Kinderen
alle pijlers
Terug naar oude school
woensdag 8 januari 2020 om 22:42
Dit is een lang verhaal. Ik probeer het concreet te maken. Graag vraag ik jullie input en eerlijke kritiek op mijn dilemma, ik kom er zelf even niet uit.
Vooraf: als alleenstaande moeder toen heb ik besloten mijn zoon op zijn vierde in België op school te doen, 3 km rijden en omdat we in de grensstreek woonden gingen er meer kinderen uit Nederland naar deze school ondanks dat mijn woonplaats toen een school had. Geweldige keuze gebleken, genoten, kind genoot en was gelukkig. Ik ook dus. Ik leerde mijn vriend kennen en we zijn verhuisd naar een dorp ongeveer 10 km verder.
De kleuterschool zou zoon afmaken in België en nu we samen meer kinderen hebben kwam een schoolwisseling ter sprake.
Gevoelsmatig had ik er ontzettend veel moeite mee. Ik was tevreden over de huidige school en zoon ook. Echter, de school zou nu 19 km verderop zijn en ook omdat mijn partner onze twee kinderen samen niet in België wilde doen en ik dat ook respecteerde, ook vanwege 'integratie' in het nieuwe dorp en vriendjes enzo, zou mijn zoon starten in groep 3 in het dorp waar we naar toe verhuizen. Nu, dat is nog te overzien.
Heden: na een afscheidsfeest op de oude school is het alleen maar moeilijker geworden. Zoon startte in groep 3 maar had een bepaalde achterstand, het kleuteronderwijs in België is anders dan in Nederland. Hij mocht niet naar groep 2 terug dus is hij gestart na een week of drie op een school iets verder, nu 3 km. rijden. In groep 2. Dat ging mwah. Hij was verder 'mentaal' dan deze wat jongere kinderen en de oudste van de klas. Echter, cognitief heeft hij enorm veel geleerd en was het wel een goede keuze. Nu: groep 3 en waar het om gaat is dat hij er een beetje buiten valt. Hij mist zijn oude beste vriendjes van de kleuterschool in België en ook al zoeken we die regelmatig op en andersom, het is toch anders. Hij heeft geen pret meer, lijkt het wel. Inmiddels heeft hij welgeteld één kinderfeestje in twee jaar gehad. Ik nodig op zijn feestje kindjes uit van zijn klas en ook van zijn oude klas nog steeds. Omdat het ook voor mij hartverscheurend is geweest dat hij 'moest' gaan van zijn oude school. We (zoon en ik) verlangen beiden nog naar de rust en het plezier van de oude school. Die twee jaar kleuteren. Echter in België is de mentaliteit anders en is er veel discipline en structuur. Waar zoon bij gebaat was.
Ik heb in die tijd van de verhuizing vriend gesmeekt en gepraat en gehoopt dat zoon op de oude school kon blijven, ik zou rijden, elke dag, drie kwartier heen en hetzelfde terug. Vind ik oprecht geen probleem. Ik gaf toe en zoon moest ook door mij verhuizen van school.
Hoewel de nieuwe woonplaats en woning en ons gezin hartstikke super zijn is nog steeds het plezier weg bij de oudste en ik merk dat hij soms wel 'overspannen' of gestrest lijkt, immers, hij moest zo veel overwinnen en ging er positief in maar vriendschappen maken lukt niet zo snel en nu nog niet maar ik zie ook dat hij niet op zijn plek zit. Hij moest een jaar terug terwijl hij prima uitdaging en spel en lol vond en had met zijn leeftijdsgenoten eerder.
Wat nu het dilemma? Ik voel me al die tijd reteschuldig maar maakte er het allerbeste van wat ik hem kon bieden. Sta altijd voor hem gereed en het is alleen intenser met het opvoeden omdat wat ik al zei, hij is niet meer zo gelukkig. Gepraat met de juf etc.
Ineens zegt vriend: (KLABOEM...) zullen we de twee jongere kinderen ook naar de school in België doen? Ik ben helemaal hyper van blijdschap en de shock sinds zijn opmerking. Mijn hart leeft weer, ik heb al uren het gevoel dat het leven weer 'normaal' word, de vriendjes terug op school, het vertrouwde... maar realistisch: dit wordt als ik hier over nadenk wel de derde schoolwissel in twee schooljaren.... Van de vertrouwde school naar de nieuwe in dit dorp, naar de huidige even verderop. En nu terug? Hij zit in groep 3.
Geeft vaak aan dat hij terug wil...
Wat zouden jullie denken?
Bedankt.
Vooraf: als alleenstaande moeder toen heb ik besloten mijn zoon op zijn vierde in België op school te doen, 3 km rijden en omdat we in de grensstreek woonden gingen er meer kinderen uit Nederland naar deze school ondanks dat mijn woonplaats toen een school had. Geweldige keuze gebleken, genoten, kind genoot en was gelukkig. Ik ook dus. Ik leerde mijn vriend kennen en we zijn verhuisd naar een dorp ongeveer 10 km verder.
De kleuterschool zou zoon afmaken in België en nu we samen meer kinderen hebben kwam een schoolwisseling ter sprake.
Gevoelsmatig had ik er ontzettend veel moeite mee. Ik was tevreden over de huidige school en zoon ook. Echter, de school zou nu 19 km verderop zijn en ook omdat mijn partner onze twee kinderen samen niet in België wilde doen en ik dat ook respecteerde, ook vanwege 'integratie' in het nieuwe dorp en vriendjes enzo, zou mijn zoon starten in groep 3 in het dorp waar we naar toe verhuizen. Nu, dat is nog te overzien.
Heden: na een afscheidsfeest op de oude school is het alleen maar moeilijker geworden. Zoon startte in groep 3 maar had een bepaalde achterstand, het kleuteronderwijs in België is anders dan in Nederland. Hij mocht niet naar groep 2 terug dus is hij gestart na een week of drie op een school iets verder, nu 3 km. rijden. In groep 2. Dat ging mwah. Hij was verder 'mentaal' dan deze wat jongere kinderen en de oudste van de klas. Echter, cognitief heeft hij enorm veel geleerd en was het wel een goede keuze. Nu: groep 3 en waar het om gaat is dat hij er een beetje buiten valt. Hij mist zijn oude beste vriendjes van de kleuterschool in België en ook al zoeken we die regelmatig op en andersom, het is toch anders. Hij heeft geen pret meer, lijkt het wel. Inmiddels heeft hij welgeteld één kinderfeestje in twee jaar gehad. Ik nodig op zijn feestje kindjes uit van zijn klas en ook van zijn oude klas nog steeds. Omdat het ook voor mij hartverscheurend is geweest dat hij 'moest' gaan van zijn oude school. We (zoon en ik) verlangen beiden nog naar de rust en het plezier van de oude school. Die twee jaar kleuteren. Echter in België is de mentaliteit anders en is er veel discipline en structuur. Waar zoon bij gebaat was.
Ik heb in die tijd van de verhuizing vriend gesmeekt en gepraat en gehoopt dat zoon op de oude school kon blijven, ik zou rijden, elke dag, drie kwartier heen en hetzelfde terug. Vind ik oprecht geen probleem. Ik gaf toe en zoon moest ook door mij verhuizen van school.
Hoewel de nieuwe woonplaats en woning en ons gezin hartstikke super zijn is nog steeds het plezier weg bij de oudste en ik merk dat hij soms wel 'overspannen' of gestrest lijkt, immers, hij moest zo veel overwinnen en ging er positief in maar vriendschappen maken lukt niet zo snel en nu nog niet maar ik zie ook dat hij niet op zijn plek zit. Hij moest een jaar terug terwijl hij prima uitdaging en spel en lol vond en had met zijn leeftijdsgenoten eerder.
Wat nu het dilemma? Ik voel me al die tijd reteschuldig maar maakte er het allerbeste van wat ik hem kon bieden. Sta altijd voor hem gereed en het is alleen intenser met het opvoeden omdat wat ik al zei, hij is niet meer zo gelukkig. Gepraat met de juf etc.
Ineens zegt vriend: (KLABOEM...) zullen we de twee jongere kinderen ook naar de school in België doen? Ik ben helemaal hyper van blijdschap en de shock sinds zijn opmerking. Mijn hart leeft weer, ik heb al uren het gevoel dat het leven weer 'normaal' word, de vriendjes terug op school, het vertrouwde... maar realistisch: dit wordt als ik hier over nadenk wel de derde schoolwissel in twee schooljaren.... Van de vertrouwde school naar de nieuwe in dit dorp, naar de huidige even verderop. En nu terug? Hij zit in groep 3.
Geeft vaak aan dat hij terug wil...
Wat zouden jullie denken?
Bedankt.
woensdag 8 januari 2020 om 23:52
Bedankt voor je reactie. Wat is een parallelgroep? De juf probeert hem wat te stimuleren en hij spreekt ook wel eens af hoor. Maar hij is 'ouder', ook qua leeftijd maar ook gewoon 'groter', ik weet het niet. Het is alsof ik een jaar terug in de tijd ga als ik het speelkameraadje zie naast mijn grote zoon. De frustratie van de kleuterklas opnieuw was cognitief goed maar zeer zeer saai en frustrerend, zoon was al klaar met de kleuterschool en de fases komen elkaar niet tegemoet van klasgenootjes.-KoekieMonster- schreef: ↑08-01-2020 23:46Dagelijks 1,5 uur reizen voor school lijkt me zowel voor kind(eren) en ouders niet wenselijk.
De vriendjes die hij had in België hebben inmiddels ook nieuwe vriendjes en zitten een klas hoger.
Eventuele nieuwe vriendjes zullen ook 19 (of zelfs meer) km weg wonen wat spontaan afspreken bemoeilijkt.
Genoeg redenen denk ik om niet deze stap terug te zetten. Zoals het toen was wordt het niet meer.
Welke begeleiding kan de huidige school geven? Of extern? Zodat hij weer beter in zijn vel komt te zitten?
Als hij beter in z'n vel zit is hij meteen ook een leuker speelkameraadje.
Heeft de huidige school een parallelgroep?
Spontaan afspreken vind ik op zich te doen, ik zet me er voor in, dat zoon eventueel na school kan afspreken. We rijden nu wekelijks naar zijn oude vriendjes op de club in België. Maar inderdaad, het is 19 km en met drie kinderen. De kleuterschool staat los van de lagere school daar, dus ook twee plekken.
En werk, ik heb net mijn baan verloren, was tijdelijk. Ik zou dan op zoek gaan naar werk in die plaats.
woensdag 8 januari 2020 om 23:56
Oh, dus je vriend heeft vooral de kosten in de gaten, niet het belang van de kinderen? Toen kon t niet ondanks jouw smeekbedes, nu komt t hem wel goed uit, want goedkoper. Echt, grow a pair.Bifiworstjes schreef: ↑08-01-2020 23:48Dat klopt redbulletje, helemaal.
Het is ook zo moeilijk lieve mensen, omdat vriend dit zegt vanwege 'opvangkosten'. Het kost erg veel geld opvang en vanaf 2,5 jaar is het voor hem nu ineens gratis en dat heel de week ivm 'onderwijs'. Dit is natuurlijk ontzettend rot om te horen, dat het nu wel 'kan' en toen niet. Maar dat is voor mij dus ook lastig. Ik heb de reden door van de optie noemen, van vriend. Maar ja.
De mentaliteitsverschillen zijn inderdaad erg groot en ook zoon gedijt heel goed in dat Vlaamse klimaat. Het is echt anders. Zelf in NL op school gezeten, ook prima.
DaT gezegd hebbende, ik denk dat het nu te laat is, of je moet willen terugverhuizen naar de plaats vd oude basisschool. Ik geloof gewoon niet dat alle 3 je kinderen baat hebben, qua vriendjes, bij 3 kwartier van school wonen
woensdag 8 januari 2020 om 23:59
Inderdaad heel naar. Ik zou ook niet raar opkijken als hij, als de kinderen vier zijn en in Nederland ook alle dagen naar school mogen, opeens weer met een paar zakelijke argumenten komt om ze weer in Nederland op school te doen, aangezien dat voordeel dan wegvalt en hij alleen nog met die reistijd zit, en dan kan jij smeken tot je een ons weegt, maar blijkbaar weet hij jou toch wel omver te praten.Poeszie schreef: ↑08-01-2020 23:56Oh, dus je vriend heeft vooral de kosten in de gaten, niet het belang van de kinderen? Toen kon t niet ondanks jouw smeekbedes, nu komt t hem wel goed uit, want goedkoper. Echt, grow a pair.
DaT gezegd hebbende, ik denk dat het nu te laat is, of je moet willen terugverhuizen naar de plaats vd oude basisschool. Ik geloof gewoon niet dat alle 3 je kinderen baat hebben, qua vriendjes, bij 3 kwartier van school wonen
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 9 januari 2020 om 00:00
Dankjewel, ik laat het goed bezinken wat je zegt. Ik sta er ergens ook achter namelijk, achter je reactie. Pff. Moeilijk.Tess1981 schreef: ↑08-01-2020 23:51Niet terug gaan, dat maakt het voor nu en later gewoon praktisch heel lastig. 3 kwartier heen, drie kwartier terug om te brengen en dan weer 3 kwartier heen en weer 3 kwartier terug om.te halen is toch geen doen. Daarnaast de zekerheid dat het daar goed gaat heb je niet.
Wellicht heeft hij veel van jouw schuldgevoel meegekregen.
Verhuizen, 2 van je in huis en 2x van school wisselen in 2 jaar tijd is voor een kind al pittig, ik snap wel dat hij niet lekker in zijn vel zit.
Ga hem nu niet weer verplaatsen en zoveel reistijd per dag opleggen. Een kind overziet dit allemaal niet maar gaat hier later ook van balen. Het zorgt straks alleen maar voor problemen als alle 3 de kinderen ook sporten willen gaan doen en bij vriendjes willen blijven spelen na school bijvoorbeeld. Ook zal hij nooit leren zelfstandig naar school te kunnen gaan enz.
Zijn leven is nu stabiel, investeer in sporten/vriendschappen in jullie omgeving daar heeft hij op de lange termijn meer aan.
Hij leert inderdaad niet zelfstandig naar school te gaan en inderdaad, de andere kinderen gaan ook op clubjes willen en afspreken na school. Het is lastig. Het lijken wel twee werelden soms, zoon en ik en ons hele gezin ook.
Mijn schuldgevoel is ook groot, het voelde niet goed en onnatuurlijk en dat is nog steeds.
Ik heb ZO vaak gezegd dat het me spijt als hij dan verdrietig was.
donderdag 9 januari 2020 om 00:06
Bifiworstjes schreef: ↑09-01-2020 00:00Dankjewel, ik laat het goed bezinken wat je zegt. Ik sta er ergens ook achter namelijk, achter je reactie. Pff. Moeilijk.
Hij leert inderdaad niet zelfstandig naar school te gaan en inderdaad, de andere kinderen gaan ook op clubjes willen en afspreken na school. Het is lastig. Het lijken wel twee werelden soms, zoon en ik en ons hele gezin ook.
Mijn schuldgevoel is ook groot, het voelde niet goed en onnatuurlijk en dat is nog steeds.
Ik heb ZO vaak gezegd dat het me spijt als hij dan verdrietig was.
Ga ergens voor staan, dan heb je niet dat soort schuldgevoelens. Ga ook staan voor de keuze dat je je kind van school hebt gehaald en bent verhuisd, die keuze heb je namelijk zelf gemaakt. Zadel je kind niet op met jouw schuldgevoelens, door hem in 2 werelden te laten leven, en hem daardoor onduidelijkheid te geven.
poeszie wijzigde dit bericht op 09-01-2020 00:07
0.06% gewijzigd
donderdag 9 januari 2020 om 00:24
En waarom niet met de hele zooi - kinderen en partner - verhuizen naar België?
In de buurt van de oude school.
Wie garandeert je dat je 2 "Nederlandertjes" (de jongsten) wel gedijen bij 't Belgisch schoolklimaat?
Wat doe je als dat niet blijkt te werken voor hen?
Ik zou het wél overwegen, maar dan als definitief laatste school voor de oudste.
Geen veranderingen meer, geen verhuizen meer, gewoon blijven waar je bent tot groep 8 / 6de leerjaar.
Gaat ie dan straks ook naar een Belgische middelbare school?
En is er iets in de buurt?
(Ik zou trouwens ook wel horen of hij niet kan inhalen wat hij eventueel mist en of hij toch niet in zijn oude klas terecht kan. Als je hem verhuist.)
In de buurt van de oude school.
Wie garandeert je dat je 2 "Nederlandertjes" (de jongsten) wel gedijen bij 't Belgisch schoolklimaat?
Wat doe je als dat niet blijkt te werken voor hen?
Ik zou het wél overwegen, maar dan als definitief laatste school voor de oudste.
Geen veranderingen meer, geen verhuizen meer, gewoon blijven waar je bent tot groep 8 / 6de leerjaar.
Gaat ie dan straks ook naar een Belgische middelbare school?
En is er iets in de buurt?
(Ik zou trouwens ook wel horen of hij niet kan inhalen wat hij eventueel mist en of hij toch niet in zijn oude klas terecht kan. Als je hem verhuist.)
donderdag 9 januari 2020 om 00:32
Als ik aan de andere kant van het land zou wonen, zou ik ook wel voor een Belgische school willen kiezen. Structuur, regelmaat, heerlijk.
Maar ik ben bevooroordeeld, ik ken teveel kinderen met schooltrauma's door niet-passend "passend onderwijs". Een uur enkele reis om je kind naar school te brengen komt in Nederland helaas voor. Soms is het niet anders.
Maar ik ben bevooroordeeld, ik ken teveel kinderen met schooltrauma's door niet-passend "passend onderwijs". Een uur enkele reis om je kind naar school te brengen komt in Nederland helaas voor. Soms is het niet anders.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
donderdag 9 januari 2020 om 00:33
Ik ben aan het twijfelen geslagen door jullie reacties. Verhuizen is geen optie. We blijven waar we 'net' zijn.
Over de twee jongsten, ik ben niet neutraal over hun wennen aan het Belgische onderwijs. Ik ben er stiekem lyrisch over... dus ook zij zouden dit onderwijs cadeau krijgen, het klimaat waar ik in geloof.
De latere middelbare school zal dan ook in Belgie zijn en die is dan wel in die middelgrote plaats maar geen idee … het lijkt me nog niet gezegd dat alle drie de kinderen dan op school blijven als het België wordt, daar zou ik dan nu wel harde afspraken over willen.
Ja, de oude klas zou ik ook toch wel proberen hoor dan. Tweede leerjaar heet het daar. Groep 5 wordt het dan wel meteen en nu nog groep 3. Twijfel wel.
Of niet doen en de keuze accepteren en staan voor wat ik ooit besloot. Maar ik sta er nog niet achter. Nog niet.
Over de twee jongsten, ik ben niet neutraal over hun wennen aan het Belgische onderwijs. Ik ben er stiekem lyrisch over... dus ook zij zouden dit onderwijs cadeau krijgen, het klimaat waar ik in geloof.
De latere middelbare school zal dan ook in Belgie zijn en die is dan wel in die middelgrote plaats maar geen idee … het lijkt me nog niet gezegd dat alle drie de kinderen dan op school blijven als het België wordt, daar zou ik dan nu wel harde afspraken over willen.
Ja, de oude klas zou ik ook toch wel proberen hoor dan. Tweede leerjaar heet het daar. Groep 5 wordt het dan wel meteen en nu nog groep 3. Twijfel wel.
Of niet doen en de keuze accepteren en staan voor wat ik ooit besloot. Maar ik sta er nog niet achter. Nog niet.
donderdag 9 januari 2020 om 00:38
Echt aanvullend wil ik nog wel zeggen: er is structuur, regelmaat, discipline en echt nog wel wat fatsoen in het onderwijs in België. Hier merk ik dat alles zo los is en zo 'vrij' en voor zoon was het enorm wennen. Inmiddels pikt hij het goed op hoor. Maar de dagen in Nederland zijn veel korter en er zijn zo veel thema's telkens dat van echt leren voor mijn gevoel niet zo veel komt, toch moet ik zeggen dat het onderwijs erg goed is, theoretisch. Dubbel allemaal wat ik zeg misschien.
Maar het rustige van de oude school, het lag ook in een prachtig dunbevolkt gebied, de taal... 't is nu hectiek en het gaat veel over cijfers en scores. De oudergesprekken in België gaan ook echt over het welzijn van je kind.
Maar het rustige van de oude school, het lag ook in een prachtig dunbevolkt gebied, de taal... 't is nu hectiek en het gaat veel over cijfers en scores. De oudergesprekken in België gaan ook echt over het welzijn van je kind.
donderdag 9 januari 2020 om 00:59
donderdag 9 januari 2020 om 01:28
Dit. Grow some balls TO.Poeszie schreef: ↑09-01-2020 00:06Ga ergens voor staan, dan heb je niet dat soort schuldgevoelens. Ga ook staan voor de keuze dat je je kind van school hebt gehaald en bent verhuisd, die keuze heb je namelijk zelf gemaakt. Zadel je kind niet op met jouw schuldgevoelens, door hem in 2 werelden te laten leven, en hem daardoor onduidelijkheid te geven.
Er komt ineens een nieuwe knakker in zijn leven en die gaat bepalen waar hij moet wonen, waar hij naar school gaat. Met als bonus twee broertjes/zusjes. Intussen spreekt moeders in superlatieven over haar verdriet en schuldgevoel en betuigd spijt. En zo vaak ‘spijt’ betuigen geeft zo’n kleintje natuurlijk ook niet het vertrouwen dat moeder ergens voor staat en hem steunt. Het schijnt allemaal maar te gebeuren en overkomen.
En daar heeft dit kind nu niets aan (geen enkel kind). Hij heeft er wat aan als je ergens voor staat èn gaat. Ik zou het kind niet weer laten wisselen. Hetgeen hij mist, is een herinnering. Hij komt in BE in een klas met andere kinderen, de oude klas heeft weer een nieuwe pikorde, enz. Het zal niet meer zo zijn als wat het was en kan dus ook alleen maar weer tegenvallen.
En dat je die vent moet smeken... laat ik daar maar niet verder op ingaan. Ik zou ‘m wel even vertellen over die riante vakanties en feestdagen in BE. Niet dat hij denkt dat die gratis opvang er 365 dagen p/j is. Ik woon ook in een grensstreek en zo heel voordelig is het niet als je enkel dagen tijdens vakanties afneemt van KDV/BSO. Als er al plek is in een niet zo heel stedelijk gebied.
donderdag 9 januari 2020 om 05:22
Ik gok dat je zoontje een jaar of 5/6 is? Diepgaande vriendschappen op die leeftijd vallen nou ook wel weer mee hoor. Ik denk dat jij vooral in stand houdt dat zoontje wordt heen en weer gesleurd tussen 2 werelden. Door elke week terug te gaan naar dat wat was. Investeer nou eens die tijd in een netwerk en vriendschappen opbouwen in de omgeving waar je woont en leeft. En stop met je zoon steeds terug te brengen in een oude situatie. Door op de vrije momenten steeds terug te gaan naar "toen" zorg je er ook voor dat zoontje niet eens kan integreren in waar je nu bent. Hij kan toch ook met buurkinderen spelen, kinderen waarbij hij niet in de klas zit? Met oudere schoolgenoten, met wie hij wel een klik heeft? Waarom zouden klasgenootjes hem voor een feestje uitnodigen als hij verder toch ook geen contact met ze heeft? Je plaatst hem zelf steeds buiten de groep.
Ik denk toch echt dat JIJ een knop in je hoofd moet om zetten en dat zoontje daarna wel mee komt. Hij is nog hardstikke jong, hij past zich wel aan. Het is ook maar net hoe je er mee om gaat en waar je nadruk op legt.
Ik denk toch echt dat JIJ een knop in je hoofd moet om zetten en dat zoontje daarna wel mee komt. Hij is nog hardstikke jong, hij past zich wel aan. Het is ook maar net hoe je er mee om gaat en waar je nadruk op legt.
donderdag 9 januari 2020 om 05:51
Bifiworstjes schreef: ↑08-01-2020 23:09Ja, ik voel me ook ontzettend dom en slecht dat ik heb toegegeven toen. Ik heb er echt tranen om gelaten en vooral om de hechte vriendschappen die zoon moest achterlaten. Niet samen naar groep 3... het brak mijn hart. Maar ik dacht ook; 19 kilometer is prima te doen maar als de jongsten niet naar die school mogen dan kan ik niet op twee plekken tegelijk zijn i.v.m. de afstand. En dan? En de argumenten van mijn vriend klonken zo duidelijk maar ook zo zakelijk zeg maar.
Het is met overblijven in Belgie, dus drie kwartier heen en idem terug. De jongsten mogen vanaf 2,5 jaar naar school, hele dagen, behalve woensdagmiddag.
Maar na deze school is het natuurlijk het middelbaar ook ver weg voor de oudste.
Maar ja...……… mijn gevoel zegt terug. Maar ook: deze school nu heeft goed onderwijs en zoon leert er veel waar hij wel echt van geniet. Hij heeft alleen geen fun meer. En ik zie dat hij worstelt met het onderwerp vriendjes en is zo veel alleen. Op sportclub gedaan hier maar geen echt succes, wel op sportclub nog in België ook nog... hartstikke gelukkig kind voor dat uurtje.
Bedankt tot zo ver. Het liefst maak ik zoon nu wakker voor taart en 'we gaan terug!!' (doe ik natuurlijk niet)
Nondeju. ‘Hechte vriendschappen’ in groep 3? Wat een onzin. Ik denk dat jij t allemaal veel te groot maakt. En dat je je zoon beter op een sociale cursus kunt doen dan uren per dag in de auto naar school.
donderdag 9 januari 2020 om 07:08
Behalve dat ik niet snap waarom jij je zo naar je vriend schikt, niet snap hoe 19 kilometer drie kwartier rijden is en niet snap waarom terugverhuizen (zonder die...) geen optie is, snap ik niet waarom je die school niet belt en vraagt wat de opties zijn?
Kan hij bij zijn oude klasgenootjes in de klas, welke juf/meester krijgt hij, wat zijn de mogelijkheden?
Ga eens terug kijken bij die school, heb je hem niet te geweldig gemaakt? Als dat niet zo is, zou mijn keuze simpel zijn hoor. En die vriend... Echt geen woorden voor.
Kan hij bij zijn oude klasgenootjes in de klas, welke juf/meester krijgt hij, wat zijn de mogelijkheden?
Ga eens terug kijken bij die school, heb je hem niet te geweldig gemaakt? Als dat niet zo is, zou mijn keuze simpel zijn hoor. En die vriend... Echt geen woorden voor.
donderdag 9 januari 2020 om 07:16
Het is ruim twintig minuten heen en weer terug dus voor moeder in totaal drie kwartier iedere ochtend en drie kwartier iedere avond.
Jij hemelt die oude school op. Jij hecht veel waarde aan kleutervriendschappen. Jij sleept hem naar die club daar. Ontzettend verwarrend voor die jongen. Laat hem gewoon integreren in de huidige omgeving.
Jij hemelt die oude school op. Jij hecht veel waarde aan kleutervriendschappen. Jij sleept hem naar die club daar. Ontzettend verwarrend voor die jongen. Laat hem gewoon integreren in de huidige omgeving.
donderdag 9 januari 2020 om 07:39
Hoe moet hij wennen en zich veilig voelen in de nieuwe sitiatie als je hem continue laat zien dat het niet de juiste keuze was. Als zelfs zijn moeder zo van streek is.....Bifiworstjes schreef: ↑09-01-2020 00:00Dankjewel, ik laat het goed bezinken wat je zegt. Ik sta er ergens ook achter namelijk, achter je reactie. Pff. Moeilijk.
Hij leert inderdaad niet zelfstandig naar school te gaan en inderdaad, de andere kinderen gaan ook op clubjes willen en afspreken na school. Het is lastig. Het lijken wel twee werelden soms, zoon en ik en ons hele gezin ook.
Mijn schuldgevoel is ook groot, het voelde niet goed en onnatuurlijk en dat is nog steeds.
Ik heb ZO vaak gezegd dat het me spijt als hij dan verdrietig was.
Ga achter je besluit staan en straal dat uit zodat hij ook weet dat het goed is. Of het een goede keuze was of niet, dat besluit is nu eenmaal genomen hier moet hij het mee doen. Je zal zien dat als jij je bij je besluit neerkegt hij er ook op durft te vertrouwen.
En jouw man is echt een lot uit de loterij. Ivm de kinderopvangkosten de kinderen nu wel op een Belgische school. In Nederland krijg je kinderopvangtoeslag. Heeft hij de nettokosten ooit wel eens naast de jarenlange benzinekosten gelegd? De opvang stopt met 4 jaar het heen en weer rijden zal echt nog minimaal 10 jaar voortduren.
Ik vraag me af of je zelf inziet wat een impact dat rijden zal hebben. Ivm scheiding woon ik nu een stuk verder van school. De afgelopen 5 jaar, 5 dagen per week met de auto naar school, gelukkig niet zo'n lange rit maar ik loop al tegen zo veel dingen aan met 1 kind, jij hebt er straks 3.
donderdag 9 januari 2020 om 07:44
Ik denk ook dat het gemis door jezelf in stand wordt gehouden.
Leer hem juist om nieuwe vriendjes te maken. Iets waar hij zijn hele leven bij gebaat zal zijn.
Dit omdat hij ook vriendjes zal moeten maken in de plaats waar hij nu woont. Anders zal hij elke keer eenzaam zijn op de vrije dagen en vakanties.
En eerlijk... als mijn kind een vriendje heeft die zover weg woont, vind ik spelen bij dat vriendje eens in de zoveel tijd goed. Maar niet dagelijks of wekelijks dat ik op een neer zou rijden na schooltijd om dan bij jou zoontje te spelen. Kans dat meerdere ouders van zijn oude school ook zo denken.
Leer hem juist om nieuwe vriendjes te maken. Iets waar hij zijn hele leven bij gebaat zal zijn.
Dit omdat hij ook vriendjes zal moeten maken in de plaats waar hij nu woont. Anders zal hij elke keer eenzaam zijn op de vrije dagen en vakanties.
En eerlijk... als mijn kind een vriendje heeft die zover weg woont, vind ik spelen bij dat vriendje eens in de zoveel tijd goed. Maar niet dagelijks of wekelijks dat ik op een neer zou rijden na schooltijd om dan bij jou zoontje te spelen. Kans dat meerdere ouders van zijn oude school ook zo denken.
donderdag 9 januari 2020 om 08:07
En hier denk je zelf over te kunnen beslissen? Waarom denk je dat dit een handige keuze is? Is hij er aantoe om 2 klassen over te slaan. Heb je dit uberhaubt al met de Belgische school besproken?Bifiworstjes schreef: ↑09-01-2020 00:33
Ja, de oude klas zou ik ook toch wel proberen hoor dan. Tweede leerjaar heet het daar. Groep 5 wordt het dan wel meteen en nu nog groep 3. Twijfel wel.
donderdag 9 januari 2020 om 08:12
Hier ben ik zelf als kind enorm tegen aan gelopen. Ik werd soms gewoon niet uitgenodigd voor feestjes ‘omdat mijn mama het te ver vindt om jou thuis te brengen’. Blijkbaar kwamen die ouders niet op het idee om te vragen om mijn ouders me gewoon op wilden komen halen, maar ok.Milkakoe schreef: ↑09-01-2020 07:44Ik denk ook dat het gemis door jezelf in stand wordt gehouden.
Leer hem juist om nieuwe vriendjes te maken. Iets waar hij zijn hele leven bij gebaat zal zijn.
Dit omdat hij ook vriendjes zal moeten maken in de plaats waar hij nu woont. Anders zal hij elke keer eenzaam zijn op de vrije dagen en vakanties.
En eerlijk... als mijn kind een vriendje heeft die zover weg woont, vind ik spelen bij dat vriendje eens in de zoveel tijd goed. Maar niet dagelijks of wekelijks dat ik op een neer zou rijden na schooltijd om dan bij jou zoontje te spelen. Kans dat meerdere ouders van zijn oude school ook zo denken.
Mijn school was 10 km verderop. En hoewel ik de keuze van mijn ouders begrijp, en zelf ook denk dat dat het beste voor me was, heb ik voor mijn eigen kind een hele sterke voorkeur voor een school in de buurt. Het was gewoon op heel veel vlakken echt niet leuk.
En als je er 3 hebt, blijf je inderdaad rijden naar vriendjes, feestjes en clubjes.
Een kind van destijds max 5 heeft echt nog niet zulke diepgaande vriendschappen, dus het is jammer dat je die zo blijft cultiveren. Natuurlijk went zoon niet als hij telkens terug gebracht wordt naar oude vriendjes en clubje. En hoe langer je wacht met echt in jullie huidige woonplaats gaan leven, hoe moeilijker het wordt.
Vriend zou ik maar niet te veel op vertrouwen. Die neemt blijkbaar beslissingen puur op wat goed voor hem is (kind 1 mocht niet naar oude school want lastig, kind 2 en 3 kunnen daar eigenlijk best heen, want lekker goedkoop). Iemand die zo níet aan het belang van de kinderen denkt, kun je natuurlijk niks mee.
donderdag 9 januari 2020 om 08:13
Niet terug laten gaan. Vriendjes op die leeftijd stelt meestal niet veel voor, kan nu al heel anders liggen. Dat is echt een slechte reden om van school te wisselen. 3 uur per dag rijden voor een basisschool is natuurlijk ook van de zotte. Als vriend dat wil voor zijn kinderen, laat hem rijden.
Je gebruikt grote woorden idd, schuld, smeken, hou daar gewoon mee op. Het is zoals het is nu en daar maak je het beste van.
Je gebruikt grote woorden idd, schuld, smeken, hou daar gewoon mee op. Het is zoals het is nu en daar maak je het beste van.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
