Abortus of niet

Ik ben er een paar dagen geleden achter gekomen dat ik zwanger ben. Ik ben denk ik nu 4 weken en 2 dagen. Ik ben 29 en moeder van 2 kinderen van 5 en bijna 2. Ik ben de afgelopen jaren thuis geweest bij de kinderen, wat ik eigenlijk heel zwaar vond en helemaal niet zo leuk. Ik ben ooit gestopt met mijn opleiding door een depressie. Jongste is bijna twee en ben aangenomen voor een werk en leer traject en ik zou over een paar weken starten. Ik had er ontzettend veel zin in. Eindelijk afhankelijk worden, zelf geld verdienen en opvang voor de kinderen is al geregeld. Maar nu ben ik dus zwanger. Oerstom we weten het, ik mag geen hormonale anticonceptie ivm verhoogde kans op trombose en we zijn op het moment suprême niet voorzichtig genoeg geweest. Dus 100% eigen schuld.

Maar goed het is dus zo. En nu moeten we knopen gaan door hakken. Ik heb nog wel een kinderwens, maar op dit moment zie ik het echt niet zitten. Maar ik heb ooit een miskraam gehad, en een kind verloren met 6 maanden zwangerschap. Zelf een abortus opwekken gaat dus erg tegen mijn gevoel in. Ik neig echt meer naar een abortus. Voor de kids is het beter, voor mijn relatie is het beter. Dat laatste is ook allesbehalve stabiel, we zijn eindelijk weer aan het opklimmen uit een hele moeilijke tijd en ik vraag me af of onze relatie nog een baby gaat overleven op dit moment.

Mijn verstand zegt dat abortus de enige goede optie is. Maar mijn gevoel gaat er vol tegenin. Ik heb geen moeder en mensen om mij heen die echt kunnen helpen. Ik heb al heel wat jaren geen depressie meer. Maar ik vind een baby tot een jaar wel ontzettend zwaar, dus voor mijn kinderen zal het ook geen gezellige tijd worden nog een baby erbij en twee chagrijnige ouders.

Wie oh wie heeft raad. En bespaar me alsjeblieft een beetje ik weet dat ik er een zooitje van heb gemaakt.

Ik heb twee abortus klinieken gebeld maar kan echt pas de 21ste terecht. Ik heb een hele korte cyclus en je moet minimaal een week over tijd zijn. Dus als ik de eerste dag van de laatste menstruatie opgeef is dat rond de 21ste, terwijl ik 4 dagen geleden al een positieve test had.

Huisarts ga ik vrijdag naar toe en donderdag heb ik een afspraak bij het FIOM. Ben benieuwd wat zij voor me kunnen betekenen.

Het is echt ongelooflijk wat een achtbaan aan emoties ik ervaar. Het ene moment zou ik zonder twijfel de abortuspil nemen als die voor me lag, en het andere moment wil ik het houden. Voor mijn gevoel is het ook nog geen kind. Dat gelukkig niet, maar toch begin ik steeds meer te wennen aan het idee van zwanger zijn. Wat ook niet meewerkt. Als ik morgen bij de abortuskliniek terecht had gekund had ik denk ik vrijwel zeker de abortus pil ingenomen. Als ik nog bijna 2 weken met deze zwangerschap rond moet lopen ben ik bang dat ik het niet ga kunnen..