Kinderen
alle pijlers
Zoon (10) down ivm niet uitblinken in iets
zaterdag 8 februari 2020 om 17:54
Hallo
Ik zit met een situatie waar ik graag advies over wil.
Ik heb een leuke zoon van 10 jaar die down is omdat hij nergens in uitblinkt (vindt hij).
Op school hoort hij niet bij de besten in de klas, maar ook niet bij de slechtsten, gewoon een gemiddelde leerling.
Hij wil zo graag de beste zijn, maar gemiddelde cijfers is het meest haalbare voor hem. Ik geef regelmatig aan dat ik trots ben op zijn cijfers. Toch vergelijkt hij zich continu met de besten van de klas en voelt zich 'minder'.
Met sporten (voetbal) ook weer van dat, dan baalt hij er weer van dat hij niet uitblinkt of opvalt. Als ik hem op het veld zie spelen, zie ik een jongen die inderdaad niet elke wedstrijd de sterren van de hemel speelt, en soms juist weer wel, maar mij gaat het meer om zijn conditie en het spelen in een team. Hij is boos op de trainer dat hij niet op waarde wordt geschat, dat de trainer hem vaak aan de kant zet. Dat terwijl ik het soms logisch vind dat hij eruit moet gezien zijn bijdrage aan de wedstrijd op dat moment. Hij zegt zenuwachtig te worden van de trainer omdat hij bang is tijdens de wedstrijd er elk ogenblik weer uit te worden gezet.
Ik vind het moeilijk om hem hier feedback over te geven en laat dit toch aan de trainer over. Hij rent te langzaam is het vlg de trainer en ik ben het ermee eens. Maar hij is woedend, het ligt niet aan hem, hij krijgt de kans niet om zich te bewijzen, wil een andere club etc. Voetbal blijft zijn lust en zijn leven. Een andere sport is onbespreekbaar. Hij speelt trouwens wel in het beste team van de amateurclub (er is een A en een B team en hij speelt bij de A groep, de betere spelers).
Vandaag was hij weer down terug gekomen van de wedstrijd. Weer een paar keer aan de kant gezet. Het zou weer niet aan hem liggen maar aan de trainer die hem in de verdediging zet, terwijl hij een spits hoort te zijn etc etc. (hij speelt inderdaad veel beter in de spits dan in de verdediging, maar waarschijnlijk niet goed genoeg waardoor hij toch weer in de verdediging wordt gezet, maar ik hou me afzijdig).
Hij denkt dat hij in het voetbal gaat doorbreken en als ik voorzichtig aangeef dat dat maar voor heel weinig is weggelegd reageert hij daar best emotioneel op.
Hoe kan ik hiermee omgaan?
(ps zijn vader woont aan de andere kant van het land en ziet hij nauwelijks)
Ik zit met een situatie waar ik graag advies over wil.
Ik heb een leuke zoon van 10 jaar die down is omdat hij nergens in uitblinkt (vindt hij).
Op school hoort hij niet bij de besten in de klas, maar ook niet bij de slechtsten, gewoon een gemiddelde leerling.
Hij wil zo graag de beste zijn, maar gemiddelde cijfers is het meest haalbare voor hem. Ik geef regelmatig aan dat ik trots ben op zijn cijfers. Toch vergelijkt hij zich continu met de besten van de klas en voelt zich 'minder'.
Met sporten (voetbal) ook weer van dat, dan baalt hij er weer van dat hij niet uitblinkt of opvalt. Als ik hem op het veld zie spelen, zie ik een jongen die inderdaad niet elke wedstrijd de sterren van de hemel speelt, en soms juist weer wel, maar mij gaat het meer om zijn conditie en het spelen in een team. Hij is boos op de trainer dat hij niet op waarde wordt geschat, dat de trainer hem vaak aan de kant zet. Dat terwijl ik het soms logisch vind dat hij eruit moet gezien zijn bijdrage aan de wedstrijd op dat moment. Hij zegt zenuwachtig te worden van de trainer omdat hij bang is tijdens de wedstrijd er elk ogenblik weer uit te worden gezet.
Ik vind het moeilijk om hem hier feedback over te geven en laat dit toch aan de trainer over. Hij rent te langzaam is het vlg de trainer en ik ben het ermee eens. Maar hij is woedend, het ligt niet aan hem, hij krijgt de kans niet om zich te bewijzen, wil een andere club etc. Voetbal blijft zijn lust en zijn leven. Een andere sport is onbespreekbaar. Hij speelt trouwens wel in het beste team van de amateurclub (er is een A en een B team en hij speelt bij de A groep, de betere spelers).
Vandaag was hij weer down terug gekomen van de wedstrijd. Weer een paar keer aan de kant gezet. Het zou weer niet aan hem liggen maar aan de trainer die hem in de verdediging zet, terwijl hij een spits hoort te zijn etc etc. (hij speelt inderdaad veel beter in de spits dan in de verdediging, maar waarschijnlijk niet goed genoeg waardoor hij toch weer in de verdediging wordt gezet, maar ik hou me afzijdig).
Hij denkt dat hij in het voetbal gaat doorbreken en als ik voorzichtig aangeef dat dat maar voor heel weinig is weggelegd reageert hij daar best emotioneel op.
Hoe kan ik hiermee omgaan?
(ps zijn vader woont aan de andere kant van het land en ziet hij nauwelijks)
anoniem_387991 wijzigde dit bericht op 08-02-2020 18:00
8.44% gewijzigd
zaterdag 8 februari 2020 om 18:30
Dit dus. Heel veel mensen zijn gemiddeld. Niet specifiek ergens uitblinker in, maar ook niet dom of onhandig of anderszins achtergebleven. Wat is daar erg aan? Je kunt niet allemaal een Nobel-prijs winnen, of goud winnen op de Olympische Spelen, of een getalenteerd musicus zijn. Zo lang je goed mee kan komen in de samenleving, je prettig gedraagt tegen andere mensen, geen rottigheid uithaalt in de zin van criminaliteit, overlast voor anderen of vandalisme, en gewoon een fatsoenlijk burger wordt zonder specifiek ergens in uit te blinken, wat is het probleem?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 8 februari 2020 om 18:31
zaterdag 8 februari 2020 om 18:33
Dat is helemaal waar, maar dat een 10-jarige dit besef nog niet heeft en ervan droomt om de beste voetballer ter wereld te worden, snap ik dan ook weer wel.pejeka schreef: ↑08-02-2020 18:30Dit dus. Heel veel mensen zijn gemiddeld. Niet specifiek ergens uitblinker in, maar ook niet dom of onhandig of anderszins achtergebleven. Wat is daar erg aan? Je kunt niet allemaal een Nobel-prijs winnen, of goud winnen op de Olympische Spelen, of een getalenteerd musicus zijn. Zo lang je goed mee kan komen in de samenleving, je prettig gedraagt tegen andere mensen, geen rottigheid uithaalt in de zin van criminaliteit, overlast voor anderen of vandalisme, en gewoon een fatsoenlijk burger wordt zonder specifiek ergens in uit te blinken, wat is het probleem?
zaterdag 8 februari 2020 om 18:34
Ik herken me wel een beetje in je zoon 
Misschien kun je achterhalen wat er achter die behoefte zit? Wil hij erkenning/gezien worden? Spreekt de leefstijl van topsporters hem aan? (toewijding voor dat ene doel, veel van de wereld zien?) of 'gewoon' alleen moeite willen doen met het oog op een uitmuntend resultaat, waarbij middenmaat niet stimulerend genoeg is (sterkere prikkel nodig voor motivatie)?
Beetje afhankelijke van de onderliggende drive kan hij er misschien ook op een andere manier invulling aan geven. Daar kunnen jullie samen over nadenken? Aan de ene kant zou ik het ook belangrijk vinden dat hij gaat genieten, kan ontspannen, er misschien zelfs om lachen als het even wat minder gaat. Maar zo'n diepgewortelde behoefte moet ook wat ruimte krijgen...
Misschien kun je achterhalen wat er achter die behoefte zit? Wil hij erkenning/gezien worden? Spreekt de leefstijl van topsporters hem aan? (toewijding voor dat ene doel, veel van de wereld zien?) of 'gewoon' alleen moeite willen doen met het oog op een uitmuntend resultaat, waarbij middenmaat niet stimulerend genoeg is (sterkere prikkel nodig voor motivatie)?Beetje afhankelijke van de onderliggende drive kan hij er misschien ook op een andere manier invulling aan geven. Daar kunnen jullie samen over nadenken? Aan de ene kant zou ik het ook belangrijk vinden dat hij gaat genieten, kan ontspannen, er misschien zelfs om lachen als het even wat minder gaat. Maar zo'n diepgewortelde behoefte moet ook wat ruimte krijgen...
dagdromer1986 wijzigde dit bericht op 08-02-2020 18:36
2.66% gewijzigd
zaterdag 8 februari 2020 om 18:36
Maar niet traumatiserend, lijkt me. Gewoon een goede levensles. Want je hele leven lang zul je mensen tegenkomen die beter zijn in bepaalde dingen dan jij. Of het nou sport is, of kunst is, of verkopen is, of marketing is, of IT is, altijd maar weer zul je mensen tegenkomen die jou de baas zijn qua kennis en kunde (tenzij je echt een miraculeus wonderkind bent). Nou, deal ermee, ook dat hoort bij opgroeien en leren.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 8 februari 2020 om 18:39
Ergens goed in zijn maakt je belangrijk en geliefd. Die boodschap krijgen kinderen al heel jong door, oa door media. Zo willen heel veel meiden bijvoorbeeld graag zangeres of model worden. Jongens profvoetballer. Kinderdromen. Veel laten dit idee los in de adolescentie. Dan realiseren mensen zich dat gemiddeld zijn niet zo erg is, je eigen wereld is mooi genoeg. De mensen dit niet los kunnen laten en zoveel mogelijk als beroemdheden proberen te leven, of continu opscheppen, die zijn dan juist niet meer zo gemiddeld (op een negatieve manier) en prettig in de omgang. Je zoon lijkt zich juist te realiseren dat hij in bepaalde dingen niet de beste is. Hij schopt tegen dat beeld aan. Uiteindelijk gaat het wel over in besef. Heb hem lief, steun hem en geef hem genoeg complimentjes. Over van alles. (Wat ben jij toch lief met dieren, wat kun je toch leuk tekenen, wat ben je toch beleefd) Jezelf accepteren en waarderen zit in van alles, niet alleen in uitblinken. Komt vast goed!
zaterdag 8 februari 2020 om 18:40
Ik zie dit gedrag vaker bij kinderen uit een eerste team. Vaak ook bang dat ze naar het tweede moeten.
Als je vijf spitsen hebt dan zet je doorgaans degene die van die vijf spitsen het best achter kan, achter neer. Je zoon zou het dus ook als een compliment kunnen zien.
Verder moet je in een eerste team (als je iets ouder bent) in principe overal kunnen spelen, hij heeft er dus profijt van om overal te kunnen staan.
Wellicht als hij zich daarvan bewust is dat hij het beter kan handelen?
Als je vijf spitsen hebt dan zet je doorgaans degene die van die vijf spitsen het best achter kan, achter neer. Je zoon zou het dus ook als een compliment kunnen zien.
Verder moet je in een eerste team (als je iets ouder bent) in principe overal kunnen spelen, hij heeft er dus profijt van om overal te kunnen staan.
Wellicht als hij zich daarvan bewust is dat hij het beter kan handelen?
zaterdag 8 februari 2020 om 18:42
Ik zelf denk dat hij denkt alleen geliefd te zijn als hij 'gezien' wordt door de rest van de wereld.
Het is echt een geutig ventje, is vaak de grapjas in de groep, best zorgzaam naar anderen toe. Ik krijg het idee dat hij iets 'groots' wil bereiken en dat hij denkt dat alles op de weg hem hierin blokkeert.
Hij bewondert profvoetballers enorm, maar bv ook grote acteurs die veel fans hebben enzo. Terwijl hij niet door lijkt te hebben dat dat maar voor een heel klein groepje op aarde haalbaar is (inclusief kei en keihard werken of soms gewoon puur geluk en ook dat is niet voor iedereen weggelegd).
Ik zit te wachten op het moment dat de realiteit bij hem binnenkomt.
Het is echt een geutig ventje, is vaak de grapjas in de groep, best zorgzaam naar anderen toe. Ik krijg het idee dat hij iets 'groots' wil bereiken en dat hij denkt dat alles op de weg hem hierin blokkeert.
Hij bewondert profvoetballers enorm, maar bv ook grote acteurs die veel fans hebben enzo. Terwijl hij niet door lijkt te hebben dat dat maar voor een heel klein groepje op aarde haalbaar is (inclusief kei en keihard werken of soms gewoon puur geluk en ook dat is niet voor iedereen weggelegd).
Ik zit te wachten op het moment dat de realiteit bij hem binnenkomt.
zaterdag 8 februari 2020 om 18:47
Voor jou is hij het liefste ventje in de hele wereld!Elisa00 schreef: ↑08-02-2020 18:42Ik zelf denk dat hij denkt alleen geliefd te zijn als hij 'gezien' wordt door de rest van de wereld.
Het is echt een geutig ventje, is vaak de grapjas in de groep, best zorgzaam naar anderen toe. Ik krijg het idee dat hij iets 'groots' wil bereiken en dat hij denkt dat alles op de weg hem hierin blokkeert.
Hij bewondert profvoetballers enorm, maar bv ook grote acteurs die veel fans hebben enzo. Terwijl hij niet door lijkt te hebben dat dat maar voor een heel klein groepje op aarde haalbaar is (inclusief kei en keihard werken of soms gewoon puur geluk en ook dat is niet voor iedereen weggelegd).
Ik zit te wachten op het moment dat de realiteit bij hem binnenkomt.
zaterdag 8 februari 2020 om 18:47
Veel ouders pushen hun kind ook gewoon teveel. Fleurtje moet op vioolles en als ze op haar 10e dan nóg niet alle concerten van Paganini feilloos kan spelen, is het een drama en moet Fleurtje harder studeren, want ze kán het wel, volgens de ouders dan. En Joachim moet uiteraard de topscorer van het team zijn. Of de nieuwe Epke Zonderland worden. Relax, ouders.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 8 februari 2020 om 18:50
Mooi verhaal, maar volgens mij hoorde ik TO meermaals zeggen dat ze dat nou juist níet doet, dat pushen.pejeka schreef: ↑08-02-2020 18:47Veel ouders pushen hun kind ook gewoon teveel. Fleurtje moet op vioolles en als ze op haar 10e dan nóg niet alle concerten van Paganini feilloos kan spelen, is het een drama en moet Fleurtje harder studeren, want ze kán het wel, volgens de ouders dan. En Joachim moet uiteraard de topscorer van het team zijn. Of de nieuwe Epke Zonderland worden. Relax, ouders.
zaterdag 8 februari 2020 om 18:51
Ik hoor dit soms ook. In de klas van mijn zoon zit een meisje dat perse op muziekles moet van haar ouders. Ze zegt het steeds in de klas, dat ze wil stoppen maar niet mag.pejeka schreef: ↑08-02-2020 18:47Veel ouders pushen hun kind ook gewoon teveel. Fleurtje moet op vioolles en als ze op haar 10e dan nóg niet alle concerten van Paganini feilloos kan spelen, is het een drama en moet Fleurtje harder studeren, want ze kán het wel, volgens de ouders dan. En Joachim moet uiteraard de topscorer van het team zijn. Of de nieuwe Epke Zonderland worden. Relax, ouders.
Ik wil hem nergens toe pushen.
zaterdag 8 februari 2020 om 18:53
Joh ontneem die man nu niet de kans om z’n langspeelplaat af te spelen! Die is vrijwel nooit toepasselijk in de topics waar hij afgedraaid wordt, maar hij haalt er zoveel lol uit.
Ik verwacht een preek over de Bso binnen 3 posts
zaterdag 8 februari 2020 om 19:05
Dat inderdaad. Papa is weg gegaan= pure afwijzing. Door maar ergens heel erg goed in te willen zijn wordt hij gezien en misschien ziet papa hem dan ook weer?havermout1 schreef: ↑08-02-2020 18:46Misschien denkt hij dat als hij ergens in uitblinkt zijn vader meer aandacht aan hem zal schenken?
'Happiness is only real when shared'.
zaterdag 8 februari 2020 om 19:13
Toen mijn zoon aan zijn topsport opleiding (geen voetbal) begon werd er al gewaarschuwd dat de kans op een topsporter te worden echt heel erg klein is.PlayingTheAngel schreef: ↑08-02-2020 18:25Tja, talent is ook niet alles, de broer van Dennis vd Geest had meer talent voor judo.. hij had alleen meer doorzettingskracht en focus. Ik ben het eens met alle levenslessen hier, maar die vertellen is anders dan er zelf achter komen. Hij wil dus prof worden, maar loopt niet hard genoeg. Laat de trainer hem dat vertellen en suggereer dat hij kan gaan hardlopen om zichzelf te verbeteren. Het komt niet aanwaaien. Resultaat kan zijn dat hij toch niet goed genoeg is, en dan die teleurstelling moet verwerken, misschien merkt hij ook wel dat het teveel moeite kost. Óf hij wordt idd dat tikkie beter en bereikt wel wat hij wil. Ik zou zelf zulke dingen als kind liever zelf willen ontdekken.
Het is een combinatie van talent en minimaal 10.000 uur trainen, je hele leven (eten, vrije tijd, vrienden) komt in het teken van de sport te staan.
zaterdag 8 februari 2020 om 19:40
Vind ik ook, bij zulke jonge kinderen.Warrique schreef: ↑08-02-2020 18:06De meeste mensen blinken nergens in uit, maar zijn toch belangrijk.
Het is jammer dat ze in zo'n team niet gewoon een vast wisselschema hebben. Nu is iemand anders aan de beurt is voor kinderen makkelijker, dan; Je speelt slecht en moet er dus uit.
Misschien eens naar een kindercoach. Met spellen zijn kwaliteiten ontdekken en met teleurstelling om leren gaan.
TO, het zou best kunnen dat je kind zich door zijn vader niet gezien voelt, en dat dat de achtergrond is. Maar ik ken wel meer jonge kinderen bij wie zoiets echt niet speelt en die toch vreselijk competitief zijn.
zaterdag 8 februari 2020 om 19:47
Kun je er niet eens rustig met hem over praten?
Aangeven dat je ziet en hoort dat hij de beste met voetbal wil zijn en profvoetballer wil worden. Misschien vragen waarom hij dat zo graag wil? Wie weet kan hij dat wel redelijk uitleggen. En dan kan je ook aangeven, dat het voor weinigen weggelegd is, ontzettend hard werken is, dat je er heel veel voor moet laten en andere dingen juist weer heel veel moet doen. Dat als hij dat echt wil, hij zou kunnen luisteren wat de trainer zegt over harder rennen, dat hij daar op kan oefenen.
En dan ook, dat ook al doet hij zijn best, het alsnog kan betekenen dat hij dat niet haalt, dat dat niet erg is, omdat hij goed is zoals hij is.
Aangeven dat je ziet en hoort dat hij de beste met voetbal wil zijn en profvoetballer wil worden. Misschien vragen waarom hij dat zo graag wil? Wie weet kan hij dat wel redelijk uitleggen. En dan kan je ook aangeven, dat het voor weinigen weggelegd is, ontzettend hard werken is, dat je er heel veel voor moet laten en andere dingen juist weer heel veel moet doen. Dat als hij dat echt wil, hij zou kunnen luisteren wat de trainer zegt over harder rennen, dat hij daar op kan oefenen.
En dan ook, dat ook al doet hij zijn best, het alsnog kan betekenen dat hij dat niet haalt, dat dat niet erg is, omdat hij goed is zoals hij is.
zaterdag 8 februari 2020 om 19:56
Ik kreeg van jongs af aan ook altijd de boodschap mee dat kunstenaar niet echt een optie was, en ik kon wel leuk tekenen, maar ik moest er niks van verwachten verder.
Mijn moeder heeft mij zelfs op mijn achtiende nog van een aanmelding voor een creatieve opleiding afgepraat.
En op mijn 22ste heb ik toch toelatingsexamen gedaan, ik ben toegelaten, later afgestudeerd en nu beeldend kunstenaar.
Niet rijk en beroemd ofzo, maar toch.
Je weet niet of je zoontje later iets met voetballen gaat doen, het heeft weinig zin om hem steeds op de "werkelijkheid" te drukken terwijl je nu echt nog niet weet wat hij gaat doen en hoe.
Misschien word hij inderdaad profvoetballer, of jeugdtrainer, of voetbaljournalist, of iets anders in de sportwereld, misschien ook niet.
Teleurstellingen tijdens trainingen zijn jammer, maar daar leert hij ook van.
Hopelijk leert hij dat je van doorzetten steeds beter word, en anders blijkt misschien op een gegeven moment dat het toch zijn ding niet is, of alleen een hobby.
Laat hem gewoon dromen, en help hem eventueel om zijn dromen om te zetten in iets anders als dat later echt nodig blijkt, nu kun je er allemaal nog niks van zeggen.
Mijn moeder heeft mij zelfs op mijn achtiende nog van een aanmelding voor een creatieve opleiding afgepraat.
En op mijn 22ste heb ik toch toelatingsexamen gedaan, ik ben toegelaten, later afgestudeerd en nu beeldend kunstenaar.
Niet rijk en beroemd ofzo, maar toch.
Je weet niet of je zoontje later iets met voetballen gaat doen, het heeft weinig zin om hem steeds op de "werkelijkheid" te drukken terwijl je nu echt nog niet weet wat hij gaat doen en hoe.
Misschien word hij inderdaad profvoetballer, of jeugdtrainer, of voetbaljournalist, of iets anders in de sportwereld, misschien ook niet.
Teleurstellingen tijdens trainingen zijn jammer, maar daar leert hij ook van.
Hopelijk leert hij dat je van doorzetten steeds beter word, en anders blijkt misschien op een gegeven moment dat het toch zijn ding niet is, of alleen een hobby.
Laat hem gewoon dromen, en help hem eventueel om zijn dromen om te zetten in iets anders als dat later echt nodig blijkt, nu kun je er allemaal nog niks van zeggen.
zaterdag 8 februari 2020 om 20:03
Wel jammer dat het probleem altijd buiten hemzelf ligt.
Dat betekent dat hij niet hoeft te verbeteren, het ligt aan de rest van de wereld.
Dat is ook een gebrek aan zelfreflectie, maar goed, hij is 10 dus dat klinkt wel heel zwaar.
Maar de oplossing voor je problemen bij anderen zoeken, daar zou ik héél snel mee klaar zijn, kwetsend of niet.
Dat betekent dat hij niet hoeft te verbeteren, het ligt aan de rest van de wereld.
Dat is ook een gebrek aan zelfreflectie, maar goed, hij is 10 dus dat klinkt wel heel zwaar.
Maar de oplossing voor je problemen bij anderen zoeken, daar zou ik héél snel mee klaar zijn, kwetsend of niet.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
zaterdag 8 februari 2020 om 20:07
Ik denk dat het uiteindelijk veel fijner is om middelmatig te zijn. Zelf blonk ik altijd uit in talen, maar dat compenseerde ik weer door een totale mislukking op het gebied van wiskunde te zijn. Ik was altijd jaloers op mijn beste vriendinnetje, die overal gemiddelde cijfers voor haalde en daardoor iets kon studeren wat ik ook heel graag had gewild (nu via een hele grote omweg alsnog ongeveer aan het lukken).
Profvoetballer worden willen er velen, maar de meesten lukt het niet zelfs als ze goed zijn. Overigens ook kans dat het een fase is, misschien heeft hij over een paar jaar weer nieuwe doelen, dus ik zou hem voor nu lekker laten dromen
Misschien helpt het om hem bij te brengen dat het meer uitmaakt dat je plezier hebt in hetgeen je doet dan dat je er goed in bent. Als voetbal echt zijn passie is, dan zou het uiteindelijk toch weinig uit moeten maken of het zijn carriere wordt of het bij een hobby blijft? Hetzelfde geldt voor studeren/werken, zo doe ik nu een redelijk beta gerichte opleiding dus ben zeker niet de beste van de klas, maar het is wel waar mijn hart ligt.
Profvoetballer worden willen er velen, maar de meesten lukt het niet zelfs als ze goed zijn. Overigens ook kans dat het een fase is, misschien heeft hij over een paar jaar weer nieuwe doelen, dus ik zou hem voor nu lekker laten dromen
Misschien helpt het om hem bij te brengen dat het meer uitmaakt dat je plezier hebt in hetgeen je doet dan dat je er goed in bent. Als voetbal echt zijn passie is, dan zou het uiteindelijk toch weinig uit moeten maken of het zijn carriere wordt of het bij een hobby blijft? Hetzelfde geldt voor studeren/werken, zo doe ik nu een redelijk beta gerichte opleiding dus ben zeker niet de beste van de klas, maar het is wel waar mijn hart ligt.
