Kinderen
alle pijlers
Autisme vader uitleggen aan kind (2jaar)
donderdag 10 oktober 2019 om 11:19
Ik ben inmiddels 5 jaar gelukkig getrouwd met mijn man. Samen hebben we een dochter van net 2. Tijdens mijn zwangerschap heeft mijn man de diagnose autisme gekregen. Het vermoeden was er natuurlijk al langer. Mijn man functioneert prima in de maatschappij. Hij heeft een fulltime baan waar hij het maar z’n zin heeft. Heeft wat hobby’s wat hij mee kan ontspannen en kan zich op sociaal gebied prima redden al kost dit hem moeite.
We hebben beide bewust de keuze gemaakt om te gaan voor kinderen. Mijn man heeft doordeweeks een dag vrij ( hij werkt een dag in het weekend) en spendeerd deze dag samen met onze dochter.
Nu raakt mijn man heel af en toe overprikkeld. Dit gebeurt 3 a 4 keer per jaar. Dit wordt meestal veroorzaakt door een geforceerde sociale gebeurtenis, zoals een familie feest en sociaal evenement. We weten dat dit een zwakke plek is, maar helaas zijn ze niet altijd te vermijden. Als mijn man over prikkelt raakt voelt hij dit helaas niet altijd van te voren aan. Als hij overprikkeld is, is hij even boos op alles (geen fysiek geweld, alleen boze reacties op alles, al ontziet hij onze dochter hier in) en heeft hij rust nodig en kan het niet aan dat onze dochter op zn moment aandacht vraagt.
Doordat hij zijn dagen met onze dochter zelf in kan delen (hij zal bijvoorbeeld nooit naar een familiefeest gaan alleen met onze dochter) zal het overprikkeld raken nooit gebeuren op een dag waarop ze met z’n tweeën zijn. Maar hoe leg ik het haar uit wat er aan de hand is als het wel een keer gebeurt en zij het mee krijgt? Ik heb de vorige keer gezegd: pap is boos op zich zelf, maar is dit de juiste manier?
Onze dochter vertoont zelf geen tekenen van autisme en is uiterst sociaal. Ik heb gezocht op internet. Maar daar vind ik enkel info over uitleg geven aan kinderen die zelf autisme hebben. Mijn man ontvangt op dit moment geen actieve behandeling en er is op dit moment ook geen behoefte meer aan.
We hebben beide bewust de keuze gemaakt om te gaan voor kinderen. Mijn man heeft doordeweeks een dag vrij ( hij werkt een dag in het weekend) en spendeerd deze dag samen met onze dochter.
Nu raakt mijn man heel af en toe overprikkeld. Dit gebeurt 3 a 4 keer per jaar. Dit wordt meestal veroorzaakt door een geforceerde sociale gebeurtenis, zoals een familie feest en sociaal evenement. We weten dat dit een zwakke plek is, maar helaas zijn ze niet altijd te vermijden. Als mijn man over prikkelt raakt voelt hij dit helaas niet altijd van te voren aan. Als hij overprikkeld is, is hij even boos op alles (geen fysiek geweld, alleen boze reacties op alles, al ontziet hij onze dochter hier in) en heeft hij rust nodig en kan het niet aan dat onze dochter op zn moment aandacht vraagt.
Doordat hij zijn dagen met onze dochter zelf in kan delen (hij zal bijvoorbeeld nooit naar een familiefeest gaan alleen met onze dochter) zal het overprikkeld raken nooit gebeuren op een dag waarop ze met z’n tweeën zijn. Maar hoe leg ik het haar uit wat er aan de hand is als het wel een keer gebeurt en zij het mee krijgt? Ik heb de vorige keer gezegd: pap is boos op zich zelf, maar is dit de juiste manier?
Onze dochter vertoont zelf geen tekenen van autisme en is uiterst sociaal. Ik heb gezocht op internet. Maar daar vind ik enkel info over uitleg geven aan kinderen die zelf autisme hebben. Mijn man ontvangt op dit moment geen actieve behandeling en er is op dit moment ook geen behoefte meer aan.
Als je niks doet, gebeurt er ook niks!
donderdag 10 oktober 2019 om 11:45
Ongeschikt als vaderfiguur vind ik nogal een grote sprong.lilalinda schreef: ↑10-10-2019 11:29ai
ik zou toch echt de oplossing bij je man zoeken
en als daar geen oplossing is, is hij ongeschikt als vaderfiguur
een kind van 12 kun je zoiets een beetje uitleggen, een kind van 2, doe je dat niet aan
Papa gedraagt zich, of papa gaat elders wonen. Veiligheid van kind staat voorop.
(en ja, ben bekend met autisme)
Vader is 4x per jaar boos en reageert dit niet af op dochter, ik zie geen gevaar, hoor.
Ik denk dat een kind van 2 geen uitleg nodig heeft. Als het gebeurt en jij blijft kalm en lief en begeleidt haar even in het spel terwijl pappa de kamer verlaat zal er niet zoveel aan de hand zijn. Later kun je er wat summiere uitleg aan toevoegen. Als ik er even niet zo lekker in zit zeg ik tegen mijn peuters dat mijn hoofd een beetje vol zit. Een jaar geleden stuurde ik ze dan naar hun vader en was het daarmee klaar. Tegenwoordig gaan ze vragen stellen over het hoe en waarom. Voor mij een teken dat ze nu wel klaar zijn voor meer achtergrondinformatie en die geef ik dan ook op niveau.
donderdag 10 oktober 2019 om 11:50
ik zeg:TijdvoorTaart schreef: ↑10-10-2019 11:45Ongeschikt als vaderfiguur vind ik nogal een grote sprong.
Vader is 4x per jaar boos en reageert dit niet af op dochter, ik zie geen gevaar, hoor.
ALS pa geen oplossing kan bieden, dan... is hij niet geschikt
want onverwachte boosheid is echt Onveiligheid voor een kind
donderdag 10 oktober 2019 om 11:51
Ik snap je reactie niet helemaal. Ik geef ook aan dat papa boos is. Daarbij leg ik de nadruk op het feit dat het niet door haar komt. Papa is boos op zich zelf. Vervolgens komt de fase dat papa weg is gelopen en dat hij even niet met haar speelt. Dat is de fase waarin ik haar graag wat meer toelichting geef. Vooral om dat hij eerst druk met haar bezig was.MissMaran schreef: ↑10-10-2019 11:44Heb je zelf ook een draadje los TO?
Een kind van twee snapt een diagnose niet en als jij dat niet snapt dan kun je zelf ook wel wat hulp gebruiken.
Je kunt toch zeggen, papa is boos als ontploft in je gezichtsveld?!
Lijkt me dat je eerst emoties leert benoemen aan een kind en geen diagnose, koe leer je toch ook eerst dat is een koe en hij zegt boe en niet, wat staat daar in de wei, hij heeft vier magen en die ga ik je vandaag leren..
En vier keer boos in een jaar is vrij weinig, als het vier keer per week wordt moet ie ergens anders wonen.
Ik werk al langer met mijn man aan zijn boosheid en het onder controle krijgen hier van. Het lukt ons en dan vooral hem steeds beter om het aan te voelen komen en daarop gepaste actie te ondernemen door extra te ontspannen en of afstand te nemen van een situatie.
Als je niks doet, gebeurt er ook niks!
donderdag 10 oktober 2019 om 11:52
een kind van 2 snapt echt niet, dat papa zomaar wegloopt. Voor een kind is dat Afwijzing00suus00 schreef: ↑10-10-2019 11:51Ik snap je reactie niet helemaal. Ik geef ook aan dat papa boos is. Daarbij leg ik de nadruk op het feit dat het niet door haar komt. Papa is boos op zich zelf. Vervolgens komt de fase dat papa weg is gelopen en dat hij even niet met haar speelt. Dat is de fase waarin ik haar graag wat meer toelichting geef. Vooral om dat hij eerst druk met haar bezig was.
laat je man alsjeblieft hulp zoeken. Of zoek hulp als gezin
donderdag 10 oktober 2019 om 11:53
Och hemeltje, als ik de reacties hierboven lees, ben ik ook volledig mislukt als ouder.
Ik heb geen diagnoses, ben volgens mij ook redelijk normaal, maar wel nogal expressief en explosief. Mijn kind vertrekt geen spier als ik me opwind, maar schrikt als man zich opwindt, die is normaal namelijk de rust zelve.
Tja, volgens mij is het heel gezond om emoties mee te krijgen van je ouders, en te zien hoe je daar mee omgaat. Als je man heel boos wordt en zich dan terugtrekt, leert je dochter dat je je boosheid niet op anderen hoeft af te reageren. We zijn allemaal wel eens emotioneel hoor. Als ik iets laat vallen, roep ik ook allemaal scheldwoorden, en vervolgens leg ik kind uit dat ik het helemaal verkeerd doe
Ik heb geen diagnoses, ben volgens mij ook redelijk normaal, maar wel nogal expressief en explosief. Mijn kind vertrekt geen spier als ik me opwind, maar schrikt als man zich opwindt, die is normaal namelijk de rust zelve.
Tja, volgens mij is het heel gezond om emoties mee te krijgen van je ouders, en te zien hoe je daar mee omgaat. Als je man heel boos wordt en zich dan terugtrekt, leert je dochter dat je je boosheid niet op anderen hoeft af te reageren. We zijn allemaal wel eens emotioneel hoor. Als ik iets laat vallen, roep ik ook allemaal scheldwoorden, en vervolgens leg ik kind uit dat ik het helemaal verkeerd doe
donderdag 10 oktober 2019 om 11:53
Geen zorgen, TO.00suus00 schreef: ↑10-10-2019 11:51Ik snap je reactie niet helemaal. Ik geef ook aan dat papa boos is. Daarbij leg ik de nadruk op het feit dat het niet door haar komt. Papa is boos op zich zelf. Vervolgens komt de fase dat papa weg is gelopen en dat hij even niet met haar speelt. Dat is de fase waarin ik haar graag wat meer toelichting geef. Vooral om dat hij eerst druk met haar bezig was.
Ik werk al langer met mijn man aan zijn boosheid en het onder controle krijgen hier van. Het lukt ons en dan vooral hem steeds beter om het aan te voelen komen en daarop gepaste actie te ondernemen door extra te ontspannen en of afstand te nemen van een situatie.
Ik snapte deze reactie ook niet.
donderdag 10 oktober 2019 om 11:54
00suus00 schreef: ↑10-10-2019 11:51Ik snap je reactie niet helemaal. Ik geef ook aan dat papa boos is. Daarbij leg ik de nadruk op het feit dat het niet door haar komt. Papa is boos op zich zelf. Vervolgens komt de fase dat papa weg is gelopen en dat hij even niet met haar speelt. Dat is de fase waarin ik haar graag wat meer toelichting geef. Vooral om dat hij eerst druk met haar bezig was.
Ik werk al langer met mijn man aan zijn boosheid en het onder controle krijgen hier van. Het lukt ons en dan vooral hem steeds beter om het aan te voelen komen en daarop gepaste actie te ondernemen door extra te ontspannen en of afstand te nemen van een situatie.
Dat is moeilijk voor een kind van twee hoor.
donderdag 10 oktober 2019 om 11:54
Wat een bullshit. Dat ligt heel erg aan de omstandigheden, als je ouder elke seconde kan ontploffen, is het eng. Maar wat is hier onverwacht? Er is toch al een aanloop?
donderdag 10 oktober 2019 om 11:55
Je kind vertrekt geen spier meer als jij je opwind en dat zie je als iets positiefs ?Isolde123 schreef: ↑10-10-2019 11:53Och hemeltje, als ik de reacties hierboven lees, ben ik ook volledig mislukt als ouder.
Ik heb geen diagnoses, ben volgens mij ook redelijk normaal, maar wel nogal expressief en explosief. Mijn kind vertrekt geen spier als ik me opwind, maar schrikt als man zich opwindt, die is normaal namelijk de rust zelve.
Tja, volgens mij is het heel gezond om emoties mee te krijgen van je ouders, en te zien hoe je daar mee omgaat. Als je man heel boos wordt en zich dan terugtrekt, leert je dochter dat je je boosheid niet op anderen hoeft af te reageren. We zijn allemaal wel eens emotioneel hoor. Als ik iets laat vallen, roep ik ook allemaal scheldwoorden, en vervolgens leg ik kind uit dat ik het helemaal verkeerd doe
donderdag 10 oktober 2019 om 11:55
Er is actieve hulp geweest en deze is na goed overleg afgesloten met de optie terug te komen indien gewenst. Dit is gebeurt rond de tijd dat onze dochter 1,5 was. Zoals gezegd het gebeurt zn 4 keer per jaar. Ik denk dat elk kind zijn ouders wel eens boos mee maakt, echter heeft mijn man even tijd nodig om de prikkels te verwerken.
Als je niks doet, gebeurt er ook niks!
donderdag 10 oktober 2019 om 11:55
donderdag 10 oktober 2019 om 11:56
oeiIsolde123 schreef: ↑10-10-2019 11:53Och hemeltje, als ik de reacties hierboven lees, ben ik ook volledig mislukt als ouder.
Ik heb geen diagnoses, ben volgens mij ook redelijk normaal, maar wel nogal expressief en explosief. Mijn kind vertrekt geen spier als ik me opwind, maar schrikt als man zich opwindt, die is normaal namelijk de rust zelve.
Tja, volgens mij is het heel gezond om emoties mee te krijgen van je ouders, en te zien hoe je daar mee omgaat. Als je man heel boos wordt en zich dan terugtrekt, leert je dochter dat je je boosheid niet op anderen hoeft af te reageren. We zijn allemaal wel eens emotioneel hoor. Als ik iets laat vallen, roep ik ook allemaal scheldwoorden, en vervolgens leg ik kind uit dat ik het helemaal verkeerd doe
jij vergoelijkt
donderdag 10 oktober 2019 om 11:57
Maar jij hebt een hulpvraag00suus00 schreef: ↑10-10-2019 11:55Er is actieve hulp geweest en deze is na goed overleg afgesloten met de optie terug te komen indien gewenst. Dit is gebeurt rond de tijd dat onze dochter 1,5 was. Zoals gezegd het gebeurt zn 4 keer per jaar. Ik denk dat elk kind zijn ouders wel eens boos mee maakt, echter heeft mijn man even tijd nodig om de prikkels te verwerken.
lijkt me dan wijs, dat je hulp inschakelt
donderdag 10 oktober 2019 om 11:57
Dat begrijp ik ook, daarom vraag ik hier om advies, dit leek mij tot het openen van dit topic de beste reactie, misschien pas ik mijn woorden aan. Het is in ieder geval fijn dat er zo veel mensen mee denken.
Als je niks doet, gebeurt er ook niks!
donderdag 10 oktober 2019 om 11:58
Ik denk dat je er niet te zwaar aan moet tillen. Zo te lezen gaat je man weg als hij zo’n bui heeft, helemaal top. Daarbij ontploffen vaders en moeders zonder autisme misschien wel vaker dan 2x per jaar
Sommige dingen hebben geen uitleg nodig. Het kind zal wel vaker in haar leven mee gaan krijgen dat volwassen raar doen.
Sommige dingen hebben geen uitleg nodig. Het kind zal wel vaker in haar leven mee gaan krijgen dat volwassen raar doen.
donderdag 10 oktober 2019 om 11:58
donderdag 10 oktober 2019 om 11:59
Niet. Mijn vriend heeft ook ASS en de afspraak hier is dat hij zich terugtrekt als kindje er eenmaal is. Het is een volwassen vent die meedraait in de maatschappij en die prima kan inschatten wanneer zijn emmer even overloopt. Als jouw partner dat niet kan, dan zou ik hem aanraden daar dmv ondersteuning meer grip op te krijgen. Ik ga een twee jarige op geen enkele manier uitleggen wat autisme is. Je moet dingen ook niet erger maken dan ze zijn hoor.
pergamon wijzigde dit bericht op 10-10-2019 12:07
0.44% gewijzigd
donderdag 10 oktober 2019 om 11:59
Sommige dingen leg je pas uit als je kind erom vraagt. Dit is er een van.
Hou het bovendien bij praktische verklaringen: pappa heeft last van de drukte. Die diagnose uitleggen zou ik in elk geval de komende tien jaar niet doen. Hij kwam er notabene zelf pas achter toen hij vader werd, dus ik neem aan dat er voor die tijd gewoon zonder uitleg met hem te leven was?
Je moet echt voorkomen dat je dochter zich zorgen gaat maken omdat jij een zwaar verhaal ophangt over dat haar vader iets mankeert.
Hou het bovendien bij praktische verklaringen: pappa heeft last van de drukte. Die diagnose uitleggen zou ik in elk geval de komende tien jaar niet doen. Hij kwam er notabene zelf pas achter toen hij vader werd, dus ik neem aan dat er voor die tijd gewoon zonder uitleg met hem te leven was?
Je moet echt voorkomen dat je dochter zich zorgen gaat maken omdat jij een zwaar verhaal ophangt over dat haar vader iets mankeert.
donderdag 10 oktober 2019 om 12:00
Dan is het aan jou om dit op tijd op te pikken en alvast een buffer tussen kind en man te vormen .00suus00 schreef: ↑10-10-2019 11:55Er is actieve hulp geweest en deze is na goed overleg afgesloten met de optie terug te komen indien gewenst. Dit is gebeurt rond de tijd dat onze dochter 1,5 was. Zoals gezegd het gebeurt zn 4 keer per jaar. Ik denk dat elk kind zijn ouders wel eens boos mee maakt, echter heeft mijn man even tijd nodig om de prikkels te verwerken.
Je kind kan die link nog niet leggen en begrijpt alleen dat papa boos is.
donderdag 10 oktober 2019 om 12:01
Ik ben het heel vaak met je reacties eens en meestal vind ik je een heldere kijk op zaken hebben, maar in mijn opinie maak je nu veel te grote sprongen. We hebben het over incidenten, niet over structureel wangedrag.
Als de kamer uitlopen, of een ouder emotioneel zien, je kind echt zo traumatiseert kan 95% van de bevolking in therapie
donderdag 10 oktober 2019 om 12:02
winkelfanaat schreef: ↑10-10-2019 11:58Ik denk dat je er niet te zwaar aan moet tillen. Zo te lezen gaat je man weg als hij zo’n bui heeft, helemaal top. Daarbij ontploffen vaders en moeders zonder autisme misschien wel vaker dan 2x per jaar
Sommige dingen hebben geen uitleg nodig. Het kind zal wel vaker in haar leven mee gaan krijgen dat volwassen raar doen.
donderdag 10 oktober 2019 om 12:08
donderdag 10 oktober 2019 om 12:09
Oke, het lijkt hier duidelijk te worden. Papa is boos op zich zelf. En verder nog geen uitleg to dat ze er om gaat vragen.
Natuurlijk houd ik me op het moment dat pap weg loopt met haar bezig.
Verder werkt mijn man nog steeds met technieken die hij aangeleerd heeft gekregen om overprikkeling vooraf op te merken. Maar omdat er tot 4 jaar geleden niks mee gedaan is en hij in zijn jeugd is neer gezet al driftkikker kost het tijd. Hij heeft wel al grote stappen gemaakt.
Natuurlijk houd ik me op het moment dat pap weg loopt met haar bezig.
Verder werkt mijn man nog steeds met technieken die hij aangeleerd heeft gekregen om overprikkeling vooraf op te merken. Maar omdat er tot 4 jaar geleden niks mee gedaan is en hij in zijn jeugd is neer gezet al driftkikker kost het tijd. Hij heeft wel al grote stappen gemaakt.
Als je niks doet, gebeurt er ook niks!
