Relaties
alle pijlers
Relatiedip.
dinsdag 25 februari 2020 14:42
Mijn partner en ik zijn beiden halverwege de 50 en hebben meer dan 10 jaar een lat-relatie. In toenemende mate loop ik tegen een verborgen probleem aan dat steeds meer aan de oppervlakte komt naarmate wij elkaar langer kennen. Als er een probleem is, klein of groot, dan trekt mijn partner zich dat altijd heel persoonlijk aan. Hij vat het op als een diepe krenking van zijn persoonlijkheid en hij verwijt mij dan dat ik hem niet accepteer zoals hij is, hij kruipt in de slachtoffer rol en vind dat we maar moeten stoppen omdat het toch niet werkt tussen ons. Ik begin er behoorlijk moe van te worden dat we keer op keer deze hobbel moeten nemen voordat we tot een redelijk en constructief gesprek kunnen komen. Daarnaast vind ik dat mijn partner veel investering van mij verwacht, maar hij is maar in beperkte mate bereid hetzelfde terug te geven. Mijn partner vind dat er niets mis met hem is, begrijpt de muur niet waar ik steeds op bots, vind dat hij nergens last heeft en dat ik mijn problemen op hem projecteer. Hij is dus maar in zeer beperkte mate bereid (of in staat ?) mij tegemoet te komen.
Ik lees op dit forum vaak : accepteren of wegwezen, maar dat vind ik te zwart/wit. Is er nog een tussenweg ?
Ik lees op dit forum vaak : accepteren of wegwezen, maar dat vind ik te zwart/wit. Is er nog een tussenweg ?
dinsdag 25 februari 2020 17:29
Een oude vos leer je geen nieuwe kunstjes. Heb je al eens relatietherapie voorgesteld? Of aan de slag met bijv een boek over EFT (Houd me vast van Sue Johnson).Charlotte2020 schreef: ↑25-02-2020 17:26Ik heb veel moeite met de emotionele afwezigheid, het gebrek aan empathie en de diepe krenking die hij ervaart als ik het erover probeert te hebben. Ik zoek manieren om over dit probleem in onze relatie heen te komen.
dinsdag 25 februari 2020 18:15
Therapie wil hij niet want hij heeft nergens last van. Het is niet zijn probleem. In plaats daarvan heb ik zelf maar hulp gezocht om er anders mee om te leren gaan. Dat lukt maar ten dele.MinkeDeWit schreef: ↑25-02-2020 17:29Een oude vos leer je geen nieuwe kunstjes. Heb je al eens relatietherapie voorgesteld? Of aan de slag met bijv een boek over EFT (Houd me vast van Sue Johnson).
dinsdag 25 februari 2020 18:21
Ongeïnteresseerd, kil, humeurig, zomaar uit de slof schieten, afstandelijk, mopperen, alle anderen doen het fout.
Als het niet gaat zoals hij wil past hij zich niet aan, maar wordt hij een beetje onaangenaam.
Gebrek aan empathie : diverse keren meegemaakt dat hij bij een lelijke val of ziekte totaal niet meelevend is en niet geneigd om te helpen, tenzij je expliciet aangeeft wat je precies verwacht/wil. Of bij een overlijden van een familie lid totaal geen last hebben van verdriet of rouw gevoelens. Die gevoelens ook niet kunnen begrijpen.
dinsdag 25 februari 2020 18:25
Als er voor jou meer minnen dan plussen zijn in deze relatie dan zit er maar een ding op: de relatie verbreken.Charlotte2020 schreef: ↑25-02-2020 18:21Ongeïnteresseerd, kil, humeurig, zomaar uit de slof schieten, afstandelijk, mopperen, alle anderen doen het fout.
Als het niet gaat zoals hij wil past hij zich niet aan, maar wordt hij een beetje onaangenaam.
Gebrek aan empathie : diverse keren meegemaakt dat hij bij een lelijke val of ziekte totaal niet meelevend is en niet geneigd om te helpen, tenzij je expliciet aangeeft wat je precies verwacht/wil. Of bij een overlijden van een familie lid totaal geen last hebben van verdriet of rouw gevoelens. Die gevoelens ook niet kunnen begrijpen.
dinsdag 25 februari 2020 19:22
dinsdag 25 februari 2020 19:26
Oftewel, hoe jij je voelt boeit hem allemaal niet zo. Hij wil geen milimeter geven om te zorgen dat zijn vrouw, relatie, liefde zich beter gaat voelen.Charlotte2020 schreef: ↑25-02-2020 18:15Therapie wil hij niet want hij heeft nergens last van. Het is niet zijn probleem. In plaats daarvan heb ik zelf maar hulp gezocht om er anders mee om te leren gaan. Dat lukt maar ten dele.
Wat heb je nou aan een partner die niets voor je over heeft? Hij wil niet eens ptaten om te kijken wat de opties zijn.
dinsdag 25 februari 2020 19:55
10 jaar een lat relatie is best lang,is dit ook wat jullie beiden echt willen?wil een van jullie niet stiekem een stapje verder?samen wonen bijvoorbeeld,twee huizen dubbele lasten,het gemis van elkaar.
Je zult er met zijn tweeen uit moeten komen,dat betekend praten.Zijn jullie nog gek op elkaar?10 jaar zou ik niet zo snel opgeven,
Je kan ook een pauze inlassen,even elkaar een tijdje niet zien of spreken,aan kijken of je elkaar gaat missen,dit wel als laatste redmiddel.
jij geef het niet snel op,dat is iets wat ik in een vrouw erg kan waarderen,aan weglopers heb je niks,ga je niks mee bereiken.
Praat met elkaar niet te lang,geen uren elkaar gaan zitten afzeiken,en daarna wat leuks gaan doen.Is het proberen waard toch?
Je zult er met zijn tweeen uit moeten komen,dat betekend praten.Zijn jullie nog gek op elkaar?10 jaar zou ik niet zo snel opgeven,
Je kan ook een pauze inlassen,even elkaar een tijdje niet zien of spreken,aan kijken of je elkaar gaat missen,dit wel als laatste redmiddel.
jij geef het niet snel op,dat is iets wat ik in een vrouw erg kan waarderen,aan weglopers heb je niks,ga je niks mee bereiken.
Praat met elkaar niet te lang,geen uren elkaar gaan zitten afzeiken,en daarna wat leuks gaan doen.Is het proberen waard toch?
dinsdag 25 februari 2020 20:13
We willen niet samen wonen vanwege nog thuis wonende grote kinderen. Het zou niet werken. Wanneer zij het huis uit zijn zou samenwonen een optie kunnen zijn. Diep in mijn hart denk ik echter dat er voor hem dan misschien helemaal geen redenen meer over zijn om nog zijn best te doen. Ik ben ook bang dat er van mij zorg verwacht wordt als hij iets gaat mankeren, wat mij volkomen terecht lijkt in een liefdevolle relatie, maar ik durf er niet op te rekenen dat dat wederzijds is gezien het gebrek aan empathie. Hij voelt het gewoon echt niet als hij een ander verdriet doet of benadeelt. Of het interesseert hem niet. Altijd maar moeten uitspellen wat je verwachtingen zijn lijkt me ook niet fijn. Hoewel hij wel bereid is om te doen wat ik van hem vraag als ik dat eenmaal duidelijk heb gemaakt.
Waarom blijf ik nog ? Voor die maanden in een jaar dat hij wel in goede doen is. Het kan dus wél. En voor mijn kinderen die op hem gesteld zijn. Ik ben bang ook hen verdriet te doen als ik ermee stop.
Waarom blijf ik nog ? Voor die maanden in een jaar dat hij wel in goede doen is. Het kan dus wél. En voor mijn kinderen die op hem gesteld zijn. Ik ben bang ook hen verdriet te doen als ik ermee stop.
dinsdag 25 februari 2020 20:18
Hij wil wel praten over van alles en nog wat, vraagstukken waar ik mee zit mbt werk bijv. maar zodra het gaat over iets wat hij mogelijk fout doet krijgt hij een soort paniek reactie en schuift hij alles op mij. Haalt alles uit de kast om het van zich af te duwen. Daar valt gewoon niet goed over te praten. Het is niet dat hij weigert te praten, hij krijgt gewoon een soort melt down en hij lijkt ook echt niet te begrijpen wat ik bedoel al leg ik het op 4 verschillende manieren uit. Het is een intelligente man dus daar ligt het niet aan. Het lijkt een soort angst om niet perfect gevonden te worden wat in de weg staat om tot een normaal gesprek te komen.
dinsdag 25 februari 2020 20:55
Maar hij houdt dus bijvoorbeeld wel rekening met het feit dat jij meer tijd alleen nodig hebt en dat je niet wilt samenwonen vanwege de kinderen. Vertaal ik dat goed? In dat geval is er in ieder geval wel begrip en moeite om zich aan te passen. Empathie kun je gewoon niet verwachten van een autist of Aspie. Als je dat van hem nodig hebt, moet je echt conclusies gaan trekken. Hoe is het op andere gebieden die hier niet besproken zijn? Uit het feit dat je kinderen verdrietig zullen zijn, maak ik bijvoorbeeld op dat ie een fijne stiefvader is. En is de seks wat jou betreft goed? Heeft ie nog andere kanten waar je blij van wordt ? Is ie, ik noem maar iets, naast intelligent en grappig ook creatief, loyaal, eerlijk, afijn, wat je ook maar belangrijk zou kunnen vinden. Jullie zijn al best lang samen, dus dat gebrek aan empathie is niet nieuw voor je. Klinkt eerder alsof er op dat gebied nu iets dwarszit waardoor je alles wat somberder ziet dan anders, vandaar mijn spervuur aan vragen 
dinsdag 25 februari 2020 21:03
emotioneel onvolwassen man met weinig empathie.Charlotte2020 schreef: ↑25-02-2020 20:18Hij wil wel praten over van alles en nog wat, vraagstukken waar ik mee zit mbt werk bijv. maar zodra het gaat over iets wat hij mogelijk fout doet krijgt hij een soort paniek reactie en schuift hij alles op mij. Haalt alles uit de kast om het van zich af te duwen. Daar valt gewoon niet goed over te praten. Het is niet dat hij weigert te praten, hij krijgt gewoon een soort melt down en hij lijkt ook echt niet te begrijpen wat ik bedoel al leg ik het op 4 verschillende manieren uit. Het is een intelligente man dus daar ligt het niet aan. Het lijkt een soort angst om niet perfect gevonden te worden wat in de weg staat om tot een normaal gesprek te komen.
gaat niet veranderen dit, wordt met de jaren alleen maar erger
dinsdag 25 februari 2020 21:17
eve_jobs schreef: ↑25-02-2020 20:55Maar hij houdt dus bijvoorbeeld wel rekening met het feit dat jij meer tijd alleen nodig hebt en dat je niet wilt samenwonen vanwege de kinderen. Vertaal ik dat goed?
*Niet helemaal, hij heeft het min of meer geaccepteerd dat ik niet altijd álles samen wil doen, maar hij blijft mij dat wel kwalijk nemen en hij wil zijn eigen thuiswonende volwassen kind ook beschermen tegen samenwonen.
In dat geval is er in ieder geval wel begrip en moeite om zich aan te passen. Empathie kun je gewoon niet verwachten van een autist of Aspie. Als je dat van hem nodig hebt, moet je echt conclusies gaan trekken.
* ik begrijp inmiddels dat empathie er niet in zit. Ik ben, denk ik, wel bereid om dan maar gewoon duidelijk aan te geven wat ik nodig heb. Hij is bereid, zegt hij nu, om dat dan te geven. Het blijft wel aangeleerd en op afroep natuurlijk, maar okay.
Hoe is het op andere gebieden die hier niet besproken zijn? Uit het feit dat je kinderen verdrietig zullen zijn, maak ik bijvoorbeeld op dat ie een fijne stiefvader is.
* hij is geen stiefvader maar wel een geïnteresseerde en zijdelings betrokken persoon in hun leven. Ze kunnen indien nodig bij hem terecht.
En is de seks wat jou betreft goed?
*de seks is hoed maar wel voornamelijk gericht op zijn behoefte al denkt hij wel voldoende aan mij, het draait wel om hém.
Heeft ie nog andere kanten waar je blij van wordt ? Is ie, ik noem maar iets, naast intelligent en grappig ook creatief, loyaal, eerlijk, afijn, wat je ook maar belangrijk zou kunnen vinden.
*creatief wel maar altijd op een behoeftige manier. Je moet het wel fantastisch vinden wat hij maakt anders voelt hij zich ook persoonlijke geraakt.
Grappig niet echt. We kunnen wel samen lachen maar uitbundig schateren is nog nooit voorgevallen. Dat moet ik zoeken bij familie en vrienden.
Eerlijk is hij als het in zijn straatje past, maar oneerlijk net zo gemakkelijk.
Jullie zijn al best lang samen, dus dat gebrek aan empathie is niet nieuw voor je. Klinkt eerder alsof er op dat gebied nu iets dwarszit waardoor je alles wat somberder ziet dan anders, vandaar mijn spervuur aan vragen
* gebrek aan empathie komt pas de laatste tijd naar voren door belangrijke voorvallen in ons leven.
anoniem_396000 wijzigde dit bericht op 25-02-2020 21:27
2.83% gewijzigd
dinsdag 25 februari 2020 21:17
Als jij het de moeite waard vindt om voor die paar maanden per jaar de verhouding door te zetten, moet je dat vooral doen.Charlotte2020 schreef: ↑25-02-2020 20:13
Waarom blijf ik nog ? Voor die maanden in een jaar dat hij wel in goede doen is. Het kan dus wél. En voor mijn kinderen die op hem gesteld zijn. Ik ben bang ook hen verdriet te doen als ik ermee stop.
Hij is dus alleen "leuk" als alles meezit, bij het minste of geringste gaat hij in verzet.
Veranderen doet hij niet, want hij doet niets verkeerd volgens hem.
Je moet er maar zin in hebben.
Voor je kinderen zou ik niet bij hem blijven, die gaan toch binnen een paar jaar de deur uit.
dinsdag 25 februari 2020 21:24
Ik lees je net je laatste bericht: brei er toch een eind aan, er zijn heus leukere mannen op de wereld.
Deze man is egocentrisch, snel op zijn teentjes getrapt, niet eens echt grappig, de seks is ook voornamelijk op zichzelf gericht en je moet hem als een kleuter instrueren wat je van hem verwacht.
Je moet er toch niet aan denken dit nog eens tien jaar te moeten meemaken.
Het wordt waarschijnlijk alleen maar erger, in plaats van beter.
Deze man is egocentrisch, snel op zijn teentjes getrapt, niet eens echt grappig, de seks is ook voornamelijk op zichzelf gericht en je moet hem als een kleuter instrueren wat je van hem verwacht.
Je moet er toch niet aan denken dit nog eens tien jaar te moeten meemaken.
Het wordt waarschijnlijk alleen maar erger, in plaats van beter.
dinsdag 25 februari 2020 21:35
Tot nu toe niet S-Meds. Ik voel me telkens teleurgesteld als het na een echt fijne periode tóch weer berg af gaat. Net als ik denk dat we er doorheen zijn en we echt aan een toekomst samen kunnen gaan denken in de vorm van misschien wel samenwonen als de kinderen de deur uit zijn dan gebeurd er weer iets waar ik stijl van achterover sla. Ik probeer dan toch te praten en duidelijk te maken wat eraan scheelt maar hij kaatst de bal terug en vraagt aan mij of ik niet bezig ben met aantrekken en afstoten, ben ik niet degene met bindingsangst ? Nou .. nee. En dan gaat het daar weer over, dan moet ik weer uitleggen dat dat niet aan de orde is en met feiten komen die bewijzen dat dat niet speelt. Dan is de aandacht weer afgeleid van waar het over ging, namelijk over hem.
dinsdag 25 februari 2020 21:37
hij gaat niet veranderen want hij is zo. En ik geef je op een briefje dat het met het ouder worden erger wordt. En samenwonen zal de zaak ook geen goed doen. Er zijn ook normale mannen hoorCharlotte2020 schreef: ↑25-02-2020 21:35Tot nu toe niet S-Meds. Ik voel me telkens teleurgesteld als het na een echt fijne periode tóch weer berg af gaat. Net als ik denk dat we er doorheen zijn en we echt aan een toekomst samen kunnen gaan denken in de vorm van misschien wel samenwonen als de kinderen de deur uit zijn dan gebeurd er weer iets waar ik stijl van achterover sla. Ik probeer dan toch te praten en duidelijk te maken wat eraan scheelt maar hij kaatst de bal terug en vraagt aan mij of ik niet bezig ben met aantrekken en afstoten, ben ik niet degene met bindingsangst ? Nou .. nee. En dan gaat het daar weer over, dan moet ik weer uitleggen dat dat niet aan de orde is en met feiten komen die bewijzen dat dat niet speelt. Dan is de aandacht weer afgeleid van waar het over ging, namelijk over hem.
dinsdag 25 februari 2020 21:37
Dit is helaas maar al te waar. Toch kan hij ook onzelfzuchtig en zorgzaam en liefdevol zijn, alleen zo is hij denk ik noet écht. Ik heb het gevoel dat hij onzelfzuchtig, zorgzaam en liefdevol is als hij daar iets mee kan winnen voor zichzelf. Maar dat is een gevoel. Geen feit.hannaa45 schreef: ↑25-02-2020 21:24Ik lees je net je laatste bericht: brei er toch een eind aan, er zijn heus leukere mannen op de wereld.
Deze man is egocentrisch, snel op zijn teentjes getrapt, niet eens echt grappig, de seks is ook voornamelijk op zichzelf gericht en je moet hem als een kleuter instrueren wat je van hem verwacht.
Je moet er toch niet aan denken dit nog eens tien jaar te moeten meemaken.
Het wordt waarschijnlijk alleen maar erger, in plaats van beter.
