Kinderen
alle pijlers
Ondersteuning bij opvoeding: wat helpt nou echt?
woensdag 11 december 2019 om 20:22
Ik loop tegen wat dingen aan in met name de opvoeding van mijn jongste kind (3 jaar). Ik wil daar graag hulp bij, maar dan wel de juiste hulp.
Je hebt bij het consultatiebureau van die opvoedcursussen die uitgaan van triple p en ik betwijfel of dat helemaal mijn stijl is.
Verder heb je natuurlijk talloze kindercoaches en dat soort mensen maar ja... geen idee of dat wat is.
En ik zou zelf naar een psycholoog oid kunnen denk ik?
Kortom ik kom er niet uit. Heeft iemand tips waar ik kan beginnen met zoeken?
(Ik snap dat het misschien handig is om te weten waar ik dan precies tegenaan loop, maar ik heb geen behoefte om dat te delen nu, als ik dat heb dan zal ik daar tzt wel een topic over openen)
Je hebt bij het consultatiebureau van die opvoedcursussen die uitgaan van triple p en ik betwijfel of dat helemaal mijn stijl is.
Verder heb je natuurlijk talloze kindercoaches en dat soort mensen maar ja... geen idee of dat wat is.
En ik zou zelf naar een psycholoog oid kunnen denk ik?
Kortom ik kom er niet uit. Heeft iemand tips waar ik kan beginnen met zoeken?
(Ik snap dat het misschien handig is om te weten waar ik dan precies tegenaan loop, maar ik heb geen behoefte om dat te delen nu, als ik dat heb dan zal ik daar tzt wel een topic over openen)
anoniem_370114 wijzigde dit bericht op 11-12-2019 20:26
15.86% gewijzigd
woensdag 11 december 2019 om 22:15
Tja, coach blijft wat mij betreft een beroep waarvoor je niet veel hoeft te kunnen.
Ik zou er ver vandaan blijven.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
woensdag 11 december 2019 om 22:15
woensdag 11 december 2019 om 22:16
Ik heb zelf geen fijne jeugd gehad, ik vraag me ook weleens af of dat daarmee te maken heeft. Ben je eruit gekomen met je kind nadat je erachter kwam dat het door een trauma kwam bij jou?
woensdag 11 december 2019 om 22:17
Gevoelsmatig heb ik niet de indruk dat hij zo afwijkt. Ik schat hem in als een normale peuter. Misschien is het meer de interactie tussen hem en mij of zo. Maar ik zal het in overweging nemen.Solomio schreef: ↑11-12-2019 22:12Ik zou vooral niet uitsluitend inzetten op opvoedingsondersteuning, maar ook zorgen dat er gekeken wordt naar je kind.
Ik heb zelf om opvoedingsondersteuning gevraagd toen mijn oudste 4 was en dat heeft vooral averechts gewerkt, omdat ze nauwelijks naar mijn kind gekeken hebben.
Pas een jaar of 5 later kreeg hij de diagnose autisme en kon ik met terugwerkende kracht inzien waarom die opvoedingsondersteuning niet werkte (tips als: zorg dat je oogcontact hebt met je kind voordat je hem iets vraagt, of: tik hem even op zijn schouder als je zijn aandacht wilt. Van die eenvoudige tips die bij autisme nou juist niet handig zijn.)
Denk niet te snel dat het aan jezelf ligt en bedenk ook dat opvoeding niet de oorzaak hoeft te zijn als het met een kind moeizaam gaat.
anoniem_370114 wijzigde dit bericht op 11-12-2019 22:24
1.97% gewijzigd
woensdag 11 december 2019 om 22:22
??? Genoeg coaches die gewoon goed zijn in hun vak, waarom zou je alles afschrijven? Je kunt niet alle coaches over 1 kam scheren zeg jemig. Lekker neerbuigend ook, en nee ik ben zelf geen coach en ook niet die opleiding gevolgd maar vind je opmerkingen echt nergens op slaan.
woensdag 11 december 2019 om 22:27
Omdat het geen erkende opleiding is en geen erkende beroepsgroep. Dus elke putjesschepper mag zichzelf kindercoach noemen.ditte_ schreef: ↑11-12-2019 22:22??? Genoeg coaches die gewoon goed zijn in hun vak, waarom zou je alles afschrijven? Je kunt niet alle coaches over 1 kam scheren zeg jemig. Lekker neerbuigend ook, en nee ik ben zelf geen coach en ook niet die opleiding gevolgd maar vind je opmerkingen echt nergens op slaan.
woensdag 11 december 2019 om 22:29
Helemaal met je eens. TO Dat hij dit gedrag alleen bij jou laat zien wil niet zeggen dat het aan je opvoeding ligt.Solomio schreef: ↑11-12-2019 22:12Ik zou vooral niet uitsluitend inzetten op opvoedingsondersteuning, maar ook zorgen dat er gekeken wordt naar je kind.
Ik heb zelf om opvoedingsondersteuning gevraagd toen mijn oudste 4 was en dat heeft vooral averechts gewerkt, omdat ze nauwelijks naar mijn kind gekeken hebben.
Pas een jaar of 5 later kreeg hij de diagnose autisme en kon ik met terugwerkende kracht inzien waarom die opvoedingsondersteuning niet werkte (tips als: zorg dat je oogcontact hebt met je kind voordat je hem iets vraagt, of: tik hem even op zijn schouder als je zijn aandacht wilt. Van die eenvoudige tips die bij autisme nou juist niet handig zijn.)
Denk niet te snel dat het aan jezelf ligt en bedenk ook dat opvoeding niet de oorzaak hoeft te zijn als het met een kind moeizaam gaat.
Ik begrijp dat je meerdere kinderen hebt maar het probleem zich alleen bij dit kindje zich voordoet.
Ga naar het CJG en leg je verhaal uit. Maar hun maar kijken welke vorm van hulp het best passend. Misschien is dit opvoedondersteuning, dat kan. Maar zij kunnen ook doorverwijzen naar een kinderpsycholoog wanneer zij denken dat er meer aan de hand is.
woensdag 11 december 2019 om 22:36
Kan ik geloof dat er mensen tussen zitten die er niks van kunnen en ook genoeg mensen die wel wat kunnen. Om nou iedere kindercoach af te serveren is nogal overdreven he.
woensdag 11 december 2019 om 22:37
woensdag 11 december 2019 om 22:37
Dank je. Ik begin wel echt behoorlijk aan mezelf te twijfelen soms. Goed om even de realitycheck te hebben dat het misschien wel iets met hem kan zijn.Tess1981 schreef: ↑11-12-2019 22:29Helemaal met je eens. TO Dat hij dit gedrag alleen bij jou laat zien wil niet zeggen dat het aan je opvoeding ligt.
Ik begrijp dat je meerdere kinderen hebt maar het probleem zich alleen bij dit kindje zich voordoet.
Ga naar het CJG en leg je verhaal uit. Maar hun maar kijken welke vorm van hulp het best passend. Misschien is dit opvoedondersteuning, dat kan. Maar zij kunnen ook doorverwijzen naar een kinderpsycholoog wanneer zij denken dat er meer aan de hand is.
Het is een pienter kind, en als je hem de hele dag bezig houdt dan is er weinig aan de hand (zeggen anderen dus). Maar luisteren doet ie niet en hij reageert ook bijna niet op corrigeren. Hij kan het wel aan me uitleggen maar hij doet er niks mee of zo. Heel vermoeiend. Voor mij althans. Ik vind het niet leuk om kind steeds krijsend door de winkel aan zijn hand of arm mee te nemen maar als ik hem loslaat rent ie weg of gaat ie dingen pakken. En ik blijf uitleggen en hij kan het aan me vertellen wat de bedoeling is en "ja mama ik blijf bij je en loop niet weg" en twee seconden later...
woensdag 11 december 2019 om 22:38
Zou ik gewoon doen. Zij praten/spelen (speltherapie) met je kind en met jou. Ze bekijken meer het hele plaatje. Opvoedondersteuning lijkt mij meer de situaties doorgronden en hoe hierop te anticiperen. Wat algemener misschien. Maar dat is een aanname die ik doen. Geen idee of dat ook echt zo is.COtweepuntnul schreef: ↑11-12-2019 22:15En dat is waarom ik zelf ook zat te denken aan een psycholoog.
Ik ben ooit naar een kinderpsycholoog geweest met mijn jongste. Liep tussen ons echt niet lekker. Zij ging ook niet lekker. Bleek gewoon dat mijn kind heel veel last had van mijn verdriet (ik was nogal in de rouw, maar dacht dat ze dat niet doorhad). Ik had die link nooit gelegd. Want het leek om hele andere dingen te gaan. Heeft enorm geholpen destijds.
woensdag 11 december 2019 om 22:41
Als je serieus geholpen wilt worden vind ik idd een kindercoach niet geschikt. Probleem is dat ze veel te weinig weten van bijv psychische aandoeningen bij kinderen.
Wat mij betreft net zoiets als dat je met medicatievragen naar het Kruidvat gaat.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
woensdag 11 december 2019 om 22:41
woensdag 11 december 2019 om 22:42
Dank je. Ik zal het voorleggen aan het CJG. Misschien hebben zij een goede optie.Noerie schreef: ↑11-12-2019 22:38Zou ik gewoon doen. Zij praten/spelen (speltherapie) met je kind en met jou. Ze bekijken meer het hele plaatje. Opvoedondersteuning lijkt mij meer de situaties doorgronden en hoe hierop te anticiperen. Wat algemener misschien. Maar dat is een aanname die ik doen. Geen idee of dat ook echt zo is.
Ik ben ooit naar een kinderpsycholoog geweest met mijn jongste. Liep tussen ons echt niet lekker. Zij ging ook niet lekker. Bleek gewoon dat mijn kind heel veel last had van mijn verdriet (ik was nogal in de rouw, maar dacht dat ze dat niet doorhad). Ik had die link nooit gelegd. Want het leek om hele andere dingen te gaan. Heeft enorm geholpen destijds.
woensdag 11 december 2019 om 22:46
Dankjewel! Dat is misschien ook wel zo. Ik baal er gewoon van. Het is ook zo dat als ik binnenkom hij meteen begint te krijsen. Echt bizar. Valt anderen inmiddels ook op.Noerie schreef: ↑11-12-2019 22:41Enne, niet zo hard zijn voor jezelf he. Feit dat je al kritisch naar het geheel kunt kijken en dat je bereidt bent om er hulp bij te zoeken maakt al dat je een goede moeder bent.
En elk kind is anders en zelfs moeders kunnen niet in het koppie van hun kinderen kijken.
Als ik het wel es aankaart bij anderen, hoe hij is, lijken ze het nooit helemaal te begrijpen. Krijg ik van die opmerkingen dat het wel over gaat, dat het maar één kind is dus hoe moeilijk kan het zijn, dat ik consequent moet zijn. Dat zal allemaal heus maar daar heb ik niks aan, de meeste dingen heb ik allang geprobeerd.
woensdag 11 december 2019 om 22:47
Niet alles gelezen dus wellicht mosterd
Ik heb destijds video hometraining gedaan. Zoon was toen ook drie.
Vond ik verhelderend. En was praktisch. En ook positief.
Voorbeeld... Eten bv. Ik was bang dat zoon te kort aan voedingstoffen kreeg. Want avondeten verliep niet altijd ff soepel.
Geen drama, tuurlijk mooi als kind wel alles eet maar zal sowieso echt wel groot worden. En ze had gelijk... Hij is 15.en 190
De nuchtere en relaxte benadering vond ik fijn.
Ik heb destijds video hometraining gedaan. Zoon was toen ook drie.
Vond ik verhelderend. En was praktisch. En ook positief.
Voorbeeld... Eten bv. Ik was bang dat zoon te kort aan voedingstoffen kreeg. Want avondeten verliep niet altijd ff soepel.
Geen drama, tuurlijk mooi als kind wel alles eet maar zal sowieso echt wel groot worden. En ze had gelijk... Hij is 15.en 190
De nuchtere en relaxte benadering vond ik fijn.
woensdag 11 december 2019 om 22:49
woensdag 11 december 2019 om 22:49
De beste stuurlui staan aan wal. En het is zo moeilijk uitleggen altijd dit soort dingen. Je gaat vaak een voorbeeld geven en daar reageren mensen op. Maar 1 voorval is heel anders dan elke keer weer. Of dingen die de hele dag door spelen. Het is vaak zoveel groter. Alleen daarom al fijn om het er met een professional over te hebben.COtweepuntnul schreef: ↑11-12-2019 22:46Dankjewel! Dat is misschien ook wel zo. Ik baal er gewoon van. Het is ook zo dat als ik binnenkom hij meteen begint te krijsen. Echt bizar. Valt anderen inmiddels ook op.
Als ik het wel es aankaart bij anderen lijken ze het nooit helemaal te begrijpen. Krijg ik van die opmerkingen dat het wel over gaat, dat het maar één kind is dus hoe moeilijk kan het zijn, dat ik consequent moet zijn. Dat zal allemaal heus maar daar heb ik niks aan, de meeste dingen heb ik allang geprobeerd.
En blijkbaar voelt zoon zich veilig bij je. Bij jou kan hij zijn vervelende zelf zijn:-)
woensdag 11 december 2019 om 22:51
Heel herkenbaar, bij mijn jongste ook. Ik ben bij een speltherapeute geweest met hem en via haar ben ik erop gekomen dat hij hooggevoelig met een sterke wil is. Veel gehad aan het boek van Janneke van Olphen en Eva Bronsveld. Ik ben via de huisarts naar de speltherapie verwezen, dit wordt dan (in ieder geval in Drenthe) vergoed voor de gemeente. Zoonlief was ook met name boos op mij (hier doe ik wel meer in de opvoeding) tot slaan en schoppen aan toe als hij zijn zin niet kreeg (als ik al boontjes aan het koken ben kun je nu eenmaal niet meer vragen om worteltjes bijvoorbeeld, dat ik die dan morgen wel wil koken kwam dan al niet meer aan).COtweepuntnul schreef: ↑11-12-2019 21:53Nou ja dit is een beetje wat er hier ook speelt. En ik lijk een beetje de enige te zijn die er last van heeft - bij anderen is ie veel meegaander, ik weet even niet het juiste woord. Ook bij zijn vader, die toch echt 50% van de opvoeding doet.
Ik wil dit gewoon niet zo. Ik wil graag wat relaxter en ook wat liefdevoller met hem omgaan. Ik ben hem alleen maar aan het corrigeren en dat komt niet eens binnen...
Dus ja ik vind het ook heftig.
woensdag 11 december 2019 om 22:51
Ik herken het, ons 3e kindje is heel intelligent en had veel uitdaging nodig.COtweepuntnul schreef: ↑11-12-2019 22:37Dank je. Ik begin wel echt behoorlijk aan mezelf te twijfelen soms. Goed om even de realitycheck te hebben dat het misschien wel iets met hem kan zijn.
Het is een pienter kind, en als je hem de hele dag bezig houdt dan is er weinig aan de hand (zeggen anderen dus). Maar luisteren doet ie niet en hij reageert ook bijna niet op corrigeren. Hij kan het wel aan me uitleggen maar hij doet er niks mee of zo. Heel vermoeiend. Voor mij althans. Ik vind het niet leuk om kind steeds krijsend door de winkel aan zijn hand of arm mee te nemen maar als ik hem loslaat rent ie weg of gaat ie dingen pakken. En ik blijf uitleggen en hij kan het aan me vertellen wat de bedoeling is en "ja mama ik blijf bij je en loop niet weg" en twee seconden later...
Waar de andere gewoon met een pop of auto's speelde moest het voor altijd een vorm van uitdaging zijn.
Hier hielp het om haar mee te laten helpen met boodschappen doen. Een eigen lijstje met een paar dingen erop en er een speurtocht van maken. Fruit eten en daar rekensommetjes mee maken en leer spelletjes doen.
Dit afwisselen met zelf spelen.
woensdag 11 december 2019 om 22:52
Haha ja. Schrale troostNoerie schreef: ↑11-12-2019 22:49De beste stuurlui staan aan wal. En het is zo moeilijk uitleggen altijd dit soort dingen. Je gaat vaak een voorbeeld geven en daar reageren mensen op. Maar 1 voorval is heel anders dan elke keer weer. Of dingen die de hele dag door spelen. Het is vaak zoveel groter. Alleen daarom al fijn om het er met een professional over te hebben.
En blijkbaar voelt zoon zich veilig bij je. Bij jou kan hij zijn vervelende zelf zijn:-)
En het is zo'n leuk kind. Altijd babbelen met iedereen. Kan heel lief zijn. Maar pfft...
woensdag 11 december 2019 om 22:53
Wat moeilijk. Hoe zou je daar nu mee omgaan dan? Als hij dan worteltjes wil?wilma36 schreef: ↑11-12-2019 22:51Heel herkenbaar, bij mijn jongste ook. Ik ben bij een speltherapeute geweest met hem en via haar ben ik erop gekomen dat hij hooggevoelig met een sterke wil is. Veel gehad aan het boek van Janneke van Olphen en Eva Bronsveld. Ik ben via de huisarts naar de speltherapie verwezen, dit wordt dan (in ieder geval in Drenthe) vergoed voor de gemeente. Zoonlief was ook met name boos op mij (hier doe ik wel meer in de opvoeding) tot slaan en schoppen aan toe als hij zijn zin niet kreeg (als ik al boontjes aan het koken ben kun je nu eenmaal niet meer vragen om worteltjes bijvoorbeeld, dat ik die dan morgen wel wil koken kwam dan al niet meer aan).
woensdag 11 december 2019 om 22:54
Het gekke is dat hij dat soort vormen van uitdaging dan weer niet boeiend lijkt te vinden. Maar ik heb het al een poos niet geprobeerd, misschien wordt het wel eens tijd.Tess1981 schreef: ↑11-12-2019 22:51Ik herken het, ons 3e kindje is heel intelligent en had veel uitdaging nodig.
Waar de andere gewoon met een pop of auto's speelde moest het voor altijd een vorm van uitdaging zijn.
Hier hielp het om haar mee te laten helpen met boodschappen doen. Een eigen lijstje met een paar dingen erop en er een speurtocht van maken. Fruit eten en daar rekensommetjes mee maken en leer spelletjes doen.
Dit afwisselen met zelf spelen.
woensdag 11 december 2019 om 23:05
Ja absoluut.
Sterker nog, ik ben nu echt de ouder die ik altijd wilde zijn. Tuurlijk vlieg ik nog wel eens uit de bocht maar ik zie dingen aankomen, bewaak beter mijn persoonlijke grenzen en begrijp in het algemeen niet alleen mijn kind 10x beter maar ook mijzelf en mijn omgeving omdat ik dingen beter in perspectief zie.
Natuurlijk de confrontatie met het verleden, en ik heb echt een prima jeugd gehad, toch zat er blijkbaar iets, die niet echt leuk is om aan te gaan. Maar als ik zie wat het ons gezin heeft opgeleverd!? Dubbel en dwars!
Je hebt niks te verliezen alleen te winnen zowel voor jezelf als voor je kind toch?
