
Papa's kindje
woensdag 22 april 2009 om 10:41
Dag dames,
Waarschijnlijk maak ik me druk om niks maar ik wil het toch even kwijt.
Mijn zoon is 14 maanden en de laatste weken trekt hij heel erg naar zijn papa. Ik werk 3 dagen achter elkaar en als ik s'avonds thuis kom ziet hij me niet staan! (Bij wijze van spreken)
Als hij verdrietig is, of s'nachts wakker word wil hij wel bij mij liggen. Als ik met hem ben is er ook niks aan de hand, maar zodra zijn papa thuis is strekt hij meteen zijn armpjes uit.
Doe ik iets niet goed? Is dit een fase???
Waarschijnlijk maak ik me druk om niks maar ik wil het toch even kwijt.
Mijn zoon is 14 maanden en de laatste weken trekt hij heel erg naar zijn papa. Ik werk 3 dagen achter elkaar en als ik s'avonds thuis kom ziet hij me niet staan! (Bij wijze van spreken)
Als hij verdrietig is, of s'nachts wakker word wil hij wel bij mij liggen. Als ik met hem ben is er ook niks aan de hand, maar zodra zijn papa thuis is strekt hij meteen zijn armpjes uit.
Doe ik iets niet goed? Is dit een fase???

woensdag 22 april 2009 om 10:46
woensdag 22 april 2009 om 10:48
dat heeft mijn zoontje ook maar dan al vanaf het moment dat ie ons ging herkennen. Hij is nu 12 maanden en nog steeds is papa favoriet als hij ook thuis is. Als ik alleen met hem ben is mama wel ok maar anders hoeft ie mij niet zonodig te hebben. Ach ja niks aan te doen, ik was ook het merendeel van zijn babytijd zwanger van onze 2e dus kon niet zoveel met hem stoeien en papa wel dus misschien dat het daaraan ligt.
Maar volgens mij hoort het er gewoon bij en gaat het vanzelf wel weer ovver!
Maar volgens mij hoort het er gewoon bij en gaat het vanzelf wel weer ovver!

woensdag 22 april 2009 om 10:59
quote:troeleke schreef op 22 april 2009 @ 10:53:
Fleurtje: heerlijk????????
Ik hoop dat het over gaat, want erg leuk vind ik het niet....
Of ben ik nou een zeurpiet?
Vond het soms niet leuk, soms wel. Ik kon tenminste 's rustig de krant lezen. Speelgrage Elynniman moest altijd op de vloer komen liggen om met lego te spelen.
Nee, je bent geen zeurpiet. Kan me je gevoel wel voorstellen.
Fleurtje: heerlijk????????
Ik hoop dat het over gaat, want erg leuk vind ik het niet....
Of ben ik nou een zeurpiet?
Vond het soms niet leuk, soms wel. Ik kon tenminste 's rustig de krant lezen. Speelgrage Elynniman moest altijd op de vloer komen liggen om met lego te spelen.
Nee, je bent geen zeurpiet. Kan me je gevoel wel voorstellen.

woensdag 22 april 2009 om 11:00

woensdag 22 april 2009 om 11:03
woensdag 22 april 2009 om 11:07
Heel herkenbaar! Zoon is nu 2+ en al sinds dat ie een jaar is, is papa zijn nr1. Er zijn tijden geweest dat papa alles moest doen, ik werd weggeduwd en afgewezen. Als ik alleen thuis was met zoon dan genoot ik extra van de aandacht voor mij alleen.
Inmiddels is het nog weleens 'nee, papa doen!' maar gelukkig ook steeds vaker 'mama doen'. Ik ben een goede nr2 geworden en daar ben ik erg blij mee.
Wat Fleurtje zegt kan ik me ergens wel voorstellen want man wordt af en toe gestoord van dat gehang aan zijn broekspijpen.
Ik vind het wel leuk om te zien dat die twee zo'n lol hebben met elkaar.
Best kans dat de papafase wel minder wordt, maar of het ooit helemaal overgaat??
Inmiddels is het nog weleens 'nee, papa doen!' maar gelukkig ook steeds vaker 'mama doen'. Ik ben een goede nr2 geworden en daar ben ik erg blij mee.
Wat Fleurtje zegt kan ik me ergens wel voorstellen want man wordt af en toe gestoord van dat gehang aan zijn broekspijpen.
Ik vind het wel leuk om te zien dat die twee zo'n lol hebben met elkaar.
Best kans dat de papafase wel minder wordt, maar of het ooit helemaal overgaat??
woensdag 22 april 2009 om 11:12
quote:fleurtje schreef op 22 april 2009 @ 11:08:
Tinus, ik denk niet dat je het als afwijzen moet zien.
Dat weet je wel, maar zo voelt het wel!
Ik kan me herinneren dat zoon ziek was en zijn bedje onder had gekotst. Ik haalde een hard huilend jongetje uit bed om te troosten, maar hij duwde me weg. Hij wilde papa!
Dat doet best een beetje pijn hoor....
Tinus, ik denk niet dat je het als afwijzen moet zien.
Dat weet je wel, maar zo voelt het wel!
Ik kan me herinneren dat zoon ziek was en zijn bedje onder had gekotst. Ik haalde een hard huilend jongetje uit bed om te troosten, maar hij duwde me weg. Hij wilde papa!
Dat doet best een beetje pijn hoor....
woensdag 22 april 2009 om 11:28
Tinus: ik snap je precies. Het voelt als een afwijzing. Hij is altijd wel blij om me te zien, dus dat scheelt. Maar 5 minuten is hij weer weg. Draakje!
Misschien moet ik hem wat meer aandacht geven...
Tuurlijk is het leuk om te zien hoe hij met zijn vader speelt en stoeit...en tegen mij lacht en giert hij ook maar toch...
Ach ik stel me aan, komt wel goed.
Misschien moet ik hem wat meer aandacht geven...
Tuurlijk is het leuk om te zien hoe hij met zijn vader speelt en stoeit...en tegen mij lacht en giert hij ook maar toch...
Ach ik stel me aan, komt wel goed.

woensdag 22 april 2009 om 11:34
Haha, nee joh ik herken je gevoel wel hoor! Op het topic waar ik veel meeschrijf las ik dat andere moeders het ook hebben, en dat weerhield me er destijds van om er ook een topic over te openen.
Inmiddels is meneer wat ouder en is het echte claimen van papa wel over. Papa staat vaak op 1 maar mama is een goeie 2e... En heeeel soms heeft ie liever mij dan papa. Ooooh wat ben ik dan stiekem blij zeg, hihi....
Inmiddels is meneer wat ouder en is het echte claimen van papa wel over. Papa staat vaak op 1 maar mama is een goeie 2e... En heeeel soms heeft ie liever mij dan papa. Ooooh wat ben ik dan stiekem blij zeg, hihi....
woensdag 22 april 2009 om 11:41
Fleurtje: Dat weet ik niet. De situatie is daar nu niet naar. Ik denk dat ik het dan ook lullig voor hem had gevonden.
Maar dan zit ik er niet mee dat hij geen aandacht voor mij heeft!
Tinus: haha dan ben ik stiekem ook blij. Ik denk dat ik als ik s'avonds thuis kom teveel moeite doe om het hem naar zijn zin te maken en dat werkt natuurlijk ook averechts!
Maar dan zit ik er niet mee dat hij geen aandacht voor mij heeft!
Tinus: haha dan ben ik stiekem ook blij. Ik denk dat ik als ik s'avonds thuis kom teveel moeite doe om het hem naar zijn zin te maken en dat werkt natuurlijk ook averechts!