Kinderen
alle pijlers
hoog sensitief kind en nu?
woensdag 4 maart 2009 om 08:23
Afgelopen maandag hadden we een "slecht-nieuws"gesprek met het kinderdagverblijf over ons zoontje van 3 en half. Ze gaven aan het dat het een hartstikke lief en sociaal joch is, maar dat hij enorm hangt aan structuur en grote moeite heeft met veranderingen. Zo vindt hij het heel moeilijk als de groepen worden samengevoegd, zijn vaste leidster er even niet is etc. Hij heeft hier dan echt begeleiding bij nodig. Ze gaven aan zich zorgen over hem te maken hoe het moet als hij over een half jaar naar de basisschool gaat.
Best herkenbaar, maar wel confronterend. Zelf ben ik pedagoog dus kwam autisme direct bij me op, maar dat heb ik ook weer van de hand gedaan, want daar is hij veel te gevoelig, inlevend en sociaal vaardig voor.
Goed, ik ben gaan googlen en kwam op het onderwerp hoogsensitieve kinderen ofwel nieuwetijdskinderen. Nu heb ik daar nooit zo veel mee gehad. Dacht altijd dat dit was voor mensen die zichzelf of hun kind gewoon bijzonder vonden of in ontkenning zaten als hun kind autistisch was (sorry, als dit wat bot klinkt). Maargoed, ik heb me hier toch eens in verdiept en viel bijna van mijn stoel van verbazing. Want daar stond mijn kind beschreven. O.a. zijn grote woordenschat, sterke reukzin, gevoeligheid, (faal)angstige gedrag, aanvoelen van emoties, moeilijk omgaan met veranderingen, grote gevoel voor humor en eeuwige waarom-vragen. Nouja, en nog meer eigenlijk.
Maar nu? Ik heb wat verder gegoogled maar kom dan toch al snel op wat zweverige pagina's terecht, waar ik weinig boodschap aan heb. Hoe serieus wordt deze term momenteel eigenlijk genomen in hulpverleningsland? Hoe informeer ik school tzt? Hoe bereid ik mijn zoon hier uberhaupt op voor?
Wie kan mij wat over hun ervaringen vertellen en advies geven.
Ik hoor het graag!
Best herkenbaar, maar wel confronterend. Zelf ben ik pedagoog dus kwam autisme direct bij me op, maar dat heb ik ook weer van de hand gedaan, want daar is hij veel te gevoelig, inlevend en sociaal vaardig voor.
Goed, ik ben gaan googlen en kwam op het onderwerp hoogsensitieve kinderen ofwel nieuwetijdskinderen. Nu heb ik daar nooit zo veel mee gehad. Dacht altijd dat dit was voor mensen die zichzelf of hun kind gewoon bijzonder vonden of in ontkenning zaten als hun kind autistisch was (sorry, als dit wat bot klinkt). Maargoed, ik heb me hier toch eens in verdiept en viel bijna van mijn stoel van verbazing. Want daar stond mijn kind beschreven. O.a. zijn grote woordenschat, sterke reukzin, gevoeligheid, (faal)angstige gedrag, aanvoelen van emoties, moeilijk omgaan met veranderingen, grote gevoel voor humor en eeuwige waarom-vragen. Nouja, en nog meer eigenlijk.
Maar nu? Ik heb wat verder gegoogled maar kom dan toch al snel op wat zweverige pagina's terecht, waar ik weinig boodschap aan heb. Hoe serieus wordt deze term momenteel eigenlijk genomen in hulpverleningsland? Hoe informeer ik school tzt? Hoe bereid ik mijn zoon hier uberhaupt op voor?
Wie kan mij wat over hun ervaringen vertellen en advies geven.
Ik hoor het graag!
dinsdag 10 maart 2009 om 07:21
Ik ben ook benieuwd. Ik vind het nogal wat een orthopedagoog op het kinderdagverblijf laten komen voor hetgeen imni beschrijft. Tuurlijk het zal geen kwaad kunnen, maar voor de dingen die in de OP beschreven worden, vind ik een orthopedagoog laten komen aan de overdreven kant.
Maar goed, dat heb jij niet zelf bedacht Imni, ik vind het overdreven van het kdv. Doen ze mee aan een of ander project voor vroegsignalering of zitten ze in een brede school achtig verband? Dan klinkt het me al weer een stuk logischer in de oren.
Ben wel benieuwd wat er uit komt.
Maar goed, dat heb jij niet zelf bedacht Imni, ik vind het overdreven van het kdv. Doen ze mee aan een of ander project voor vroegsignalering of zitten ze in een brede school achtig verband? Dan klinkt het me al weer een stuk logischer in de oren.
Ben wel benieuwd wat er uit komt.
dinsdag 10 maart 2009 om 09:58
Ik vind het ook wat overdreven van het kdv daarom denk ik dat zij vermoeden dat er meer gaande is/de problemen groter zijn dan ze Imni gezegd hebben. Overigens heeft als het goed is elk kdv (zeker de gemeentelijke) wel een of twee pedagogen standaard in dienst, er wordt dan geen externe uitgenodigd.
woensdag 11 maart 2009 om 10:24
vrijdag 13 maart 2009 om 10:28
Blijfgewoonbianca, bedankt voor je reactie (over puberkind). Hier ook een zogenoemd HSP kind. Ik probeer zo veel mogelijk mijn eigen ding in de opvoeding/begeleiding van dochter te volgen maar ben blij om nu eens het "resultaat" van een ervaren iemand te horen. Want onzeker over de verre toekomst ben ik soms wel (onzinnig ja, ik weet het ).
zondag 15 maart 2009 om 20:54
Oh sorry, ik zie nu pas dat dit topic nog even verder is gegaan zonder mij. Tja, mijn hoofd zat nogal vol de afgelopen dagen (met 3 kids onder de vier is het nogal druk ) en uiteraard heeft het verhaal van ons zoontje me ook nogal bezig gehouden.
Goed, hij is dus vorige week maandag geobserveerd. Dat was al geregeld en het leek mij onnodig om dit nog te stoppen.
De communicatie hierover vind ik achteraf vrij magertjes. Want we weten nog steeds niet wie (een orthopedagoog?) de observatie heeft gedaan en het leek mij logisch dat de observator eerst de gegevens met ons bespreekt, maar dat is dus niet gebeurd. Mijn man heeft maar om een rapport gevraagd... Tja. Van de gang van zaken op zich word ik al niet zo blij. Maar als we het rapport hebben dan zullen we het zeker bespreken met zijn vaste leidster.
Wat ik in de voorgaande post nooit heb vermeld is dat de leidster zinspeelde op autisme (dat deed ze door aan te geven dat zij 'ook' een kind had met een stoornis in het autistisch spectrum...). Dat was niet echt professioneel van haar, maar wel erg betrokken.
Maargoed die observator heeft ook opvallend gedrag gezien. Maarja, zij heeft hem meegenomen naar een andere groep om te zien hoe hij hierop reageerde. Ja, hij begon te piepen en vroeg waarom... Niet zo heel gek lijkt me. Maar meer kan ik er dus niet over vertellen, omdat ik het rapport nog niet heb gezien.
Wel is aangegeven dat het nu bij ons ligt om verdere stappen te ondernemen als we hier behoefte aan hebben.
En nadat alles een beetje bezonken is, hebben wij besloten dat we dat niet doen. Alleen op het kinderdagverblijf worden verontrustende signalen aangegeven. Ikzelf en mijn omgeving herkennen wel wat hierin, maar niet dat dit belemmerend zou hoeven te zijn voor school in de toekomst.
Dus we gaan nog niet de molen in, maar zorgen gewoon voor een goed gesprek op school over een tijdje.
Als tzt op school dan wel weer zorgen worden uitgesproken, dan maken we er serieus werk van.
We vertrouwen nu op ons eigen gevoel, ons zoontje en de inzichten van onze naaste omgeving. En dat lucht op.
Hoge sensitiviteit is inderdaad geen stoornis, maar gedrag wat niet eens uniek is. Dus dat hoort gewoon bij hem en gaan we niet gebruiken als label.
Trouwens, wat ik me later nog bedacht. De extreme moeite met veranderingen speelt echt met name op het kinderdagverblijf. Zo kan hij gerust bij vrienden een middagje spelen of bij opa en oma logeren of mee naar een pretpark (in dat opzicht klinkt jouw dochter nog wat "extremer" Eleonora, maar je posts deden me goed
).
Mijn zoon ging pas iets meer dan een jaar geleden naar het kdv en dat was de eerste maanden vrij traumatisch voor hem. Heel sneu, hij vond het echt heel, heel moeilijk. Misschien mist ie daarom ook een basisgevoel van veiligheid op het kdv, wat dit gedrag versterkt...
Allemaal speculaties.
Dus conclusie: gesprek over rapport met kdv volgt nog. Wij kiezen er voorlopig voor om geen acties te ondernemen...
Bedankt voor jullie meedenken en als er behoefte aan is komt er over een tijdje weer een update.
Goed, hij is dus vorige week maandag geobserveerd. Dat was al geregeld en het leek mij onnodig om dit nog te stoppen.
De communicatie hierover vind ik achteraf vrij magertjes. Want we weten nog steeds niet wie (een orthopedagoog?) de observatie heeft gedaan en het leek mij logisch dat de observator eerst de gegevens met ons bespreekt, maar dat is dus niet gebeurd. Mijn man heeft maar om een rapport gevraagd... Tja. Van de gang van zaken op zich word ik al niet zo blij. Maar als we het rapport hebben dan zullen we het zeker bespreken met zijn vaste leidster.
Wat ik in de voorgaande post nooit heb vermeld is dat de leidster zinspeelde op autisme (dat deed ze door aan te geven dat zij 'ook' een kind had met een stoornis in het autistisch spectrum...). Dat was niet echt professioneel van haar, maar wel erg betrokken.
Maargoed die observator heeft ook opvallend gedrag gezien. Maarja, zij heeft hem meegenomen naar een andere groep om te zien hoe hij hierop reageerde. Ja, hij begon te piepen en vroeg waarom... Niet zo heel gek lijkt me. Maar meer kan ik er dus niet over vertellen, omdat ik het rapport nog niet heb gezien.
Wel is aangegeven dat het nu bij ons ligt om verdere stappen te ondernemen als we hier behoefte aan hebben.
En nadat alles een beetje bezonken is, hebben wij besloten dat we dat niet doen. Alleen op het kinderdagverblijf worden verontrustende signalen aangegeven. Ikzelf en mijn omgeving herkennen wel wat hierin, maar niet dat dit belemmerend zou hoeven te zijn voor school in de toekomst.
Dus we gaan nog niet de molen in, maar zorgen gewoon voor een goed gesprek op school over een tijdje.
Als tzt op school dan wel weer zorgen worden uitgesproken, dan maken we er serieus werk van.
We vertrouwen nu op ons eigen gevoel, ons zoontje en de inzichten van onze naaste omgeving. En dat lucht op.
Hoge sensitiviteit is inderdaad geen stoornis, maar gedrag wat niet eens uniek is. Dus dat hoort gewoon bij hem en gaan we niet gebruiken als label.
Trouwens, wat ik me later nog bedacht. De extreme moeite met veranderingen speelt echt met name op het kinderdagverblijf. Zo kan hij gerust bij vrienden een middagje spelen of bij opa en oma logeren of mee naar een pretpark (in dat opzicht klinkt jouw dochter nog wat "extremer" Eleonora, maar je posts deden me goed
). Mijn zoon ging pas iets meer dan een jaar geleden naar het kdv en dat was de eerste maanden vrij traumatisch voor hem. Heel sneu, hij vond het echt heel, heel moeilijk. Misschien mist ie daarom ook een basisgevoel van veiligheid op het kdv, wat dit gedrag versterkt...
Allemaal speculaties.
Dus conclusie: gesprek over rapport met kdv volgt nog. Wij kiezen er voorlopig voor om geen acties te ondernemen...
Bedankt voor jullie meedenken en als er behoefte aan is komt er over een tijdje weer een update.
zondag 15 maart 2009 om 22:35
Hoi Imni,
Ook ik heb 3 kindjes (allemaal jongetjes) die qua leeftijd zo dicht bij elkaar liggen als de jouwe. Oudste is hoogsensitief en wordt dinsdag 5 jaar. Het is inderdaad geen ziekte of zo, maar vergt soms een andere aanpak dan bij de andere kindjes. Ik heb pas geleden een soort van reading laten doen van foto's van mijn kinderen en daaruit noemde die vrouw zoveel kenmerkende dingen van alledrie de kinderen dat ik het wel moet geloven. De oudste was volgens haar inderdaad zeer hoogsensitief. Fijn om een bevestiging te kunnen krijgen.
Ik merk dat mijn oudste echt wat meer begeleiding nodig heeft bij sommige activiteiten. Hij kan het voor zichzelf nog niet benoemen, maar door wat hij zegt en doet zie ik dat er ontzettend veel in dat kleine koppie omgaat. Hij kan zich nog niet afschermen en daardoor krijgt hij zoveel binnen dat hij niet alles kan verwerken. Ik heb dit op school gewoon met zijn juf besproken, zodat zij ook weet dat hij misschien wel eens anders reageert als andere kindjes. Zij bereidt hem nu ook specifiek eerder en uitgebreider voor als ze iets nieuws gaan doen, of een uitje hebben met school. Mijn kind kan namelijk ook letterlijk ziek worden van spanning als hij niet weet wat er gaat gebeuren maar hij het idee heeft dat het heel spannend is.
Ik heb trouwens een heel mooi boek hierover, van Elaine N. Aron: Het hoogsensitieve kind. Hierin staan veel tips hoe je in bepaalde situaties kan reageren op je kind, zodat jij en je kind elkaar beter begrijpen. Hierin staat ook 20 tips voor leerkrachten. Ik weet niet of dit al genoemd is in alle pagina''s hiervoor, maar ik heb er heel veel aan gehad.
Zoals ik wel al eerder zag hier: je kind is niet ziek, hoeft geen stempel of zo te krijgen, maar ik vind het wel belangrijk dat een kind begrepen wordt en dat ik een manier kan vinden om goed met hem om te gaan. Ieder kind is anders, zo ook de hoogsensitieve kinderen, maar deze kinderen hebben een aantal dingen wel gemeenschappelijk en wellicht kun je in het boek een aantal handvaten vinden hoe je met je kind kunt omgaan.
Groeten,
Danielle
Ook ik heb 3 kindjes (allemaal jongetjes) die qua leeftijd zo dicht bij elkaar liggen als de jouwe. Oudste is hoogsensitief en wordt dinsdag 5 jaar. Het is inderdaad geen ziekte of zo, maar vergt soms een andere aanpak dan bij de andere kindjes. Ik heb pas geleden een soort van reading laten doen van foto's van mijn kinderen en daaruit noemde die vrouw zoveel kenmerkende dingen van alledrie de kinderen dat ik het wel moet geloven. De oudste was volgens haar inderdaad zeer hoogsensitief. Fijn om een bevestiging te kunnen krijgen.
Ik merk dat mijn oudste echt wat meer begeleiding nodig heeft bij sommige activiteiten. Hij kan het voor zichzelf nog niet benoemen, maar door wat hij zegt en doet zie ik dat er ontzettend veel in dat kleine koppie omgaat. Hij kan zich nog niet afschermen en daardoor krijgt hij zoveel binnen dat hij niet alles kan verwerken. Ik heb dit op school gewoon met zijn juf besproken, zodat zij ook weet dat hij misschien wel eens anders reageert als andere kindjes. Zij bereidt hem nu ook specifiek eerder en uitgebreider voor als ze iets nieuws gaan doen, of een uitje hebben met school. Mijn kind kan namelijk ook letterlijk ziek worden van spanning als hij niet weet wat er gaat gebeuren maar hij het idee heeft dat het heel spannend is.
Ik heb trouwens een heel mooi boek hierover, van Elaine N. Aron: Het hoogsensitieve kind. Hierin staan veel tips hoe je in bepaalde situaties kan reageren op je kind, zodat jij en je kind elkaar beter begrijpen. Hierin staat ook 20 tips voor leerkrachten. Ik weet niet of dit al genoemd is in alle pagina''s hiervoor, maar ik heb er heel veel aan gehad.
Zoals ik wel al eerder zag hier: je kind is niet ziek, hoeft geen stempel of zo te krijgen, maar ik vind het wel belangrijk dat een kind begrepen wordt en dat ik een manier kan vinden om goed met hem om te gaan. Ieder kind is anders, zo ook de hoogsensitieve kinderen, maar deze kinderen hebben een aantal dingen wel gemeenschappelijk en wellicht kun je in het boek een aantal handvaten vinden hoe je met je kind kunt omgaan.
Groeten,
Danielle
maandag 16 maart 2009 om 15:36
quote:imni schreef op 15 maart 2009 @ 20:54:
Dus we gaan nog niet de molen in, maar zorgen gewoon voor een goed gesprek op school over een tijdje. Als tzt op school dan wel weer zorgen worden uitgesproken, dan maken we er serieus werk van.
Hoge sensitiviteit is inderdaad geen stoornis, maar gedrag wat niet eens uniek is. Dus dat hoort gewoon bij hem en gaan we niet gebruiken als label.Ik begrijp je niet helemaal. Je noemt het wel, maar gaat het niet gebruiken als label? Ik begrijp net als jij niet zo goed waarom die -goog je zoontje meenam naar een andere groep, of zou het zijn geweest om te zien hoe hij op deze verandering reageerde? Laat je het nog even weten als je het rapport hebt ontvangen? Veel succes weer!
Dus we gaan nog niet de molen in, maar zorgen gewoon voor een goed gesprek op school over een tijdje. Als tzt op school dan wel weer zorgen worden uitgesproken, dan maken we er serieus werk van.
Hoge sensitiviteit is inderdaad geen stoornis, maar gedrag wat niet eens uniek is. Dus dat hoort gewoon bij hem en gaan we niet gebruiken als label.Ik begrijp je niet helemaal. Je noemt het wel, maar gaat het niet gebruiken als label? Ik begrijp net als jij niet zo goed waarom die -goog je zoontje meenam naar een andere groep, of zou het zijn geweest om te zien hoe hij op deze verandering reageerde? Laat je het nog even weten als je het rapport hebt ontvangen? Veel succes weer!
woensdag 1 april 2009 om 07:47
hoi, nog steeds geen verslag van de observatie, maar ik verwacht het wel elk moment. Verder gaat het hier heel goed. Alles is inmiddels gezakt en zoals eerder gezegd, hebben we besloten, ongeacht de informatie uit de observatie, dat we er niet iets direct mee doen.
Afgelopen weekend zijn we een weekendje weg geweest en als je hem dan ziet spelen en ziet hoe hij omgaat met het feit dat ie in een ander bedje slaapt etc, dan gaat het eigenlijk gewoon heel gemakkelijk. Blijft natuurlijk dat het op het kdv moeilijker gaat. Ik denk dat ie daar gewoon de basisveiligheid mist. Dus we zullen hem goed voorbereiden op school...
Afgelopen weekend zijn we een weekendje weg geweest en als je hem dan ziet spelen en ziet hoe hij omgaat met het feit dat ie in een ander bedje slaapt etc, dan gaat het eigenlijk gewoon heel gemakkelijk. Blijft natuurlijk dat het op het kdv moeilijker gaat. Ik denk dat ie daar gewoon de basisveiligheid mist. Dus we zullen hem goed voorbereiden op school...
donderdag 9 april 2009 om 15:16
Graag wil ik ook nog reageren op dit topic. Een klein beetje hetzelfde verhaal als Imni, maar mijn dochter is jonger (2 jaar en 8 maanden). We hadden begin deze week een evaluatiegesprek (wat gebruikelijk is rond de 2,5 jaar) op het kdv. Daaruit bleek dat het met dochterlief niet lekker loopt in de groep. Ze draait niet lekker mee, is zeer gevoelig voor prikkels en veranderingen en sluit zich heel erg af als het te druk voor haar wordt. Ze trekt ook niet met andere kindjes op en praat nauwelijks. Thuis herken ik wel wat dingen maar omdat ze thuis helemaal zichzelf is zie ik wel een ander kind. Thuis praat ze prima, peutert er lekker op los en ze is wel gevoelig voor veranderingen, maar het is niet zo extreem als op het kdv. De afgelopen dagen heb ik heel wat tijd gehad om na te denken. Er is ons in ieder geval geadviseerd om haar ogen en oren te laten nachecken om uit te sluiten of ze daarom zo (niet) reageert op het kdv.
Eventueel een observatie is ook nog ter sprake gekomen. We zitten heel erg in dubio en weten nog niet zo goed wat te doen. De afspraak met de oog en kno arts staat in ieder geval. Verder heb ik de neiging om niet te veel te willen sleutelen aan haar, ze is nog volop in ontwikkeling en iig gewoon een heel gevoelig kind.
Ik heb een groot deel van dit topic gelezen en herken wel het een en ander.
Ben benieuwd naar de uitkomst van de observatie Imni!
Eventueel een observatie is ook nog ter sprake gekomen. We zitten heel erg in dubio en weten nog niet zo goed wat te doen. De afspraak met de oog en kno arts staat in ieder geval. Verder heb ik de neiging om niet te veel te willen sleutelen aan haar, ze is nog volop in ontwikkeling en iig gewoon een heel gevoelig kind.
Ik heb een groot deel van dit topic gelezen en herken wel het een en ander.
Ben benieuwd naar de uitkomst van de observatie Imni!
vrijdag 10 april 2009 om 18:00
In de nieuwe Groter Groeien staat een artikel over hoogsensitieve kinderen: http://www.jongegezinnen.nl/grotergroeien/inhetblad/. En kennen jullie www.lihsk.nl al?
zaterdag 6 juni 2009 om 17:08
Hoi Mirjam, leuk dat je nog interesse hebt. Hier gaat alles goed. De observatie was puur observatie met een korte beschrijving van de feiten, waarbij het als opvallend werd beschreven dat zoontje er moeite mee had om de vaste groep te verlaten en opgelucht was om weer terug te kunnen en verder goed oogcontact maakte en interactie zocht. Thuis ging het tot voor kort ook goed, maar we hebben een paar drukke dagen achter de rug en dat vraagt meteen te veel van 'm. Gaat ie zich afreageren op mij en z'n zusje. Dat is jammer en vervelend. Het lijkt erop dat hij al zijn emoties moeilijk kan kanaliseren. We proberen daarom zoveel mogelijk de dingen voor hem te verwoorden, positieve individuele aandacht te geven (wat niet altijd gemakkelijk gaat met 2 kleinere zusjes) en hem andere manieren geven om zijn spanning af te reageren. Dat gaat zozo. Ik hoop dat als hij ouder wordt hij ook wat meer copingsmechanismen krijgt om grip te krijgen op zijn eigen emoties en de situatie om zich heen.
Verder is hij vaak zo lief, sociaal en gezellig en bovendien een echte grappenmaker.
Ik heb besloten om na de zomervakantie (in oktober gaat hij naar school) eens een paar keer met hem langs en in de school te wandelen en natuurlijk doen we een goede overdracht naar de docent. Ik denk dat goede begeleiding wel noodzakelijk is. Ik heb me de afgelopen tijd nog wel meer verdiept in hoogsensitiviteit en het is zo herkenbaar. Mogelijk dat ik wel wat informatie over hsp meegeef aan de docent, om het wat begrijpelijker te maken. Er bestaat namelijk een folder over hoogsensitiviteit in het onderwijs (en gelukkig is die helemaal niet zweverig).
Soms maak ik me wel zorgen of hij het redt op de basisschool (wordt het niet snel allemaal te veel inderdaad?), andere momenten heb ik er het volste vertrouwen in. We zullen zien...
Verder is hij vaak zo lief, sociaal en gezellig en bovendien een echte grappenmaker.
Ik heb besloten om na de zomervakantie (in oktober gaat hij naar school) eens een paar keer met hem langs en in de school te wandelen en natuurlijk doen we een goede overdracht naar de docent. Ik denk dat goede begeleiding wel noodzakelijk is. Ik heb me de afgelopen tijd nog wel meer verdiept in hoogsensitiviteit en het is zo herkenbaar. Mogelijk dat ik wel wat informatie over hsp meegeef aan de docent, om het wat begrijpelijker te maken. Er bestaat namelijk een folder over hoogsensitiviteit in het onderwijs (en gelukkig is die helemaal niet zweverig).
Soms maak ik me wel zorgen of hij het redt op de basisschool (wordt het niet snel allemaal te veel inderdaad?), andere momenten heb ik er het volste vertrouwen in. We zullen zien...
zaterdag 6 juni 2009 om 17:09
oja, we hebben dus bij het kinderdagverblijf aangegeven dat we ons momenteel onvoldoende zorgen maken over hem, om verdere stappen te ondernemen. Daarnaast hebben we hun zorg wel op prijs gesteld en aangegeven een goede overdracht belangrijk te vinden. Mocht het op school ook moeizaam gaan, dan zullen we verder kijken... Zij hadden daar ook vrede mee, alhoewel ik denk dat de pedagogisch medewerker het niet helemaal met ons eens was.
