Kinderen
alle pijlers
Boze dochter slaat zichzelf
zaterdag 14 maart 2020 om 12:10
Hoe zouden jullie reageren op een kind wat zichzelf slaat als ze boos is. Op haar hoofd. Of ergens tegenaan bonken. Met spullen gooien. En dingen zeggen als jij vind mij niet lief. Jij wil mij niet meer.
Zoiets volgt vaak als ik nee zeg. Bijvoorbeeld we gaan over 10 min naar bed dan is het oke mama. Na die 10 min we gaan nu naar bed dan volgt bovenstaande.
Of ze mag iets niet. Vaak word ze zo boos als ik haar corrigeer. Je mag best boos/verdrietig zijn maar ik wil niet dat je mij slaat dan ontploft ze juist en gaat zichzelf slaan. Je mag geen snoepje meer dat soort dingen.
Het word steeds heftiger en ik weet niet hoe ik ermee moet omgaan. Ik straf haar nooit maar probeer te praten. Altijd haar gevoelens benoemen en dat ik snap dat het niet leuk is als je iets niet mag terwijl je het wil maar ze blijft het doen. Ze is bijna 5.
Iemand tips?
Zoiets volgt vaak als ik nee zeg. Bijvoorbeeld we gaan over 10 min naar bed dan is het oke mama. Na die 10 min we gaan nu naar bed dan volgt bovenstaande.
Of ze mag iets niet. Vaak word ze zo boos als ik haar corrigeer. Je mag best boos/verdrietig zijn maar ik wil niet dat je mij slaat dan ontploft ze juist en gaat zichzelf slaan. Je mag geen snoepje meer dat soort dingen.
Het word steeds heftiger en ik weet niet hoe ik ermee moet omgaan. Ik straf haar nooit maar probeer te praten. Altijd haar gevoelens benoemen en dat ik snap dat het niet leuk is als je iets niet mag terwijl je het wil maar ze blijft het doen. Ze is bijna 5.
Iemand tips?
zaterdag 14 maart 2020 om 12:18
Hoe lang is dit al? Heb je enig idee wat de oorzaak is van dit gedrag? Moeilijke tijd gehad, een scheiding of iets anders wat je dochter als heftig kan hebben ervaren?
Als het al een behoorlijke tijd speelt, dan zou ik toch even kijken of je hulp kunt krijgen hierbij van een deskundige. Wellicht speelt er iets. Niet echt normaal gedrag. Een huilbui oke, maar slaan en spullen gooien bij zulke simpele dingen is niet goed natuurlijk. In ieder geval niet toegeven, dat houdt het gedrag in stand.
Als het al een behoorlijke tijd speelt, dan zou ik toch even kijken of je hulp kunt krijgen hierbij van een deskundige. Wellicht speelt er iets. Niet echt normaal gedrag. Een huilbui oke, maar slaan en spullen gooien bij zulke simpele dingen is niet goed natuurlijk. In ieder geval niet toegeven, dat houdt het gedrag in stand.
zaterdag 14 maart 2020 om 12:57
Mijn zoon ging ook veel slaan bij boosheid. Ik zei dan ook dat hij boos mocht zijn, maar niet mocht slaan. Maar wat is dat dan voor een kind? Boos zijn? Het is voor een kind een heel vaag begrip (hij was toen 2).
Ik zag wel aan hem dat die boosheid in zijn lijf zat en dat die er uit moest. Na overleg met een pedagogisch medewerker ben ik hem gaan helpen om die boosheid te uiten.
Ik ging dan naast hem staan en erkende zijn emotie en zei ga maar met je voet stampen. En dan deed ik zelf mee. Met mijn voet stampen, gebalde vuisten en zeggen: ik vind het niet leuk. Dit werkte heel goed bij hem. Hij ging dan altijd even schreeuwen en zo raakte hij zijn boosheid kwijt.
Misschien kan je haar helpen om op een andere manier met haar boosheid om te gaan en hoe ze dit anders kan uiten.
Ik zag wel aan hem dat die boosheid in zijn lijf zat en dat die er uit moest. Na overleg met een pedagogisch medewerker ben ik hem gaan helpen om die boosheid te uiten.
Ik ging dan naast hem staan en erkende zijn emotie en zei ga maar met je voet stampen. En dan deed ik zelf mee. Met mijn voet stampen, gebalde vuisten en zeggen: ik vind het niet leuk. Dit werkte heel goed bij hem. Hij ging dan altijd even schreeuwen en zo raakte hij zijn boosheid kwijt.
Misschien kan je haar helpen om op een andere manier met haar boosheid om te gaan en hoe ze dit anders kan uiten.
tinkeltje33 wijzigde dit bericht op 14-03-2020 12:59
8.36% gewijzigd
zaterdag 14 maart 2020 om 13:04
Heb je mijn 2,5 jarige wel es uit dr panty zien gaan? Boos, slaan, krabben, bijten.. En nee, daar doen we niets extra's voor, alleen een 'nee' kan voldoende zijn.
Gezond kind, met wat temperament. Geen stoornis of wat dan ook.
@ to, die van mij is dus een stuk jonger, dat schijnt 'normaal' te zijn op deze leeftijd. Maar ik begrijp je onmacht. En het is niet leuk.
Kan je dochter na de bui ook vertellen wat er gebeurde en waarom?
Ik probeer ook veel met praten, maar soms is er gewoon niet te praten en laat ik haar even.
Bij fysiek worden, altijd naar de gang/rustig plekje. Niet lang en als het over is, er ook niet in blijven hangen. Gewoon verder.
Ook merk ik dat moe & honger het versterken.
Sterkte, het is moeilijk.
Make it one day
zaterdag 14 maart 2020 om 13:20
Herkenbaar en ook hier geen kind met een stoornis, maar wel heel temperamentvol, slim en graag in controle. Richt zijn woede snel op mij af (nooit op zichzelf). Ik probeer heel duidelijk te zijn. Geef hem als we beginnen al aan dat het af loopt en dat ik dan geen onacceptabel gedrag accepteer. Zie ik dat wel dan volgende keer geen spelletje of iets. Boos zijn mag, maar ik hoef er geen last van te hebben en wil ook geen gemene dingen horen. Soms werkt het en soms niet. Zoekt het soms juist op. Verder vooral vanuit mij acceptatie (lukt echt niet altijd) dat het soms zo gaat en het soms zwaar is. Kind gaat niet veranderen. Zoekt altijd grenzen op, zit in de aard van het beestje. Wij proberen goed voor onszelf te zorgen zodat we het naar ons beste kunnen kunnen begeleiden.
zaterdag 14 maart 2020 om 13:23
Voor mij is een pestkop echt iets anders dan een temperamentvol kind. Bij veel kinderen zie ik dat dit niets met elkaar te maken heeft. Zijn bijvoorbeeld wel temperamentvol, maar geen pestkoppen.
zaterdag 14 maart 2020 om 13:29
Tropischvisje schreef: ↑14-03-2020 13:25Mijn zoon deed dit. Op een gegeven moment heb ik hem in de gang gezet, een mooi, ruw, plekje aangewezen en gezegd dat als hij zijn hoofdje kapot wil maken, dat mag, maar alleen daar.
Het was direct voorbij.
zaterdag 14 maart 2020 om 13:33
Tot welke leeftijd kan 'boos, slaan, krabben, bijten' tellen als 'gezond kind, met wat temperament'?Guavepapaya schreef: ↑14-03-2020 13:04Heb je mijn 2,5 jarige wel es uit dr panty zien gaan? Boos, slaan, krabben, bijten.. En nee, daar doen we niets extra's voor, alleen een 'nee' kan voldoende zijn.
Gezond kind, met wat temperament. Geen stoornis of wat dan ook.
zaterdag 14 maart 2020 om 13:49
Als het kind zich zelf slaat zou ik toch de handen beet pakken en zeggen dat ik niet wil dat ze zich zelf pijn doet.
Ga eens na voor je zelf hoe vaak je eigenlijk nee zegt. En is het dan echt altijd nodig dat je nee zegt.
Laatst zat ik in de bus en alle kinderen vinden het leuk om op de stopknop te drukken. Toen zei een moeder nee dat mag niet. Ik heb het al gedaan. Dan denk ik gun je kind ook wat.
Sommige moeders willen zo graag consequent zijn dat ze overal nee op zeggen. Je kan ook consequent zijn als je wel dingen toestaat
Ga eens na voor je zelf hoe vaak je eigenlijk nee zegt. En is het dan echt altijd nodig dat je nee zegt.
Laatst zat ik in de bus en alle kinderen vinden het leuk om op de stopknop te drukken. Toen zei een moeder nee dat mag niet. Ik heb het al gedaan. Dan denk ik gun je kind ook wat.
Sommige moeders willen zo graag consequent zijn dat ze overal nee op zeggen. Je kan ook consequent zijn als je wel dingen toestaat
zaterdag 14 maart 2020 om 13:55
Lastig lijkt me.liefpief schreef: ↑14-03-2020 13:20Herkenbaar en ook hier geen kind met een stoornis, maar wel heel temperamentvol, slim en graag in controle. Richt zijn woede snel op mij af (nooit op zichzelf). Ik probeer heel duidelijk te zijn. Geef hem als we beginnen al aan dat het af loopt en dat ik dan geen onacceptabel gedrag accepteer. Zie ik dat wel dan volgende keer geen spelletje of iets. Boos zijn mag, maar ik hoef er geen last van te hebben en wil ook geen gemene dingen horen. Soms werkt het en soms niet. Zoekt het soms juist op. Verder vooral vanuit mij acceptatie (lukt echt niet altijd) dat het soms zo gaat en het soms zwaar is. Kind gaat niet veranderen. Zoekt altijd grenzen op, zit in de aard van het beestje. Wij proberen goed voor onszelf te zorgen zodat we het naar ons beste kunnen kunnen begeleiden.
Kost het je (soms) moeite om van je kind te houden? Volgens mij is dat een van de weinige resterende taboes in onze samenleving, het gevoel dat je weinig gemeen hebt met je kind, niet tot hem/haar doordringt en eigenlijk simpelweg hem/haar niet zo'n fijn persoon vindt.
(Ik zeg niet dat dat ook in jouw situatie van toepassing komt, maar ik denk wel dat er kinderen zijn die het leven van hun ouders tot een hel kunnen maken. Het is dan best lastig dat je als ouder geen hekel aan je eigen kind mag hebben).
Of een voorkeur voor het enige kind boven het andere. Volgens mij hebben heel veel ouders dat trouwens wel degelijk.
zaterdag 14 maart 2020 om 14:04
Ik vind dat sommige taboe’s taboe mogen blijven. Want als ouder heb je gekozen voor je kinderen. De impact om dat toe te laten (en daarmee ruimte te geven en te cultiveren) extreem schadelijk voor kinderen. Dus dan verman je je en zorg je voor een hoop compensatie zodat een kind daar zo min mogelijk van merkt.Orpheus13 schreef: ↑14-03-2020 13:55Lastig lijkt me.
Kost het je (soms) moeite om van je kind te houden? Volgens mij is dat een van de weinige resterende taboes in onze samenleving, het gevoel dat je weinig gemeen hebt met je kind, niet tot hem/haar doordringt en eigenlijk simpelweg hem/haar niet zo'n fijn persoon vindt.
(Ik zeg niet dat dat ook in jouw situatie van toepassing komt, maar ik denk wel dat er kinderen zijn die het leven van hun ouders tot een hel kunnen maken. Het is dan best lastig dat je als ouder geen hekel aan je eigen kind mag hebben).
Of een voorkeur voor het enige kind boven het andere. Volgens mij hebben heel veel ouders dat trouwens wel degelijk.
Dus heel vervelend als je zo voelt en hou het vooral voor je, geef er niet aan toe en ZOEK actief naar gemeenschappelijkheid voor een band. Het niet als optie beschouwen om zo te denken maakt dat je de andere kant om gaat/moet.
zaterdag 14 maart 2020 om 14:12
Sommige reacties hier vind ik erg naar om te lezen.
Mijn jongste heeft dit al vanaf jongsaf aan. Woede naar binnen richten en zichzelf naar beneden praten.
We hebben hier op diverse momenten hulp bij gezocht.
Met name het leren herkennen en goed/adequaat uiten van gevoelens is voor hem heel belangrijk.
Dit en het feit dat hij heel gevoelig is en dus ook heel gevoelig voor dingen die hij interpreteert als afwijzing of 'belediging'.
We grappen altijd dat hij een gereincarneerde maffiabaas is, al van baby af aan enorm snel op zijn teentjes getrapt en dan met grootste armgebaren (inclusief het welbekende wegwerpgebaar, heel raar om een dreumes dat te zien doen) luidkeels zijn ongenoegen uiten.
Zo vond hij het een enorme ontdekking dat jonger nichtje OOK eerder naar bed moet dan oudste, dat dat op leeftijd is en niet omdat we hem zat waren ofzo.
Er is een filmpje nu dat de ronde doet over een klein meisje dat zichzelf lelijk noemt en uit de top van haar tenen begint te huilen als haar moeder haar prachtig noemt.
Zo'n soortgelijk moment hadden we hier ook, maar dan toen we uitlegden dat we wilden dat hij veilig was, en gelukkig, en daarom niet wilden dat hij zo roekeloos was (ook bonken en zichzelf slaan).
Er kwam een oerkreet uit zijn tenen en hij zei: dat wist ik niet, ik kan er niks aan doen en dan worden jullie ook bozer en bozer.... En dikke tranen.
Wij hebben als peuter het gedrag genegeerd en positief gedrag beloond, en dat werkte enorm goed.
Dat ook van te voren gezegd:
Als jij met je hoofd gaat bonken willen we dat niet, en wachten we tot je ermee stopt. Als je een keer boos wordt en je bonkt niet plakken we eind van de dag een sticker voor elke keer, want dat ziet mamma heus wel en ik vind dat altijd heel knap.
Ik vond het erg raar maar het werkte wel.
Hij kwam zelf ook even vertellen dat hij NiET had gebonkt na een tijdje.
Bij spanning komt het af en toe nog boven en hij heeft nu middels een sport een goede manier gevonden ermee om te gaan en via school een groepje gehad waar hij veel aan heeft gehad.
Nog steeds eindigen we de dag met een opsomming van alles waar we trots op waren, hij moet zelf ook dingen opnoemen.
Nadruk op positiviteit en het belang van goed met jezelf omgaan.
Meegaan in de woede zorgt voor een vicieuze circel.
Mijn jongste heeft dit al vanaf jongsaf aan. Woede naar binnen richten en zichzelf naar beneden praten.
We hebben hier op diverse momenten hulp bij gezocht.
Met name het leren herkennen en goed/adequaat uiten van gevoelens is voor hem heel belangrijk.
Dit en het feit dat hij heel gevoelig is en dus ook heel gevoelig voor dingen die hij interpreteert als afwijzing of 'belediging'.
We grappen altijd dat hij een gereincarneerde maffiabaas is, al van baby af aan enorm snel op zijn teentjes getrapt en dan met grootste armgebaren (inclusief het welbekende wegwerpgebaar, heel raar om een dreumes dat te zien doen) luidkeels zijn ongenoegen uiten.
Zo vond hij het een enorme ontdekking dat jonger nichtje OOK eerder naar bed moet dan oudste, dat dat op leeftijd is en niet omdat we hem zat waren ofzo.
Er is een filmpje nu dat de ronde doet over een klein meisje dat zichzelf lelijk noemt en uit de top van haar tenen begint te huilen als haar moeder haar prachtig noemt.
Zo'n soortgelijk moment hadden we hier ook, maar dan toen we uitlegden dat we wilden dat hij veilig was, en gelukkig, en daarom niet wilden dat hij zo roekeloos was (ook bonken en zichzelf slaan).
Er kwam een oerkreet uit zijn tenen en hij zei: dat wist ik niet, ik kan er niks aan doen en dan worden jullie ook bozer en bozer.... En dikke tranen.
Wij hebben als peuter het gedrag genegeerd en positief gedrag beloond, en dat werkte enorm goed.
Dat ook van te voren gezegd:
Als jij met je hoofd gaat bonken willen we dat niet, en wachten we tot je ermee stopt. Als je een keer boos wordt en je bonkt niet plakken we eind van de dag een sticker voor elke keer, want dat ziet mamma heus wel en ik vind dat altijd heel knap.
Ik vond het erg raar maar het werkte wel.
Hij kwam zelf ook even vertellen dat hij NiET had gebonkt na een tijdje.
Bij spanning komt het af en toe nog boven en hij heeft nu middels een sport een goede manier gevonden ermee om te gaan en via school een groepje gehad waar hij veel aan heeft gehad.
Nog steeds eindigen we de dag met een opsomming van alles waar we trots op waren, hij moet zelf ook dingen opnoemen.
Nadruk op positiviteit en het belang van goed met jezelf omgaan.
Meegaan in de woede zorgt voor een vicieuze circel.
zaterdag 14 maart 2020 om 14:18
Leuke stelling. Verdient eigenlijk zijn eigen topic. Open jij hem?
