Kinderen
alle pijlers
Kat wegdoen, kind verdrietig. Hoe hiermee omgaan?
dinsdag 9 juni 2020 om 09:41
Beste mensen,
Ik wil graag wat delen, om 't kwijt te zijn maar ook om wat tips evt wat te doen en hoe ermee om te gaan.
Wij hebben een kat, al 9 jaar. Onze dochter is 5. Door mijn (mentale)
gezondheid kunnen wij niet meer (goed genoeg) voor de kat zorgen. Ook hebben wij sinds vorig jaar een vaste plek op 'n camping waarvoor we heel lang in de wachtlijst hebben gestaan. Dat is 5 maanden per jaar, de weekenden en alle vakanties zijn we daar. Waardoor hij veel alleen is, wat wij zielig vinden en 't is lastig met eten geven. Nu is er via via een wat oudere dame die is haar man verloren en zou onze kat heel graag willen zodat ze niet meer zo alleen is. In het belang van de kat gaan we dit ook doen, hij verdient een huis met liefde en aandacht wat is bij ons al lange tijd niet meer krijgt.
Win win dacht ik dus. Maar het is ook met de nodige verdriet en pijn want over dochter is stapelgek op 't beestje. Ze heeft mij horen praten over door plan met een vriendin en sindsdien is ze al verdrietig. Ik heb daarop gezegd dat het nog niet zeker is en dat we even moeten kijken wat we gaan doen in verband met onder andere de lange zomervakanties. Even in de week gezet zeg maar
We hebben afgesproken om de kat begin juli te laten verhuizen omdat we dan naar de camping gaan. Dan zijn we 6 weken niet thuisen is 't gemis en de verandering niet zo groot in de eerste instantie. Maar mijn hart breekt als k aan haar verdriet denk.
Mijn vraag, zijn er mensen met soort gelijke ervaringen? En hoe zijn jullie hiermee omgegaan met kleine kinderen. Moet ik het nu al vertellen dat de kat zeker gaat verhuizen en waarheen (heb foto's van de mevrouw en haar huis en tuin) Of beter wachten tot 't kort ervoor zodat ze nu nog niet verdrietig hoeft te zijn? Of zijn kinderen flexibeler dan ik denk? De eerste 6 weken zijn we sowieso niet thuis.. Ik vind 't zooo moeilijk, en zo sneu voor m'n dochter. Maar het is niet anders en gewoon de beste oplossing, houden is geen optie en hij gaat daar alle liefde en aandacht krijgen die hij verdient. Wil 'mn dochter geen verdriet doen en dat doen we straks wel...
Ik wil graag wat delen, om 't kwijt te zijn maar ook om wat tips evt wat te doen en hoe ermee om te gaan.
Wij hebben een kat, al 9 jaar. Onze dochter is 5. Door mijn (mentale)
gezondheid kunnen wij niet meer (goed genoeg) voor de kat zorgen. Ook hebben wij sinds vorig jaar een vaste plek op 'n camping waarvoor we heel lang in de wachtlijst hebben gestaan. Dat is 5 maanden per jaar, de weekenden en alle vakanties zijn we daar. Waardoor hij veel alleen is, wat wij zielig vinden en 't is lastig met eten geven. Nu is er via via een wat oudere dame die is haar man verloren en zou onze kat heel graag willen zodat ze niet meer zo alleen is. In het belang van de kat gaan we dit ook doen, hij verdient een huis met liefde en aandacht wat is bij ons al lange tijd niet meer krijgt.
Win win dacht ik dus. Maar het is ook met de nodige verdriet en pijn want over dochter is stapelgek op 't beestje. Ze heeft mij horen praten over door plan met een vriendin en sindsdien is ze al verdrietig. Ik heb daarop gezegd dat het nog niet zeker is en dat we even moeten kijken wat we gaan doen in verband met onder andere de lange zomervakanties. Even in de week gezet zeg maar
We hebben afgesproken om de kat begin juli te laten verhuizen omdat we dan naar de camping gaan. Dan zijn we 6 weken niet thuisen is 't gemis en de verandering niet zo groot in de eerste instantie. Maar mijn hart breekt als k aan haar verdriet denk.
Mijn vraag, zijn er mensen met soort gelijke ervaringen? En hoe zijn jullie hiermee omgegaan met kleine kinderen. Moet ik het nu al vertellen dat de kat zeker gaat verhuizen en waarheen (heb foto's van de mevrouw en haar huis en tuin) Of beter wachten tot 't kort ervoor zodat ze nu nog niet verdrietig hoeft te zijn? Of zijn kinderen flexibeler dan ik denk? De eerste 6 weken zijn we sowieso niet thuis.. Ik vind 't zooo moeilijk, en zo sneu voor m'n dochter. Maar het is niet anders en gewoon de beste oplossing, houden is geen optie en hij gaat daar alle liefde en aandacht krijgen die hij verdient. Wil 'mn dochter geen verdriet doen en dat doen we straks wel...
dinsdag 9 juni 2020 om 17:39
Nee hoor, zolang ze bij ons is in haar vertrouwde omgeving en met ons gezin, is het de makkelijkste knuffelkat ooit. En ze loopt lekker buiten in de weilanden. Maar ze is doodsbang in een andere omgeving en voor andere mensen. Ik zou het dus nooit over mijn hart verkrijgen haar weg te doen.mindervanmij schreef: ↑09-06-2020 17:36Maar daar was je dan denk ik ook wel meer mee bezig dan alleen het simpele brokjes neerzetten en bak verschonen??
dinsdag 9 juni 2020 om 19:17
Ik heb je allerlei vragen gesteld, daar zou ik graag antwoord op willenstrings-attached schreef: ↑09-06-2020 17:10Toen het je te veel werd.. In welk opzicht is een kat dan teveel? En zeker als je het hele jaar heen en weer kan reizen naar een camping en een kind kan verzorgen.
Ik snap dat je daar geen zin in hebt en dat je het omdraait en mij allerlei vragen stelt, heel slim van je... Maar de antwoorden zijn terug te lezen in mijn eerdere posts in dit topic
dinsdag 9 juni 2020 om 19:34
Ik heb er drie. En ik heb heel lang nagedacht of het verstandig was om er 3(!) in huis te halen. Ik houd van reizen! Maar ik ben nog gekker op de aanwezigheid van katten. Wij hebben een katten oppas die ook om de twee dagen voor langere tijd komt knuffelen. En wij zorgen er daarnaast voor dat wij niet te lang weg zijn. Vaak een week en niet langer.
Je hebt gekozen voor een kat. Dan vind ik dat je verplicht bent om je kat te houden. Ik ben zwaar depressief geweest en mijn kat was mijn lichtpuntje. Weet ook dat als jij mentale problemen hebt, dat je kind hier ook vaak last van hebt. En dat een dier haar veel troost, warmte en veiligheid kan bieden. Je verergert dus de situatie.
Ga in contact met een deskundige hoe je dit probleem kan oplossen zonder je kat weg te doen.
Want het is wel lekker makkelijk om een vrouwtje te zoeken die als excuus dient.
Camping is eigenbelang. Een dier kan niet kiezen voor zichzelf. Ontzettend sneu.
Als mijn ouders dit vroeger hadden gedaan in onze gezinssituatie dan had dit lang tussen ons in gestaan.
Je hebt gekozen voor een kat. Dan vind ik dat je verplicht bent om je kat te houden. Ik ben zwaar depressief geweest en mijn kat was mijn lichtpuntje. Weet ook dat als jij mentale problemen hebt, dat je kind hier ook vaak last van hebt. En dat een dier haar veel troost, warmte en veiligheid kan bieden. Je verergert dus de situatie.
Ga in contact met een deskundige hoe je dit probleem kan oplossen zonder je kat weg te doen.
Want het is wel lekker makkelijk om een vrouwtje te zoeken die als excuus dient.
Camping is eigenbelang. Een dier kan niet kiezen voor zichzelf. Ontzettend sneu.
Als mijn ouders dit vroeger hadden gedaan in onze gezinssituatie dan had dit lang tussen ons in gestaan.
dinsdag 9 juni 2020 om 19:39
Er zijn katten die depressief zijn, katten die getraumatiseerd zijn, etc.mindervanmij schreef: ↑09-06-2020 17:27Ik vind het echt bizar wat voor een menselijke gevoelens hier op katten geprojecteerd worden. Gedumpt worden? Zo voelt dat misschien voor ons als mensen, maar een kat is daarin toch echt anders hoor. ja die zal vast ook even moeten wennen, maar het is echt niet zo dat ie er een levenslang trauma aan overhoudt.
Ik heb gewerkt met katten die opnieuw moesten worden gesocialiseerd. Ook een dumpkat.. Nou, dat duurde een jaar voordat ze echt volledig uit haar schulp kwam.
Je doet net of katten broden zijn die je over de toonbank smijt.
dinsdag 9 juni 2020 om 19:41
Volgens mij ken je deze persoon persoonlijk. Je bent zo ontzettend in de verdediging en aanval.. Of je hebt een soortgelijks iets meegemaakt.mindervanmij schreef: ↑09-06-2020 17:39En daar bovenop: ik denk echt dat de dochter van TO meer heeft aan een moeder die het nog kan rooien, dan aan een moeder die het niet meer trekt... Maar hey, dan heeft ze in elk geval wél die kat.... Denk dat ze daar heel veel troost aan zal hebben als haar moeder er onderdoor is gegaan en niet meer voor beiden kan zorgen.
dinsdag 9 juni 2020 om 19:42
Ja, als tegenwicht voor de mensen die doen alsof het heilige wezens zijn en dat je maar je hele leven on hold moet zetten, ondanks dat TO zelf zowel lichamelijk als psychisch het een en ander mankeert. Besef je wel dat die kat nog de hele jeugd van het kind blijft leven en dat de camping blijkbaar hetgeen is dat nog een lichtpuntje is voor dit gezin, waardoor mama het volhoudt om voor haar kind te blijven zorgen en een leukere moeder is. Maar nee, die kat is blijkbaar belangrijker dan het welzijn van de moeder en dús ook de welzijn van het gezin.Terwijl het die kat hoogstwaarschijnlijk aan de reet zal roesten, als ie maar gevoerd wordt. En je maakt mij niet wijs dat een kat een jaar uit de schulp moet komen puur en alleen omdat ie van baasje gewisseld is, dan is er meer aan de hand geweest.Ikkuz schreef: ↑09-06-2020 19:39Er zijn katten die depressief zijn, katten die getraumatiseerd zijn, etc.
Ik heb gewerkt met katten die opnieuw moesten worden gesocialiseerd. Ook een dumpkat.. Nou, dat duurde een jaar voordat ze echt volledig uit haar schulp kwam.
Je doet net of katten broden zijn die je over de toonbank smijt.
dinsdag 9 juni 2020 om 19:43
Ik heb ook een depressie gehad vanaf geboorte tot ongeveer toen zoon 4 jaar was, ja, en dan? Kattenbaasjes mogen hier al hun haarballen uitspuwen over TO, dus ik mag ook net zo goed de andere kant belichten.
dinsdag 9 juni 2020 om 20:00
dinsdag 9 juni 2020 om 20:02
Dit.Poeszie schreef: ↑09-06-2020 09:45Ik zou zeker niet wachten. Vind eerlijkheid toch wel belangrijk. Hoe raar zou het zijn als je al die tijd zegt dat het nog niet zeker is, dan dan ineens vlak van te voren zegt; oh ja, trouwens, poes gaat overmorgen verhuizen.
Ik zou het gewoon duidelijk uitleggen. Dat poes ergens ander gelukkiger is, omdat jullie te vaak weg zijn. En aangeven dat je snapt dat ze daar verdrietig om is. Verdriet hoort bij het leven, dat kan je niet wegnemen bij je dochter, zeker omdat je besluit over de poes al vaststaat.
Maar TO jullie hebben een kat en kind is gek op die kat maar jullie besluiten voor langere tijd per jaar naar het buitenland te gaan, waarom heb je een kat genomen? Omdat het leuk voor kind is? Ja en nu houdt kind van de kat en moet hij weg, ik vind het sneu voor kind en kat. Maar goed dan ben ik. Ik moest vroeger ook een heel geliefd huisdier wegdoen, ik ben daar heel lang verdrietig van en over geweest. Is het geen optie om kat mee op vakantie te nemen met tuigje en lange lijn? Dat zou je thuis al kunnen oefenen. En kind besteed die thuis aandacht aan kat? Als kind echt gek op de kat is en er ook veel mee doet dan moet je er echt nog eens goed over nadenken TO.
Oh lees net dat houden geen optie is.. Kan kind niet altijd kat gaan bezoeken als ze hem mist of graag wil zien, dit zou toch te bespreken moeten zijn met die mevrouw?
dinsdag 9 juni 2020 om 20:16
Ik vind het sneu en walgelijk hoeveel mensen een huisdier nemen ( een dier wat zich hecht aan zijn baas/gezin) en het dan zo makkelijk weer wegdoen, of omdat er een nieuwe bank is gekocht waar dier ineens niet meer op mag, of door lange vakanties enz.. Dan denk ik van waarom denkt men niet beter na voordat ze een huisdier aanschaffen aan alles wat erbij komt kijken. Dus daar gaan we weer, omdat de eigenaar onverantwoordelijk is of niet goed van te voren nadenkt is het dier de dupe..
dinsdag 9 juni 2020 om 20:57
Ik wacht op een moment dat elke kat/hond alleen nog via een hele moeilijke weg gekocht kan worden. Een contract zou ver gaan, maar eigenlijk is het gewoon iets wat zou moeten. En dan valt Nederland nog mee..Someonenew schreef: ↑09-06-2020 20:16Ik vind het sneu en walgelijk hoeveel mensen een huisdier nemen ( een dier wat zich hecht aan zijn baas/gezin) en het dan zo makkelijk weer wegdoen, of omdat er een nieuwe bank is gekocht waar dier ineens niet meer op mag, of door lange vakanties enz.. Dan denk ik van waarom denkt men niet beter na voordat ze een huisdier aanschaffen aan alles wat erbij komt kijken. Dus daar gaan we weer, omdat de eigenaar onverantwoordelijk is of niet goed van te voren nadenkt is het dier de dupe..
Oja en dat op elke hond/kat verplicht geholpen moet worden. Ik snap niet dat hier nog steeds geen sprake van is.
dinsdag 9 juni 2020 om 21:04
Precies, het is gewoon niet eerlijk en zielig voor de dieren ( want dieren hebben wel degelijk gevoel en emoties) en zeker dat elk dier geholpen moet worden en er alleen met een vergunning en onder strikte regels gefokt mag worden.Ikkuz schreef: ↑09-06-2020 20:57Ik wacht op een moment dat elke kat/hond alleen nog via een hele moeilijke weg gekocht kan worden. Een contract zou ver gaan, maar eigenlijk is het gewoon iets wat zou moeten. En dan valt Nederland nog mee..
Oja en dat op elke hond/kat verplicht geholpen moet worden. Ik snap niet dat hier nog steeds geen sprake van is.
dinsdag 9 juni 2020 om 21:10
Wat doen mensen ontzettend dramatisch over een kat zeg.
Ik heb een kat, ik ben echt dol op het beestje.
Maar hij gaat regelmatig uit logeren als wij op vakantie gaan, soms bij mijn schoonouders en soms bij een vriendin. Hij vindt het daar echt helemaal prima, en ik denk niet dat hij er erg in zou hebben als we hem niet meer op zouden halen.
Over je vraag TO, ik zou het uitleggen dat de kat bij een lieve mevrouw gaat wonen die hem graag wilt knuffelen. Ik zou zeker niet de link met de camping leggen.
Ik heb een kat, ik ben echt dol op het beestje.
Maar hij gaat regelmatig uit logeren als wij op vakantie gaan, soms bij mijn schoonouders en soms bij een vriendin. Hij vindt het daar echt helemaal prima, en ik denk niet dat hij er erg in zou hebben als we hem niet meer op zouden halen.
Over je vraag TO, ik zou het uitleggen dat de kat bij een lieve mevrouw gaat wonen die hem graag wilt knuffelen. Ik zou zeker niet de link met de camping leggen.
dinsdag 9 juni 2020 om 21:20
Het voorval met het konijn heeft een langere nasleep gehad in het gezin dan mijn moeder had voorzien, zeg maar. Voor haar was het slechts een voorval, voor ons (sibling en mij) heeft het onze kijk op haar toch wel beïnvloed. Echt jaaaaaren later had ze een relatie met een man (niet mijn vader, ze waren toen al gescheiden) en die man kreeg een ongeluk, waardoor hij mindervalide werd. Mijn moeder is toen bij hem weggegaan, want ja hij/het was allemaal maar lastig geworden zo blablabla. Sibling en ik moesten beiden meteen aan ons konijn denken, hebben met elkaar nog grapjes gemaakt over Roel die nu ook afgeserveerd op de kinderboerderij zat dus ja, het heeft wel degelijk z'n sporen nagelaten.mindervanmij schreef: ↑09-06-2020 15:43En hoe heftig is de band tussen jou en je moeder beschadigd? is het ooit nog goedgekomen? (Ik vraag dit nav het feit dat sommige mensen zeggen dat dit voor een levenslange vertrouwensbreuk zorgt).
dinsdag 9 juni 2020 om 21:38
mater_matuta schreef: ↑09-06-2020 21:20Het voorval met het konijn heeft een langere nasleep gehad in het gezin dan mijn moeder had voorzien, zeg maar. Voor haar was het slechts een voorval, voor ons (sibling en mij) heeft het onze kijk op haar toch wel beïnvloed. Echt jaaaaaren later had ze een relatie met een man (niet mijn vader, ze waren toen al gescheiden) en die man kreeg een ongeluk, waardoor hij mindervalide werd. Mijn moeder is toen bij hem weggegaan, want ja hij/het was allemaal maar lastig geworden zo blablabla. Sibling en ik moesten beiden meteen aan ons konijn denken, hebben met elkaar nog grapjes gemaakt over Roel die nu ook afgeserveerd op de kinderboerderij zat dus ja, het heeft wel degelijk z'n sporen nagelaten.
Inderdaad, het gaat niet alleen in die kat, maar ook om haar dochter. Als je kind zo gek is op die kat, dan zou je toch zeggen dat je als moeder gewoon die kat verzorgt zijn verdere kattenleventje.
dinsdag 9 juni 2020 om 21:43
Helemaal eensSomeonenew schreef: ↑09-06-2020 20:16Ik vind het sneu en walgelijk hoeveel mensen een huisdier nemen ( een dier wat zich hecht aan zijn baas/gezin) en het dan zo makkelijk weer wegdoen, of omdat er een nieuwe bank is gekocht waar dier ineens niet meer op mag, of door lange vakanties enz.. Dan denk ik van waarom denkt men niet beter na voordat ze een huisdier aanschaffen aan alles wat erbij komt kijken. Dus daar gaan we weer, omdat de eigenaar onverantwoordelijk is of niet goed van te voren nadenkt is het dier de dupe..
dinsdag 9 juni 2020 om 22:15
DIt is wel een goeie denk ik. Het hangt heel erg van je kind af, maar je wil in ieder geval voorkomen dat kind denkt dat het op de één of andere manier haar schuld is. Sommige kinderen redeneren snel zo. ('ik riep joepie we gaan naar de camping, dus door mij moet poes weg', of 'als ik liever was tegen mama was ze minder moe en hoefde poes niet weg').Sorcha_ schreef: ↑09-06-2020 21:10Wat doen mensen ontzettend dramatisch over een kat zeg.
Ik heb een kat, ik ben echt dol op het beestje.
Maar hij gaat regelmatig uit logeren als wij op vakantie gaan, soms bij mijn schoonouders en soms bij een vriendin. Hij vindt het daar echt helemaal prima, en ik denk niet dat hij er erg in zou hebben als we hem niet meer op zouden halen.
Over je vraag TO, ik zou het uitleggen dat de kat bij een lieve mevrouw gaat wonen die hem graag wilt knuffelen. Ik zou zeker niet de link met de camping leggen.
Het is echt even goed inschatten denk ik. Voor sommige kinderen kan het ook wel weer heel logisch zijn: jullie veel naar de camping - poes bij een lieve mevrouw die veel knuffelt = win-win.
dinsdag 9 juni 2020 om 22:21
Dit topic en de reacties raken me, dus ga uit mijn meeleesstand en heb een account aangemaakt.
Vroeger hebben mijn ouders mijn hond weg gedaan omdat ik er een allergie voor bleek te hebben (iets wat prima met pillen onder controle te houden was, maar daar stonden ze helaas niet voor open). Mijn hond was mijn beste vriend in het onveilige gezin waarin ik opgroeide en ik vond het verschrikkelijk. Het doet me zelfs nu nog pijn. Dat is wel iets om goed te beseffen TO, het afstand doen van een dier kan een ontzettende impact hebben op een kind.
Toch ben ik niet zo streng als de meeste reageerders die TO in mijn ogen gelijkscharen met iemand die jonge katjes verzuipt of een hond in de vakantie aan een boom bindt.
TO zal niet over 1 nacht ijs zijn gegaan en heeft het er zelf ook moeilijk mee, maar kijkt ook naar wat het beste voor het beestje en haarzelf (mag het?!) is.
Moet zij haar eigen geestelijke gezondheid ondergeschikt maken aan haar kat?
Geestelijke gezondheidsproblematiek is ontzettend lastig en ik vind het bijna fijn dat zoveel mensen niet lijken te kunnen begrijpen hoe ingrijpend en zwaar het is en dus meer empathie opbrengen voor de kat dan voor de mens, maar ik vind het ook hard.
Ze dumpt het beestje niet in een asiel maar heeft ze een goede plek voor haar gevonden waar de poes liefdevol oud kan worden.
Ik heb sinds een klein jaar een hond, voor het eerst sinds mijn jeugdhond uit mijn leven verdween. Het is een schat en ik zou hem niet meer kunnen missen. Toch kan ik me voorstellen dat ik een andere plek voor hem zou zoeken als dat voor hem (of voor mij) beter is. Hij heeft ernstige angstproblematiek en zou in een rustiger omgeving dan waar ik woon wellicht beter tot zijn recht komen (en ik heb helaas geen middelen om dat zelf te faciliteren). En ja dat zou ontzettend verdrietig zijn, maar als ik het idee heb dat het voor hem beter is dan is dat wel een keuze waarmee ik zou kunnen leven denk en hoop ik. Vooralsnog ga ik daar niet van uit en begeleid ik mijn hond met heel veel liefde (en krijg ook heel veel liefde van hem) en ik zie hem daar nog dagelijks van groeien, dus gelukkig sta ik niet voor het duivelse dilemma waar TO voor staat.
Voor wat betreft de vraag in je OP:
Ik zou zeggen wees eerlijk en geef aandacht aan het verdriet van je kind (en ook aan je eigen verdriet want ik lees dat je het niet makkelijk vindt). Maak ruimte om te rouwen, maak nog wat mooie foto's, zorg voor bezoekmomenten als dat kan etc. Vertel haar ook dat het beter is voor de kat, dat je het zelf ook moeilijk vindt en laat haar ook weten dat een kind iets anders is dan een kat en je haar niet weg doet als het moeilijk(er) wordt (een kinderbrein kan dat zo aan elkaar verbinden en sommige volwassenen ook lees ik hier;-).
Veel sterkte!
Vroeger hebben mijn ouders mijn hond weg gedaan omdat ik er een allergie voor bleek te hebben (iets wat prima met pillen onder controle te houden was, maar daar stonden ze helaas niet voor open). Mijn hond was mijn beste vriend in het onveilige gezin waarin ik opgroeide en ik vond het verschrikkelijk. Het doet me zelfs nu nog pijn. Dat is wel iets om goed te beseffen TO, het afstand doen van een dier kan een ontzettende impact hebben op een kind.
Toch ben ik niet zo streng als de meeste reageerders die TO in mijn ogen gelijkscharen met iemand die jonge katjes verzuipt of een hond in de vakantie aan een boom bindt.
TO zal niet over 1 nacht ijs zijn gegaan en heeft het er zelf ook moeilijk mee, maar kijkt ook naar wat het beste voor het beestje en haarzelf (mag het?!) is.
Moet zij haar eigen geestelijke gezondheid ondergeschikt maken aan haar kat?
Geestelijke gezondheidsproblematiek is ontzettend lastig en ik vind het bijna fijn dat zoveel mensen niet lijken te kunnen begrijpen hoe ingrijpend en zwaar het is en dus meer empathie opbrengen voor de kat dan voor de mens, maar ik vind het ook hard.
Ze dumpt het beestje niet in een asiel maar heeft ze een goede plek voor haar gevonden waar de poes liefdevol oud kan worden.
Ik heb sinds een klein jaar een hond, voor het eerst sinds mijn jeugdhond uit mijn leven verdween. Het is een schat en ik zou hem niet meer kunnen missen. Toch kan ik me voorstellen dat ik een andere plek voor hem zou zoeken als dat voor hem (of voor mij) beter is. Hij heeft ernstige angstproblematiek en zou in een rustiger omgeving dan waar ik woon wellicht beter tot zijn recht komen (en ik heb helaas geen middelen om dat zelf te faciliteren). En ja dat zou ontzettend verdrietig zijn, maar als ik het idee heb dat het voor hem beter is dan is dat wel een keuze waarmee ik zou kunnen leven denk en hoop ik. Vooralsnog ga ik daar niet van uit en begeleid ik mijn hond met heel veel liefde (en krijg ook heel veel liefde van hem) en ik zie hem daar nog dagelijks van groeien, dus gelukkig sta ik niet voor het duivelse dilemma waar TO voor staat.
Voor wat betreft de vraag in je OP:
Ik zou zeggen wees eerlijk en geef aandacht aan het verdriet van je kind (en ook aan je eigen verdriet want ik lees dat je het niet makkelijk vindt). Maak ruimte om te rouwen, maak nog wat mooie foto's, zorg voor bezoekmomenten als dat kan etc. Vertel haar ook dat het beter is voor de kat, dat je het zelf ook moeilijk vindt en laat haar ook weten dat een kind iets anders is dan een kat en je haar niet weg doet als het moeilijk(er) wordt (een kinderbrein kan dat zo aan elkaar verbinden en sommige volwassenen ook lees ik hier;-).
Veel sterkte!
dinsdag 9 juni 2020 om 22:23
Als echt geen andere optie is dan zou ik voor eerlijkheid gaan z.s.m.
Maar vind het wel hèfitg zowel voor kat als voor je dochter.
Als je al zo lang op een wachtlijst staat voor een camping, was dit dan al die tijd het plan al voor de kat?
Ik zou daar wel overnadenken, wij hebben een hond dat heeft nou eenmaal ook verplichtingen.
Maar vind het wel hèfitg zowel voor kat als voor je dochter.
Als je al zo lang op een wachtlijst staat voor een camping, was dit dan al die tijd het plan al voor de kat?
Ik zou daar wel overnadenken, wij hebben een hond dat heeft nou eenmaal ook verplichtingen.
