Kinderen
alle pijlers
Buurjongen komt te vaak aan de deur.
zondag 8 september 2019 om 22:19
Sinds een jaar wonen wij in een nieuwbouwwoning met afgesloten parkeerplaats, achterom kijken wij uit op de tuin van de buren die in een andere straat wonen. Het is een gezin uit Syrië dat erg moeizaam Nederlands spreekt en geen contact zoekt met de buren. Als hun zoon buiten speelt houden zij op geen enkele manier toezicht, dit heeft er vaak toegeleid dat wij hem wel hebben zien vallen en naar zijn ouders hebben moeten sturen met bijvoorbeeld al zijn tanden door de lip. Ook gooit hij met bakstenen die vervolgens uit de lucht weer naar beneden vallen, heel gevaarlijk en wij spreken hem hierop aan. Ook vanwege de veiligheid van andere kinderen.
Onze 4 jarige dochter speelt graag achterom (altijd onder toezicht) met de kinderen uit de tuinen die aan elkaar grenzen. Nu is het zo dat onze buurjongen (5 jaar) die achter ons woont soms tot wel 10 keer per dag aan onze deur komt of de naam van onze dochter blijft roepen. Als het etenstijd is dan blijft hij voor onze poort zitten of zelfs bij de voordeur. Dit weekend stond hij al om 7:50 in zijn pyjama voor de deur terwijl hij duidelijk net uit bed is en zo opgestaan. De afgelopen 2 dagen stond hij nog na 20:30 en zelfs om 21 uur nog aan de deur met de vraag of onze dochter naar buiten kwam. Wij hebben nu al een aantal keer gezegd dat ze dan ligt te slapen en niet meer zo vroeg/laat langs te komen. En hij beantwoord dit met "waarom?". Verdere uitleg dringt niet tot hem door terwijl op andere momenten hij wel begrijpt wat hem vertelt wordt. Vooral overdag blijft hij dan aan de deur komen tot ze naar buiten komt en vraagt ook of hij niet naar binnen mag. Ook blijft hij door het keukenraam naar binnen kijken of uitdrukkingsloos via de poort naar binnen staren. We verzoeken hem dan vriendelijk om naar huis te gaan. Het is een jongen van 5 jaar oud die duidelijk niemand heeft die hem verteld wat gewenst en ongewenst gedrag is. Nu heb ik zelf het gevoel dat ik zijn ouders hierop moet aanspreken, maar ik heb geen idee hoe? Er is duidelijk meer aan de hand.
Onze 4 jarige dochter speelt graag achterom (altijd onder toezicht) met de kinderen uit de tuinen die aan elkaar grenzen. Nu is het zo dat onze buurjongen (5 jaar) die achter ons woont soms tot wel 10 keer per dag aan onze deur komt of de naam van onze dochter blijft roepen. Als het etenstijd is dan blijft hij voor onze poort zitten of zelfs bij de voordeur. Dit weekend stond hij al om 7:50 in zijn pyjama voor de deur terwijl hij duidelijk net uit bed is en zo opgestaan. De afgelopen 2 dagen stond hij nog na 20:30 en zelfs om 21 uur nog aan de deur met de vraag of onze dochter naar buiten kwam. Wij hebben nu al een aantal keer gezegd dat ze dan ligt te slapen en niet meer zo vroeg/laat langs te komen. En hij beantwoord dit met "waarom?". Verdere uitleg dringt niet tot hem door terwijl op andere momenten hij wel begrijpt wat hem vertelt wordt. Vooral overdag blijft hij dan aan de deur komen tot ze naar buiten komt en vraagt ook of hij niet naar binnen mag. Ook blijft hij door het keukenraam naar binnen kijken of uitdrukkingsloos via de poort naar binnen staren. We verzoeken hem dan vriendelijk om naar huis te gaan. Het is een jongen van 5 jaar oud die duidelijk niemand heeft die hem verteld wat gewenst en ongewenst gedrag is. Nu heb ik zelf het gevoel dat ik zijn ouders hierop moet aanspreken, maar ik heb geen idee hoe? Er is duidelijk meer aan de hand.
maandag 9 september 2019 om 11:56
Een emmer water? Het is geen straatkat. Het is een mens, een kind dat moet leren en begeleid moet worden, niet een kind dat al vanaf 5 jaar oud als schorriemorrie buiten de maatschappij moet komen te staan.
Afgezien daarvan denk ik dat je er zelf niet zo mooi op zult staan als je een emmer water over een kind heen giet. Daarmee valt letterlijk je hele geloofwaardigheid in het water.
Afgezien daarvan denk ik dat je er zelf niet zo mooi op zult staan als je een emmer water over een kind heen giet. Daarmee valt letterlijk je hele geloofwaardigheid in het water.
anoniem_363018 wijzigde dit bericht op 09-09-2019 11:56
3.20% gewijzigd
maandag 9 september 2019 om 11:56
als jij werkelijk gelooft dat dat in het belang is van een vijfjarig kind en een positief effect zal hebben op zijn ontwikkeling dan zit er echt een steekje bij je los hoor
maandag 9 september 2019 om 11:58
Bij dat jongetje zit ook een steekje los, ik heb het over dit jongetje.Pinda-Kaas schreef: ↑09-09-2019 11:56als jij werkelijk gelooft dat dat in het belang is van een vijfjarig kind en een positief effect zal hebben op zijn ontwikkeling dan zit er echt een steekje bij je los hoor
maandag 9 september 2019 om 11:59
Ook als het kind onuitgenodigd op jouw terrein komt?
Zo'n 20 jaar geleden was het onder de kinderen blijkbaar in om met supersoakers belletje te trekken en zodra mensen op deden water in de gang te spuiten. Toen ik aan de beurt was, was hun pistool leeg dus ik kwam goed weg. Maar ik dacht die komen vast terug. Ik ben met een emmer water boven gaan zitten en jawel hoor, daar stonden ze weer met gevulde waterpistolen. Toen heb ik die emmer water door het raam gekiept en waren ze zeiknat. Ze hebben het bij mij nooit meer gedaan en ik werd zelfs vriendelijk begroet als ik ze in de laan tegen kwam.
Maar goed, dat waren gewoon oer Hollandse kindertjes. Bij niet westerlingen zou ik gelijk instanties contacten zodat zij dat probleem oplossen.
anoniem_109047 wijzigde dit bericht op 09-09-2019 12:01
7.68% gewijzigd
maandag 9 september 2019 om 12:01
s-a-r-kast schreef: ↑09-09-2019 11:40Heb je er een 'onderbuik' gevoel bij?
Als in: voelt hij een innige vriendschap met je dochter en is hij lief tegen/met haar?
Of is dit een ongezonde obsessie en moet jij je dochter gewoon resoluut in bescherming nemen?
Heeft het jongetje wellicht autisme?
Iemand in mijn omgeving heeft een (ouder) kind met autisme dat exact hetzelfde gedrag vertoont. Jaloezie als een vriendje ook met andere kinderen speelt, mee willen lopen naar de winkel, de kerk etc, als vriendje niet thuis is bekende plekken aflopen om te kijken of vriendje daar is, s morgens om 8 uur al aan de tel hangen, tijdens het middageten gewoon uitdrukkingsloos door het raam naar binnen blijven staren etc. Er is geen kip die het volhoudt met het kind in kwestie. Vriendjes faken zelfs huisarrest om niet met hem naar buiten te hoeven en te zorgen dat ie de rest van de dag niet meer aan- of opbelt.
mater_matuta wijzigde dit bericht op 09-09-2019 12:09
7.32% gewijzigd
maandag 9 september 2019 om 12:16
Een emmer water? Echt? Jezus. Ik sta niet bekend als de grootste kindervriend maar zelfs ík zou me afvragen wat er aan de hand is met dit jongetje en of hij hulp nodig heeft. Het komt op mij over dat hij aandacht tekort krijgt en klaarblijkelijk vindt hij bij TO iets wat hij thuis niet heeft, anders stond ie niet constant voor de deur.
Het idee om een kind weg te jagen met een emmer water vind ik trouwens nog zorgelijker dan een kind dat schreeuwt om aandacht. Hoe verzin je het?
Het idee om een kind weg te jagen met een emmer water vind ik trouwens nog zorgelijker dan een kind dat schreeuwt om aandacht. Hoe verzin je het?
maandag 9 september 2019 om 12:22
Aangezien broer en zus het wel goed doen, is het nog maar de vraag of dit rare, obsessieve gedrag te wijten is aan aandacht tekort. Als het jongetje een beperking heeft is dat al zwaar genoeg voor de ouders, ook zonder dat ze het verwijt krijgen dat ze hun kind te weinig aandacht geven. Sommige kinderen zijn bodemloze putten, die krijgen nooit genoeg al loop je de hele dag achter hun gat aan.
maandag 9 september 2019 om 12:22
Dit dus.mater_matuta schreef: ↑09-09-2019 12:01Heeft het jongetje wellicht autisme?
Iemand in mijn omgeving heeft een (ouder) kind met autisme dat exact hetzelfde gedrag vertoont. Jaloezie als een vriendje ook met andere kinderen speelt, mee willen lopen naar de winkel, de kerk etc, als vriendje niet thuis is bekende plekken aflopen om te kijken of vriendje daar is, s morgens om 8 uur al aan de tel hangen, tijdens het middageten gewoon uitdrukkingsloos door het raam naar binnen blijven staren etc. Er is geen kip die het volhoudt met het kind in kwestie. Vriendjes faken zelfs huisarrest om niet met hem naar buiten te hoeven en te zorgen dat ie de rest van de dag niet meer aan- of opbelt.
Ik vraag me ook af of het kind misschien een (al dan niet lichte) stoornis heeft.
Ik zou het toch bij de ouders aankaarten, wellicht met een van de oudere kinderen als tolk. Afhankelijk van het gesprek kun je altijd nog hulp aan de ouders adviseren (huisarts, consultatiebureau).
En verder doen wat ik ook zou doen als het ieder ander kind zou zijn dat dingen doet die mij of mijn kinderen belemmeren: het contact wat afhouden. Mijn kind niet zonder toezicht met hem laten spelen, alleen buiten spelen op gemeenschappelijk terrein (niet in mijn huis of tuin) en regelmatig zeggen dat het niet uit komt.
Dit kind belemmert jouw kind in het ontwikkelen van vriendschappen met anderen en dat is niet goed.
maandag 9 september 2019 om 12:24
Dat zou heel goed kunnen maar hier kunnen wij alleen maar over speculeren. Als ik TO was zou ik toch eerst maar eens langs de ouders gaan.mater_matuta schreef: ↑09-09-2019 12:22Aangezien broer en zus het wel goed doen, is het nog maar de vraag of dit rare, obsessieve gedrag te wijten is aan aandacht tekort. Als het jongetje een beperking heeft is dat al zwaar genoeg voor de ouders, ook zonder dat ze het verwijt krijgen dat ze hun kind te weinig aandacht geven. Sommige kinderen zijn bodemloze putten, die krijgen nooit genoeg al loop je de hele dag achter hun gat aan.
maandag 9 september 2019 om 12:31
Of er nu wel of niet iets met dat kind aan de hand is: TO en haar dochter hebben er last van dat hij zo vaak aan de deur staat.
Ik zou inderdaad kijken of je het met de ouders kunt bespreken.
En met het kind een afspraak maken. Een briefje met een bepaald teken bij de deur hangen. Bijvoorbeeld twee kindjes die samen spelen.
Hij mag aanbellen/ aankloppen als het briefje er hangt. En anders niet.
Elke keer als hij toch contact zoekt, wijs je hem hierop. Bijv. Door het briefje steeds op een bepaalde plek te hangen. En daarnaar te wijzen als hij komt en het komt njet uit.
Het zou best kunnen zijn dat hij het gewoon niet snapt. Zo maak je het duidelijk voor hem. Het zal wel even duren voordat hij zich ernaar voegt, als ik het zo lees is hij behoorlijk vasthoudend. Maar misschien valt het kwartje na een tijdje.
Ik zou inderdaad kijken of je het met de ouders kunt bespreken.
En met het kind een afspraak maken. Een briefje met een bepaald teken bij de deur hangen. Bijvoorbeeld twee kindjes die samen spelen.
Hij mag aanbellen/ aankloppen als het briefje er hangt. En anders niet.
Elke keer als hij toch contact zoekt, wijs je hem hierop. Bijv. Door het briefje steeds op een bepaalde plek te hangen. En daarnaar te wijzen als hij komt en het komt njet uit.
Het zou best kunnen zijn dat hij het gewoon niet snapt. Zo maak je het duidelijk voor hem. Het zal wel even duren voordat hij zich ernaar voegt, als ik het zo lees is hij behoorlijk vasthoudend. Maar misschien valt het kwartje na een tijdje.
maandag 9 september 2019 om 12:35
Inderdaad, je gaat toch in ieder geval 1 keer het gesprek aan? Lukt het niet of heeft het geen effect, dan zoek je andere wegen, maar direct naar een instantie gaan of wijzen, dan sta je ook een beetje buiten de werkelijkheid.Pinda-Kaas schreef: ↑09-09-2019 11:28Nou ja, als ik alles zo onder elkaar lees wat TO schrijft vind ik het ook wel enigszins zorgwekkend klinken misschien.
Verder eens hoor. Ook als ze moeizaam Nederlands spreken kun je toch nog gewoon een praatje met die ouders aanknopen. Als je wil dat immigranten integreren behandel ze dan ook als normale mensen ipv asociale exoten die bij het minste of geringste overgeleverd moeten worden aan instanties. Doe gewoon een poging tot normaal sociaal contact, geef het goede voorbeeld.
Onze zoon van 5 zou ook op onmogelijke tijden bij vrienden voor de deur staan als ik hem daarop niet zou corrigeren. Als hij iets wil dan WIL hij het. Als zo’n kind niet gecorrigeerd wordt, dan kan er wellicht zo’n situatie ontstaan.
maandag 9 september 2019 om 12:37
redbulletje schreef: ↑09-09-2019 11:59
Zo'n 20 jaar geleden was het onder de kinderen blijkbaar in om met supersoakers belletje te trekken en zodra mensen op deden water in de gang te spuiten. Toen ik aan de beurt was, was hun pistool leeg dus ik kwam goed weg. Maar ik dacht die komen vast terug. Ik ben met een emmer water boven gaan zitten en jawel hoor, daar stonden ze weer met gevulde waterpistolen. Toen heb ik die emmer water door het raam gekiept en waren ze zeiknat. Ze hebben het bij mij nooit meer gedaan en ik werd zelfs vriendelijk begroet als ik ze in de laan tegen kwam.
Dat is natuurlijk totaal iets anders dan het voorstel dat hierboven werd gedaan.
Maar goed, dat waren gewoon oer Hollandse kindertjes. Bij niet westerlingen zou ik gelijk instanties contacten zodat zij dat probleem
oplossen.
Want?
maandag 9 september 2019 om 12:52
Ik herken het een klein beetje van mezelf toen ik jong was., maar ik was toen ongeveer 9 jaar denk ik.
ik had een moeilijke periode thuis (moeder net overleden, vader al snel een nieuwe vriendin welke bij ons introk, vader dronk en het was niet gezellig bij ons thuis)
Ik speelde het liefst de hele middag met anderen, en dan wel bij hen thuis. omdat het daar 'normaal' en gezellig was.
Ook onder etenstijd belde ik aan, omdat wij thuis (ook deels cultuurgerelateerd) niet deze vaste etenstijden hadden, en ik had ook niet door dat dat niet gepast was. (na een tijdje wel en deed ik dat niet meer)
Ik denk dat sommige ouders toen mij ook een 'lastig' kind vonden, en sommigen kenden mijn situatie en lieten het daarom toe denk ik.
Ik deed het alleen niet zo extreem als dit jongetje, ik bleef niet staan, wachten of staren.
Ik ben het ermee eens dat een duidelijke grens nodig is als ik dit zo lees, maar sommige reacties/suggesties vind ik echt debiel, dat deze tips van 'volwassenen' komen zeg.
Ik zou eerst met de ouders in gesprek over wat je níet meer wil hebben, en kijken of dat effect heeft.
ik had een moeilijke periode thuis (moeder net overleden, vader al snel een nieuwe vriendin welke bij ons introk, vader dronk en het was niet gezellig bij ons thuis)
Ik speelde het liefst de hele middag met anderen, en dan wel bij hen thuis. omdat het daar 'normaal' en gezellig was.
Ook onder etenstijd belde ik aan, omdat wij thuis (ook deels cultuurgerelateerd) niet deze vaste etenstijden hadden, en ik had ook niet door dat dat niet gepast was. (na een tijdje wel en deed ik dat niet meer)
Ik denk dat sommige ouders toen mij ook een 'lastig' kind vonden, en sommigen kenden mijn situatie en lieten het daarom toe denk ik.
Ik deed het alleen niet zo extreem als dit jongetje, ik bleef niet staan, wachten of staren.
Ik ben het ermee eens dat een duidelijke grens nodig is als ik dit zo lees, maar sommige reacties/suggesties vind ik echt debiel, dat deze tips van 'volwassenen' komen zeg.
Ik zou eerst met de ouders in gesprek over wat je níet meer wil hebben, en kijken of dat effect heeft.
lees ik dat nu goed? Het is geen straatkat
maandag 9 september 2019 om 12:58
Misschien heeft de jongen een oorlog meegemaakt ofzo...Honingdropje2 schreef: ↑08-09-2019 22:39Kinderen die morgens vroeg in pyjama of savonds laat heel lang uitdrukkingloos naar binnen staan te staren, daar is echt wel wat mee aan de hand. In ieder geval lijkt er toch een bepaald toezicht/zorg/interesse van de ouders te missen.
maandag 9 september 2019 om 13:00
Exact waar ik ook aan dacht. Is het 'gewoon' vervelend gedrag (waarbij je zijn ouders erop aan wil spreken), of is er 'meer aan de hand' in de zin dat dit jochie misschien ook gewoon hulp nodig heeft? Dat zou voor mij wel uitmaken in welke actie ik zou ondernemen.mater_matuta schreef: ↑09-09-2019 12:01Heeft het jongetje wellicht autisme?
Iemand in mijn omgeving heeft een (ouder) kind met autisme dat exact hetzelfde gedrag vertoont. Jaloezie als een vriendje ook met andere kinderen speelt, mee willen lopen naar de winkel, de kerk etc, als vriendje niet thuis is bekende plekken aflopen om te kijken of vriendje daar is, s morgens om 8 uur al aan de tel hangen, tijdens het middageten gewoon uitdrukkingsloos door het raam naar binnen blijven staren etc. Er is geen kip die het volhoudt met het kind in kwestie. Vriendjes faken zelfs huisarrest om niet met hem naar buiten te hoeven en te zorgen dat ie de rest van de dag niet meer aan- of opbelt.
maandag 9 september 2019 om 13:03
maandag 9 september 2019 om 13:38
Ach gossie, het klinkt heel sneu.
Wij hebben een beetje een vergelijkbare situatie; eens in de zoveel dagen komt er een jongetje logeren in de buurt omdat zijn ouders de opvang niet goed geregeld hebben. Kind woont eigenlijk een uur verderop en wordt dan maar hier bij een vriend van moeder 'gedumpt' voor een paar dagen.'
Die vriend van moeder lijkt het alleen wel prima te vinden, zet de achterdeur open en kijkt de hele dag niet naar dat kind om, waardoor hij bij ons en bij onze buurvrouw steeds komt 'hangen'. Na een aantal keer een zéér boos kind voor mijn tuinhek te hebben gehad omdat hij niet bij ons mocht logeren/in bad/alle koekjes opeten enzovoorts (kind komt qua opvoeding ook nogal wat grenzen tekort) ben ik nu gewoon heel duidelijk en consequent.
Van tevoren leg ik uit wat wij die dag gaan doen en waar hij in mee kan/mag doen en waarin niet. Dit lijkt redelijk te gaan. Het is eigenlijk ook gewoon ontzettend zielig, het kind kan niet bij zijn ouders zijn en wordt ook hier aan zijn lot overgelaten.
Verhalen over emmers water over dit soort kinderen heen gooien, daar word ik misselijk van. Wat bizar harteloos.
Wij hebben een beetje een vergelijkbare situatie; eens in de zoveel dagen komt er een jongetje logeren in de buurt omdat zijn ouders de opvang niet goed geregeld hebben. Kind woont eigenlijk een uur verderop en wordt dan maar hier bij een vriend van moeder 'gedumpt' voor een paar dagen.'
Die vriend van moeder lijkt het alleen wel prima te vinden, zet de achterdeur open en kijkt de hele dag niet naar dat kind om, waardoor hij bij ons en bij onze buurvrouw steeds komt 'hangen'. Na een aantal keer een zéér boos kind voor mijn tuinhek te hebben gehad omdat hij niet bij ons mocht logeren/in bad/alle koekjes opeten enzovoorts (kind komt qua opvoeding ook nogal wat grenzen tekort) ben ik nu gewoon heel duidelijk en consequent.
Van tevoren leg ik uit wat wij die dag gaan doen en waar hij in mee kan/mag doen en waarin niet. Dit lijkt redelijk te gaan. Het is eigenlijk ook gewoon ontzettend zielig, het kind kan niet bij zijn ouders zijn en wordt ook hier aan zijn lot overgelaten.
Verhalen over emmers water over dit soort kinderen heen gooien, daar word ik misselijk van. Wat bizar harteloos.
Natte tosti..
maandag 9 september 2019 om 13:42
Ik vraag me dan ook af wat er aan de hand zou moeten zijn.
