Zwanger
alle pijlers
Mijn verhaal even kwijt
dinsdag 23 juni 2020 om 17:37
Hallo allemaal..
Ik moet even mijn ei kwijt.
Ik heb vorige week een topic geopend over mijn ongewenste zwangerschap. Ik heb meteen contact gehad met de dokter en vrij snel contact met de gynaecoloog.
Zaterdag stond het gepland ik de abortuspil zou gaan nemen.
Maar omdat ik een week geen stoelgang heb gehad, het me geen goed idee leek om het te doen. (Ik heb PDS en ik kan heel erg ziek worden van een verstopping zoals deze). De gynaecoloog stelde me voor om maandag te praten en schreef me medicijnen voor voor de verstopping. Maar het hielp alsnog niet.
Maandag dus gesprek gehad met de gynaecoloog en kreeg weer medicijnen. Godzijdank kon ik eindelijk naar de wc. Wat een opluchting. En dat zonder enorme pijn!
Ze vertelde me wel dat dinsdag (vandaag) de laatste dag was dat ik de abortuspil nog zou kunnen doen. (Er is een kans op verklevingen in de baarmoeder door currettage, dus het liefst wil ik alsnog de pil..) Dus ik heb vanochtend gebelt, en ik kon vanmiddag terecht.
Ik zat in de wachtkamer en daar kwamen de tranen. Ik schaamde me rot dus snel naar de wc.. om mezelf bij elkaar te rapen. Dat lukte gelukkig. Ik terug naar de wachtkamer. Maar zodra de dokter me naar binnen riep begon ik weer.
De dokter was erg begripvol. Dit was een mannelijke dokter die ik nog nooit had gezien. Morgen had ik een afspraak met de maatschappelijk werkster en met de gynaecoloog tegelijk.
Hij vertelde me dat het hem beter leek dat ik morgen met beide praat en dan alsnog voor de pil kon gaan.. het ging niet om een dag zei hij. Met mijn werk zou het ook beter uitkomen ik morgen de behandeling onderga. Er is namelijk erg slecht vervanging te regelen.
Om even duidelijk te zijn: ik sta achter de beslissing dat ik nu nog geen kind wil. En dat ik het ook écht weg wil laten halen. Ik had me vandaag er ook helemaal op in gesteld. Diverse collega’s verteld dat ik het vandaag zou doen, Mn moeder, Mn vriend, Mn vrienden. Ik baal daarom ook als een stekker dat ik als een huilebalk in die wachtkamer zat. Maar tegenhouden kon ik het niet. Ik vind het zo’n enorm moeilijk proces.
Dat ik huilen moest wist ik, maar ik had gehoopt lekker thuis. Het is alles behalve makkelijk.
Mijn vriend vind dat ik mijn emoties ‘vergroot’.
Toen ik hem vertelde over dat ik dus met niks naar huis was gegaan doordat ik zo verdrietig was, zei hij dat ik eens volwassen moest worden. Dat ik veel te lang ‘wacht’. Dat ik rekening moet houden met zijn gevoelens (hij wil het nl houden maar staat zgnmd wel achter mijn beslissing). Maw: ik had niet zo moeten janken in het ziekenhuis. Hij begrijpt niet dat ik dat niet tegen kan houden.
Maar echt.. ik denk dat hij eens volwassen moet worden
Ik wilde alleen even mijn ei kwijt.. ik voel me behoorlijk klote.
Klote om de situatie en klote dat mijn vriend me totaal niet steunt.
Ben ik nou echt zo’n huilebalk?
Ik moet even mijn ei kwijt.
Ik heb vorige week een topic geopend over mijn ongewenste zwangerschap. Ik heb meteen contact gehad met de dokter en vrij snel contact met de gynaecoloog.
Zaterdag stond het gepland ik de abortuspil zou gaan nemen.
Maar omdat ik een week geen stoelgang heb gehad, het me geen goed idee leek om het te doen. (Ik heb PDS en ik kan heel erg ziek worden van een verstopping zoals deze). De gynaecoloog stelde me voor om maandag te praten en schreef me medicijnen voor voor de verstopping. Maar het hielp alsnog niet.
Maandag dus gesprek gehad met de gynaecoloog en kreeg weer medicijnen. Godzijdank kon ik eindelijk naar de wc. Wat een opluchting. En dat zonder enorme pijn!
Ze vertelde me wel dat dinsdag (vandaag) de laatste dag was dat ik de abortuspil nog zou kunnen doen. (Er is een kans op verklevingen in de baarmoeder door currettage, dus het liefst wil ik alsnog de pil..) Dus ik heb vanochtend gebelt, en ik kon vanmiddag terecht.
Ik zat in de wachtkamer en daar kwamen de tranen. Ik schaamde me rot dus snel naar de wc.. om mezelf bij elkaar te rapen. Dat lukte gelukkig. Ik terug naar de wachtkamer. Maar zodra de dokter me naar binnen riep begon ik weer.
De dokter was erg begripvol. Dit was een mannelijke dokter die ik nog nooit had gezien. Morgen had ik een afspraak met de maatschappelijk werkster en met de gynaecoloog tegelijk.
Hij vertelde me dat het hem beter leek dat ik morgen met beide praat en dan alsnog voor de pil kon gaan.. het ging niet om een dag zei hij. Met mijn werk zou het ook beter uitkomen ik morgen de behandeling onderga. Er is namelijk erg slecht vervanging te regelen.
Om even duidelijk te zijn: ik sta achter de beslissing dat ik nu nog geen kind wil. En dat ik het ook écht weg wil laten halen. Ik had me vandaag er ook helemaal op in gesteld. Diverse collega’s verteld dat ik het vandaag zou doen, Mn moeder, Mn vriend, Mn vrienden. Ik baal daarom ook als een stekker dat ik als een huilebalk in die wachtkamer zat. Maar tegenhouden kon ik het niet. Ik vind het zo’n enorm moeilijk proces.
Dat ik huilen moest wist ik, maar ik had gehoopt lekker thuis. Het is alles behalve makkelijk.
Mijn vriend vind dat ik mijn emoties ‘vergroot’.
Toen ik hem vertelde over dat ik dus met niks naar huis was gegaan doordat ik zo verdrietig was, zei hij dat ik eens volwassen moest worden. Dat ik veel te lang ‘wacht’. Dat ik rekening moet houden met zijn gevoelens (hij wil het nl houden maar staat zgnmd wel achter mijn beslissing). Maw: ik had niet zo moeten janken in het ziekenhuis. Hij begrijpt niet dat ik dat niet tegen kan houden.
Maar echt.. ik denk dat hij eens volwassen moet worden
Ik wilde alleen even mijn ei kwijt.. ik voel me behoorlijk klote.
Klote om de situatie en klote dat mijn vriend me totaal niet steunt.
Ben ik nou echt zo’n huilebalk?
dinsdag 23 juni 2020 om 19:42
Ik snap best dat je vriend niet zo begripvol is. Je gaat een zwangerschap beëindigen waar hij heel blij mee is, hij bereid zich daar mentaal op voor, stelt zich in op de klap en vervolgens kom jij thuis met 'nee, we stellen het nog even uit, want anders krijg ik buikpijn' en niet één keer, maar daarna nóg eens 'het gaat weer niet door, want ik moest zo huilen'
Hoe vaak moet hij zich herpakken?
Als ik je OP lees zou ik ook denken dat je niet achter je besluit staat
En ja, ik weet hoe pokke-veel pijn een darmaandoening kan doen, maar als je echt geen zwangerschap wil, dan neem je dat risico toch?
Hoe vaak moet hij zich herpakken?
Als ik je OP lees zou ik ook denken dat je niet achter je besluit staat
En ja, ik weet hoe pokke-veel pijn een darmaandoening kan doen, maar als je echt geen zwangerschap wil, dan neem je dat risico toch?
dinsdag 23 juni 2020 om 20:24
dinsdag 23 juni 2020 om 22:29
helemaal mee eens..-April- schreef: ↑23-06-2020 18:07Vriend mag ook gesteund worden toch? Hij moet dealen met iets wat hij niet wil. Hij wil het kind houden maar heeft er niets over te zeggen. En hij heeft dat geaccepteerd.
Ik kan me voorstellen dat vriend nu even genoeg heeft aan zijn eigen verdriet, dat staat los van zijn liefde voor TO. Niet alleen TO heeft het recht om verdrietig te zijn in deze situatie he
Wat is iedereen hard over die vriend. Niet te geloven
dinsdag 23 juni 2020 om 23:49
Eerder schreef je dit:
De vader is zwaar verslaafd aan wiet trouwens. Ook niet echt een vaderfiguur.
Deze jongen is totaal geen relatiemateriaal. Het verbaast mij dat zijn gebrek aan emotionele steun jou zo tergt. Eerder heeft hij zich ook niet echt van zijn beste kant laten zien, dus ik vraag me af wat je van hem verwacht had. Hij heeft je gewoon niet zoveel te bieden op dit moment. Zijn leven is een dusdanige puinhoop dat hij wiet moet gebruiken om ermee te dealen.
Ontdoe je van hem. Word sterker in je eentje. Dat zou mijn advies zijn.
De vader is zwaar verslaafd aan wiet trouwens. Ook niet echt een vaderfiguur.
Deze jongen is totaal geen relatiemateriaal. Het verbaast mij dat zijn gebrek aan emotionele steun jou zo tergt. Eerder heeft hij zich ook niet echt van zijn beste kant laten zien, dus ik vraag me af wat je van hem verwacht had. Hij heeft je gewoon niet zoveel te bieden op dit moment. Zijn leven is een dusdanige puinhoop dat hij wiet moet gebruiken om ermee te dealen.
Ontdoe je van hem. Word sterker in je eentje. Dat zou mijn advies zijn.
woensdag 24 juni 2020 om 00:42
