Kinderen
alle pijlers
Jaloers op dreumesneefje
vrijdag 13 december 2019 om 14:35
Mijn zoon (6 jaar) heeft iets meer dan een jaar geleden een neefje gekregen. Hij is er vanaf het eerste moment dol op en inmiddels beginnen ze een beetje met elkaar te spelen, wat erg leuk is. We gaan soms wel eens langs als mijn ouders op hem passen, dit ging altijd goed, tot ongeveer een maand geleden.
Ik merk nu ook een andere kant: mijn neefje krijgt (logisch) veel aandacht; alles wat ie doet is leuk, schattig, grappig.... Eerste woordjes, eerste stapjes, alles wordt met luid gejuich en veel bombarie "gevierd". Ik merk dat mijn zoon hierdoor ook aandacht begint te trekken op een negatieve manier.
Als we zonder neefjes' aanwezigheid bij mijn ouders zijn is mijn zoon vrij rustig, leest een boekje of speelt wat. Als mijn neefje erbij is, is hij druk aanwezig, luistert opeens heel slecht en trekt zo de (negatieve) aandacht. Ik vind het lastig om hiermee om te gaan. Ik kan niet zoveel aan de situatie veranderen: een dreumes is nou eenmaal schattig en vraagt en krijgt veel aandacht.
(Nu moet ik wel zeggen dat mij ouders daar wel wat extreem in zijn, die laten alles direct uit hun handen vallen als hij iets leuks doet, dan word je gewoon middenin je zin onderbroken omdat ze geen seconde kunnen wachten met reageren. Maargoed, zij zijn nu eenmaal zo en dit topic gaat meer over mijn zoon dan over hen. )
Hoe kan ik hier beter mee omgaan zodat zoon ook op een positieve manier zijn aandacht krijgt en dus niet gaat misdragen om aandacht te krijgen? Ik zoek vooral tips op wat ik zelf kan doen, want van mijn ouders verwacht ik niet veel op dit gebied, die zitten helemaal met hun hoofd in de wolken voor de nieuwste aanwinst
Ik merk nu ook een andere kant: mijn neefje krijgt (logisch) veel aandacht; alles wat ie doet is leuk, schattig, grappig.... Eerste woordjes, eerste stapjes, alles wordt met luid gejuich en veel bombarie "gevierd". Ik merk dat mijn zoon hierdoor ook aandacht begint te trekken op een negatieve manier.
Als we zonder neefjes' aanwezigheid bij mijn ouders zijn is mijn zoon vrij rustig, leest een boekje of speelt wat. Als mijn neefje erbij is, is hij druk aanwezig, luistert opeens heel slecht en trekt zo de (negatieve) aandacht. Ik vind het lastig om hiermee om te gaan. Ik kan niet zoveel aan de situatie veranderen: een dreumes is nou eenmaal schattig en vraagt en krijgt veel aandacht.
(Nu moet ik wel zeggen dat mij ouders daar wel wat extreem in zijn, die laten alles direct uit hun handen vallen als hij iets leuks doet, dan word je gewoon middenin je zin onderbroken omdat ze geen seconde kunnen wachten met reageren. Maargoed, zij zijn nu eenmaal zo en dit topic gaat meer over mijn zoon dan over hen. )
Hoe kan ik hier beter mee omgaan zodat zoon ook op een positieve manier zijn aandacht krijgt en dus niet gaat misdragen om aandacht te krijgen? Ik zoek vooral tips op wat ik zelf kan doen, want van mijn ouders verwacht ik niet veel op dit gebied, die zitten helemaal met hun hoofd in de wolken voor de nieuwste aanwinst
maandag 23 december 2019 om 21:29
mindervanmij schreef: ↑23-12-2019 10:42Ik wilde even een update geven.
We hebben een aantal van de tips die in dit topic staan toegepast en dit werkt erg goed.
Vorige week waren we op de koffie uitgenodigd en zijn we bewust iets eerder gegaan dan mijn zus, zodat hij ook even de complete aandacht had, en daar reageerde hij erg goed op.
Toen mijn neefje erbij kwam werd hij wel weer erg druk maar luisterde wel beter dan de vorige keren. Zodra ik merkte dat het een beetje too much voor hem werd zijn we gewoon weggegaan zodat het bezoek ook positief werd afgesloten en ik hem kon complimenteren dat ie zo lief had gespeeld.
Wat fijn!
maandag 23 december 2019 om 23:19
Mooi dat je wat aan de tips hebt gehad TO.
Ik zie je topic net voor het eerst en na alles te hebben gelezen, dacht ik: kun je niet terugbladeren in een fotoboek en met jouw zoon de verheugde gezichten van opa en oma bekijken van toen hij zo klein was? Dat zoon tastbaar heeft dat hij ook zo'n lief en grappig, in het middelpunt staand, jongetje is geweest.
Ik zie je topic net voor het eerst en na alles te hebben gelezen, dacht ik: kun je niet terugbladeren in een fotoboek en met jouw zoon de verheugde gezichten van opa en oma bekijken van toen hij zo klein was? Dat zoon tastbaar heeft dat hij ook zo'n lief en grappig, in het middelpunt staand, jongetje is geweest.
Hips, hopsakee en pierlala.
