
Wat je niet hardop wilt zeggen, deel 5

woensdag 8 januari 2020 om 15:00
Dus: pesthumeur? Agressieve buien, maar te fatsoenlijk om er iets mee te doen? Uitlaatklep nodig, maar geen idee waar?
Wellicht ben ik niet de enige forummer die behoefte heeft aan een topic om gewoon zonder verdere uitleg te roepen wat je dwars zit.
Links naar vorige delen:
* Deel 1
* Deel 2
* Deel 3
En er is een deel 4 maar ik durf wel harop te zeggen dat ik gen zin heb om uit te zoeken hoe daar een linkje van te maken!
Daar gaan we weer!
Wellicht ben ik niet de enige forummer die behoefte heeft aan een topic om gewoon zonder verdere uitleg te roepen wat je dwars zit.
Links naar vorige delen:
* Deel 1
* Deel 2
* Deel 3
En er is een deel 4 maar ik durf wel harop te zeggen dat ik gen zin heb om uit te zoeken hoe daar een linkje van te maken!
Daar gaan we weer!

zaterdag 25 januari 2020 om 14:52
zaterdag 25 januari 2020 om 14:54
Calamitycat schreef: ↑25-01-2020 14:52Pff zou wel een knuffel kunnen gebruiken. Ben al vanaf 11.30 u op de seh nadat het helemaal fout ging vannacht, allerlei onderzoeken al gedaan maar ze zijn er nog steeds niet achter wat er mis met me is![]()


zaterdag 25 januari 2020 om 15:05
Oh jemig. Wat enorm klote zeg. Waar had je last van vannacht?Calamitycat schreef: ↑25-01-2020 14:52Pff zou wel een knuffel kunnen gebruiken. Ben al vanaf 11.30 u op de seh nadat het helemaal fout ging vannacht, allerlei onderzoeken al gedaan maar ze zijn er nog steeds niet achter wat er mis met me is![]()
Ik hoop dat ze snel weten wat er mis met je is zodat je snel weer hersteld. Veel beterschap, meid.




zaterdag 25 januari 2020 om 17:41
OT:
“Ja van die tijd herinner ik mij helemaal niets meer”, “iedereen verdient een tweede kans”
Jij herinnert je zogenaamd niets meer, de rest van de stad wel. En je verdient geen tweede kans als je hoogzwanger met je krapuulvriendjes (waarvan je niet eens wist wie van de twee de verwekker was) een bejaard stel mensen in hun eigen huis in elkaar slaat voor een paar centen en ze vastgebonden achterlaat. Iedereen hier weet dat nog. Je was er zo trots op dat je het zelf hebt rondgebazuind destijds. Burgertrutje gone bad.
Je had beter in Duitsland kunnen blijven wonen. Er zoeken nog steeds mensen naar je. En hell to the no dat mijn kind ‘leuk’ bij jullie komt spelen! Ik zou mijn hond nog niet bij jou achterlaten. Zelfs die acrylklauwen, lagen plamuur, extensions en dure spullen kunnen die ingezakte cokegok van jou niet verbergen. Ik wil niets met je te maken hebben. Helemaal niets. Je bent waarschijnlijk daadwerkelijk vergeten dat je een mes op mijn zusjes keel hebt gezet. Vieze cokeh*er die je bent. Je bent nog lager uitschot dan die ex-dealer van je. Sneu voor die kerel van je die van niets weet.
Ik zei: “Ik weet alles nog. Alles. Dus nee. Vandaag niet, nooit niet”
“Ja van die tijd herinner ik mij helemaal niets meer”, “iedereen verdient een tweede kans”
Jij herinnert je zogenaamd niets meer, de rest van de stad wel. En je verdient geen tweede kans als je hoogzwanger met je krapuulvriendjes (waarvan je niet eens wist wie van de twee de verwekker was) een bejaard stel mensen in hun eigen huis in elkaar slaat voor een paar centen en ze vastgebonden achterlaat. Iedereen hier weet dat nog. Je was er zo trots op dat je het zelf hebt rondgebazuind destijds. Burgertrutje gone bad.
Je had beter in Duitsland kunnen blijven wonen. Er zoeken nog steeds mensen naar je. En hell to the no dat mijn kind ‘leuk’ bij jullie komt spelen! Ik zou mijn hond nog niet bij jou achterlaten. Zelfs die acrylklauwen, lagen plamuur, extensions en dure spullen kunnen die ingezakte cokegok van jou niet verbergen. Ik wil niets met je te maken hebben. Helemaal niets. Je bent waarschijnlijk daadwerkelijk vergeten dat je een mes op mijn zusjes keel hebt gezet. Vieze cokeh*er die je bent. Je bent nog lager uitschot dan die ex-dealer van je. Sneu voor die kerel van je die van niets weet.
Ik zei: “Ik weet alles nog. Alles. Dus nee. Vandaag niet, nooit niet”
zaterdag 25 januari 2020 om 18:14
Bedankt allemaal
Ik ben eindelijk weer thuis.
Ik gooi mijn verhaal hier maar even neer hoor, wil het kwijt en wil er geen apart topic over openen eigenlijk.
Dus al een paar dagen heftige maag-/buikpijn die vannacht helemaal uit de hand liep waarbij ik het uitgilde van de pijn die echt niet te harden was. Vanochtend om 6.30 uur naar beneden gegaan en op de bank gaan liggen met een maagzuurremmer in de hoop dat het zou wegtrekken, dat gebeurde helaas niet, het werd steeds pijnlijker. Dus om half negen de hap gebeld, moest langskomen, buurvrouw wakker gebeld die met me mee is gegaan. Hele wachtkamer vol daar maar gelukkig werd ik gezien als een spoedgeval en dus snel geroepen. Arts heeft me onderzocht en vond het dermate zorgelijk dat ze me met spoed verwees naar de seh waar we om 11.30 uur aankwamen.
Meteen aan een infuus met pijnstillers (dat was fijn want de scherpe randjes gingen er snel af), urine gecheckt, bloed geprikt en een lichamelijk onderzoek gehad door meerdere artsen, er moest ook nog een echo worden gemaakt dus al die tijd mocht ik niets eten en drinken en voelde me al beroerder worden. Het was erg druk op de afdeling radiologie waardoor ik uren moest wachten op de echo, die is eind van de middag pas gemaakt. Het probleem zit niet in mijn maag maar ergens in mijn dikke darm in het deel vlakbij mijn maag, er is een verdikking gezien op de echo, dit kan van alles zijn, van een ontsteking tot... erger (durf ik niet hardop te zeggen
). Ook is er een poliep gezien bij mijn blaas maar die veroorzaakt volgens radiologe niet deze klachten maar moet ook verder onderzocht en waarschijnlijk weggehaald worden.
Dus nu... weet ik nog niets. Volgende week terug en ontlasting inleveren en dinsdag of woensdag een coloscopie waaruit meer duidelijk zou moeten worden. En ik ben best bang eigenlijk
Mijn ontlasting is al maanden niet oké, ik heb daar niet veel aandacht aan besteed omdat ik PDS heb maar nu kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik niet eerder naar de huisarts ben gegaan.
Maar goed, dat kan ik niet meer terugdraaien, ik zit nu in die mallemolen en probeer mezelf er wel zo dapper mogelijk doorheen te slaan. Nadat alles achter de rug was op de seh waren ze zo lief om me niet te laten gaan zonder iets te eten en te drinken dus ik heb een tosti en een kop thee gekregen
en toen heeft de buurvrouw me weer opgehaald. Nu dus weer fijn thuis bij mijn katten en maar proberen tot rust te komen.

Ik gooi mijn verhaal hier maar even neer hoor, wil het kwijt en wil er geen apart topic over openen eigenlijk.
Dus al een paar dagen heftige maag-/buikpijn die vannacht helemaal uit de hand liep waarbij ik het uitgilde van de pijn die echt niet te harden was. Vanochtend om 6.30 uur naar beneden gegaan en op de bank gaan liggen met een maagzuurremmer in de hoop dat het zou wegtrekken, dat gebeurde helaas niet, het werd steeds pijnlijker. Dus om half negen de hap gebeld, moest langskomen, buurvrouw wakker gebeld die met me mee is gegaan. Hele wachtkamer vol daar maar gelukkig werd ik gezien als een spoedgeval en dus snel geroepen. Arts heeft me onderzocht en vond het dermate zorgelijk dat ze me met spoed verwees naar de seh waar we om 11.30 uur aankwamen.
Meteen aan een infuus met pijnstillers (dat was fijn want de scherpe randjes gingen er snel af), urine gecheckt, bloed geprikt en een lichamelijk onderzoek gehad door meerdere artsen, er moest ook nog een echo worden gemaakt dus al die tijd mocht ik niets eten en drinken en voelde me al beroerder worden. Het was erg druk op de afdeling radiologie waardoor ik uren moest wachten op de echo, die is eind van de middag pas gemaakt. Het probleem zit niet in mijn maag maar ergens in mijn dikke darm in het deel vlakbij mijn maag, er is een verdikking gezien op de echo, dit kan van alles zijn, van een ontsteking tot... erger (durf ik niet hardop te zeggen

Dus nu... weet ik nog niets. Volgende week terug en ontlasting inleveren en dinsdag of woensdag een coloscopie waaruit meer duidelijk zou moeten worden. En ik ben best bang eigenlijk

Maar goed, dat kan ik niet meer terugdraaien, ik zit nu in die mallemolen en probeer mezelf er wel zo dapper mogelijk doorheen te slaan. Nadat alles achter de rug was op de seh waren ze zo lief om me niet te laten gaan zonder iets te eten en te drinken dus ik heb een tosti en een kop thee gekregen

Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.


zaterdag 25 januari 2020 om 18:43
zaterdag 25 januari 2020 om 18:48
Wat een heftig verhaal Lemoos! Je omschrijft het grappig (acrylklauwenlemoos2 schreef: ↑25-01-2020 17:41OT:
“Ja van die tijd herinner ik mij helemaal niets meer”, “iedereen verdient een tweede kans”
Jij herinnert je zogenaamd niets meer, de rest van de stad wel. En je verdient geen tweede kans als je hoogzwanger met je krapuulvriendjes (waarvan je niet eens wist wie van de twee de verwekker was) een bejaard stel mensen in hun eigen huis in elkaar slaat voor een paar centen en ze vastgebonden achterlaat. Iedereen hier weet dat nog. Je was er zo trots op dat je het zelf hebt rondgebazuind destijds. Burgertrutje gone bad.
Je had beter in Duitsland kunnen blijven wonen. Er zoeken nog steeds mensen naar je. En hell to the no dat mijn kind ‘leuk’ bij jullie komt spelen! Ik zou mijn hond nog niet bij jou achterlaten. Zelfs die acrylklauwen, lagen plamuur, extensions en dure spullen kunnen die ingezakte cokegok van jou niet verbergen. Ik wil niets met je te maken hebben. Helemaal niets. Je bent waarschijnlijk daadwerkelijk vergeten dat je een mes op mijn zusjes keel hebt gezet. Vieze cokeh*er die je bent. Je bent nog lager uitschot dan die ex-dealer van je. Sneu voor die kerel van je die van niets weet.
Ik zei: “Ik weet alles nog. Alles. Dus nee. Vandaag niet, nooit niet”


Ik vind hier dingen van.
zaterdag 25 januari 2020 om 20:09
Tranen in mijn ogen van jullie lieve bemoedigende berichtjes
Caaf, die ontsteking daar hoopte ik op maar hoe langer ik erover nadenk hoe minder ik denk dat dat het is want dat hadden ze dan neem ik aan in de bloedwaardes moeten kunnen zien. Ik probeer mezelf maar gerust te stellen met het feit dat ik geen bloed in mijn ontlasting heb... maar het lijkt ineens een eeuwigheid te duren tot begin volgende week.

Caaf, die ontsteking daar hoopte ik op maar hoe langer ik erover nadenk hoe minder ik denk dat dat het is want dat hadden ze dan neem ik aan in de bloedwaardes moeten kunnen zien. Ik probeer mezelf maar gerust te stellen met het feit dat ik geen bloed in mijn ontlasting heb... maar het lijkt ineens een eeuwigheid te duren tot begin volgende week.
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
zaterdag 25 januari 2020 om 20:21