Kinderen
alle pijlers
LAT-relatie door zoon met autisme voor meer rust in huis?
donderdag 26 december 2019 om 14:45
Hallo allemaal,
Ik hoop op tips/meningen want ik kom er even niet uit.
Ik heb met mijn man een zoontje van 5 met autisme en een dochtertje van bijna 1. Mijn zoontje is in de kern ontzettend lief maar heeft heel veel last van overprikkeling. Hij doet het het beste op rust en regelmaat. Wij werken met pictos, maken alles voorspelbaar en hebben vaste routines. Maar er zijn natuurlijk genoeg prikkels in huis, onder andere doordat zijn kleine zusje lekker speelt, geluid maakt en kletst tijdens het eten. Hij raakt snel overprikkelt en gaat dan gillen, heel erg druk doen, deuren open en dicht slaan, eigenlijk alles wat niet mag om maar zijn grenzen op te zoeken. Als zijn zusje aan het spelen is kan hij uit het niets haar een tik geven, hij is dol op haar maar zoekt op die manier een reactie. Het enige wat dan helpt is als papa of ik met zijn zusje de kamer uit gaan zodat het rustig en overzichtelijk is. Hij komt dan gelijk tot rust en kan dan rustig een puzzel maken/filmpje kijken/kleien oid.
Iedereen moet op zijn tenen lopen om die overprikkeling te voorkomen, maar een kindje van 10 maanden mag en wil je niet leren om stil te zijn,. Zij heeft ook ''recht'' om lekker te spelen, te kruipen en gewoon er te zijn. Wij zijn inmiddels op een punt aangekomen dat we ons afvragen of het wel haalbaar is om met zijn 4e in 1 huis te wonen. Moeten we niet apart gaan wonen, allebei met 1 kind, en dan om de zoveel dagen de kindjes ''uitwisselen''?. In elk geval voor de komende 2-3 jaar, zodat onze dochter nu in rust kan opgroeien, en tegen die tijd misschien wat weerbaarder is. Misschien kan hij ook beter met prikkels omgaan als hij iets ouder is.
Heel verdrietig dat we dit als optie zien want ik wil niet liever dan als gezin in 1 huis wonen. Wat vinden jullie?
Ik hoop op tips/meningen want ik kom er even niet uit.
Ik heb met mijn man een zoontje van 5 met autisme en een dochtertje van bijna 1. Mijn zoontje is in de kern ontzettend lief maar heeft heel veel last van overprikkeling. Hij doet het het beste op rust en regelmaat. Wij werken met pictos, maken alles voorspelbaar en hebben vaste routines. Maar er zijn natuurlijk genoeg prikkels in huis, onder andere doordat zijn kleine zusje lekker speelt, geluid maakt en kletst tijdens het eten. Hij raakt snel overprikkelt en gaat dan gillen, heel erg druk doen, deuren open en dicht slaan, eigenlijk alles wat niet mag om maar zijn grenzen op te zoeken. Als zijn zusje aan het spelen is kan hij uit het niets haar een tik geven, hij is dol op haar maar zoekt op die manier een reactie. Het enige wat dan helpt is als papa of ik met zijn zusje de kamer uit gaan zodat het rustig en overzichtelijk is. Hij komt dan gelijk tot rust en kan dan rustig een puzzel maken/filmpje kijken/kleien oid.
Iedereen moet op zijn tenen lopen om die overprikkeling te voorkomen, maar een kindje van 10 maanden mag en wil je niet leren om stil te zijn,. Zij heeft ook ''recht'' om lekker te spelen, te kruipen en gewoon er te zijn. Wij zijn inmiddels op een punt aangekomen dat we ons afvragen of het wel haalbaar is om met zijn 4e in 1 huis te wonen. Moeten we niet apart gaan wonen, allebei met 1 kind, en dan om de zoveel dagen de kindjes ''uitwisselen''?. In elk geval voor de komende 2-3 jaar, zodat onze dochter nu in rust kan opgroeien, en tegen die tijd misschien wat weerbaarder is. Misschien kan hij ook beter met prikkels omgaan als hij iets ouder is.
Heel verdrietig dat we dit als optie zien want ik wil niet liever dan als gezin in 1 huis wonen. Wat vinden jullie?
donderdag 26 december 2019 om 16:31
In twee huizen gaan wonen en de kinderen steeds wisselen zal mss de directe overprikkeling verminderen, maar zal op andere vlakken weer onrust geven, dus lijkt me geen oplossing.
Deze periode is gewoon heel zwaar, voor de meeste ouders al, en dus helemaal als je dan ook nog een kind hebt met extra moeilijkheden.
Je kunt niet alles voorkomen en je zoon zal toch tot op zekere hoogte moeten leren om met die overprikkeling om te gaan, door bijv naar zijn kamer te gaan, of zich op een andere manier even terug te trekken.
Deze periode is gewoon heel zwaar, voor de meeste ouders al, en dus helemaal als je dan ook nog een kind hebt met extra moeilijkheden.
Je kunt niet alles voorkomen en je zoon zal toch tot op zekere hoogte moeten leren om met die overprikkeling om te gaan, door bijv naar zijn kamer te gaan, of zich op een andere manier even terug te trekken.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
donderdag 26 december 2019 om 16:48
Je zoon zal toch op de ene of de andere manier moeten leren om met prikkels om te gaan. Je zal hem dus moeten begrenzen in het zich af reageren op zijn zusje.
Je kan de wereld aan hem aanpassen door te gaan latten maar school zal dat niet doen. Die gaan echt geen 1 op 1 onderwijs geven. Zelfs niet op speciaal onderwijs.
Daar zal hij dus ook geconfronteerd worden met prikkels door andere kinderen. In de hele maatschappij zal hij geconfronteerd worden met prikkels.
Als jij hem leert dat iedereen zich aan hem moet aanpassen kan je nu al voorspellen dat hij eindigt in de 1 of andere zorginstelling en nooit zal kunnen functioneren in de maatschappij.
Nu zijn er inderdaad autisten die dat daadwerkelijk niet kunnen. Maar ook autisten die dat wel kunnen.
Om nu maar vast op 5 jarige leeftijd te beslissen dat hij niet begrenst hoeft te worden en je niets van hem kan verwachten en dus maar apart te gaan wonen dat vindt ikn nog al wat
Je zet dan ook heel je eigen leven en relatie on hold voor hem. Geeft tijd met je andere kind op voor hem.
Als het echt niet anders kan dan zou ik nog eerder kiezen voor dan je zoon Maar uit huis.
Al is dat natuurlijk ook de allerlaatste optie.
Je kan de wereld aan hem aanpassen door te gaan latten maar school zal dat niet doen. Die gaan echt geen 1 op 1 onderwijs geven. Zelfs niet op speciaal onderwijs.
Daar zal hij dus ook geconfronteerd worden met prikkels door andere kinderen. In de hele maatschappij zal hij geconfronteerd worden met prikkels.
Als jij hem leert dat iedereen zich aan hem moet aanpassen kan je nu al voorspellen dat hij eindigt in de 1 of andere zorginstelling en nooit zal kunnen functioneren in de maatschappij.
Nu zijn er inderdaad autisten die dat daadwerkelijk niet kunnen. Maar ook autisten die dat wel kunnen.
Om nu maar vast op 5 jarige leeftijd te beslissen dat hij niet begrenst hoeft te worden en je niets van hem kan verwachten en dus maar apart te gaan wonen dat vindt ikn nog al wat
Je zet dan ook heel je eigen leven en relatie on hold voor hem. Geeft tijd met je andere kind op voor hem.
Als het echt niet anders kan dan zou ik nog eerder kiezen voor dan je zoon Maar uit huis.
Al is dat natuurlijk ook de allerlaatste optie.
donderdag 26 december 2019 om 16:49
Wij zitten in een soortgelijke situatie alleen is onze zoon 3 en onze dochter 4 maanden. Onze zoon kan niet tegen het huilen van zijn zusje (is erg overgevoelig voor auditieve prikkels). Ik denk ook wel eens over hetzelfde scenario als jullie, als in: apart wonen. Want wij zijn eigenlijk al 4 maanden op. En we willen onze zoon dit ook niet steeds aandoen.
Hebben jullie al contact met een SI-therapeut? Die zou nog tips kunnen hebben over hoe om te gaan met zijn overprikkeling?
Hebben jullie al contact met een SI-therapeut? Die zou nog tips kunnen hebben over hoe om te gaan met zijn overprikkeling?
donderdag 26 december 2019 om 16:53
Op het gevaar af dat ik iets heel erg stoms zeg, maar, heb je al professionele hulp ingeschakeld?
Jullie als ouders kunnen ondersteuning krijgen, of je kind kan ipv school naar een behandelgroep gaan waar ze hem kunnen helpen met zichzelf en zijn omgeving om te gaan. Dan zal hij nog steeds overprikkeld raken als het te druk wordt voor hem, maar kan het beter aangeven waardoor situaties minder escaleren.
En de begeleiding voor de ouders zorgt ervoor dat je meer begrip en inzicht krijgt voor de situaties waarin het mis gaat.
Er kan ook praktisch iemand in huis komen om je bepaalde momenten te ontlasten. Hoe en wat precies qua regelingen weet ik niet, maar bij vriendin van me komt 5x in de week iemand om te helpen met haar zoon van 8. Zij waren ook de wanhoop nabij, gaat nu veel beter gelukkig.
Jullie als ouders kunnen ondersteuning krijgen, of je kind kan ipv school naar een behandelgroep gaan waar ze hem kunnen helpen met zichzelf en zijn omgeving om te gaan. Dan zal hij nog steeds overprikkeld raken als het te druk wordt voor hem, maar kan het beter aangeven waardoor situaties minder escaleren.
En de begeleiding voor de ouders zorgt ervoor dat je meer begrip en inzicht krijgt voor de situaties waarin het mis gaat.
Er kan ook praktisch iemand in huis komen om je bepaalde momenten te ontlasten. Hoe en wat precies qua regelingen weet ik niet, maar bij vriendin van me komt 5x in de week iemand om te helpen met haar zoon van 8. Zij waren ook de wanhoop nabij, gaat nu veel beter gelukkig.
donderdag 26 december 2019 om 16:54
Hulp zoeken. Via de huisarts kun een verwijzing krijgen voor het laten doen van onderzoek. Via de gemeente kun je een indicatie krijgen voor begeleiding. Dat kan begeleiding zijn voor je zoontje, maar ook voor jezelf (ouderondersteuning). Ik lees tenminste niet dat je hier al hulp bij krijgt.
Ik zou het niet meteen bij jezelf zoeken. Wat Due ook zegt, twee huizen zorgt weer voor heel veel verwarring en instabiliteit (ook bij jullie!). Bovendien mis je dan de mogelijkheid om in situaties te kunnen overleggen of als team op te treden.
Dat maakt je "slagkracht" ineens een stuk minder groot.
Ik zou het niet meteen bij jezelf zoeken. Wat Due ook zegt, twee huizen zorgt weer voor heel veel verwarring en instabiliteit (ook bij jullie!). Bovendien mis je dan de mogelijkheid om in situaties te kunnen overleggen of als team op te treden.
Dat maakt je "slagkracht" ineens een stuk minder groot.
donderdag 26 december 2019 om 16:57
Jee wat heftig. Dat je dit uberhaupt overweegt zegt genoeg over hoe jullie deze situatie ervaren.
Heb je inderdaad professionele hulp? En zijn er “lotgenoten” groepen? Ik zou daar beginnen. (Ik vraag me overigens af of er geen andere, minder ingrijpende oplossingen zijn. Bijv door aanpassingen in huis, door “bijtank” momenten om en om in te plannen en door op gezette tijden helpende handen in te schakelen.)
Heb je inderdaad professionele hulp? En zijn er “lotgenoten” groepen? Ik zou daar beginnen. (Ik vraag me overigens af of er geen andere, minder ingrijpende oplossingen zijn. Bijv door aanpassingen in huis, door “bijtank” momenten om en om in te plannen en door op gezette tijden helpende handen in te schakelen.)
donderdag 26 december 2019 om 17:01
Ja, hoe lastig ook, hij zal zich , net als iedereen, moeten leren aanpassen.RamsayStreet schreef: ↑26-12-2019 16:56. De wereld gaat zich niet aanpassen aan jullie zoontje dus hij moet het leren om ermee om te gaan denk ik.
donderdag 26 december 2019 om 17:01
Kun je de oudste niet eens per maand uit logeren brengen om bij te tanken?
https://chantalschakelaar.nl/ont-zorghuis-chancare/
https://chantalschakelaar.nl/ont-zorghuis-chancare/
“Don’t look back – you’re not going that way.”
donderdag 26 december 2019 om 17:06
donderdag 26 december 2019 om 17:10
Dat gaat denk prima lukken bij een groot aantal autisten (ik heb het nu niet over autisten met een verstandelijke beperking). Ik denk echter dat we het niet moeten hebben over "aanpassen", maar "leren omgaan met de situatie".
donderdag 26 december 2019 om 17:11
Mij lijken wekelijkse of om de paar dagen wisselingen van huis voor een kind met autisme ook niks.
Dan zou zoon al in huis 1 moeten blijven, dochter in huis 2 en jullie als ouder moeten wisselen.
Ik zou het als uiterst noodplan houden, maar eerst kijken of je verder raakt met professionele hulp.
En zijn eigen slaapkamer (of een zolder moesten jullie die hebben) ombouwen tot prikkelarm speelparadijs.
Dan zou zoon al in huis 1 moeten blijven, dochter in huis 2 en jullie als ouder moeten wisselen.
Ik zou het als uiterst noodplan houden, maar eerst kijken of je verder raakt met professionele hulp.
En zijn eigen slaapkamer (of een zolder moesten jullie die hebben) ombouwen tot prikkelarm speelparadijs.
donderdag 26 december 2019 om 17:13
Ik denk dat er nog een hoop dingen zijn die je kunt proberen voor het zover is. Dit zou voor mij echt het uiterste zijn...
Ik roep maar wat, weet niet wat er binnen de mogelijkheden is:
- iig hulp zoeken (via huisarts?) als je die nog niet hebt. Je zoon zal nl moeten leren om te gaan met de wereld om hem heen, hij heeft nog lang te gaan!
- lotgenotengroep? Dan zou je met hen kunnen sparren over wat zou kunnen helpen
- een aparte kamer/plek met zo min mogelijk prikkels die alleen voor jullie zoon is (waar hij zich terug kan trekken).
- koptelefoon die omgevingsgeluiden dempt
- als er ‘zware’ momenten zijn op een dat (bijv vlak voor het eten) zou een van jullie boodschappen gaat doen oid met jullie dochter
- zit hij op een speciale school / mkd? Misschien hebben ze daar tips?
- hoe autistisch is hij? En hoe is zijn niveau? Zou hij zelf, op het moment dat hij helemaal in balans is, aan kunnen geven waar hij het meest last van heeft en wat hij op die momenten zou willen?
- schema maken wanneer welk kind wat doet. Wanneer zijn de slaapjes van je dochter? Kun je daarin iets met je zoon? En zou je zoon dan bijv op IPad met koptelefoon een filmpje kunnen kijken op het moment dat dochter het meest energie/geluid heeft?
Ik snap dat het vaak pittig is (heb ook een autistisch kind, wel veel minder ‘zwaar’ als die van jou als ik het zo lees), maar probeer er echt voor te zorgen dat niet het hele gezin om jullie zoon draait. Dat houdt niemand vol, en de situatie die dan ontstaat is voor hem ook erg vervelend.
Ik roep maar wat, weet niet wat er binnen de mogelijkheden is:
- iig hulp zoeken (via huisarts?) als je die nog niet hebt. Je zoon zal nl moeten leren om te gaan met de wereld om hem heen, hij heeft nog lang te gaan!
- lotgenotengroep? Dan zou je met hen kunnen sparren over wat zou kunnen helpen
- een aparte kamer/plek met zo min mogelijk prikkels die alleen voor jullie zoon is (waar hij zich terug kan trekken).
- koptelefoon die omgevingsgeluiden dempt
- als er ‘zware’ momenten zijn op een dat (bijv vlak voor het eten) zou een van jullie boodschappen gaat doen oid met jullie dochter
- zit hij op een speciale school / mkd? Misschien hebben ze daar tips?
- hoe autistisch is hij? En hoe is zijn niveau? Zou hij zelf, op het moment dat hij helemaal in balans is, aan kunnen geven waar hij het meest last van heeft en wat hij op die momenten zou willen?
- schema maken wanneer welk kind wat doet. Wanneer zijn de slaapjes van je dochter? Kun je daarin iets met je zoon? En zou je zoon dan bijv op IPad met koptelefoon een filmpje kunnen kijken op het moment dat dochter het meest energie/geluid heeft?
Ik snap dat het vaak pittig is (heb ook een autistisch kind, wel veel minder ‘zwaar’ als die van jou als ik het zo lees), maar probeer er echt voor te zorgen dat niet het hele gezin om jullie zoon draait. Dat houdt niemand vol, en de situatie die dan ontstaat is voor hem ook erg vervelend.
donderdag 26 december 2019 om 17:13
Leren omgaan met de situatie betekent dan vaak weggaan uit de situatie.Dymphnatam schreef: ↑26-12-2019 17:10Dat gaat denk prima lukken bij een groot aantal autisten (ik heb het nu niet over autisten met een verstandelijke beperking). Ik denk echter dat we het niet moeten hebben over "aanpassen", maar "leren omgaan met de situatie".
Dat is maatschappelijk meestal niet echt aangepast (geaccepteerd) gedrag.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
donderdag 26 december 2019 om 17:23
Mss vind ik dat nog wel de beste tip.CatherineTheGreat schreef: ↑26-12-2019 17:16Als ervaringsdeskundige met twee 'bijzondere' kinderen EN een eigen diagnose kan ik je dit zeggen:
Onderschat je zoon niet.
Sterkte.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
donderdag 26 december 2019 om 17:30
Raar verhaal. Waarom moet dochter weg , zoon kan toch gewoon op zijn eigen kamer? En ik zie niet in waarom je apart zou gaan wonen als zoon gewoon een veilige prikkelarme plek kan hebben.
Hier is de regel dat degene die overprikkeld raakt naar zijn eigen veilige rustige kamer gaat. Niet die in de huiskamer laten en de rest verbannen.
Hier is de regel dat degene die overprikkeld raakt naar zijn eigen veilige rustige kamer gaat. Niet die in de huiskamer laten en de rest verbannen.
donderdag 26 december 2019 om 17:33
Aanpassen aan de wereld misschien niet maar wel handelingen en gedragingen aanpassen.
Het ov is geen doen, dus leerde ik zoon bij het raam te staan en naar buiten te kijken. Dat werkte beter dan al die veel langere mensen om hem heen zien.
Geluid? Koptelefoon. Te veel mensen? tablet met koptelefoon.
Er zijn echt genoeg dingen om een autistisch kind in de dagelijkse wereld in te passen.
