Relaties
alle pijlers
ik weet het even niet meer..
woensdag 8 april 2009 om 19:41
Hoi allemaal,
Ik lees hier al een tijdje mee en ook al even over nagedacht om zelf mijn verhaal te vertellen. Dus hier dan toch.
Ik heb 2,5 jaar een relatie met een hele lieve jongen. We zijn beiden elkaars eerste (echte) liefde. Er is geen sprake van dat we nieuwsgierig zijn naar anderen. Van mijzelf kan ik dat met zekerheid zeggen, van mijn vriend natuurlijk niet. We hebben het er wel over gehad, en dan zegt hij ook van niet en dat geloof ik.
Hij is echt een hele lieve jongen. Hij is echt degene waarvan ik voor het eerst dacht; daar wil ik later een gezinnetje mee opbouwen en oud worden. Hij heeft dat ook wel eens tegen mij gezegd.
We zijn in april vorig jaar (dus nu een jaar geleden) gaan samenwonen. In oktober begonnen de troubles een beetje.
Hij was verslaafd. Niet aan alcohol of drugs oid, maar aan een wat meer onbekender iets. Ik weet het ik omschrijf het vaag, maar ik wil het hier niet neerzetten ivm herkenning, omdat het niet erg vaak voorkomt nog. Hij begon tegen me te liegen, zijn school begon eronder te leiden. Hier zijn we samen uit gekomen. Natuurlijk had mijn vertrouwen wel wat schade opgelopen. Maar ik wist dat we hier samen uit zouden komen, dus ik geloofde er in. Het ging daarna ook erg goed. Natuurlijk was ik eerst nog extra op mijn hoede, later nam dit af. Het gelieg heeft nog wel wat langer aangehouden, maar ook dit ebde weg.
Tot voor kort, ik hem weer betrapte. Hij was er niet mee bezig, keek alleen. Ik hem hem toen met klem gevraagd of hij alsjeblieft als hij alleen de drang al voelde om eerlijk te zijn en erover te praten. Dit zou hij doen.
Maar sindsdien stuit ik op steeds meer dingen waar ik mijn vinger niet helemaal op kan leggen. Vrij zijn, daarover een mailtje hebben gehad, maar toch naar school gaan? En dan twijfel ik nog niet eens zozeer of hij ook wel echt is geweest, maar meer waarom? Wil hij dan niet liever dingen met mij doen? Ik was die dag ook vrij en aangezien we samen weinig tijd hebben...
We hebben een best druk leven, en tijd samen is er weinig. We zijn veel weg, en als we dan samen zijn is het meestal 's avonds en zijn erg moe.
Ons sexleven loopt niet echt op rolletjes, dan weer even wel regelamtig sex en dan ligt het weer tijdje stil. Meestal in de periodes dat we wel sex hebben, neem ik het initiatief. Ik vind dit niet erg, maar af en toe denk ik ook van nu het is jou beurt. En dan gebeurt er weinig tot niets.
ik denk meer dat het sexleven wat niet erg goed gaat, een uitkomst is van eerder genoemde problemen.
Ik had voor een tijd terug weer totaal het vertrouwen in hem terug. In het begin van onze relatie vertrouwde ik hem ook echt blind. Ik weet ook dat hij het beste voor me wilt, en ook van mij houdt. Dat hij dingen nooit helemaal opzettelijk zal doen om mij te kwetsen. Maar toch kwetst hij me met de dingen die hij doet. Misschien is dit een heel warrig verhaal, sorry daarvoor maar ik weet het niet anders neer te zetten.
En ja, over alles wat hier staat heb ik al uitvoerig met hem gepraat. Hij belooft wat aan te passen, en vraagt van mij soms ook dit te doen. Dit doe ik dan ook, maar van zijn beloftes zie ik dan weinig terug.
Wat moet ik hier mee doen? Bij hem weg gaan is niet echt een optie. Ik hou ontzettend veel van hem en ondanks deze dingen wil ik hem echt niet kwijt. Maar ondertussen ben ik ook wel moe om steeds mijn radars aan te moeten hebben en op dingen te stuiten waar ik mijn vraagtekens bij zet. Wie kan me hierin een advies geven of zit in een soort gelijke situatie?
Dank jullie wel!!
Liefs Muts
Ik lees hier al een tijdje mee en ook al even over nagedacht om zelf mijn verhaal te vertellen. Dus hier dan toch.
Ik heb 2,5 jaar een relatie met een hele lieve jongen. We zijn beiden elkaars eerste (echte) liefde. Er is geen sprake van dat we nieuwsgierig zijn naar anderen. Van mijzelf kan ik dat met zekerheid zeggen, van mijn vriend natuurlijk niet. We hebben het er wel over gehad, en dan zegt hij ook van niet en dat geloof ik.
Hij is echt een hele lieve jongen. Hij is echt degene waarvan ik voor het eerst dacht; daar wil ik later een gezinnetje mee opbouwen en oud worden. Hij heeft dat ook wel eens tegen mij gezegd.
We zijn in april vorig jaar (dus nu een jaar geleden) gaan samenwonen. In oktober begonnen de troubles een beetje.
Hij was verslaafd. Niet aan alcohol of drugs oid, maar aan een wat meer onbekender iets. Ik weet het ik omschrijf het vaag, maar ik wil het hier niet neerzetten ivm herkenning, omdat het niet erg vaak voorkomt nog. Hij begon tegen me te liegen, zijn school begon eronder te leiden. Hier zijn we samen uit gekomen. Natuurlijk had mijn vertrouwen wel wat schade opgelopen. Maar ik wist dat we hier samen uit zouden komen, dus ik geloofde er in. Het ging daarna ook erg goed. Natuurlijk was ik eerst nog extra op mijn hoede, later nam dit af. Het gelieg heeft nog wel wat langer aangehouden, maar ook dit ebde weg.
Tot voor kort, ik hem weer betrapte. Hij was er niet mee bezig, keek alleen. Ik hem hem toen met klem gevraagd of hij alsjeblieft als hij alleen de drang al voelde om eerlijk te zijn en erover te praten. Dit zou hij doen.
Maar sindsdien stuit ik op steeds meer dingen waar ik mijn vinger niet helemaal op kan leggen. Vrij zijn, daarover een mailtje hebben gehad, maar toch naar school gaan? En dan twijfel ik nog niet eens zozeer of hij ook wel echt is geweest, maar meer waarom? Wil hij dan niet liever dingen met mij doen? Ik was die dag ook vrij en aangezien we samen weinig tijd hebben...
We hebben een best druk leven, en tijd samen is er weinig. We zijn veel weg, en als we dan samen zijn is het meestal 's avonds en zijn erg moe.
Ons sexleven loopt niet echt op rolletjes, dan weer even wel regelamtig sex en dan ligt het weer tijdje stil. Meestal in de periodes dat we wel sex hebben, neem ik het initiatief. Ik vind dit niet erg, maar af en toe denk ik ook van nu het is jou beurt. En dan gebeurt er weinig tot niets.
ik denk meer dat het sexleven wat niet erg goed gaat, een uitkomst is van eerder genoemde problemen.
Ik had voor een tijd terug weer totaal het vertrouwen in hem terug. In het begin van onze relatie vertrouwde ik hem ook echt blind. Ik weet ook dat hij het beste voor me wilt, en ook van mij houdt. Dat hij dingen nooit helemaal opzettelijk zal doen om mij te kwetsen. Maar toch kwetst hij me met de dingen die hij doet. Misschien is dit een heel warrig verhaal, sorry daarvoor maar ik weet het niet anders neer te zetten.
En ja, over alles wat hier staat heb ik al uitvoerig met hem gepraat. Hij belooft wat aan te passen, en vraagt van mij soms ook dit te doen. Dit doe ik dan ook, maar van zijn beloftes zie ik dan weinig terug.
Wat moet ik hier mee doen? Bij hem weg gaan is niet echt een optie. Ik hou ontzettend veel van hem en ondanks deze dingen wil ik hem echt niet kwijt. Maar ondertussen ben ik ook wel moe om steeds mijn radars aan te moeten hebben en op dingen te stuiten waar ik mijn vraagtekens bij zet. Wie kan me hierin een advies geven of zit in een soort gelijke situatie?
Dank jullie wel!!
Liefs Muts
anoniem_84074 wijzigde dit bericht op 08-04-2009 19:46
Reden: wat typfoutjes weg gewerkt..
Reden: wat typfoutjes weg gewerkt..
% gewijzigd
woensdag 8 april 2009 om 20:08
Hey dangeensuus,
bedankt voor je reacties. Je hebt gelijk, ik laat het toe. Maar ik weet niet meer hoe ik het anders moet doen. Ik heb al heel vaak mijn grenzen aangegeven, ben boos geworden, gezegd dat ik er verdrietig van word en dat ik dit ook niet eeuwig kan zo. En op zo´n moment en de dagen erna lijkt hij het even te snappen. Maar dan sluipt het er weer zo in. En op een gegeven moment zit het mij dan weer hoog enm hebben we het er weer over..
bedankt voor je reacties. Je hebt gelijk, ik laat het toe. Maar ik weet niet meer hoe ik het anders moet doen. Ik heb al heel vaak mijn grenzen aangegeven, ben boos geworden, gezegd dat ik er verdrietig van word en dat ik dit ook niet eeuwig kan zo. En op zo´n moment en de dagen erna lijkt hij het even te snappen. Maar dan sluipt het er weer zo in. En op een gegeven moment zit het mij dan weer hoog enm hebben we het er weer over..
woensdag 8 april 2009 om 20:10
De meeste verslaafden zijn helaas niet te vertrouwen. In die zin, ze liegen over hun verslaving en doen er alles aan om toch te kunnen bewerkstelligen dat ze zich bezig kunnen houden met hun verslaving. Helaas komt jouw vriend de gemaakte afspraken omtrent zijn verslaving niet na. Dan moet je jezelf afvragen hoever je mee gaat in zijn verslaving. En in hoeverre die verslaving tussen jullie instaat. Erg gezond klinkt jullie relatie namelijk nu niet.
woensdag 8 april 2009 om 20:17
Wat zijn verslaving betreft, hij houd zich onwijs goed aan de gemaakt afspraken. zijn verslaving was ook niet ver gevorderd. Ik ben ontzettend trots op hem dat hij ondanks die ene terugval, er v erder niet meer naar omgekeken heeft. Het heeft dan ook niet heel veel daar meer mee te maken. Het was alleen om het verhaal helemaal duidelijk te maken. Het is meer dat hij vaag is over dingen en is dit per ongeluk, heeft hij dit niet door weet hij niet dat hij mij ermee pijn doet, of zie ik toch dingen over het hoofd?
woensdag 8 april 2009 om 20:20
woensdag 8 april 2009 om 20:30
woensdag 8 april 2009 om 20:30
Ik herken het (het liegen).
Blijf tegen hem zeggen dat je eerlijkheid het allerbelangrijkste vind. Dat hij moet aangeven wanneer hij de behoefte heeft om weer te kijken. Zeg hem dat jullie er dan over praten zonder verwijten naar elkaar. Bij mijn vriend helpt het als ik aangeef dat ik niet boos zal worden, omdat ik blij ben dat hij de waarheid zegt.
Hij liegt niet meer tegen mij, maar geeft aan als hij iets moeilijk vind om te vertellen.
Blijf tegen hem zeggen dat je eerlijkheid het allerbelangrijkste vind. Dat hij moet aangeven wanneer hij de behoefte heeft om weer te kijken. Zeg hem dat jullie er dan over praten zonder verwijten naar elkaar. Bij mijn vriend helpt het als ik aangeef dat ik niet boos zal worden, omdat ik blij ben dat hij de waarheid zegt.
Hij liegt niet meer tegen mij, maar geeft aan als hij iets moeilijk vind om te vertellen.
woensdag 8 april 2009 om 20:33
woensdag 8 april 2009 om 20:36
quote:Mutsjee schreef op 08 april 2009 @ 20:08:
Je hebt gelijk, ik laat het toe. Maar ik weet niet meer hoe ik het anders moet doen. Ik heb al heel vaak mijn grenzen aangegeven, ben boos geworden, gezegd dat ik er verdrietig van word en dat ik dit ook niet eeuwig kan zo. En op zo´n moment en de dagen erna lijkt hij het even te snappen. Maar dan sluipt het er weer zo in. En op een gegeven moment zit het mij dan weer hoog enm hebben we het er weer over..Even los van de verslaving maar specifiek over bovenstaande: als woorden niet helpen moet je overgaan op daden ofwel consequenties hangen aan zijn gedrag. Wat die consequenties zijn, moet je zelf bepalen. Ik weet dat het hard klinkt maar als een man na 100 keer vragen nog steeds zijn vieze kleren naast de wasmand gooit in plaats van erin (even een simpel voorbeeld), dan kun je ervoor kiezen om de kleding die er naast ligt, niet meer te wassen. Ik heb gemerkt dat de boodschapp voor sommige mannen dan in één keer duidelijk is en dat had je met nog 100 keer vragen, uitleggen, toelichten, boos worden etc (allemaal woorden!) niet voor elkaar gekregen.
Je hebt gelijk, ik laat het toe. Maar ik weet niet meer hoe ik het anders moet doen. Ik heb al heel vaak mijn grenzen aangegeven, ben boos geworden, gezegd dat ik er verdrietig van word en dat ik dit ook niet eeuwig kan zo. En op zo´n moment en de dagen erna lijkt hij het even te snappen. Maar dan sluipt het er weer zo in. En op een gegeven moment zit het mij dan weer hoog enm hebben we het er weer over..Even los van de verslaving maar specifiek over bovenstaande: als woorden niet helpen moet je overgaan op daden ofwel consequenties hangen aan zijn gedrag. Wat die consequenties zijn, moet je zelf bepalen. Ik weet dat het hard klinkt maar als een man na 100 keer vragen nog steeds zijn vieze kleren naast de wasmand gooit in plaats van erin (even een simpel voorbeeld), dan kun je ervoor kiezen om de kleding die er naast ligt, niet meer te wassen. Ik heb gemerkt dat de boodschapp voor sommige mannen dan in één keer duidelijk is en dat had je met nog 100 keer vragen, uitleggen, toelichten, boos worden etc (allemaal woorden!) niet voor elkaar gekregen.
woensdag 8 april 2009 om 20:40
woensdag 8 april 2009 om 20:47
Allereerst al heel er bedankt voor de reacties. Heel fijn dat jullie meedenken en ik ga over alle tips/ opties nadenken!
Dushi:
Het is niet zozeer dat ik gespannen wacht hoe hij het er vanaf brengt omtrend zijn verslaving. Daar heb ik wel vertrouwen is. Het is meer dat ik het beu ben om steeds maar op dingen te stuiten die vaag zijn, en die hebben vaak totaal niks met de verslaving te maken.
Dushi:
Het is niet zozeer dat ik gespannen wacht hoe hij het er vanaf brengt omtrend zijn verslaving. Daar heb ik wel vertrouwen is. Het is meer dat ik het beu ben om steeds maar op dingen te stuiten die vaag zijn, en die hebben vaak totaal niks met de verslaving te maken.
woensdag 8 april 2009 om 20:52
Maar die spanning, dat opletten, het continu alert zijn op wat er gebeurd is echt niet normaal. In welke relatie ook. En ik vraag me af in hoeverre het niets met zijn verslaving te maken heeft. Het zou mij namelijk niets verbazen. Maar goed, ik ken jullie niet en weet niet hoe het eraan toe gaat bij jullie. Dus ik kan geen sluitend oordeel geven.
Voor mij zou deze relatie in ieder geval niet werken. Daarvoor staat de verslaving teveel in het middelpunt van de relatie. En al wil jij dat niet, al werkt hij eraan. Alles draait om de verslaving en alles staat of valt met de verslaving.
Sterkte in iedergeval
Voor mij zou deze relatie in ieder geval niet werken. Daarvoor staat de verslaving teveel in het middelpunt van de relatie. En al wil jij dat niet, al werkt hij eraan. Alles draait om de verslaving en alles staat of valt met de verslaving.
Sterkte in iedergeval
woensdag 8 april 2009 om 20:56
Het is zeker voortgekomen uit de verslaving. En missvchien zie ik het wel niet, maar staat deze nog meer tussen ons in als ik zie en wil zien. De relatie zo voor mij werkt ook niet goed, maar ik wil hem gewoon niet kwijt.Ik hou zoveel van hem dat ik graag wil dat we samen een manier proberen te vinden om er mee om te gaan. Alleen doet hij niks met de dingen die we bespreken.
Bedankt Dushi!
Bedankt Dushi!
woensdag 8 april 2009 om 21:00
Iemand die niet wil die gaat het ook niet doen Mutsjee. Trekken aan een dood paard helpt je niet. Maar ik denk dat je nog te verliefd bent en een tikkie een blinde vlek hebt voor je vriend. Begrijpelijk maar daarmee maak je het jezelf niet makkelijk, eerder moeilijk! Want wanneer is het genoeg voor jou? Hoever kan hij gaan met jouw grenzen?
woensdag 8 april 2009 om 21:06
Ehm ver, te ver en dat weet ik ook. Ik ben ook te bang om hem kwijt te raken. Maar omdat ik weet hoe hij kan zijn, en hoeveel, ehm hoe zeg je dat, verchtslust en aanpassingsvermogen klinken een beetje negatief maar weet niet hoe ik het anders moet zeggen, hij kan hebben. En dat was echt niet alleen in de eerste roze wolk maanden. Misschien moet ik wel loslaten dat hij dat weer krijgt.
