Kinderen
alle pijlers
Kat wegdoen, kind verdrietig. Hoe hiermee omgaan?
dinsdag 9 juni 2020 om 09:41
Beste mensen,
Ik wil graag wat delen, om 't kwijt te zijn maar ook om wat tips evt wat te doen en hoe ermee om te gaan.
Wij hebben een kat, al 9 jaar. Onze dochter is 5. Door mijn (mentale)
gezondheid kunnen wij niet meer (goed genoeg) voor de kat zorgen. Ook hebben wij sinds vorig jaar een vaste plek op 'n camping waarvoor we heel lang in de wachtlijst hebben gestaan. Dat is 5 maanden per jaar, de weekenden en alle vakanties zijn we daar. Waardoor hij veel alleen is, wat wij zielig vinden en 't is lastig met eten geven. Nu is er via via een wat oudere dame die is haar man verloren en zou onze kat heel graag willen zodat ze niet meer zo alleen is. In het belang van de kat gaan we dit ook doen, hij verdient een huis met liefde en aandacht wat is bij ons al lange tijd niet meer krijgt.
Win win dacht ik dus. Maar het is ook met de nodige verdriet en pijn want over dochter is stapelgek op 't beestje. Ze heeft mij horen praten over door plan met een vriendin en sindsdien is ze al verdrietig. Ik heb daarop gezegd dat het nog niet zeker is en dat we even moeten kijken wat we gaan doen in verband met onder andere de lange zomervakanties. Even in de week gezet zeg maar
We hebben afgesproken om de kat begin juli te laten verhuizen omdat we dan naar de camping gaan. Dan zijn we 6 weken niet thuisen is 't gemis en de verandering niet zo groot in de eerste instantie. Maar mijn hart breekt als k aan haar verdriet denk.
Mijn vraag, zijn er mensen met soort gelijke ervaringen? En hoe zijn jullie hiermee omgegaan met kleine kinderen. Moet ik het nu al vertellen dat de kat zeker gaat verhuizen en waarheen (heb foto's van de mevrouw en haar huis en tuin) Of beter wachten tot 't kort ervoor zodat ze nu nog niet verdrietig hoeft te zijn? Of zijn kinderen flexibeler dan ik denk? De eerste 6 weken zijn we sowieso niet thuis.. Ik vind 't zooo moeilijk, en zo sneu voor m'n dochter. Maar het is niet anders en gewoon de beste oplossing, houden is geen optie en hij gaat daar alle liefde en aandacht krijgen die hij verdient. Wil 'mn dochter geen verdriet doen en dat doen we straks wel...
Ik wil graag wat delen, om 't kwijt te zijn maar ook om wat tips evt wat te doen en hoe ermee om te gaan.
Wij hebben een kat, al 9 jaar. Onze dochter is 5. Door mijn (mentale)
gezondheid kunnen wij niet meer (goed genoeg) voor de kat zorgen. Ook hebben wij sinds vorig jaar een vaste plek op 'n camping waarvoor we heel lang in de wachtlijst hebben gestaan. Dat is 5 maanden per jaar, de weekenden en alle vakanties zijn we daar. Waardoor hij veel alleen is, wat wij zielig vinden en 't is lastig met eten geven. Nu is er via via een wat oudere dame die is haar man verloren en zou onze kat heel graag willen zodat ze niet meer zo alleen is. In het belang van de kat gaan we dit ook doen, hij verdient een huis met liefde en aandacht wat is bij ons al lange tijd niet meer krijgt.
Win win dacht ik dus. Maar het is ook met de nodige verdriet en pijn want over dochter is stapelgek op 't beestje. Ze heeft mij horen praten over door plan met een vriendin en sindsdien is ze al verdrietig. Ik heb daarop gezegd dat het nog niet zeker is en dat we even moeten kijken wat we gaan doen in verband met onder andere de lange zomervakanties. Even in de week gezet zeg maar
We hebben afgesproken om de kat begin juli te laten verhuizen omdat we dan naar de camping gaan. Dan zijn we 6 weken niet thuisen is 't gemis en de verandering niet zo groot in de eerste instantie. Maar mijn hart breekt als k aan haar verdriet denk.
Mijn vraag, zijn er mensen met soort gelijke ervaringen? En hoe zijn jullie hiermee omgegaan met kleine kinderen. Moet ik het nu al vertellen dat de kat zeker gaat verhuizen en waarheen (heb foto's van de mevrouw en haar huis en tuin) Of beter wachten tot 't kort ervoor zodat ze nu nog niet verdrietig hoeft te zijn? Of zijn kinderen flexibeler dan ik denk? De eerste 6 weken zijn we sowieso niet thuis.. Ik vind 't zooo moeilijk, en zo sneu voor m'n dochter. Maar het is niet anders en gewoon de beste oplossing, houden is geen optie en hij gaat daar alle liefde en aandacht krijgen die hij verdient. Wil 'mn dochter geen verdriet doen en dat doen we straks wel...
dinsdag 9 juni 2020 om 09:45
Ik zou zeker niet wachten. Vind eerlijkheid toch wel belangrijk. Hoe raar zou het zijn als je al die tijd zegt dat het nog niet zeker is, dan dan ineens vlak van te voren zegt; oh ja, trouwens, poes gaat overmorgen verhuizen.
Ik zou het gewoon duidelijk uitleggen. Dat poes ergens ander gelukkiger is, omdat jullie te vaak weg zijn. En aangeven dat je snapt dat ze daar verdrietig om is. Verdriet hoort bij het leven, dat kan je niet wegnemen bij je dochter, zeker omdat je besluit over de poes al vaststaat.
Ik zou het gewoon duidelijk uitleggen. Dat poes ergens ander gelukkiger is, omdat jullie te vaak weg zijn. En aangeven dat je snapt dat ze daar verdrietig om is. Verdriet hoort bij het leven, dat kan je niet wegnemen bij je dochter, zeker omdat je besluit over de poes al vaststaat.
dinsdag 9 juni 2020 om 09:45
Tja. Jullie moeten als ouders je dochter leren omgaan met dit soort dingen. Het is een soort rouwproces maar dan net even anders denk ik. Wel duidelijk zijn. Het besluit is al genomen. Haar voorliegen is ook niet slim.
Je zou op bezoek kunnen gaan, dochter kunnen vragen wat ze wil doen voor de kat? Oid?
Overigens begrijp ik de campingreden wel maar ik zie niet helemaal hoe je mentale gezondheid ervoor zorgt dat je niet voor een kat kan zorgen?
Je zou op bezoek kunnen gaan, dochter kunnen vragen wat ze wil doen voor de kat? Oid?
Overigens begrijp ik de campingreden wel maar ik zie niet helemaal hoe je mentale gezondheid ervoor zorgt dat je niet voor een kat kan zorgen?
anoniem_191117 wijzigde dit bericht op 09-06-2020 09:46
14.93% gewijzigd
dinsdag 9 juni 2020 om 09:46
Ik kan me eigenlijk geen omstandigheid voorstellen waarbij iemands mentale gezondheid het onmogelijk maakt om voor een 9-jarige kat te zorgen, maar het wel mogelijk maakt om gedurende 5 maanden per jaar om de haverklap op vakantie te gaan cq van persoonlijke omgeving te wisselen.
Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik de zorg voor katten nog nooit als belastend heb ervaren en wel in een periode van overspannenheid na ruim overleg met experts uitgelegd heb gekregen dat vakantie en overspannenheid in het algemeen een slechte combinatie was.
Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik de zorg voor katten nog nooit als belastend heb ervaren en wel in een periode van overspannenheid na ruim overleg met experts uitgelegd heb gekregen dat vakantie en overspannenheid in het algemeen een slechte combinatie was.
dinsdag 9 juni 2020 om 09:46
Lastige beslissing, sterkte <3
Ik zou zeker al tegen je dochtertje zeggen dat de kat weggaat. Dan kunnen jullie je er samen op voorbereiden.
Het is niet hetzelfde maar als kind is mijn kat ooit overleden (doodgereden). Mijn ouders hebben me toen een fotolijstje met een foto van de kat gegeven, en een soort hangertje met een engel die een kat vasthoudt.
Zo'n hangertje is niet toepasselijk in jullie situatie maar misschien kun je haar een fotolijstje en een kattenknuffel geven wanneer de kat weg is?
En betrek haar bij het proces, kun je haar meenemen als de kat naar die mevrouw gaat?
En wie weet kunnen jullie bijvoorbeeld een keer per maand bellen met die mevrouw om te horen hoe het gaat met de kat (tot je dochter er geen behoefte meer aan heeft misschien).
Sterkte en succes!
Ik zou zeker al tegen je dochtertje zeggen dat de kat weggaat. Dan kunnen jullie je er samen op voorbereiden.
Het is niet hetzelfde maar als kind is mijn kat ooit overleden (doodgereden). Mijn ouders hebben me toen een fotolijstje met een foto van de kat gegeven, en een soort hangertje met een engel die een kat vasthoudt.
Zo'n hangertje is niet toepasselijk in jullie situatie maar misschien kun je haar een fotolijstje en een kattenknuffel geven wanneer de kat weg is?
En betrek haar bij het proces, kun je haar meenemen als de kat naar die mevrouw gaat?
En wie weet kunnen jullie bijvoorbeeld een keer per maand bellen met die mevrouw om te horen hoe het gaat met de kat (tot je dochter er geen behoefte meer aan heeft misschien).
Sterkte en succes!
dinsdag 9 juni 2020 om 09:47
Dat kan dan dus niet. Je neemt die dieren toch in huis om ervoor te zorgen, dan kun je dus geen activiteiten aangaan waardoor dat niet meer kan. Een caravan is nu ook weer niet iets wat je overkomt. Daarbij, als je voor een kind kunt zorgen, kun je zeker voor een kat zorgen (lijkt mij dan, ervaring met beide).
Nou ja, en naar je dochter dus uitleggen dat deze mevrouw beter voor hem kan zorgen en hij daar een fijn huis krijgt met meer dan jullie hem kunnen geven. Ze zal wel met argumenten komen, maar zodra je er op een ingaat heb je ‘verloren’.
Nou ja, en naar je dochter dus uitleggen dat deze mevrouw beter voor hem kan zorgen en hij daar een fijn huis krijgt met meer dan jullie hem kunnen geven. Ze zal wel met argumenten komen, maar zodra je er op een ingaat heb je ‘verloren’.
kamillet wijzigde dit bericht op 09-06-2020 09:48
11.38% gewijzigd
dinsdag 9 juni 2020 om 09:49
"Schat kijk nou! Er is een caravan aan komen lopen. Wat een schatje. Zullen we 'm houden? Hij voelt zich al helemaal thuis bij ons, zie je dat?"
anoniem_191117 wijzigde dit bericht op 09-06-2020 09:50
34.27% gewijzigd
dinsdag 9 juni 2020 om 09:49
(Ik ken je verder niet, maar als psychische redenen je motief zijn, dan zou ik dus afzien van die campingplek. En als je mentale gezondheid een smoesje was, dan adviseer ik je dat niet meer op te voeren als reden en gewoon eerlijk te zeggen dat je lekker vaak op vakantie wil zonder kat. En trouwens: veel mensen nemen de kat gewoon mee naar de camping).
dinsdag 9 juni 2020 om 09:50
Bereid je maar voor op negatieve reacties, want hoe kun je teveel psychische problemen hebben om een kat te verzorgen, maar je verzorgt wel een kind?
Het gaat over 2x per dag een bakje volgieten met brokjes (wat zelfs je dochter nog zou kunnen doen) en 1x per week de kattenbak leeg te kiepen in een vuilniszak. Maar goed het campingverhaal is wel zielig inderdaad al vind ik dat je daar ook een oplossing voor kunt zoeken.
Er is mijn inziens geen goede manier om dit aan te pakken, want het is gewoon niet goed te praten naar je dochter. De kat is voor haar evenveel onderdeel van het gezin als een broertje of zusje.
Voor jou is het maar een kat. Haar verdriet gaat groot zijn. En ook haar onbegrip. Daar kun je niets aan doen.
Het gaat over 2x per dag een bakje volgieten met brokjes (wat zelfs je dochter nog zou kunnen doen) en 1x per week de kattenbak leeg te kiepen in een vuilniszak. Maar goed het campingverhaal is wel zielig inderdaad al vind ik dat je daar ook een oplossing voor kunt zoeken.
Er is mijn inziens geen goede manier om dit aan te pakken, want het is gewoon niet goed te praten naar je dochter. De kat is voor haar evenveel onderdeel van het gezin als een broertje of zusje.
Voor jou is het maar een kat. Haar verdriet gaat groot zijn. En ook haar onbegrip. Daar kun je niets aan doen.
dinsdag 9 juni 2020 om 09:50
-jolijn- schreef: ↑09-06-2020 09:46Ik kan me eigenlijk geen omstandigheid voorstellen waarbij iemands mentale gezondheid het onmogelijk maakt om voor een 9-jarige kat te zorgen, maar het wel mogelijk maakt om gedurende 5 maanden per jaar om de haverklap op vakantie te gaan cq van persoonlijke omgeving te wisselen.
Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik de zorg voor katten nog nooit als belastend heb ervaren en wel in een periode van overspannenheid na ruim overleg met experts uitgelegd heb gekregen dat vakantie en overspannenheid in het algemeen een slechte combinatie was.
En je kunt wél voor een kind zorgen en niet voor een kat?
Je kind gaat je dit kwalijk nemen, en terecht.
dinsdag 9 juni 2020 om 09:55
Verschillendesokken schreef: ↑09-06-2020 09:53Wat een gek verhaal! Neem je kat gewoon mee op vakantie en als dat niet mag zoek een plek waar je naar toe kan waar ook dieren toegelaten worden.
Kat meenemen op vakantie? Heel veel katten zouden daar stress van krijgen. Ik heb er zelf 1 die na 2 minuten in de auto al gaat hyperventileren en dan alles laat lopen, dus die zou ik niet heen en weer slepen
dinsdag 9 juni 2020 om 09:57
Maar breekt je eigen hart dan ook niet van verdriet? Ik heb zelf een wat oudere kat, en als er ooit een dag komt dat ik niet meer goed voor haar kan zorgen dan zoek ik ook een fijn nieuw baasje. Maar vanwege een plaats op een camping....ik krijg al tranen in mijn ogen als ik er alleen al aan denk dat ik haar weg zou moeten doen.
dinsdag 9 juni 2020 om 09:57
Wat een bijzondere redenering. Caravan plaats gekregen dus kat weg. Ik vind het een slecht voorbeeld voor kind: “Kijk eens, dieren kun je zo weer wegdoen. In wisselbaar voor een caravan! Schuif het gewoon op mentale problemen en je dieren weg doen is geen probleem meer. Oh en je hoeft niet eens de ballen te hebben om het eerlijk tegen je kind te vertellen, laat het hem/haar gewoon tussen neus en lippen weten.”
dinsdag 9 juni 2020 om 09:57
Wij hebben 10 jaar een stacaravan op een camping. In het verleden kwamen we daar ieder vrij weekend en de vakanties. En de katten gingen gewoon mee. En ze vonden het zo heerlijk daar. Het waren geen buitenkatten, maar daar vonden ze het heerlijk om naar buiten te gaan.
Sinds 3 jaar staan we op een andere plek en blijven we daar het complete seizoen, dus 6 maanden in het jaar. Ook mijn huidige katten gaan gewoon lekker mee. Ook deze katten zijn geen buitenkatten, wij wonen op een appartement, maar hier gaan we ze ook heerlijk naar buiten. En ze blijven altijd in de buurt. En het maakt mij blij om hun zo blij te zien.
Ik heb last van depressies, dus mentaal gaat het ook soms niet zo lekker. En dan ben ik zo blij met mijn meisjes. Zij troosten mij door bij mij te komen liggen. En ze maken mij aan het lachen. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om mijn meisjes ooit weg te doen. Zij zijn mijn alles!
Sinds 3 jaar staan we op een andere plek en blijven we daar het complete seizoen, dus 6 maanden in het jaar. Ook mijn huidige katten gaan gewoon lekker mee. Ook deze katten zijn geen buitenkatten, wij wonen op een appartement, maar hier gaan we ze ook heerlijk naar buiten. En ze blijven altijd in de buurt. En het maakt mij blij om hun zo blij te zien.
Ik heb last van depressies, dus mentaal gaat het ook soms niet zo lekker. En dan ben ik zo blij met mijn meisjes. Zij troosten mij door bij mij te komen liggen. En ze maken mij aan het lachen. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om mijn meisjes ooit weg te doen. Zij zijn mijn alles!
daantje1970 wijzigde dit bericht op 09-06-2020 09:59
0.22% gewijzigd
dinsdag 9 juni 2020 om 09:58
Ik ben bang dat TO dood serieus is. Ze heeft haar bizarre actie in haar eigen hoofd al goed gepraat (mentale problemen, caravan is niet handig) en gecompenseerd (ach kat gaat naar een oud vrouwtje).
anoniem_268087 wijzigde dit bericht op 09-06-2020 09:59
0.66% gewijzigd
dinsdag 9 juni 2020 om 09:59
