Psyche
alle pijlers
Depressietopic - praat mee!
zondag 24 februari 2019 om 22:33
Nogal wat mensen op het forum (en daarbuiten natuurlijk) kampen met depressie.
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
vrijdag 27 september 2019 om 19:53
Is er wel een oorzaak? Ik ben 2 jaar bezig geweest met uitzoeken wat de oorzaken waren... dacht dat het aan onzekerheid lag, hechtingsproblemen of dat ik vroeger gepest was. Ben met alles aan de slag gegaan maar t bleef terugkomen. Uiteindelijk blijk ik bipolair type 2. Ik wist niet eens dat dat bestond. Bij bipolair dacht ik aan mensen die naakt over straat liepen in een manie... Maar bipolair 2 heeft dat dus niet. En er zijn nog meer depressieve stoornissen. Wat eigelijk gewoon een "fout" van je hersens is...Olifantenpoot schreef: ↑26-09-2019 23:32Hi iedereen,
ik zit op het moment even in de put en heb niemand waarmee ik het wil/kan delen. Ik zag dit topic en wil hier toch even van me afschrijven (maar het voelt toch wel een beetje onwennig).
Het gaat niet goed met me en ik zit in een traject bij een (fijne) psycholoog om erachter te komen waarom het nou niet goed gaat. Twee jaar geleden is er een depressie vastgesteld, daar ben ik een jaar voor in therapie geweest. Het ging toen goed tot ik weer begon met studeren en ondertussen loop ik weer een half jaar bij mijn psych. Maar het "probleem" van nu voelt niet hetzelfde als de depressie van toen. Er is iets dat mij volledig blokkeert als ik moet studeren en ik word er gek van. Samen met de psych ben ik allerlei mogelijke oorzaken aan het doornemen. Dit gaat gepaard met veel verschillende soorten therapie, en dus ook met veel tijd. Ik weet dat ik er geduld voor moet hebben en dat er uiteindelijk vast wel iets uitkomt dat wel werkt voor me, maar ik word er gewoon zo moedeloos van. Ik wil gewoon weer normaal kunnen functioneren.
Vaak als je ergens heel erg mee zit tijdens een depressie denk je dat het daar door komt. Want je kan je toch niet zo maar zo naar voelen? Maar ik merk dat t andersom is. Ik voel me slecht en ga me dan overal slecht om voelen... dingen die me normaal alleen een klein beetje ergeren maak ik heel groot en dan denk ik dat t daar door komt. Niet dus.
vrijdag 27 september 2019 om 20:09
@abdra. Bij mij is het belangrijkste rust, reinheid en regelmaat.
Structuur en schema's. Heb nu bijvoorbeeld een whiteboard met schema waarop ik krulletjes zet elke week (qua huishouden).
Ik heb ook agenda systeem met vele kleuren en meerdere meetsystemen waarmee ik meet hoe het met mij gaat. Ook ordenen in bijna dagelijks alles in mijn dagboek.
En ja soms sla ik enorm door hierin met grafieken en tabellen van dingen....ja beetje te.
En het aller belangrijkste is wel dagstructuur. Niet teveel, niet te weinig.
Verder is goed hulpverlening belangrijk. Die mij dus helpt met die structuur. En met mijn psychiater heb ik zelfs een vertrouwensband.
Verder is wel belangrijk om het ook leuk te hebben. Als ik heel somber ben is dat uiteraard moeilijk. Maar dan doe je het voor de korte momenten tussendoor.
Als ik al aan het opknappen ben kan een leuke avond me ook echt vooruit helpen.
Maar daarbij wil ik soms wel te snel, dat werkt averechts.
Maar op een gepaste manier gezelligheid opzoeken kan op het goede moment zeker helpen.
En ook is belangrijk om een beetje lief te zijn voor jezelf. Soms mezelf een beetje zielig vinden voelt voor mij soms mild.
Verder is uiten ook van belang voor mij. Soms even om de spanning te ontladen of overzicht te krijgen. Ik moet soms oppassen dat ik geen wereldje alleen krijg met al die grafieken.
Dat is het wel zo'n beetje.
Structuur en schema's. Heb nu bijvoorbeeld een whiteboard met schema waarop ik krulletjes zet elke week (qua huishouden).
Ik heb ook agenda systeem met vele kleuren en meerdere meetsystemen waarmee ik meet hoe het met mij gaat. Ook ordenen in bijna dagelijks alles in mijn dagboek.
En ja soms sla ik enorm door hierin met grafieken en tabellen van dingen....ja beetje te.
En het aller belangrijkste is wel dagstructuur. Niet teveel, niet te weinig.
Verder is goed hulpverlening belangrijk. Die mij dus helpt met die structuur. En met mijn psychiater heb ik zelfs een vertrouwensband.
Verder is wel belangrijk om het ook leuk te hebben. Als ik heel somber ben is dat uiteraard moeilijk. Maar dan doe je het voor de korte momenten tussendoor.
Als ik al aan het opknappen ben kan een leuke avond me ook echt vooruit helpen.
Maar daarbij wil ik soms wel te snel, dat werkt averechts.
Maar op een gepaste manier gezelligheid opzoeken kan op het goede moment zeker helpen.
En ook is belangrijk om een beetje lief te zijn voor jezelf. Soms mezelf een beetje zielig vinden voelt voor mij soms mild.
Verder is uiten ook van belang voor mij. Soms even om de spanning te ontladen of overzicht te krijgen. Ik moet soms oppassen dat ik geen wereldje alleen krijg met al die grafieken.
Dat is het wel zo'n beetje.
vrijdag 27 september 2019 om 20:15
@abracadabra: Ik heb ook een bipolaire stoornis type II. Maar ik heb niet echt invloed op mijn stemming. Het is hoe mijn psycholoog ook zei, een terugval gewoon uitzitten. Het hoeft niet altijd een reden te hebben waarom ik een terugval heb zoals op dit moment het geval is. Al is het niet zo heftig zoals andere keren. Het gaat op een dag gewoon weer geleidelijk aan een stukje beter tot ik stabiel ben. Maar dat stabiele heb ik pas sinds 2 a 3 jaar. Daarvoor ervaarde ik eigenlijk alleen depressies. Het vervelende is dat ik gewoon niet weet wanneer het over is. Maar ik heb wel geleerd om leuke dingen te blijven doen, ook al zie ik er tegenop. Het geeft tijdelijk wel positieve energie.
zaterdag 28 september 2019 om 00:15
Moeilijke dagen achter de rug. Ik ben zo snel kwaad op mijzelf en soms ook op mijn man ten onrechte. Ik sla mijzelf veel hard tegen mijn hoofd en krijg dan later uiteraard hoofdpijn en ik weiger om daar pijnstilling tegen in te nemen. Is mijn eigen schuld dus zing het maar gewoon uit.
Mijn avondeten was bijna mislukt en whoopa daar ging ik weer. Slaan op het keukenblad. Uiteraard voelt de keuken daar niks van maar ik wel. Dacht ook echt: "koken is vrijwel het enige waarvan ik geloof dat ik dat wel redelijk kan. Als dat ook al niet meer lukt dan lijkt die trein van vanmiddag toch wel een mooie oplossing." Veel te drastisch natuurlijk in verhouding met een mislukt gerecht maar op zo'n moment voelt het heel redelijk.
Ze zeggen dat ik te streng ben voor mijzelf en dat ik te hoge eisen heb voor mijzelf. Ik hoor ze maar snap het niet. Het is toch helemaal niet een hoge eis om in 1 week tijd een boekenkast en dvd kast uit te zoeken? Of om een redelijk simpel gerecht te koken? Het leven is toch ook knap waardeloos als dat al te veel gevraagd is?
Vandaag gesprek gehad met FACT en met woonbegeleiding samen eigenlijk voor plan van aanpak maar dat is niet echt gelukt.
Wel afgesproken om opruimen even te laten voor wat het is. Blijkbaar ligt er dan toch te veel druk op mij. Maandag komt mijn andere woonbegeleidster weer en dan gaan we even kijken of het nu wel haalbaar is om dingen op te pakken in huis en zo ja nog kleinere doelen. Het voelt belachelijk waarom kan ik niet eens een boekenkast en dvd kast opruimen?
Hele dagen niks voelen was vervelend maar ok maar steeds zo kwaad worden is veel vervelender. Was het vlakke maar weer terug. Tamelijk saai en deprimerend maar ik voelde zowel figuurlijk als letterlijk de pijn niet.
Volgens mij lukt het wel aardig om het verder te verbloemen behalve dan voor mijn man en de hulpverlening. Heb echt wel betere dagen gehad maar sinds afgelopen maandag is het weer waardeloos.
Mijn avondeten was bijna mislukt en whoopa daar ging ik weer. Slaan op het keukenblad. Uiteraard voelt de keuken daar niks van maar ik wel. Dacht ook echt: "koken is vrijwel het enige waarvan ik geloof dat ik dat wel redelijk kan. Als dat ook al niet meer lukt dan lijkt die trein van vanmiddag toch wel een mooie oplossing." Veel te drastisch natuurlijk in verhouding met een mislukt gerecht maar op zo'n moment voelt het heel redelijk.
Ze zeggen dat ik te streng ben voor mijzelf en dat ik te hoge eisen heb voor mijzelf. Ik hoor ze maar snap het niet. Het is toch helemaal niet een hoge eis om in 1 week tijd een boekenkast en dvd kast uit te zoeken? Of om een redelijk simpel gerecht te koken? Het leven is toch ook knap waardeloos als dat al te veel gevraagd is?
Vandaag gesprek gehad met FACT en met woonbegeleiding samen eigenlijk voor plan van aanpak maar dat is niet echt gelukt.
Wel afgesproken om opruimen even te laten voor wat het is. Blijkbaar ligt er dan toch te veel druk op mij. Maandag komt mijn andere woonbegeleidster weer en dan gaan we even kijken of het nu wel haalbaar is om dingen op te pakken in huis en zo ja nog kleinere doelen. Het voelt belachelijk waarom kan ik niet eens een boekenkast en dvd kast opruimen?
Hele dagen niks voelen was vervelend maar ok maar steeds zo kwaad worden is veel vervelender. Was het vlakke maar weer terug. Tamelijk saai en deprimerend maar ik voelde zowel figuurlijk als letterlijk de pijn niet.
Volgens mij lukt het wel aardig om het verder te verbloemen behalve dan voor mijn man en de hulpverlening. Heb echt wel betere dagen gehad maar sinds afgelopen maandag is het weer waardeloos.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zaterdag 28 september 2019 om 03:21
@ibi. Om je te troosten. Laatst ben ik ook ontregeld op opruimen. Ik moest er ook echt mee stoppen.
Ik vind het dan ook wel moeilijk, het idee dat zoiets mij ontspoord.
Ook een zware fase om met nieuwe hulpverlening te beginnen. Tenminste, zoiets vind ik altijd heel zwaar. Misschien maakt dat erbij het extra begrijpelijk dat je doorslaat op het opruimen.
Wat mij betreft hoef je niet zo boos te zijn op jezelf, maar daar heb je wellicht niets aan.
Ik herken het op dit moment wel in lichte mate. Ik ben niet zo boos als jij op mezelf, maar ik schaam mij wel om de reden waarom ik ben ontregeld.
Lastig allemaal en we moeten gewoon het allebei een beetje loslaten zo ver als dat gaat. En als het niet gaat is dat ook zo.
Goede nacht en sterkte.
Ik vind het dan ook wel moeilijk, het idee dat zoiets mij ontspoord.
Ook een zware fase om met nieuwe hulpverlening te beginnen. Tenminste, zoiets vind ik altijd heel zwaar. Misschien maakt dat erbij het extra begrijpelijk dat je doorslaat op het opruimen.
Wat mij betreft hoef je niet zo boos te zijn op jezelf, maar daar heb je wellicht niets aan.
Ik herken het op dit moment wel in lichte mate. Ik ben niet zo boos als jij op mezelf, maar ik schaam mij wel om de reden waarom ik ben ontregeld.
Lastig allemaal en we moeten gewoon het allebei een beetje loslaten zo ver als dat gaat. En als het niet gaat is dat ook zo.
Goede nacht en sterkte.
zaterdag 28 september 2019 om 10:31
ach Ibi, wat heb ik met je te doen. Laat het even gaan. Dat je te hoge eisen aan jezelf stelt, is overduidelijk. Het feit dat je daar bovenop ook nog jezelf haat voor je zelfmutilatie is nou ja, bijna (ik weet hoe het klinkt) de slagroom op de depressietaart.
en we weten allemaal dat grote hoeveelheden slagroom niet goed voor je zijn.
ik kan zeggen dat je niet moet slaan, niet boos op jezelf moet zijn, maar uit ervaring weet ik dat het niet helpt. stop even met vechten. Geef jezelf even de ruimte om adem te halen dit weekend. wil je op de bank liggen? doen. wil je voor jezelf uitstaren? hey, er zijn mensen die dit "mindfull" noemen of " yoga" of "meditatie" gewoon doen. Wil je bij je man in zijn armen kruipen? doen.
opruimen kan heel therapeutisch werken: "rommel in je huis is rommel in je hoofd" Maar het kan ook tegen je werken"heb ik zoveel rommel in mijn huis, is er zoveel rommel in mijn hoofd" Heel confronterend. meissie: heel veel sterkte.
Abra: ik sluit me bij Chocje aan: rust reinheid en regelmaat, dat is ook wat mij het beste helpt. En net als chocje heb ik een planner met allemaal kleuren en "meet dingetjes"
Meten is echt weten. ik denk dat haar hele post precies is wat ik ook wil zeggen. 
en we weten allemaal dat grote hoeveelheden slagroom niet goed voor je zijn.
ik kan zeggen dat je niet moet slaan, niet boos op jezelf moet zijn, maar uit ervaring weet ik dat het niet helpt. stop even met vechten. Geef jezelf even de ruimte om adem te halen dit weekend. wil je op de bank liggen? doen. wil je voor jezelf uitstaren? hey, er zijn mensen die dit "mindfull" noemen of " yoga" of "meditatie" gewoon doen. Wil je bij je man in zijn armen kruipen? doen.
opruimen kan heel therapeutisch werken: "rommel in je huis is rommel in je hoofd" Maar het kan ook tegen je werken"heb ik zoveel rommel in mijn huis, is er zoveel rommel in mijn hoofd" Heel confronterend. meissie: heel veel sterkte.
Abra: ik sluit me bij Chocje aan: rust reinheid en regelmaat, dat is ook wat mij het beste helpt. En net als chocje heb ik een planner met allemaal kleuren en "meet dingetjes"
Meten is echt weten. ik denk dat haar hele post precies is wat ik ook wil zeggen.
zaterdag 28 september 2019 om 10:47
Hier slechte dag. Erg veel onrust in mijn lijf. Continue. Kan hierdoor niet ontspannen. Net bij Etos iets kalmerends gehaald.
Ik zie als een berg op tegen werken. Tegen al die sores daar. Wil het liefst niet meer gaan werken. En ik weet dat dat niet gaat maar hoe het nu gaat werkt ook niet. Er wordt te vaak wat getriggert bij mij wat mij van slag maakt.
Ik zie als een berg op tegen werken. Tegen al die sores daar. Wil het liefst niet meer gaan werken. En ik weet dat dat niet gaat maar hoe het nu gaat werkt ook niet. Er wordt te vaak wat getriggert bij mij wat mij van slag maakt.
zaterdag 28 september 2019 om 13:39
@choco: Voor mij is dagstructuur ook erg belangrijk. Anders doe ik behalve boodschappen, mijn honden uitlaten bijna niks. Ik werk ook bewust 's morgens, terwijl ik absoluut geen ochtendmens ben. Maar heb liever dat ik 's middags thuis kom en de dag is van mij, dan 's morgens te denken: He ik heb nog maar zoveel uur/minuten, want ik moet nog werken.
IBI: Vervelend dat kwaad worden. Ik herken het gevoel wel, alleen uit ik het niet echt. Meer een binnenvetter. Maar ook omdat ik denk dat als ik mijn boosheid tegen iemand uit, diegene dan nog kwader op mij wordt en ik me dan nóg rottiger voel. Mensen kunnen mij heel makkelijk overschaduwen. Dus ja, dan doe ik het maar niet.
@mabelle: Ook herkenbaar van dat werken. Bij ons is het vaak chaotisch en dan wordt het niet duidelijk uitgelegd door onze voorvrouw. Er wordt ook niet goed gecontroleerd door haar. Dan worden er regelmatig fouten gemaakt die ze meestal op de cliënten afschuift. Ik vind eigenlijk alle voorvrouwen- en mannen in dat bedrijf niet goed in hun werk. Ik vraag me echt af waar die op geselecteerd worden. In elk geval niet op duidelijkheid en inlevingsvermogen.
IBI: Vervelend dat kwaad worden. Ik herken het gevoel wel, alleen uit ik het niet echt. Meer een binnenvetter. Maar ook omdat ik denk dat als ik mijn boosheid tegen iemand uit, diegene dan nog kwader op mij wordt en ik me dan nóg rottiger voel. Mensen kunnen mij heel makkelijk overschaduwen. Dus ja, dan doe ik het maar niet.
@mabelle: Ook herkenbaar van dat werken. Bij ons is het vaak chaotisch en dan wordt het niet duidelijk uitgelegd door onze voorvrouw. Er wordt ook niet goed gecontroleerd door haar. Dan worden er regelmatig fouten gemaakt die ze meestal op de cliënten afschuift. Ik vind eigenlijk alle voorvrouwen- en mannen in dat bedrijf niet goed in hun werk. Ik vraag me echt af waar die op geselecteerd worden. In elk geval niet op duidelijkheid en inlevingsvermogen.
zondag 29 september 2019 om 10:55
zondag 29 september 2019 om 15:31
Mijn zusje is aangekomen met een Chromecast en nu heb ik weer tv. Ik ben direct rustiger. Wel bizar dat dit zo werkt.
Ben nog wel heel moe van alles spanning die ik had afgelopen week. Maar eindelijk voelt mijn huis weer als mijn huis en kan ik weer tot rust komen.
Ik snap mezelf eigenlijk niet zo goed. Dat ik zo gestresst raak van iets praktisch. Kan het niet goed verklaren.
Nu ben ik onderweg naar mijn ouders.
Ben nog wel heel moe van alles spanning die ik had afgelopen week. Maar eindelijk voelt mijn huis weer als mijn huis en kan ik weer tot rust komen.
Ik snap mezelf eigenlijk niet zo goed. Dat ik zo gestresst raak van iets praktisch. Kan het niet goed verklaren.
Nu ben ik onderweg naar mijn ouders.
dinsdag 1 oktober 2019 om 10:48
@Ibi: Hoe gaat het nu met je? Weer een beetje tot rust gekomen? Ik snap wel wat je bedoelt met hoge eisen stellen. Zelf stel ik ook hoge eisen, terwijl ik vind dat ze normaal zijn. Want andere mensen doen het toch ook? Dus ik moet het ook kunnen. Maar soms zijn dingen gewoon dingen (tijdelijk) te hoog gegrepen met een depressie. Ik vind het ook lastig te accepteren.
Vandaag heb ik voor het eerst een afspraak met een personal trainer. Mijn conditie is zo slecht, dat ik er eigenlijk wel last van heb in het dagelijks leven. Ik vind het wel heel eng want sporten kost veel energie en ik kan er nadien echt last van hebben omdat ik te ver ben gegaan. Ik hoop dat ik dit met een personal trainer kan voorkomen en doordat je een afspraak maakt ook niet kan afzeggen omdat je toevallig moe bent.
Vandaag heb ik voor het eerst een afspraak met een personal trainer. Mijn conditie is zo slecht, dat ik er eigenlijk wel last van heb in het dagelijks leven. Ik vind het wel heel eng want sporten kost veel energie en ik kan er nadien echt last van hebben omdat ik te ver ben gegaan. Ik hoop dat ik dit met een personal trainer kan voorkomen en doordat je een afspraak maakt ook niet kan afzeggen omdat je toevallig moe bent.
dinsdag 1 oktober 2019 om 14:37
Hee allemaal! Mijn naam is Ava (pseudoniem) en ik wil ook graag wat delen hier.
Een paar maanden terug dacht ik hersteld te zijn van mijn depressie, dmv therapie en een lage dosis antidepressiva, zo blij was ik. Ik had meer energie en weer zin om dingen te doen. Helaas door wat gebeurtenissen die door mijn autisme sneller van invloed zijn merk ik dat ik weer terug glijd
ik probeer wel dingen te blijven doen, maar het is moeilijk om mezelf ergens heen te slepen. Vanavond ga ik voor het eerst te sporten, ik had afgezegd maar ze vroegen waarom. Uiteindelijk hebben ze me toch overgehaald om te gaan, als ik er ben is het vast goed maar moet er nu nog niet aan denken!
Ik was trouwens twee weken terug begonnen met de anticonceptiepil, vroeger kon ik er niet tegen maar nu het weer wat beter leek te gaan wilde ik het wel proberen. Maar sindsdien voel ik me erg slecht dus ben er gister weer mee gestopt. Meer vrouwen die toename van klachten kregen door de pil?
En zijn er hier meer vrouwen met autisme die ook een lage dosis antidepressiva slikken? Ik slik paroxetine 15 mg iom psych, ik voelde me te vlak en erg moe met 20 mg. Maar nu met die terugval denk ik er wel aan te verhogen. Het is een twijfelgeval, want de pil en nog wat omgevingsfactoren spelen denk ik ook mee met m'n terugval. Heb een relatie die niet lekker loopt en waarover ik twijfel, dus dat speelt allemaal mee. Ik ben er achter gekomen dat hij blowt en ik heb daar moeite mee. Dit soort dingen zijn me al vaker overkomen dus dan baal ik gewoon erg van mezelf dat het me weer gebeurd.
Fijn om dit topic gevonden te hebben!
Een paar maanden terug dacht ik hersteld te zijn van mijn depressie, dmv therapie en een lage dosis antidepressiva, zo blij was ik. Ik had meer energie en weer zin om dingen te doen. Helaas door wat gebeurtenissen die door mijn autisme sneller van invloed zijn merk ik dat ik weer terug glijd
ik probeer wel dingen te blijven doen, maar het is moeilijk om mezelf ergens heen te slepen. Vanavond ga ik voor het eerst te sporten, ik had afgezegd maar ze vroegen waarom. Uiteindelijk hebben ze me toch overgehaald om te gaan, als ik er ben is het vast goed maar moet er nu nog niet aan denken!Ik was trouwens twee weken terug begonnen met de anticonceptiepil, vroeger kon ik er niet tegen maar nu het weer wat beter leek te gaan wilde ik het wel proberen. Maar sindsdien voel ik me erg slecht dus ben er gister weer mee gestopt. Meer vrouwen die toename van klachten kregen door de pil?
En zijn er hier meer vrouwen met autisme die ook een lage dosis antidepressiva slikken? Ik slik paroxetine 15 mg iom psych, ik voelde me te vlak en erg moe met 20 mg. Maar nu met die terugval denk ik er wel aan te verhogen. Het is een twijfelgeval, want de pil en nog wat omgevingsfactoren spelen denk ik ook mee met m'n terugval. Heb een relatie die niet lekker loopt en waarover ik twijfel, dus dat speelt allemaal mee. Ik ben er achter gekomen dat hij blowt en ik heb daar moeite mee. Dit soort dingen zijn me al vaker overkomen dus dan baal ik gewoon erg van mezelf dat het me weer gebeurd.
Fijn om dit topic gevonden te hebben!
dinsdag 1 oktober 2019 om 16:19
shiverr: yey, een personal trainer nog wel! super. ben heel benieuwd hoe je het hebt ervaren. bewegen is goed voor een mensen en zo'n motivator kan wonderen doen. ik merk zelf, nu ik weer wandel met mijn vriendin dat dit echt heel therapeutisch kan werken (lees: zij klaagt over haar man en ik over de mijne 
) maar afgezien daarvan is bewegen en buitenlucht voor mij vooral heel goed. moet er wel bij zeggen dat het ook aan mijn stemming ligt. soms kom ik er gewoon niet toe.
chocje: geniet van het tot rust komen.
kohaku, hondenmens en Fade:
mabelle: gaat het al wat beter?
) maar afgezien daarvan is bewegen en buitenlucht voor mij vooral heel goed. moet er wel bij zeggen dat het ook aan mijn stemming ligt. soms kom ik er gewoon niet toe.chocje: geniet van het tot rust komen.
kohaku, hondenmens en Fade:
mabelle: gaat het al wat beter?
dinsdag 1 oktober 2019 om 19:45
Ava, leuk dat je ons gevonden heb! Voel je vrij om alles te "spuien" waar je mee zit. Wat goed dat je gaat sporten, bewegen is toch belangrijk om je wat beter te voelen. Maar hé, heb je nog een therapeut waarmee je praat, of een psychiater? Wat heb je afgesproken voor als de depressie weer terugkomt, heb je bijvoorbeeld een signaleringsplan?
Hier geen pil meer, ik ben al ruim in de overgang. Maar ik weet wel zeker dat de hormonen invloed hebben op depressie.
Mijn man heeft een lichte vorm van autisme en krijgt daar niet speciaal medicatie voor. Hij heeft een bipolaire stoornis (net als ik), en het vermoeden bestaat wel dat er een wisselwerking is qua invloed. Hij slikt een lage dosis AD, en een stemmingsstabilisator.
Wat naar trouwens dat je relatie niet lekker loopt. Steunt je partner je wel?
@Shiverrr, echt stoer dat je een personal trainer hebt. Zou ik ook wel willen, maar ik heb het geld niet. Maar ik ben blij voor je!
@Choco, zou het kunnen dat je gewoon heel erg een controlfreak bent, en pas rust hebt als je alles in de hand hebt en alles gaat en staat zoals jij het wilt? Ik heb dat namelijk ook, heel gek.
@Mabelle, hang in there!
@Meiroosje, terug!
En een knuffel voor iedereen!
Hier geen pil meer, ik ben al ruim in de overgang. Maar ik weet wel zeker dat de hormonen invloed hebben op depressie.
Mijn man heeft een lichte vorm van autisme en krijgt daar niet speciaal medicatie voor. Hij heeft een bipolaire stoornis (net als ik), en het vermoeden bestaat wel dat er een wisselwerking is qua invloed. Hij slikt een lage dosis AD, en een stemmingsstabilisator.
Wat naar trouwens dat je relatie niet lekker loopt. Steunt je partner je wel?
@Shiverrr, echt stoer dat je een personal trainer hebt. Zou ik ook wel willen, maar ik heb het geld niet. Maar ik ben blij voor je!
@Choco, zou het kunnen dat je gewoon heel erg een controlfreak bent, en pas rust hebt als je alles in de hand hebt en alles gaat en staat zoals jij het wilt? Ik heb dat namelijk ook, heel gek.
@Mabelle, hang in there!
@Meiroosje,
terug!En een knuffel voor iedereen!
dinsdag 1 oktober 2019 om 19:47
Bedankt voor je reactie! Er zijn vermoedens dat er in mijn vroege jeugd iets fout is gegaan binnen de familie. Dat de oorzaak daar ligt. Ik kan daar alleen totaal niet over praten met mijn familie dus geen idee of ik daar ooit achter ga komen. Wel zijn we erachter gekomen dat ik lichamelijk ook helemaal "vast zit", dus hopen dat osteopathie en haptotherapie daar wat aan kunnen doen. Ik mag me ook op ADD laten testen maar ik weet nog niet of ik dat wil. Geen idee wat me tegenhoudt, maar het voelt nog niet zo goed.abracadabra schreef: ↑27-09-2019 19:53Is er wel een oorzaak? Ik ben 2 jaar bezig geweest met uitzoeken wat de oorzaken waren... dacht dat het aan onzekerheid lag, hechtingsproblemen of dat ik vroeger gepest was. Ben met alles aan de slag gegaan maar t bleef terugkomen. Uiteindelijk blijk ik bipolair type 2. Ik wist niet eens dat dat bestond. Bij bipolair dacht ik aan mensen die naakt over straat liepen in een manie... Maar bipolair 2 heeft dat dus niet. En er zijn nog meer depressieve stoornissen. Wat eigelijk gewoon een "fout" van je hersens is...
Vaak als je ergens heel erg mee zit tijdens een depressie denk je dat het daar door komt. Want je kan je toch niet zo maar zo naar voelen? Maar ik merk dat t andersom is. Ik voel me slecht en ga me dan overal slecht om voelen... dingen die me normaal alleen een klein beetje ergeren maak ik heel groot en dan denk ik dat t daar door komt. Niet dus.
dinsdag 1 oktober 2019 om 19:58
Ik val hier binnen, lees dit en denk meteen, damn!abracadabra schreef: ↑27-09-2019 19:53Is er wel een oorzaak? Ik ben 2 jaar bezig geweest met uitzoeken wat de oorzaken waren... dacht dat het aan onzekerheid lag, hechtingsproblemen of dat ik vroeger gepest was. Ben met alles aan de slag gegaan maar t bleef terugkomen. Uiteindelijk blijk ik bipolair type 2. Ik wist niet eens dat dat bestond. Bij bipolair dacht ik aan mensen die naakt over straat liepen in een manie... Maar bipolair 2 heeft dat dus niet. En er zijn nog meer depressieve stoornissen. Wat eigelijk gewoon een "fout" van je hersens is...
Vaak als je ergens heel erg mee zit tijdens een depressie denk je dat het daar door komt. Want je kan je toch niet zo maar zo naar voelen? Maar ik merk dat t andersom is. Ik voel me slecht en ga me dan overal slecht om voelen... dingen die me normaal alleen een klein beetje ergeren maak ik heel groot en dan denk ik dat t daar door komt. Niet dus.
Ik ben ook al jaren op zoek naar de reden van vermoeidheid met daaraan vast geplakt een depressie. Ik heb zelf het vermoeden dat ik een soort van chronisch depressief ben, met wat hoogtepuntjes soms. Maar helemaal over gaat het niet. In goede tijden is het nog ongeveer 3 dagen in de week mehh...
En nu, ben ik weer zo depressief dat ik het niet meer kan dragen. Maar wat de reden is? Het is naar mijn idee iig niet psychisch, mits het dus iets is als een persoonlijkheidsstoornis. Ik ben wel eens getest op het een en ander, maar ik weet niet meer hoe uitgebreid dat was.
Ik kan nog veeeel meer vertellen, maar dit is het wel even voor nu...
'Happiness is only real when shared'.
dinsdag 1 oktober 2019 om 21:21
De oorzaken van depressie...... lastig.
Het is altijd een combi van factoren: biologisch, hormonaal persoonlijkheid, omstandigheden.
Bij mij is het simpel: depressie volgt op hypomanie. Maarja, hoe hou ik het in de hand?
Het gaat nu al een tijdje goed. Vorige week was ik op de Veluwe, en heb heerlijke wandelingen gemaakt in m'n eentje (ook in de regen!). Dan voel ik me goed: helemaal alleen in de natuur.
Maar ik ben wel bang dat de depressie weer terugkomt.
Het is altijd een combi van factoren: biologisch, hormonaal persoonlijkheid, omstandigheden.
Bij mij is het simpel: depressie volgt op hypomanie. Maarja, hoe hou ik het in de hand?
Het gaat nu al een tijdje goed. Vorige week was ik op de Veluwe, en heb heerlijke wandelingen gemaakt in m'n eentje (ook in de regen!). Dan voel ik me goed: helemaal alleen in de natuur.
Maar ik ben wel bang dat de depressie weer terugkomt.
dinsdag 1 oktober 2019 om 22:24
Bedankt Meiroosje en Fade. Donderdag is mijn 1e afspraak en het is echt een hele fijne sportschool. Zij werken vaker met mensen met beperkingen. We gaan heel rustig mijn conditie proberen op te bouwen zodat ik niet te veel in 1x doe en ik ga een dieet volgen wat erbij hoort. Wel heel spannend of ik het allemaal kan volhouden want lichamelijk is het soms nog een probleem.
@ava: Vervelend dat je relatie niet lekker loopt op dit moment. Ik snap goed dat je er moeite mee hebt dat je vriend blowt. Valt er over te praten met hem? Maar dat kan natuurlijk ook goed een reden zijn waarom je wat minder voelt he. Hoeft misschien niet eens perse aan de pil te liggen. Maar dat weet ik natuurlijk ook niet.
@ava: Vervelend dat je relatie niet lekker loopt op dit moment. Ik snap goed dat je er moeite mee hebt dat je vriend blowt. Valt er over te praten met hem? Maar dat kan natuurlijk ook goed een reden zijn waarom je wat minder voelt he. Hoeft misschien niet eens perse aan de pil te liggen. Maar dat weet ik natuurlijk ook niet.
woensdag 2 oktober 2019 om 14:25
Hallo dames,
Bedankt voor het warme welkom
@fadetoblack: wel fijn dat je man het met een lage dosis red. Heb jij zelf ook medicatie?
Ik heb wel een psychiater die ik kan contacten voor een afspraak, indien het nodig is. Ik voel me wel minder angstig sinds ik met die pil gestopt ben. En heb sterk het gevoel dat deze relatie me niet verder helpt, het kost me veel energie. Hij steunt me wel altijd als ik niet lekker in m'n vel zit, maar over veel dingen denken we erg verschillend. En dat hij over het blowen loog vond ik echt heel erg. Hij wilt ook al een tijd bijna geen seks meer, tis allemaal niet ideaal.
Qua therapie heb ik een coach waar ik af en toe heen ga en een trainingstraject dus wel dingen om op terug te vallen. Geen signaleringsplan, dat doen ze bij ggz toch? Ik heb zelf geen positieve ervaringen met ggz.
@shiver wat luxe een personal trainer, lijkt me heerlijk! Ik ging gister trainen in een groep voor het eerst, was wel lekker maar kon moeilijk meekomen.
Bedankt voor het warme welkom
@fadetoblack: wel fijn dat je man het met een lage dosis red. Heb jij zelf ook medicatie?
Ik heb wel een psychiater die ik kan contacten voor een afspraak, indien het nodig is. Ik voel me wel minder angstig sinds ik met die pil gestopt ben. En heb sterk het gevoel dat deze relatie me niet verder helpt, het kost me veel energie. Hij steunt me wel altijd als ik niet lekker in m'n vel zit, maar over veel dingen denken we erg verschillend. En dat hij over het blowen loog vond ik echt heel erg. Hij wilt ook al een tijd bijna geen seks meer, tis allemaal niet ideaal.
Qua therapie heb ik een coach waar ik af en toe heen ga en een trainingstraject dus wel dingen om op terug te vallen. Geen signaleringsplan, dat doen ze bij ggz toch? Ik heb zelf geen positieve ervaringen met ggz.
@shiver wat luxe een personal trainer, lijkt me heerlijk! Ik ging gister trainen in een groep voor het eerst, was wel lekker maar kon moeilijk meekomen.
woensdag 2 oktober 2019 om 16:35
@Ava, die pil heeft dan wel invloed lijkt me. Wellicht nadenken over alternatieven....
En dan je relatie. Je komt over alsof je er zelf al uit bent wat je gaat doen, maar dat het nog maar een kwestie van tijd is? Het is natuurlijk niet goed als het veel energie kost. Durf je alleen verder?
Fijn dat je een psychiater hebt, en een coach. Dat kan heel helpend zijn. Bedoel je dat je geen positieve ervaringen hebt met de specialistische GGZ, of een instelling? Want je psychiater valt natuurlijk ook gewoon onder de GGZ. Mocht je behoefte hebben aan een signaleringsplan, dan kun je dit met je psych bespreken. Mij helpt het wel, al is het wel wennen om 'm er steeds bij te pakken als ik me somberder ga voelen.
Oh ja, en ik heb ook medicatie; AD natuurlijk, en Priadel (stemmingsstabilisator). Soms een slaappilletje.
En dan je relatie. Je komt over alsof je er zelf al uit bent wat je gaat doen, maar dat het nog maar een kwestie van tijd is? Het is natuurlijk niet goed als het veel energie kost. Durf je alleen verder?
Fijn dat je een psychiater hebt, en een coach. Dat kan heel helpend zijn. Bedoel je dat je geen positieve ervaringen hebt met de specialistische GGZ, of een instelling? Want je psychiater valt natuurlijk ook gewoon onder de GGZ. Mocht je behoefte hebben aan een signaleringsplan, dan kun je dit met je psych bespreken. Mij helpt het wel, al is het wel wennen om 'm er steeds bij te pakken als ik me somberder ga voelen.
Oh ja, en ik heb ook medicatie; AD natuurlijk, en Priadel (stemmingsstabilisator). Soms een slaappilletje.
woensdag 2 oktober 2019 om 18:02
@Ava: Ik heb ook Autisme. Antidepressiva heb ik nooit gebruikt. De pil wel 3 jaar, maar mee gestopt omdat last kreeg van steken in mijn borsten. Je relatie klinkt inderdaad niet fijn. Ik kan ook geen relatie hebben met iemand die over veel dingen anders denkt dan ik. Liegen over blowen zou ik ook erg vinden.
Wat voor sport doe je in die groep?
@Shiverrr: Ik heb ook een slechte conditie, altijd al gehad. Daarbij zweet ik ook heel snel bij flinke inspanning. Vorige maand nog overwogen om naar een sportschool in het dorp te gaan. Maar vond het te duur. Als ik verhuisd wil ik een goedkopere fitnessapparaten kopen. Zodat ik toch wat aan mijn conditie en kracht kan werken, maar op eigen tempo. En ik hoef er niet de deur voor uit en te verkleden.
Wat voor sport doe je in die groep?
@Shiverrr: Ik heb ook een slechte conditie, altijd al gehad. Daarbij zweet ik ook heel snel bij flinke inspanning. Vorige maand nog overwogen om naar een sportschool in het dorp te gaan. Maar vond het te duur. Als ik verhuisd wil ik een goedkopere fitnessapparaten kopen. Zodat ik toch wat aan mijn conditie en kracht kan werken, maar op eigen tempo. En ik hoef er niet de deur voor uit en te verkleden.
woensdag 2 oktober 2019 om 20:33
Wat balen dat je relatie niet ideaal is. Dat helpt natuurlijk ook niet mee. Volgens mij hb je redelijk helder hoe het zit, dus ik wil je enkel sterkte wensen en een dikke virtuele knuffel gevenAva_92 schreef: ↑02-10-2019 14:25Hallo dames,
Bedankt voor het warme welkom
@fadetoblack: wel fijn dat je man het met een lage dosis red. Heb jij zelf ook medicatie?
Ik heb wel een psychiater die ik kan contacten voor een afspraak, indien het nodig is. Ik voel me wel minder angstig sinds ik met die pil gestopt ben. En heb sterk het gevoel dat deze relatie me niet verder helpt, het kost me veel energie. Hij steunt me wel altijd als ik niet lekker in m'n vel zit, maar over veel dingen denken we erg verschillend. En dat hij over het blowen loog vond ik echt heel erg. Hij wilt ook al een tijd bijna geen seks meer, tis allemaal niet ideaal.
Qua therapie heb ik een coach waar ik af en toe heen ga en een trainingstraject dus wel dingen om op terug te vallen. Geen signaleringsplan, dat doen ze bij ggz toch? Ik heb zelf geen positieve ervaringen met ggz.
@shiver wat luxe een personal trainer, lijkt me heerlijk! Ik ging gister trainen in een groep voor het eerst, was wel lekker maar kon moeilijk meekomen.
En de ene ggz instelling is de ander niet hé. Jij mag bepalen waar je heen gaat en wat voor soort hulp je wilt. Er is zo ontzettend veel te doen binnen de ggz, daar moet wel wat voor je bij zitten. Ga zelf zoeken naar wat er beschikbaar is, bekijk of dat wordt vergoed of niet en vraag een doorverwijzing bij je huisarts. Als je het niet vertrouwt, dan is het beste om zelf de controle te pakken hierin
'Happiness is only real when shared'.
woensdag 2 oktober 2019 om 20:48
Ik ben vandaag bij een specialist geweest, maar dat was nogal een teleurstellend gesprek dus ik denk dat ik et hierbij moet houden qua onderzoeken. Ik heb vrijwel alles wel gehad nu. Enige wat ik nog eens kan testen is B12 en lyme. Verder heb ik vrijwel alles wel gehad. Jullie mogen altijd ideeën opperen, maar waarschijnlijk heb ik ze al geprobeerd 
Het gaat hier voornamelijk om vermoeidheid, in combinatie met depressie.
Dus nu het volgende obstakel voor mij, accepteren dat deze vermoeidheid altijd zal blijven, en daar moet ik mee leren omgaan. En dat vind ik retezwaar en beïnvloedt echt de rest van mijn leven. Ik zal waarschijnlijk afscheid moeten nemen van mijn huidige toekomstplan. Dat is even rouwen om wat ik zo graag wilde, maar hoogstwaarschijnlijk niet meer kan. Sterker nog, ik weet nog niet hoe ik überhaupt in de toekomst ooit een baan ga vasthouden. In goede tijden heb ik nog steeds de helft van de week last van vermoeidheid en een down gevoel. En dat kan ik niet plannen Dus dat wordt een revalidatietraject aan gaan om om te leren gaan met mijn vermoeidheid, en ad om te kijken of ik daarmee mn humeur op kan krikken. Misschien moet ik dat wel chronisch gaan slikken, daar zie ik nog tegenop.
Het gaat hier voornamelijk om vermoeidheid, in combinatie met depressie. Dus nu het volgende obstakel voor mij, accepteren dat deze vermoeidheid altijd zal blijven, en daar moet ik mee leren omgaan. En dat vind ik retezwaar en beïnvloedt echt de rest van mijn leven. Ik zal waarschijnlijk afscheid moeten nemen van mijn huidige toekomstplan. Dat is even rouwen om wat ik zo graag wilde, maar hoogstwaarschijnlijk niet meer kan. Sterker nog, ik weet nog niet hoe ik überhaupt in de toekomst ooit een baan ga vasthouden. In goede tijden heb ik nog steeds de helft van de week last van vermoeidheid en een down gevoel. En dat kan ik niet plannen
Dus dat wordt een revalidatietraject aan gaan om om te leren gaan met mijn vermoeidheid, en ad om te kijken of ik daarmee mn humeur op kan krikken. Misschien moet ik dat wel chronisch gaan slikken, daar zie ik nog tegenop.
'Happiness is only real when shared'.
woensdag 2 oktober 2019 om 22:07
Ik zal eerst even updaten voordat ik op jullie berichten reageer.
Slechte dagen achter de rug. Zondag ook heel de dag in angst. Verlamt erdoor. Niet kunnen eten en erg misselijk. Uiteindelijk baas gebeld en gemeld dat ik de opdracht niet aanneem omdat het mij nu niet gaat lukken. Ze zag zelf ook wel in dat het nu niet gaat. Ze gaf wel aan dat ik echt beter mijn grenzen aan moet geven. Tja... dat is dus wat ik niet zo goed kan/durf.
Afgelopen dagen wel gewerkt maar tot 12u geen hap door mijn keel van de angst in mijn lijf. Aan einde van dag is dat weg door de afleiding.
Vandaag thuis. Dan ook in ochtend weer even last en daardoor gelijk wat somber.
Van de week dus extra gesprek met behandelaar en met psychiater gehad.
Beide zeggen dat het een emotionele episode is en dat ik er doorheen moet. Leren wat voor mij werkt en gaan ervaren dat ik er doorheen kom. Die verlammende angst die ik nu voor het eerst zo heb, komt waarschijnlijk mede door EMDR naar buiten. Maar heeft er waarschijnlijk altijd diep onder gelegen.
Medicatie is dus nu niet handig. Juist om EMDR zijn werk te laten doen.. doorstaan. Goed opletten op mijzelf. Crisis signaleringsplan hanteren.
Slechte dagen achter de rug. Zondag ook heel de dag in angst. Verlamt erdoor. Niet kunnen eten en erg misselijk. Uiteindelijk baas gebeld en gemeld dat ik de opdracht niet aanneem omdat het mij nu niet gaat lukken. Ze zag zelf ook wel in dat het nu niet gaat. Ze gaf wel aan dat ik echt beter mijn grenzen aan moet geven. Tja... dat is dus wat ik niet zo goed kan/durf.
Afgelopen dagen wel gewerkt maar tot 12u geen hap door mijn keel van de angst in mijn lijf. Aan einde van dag is dat weg door de afleiding.
Vandaag thuis. Dan ook in ochtend weer even last en daardoor gelijk wat somber.
Van de week dus extra gesprek met behandelaar en met psychiater gehad.
Beide zeggen dat het een emotionele episode is en dat ik er doorheen moet. Leren wat voor mij werkt en gaan ervaren dat ik er doorheen kom. Die verlammende angst die ik nu voor het eerst zo heb, komt waarschijnlijk mede door EMDR naar buiten. Maar heeft er waarschijnlijk altijd diep onder gelegen.
Medicatie is dus nu niet handig. Juist om EMDR zijn werk te laten doen.. doorstaan. Goed opletten op mijzelf. Crisis signaleringsplan hanteren.
