet leuk vind is dat ik dan vaak vanaf dat moment die buitenlandse zuid Amerikaanse vrouw ben waarvan ze niet begrijpen dat die in Nederland woont met dat koude sombere weer en die regen hier.
zaterdag 7 september 2019 23:43
Dit herken ik trouwens ook. Wat me nog meer opvalt; ik heb aan beide kanten, zowel de Nederlandse als niet-Nederlandse, wel een aantal markante en bijzondere mensen in de directe familielijn. Daar vertel ik dus ook graag over. En ik merk inderdaad al mijn hele leven dat men nogal geïrriteerd raakt als je het over je Nederlandse familie gaat hebben (ik heb serieus ook meer dan eens de opmerking gehad dat ik natuurlijk niet écht bij die familie hoorde...) , maar wat mij ook is opgevallen is dat men óók geïrriteerd raakt als de andere kant niet aan het stereotype dat zij in hun hoofd hebben voldoet.ladyboy schreef: ↑07-09-2019 23:21Dat vind ik ook echt heel herkenbaar, als mensen tegen mij beginnen over mijn Zuid-Amerikaans roots en over het mooie weer en de muziek en het lekkere eten en ik aan het einde van het zuid Amerikaanse onderwerp begin over mijn vaderskant en over dat zijn hele stamboom tot 500 jaar terug gaat en dat allemaal bijna op dezelfde plek van Nederland dan lijkt het net alsof ze dat niet willen horen en geïrriteerd raken, echt ontzettend herkenbaar.
Dan wordt er zo snel mogelijk een einde gemaakt aan het gespreksonderwerp.
Ik kreeg dan bijvoorbeeld van die lacherige grapjes over buitenvrouwen of de Bijlmer of van die opmerkingen met een Zwarte Piet accent en als ik dan in mijn eigen bekakte accent zei dat ik nog nooit in de Bijlmer was geweest of dat mijn ouders al 35 jaar getrouwd waren of dat ik Nederlands had gestudeerd dan werden mensen echt bijna boos. Heel apart.
Het zal die cognitieve dissonantie die Betty Slocombe noemt wel zijn.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 7 september 2019 23:47
Ik vind het inderdaad wel leuk om over te vertellen, ik ben wel trots op mijn afkomst en mijn familiegeschiedenis. Maar ik merk ook echt wel welke mensen inderdaad gewoon geïnteresseerd zijn of een makkelijk onderwerp voor een smalltalk praatje zoeken, of welke mensen het alleen maar vragen om hun eigen vooroordelen te kunnen spuien. Die laatste groep is ook de groep die boos wordt als je het over je Nederlandse kant hebt of wanneer je buitenlandse kant niet aan hun vooroordelen voldoet.maze schreef: ↑07-09-2019 23:31
Mijn ervaring met mensen die uit een ander land komen, of waarvan de vader of moeder uit een ander land komt het leuk vinden om er over te vertellen. Maar dat zou dus ook alleen maar schijn kunnen zijn en dat ze mij vervelend vinden of nieuwsgierig? Dat zou ik oprecht vervelend vinden.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 7 september 2019 23:49
Mijn kinderen zijn heel erg van de Hollandse pot. Dat vinden beide kanten raar: rijst past blijkbaar veel meer in het plaatje bij getinte kinderen dan aardappels, groente vlees.fashionvictim schreef: ↑07-09-2019 23:43Dit herken ik trouwens ook. Wat me nog meer opvalt; ik heb aan beide kanten, zowel de Nederlandse als niet-Nederlandse, wel een aantal markante en bijzondere mensen in de directe familielijn. Daar vertel ik dus ook graag over. En ik merk inderdaad al mijn hele leven dat men nogal geïrriteerd raakt als je het over je Nederlandse familie gaat hebben (ik heb serieus ook meer dan eens de opmerking gehad dat ik natuurlijk niet écht bij die familie hoorde...) , maar wat mij ook is opgevallen is dat men óók geïrriteerd raakt als de andere kant niet aan het stereotype dat zij in hun hoofd hebben voldoet.
Ik kreeg dan bijvoorbeeld van die lacherige grapjes over buitenvrouwen of de Bijlmer of van die opmerkingen met een Zwarte Piet accent en als ik dan in mijn eigen bekakte accent zei dat ik nog nooit in de Bijlmer was geweest of dat mijn ouders al 35 jaar getrouwd waren of dat ik Nederlands had gestudeerd dan werden mensen echt bijna boos. Heel apart.
Het zal die cognitieve dissonantie die Betty Slocombe noemt wel zijn.
zaterdag 7 september 2019 23:53
Ik hou ook van Hollandse pot en dat aten wij vroeger ook vaak, mijn donkere moeder kon heel erg lekker Nederlands koken. Ik zelf trouwens ook, mijn kinderen houden ook van de Hollandse keuken. Ik hou niet zo van rijst, dat eten we ook echt niet vaak. De laatste paar maanden vaker omdat een van mijn kinderen daar onverwacht heel dol op blijkt te zijn maar ik denk dat ik in het afgelopen half jaar dus ook ongeveer even vaak rijst gegeten heb als in de 10 jaar ervoor. Dat doe ik echt voor de kinderen, ik heb zelf veel liever AGV.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 7 september 2019 23:54
zaterdag 7 september 2019 23:56
Ik heb er dit moment eentje in mijn omgeving die continu over Surinaams eten begint en dat terwijl ik groot ben gekomen op hutspot en het tot mijn tienertijd heeft geduurd eer ik de eerste rijstkorrel proefde en die was zelfs Chinees.
zondag 8 september 2019 00:03
Ik noem mezelf ook altijd halfbloedje, altijd gedaan ook. Ben ik ook gewoon, zo simpel ligt dat voor mij. Familiegeschiedenis: ja, uitgebreid en tragisch.
Ik voel me best verbonden met mijn andere afkomst en geboorteland van mijn ene ouder, grootouders en overgrootouders. Ondanks het feit dat ik helaas de taal niet spreek (vind het echt een gemis dat ik daar vanuit thuis niet mee op ben gegroeid) en er nog nooit ben geweest. Ik voel die behoefte wel heel sterk en ben daarin ook heel erg zoekende. Gelijkenissen met familieleden en de cultuur. Het trekt me heel erg.
Ik ben licht getint, heb geen heel donkere huid van mezelf en 'rot op naar je eigen land' krijgen familieleden met een donkerdere huidskleur in de familie vaker te horen dan ik. Vreemd, want vanaf mijn generatie allemaal hier geboren.
De keren dat ik met racisme te maken hebben gehad kwam het een enkele keer van autochtone Nederlanders, en dan durfden ze ook nog te zeggen: 'oh maar jij bent heel anders hoor Nehemah, voor ons ben jij wel gewoon een Nederlander'. Vond ik altijd lichtelijk vreemd.
En hoe rot ik het ook vind om te moeten zeggen, de meeste racistische encounters die ik heb meegemaakt naar mijn kant waren vaak vanuit mensen met een Slavische/Balkan-afkomst. Dat is me in de loop der jaren echt heel erg opgevallen.
Ik voel me best verbonden met mijn andere afkomst en geboorteland van mijn ene ouder, grootouders en overgrootouders. Ondanks het feit dat ik helaas de taal niet spreek (vind het echt een gemis dat ik daar vanuit thuis niet mee op ben gegroeid) en er nog nooit ben geweest. Ik voel die behoefte wel heel sterk en ben daarin ook heel erg zoekende. Gelijkenissen met familieleden en de cultuur. Het trekt me heel erg.
Ik ben licht getint, heb geen heel donkere huid van mezelf en 'rot op naar je eigen land' krijgen familieleden met een donkerdere huidskleur in de familie vaker te horen dan ik. Vreemd, want vanaf mijn generatie allemaal hier geboren.
De keren dat ik met racisme te maken hebben gehad kwam het een enkele keer van autochtone Nederlanders, en dan durfden ze ook nog te zeggen: 'oh maar jij bent heel anders hoor Nehemah, voor ons ben jij wel gewoon een Nederlander'. Vond ik altijd lichtelijk vreemd.
En hoe rot ik het ook vind om te moeten zeggen, de meeste racistische encounters die ik heb meegemaakt naar mijn kant waren vaak vanuit mensen met een Slavische/Balkan-afkomst. Dat is me in de loop der jaren echt heel erg opgevallen.
zondag 8 september 2019 00:03
Iedereen heeft een familiegeschiedenis. Jammer dat deze niet altijd te achterhalen is op wat droge data (geboorte, trouwen, dood) na.Betty_Slocombe schreef: ↑07-09-2019 23:53Ik heb niet eens een familiegeschiedenis, dus ik kan alleen maar jaloers op jullie zijn.
En de meest interessante voorouders zijn helaas altijd vrijwel anoniem (de vrouwen dan).
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 8 september 2019 00:06
Ook heel erg herkenbaar dit, dat ze boos worden als het niet aan hun vooroordelen voldoet.fashionvictim schreef: ↑07-09-2019 23:47Ik vind het inderdaad wel leuk om over te vertellen, ik ben wel trots op mijn afkomst en mijn familiegeschiedenis. Maar ik merk ook echt wel welke mensen inderdaad gewoon geïnteresseerd zijn of een makkelijk onderwerp voor een smalltalk praatje zoeken, of welke mensen het alleen maar vragen om hun eigen vooroordelen te kunnen spuien. Die laatste groep is ook de groep die boos wordt als je het over je Nederlandse kant hebt of wanneer je buitenlandse kant niet aan hun vooroordelen voldoet.
Ik had daar in mijn tienerjaren toen ik nog als man leefde erg veel last van vanwege mijn toentertijd Italiaanse voornaam.
Iedereen ging er maar volledig vanuit dat ik uit Italië kwam.
Het werd me geeneens gevraagd, het was gewoon zo.
Als ik dan uit legde dat ik niet uit Italië kwam, mijn vader niet, mijn moeder niet, ik er zelfs nooit geweest was, er geen druppel Italiaans bloed in me zit en dat ik die voornaam had omdat mijn ouders dat gewoon een mooie naam hadden gevonden dan werden de mensen boos.
zondag 8 september 2019 00:10
Dit herken ik wel en ook daarin ben ik nog altijd zoekende, hoe vreemd dat misschien ook klinkt.fashionvictim schreef: ↑07-09-2019 23:34Ik herken het ook, hoor. Heeft er bij mij al heel jong in geresulteerd dat ik me ook steeds meer niet-Nederlands ging voelen. Deels ook omdat ik als kind een tijd gewoond heb in het land van mijn moeder. Daar hoorde ik er echter ook niet bij, daar was ik dan weer "dat Hollandse meisje".
Tja, dat is denk ik ook een beetje het drama van de gemengde kinderen. Je hoort nergens echt bij. Toen ik jonger was vond ik dat moeilijker, toen 'verzamelde' ik ook onbewust andere gemengde kinderen om me heen zodat we dan in ieder geval bij elkaar hoorden.
Ik weet echt wel dat ze me daar ook heus niet moeten en zullen accepteren, alleen als toerist. Maar hier hoor ik er vaak voor mijn gevoel ook niet helemaal bij. Ik krijg nog steeds de vraag: 'jij bent niet (helemaal) Nederlands toch?' en als ze vragen naar mijn andere afkomst word ik ook gelijk bestookt met allerlei (stereotype) vooroordelen, als dat al niet nog eerder is gebeurd.
zondag 8 september 2019 00:26
Veel mensen van gemengde komaf in mijn omgeving, trekken vaak meer naar de exotische kant, dan de Nederlandse. Het kleurtje of bijvoorbeeld Aziatische trekken zijn dan ook zichtbaarder, dan de Noord Europese trekken. Ze worden in mijn ogen en ook in die van hen, door onbekenden dus wel dergelijke vragen gesteld, zoals jij ze omschrijft. Mijn zwager en zijn vader wil juist weinig te maken hebben met hun Aziatische roots. Opgegroeid in een klein dorpje in de jaren 70 voelde mijn zwager zich een vreemde eend in de bijt. Hij probeert zich Nederlandser te gedragen, die tot in de 16e eeuw Amsterdams zijn.