Kinderen
alle pijlers
Ondersteuning bij opvoeding: wat helpt nou echt?
woensdag 11 december 2019 om 20:22
Ik loop tegen wat dingen aan in met name de opvoeding van mijn jongste kind (3 jaar). Ik wil daar graag hulp bij, maar dan wel de juiste hulp.
Je hebt bij het consultatiebureau van die opvoedcursussen die uitgaan van triple p en ik betwijfel of dat helemaal mijn stijl is.
Verder heb je natuurlijk talloze kindercoaches en dat soort mensen maar ja... geen idee of dat wat is.
En ik zou zelf naar een psycholoog oid kunnen denk ik?
Kortom ik kom er niet uit. Heeft iemand tips waar ik kan beginnen met zoeken?
(Ik snap dat het misschien handig is om te weten waar ik dan precies tegenaan loop, maar ik heb geen behoefte om dat te delen nu, als ik dat heb dan zal ik daar tzt wel een topic over openen)
Je hebt bij het consultatiebureau van die opvoedcursussen die uitgaan van triple p en ik betwijfel of dat helemaal mijn stijl is.
Verder heb je natuurlijk talloze kindercoaches en dat soort mensen maar ja... geen idee of dat wat is.
En ik zou zelf naar een psycholoog oid kunnen denk ik?
Kortom ik kom er niet uit. Heeft iemand tips waar ik kan beginnen met zoeken?
(Ik snap dat het misschien handig is om te weten waar ik dan precies tegenaan loop, maar ik heb geen behoefte om dat te delen nu, als ik dat heb dan zal ik daar tzt wel een topic over openen)
anoniem_370114 wijzigde dit bericht op 11-12-2019 20:26
15.86% gewijzigd
woensdag 11 december 2019 om 23:08
Proberen kan idd geen kwaad, wellicht is hij op deze wijze even bezig te houden en is boodschappen doen geen strijd. Het blijft lastig dus als je voor jezelf zoeits hebt dit wordt/Is te zwaar dan is hulp inschakelen echt niet erg of raar.COtweepuntnul schreef: ↑11-12-2019 22:54Het gekke is dat hij dat soort vormen van uitdaging dan weer niet boeiend lijkt te vinden. Maar ik heb het al een poos niet geprobeerd, misschien wordt het wel eens tijd.
Maar nogmaals zoek de schuld niet direct helemaal alleen bij jezelf, je hebt er meer groot gebracht.
En zie het als een compliment, ok niet een die je graag zou zien. Maar hij voelt zich bij jou vrij om zijn dagelijkse frustratie los te laten.
woensdag 11 december 2019 om 23:09
Noeries verhaal is heel herkenbaar.Noerie schreef: ↑11-12-2019 22:49De beste stuurlui staan aan wal. En het is zo moeilijk uitleggen altijd dit soort dingen. Je gaat vaak een voorbeeld geven en daar reageren mensen op. Maar 1 voorval is heel anders dan elke keer weer. Of dingen die de hele dag door spelen. Het is vaak zoveel groter. Alleen daarom al fijn om het er met een professional over te hebben.
En blijkbaar voelt zoon zich veilig bij je. Bij jou kan hij zijn vervelende zelf zijn:-)
Van het veilig voelen tot rouw. Kinderen hebben heel veel dingen onbewust feilloos in de gaten en uiten dat soms met afwijkend gedrag.
Wees niet streng voor jezelf, het feit dat je bereid bent er naar een psycholoog voor te gaan zegt heel veel over je bereidheid veel te doen voor je kind, siert je enorm.
Succes TO!
woensdag 11 december 2019 om 23:35
Dat wisten (en weten) we zelf ook niet echt. Ik dacht iets van: ‘mijn kind is zus en zo en ik wil daar mee leren omgaan, hoe doe ik dat’. Ofzo. Geen idee dus.
En waarom ik VT noemde, was omdat ik het als een enome drempel heb ervaren om naar ‘een instantie’ te stappen en dat in het geval van CJG onterecht was.
donderdag 12 december 2019 om 16:56
Ik ging er veel te veel op in. Nu laat ik hem eerst meer in zijn sop gaarkoken. En hij is in het jaar van de speltherapie zelf ook behoorlijk gegroeid, hij kan er nu beter mee omgaan. Het is nog niet optimaal, hij moet nog wel veel leren, zelf leren wanneer de prikkels te veel zijn en hij dus rust moet pakken. Wat voor hem heel moeilijk is. De gevoelige kant heeft rust nodig, maar zijn sterke wil kant wil wel graag met een vriendje spelen bijvoorbeeld
donderdag 12 december 2019 om 17:00
Dit is wat ook iemand tegen mij zei. Want idd, hij deed het het meest bij mij, daarna bij zijn vader, daarna bij mijn ouders (die wonen dichterbij, dus die ziet hij meer) en bij mijn schoonouders of op school liet hij het gedrag helemaal niet zien.Tess1981 schreef: ↑11-12-2019 23:08Proberen kan idd geen kwaad, wellicht is hij op deze wijze even bezig te houden en is boodschappen doen geen strijd. Het blijft lastig dus als je voor jezelf zoeits hebt dit wordt/Is te zwaar dan is hulp inschakelen echt niet erg of raar.
Maar nogmaals zoek de schuld niet direct helemaal alleen bij jezelf, je hebt er meer groot gebracht.
En zie het als een compliment, ok niet een die je graag zou zien. Maar hij voelt zich bij jou vrij om zijn dagelijkse frustratie los te laten.
vrijdag 13 december 2019 om 06:39
Mijn jongste was een heftige peuter, wat de andere kinderen aan driftbuien hadden, kwam niet eens in de buurt van wat hij liet zien. Leek ook niets te doen met correcties en kon slecht overweg met veranderingen. Hij speelde nooit zelf en voor mijn gevoel was ik de hele dag met hem bezig (hij sliep en slaapt ook heel weinig).
Een leidster zei toen ooit over zoon: hij is een doordenker en denkt veel over dingen, die hij nog niet kan overzien en dat maakt hem onzeker. Regels geven hem zekerheid en hij controleert continu of deze regels er nog zijn door deze te overtreden. Dat geeft hem een mate van zekerheid en bevestiging.
Zo had ik het nog nooit bekeken.
Zoon bleek in zijn peuterjaren het best te floreren bij regelmaat en (strenge en) duidelijke regels. Ik moest daar wel een omslag voor maken, want bij de andere kinderen werkte een andere manier van opvoeden beter (die ook beter bij mij paste).
Na de peuterjaren ging het veel beter. Hij kan nu veel beter omgaan met veranderingen. Omgaan met frustraties is iets waar hij nog aan werkt en hij laat zich nog altijd niet makkelijk corrigeren, maar het is zoveel beter geworden en vooral relaxter.
Bij de andere kinderen kon ik makkelijk weleens een uitzondering op de regels maken (met uitleg waarom), bij zoon was dat geen goed idee.
Een leidster zei toen ooit over zoon: hij is een doordenker en denkt veel over dingen, die hij nog niet kan overzien en dat maakt hem onzeker. Regels geven hem zekerheid en hij controleert continu of deze regels er nog zijn door deze te overtreden. Dat geeft hem een mate van zekerheid en bevestiging.
Zo had ik het nog nooit bekeken.
Zoon bleek in zijn peuterjaren het best te floreren bij regelmaat en (strenge en) duidelijke regels. Ik moest daar wel een omslag voor maken, want bij de andere kinderen werkte een andere manier van opvoeden beter (die ook beter bij mij paste).
Na de peuterjaren ging het veel beter. Hij kan nu veel beter omgaan met veranderingen. Omgaan met frustraties is iets waar hij nog aan werkt en hij laat zich nog altijd niet makkelijk corrigeren, maar het is zoveel beter geworden en vooral relaxter.
Bij de andere kinderen kon ik makkelijk weleens een uitzondering op de regels maken (met uitleg waarom), bij zoon was dat geen goed idee.
vrijdag 13 december 2019 om 09:15
Heel erg herkenbaar, ik had hetzelfde kunnen schrijven!Alecta schreef: ↑13-12-2019 06:39Mijn jongste was een heftige peuter, wat de andere kinderen aan driftbuien hadden, kwam niet eens in de buurt van wat hij liet zien. Leek ook niets te doen met correcties en kon slecht overweg met veranderingen. Hij speelde nooit zelf en voor mijn gevoel was ik de hele dag met hem bezig (hij sliep en slaapt ook heel weinig).
Een leidster zei toen ooit over zoon: hij is een doordenker en denkt veel over dingen, die hij nog niet kan overzien en dat maakt hem onzeker. Regels geven hem zekerheid en hij controleert continu of deze regels er nog zijn door deze te overtreden. Dat geeft hem een mate van zekerheid en bevestiging.
Zo had ik het nog nooit bekeken.
Zoon bleek in zijn peuterjaren het best te floreren bij regelmaat en (strenge en) duidelijke regels. Ik moest daar wel een omslag voor maken, want bij de andere kinderen werkte een andere manier van opvoeden beter (die ook beter bij mij paste).
Na de peuterjaren ging het veel beter. Hij kan nu veel beter omgaan met veranderingen. Omgaan met frustraties is iets waar hij nog aan werkt en hij laat zich nog altijd niet makkelijk corrigeren, maar het is zoveel beter geworden en vooral relaxter.
Bij de andere kinderen kon ik makkelijk weleens een uitzondering op de regels maken (met uitleg waarom), bij zoon was dat geen goed idee.
Sinds jongste naar school gaat is ie sowieso een stuk leuker geworden. Het laatste half jaar voordat hij naar school ging was ondanks alle inspanningen/tips/tricks niet zo gezellig - en dan ging hij al 3 dgn per week naar kdv/speelzaal. Nu snap ik wat ze bedoelen met 'toe aan school'.
vrijdag 13 december 2019 om 11:14
vrijdag 13 december 2019 om 21:48
Wat fijn!! Geniet ervan dat het beter gaat!COtweepuntnul schreef: ↑13-12-2019 21:46Alleen al het openen van dit topic/het uitspreken dat ik er van baal heeft geholpen geloof ik want het gaat inmiddels wat beter. Of minder slecht
Ik moet binnenkort naar het consult a tiebureau / CJG met kind dus dan bespreek ik het.
vrijdag 13 december 2019 om 21:53
Overigens bedankt voor al jullie verhalen. Ik lees veel dingen die ik herken en ben blij dat ik niet de enige ben.
Het is soms ook gewoon raar dat hetzelfde kind, dat altijd innig tevreden tegen me aangeplakt zat, nu als peuter niet meer op dezelfde "lijn" zit als ik of zo. Het zal ook wel iets met loslaten te maken hebben...
Het is soms ook gewoon raar dat hetzelfde kind, dat altijd innig tevreden tegen me aangeplakt zat, nu als peuter niet meer op dezelfde "lijn" zit als ik of zo. Het zal ook wel iets met loslaten te maken hebben...
