Relaties
alle pijlers
Ex wil kind aan partner voorstellen
donderdag 20 februari 2020 om 22:38
Ik heb al eerder een topic geopend. Mijn ex en vader van onze zoon heeft tot een maand of vier, vijf geleden nog hier gewoond na het verbreken van onze relatie.
Nu woont hij op een kamer in de buurt en kwam tot voor kort hier 2 keer per week eten.
Omdat ik niet goed met hem door één deur kan -heeft meerdere redenen- is dit veranderd, zoon eet nu 2 keer per week bij zijn vader en dat is prima.
Sinds begin januari heeft ex een nieuwe relatie. Omdat hij zelf geen normale woonruimte heeft, wil hij onze zoon in de weekenden meenemen naar zijn nieuwe vriendin die 200 km verderop woont.
Ik weet dat hij gewoon een nieuwe relatie kan beginnen, hij is immers vrij te gaan en staan waar hij wil. Echter is er geen omgangsregeling vastgelegd omdat hij geen geschikte woonruimte heeft en betaald hij geen kinderalimentatie of bijdrage in bijvoorbeeld de opvang na school, 3 dagen in de week. Dit staat misschien wel los van wat mij werkelijk dwars zit.
Persoonlijk vind ik het heel erg snel gaan, ze daten sinds eind december, noemen het sinds januari dit jaar een relatie en nu willen ze een gezin gaan vormen met onze zoon en haar vier kinderen in de weekenden.
Ik kan mijn negatieve gevoel hierover niet bij mijn ex kwijt. Ik heb het maar te accepteren, hij zal ervoor zorgen dat onze zoon rustig een band opbouwt met zijn nieuwe vriendin en alles zal helemaal vanzelf gaan. Zijn letterlijk zijn woorden.
Daarnaast heb ik het gevoel dat hij onze communicatie met zijn nieuwe partner deelt en zij dus "meebeslist" in alles wat wij met elkaar afspreken. Ik merk dit omdat hij is begonnen met mij een borderliner en narcist te noemen, of zich af te vragen waarom ik zoveel issues heb met zijn nieuwe relatie en dat ik zo vreselijk moeilijk doe sinds zijn Grote Liefde in zijn leven is gekomen. Zij maakt nu deel uit van zijn leven en dus ook ons kind.
Eigenlijk boeit mij dat juist helemaal niet, maar ik maak mij druk over het welzijn van ons zoontje. Hij is pas vier jaar, zijn ouders zijn nog niet heel lang niet meer samenwonend, zijn vader heeft niet echt een thuis voor hem gecreëerd en beiden (ex en nieuwe partner) verwachten dat een jong kind zich wel naar hun nieuwe gezin schikt.
Er lijkt niemand te zijn die mijn gevoel deelt dat dit allemaal te snel gaat. Ook van de nieuwe partner van mijn ex vind ik het vreemd gedrag, temeer omdat ze zelf kinderen heeft. Waarom moet het zo snel? Waarom denken ze dat het allemaal wel vanzelf gaat? En wat als dat niet zo is? Wat als ons zoontje het niet leuk vindt, zich in hun ogen niet gedraagt of straks problemen krijgt? Wat dan?
Ik snap en realiseer mij dat mijn ex als vader rechten heeft en ik wil hem de omgang met zoon niet ontzeggen. Dat voorop gesteld gaat het welzijn van onze zoon wel boven de relatie en de roze wolk van mijn ex-partner.
Moet ik dit gewoon laten gaan omdat ik het toch niet tegen kan houden? Zo voelt het als het ware.
Nu woont hij op een kamer in de buurt en kwam tot voor kort hier 2 keer per week eten.
Omdat ik niet goed met hem door één deur kan -heeft meerdere redenen- is dit veranderd, zoon eet nu 2 keer per week bij zijn vader en dat is prima.
Sinds begin januari heeft ex een nieuwe relatie. Omdat hij zelf geen normale woonruimte heeft, wil hij onze zoon in de weekenden meenemen naar zijn nieuwe vriendin die 200 km verderop woont.
Ik weet dat hij gewoon een nieuwe relatie kan beginnen, hij is immers vrij te gaan en staan waar hij wil. Echter is er geen omgangsregeling vastgelegd omdat hij geen geschikte woonruimte heeft en betaald hij geen kinderalimentatie of bijdrage in bijvoorbeeld de opvang na school, 3 dagen in de week. Dit staat misschien wel los van wat mij werkelijk dwars zit.
Persoonlijk vind ik het heel erg snel gaan, ze daten sinds eind december, noemen het sinds januari dit jaar een relatie en nu willen ze een gezin gaan vormen met onze zoon en haar vier kinderen in de weekenden.
Ik kan mijn negatieve gevoel hierover niet bij mijn ex kwijt. Ik heb het maar te accepteren, hij zal ervoor zorgen dat onze zoon rustig een band opbouwt met zijn nieuwe vriendin en alles zal helemaal vanzelf gaan. Zijn letterlijk zijn woorden.
Daarnaast heb ik het gevoel dat hij onze communicatie met zijn nieuwe partner deelt en zij dus "meebeslist" in alles wat wij met elkaar afspreken. Ik merk dit omdat hij is begonnen met mij een borderliner en narcist te noemen, of zich af te vragen waarom ik zoveel issues heb met zijn nieuwe relatie en dat ik zo vreselijk moeilijk doe sinds zijn Grote Liefde in zijn leven is gekomen. Zij maakt nu deel uit van zijn leven en dus ook ons kind.
Eigenlijk boeit mij dat juist helemaal niet, maar ik maak mij druk over het welzijn van ons zoontje. Hij is pas vier jaar, zijn ouders zijn nog niet heel lang niet meer samenwonend, zijn vader heeft niet echt een thuis voor hem gecreëerd en beiden (ex en nieuwe partner) verwachten dat een jong kind zich wel naar hun nieuwe gezin schikt.
Er lijkt niemand te zijn die mijn gevoel deelt dat dit allemaal te snel gaat. Ook van de nieuwe partner van mijn ex vind ik het vreemd gedrag, temeer omdat ze zelf kinderen heeft. Waarom moet het zo snel? Waarom denken ze dat het allemaal wel vanzelf gaat? En wat als dat niet zo is? Wat als ons zoontje het niet leuk vindt, zich in hun ogen niet gedraagt of straks problemen krijgt? Wat dan?
Ik snap en realiseer mij dat mijn ex als vader rechten heeft en ik wil hem de omgang met zoon niet ontzeggen. Dat voorop gesteld gaat het welzijn van onze zoon wel boven de relatie en de roze wolk van mijn ex-partner.
Moet ik dit gewoon laten gaan omdat ik het toch niet tegen kan houden? Zo voelt het als het ware.
zaterdag 22 februari 2020 om 20:01
Dit. Er ligt niks vast, nu heel snel gaan regelen dus.fashionvictim schreef: ↑20-02-2020 23:16Ik ga een tegengeluid laten horen want ik vind niet dat je dit gewoon moet laten gaan. Ik vind dat je als de wiedeweerga een ouderschapsplan, omgangsregeling en alimentatie moet gaan laten vastleggen zodat je allebei weet waar je staat en je je altijd op vastgelegde en door de rechter bekrachtigde afspraken kunt beroepen.
zaterdag 22 februari 2020 om 20:01
zaterdag 22 februari 2020 om 20:13
Het is wel grappig dat pejeka het meer als een probleem van nú ziet (dat mensen nu ineens heel erg anders over relaties denken en hun best niet meer doen), ipv een logische consequentie van dat mensen niet meer zo economisch, sociaal en legaal afhankelijk zijn van de partner.
Een set grootouders van mijn vader waren gewoon 'uit armoe' bij elkaar hoor (zegt mijn vader ook altijd) Klein dorp, hij weduwenaar, zij weduwe. Dan maar samen verder de kosten en zorg delen. Of ze nou erg van elkaar hielen of het leuk samen hadden deed er niet toe. En ze waren heus niet de enigen.
Een set grootouders van mijn vader waren gewoon 'uit armoe' bij elkaar hoor (zegt mijn vader ook altijd) Klein dorp, hij weduwenaar, zij weduwe. Dan maar samen verder de kosten en zorg delen. Of ze nou erg van elkaar hielen of het leuk samen hadden deed er niet toe. En ze waren heus niet de enigen.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
zaterdag 22 februari 2020 om 20:23
Maar heb jij er dan overheen gelezen dat haar ex pissig is omdat zij haar kind niet met hem mee wil laten gaan? Omdat TO perse wil bemoeien met zijn daginvulling terwijl hij met hun kind is?Positivevibes schreef: ↑22-02-2020 16:36Eh ja heel leuk allemaal om te gaan mierenneuken over woordkeus. Maar als je bedreigd wordt en je onveilig voelt zou het mij allemaal aan mn derriere kunnen roesten en eerst zorgen dat jij en kind veilig zijn.
Heel bijzonder dat dáár dan weer over heen gelezen wordt.
zaterdag 22 februari 2020 om 20:29
zaterdag 22 februari 2020 om 20:37
Hoe kom je erbij dat ik dat niet heb gelezen? Pissig zijn is geen excuus voor schelden of bedreigen.
zaterdag 22 februari 2020 om 21:04
Klopt, dat is geen excuus.Positivevibes schreef: ↑22-02-2020 20:37Hoe kom je erbij dat ik dat niet heb gelezen? Pissig zijn is geen excuus voor schelden of bedreigen.
Maar ik denk dat TO meer heeft aan de tip om haar verstand te blijven gebruiken en niet vanuit emotie te handelen als dat ook niet nodig is, dan aan de tip om precies dat te doen wat ze haar ex wil verbieden.
zaterdag 22 februari 2020 om 22:11
Waar heb je het over? Volgens mij adviseert iedereen om het zakelijk te regelen.
Het advies om evt niet thuis te zijn is in het geval dat ze denkt dat hij aggressief voor de deur zal staan. Dat scenario is toch totaal niet te vergelijken met wat haar ex van plan was? Dat is dus niet "precies wat ze hem wil verbieden".
En in dat scenario is het toch ook even totaal niet relevant meer wat hij wil?
zaterdag 22 februari 2020 om 23:43
Oh, wauw. Ik moest even de reacties bijlezen.
Inmiddels hebben ex en ik kunnen praten, ik denk dat we er niet samen uitkomen, maar wel met een mediator. Dat hoop ik tenminste.
Het is niet en nooit mijn bedoeling geweest omgang te ontzeggen. Vader en zoon houden van elkaar en ze horen samen te kunnen zijn. Dat besef ik mij heel goed.
Waar het om ging is dat er kort geleden afspraken zijn gemaakt over het ontmoeten van een nieuwe partner -ik gaf aan helemaal geen bezwaar te hebben tegen een dagje dierentuin of iets in die zin- maar het wel snel te vinden en heb ex verzocht er de tijd voor te nemen. Ik schrok van het idee dat ons zoontje direct 3 dagen mee moest en ook zou logeren. Voor mijn gevoel had ik al enorm mijn best gedaan om juist niet in de weg te staan. En of iemand iets doet met een verzoek, tja. Dat weet je niet van tevoren en nee, hij is mij niets verplicht.
Ik had het fijn gevonden gehoord en serieus genomen te worden als moeder.
Daar heb ik mijn redenen voor, ex is impulsief en neemt vaak rigoreuze, onbegrijpelijke besluiten die voor rampen kunnen zorgen.
Op dit moment is ons zoontje bij zijn vader, zoals dat ook altijd is afgesproken. In zijn woonruimte, dat kan 2 keer per maand en misschien heeft ons zoontje er geen last van dat het een kleine kamer is. Nu vindt hij het nog een avontuur. Ik denk wel dat een geschiktere plek beter zou zijn.
Morgen komt zoonlief gewoon weer bij mij en ik vind het ook voor beiden leuk als vader hem ook weer een keer ophaalt deze week voor een hapje daar eten.
Ik wil omgang niet verbieden en geen controle uitoefenen over het leven van mijn ex en ons zoontje daarbij inzetten.
Volgende week is er gelukkig een afspraak bij een mediator en ik zou het fijn vinden als alles in rustig vaarwater komt. Voor iederen.
Inmiddels hebben ex en ik kunnen praten, ik denk dat we er niet samen uitkomen, maar wel met een mediator. Dat hoop ik tenminste.
Het is niet en nooit mijn bedoeling geweest omgang te ontzeggen. Vader en zoon houden van elkaar en ze horen samen te kunnen zijn. Dat besef ik mij heel goed.
Waar het om ging is dat er kort geleden afspraken zijn gemaakt over het ontmoeten van een nieuwe partner -ik gaf aan helemaal geen bezwaar te hebben tegen een dagje dierentuin of iets in die zin- maar het wel snel te vinden en heb ex verzocht er de tijd voor te nemen. Ik schrok van het idee dat ons zoontje direct 3 dagen mee moest en ook zou logeren. Voor mijn gevoel had ik al enorm mijn best gedaan om juist niet in de weg te staan. En of iemand iets doet met een verzoek, tja. Dat weet je niet van tevoren en nee, hij is mij niets verplicht.
Ik had het fijn gevonden gehoord en serieus genomen te worden als moeder.
Daar heb ik mijn redenen voor, ex is impulsief en neemt vaak rigoreuze, onbegrijpelijke besluiten die voor rampen kunnen zorgen.
Op dit moment is ons zoontje bij zijn vader, zoals dat ook altijd is afgesproken. In zijn woonruimte, dat kan 2 keer per maand en misschien heeft ons zoontje er geen last van dat het een kleine kamer is. Nu vindt hij het nog een avontuur. Ik denk wel dat een geschiktere plek beter zou zijn.
Morgen komt zoonlief gewoon weer bij mij en ik vind het ook voor beiden leuk als vader hem ook weer een keer ophaalt deze week voor een hapje daar eten.
Ik wil omgang niet verbieden en geen controle uitoefenen over het leven van mijn ex en ons zoontje daarbij inzetten.
Volgende week is er gelukkig een afspraak bij een mediator en ik zou het fijn vinden als alles in rustig vaarwater komt. Voor iederen.
zondag 23 februari 2020 om 07:23
Dat lijkt mij een goede instelling. Hoop dat je er samen goed uit kan komen.Rozenbotteltjes schreef: ↑22-02-2020 23:43Oh, wauw. Ik moest even de reacties bijlezen.
Inmiddels hebben ex en ik kunnen praten, ik denk dat we er niet samen uitkomen, maar wel met een mediator. Dat hoop ik tenminste.
Het is niet en nooit mijn bedoeling geweest omgang te ontzeggen. Vader en zoon houden van elkaar en ze horen samen te kunnen zijn. Dat besef ik mij heel goed.
Waar het om ging is dat er kort geleden afspraken zijn gemaakt over het ontmoeten van een nieuwe partner -ik gaf aan helemaal geen bezwaar te hebben tegen een dagje dierentuin of iets in die zin- maar het wel snel te vinden en heb ex verzocht er de tijd voor te nemen. Ik schrok van het idee dat ons zoontje direct 3 dagen mee moest en ook zou logeren. Voor mijn gevoel had ik al enorm mijn best gedaan om juist niet in de weg te staan. En of iemand iets doet met een verzoek, tja. Dat weet je niet van tevoren en nee, hij is mij niets verplicht.
Ik had het fijn gevonden gehoord en serieus genomen te worden als moeder.
Daar heb ik mijn redenen voor, ex is impulsief en neemt vaak rigoreuze, onbegrijpelijke besluiten die voor rampen kunnen zorgen.
Op dit moment is ons zoontje bij zijn vader, zoals dat ook altijd is afgesproken. In zijn woonruimte, dat kan 2 keer per maand en misschien heeft ons zoontje er geen last van dat het een kleine kamer is. Nu vindt hij het nog een avontuur. Ik denk wel dat een geschiktere plek beter zou zijn.
Morgen komt zoonlief gewoon weer bij mij en ik vind het ook voor beiden leuk als vader hem ook weer een keer ophaalt deze week voor een hapje daar eten.
Ik wil omgang niet verbieden en geen controle uitoefenen over het leven van mijn ex en ons zoontje daarbij inzetten.
Volgende week is er gelukkig een afspraak bij een mediator en ik zou het fijn vinden als alles in rustig vaarwater komt. Voor iederen.
zondag 23 februari 2020 om 09:50
Dat heb ik ook nooit ontkend, dat er ook vroeger slechte relaties waren. Wel heb ik het idee dat het individualisme van tegenwoordig (het IK voorop, en de relatie moet in dienst staan van dat IK) vaak leidt tot een breuk in een relatie, omdat men een relatie steeds minder ziet als WIJ samen, maar als twee IK-jes die ieder voor zich moeten worden bediend in hun eigen behoefte. En zodra er sprake is van wat tegenslag en dat eigen IK komt onder druk te staan, dan is het niet leuk meer en moeilijk en problematisch en dan gooit men de handdoek in de ring. Want iets inleveren (al dan niet tijdelijk) om het WIJ te dienen, daar heeft men dan geen zin in.boebezoebe schreef: ↑22-02-2020 20:13Het is wel grappig dat pejeka het meer als een probleem van nú ziet (dat mensen nu ineens heel erg anders over relaties denken en hun best niet meer doen), ipv een logische consequentie van dat mensen niet meer zo economisch, sociaal en legaal afhankelijk zijn van de partner.
Een set grootouders van mijn vader waren gewoon 'uit armoe' bij elkaar hoor (zegt mijn vader ook altijd) Klein dorp, hij weduwenaar, zij weduwe. Dan maar samen verder de kosten en zorg delen. Of ze nou erg van elkaar hielen of het leuk samen hadden deed er niet toe. En ze waren heus niet de enigen.
Ik vind het dus zorgelijk dat meer dan 40% van de geregistreerde relaties eindigt in een breuk (en als je de niet-geregistreerde relaties meetelt, kom je op een nog veel hoger percentage uit).
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 23 februari 2020 om 10:46
Maar heb je er dan zo'n last van dat een ander uit elkaar gaat dan?pejeka schreef: ↑23-02-2020 09:50Dat heb ik ook nooit ontkend, dat er ook vroeger slechte relaties waren. Wel heb ik het idee dat het individualisme van tegenwoordig (het IK voorop, en de relatie moet in dienst staan van dat IK) vaak leidt tot een breuk in een relatie, omdat men een relatie steeds minder ziet als WIJ samen, maar als twee IK-jes die ieder voor zich moeten worden bediend in hun eigen behoefte. En zodra er sprake is van wat tegenslag en dat eigen IK komt onder druk te staan, dan is het niet leuk meer en moeilijk en problematisch en dan gooit men de handdoek in de ring. Want iets inleveren (al dan niet tijdelijk) om het WIJ te dienen, daar heeft men dan geen zin in.
Ik vind het dus zorgelijk dat meer dan 40% van de geregistreerde relaties eindigt in een breuk (en als je de niet-geregistreerde relaties meetelt, kom je op een nog veel hoger percentage uit).
Ik zie vooral iemand die zijn eigen waarden en normen op de werkelijkheid plakt (er van uit gaat dat anderen hun best niet hebben gedaan, dat men maar egoistisch is etc), ipv te denken dat er tussen die 40% een hoop verbeteringen van levensituaties zitten. De scheiding van mijn ouders (ik was al volwassen) was absoluut een verbetering in levenskwaliteit voor beide. De scheiding van mijn zus (haar ex mishandelde haar) ook.
Jij schrijft nou nooit eens empatisch over mensen voor wie een scheiding goed nieuws kan zijn, maar het is dan vooral als een bevestiging van het idee dat iedereen (behalve jij uiteraard) maar bezig is mijn zijn of haar ikje en dat mensen hun best niet meer doen etc. Elk topic als deze een aanleiding om dat beeld maar eens te bevestigen zonder begrip proberen op te brengen voor de persoon in kwestie.
Ik vind dat wel frapant en rigide hoor.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
zondag 23 februari 2020 om 10:50
Nogmaals: voor sommige mensen kan een scheiding een uitkomst zijn. Absoluut mee eens.boebezoebe schreef: ↑23-02-2020 10:46Maar heb je er dan zo'n last van dat een ander uit elkaar gaat dan?
Ik zie vooral iemand die zijn eigen waarden en normen op de werkelijkheid plakt (er van uit gaat dat anderen hun best niet hebben gedaan, dat men maar egoistisch is etc), ipv te denken dat er tussen die 40% een hoop verbeteringen van levensituaties zitten. De scheiding van mijn ouders (ik was al volwassen) was absoluut een verbetering in levenskwaliteit voor beide. De scheiding van mijn zus (haar ex mishandelde haar) ook.
Jij schrijft nou nooit eens empatisch over mensen voor wie een scheiding goed nieuws kan zijn, maar het is dan vooral als een bevestiging van het idee dat iedereen (behalve jij uiteraard) maar bezig is mijn zijn of haar ikje en dat mensen hun best niet meer doen etc. Elk topic als deze een aanleiding om dat beeld maar eens te bevestigen zonder begrip proberen op te brengen voor de persoon in kwestie.
Ik vind dat wel frapant en rigide hoor.
Maar dat 40%-50% van de relaties zo slecht is dat een scheiding de enige uitweg is, daar heb ik mijn bedenkingen bij en ik denk dat de factoren die ik noemde, zeker een rol spelen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 23 februari 2020 om 10:53
Ja Pejeka doet een hoop aannames en vaak ten negatieve van de medemens.
Lekker wereldbeeld wel, vraag me af of er ook nog vertrouwen is in de medemens?!
En als je zo doorgaat wordt je volgens mij een enorme ouwe zeur.
En volgens mij kun je nooit alles weten wat er zich in een relatie afspeelt dus soms misschien beter om je oordelen voor je te houden ?
Mensen scheiden toch echt niet voor de lol.
Lekker wereldbeeld wel, vraag me af of er ook nog vertrouwen is in de medemens?!
En als je zo doorgaat wordt je volgens mij een enorme ouwe zeur.
En volgens mij kun je nooit alles weten wat er zich in een relatie afspeelt dus soms misschien beter om je oordelen voor je te houden ?
Mensen scheiden toch echt niet voor de lol.
justagirly wijzigde dit bericht op 23-02-2020 11:00
29.64% gewijzigd
zondag 23 februari 2020 om 10:55
Nou ja, als jij het normaal vindt dat 50% van de relaties tegenwoordig geen stand meer houdt, dan verschillen we daarover gewoon van mening. Dat kan. Daarom vind ik jou geen zeur. Dat vind ik dan weer onnodig, omdat etiket eraan te plakken.justagirly schreef: ↑23-02-2020 10:53Ja Pejeka doet een hoop aannames en vaak ten negatieve van de medemens.
Lekker wereldbeeld wel, vraag me af of er ook nog vertouwen is in de medemens?!
En als je zo doorgaat wordt je volgens mij een enorme ouwe zeur.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 23 februari 2020 om 11:00
Heb je ook nog iets constructiefs voor TO Pejeka? Want je neemt nu weer een topic over met je oeverloze gezeik.
TO! Klinkt goed wat jullie tot nu toe bereikt hebben. Ik hoop dat de mediator kan helpen. En fijn dat het voor nu allemaal wat rustiger is geworden. Blijf in gesprek met je ex. En hou jullie aller belang voor ogen.
TO! Klinkt goed wat jullie tot nu toe bereikt hebben. Ik hoop dat de mediator kan helpen. En fijn dat het voor nu allemaal wat rustiger is geworden. Blijf in gesprek met je ex. En hou jullie aller belang voor ogen.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
zondag 23 februari 2020 om 11:04
Ik snap dat het makkelijker is de ander een aai te geven dan de feiten te erkennen. Tuurlijk is het oeverloos gezeik als iets niet in je straatje te pas komt. Maar dat maakt het niet minder waar.tanteslankie schreef: ↑23-02-2020 11:00Heb je ook nog iets constructiefs voor TO Pejeka? Want je neemt nu weer een topic over met je oeverloze gezeik.
TO! Klinkt goed wat jullie tot nu toe bereikt hebben. Ik hoop dat de mediator kan helpen. En fijn dat het voor nu allemaal wat rustiger is geworden. Blijf in gesprek met je ex. En hou jullie aller belang voor ogen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 23 februari 2020 om 11:10
Ik kan alleen voor mijzelf spreken, maar er is niet zomaar een punt achter deze relatie gezet. Er is heel veel gebeurd en ik vind/vond op een bepaald moment dat ik meer dan genoeg had geprobeerd om het te laten werken. Mijzelf was ik kwijt, zelfvertrouwen had een deuk gekregen.
Soms halen mensen ook niet meer het beste in elkaar naar boven. Mensen veranderen, situaties veranderen. Je lost problemen afzonderlijk of anders op dan als team. Kinderen staan in de vuurlinie. Voordat ik mijn ex leerde kennen, had ik mijn leven op orde en door een loop van omstandigheden, een negatieve spiraal, een heleboel verzwegen zaken dreigde ik de grip op alles te verliezen. De ommekeer kwam toen ik een jaar of 2 geleden een hele fijne baan kreeg en langzaam weer opkrabbelde. Met name mentaal, want ik was volledig afgestompt.
Ik voelde mijzelf waardeloos, lelijk en ook als moeder faalde ik. Er waren constant geldproblemen die ik moest oplossen.
Ik krabbelde erbovenop en hij werd steeds bozer en jaloerser. Onze relatie werd een giftige omgeving en bijvoorbeeld sex of liefde was er al jaren niet meer. Denk dat het na de geboorte van ons zoontje verdween. En ook daar heb ik veel energie ingestoken.
Uiteindelijk heb ik voor mijn kinderen gekozen. Ik kon de veilige en stabiele omgeving die ze nodig hadden wel bieden. En pas toen merkten we allemaal hoe erg we op onze tenen liepen. Alles riep een vervelende reactie bij hem op. Alsof er een boos roofdier in de kamer lag te slapen. Zo voelde het.
Nu heb ik nog steeds mijn fijne baan, een contract voor onbepaalde tijd, geen geldzorgen, het huis is weer een veilige plek en liefde krijg ik van mijn kinderen en familie en vrienden. Als ik voor mijzelf kan spreken; ik voel mij compleet en in liefde met mijzelf en mijn omgeving. Heel zweverig. Maar ik ben nog nooit zo bevrijd geweest. Ik denk ook niet dat ik ooit nog een man in dit leven wil. Daten, ja. Samenwonen, nooit.
En weet je, misschien haalde ik ook niet het beste in mijn ex boven. Dat kan gewoon.
Soms halen mensen ook niet meer het beste in elkaar naar boven. Mensen veranderen, situaties veranderen. Je lost problemen afzonderlijk of anders op dan als team. Kinderen staan in de vuurlinie. Voordat ik mijn ex leerde kennen, had ik mijn leven op orde en door een loop van omstandigheden, een negatieve spiraal, een heleboel verzwegen zaken dreigde ik de grip op alles te verliezen. De ommekeer kwam toen ik een jaar of 2 geleden een hele fijne baan kreeg en langzaam weer opkrabbelde. Met name mentaal, want ik was volledig afgestompt.
Ik voelde mijzelf waardeloos, lelijk en ook als moeder faalde ik. Er waren constant geldproblemen die ik moest oplossen.
Ik krabbelde erbovenop en hij werd steeds bozer en jaloerser. Onze relatie werd een giftige omgeving en bijvoorbeeld sex of liefde was er al jaren niet meer. Denk dat het na de geboorte van ons zoontje verdween. En ook daar heb ik veel energie ingestoken.
Uiteindelijk heb ik voor mijn kinderen gekozen. Ik kon de veilige en stabiele omgeving die ze nodig hadden wel bieden. En pas toen merkten we allemaal hoe erg we op onze tenen liepen. Alles riep een vervelende reactie bij hem op. Alsof er een boos roofdier in de kamer lag te slapen. Zo voelde het.
Nu heb ik nog steeds mijn fijne baan, een contract voor onbepaalde tijd, geen geldzorgen, het huis is weer een veilige plek en liefde krijg ik van mijn kinderen en familie en vrienden. Als ik voor mijzelf kan spreken; ik voel mij compleet en in liefde met mijzelf en mijn omgeving. Heel zweverig. Maar ik ben nog nooit zo bevrijd geweest. Ik denk ook niet dat ik ooit nog een man in dit leven wil. Daten, ja. Samenwonen, nooit.
En weet je, misschien haalde ik ook niet het beste in mijn ex boven. Dat kan gewoon.
zondag 23 februari 2020 om 11:10
Ach ga toch weg. Wat heeft TO er aan? Daar is het kwaad al geschiedt. Ze zijn uit elkaar. "En ze zou en je had en snap je dat nou, en vroeger was alles beter blablabla" heeft toch geen enkele zin meer. Kom dan met iets waar ze wat aan heeft.
Je zou iemand eens een aai moeten geven. Is veel aardiger dan dat eeuwige zure commentaar van jou.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
zondag 23 februari 2020 om 11:12
En wat fijn dat je er dan voor kunt kiezen uit elkaar te gaan in plaats van zoals vroeger voor eeuwig bij elkaar te moeten blijven...Rozenbotteltjes schreef: ↑23-02-2020 11:10Ik kan alleen voor mijzelf spreken, maar er is niet zomaar een punt achter deze relatie gezet. Er is heel veel gebeurd en ik vind/vond op een bepaald moment dat ik meer dan genoeg had geprobeerd om het te laten werken. Mijzelf was ik kwijt, zelfvertrouwen had een deuk gekregen.
Soms halen mensen ook niet meer het beste in elkaar naar boven. Mensen veranderen, situaties veranderen. Je lost problemen afzonderlijk of anders op dan als team. Kinderen staan in de vuurlinie. Voordat ik mijn ex leerde kennen, had ik mijn leven op orde en door een loop van omstandigheden, een negatieve spiraal, een heleboel verzwegen zaken dreigde ik de grip op alles te verliezen. De ommekeer kwam toen ik een jaar of 2 geleden een hele fijne baan kreeg en langzaam weer opkrabbelde. Met name mentaal, want ik was volledig afgestompt.
Ik voelde mijzelf waardeloos, lelijk en ook als moeder faalde ik. Er waren constant geldproblemen die ik moest oplossen.
Ik krabbelde erbovenop en hij werd steeds bozer en jaloerser. Onze relatie werd een giftige omgeving en bijvoorbeeld sex of liefde was er al jaren niet meer. Denk dat het na de geboorte van ons zoontje verdween. En ook daar heb ik veel energie ingestoken.
Uiteindelijk heb ik voor mijn kinderen gekozen. Ik kon de veilige en stabiele omgeving die ze nodig hadden wel bieden. En pas toen merkten we allemaal hoe erg we op onze tenen liepen. Alles riep een vervelende reactie bij hem op. Alsof er een boos roofdier in de kamer lag te slapen. Zo voelde het.
Nu heb ik nog steeds mijn fijne baan, een contract voor onbepaalde tijd, geen geldzorgen, het huis is weer een veilige plek en liefde krijg ik van mijn kinderen en familie en vrienden. Als ik voor mijzelf kan spreken; ik voel mij compleet en in liefde met mijzelf en mijn omgeving. Heel zweverig. Maar ik ben nog nooit zo bevrijd geweest. Ik denk ook niet dat ik ooit nog een man in dit leven wil. Daten, ja. Samenwonen, nooit.
En weet je, misschien haalde ik ook niet het beste in mijn ex boven. Dat kan gewoon.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
zondag 23 februari 2020 om 11:16
Ik zie dat als een feit, heb er geen enkele invloed op, dus of ik het normaal vind doet er niet zoveel toe. Het gebeurt.
Ik vind het wel jammer als er kinderen bij betrokken zijn, voor de volwassenen maakt het me niet zoveel uit.
Het is wel een reden dat ik geen wens tot trouwen heb.
justagirly wijzigde dit bericht op 23-02-2020 14:01
0.17% gewijzigd
zondag 23 februari 2020 om 11:22
Ik denk dat men in sommige gevallen ook te weinig aan de kinderen, en de impact die het op hen heeft, denkt. Meer aan de eigen behoefte om zonder partner verder te gaan en al te vaak wordt dan maar aangenomen dat het ook "beter" is voor de kinderen en dat de kinderen zich wel naadloos zullen aanpassen aan de nieuwe situatie. Dat die kinderen het helemaal OK vinden om elke week weer hun tas te moeten pakken om van huis te verkassen naar een ander huis waar pappa woont. En dan na 2 of 3 dagen weer terug. En dan na 3 of 4 dagen wéér te moeten verhuizen. En dat elke week, elke maand, jaren lang. Nergens echt een eigen plek, hooguit een soort flex-plek waar je af en toe bent.justagirly schreef: ↑23-02-2020 11:16Ik zie dat als een feit, heb er geen enkele invloed op, dus of ik het normaal vind doet er niet zoveel toe. Het gebeurt.
Ik vind het wel jammer als er kinderen bij betrokken zijn, voor de volwassen maakt het me niet zoveel uit.
Het is wel een reden dat ik geen wens tot trouwen heb.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 23 februari 2020 om 11:43
justagirly schreef: ↑23-02-2020 11:22Rozenbotteltjes, klinkt als het beste wat je had kunnen doen
Happy life!
Inderdaad.
Je hebt je kinderen uit een giftige situatie gehaald, daar mag je trots op zijn!
zondag 23 februari 2020 om 16:03
Ik denk dat je daarvoor ook moet kijken naar de basis die men had toen de relatie ontstond.
Hoe vaak lezen we hier wel niet over iemand die in een relatie zit met iemand die zo overduidelijk niet bij haar of hem past?
Maar goed, is dit niet enorm off topic hier?
