Kinderen
alle pijlers
Autisme vader uitleggen aan kind (2jaar)
donderdag 10 oktober 2019 11:19
Ik ben inmiddels 5 jaar gelukkig getrouwd met mijn man. Samen hebben we een dochter van net 2. Tijdens mijn zwangerschap heeft mijn man de diagnose autisme gekregen. Het vermoeden was er natuurlijk al langer. Mijn man functioneert prima in de maatschappij. Hij heeft een fulltime baan waar hij het maar z’n zin heeft. Heeft wat hobby’s wat hij mee kan ontspannen en kan zich op sociaal gebied prima redden al kost dit hem moeite.
We hebben beide bewust de keuze gemaakt om te gaan voor kinderen. Mijn man heeft doordeweeks een dag vrij ( hij werkt een dag in het weekend) en spendeerd deze dag samen met onze dochter.
Nu raakt mijn man heel af en toe overprikkeld. Dit gebeurt 3 a 4 keer per jaar. Dit wordt meestal veroorzaakt door een geforceerde sociale gebeurtenis, zoals een familie feest en sociaal evenement. We weten dat dit een zwakke plek is, maar helaas zijn ze niet altijd te vermijden. Als mijn man over prikkelt raakt voelt hij dit helaas niet altijd van te voren aan. Als hij overprikkeld is, is hij even boos op alles (geen fysiek geweld, alleen boze reacties op alles, al ontziet hij onze dochter hier in) en heeft hij rust nodig en kan het niet aan dat onze dochter op zn moment aandacht vraagt.
Doordat hij zijn dagen met onze dochter zelf in kan delen (hij zal bijvoorbeeld nooit naar een familiefeest gaan alleen met onze dochter) zal het overprikkeld raken nooit gebeuren op een dag waarop ze met z’n tweeën zijn. Maar hoe leg ik het haar uit wat er aan de hand is als het wel een keer gebeurt en zij het mee krijgt? Ik heb de vorige keer gezegd: pap is boos op zich zelf, maar is dit de juiste manier?
Onze dochter vertoont zelf geen tekenen van autisme en is uiterst sociaal. Ik heb gezocht op internet. Maar daar vind ik enkel info over uitleg geven aan kinderen die zelf autisme hebben. Mijn man ontvangt op dit moment geen actieve behandeling en er is op dit moment ook geen behoefte meer aan.
We hebben beide bewust de keuze gemaakt om te gaan voor kinderen. Mijn man heeft doordeweeks een dag vrij ( hij werkt een dag in het weekend) en spendeerd deze dag samen met onze dochter.
Nu raakt mijn man heel af en toe overprikkeld. Dit gebeurt 3 a 4 keer per jaar. Dit wordt meestal veroorzaakt door een geforceerde sociale gebeurtenis, zoals een familie feest en sociaal evenement. We weten dat dit een zwakke plek is, maar helaas zijn ze niet altijd te vermijden. Als mijn man over prikkelt raakt voelt hij dit helaas niet altijd van te voren aan. Als hij overprikkeld is, is hij even boos op alles (geen fysiek geweld, alleen boze reacties op alles, al ontziet hij onze dochter hier in) en heeft hij rust nodig en kan het niet aan dat onze dochter op zn moment aandacht vraagt.
Doordat hij zijn dagen met onze dochter zelf in kan delen (hij zal bijvoorbeeld nooit naar een familiefeest gaan alleen met onze dochter) zal het overprikkeld raken nooit gebeuren op een dag waarop ze met z’n tweeën zijn. Maar hoe leg ik het haar uit wat er aan de hand is als het wel een keer gebeurt en zij het mee krijgt? Ik heb de vorige keer gezegd: pap is boos op zich zelf, maar is dit de juiste manier?
Onze dochter vertoont zelf geen tekenen van autisme en is uiterst sociaal. Ik heb gezocht op internet. Maar daar vind ik enkel info over uitleg geven aan kinderen die zelf autisme hebben. Mijn man ontvangt op dit moment geen actieve behandeling en er is op dit moment ook geen behoefte meer aan.
Als je niks doet, gebeurt er ook niks!
donderdag 10 oktober 2019 12:11
Weet dat hulpverleners het echt heel heel erg zorgelijk vinden als jij uit je plaat gaat en je kind geen spier vertrekt.
Je hebt verrekte mazzel dat er geen hulpverleners bij je gezin zijn betrokken die dit hebben zien gebeuren.
donderdag 10 oktober 2019 12:13
Boos op zichzelf klinkt voor mij als een moeilijk concept (het 'op zichzelf' stuk) maar dat zul je zelf in moeten schatten of dat bij je kind zal landen.
Als je zegt dat zijn hoofd vol zit bijvoorbeeld krijgt het een eigen term. (Boos zijn komt ook voor in relatie tot haar, bijv. zij op een ander kind of het andere kind op haar, andere mensen op elkaar, of jullie) Dat is dan iets van papa en staat buiten haar.
Als man weer rustig is kan hij eerst kind even aandacht geven en daarbij kort herhalen wat jij als verklaring gaf en dat hij zich weer goed voelt. Evt een knuffel en weer door.
Als je zegt dat zijn hoofd vol zit bijvoorbeeld krijgt het een eigen term. (Boos zijn komt ook voor in relatie tot haar, bijv. zij op een ander kind of het andere kind op haar, andere mensen op elkaar, of jullie) Dat is dan iets van papa en staat buiten haar.
Als man weer rustig is kan hij eerst kind even aandacht geven en daarbij kort herhalen wat jij als verklaring gaf en dat hij zich weer goed voelt. Evt een knuffel en weer door.
donderdag 10 oktober 2019 12:13
Dit. Wat jij wil is totaal niet realistisch TO. En ook als je dochter ouder is, is het niet haar taak in te spelen op de behoeften van je man, maar andersom. Had anders gewoon niet aan kinderen begonnen zeg.
anoniem_64e625faf160e wijzigde dit bericht op 10-10-2019 12:20
1.24% gewijzigd
donderdag 10 oktober 2019 12:13
Omdat ik het bij het consultatie bureau geprobeerd heb en die kwamen niet verder als me een folder te geven voor mensen met een kinderwens en zware autisme (niet zelfstandig kunnen wonen). En bij de instantie waar hij eerder hulp kreeg, zou ook met deze vraag het hele hulpverleningstraject opnieuw opgestart moeten worden, inclusief wachttijden en nieuwe behandelplannen. Ik ben wel nog aan het kijken naar een lotgenoten groep, gecombineerd voor mijn man en mij. Maar ook die heeft een wachttijd.
Als je niks doet, gebeurt er ook niks!
donderdag 10 oktober 2019 12:15
donderdag 10 oktober 2019 12:16
Isolde123 schreef: ↑10-10-2019 11:58Er zijn veel gradaties van boosheid. Een kind van twee ligt nog regelmatig op de grond te krijsen omdat de frontale cortex nog niet werkt. Die is echt niet onder de indruk van een volwassene waar de cortex een keer het niet helemaal doet (zolang die volwassene maar niet agressief naar kind doet)
Echt wel dat een kind onder de indruk is van een boze ouder, wat een kul schrijf jij.
donderdag 10 oktober 2019 12:16
Dit gebeurt ook inderdaad.menta schreef: ↑10-10-2019 12:13Boos op zichzelf klinkt voor mij als een moeilijk concept (het 'op zichzelf' stuk) maar dat zul je zelf in moeten schatten of dat bij je kind zal landen.
Als je zegt dat zijn hoofd vol zit bijvoorbeeld krijgt het een eigen term. (Boos zijn komt ook voor in relatie tot haar, bijv. zij op een ander kind of het andere kind op haar, andere mensen op elkaar, of jullie) Dat is dan iets van papa en staat buiten haar.
Als man weer rustig is kan hij eerst kind even aandacht geven en daarbij kort herhalen wat jij als verklaring gaf en dat hij zich weer goed voelt. Evt een knuffel en weer door.
Als je niks doet, gebeurt er ook niks!
donderdag 10 oktober 2019 12:17
Mijn zoon heeft autisme en mijn dochter had toen ze jonger was dit boekje:
https://www.bol.com/nl/p/mick-mick-is-a ... gK0E_D_BwE
Maar nog niet toen ze twee was, toen was ze daar echt nog te jong voor.
https://www.bol.com/nl/p/mick-mick-is-a ... gK0E_D_BwE
Maar nog niet toen ze twee was, toen was ze daar echt nog te jong voor.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 10 oktober 2019 12:19
Begrip voor papa's korte lontje, al dan niet veroorzaakt door zijn autisme, kan je echt nog lang niet van haar vragen, net zo min als dat je van haar kan verwachten dat ze er rekening mee houdt en op eieren gaat lopen. Daar zal hij toch echt zelf een oplossing voor moeten bedenken. Lastig misschien, maar hij is de ouder, niet zij.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 10 oktober 2019 12:24
Ik denk dat het fijn is voor kinderen om te weten dat er soms dingen anders zijn dan anders. Mijn zoon is kleurenblind; we weten het sinds hij net twee was en we hebben hem dat toen op zijn niveau uitgelegd. Dat zijn ogen de kleuren een beetje anders zien dan wij. Dat dat niet erg is, maar soms een beetje onhandig en dat het fijn is om het te weten. Hij is nu vijf en als volwassenen of kinderen dingen van hem vragen die hij niet kan omdat hij de kleuren niet ziet, zegt hij dat gewoon. Dat scheelt een hoop frustratie en onduidelijkheid voor alle betrokkenen.
In mijn familie zijn meer mensen met afwijkingen die voor anderen niet zichtbaar zijn, maar soms wel onhandig. Dat hebben mijn ouders ons vanaf jongs af aan uitgelegd: wat die afwijkingen precies inhielden, op kinderniveau, en dat dingen soms anders moesten, omwille van die onzichtbare afwijkingen. Er was bij ons geen onduidelijkheid of geheimzinnigheid. Ik heb me nooit hoeven af te vragen waarom dingen soms anders waren dan bij anderen. Want dat was me uitgelegd. En op die manier voed ik ook mijn kinderen op: weten op niveau.
In mijn familie zijn meer mensen met afwijkingen die voor anderen niet zichtbaar zijn, maar soms wel onhandig. Dat hebben mijn ouders ons vanaf jongs af aan uitgelegd: wat die afwijkingen precies inhielden, op kinderniveau, en dat dingen soms anders moesten, omwille van die onzichtbare afwijkingen. Er was bij ons geen onduidelijkheid of geheimzinnigheid. Ik heb me nooit hoeven af te vragen waarom dingen soms anders waren dan bij anderen. Want dat was me uitgelegd. En op die manier voed ik ook mijn kinderen op: weten op niveau.
donderdag 10 oktober 2019 12:27
ga eens bij je huisarts langs00suus00 schreef: ↑10-10-2019 12:13Omdat ik het bij het consultatie bureau geprobeerd heb en die kwamen niet verder als me een folder te geven voor mensen met een kinderwens en zware autisme (niet zelfstandig kunnen wonen). En bij de instantie waar hij eerder hulp kreeg, zou ook met deze vraag het hele hulpverleningstraject opnieuw opgestart moeten worden, inclusief wachttijden en nieuwe behandelplannen. Ik ben wel nog aan het kijken naar een lotgenoten groep, gecombineerd voor mijn man en mij. Maar ook die heeft een wachttijd.
die weet vast waar je terecht kunt
en wachtlijsten kun je omheen, zolang je de hulp maar zelf betaalt
donderdag 10 oktober 2019 12:28
Mijn zorg zit hem vooral bij TO, die denkt de oplossing bij een dreumes te zoekenTijdvoorTaart schreef: ↑10-10-2019 12:01Ik ben het heel vaak met je reacties eens en meestal vind ik je een heldere kijk op zaken hebben, maar in mijn opinie maak je nu veel te grote sprongen. We hebben het over incidenten, niet over structureel wangedrag.
Als de kamer uitlopen, of een ouder emotioneel zien, je kind echt zo traumatiseert kan 95% van de bevolking in therapie
donderdag 10 oktober 2019 12:32
Susan schreef: ↑10-10-2019 12:19Begrip voor papa's korte lontje, al dan niet veroorzaakt door zijn autisme, kan je echt nog lang niet van haar vragen, net zo min als dat je van haar kan verwachten dat ze er rekening mee houdt en op eieren gaat lopen. Daar zal hij toch echt zelf een oplossing voor moeten bedenken. Lastig misschien, maar hij is de ouder, niet zij.
Papa heeft geen kort lontje, hij heeft een hele grote emmer die heel langzaam vol loopt met prikkels en heel soms loopt die emmer over of lukt het niet om de emmer leeg te maken. Als het niet lukt om hem leeg te maken, komt het er uit als onze dochter er niet bij is. Hier krijgt ze niks van me. Overlopen kan soms gebeuren door onverwachte situatie die iedereen kan tegen komen. Zoals iets vergeten of een vervelende opmerking van iemand of zo. Deze dingen gebeuren niet expres maar gebeuren nu eenmaal. En helaas heeft mijn man mede door zijn autisme iets meer tijd nodig om er mee om te gaan. De oplossing is er, zich zelf verwijderen uit de situatie. Ook kan hij de boosheid op zn moment niet in houden.
Hij is dus meteen boos en verwijdert zich uit de situatie. In het vervolg zal de uitleg zijn, papa is boos. Dit komt niet door jou. Als ze om meer info gaat vragen, zal ik die aan haar geven.
Als je niks doet, gebeurt er ook niks!
donderdag 10 oktober 2019 12:35
Dat is ook heel verwarrend, eerst gaat papa tekeer en dan is ie opeens weer lief. Je wil toch niet dat een kind dat normaal gaat vinden, met het oog op relaties zij later zelf aangaat.
Papa moet zich gewoon niet laten gaan waar kind bij is en eerder weglopen. Dat kan hij heus wel. Ik heb zelf ook ass en heb ook geleerd me niet op mijn omgeving af te reageren.
impala wijzigde dit bericht op 10-10-2019 12:37
0.32% gewijzigd
.
donderdag 10 oktober 2019 12:36
@pandax, mooi gezegd, dat is de benadering die ik ook wil toepassen. Zonder dat mijn dochter op eiren gaat lopen, want stel dat. Als het gebeurd dat papa een keer boos wordt, dan is dat zo, we laten hem even afkoelen en gaan verder met het leven. En ik zelf hoop dat deze situaties in de toekomst niet meer voor komen omdat hij het zelf onder controle heeft. Maar tot die tijd is de situatie zoals hij is en kunnen we er alleen maar mee omgaan.
Als je niks doet, gebeurt er ook niks!
donderdag 10 oktober 2019 12:39
Hij reageert zich niet af op zijn omgeving. Het is meer te vergelijken als het stoten van je teen. Je vloekt toch ook meteen omdat het pijn doet en na het eerste moment heb je de kans om weg te lopen en andere acties te ondernemen.impala schreef: ↑10-10-2019 12:35Dat is ook heel verwarend, eerst gaat papa tekeer en dan is ie opeens weer lief. Je wil toch niet dat een kind dat normaal gaat vinden, met het oog op relaties zijn later zelf aangaat.
Papa moet zich gewoon niet laten gaan waar kind bij is en eerder weglopen. Dat kan hij heus wel. Ik heb zelf ook ass en heb ook geleerd me niet op mijn omgeving af te reageren.
Helaas heeft mijn man in het verleden geen (passende) ondersteuning gehad en moet hij hier op latere leeftijd mee om leren gaan. Hij heeft therapie gehad, maar kan op dit moment enkele de technieken perfectioneren.
Als je niks doet, gebeurt er ook niks!
donderdag 10 oktober 2019 12:52
Zorg er in ieder geval voor dat je dochter het niet op haarzelf betrekt.
Ik heb een trauma van mijn moeder haar hysterisch boze buien (borderline). Die waren ook niet op mij gericht, maar op de situatie. Dat dit zomaar zonder reden kon gebeuren gaf mij veel stress en onzekerheid en heeft ervoor gezorgd dat ik op zeer jonge leeftijd ging parentificeren.
Ik probeerde op 4-jarige leeftijd al te zorgen dat mijn moeder niet ging ontploffen. Het heeft mijn hele jeugd beïnvloedt.
3 a 4 keer per jaar is wel minder dan dat ik ze te verduren had. En ik had geen 'normale ouder' om de boel te relativeren, maar let er op. Het is niet niks voor zo'n kleintje. Zorg dat hij in therapie gaat ofzo.
Ik heb een trauma van mijn moeder haar hysterisch boze buien (borderline). Die waren ook niet op mij gericht, maar op de situatie. Dat dit zomaar zonder reden kon gebeuren gaf mij veel stress en onzekerheid en heeft ervoor gezorgd dat ik op zeer jonge leeftijd ging parentificeren.
Ik probeerde op 4-jarige leeftijd al te zorgen dat mijn moeder niet ging ontploffen. Het heeft mijn hele jeugd beïnvloedt.
3 a 4 keer per jaar is wel minder dan dat ik ze te verduren had. En ik had geen 'normale ouder' om de boel te relativeren, maar let er op. Het is niet niks voor zo'n kleintje. Zorg dat hij in therapie gaat ofzo.
donderdag 10 oktober 2019 12:55
Je loopt nogal op de zaken vooruitimpala schreef: ↑10-10-2019 12:35Dat is ook heel verwarrend, eerst gaat papa tekeer en dan is ie opeens weer lief. Je wil toch niet dat een kind dat normaal gaat vinden, met het oog op relaties zij later zelf aangaat.
Papa moet zich gewoon niet laten gaan waar kind bij is en eerder weglopen. Dat kan hij heus wel. Ik heb zelf ook ass en heb ook geleerd me niet op mijn omgeving af te reageren.
Volgens mij is het echt geen drama als er zoiets gebeurt en je je peuter gewoon mededeelt dat haar vader ineens boos is en dat hij daarom even wegloopt. Als ze vraagt waarom hij boos is, zeg je dat hij soms aan te veel dingen tegelijk moet denken. En dan speel je weer verder.
Zelfs als je pas over tien jaar uitlegt dat hij de diagnose ASS heeft, zal ze prima begrijpen dat zijn moeilijke momenten daarmee te maken hebben en niet gewoon zijn.
donderdag 10 oktober 2019 12:59
Maar een kind weet dat niet
als papa plots boos is, en alleen kind is inde buurt, betrekt een kleintje dat op zichzelf
(joh, meeste volwassenen vinden boze mensen al eng/vervelend)
donderdag 10 oktober 2019 13:03
TO had het over geforceerde sociale gebeurtenissen als druppel die de emmer doet overlopen. Dus niet als hij rustig alleen thuis zit met zijn dochter.
donderdag 10 oktober 2019 13:14
Dit.
TO, kijk uit dat je niet alles ophangt aan zijn autisme.
Iedere ouder heeft wel eens dingen waar hij/zij niet zo goed in is, kunnen kinderen best wel aan, zolang het hun eigen veiligheid niet aantast.
Dus als het nooit gebeurt als hij alleen is met jullie dochter lijkt het me geen probleem.
Je kunt gewoon tegen je dochter zeggen dat het te druk was voor papa ofzo.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
donderdag 10 oktober 2019 13:14
Maak het vooral niet groter dan het is. Zoals ik het begrijp gebeurt het maar heel af en toe dat dochter in dezelfde ruimte is en richt je man zijn boosheid niet op haar. Gewoon niet teveel aandacht aan besteden en als dochter vragen stelt deze op haar niveau beantwoorden (papa is boos, maar niet op jou).
Er wordt door sommigen hier gedaan of vader elke maand in het bijzijn van dochter ontploft, maar dat lees ik nergens terug. Ook jonge kinderen mogen best kennis maken met emoties, ook al zullen ze de oorzaak van deze emoties niet altijd kunnen plaatsen. Een simpele uitleg op kinderniveau doet dan al veel.
Er wordt door sommigen hier gedaan of vader elke maand in het bijzijn van dochter ontploft, maar dat lees ik nergens terug. Ook jonge kinderen mogen best kennis maken met emoties, ook al zullen ze de oorzaak van deze emoties niet altijd kunnen plaatsen. Een simpele uitleg op kinderniveau doet dan al veel.
donderdag 10 oktober 2019 13:16
Dan hebben wij een heel andere interpretatie van dit verhaal.
Ik lees niet dat TO vraagt hoe ze dochter kan leren zich aan te passen.
Ik lees dat ze vraagt hoe ze ervoor kan zorgen dat dochter (op termijn) gaat begrijpen dat pappa 'iets' heeft en ze het niet op zichzelf betrekt, onderwijl man aan zichzelf blijft werken
@impala: Fijn dat jij dit geleerd hebt, maar man van TO zit nog in dit proces. Uit ervaring zal jij toch weten dat dit niet over één nacht ijs gaat?
