Kinderen
alle pijlers
Eigenwijs, waar ligt de grens?
donderdag 30 april 2009 om 09:35
Beste,
Even een vraag aan jullie als (ervaren) moeders want ik weet even niet waar ik het zoeken moet met zoon van drie jaar oud. Hij is zo ontzettend eigenwijs, zo ontzettend dwars! En dit dagen, weken aan een stuk. Hierdoor is mijn lontje korter en korter aan het worden en wordt ik soms (misschien) te snel boos. Ik wil uit deze cirkel raken!
Hij was bijvoorbeeld van de week aan de haal met de bovenkant van de zandbak, zo'n schelp. Die was hij door de tuin aan het gooien en over de tegels aan het slepen. Ik zei hem eerst vriendelijk die te laten liggen. Meneer gaat door, ik leg de schelp dan terug op zijn plaats en meneer begint er tegen te schoppen zodat het weer over de tegels schuift. Ik tel één, twéé en hij weet dat ik bij drie al tot actie over ga dus hij snelt richting mij, duwt nog één keer zachtjes terwijl hij mij recht in de ogen kijkt en zegt dan 'sorry, ik zal het niet meer doen'.
Net dat ene zachtje duwtje wat hij dan doet... Dat is gewoon puur om mij uit te dagen en ik weet dat kindjes behoefte hebben aan grenzen en deze keer op keer opzoeken. Maar echt, dit gaat héél ver bij hem.
Wat vinden jullie nog acceptabel bij eigenwijs gedrag? Hoe corrigeren jullie je kinderen als ze over de lijn gaan? Merk je effect van de correctie, doen ze dat ene dan ook echt niet meer, of minder in ieder geval?
Ik hoef echt geen mak lammetje als kind, en een beetje karakter kan hem nog goed van pas komen in de toekomst. Maar ik vraag mij wel eens af of ik de enige ben die hier zo mee worstelt...
Shoot!
Even een vraag aan jullie als (ervaren) moeders want ik weet even niet waar ik het zoeken moet met zoon van drie jaar oud. Hij is zo ontzettend eigenwijs, zo ontzettend dwars! En dit dagen, weken aan een stuk. Hierdoor is mijn lontje korter en korter aan het worden en wordt ik soms (misschien) te snel boos. Ik wil uit deze cirkel raken!
Hij was bijvoorbeeld van de week aan de haal met de bovenkant van de zandbak, zo'n schelp. Die was hij door de tuin aan het gooien en over de tegels aan het slepen. Ik zei hem eerst vriendelijk die te laten liggen. Meneer gaat door, ik leg de schelp dan terug op zijn plaats en meneer begint er tegen te schoppen zodat het weer over de tegels schuift. Ik tel één, twéé en hij weet dat ik bij drie al tot actie over ga dus hij snelt richting mij, duwt nog één keer zachtjes terwijl hij mij recht in de ogen kijkt en zegt dan 'sorry, ik zal het niet meer doen'.
Net dat ene zachtje duwtje wat hij dan doet... Dat is gewoon puur om mij uit te dagen en ik weet dat kindjes behoefte hebben aan grenzen en deze keer op keer opzoeken. Maar echt, dit gaat héél ver bij hem.
Wat vinden jullie nog acceptabel bij eigenwijs gedrag? Hoe corrigeren jullie je kinderen als ze over de lijn gaan? Merk je effect van de correctie, doen ze dat ene dan ook echt niet meer, of minder in ieder geval?
Ik hoef echt geen mak lammetje als kind, en een beetje karakter kan hem nog goed van pas komen in de toekomst. Maar ik vraag mij wel eens af of ik de enige ben die hier zo mee worstelt...
Shoot!
donderdag 30 april 2009 om 09:46
Herkenbaar!
Ik heb verschillende tactieken.
Soms leidt ik mijn zoon af van hetgene hij mee bezig is. Zo voorkom ik dat hij doordraait en voorkom ik zelf ook dat ik gek wordt. Want door hem af te leiden met bijvoorbeeld speelgoed, ander spelletje, leid ik mezelf ook af.
Soms ben ik heel resoluut. Na 1 keer niet luisteren neem ik aktie. Ik haal hem uit de situatie/in de hoek/leg speelgoed hoog weg, wat dan ook.
Soms negeer ik hem gewoon. Bij zo'n laatste duwtje zou ik zelf even diep in en uit ademen en er geen aandacht aan schenken. Dat is dan juist wat hij wil natuurlijk. Moeilijk, maar uiteindelijk wel het beste.
En welk van deze punten ik wanneer toe pas ligt helemaal aan het moment. Maar nu heb ik wel makkelijk lullen. Mijn zoon is op zich heel makkelijk. Ik heb maar een paar weken per jaar dat hij echt even een 'fase' heeft.
Ik heb verschillende tactieken.
Soms leidt ik mijn zoon af van hetgene hij mee bezig is. Zo voorkom ik dat hij doordraait en voorkom ik zelf ook dat ik gek wordt. Want door hem af te leiden met bijvoorbeeld speelgoed, ander spelletje, leid ik mezelf ook af.
Soms ben ik heel resoluut. Na 1 keer niet luisteren neem ik aktie. Ik haal hem uit de situatie/in de hoek/leg speelgoed hoog weg, wat dan ook.
Soms negeer ik hem gewoon. Bij zo'n laatste duwtje zou ik zelf even diep in en uit ademen en er geen aandacht aan schenken. Dat is dan juist wat hij wil natuurlijk. Moeilijk, maar uiteindelijk wel het beste.
En welk van deze punten ik wanneer toe pas ligt helemaal aan het moment. Maar nu heb ik wel makkelijk lullen. Mijn zoon is op zich heel makkelijk. Ik heb maar een paar weken per jaar dat hij echt even een 'fase' heeft.
donderdag 30 april 2009 om 09:48
donderdag 30 april 2009 om 09:52
donderdag 30 april 2009 om 09:55
Maar welke grenzen kunnen losser dan?
En welke nieuwe uitdagingen kan ik hem bieden?
Bij veel dingen knijp ik al een oogje toe hoor. Ik 'zie' niet alles en bestraf niet alles, maar mijn meneertje heeft echt elke dag van die dingen. Ik weet ze gewoon niet meer te benoemen omdat ruzie hier de normale gang van zaken lijkt te worden en dat maakt mij verdrietig.
Wat ik van andere moeder idd hoor is dat het vaak in periodes gaat. Hier zijn die periodes eerder andersom, een paar maanden stout, een weekje lief en weer een paar maanden stout.
Van straffen is hij ook niet onder de indruk terwijl ik het idee heb dat ik best boos kan kijken. Vriendin van mij hoeft maar te kijken naar haar kindje en kindje stopt accuut met het stoute gedrag. Die van mij zet ik op een krukje en daar begint ie lekker te zingen en met zijn voetjes te zwaaien. Als zijn 'tijd' er op zit gaat hij ook rustig weer verder met wat hij niet mocht doen van mij. Het is echt heel frustrerend.
En welke nieuwe uitdagingen kan ik hem bieden?
Bij veel dingen knijp ik al een oogje toe hoor. Ik 'zie' niet alles en bestraf niet alles, maar mijn meneertje heeft echt elke dag van die dingen. Ik weet ze gewoon niet meer te benoemen omdat ruzie hier de normale gang van zaken lijkt te worden en dat maakt mij verdrietig.
Wat ik van andere moeder idd hoor is dat het vaak in periodes gaat. Hier zijn die periodes eerder andersom, een paar maanden stout, een weekje lief en weer een paar maanden stout.
Van straffen is hij ook niet onder de indruk terwijl ik het idee heb dat ik best boos kan kijken. Vriendin van mij hoeft maar te kijken naar haar kindje en kindje stopt accuut met het stoute gedrag. Die van mij zet ik op een krukje en daar begint ie lekker te zingen en met zijn voetjes te zwaaien. Als zijn 'tijd' er op zit gaat hij ook rustig weer verder met wat hij niet mocht doen van mij. Het is echt heel frustrerend.
donderdag 30 april 2009 om 09:59
oooooow ik ken het!!
cadeaudochter is 7, maar ook zo'n haabaai. Nou weet ik wel waar het vandaan komt, en test ze me uit, maar soms wil ik haar echt ff achter het behang plakken. Ik waarschuw altijd 2 keer, en de 3e keer haal ik weg waar ze mee bezig is, en zet haar op de gang. Net als Mars mag ze er pas vanaf als ze sorry zegt. Werkt hier ook het beste.
cadeaudochter is 7, maar ook zo'n haabaai. Nou weet ik wel waar het vandaan komt, en test ze me uit, maar soms wil ik haar echt ff achter het behang plakken. Ik waarschuw altijd 2 keer, en de 3e keer haal ik weg waar ze mee bezig is, en zet haar op de gang. Net als Mars mag ze er pas vanaf als ze sorry zegt. Werkt hier ook het beste.
donderdag 30 april 2009 om 09:59
Hier moet hij ook sorry zeggen, en dan herhaal ik vaak nog wat hij niet meer mag doen, of liever wat hij wel mag doen.
Vaak iets als, en nu weer lekker spelen en het zand in de zandbak laten!
Of, en nu weer lekker lief en zachtjes samen spelen (hij duwt en trekt vaak aan zijn zusje zodat zij (hard! valt)).
Ik doe echt mijn best er een positieve draai aan te geven, maar vaak ben ik aan het einde van een dag zo opgebrand. Het kost echt veel veel energie. En ik zou hem nooit willen ruilen hoor! Maar ik vraag mij toch af waarom hij niet luistert. Ik begrijp dat jullie kindjes ook heus wel eens stout zijn, maar niet zo structureel als het hier het geval is.
Vaak iets als, en nu weer lekker spelen en het zand in de zandbak laten!
Of, en nu weer lekker lief en zachtjes samen spelen (hij duwt en trekt vaak aan zijn zusje zodat zij (hard! valt)).
Ik doe echt mijn best er een positieve draai aan te geven, maar vaak ben ik aan het einde van een dag zo opgebrand. Het kost echt veel veel energie. En ik zou hem nooit willen ruilen hoor! Maar ik vraag mij toch af waarom hij niet luistert. Ik begrijp dat jullie kindjes ook heus wel eens stout zijn, maar niet zo structureel als het hier het geval is.
donderdag 30 april 2009 om 10:00
Kun je hem bijvoorbeeld meer zelf laten doen , of meer laten helpen met " grote mensen dingen " ? ( tuin vegen , helpen was op hangen )
Misschien een voorzetje geven met spelen zodat hij zijn speelgoed herontdekt ( ipv taartjes bakken in de zandbak een kasteel bouwen voor zijn poppetjes , ipv in zijn eentje met de bal in de tuin samen een balspel doen ) , misschien moet hij af en toe écht zijn energie even kwijt en is het slim om hem af en toe door iets wilds te laten even uit te laten razen ..... de meeste jongetjes zijn ook écht gek op herrie en bonken ( dat doet zo'n deksel van de zandbak die je door de tuin schopt dus ook ) dus misschien is speelgoed waarmee dat ook kan en mag een optie .
Misschien een voorzetje geven met spelen zodat hij zijn speelgoed herontdekt ( ipv taartjes bakken in de zandbak een kasteel bouwen voor zijn poppetjes , ipv in zijn eentje met de bal in de tuin samen een balspel doen ) , misschien moet hij af en toe écht zijn energie even kwijt en is het slim om hem af en toe door iets wilds te laten even uit te laten razen ..... de meeste jongetjes zijn ook écht gek op herrie en bonken ( dat doet zo'n deksel van de zandbak die je door de tuin schopt dus ook ) dus misschien is speelgoed waarmee dat ook kan en mag een optie .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 30 april 2009 om 10:04
Zand in de zandbak laten is ook helemaal niet leuk !
Ik denk ook , niet lullig bedoeld , dat veel vrouwen geen idee hebben wat jongetjes leuk vinden . Die vinden vaak dat ze stout zijn , te veel herrie maken , te wild doen .....
Jongetjes houden ook erg van " wie kan het hardst / eerst / snelst / .... " altijd handig om iets wat moet om te buigen in een wedstrijd . ( wie het eerst boven is / wie het eerst zijn laarzen aanheeft )
Ik denk ook , niet lullig bedoeld , dat veel vrouwen geen idee hebben wat jongetjes leuk vinden . Die vinden vaak dat ze stout zijn , te veel herrie maken , te wild doen .....
Jongetjes houden ook erg van " wie kan het hardst / eerst / snelst / .... " altijd handig om iets wat moet om te buigen in een wedstrijd . ( wie het eerst boven is / wie het eerst zijn laarzen aanheeft )
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 30 april 2009 om 10:05
donderdag 30 april 2009 om 10:08
En het zal best wel bij de leeftijd horen, maar ik ben benieuwd 'hoe' jullie kindjes eigenwijs zijn. En hoe hard/ruw spelen zij met andere kindjes bijvoorbeeld?
Gisteren mocht hij op zijn eigen fiets mee naar de bieb. Zusje in de kinderwagen en ik wandelde mee. Heenweg ging zo goed! Ik heb hel zo vaak geknuffeld en beloond als hij goed luisterde en stopte aan het einde van de stoep etc. In de bied ook ontzettend lief en veel plezier gehad met het bekijken van allerlei boekjes, was echt gezellig. En dan terug over een doodlopende weg (met een verbindingspad voor voetgangers). Mocht hij wat meer vooruit fietsen van mij. En ineens neemt hij een spurt en fietst er keihard vandoor. Zo het verbindingspad op, heuvel af (heel hoog, heeft hij nog nooit gedaan dus ik dacht echt dat hij daar ging stoppen) en gelukkig viel hij daar waar je de weg weer op komt. Ik heb nog nooit zo hard gerend en toen ik bij hem was scheurde er net een grote vrachtwagen de hoek om. Als hij niet gevallen was....
Hij luistert gewoon niet. Misschien geef ik hem te veel verantwoordelijkheid door iets voor mij uit te mogen fietsen? Als wij daar wandelen rent hij ook altijd van de heuvel af en wacht hij beneden netjes op mij. Waar het nu vandaan kwam om zo door te fietsen? Ik heb echt de longen uit mijn lijf geschreeuwd. Stop Zoon, NU! Hij keek echterom en schakelde nog een tandje bij
Gisteren mocht hij op zijn eigen fiets mee naar de bieb. Zusje in de kinderwagen en ik wandelde mee. Heenweg ging zo goed! Ik heb hel zo vaak geknuffeld en beloond als hij goed luisterde en stopte aan het einde van de stoep etc. In de bied ook ontzettend lief en veel plezier gehad met het bekijken van allerlei boekjes, was echt gezellig. En dan terug over een doodlopende weg (met een verbindingspad voor voetgangers). Mocht hij wat meer vooruit fietsen van mij. En ineens neemt hij een spurt en fietst er keihard vandoor. Zo het verbindingspad op, heuvel af (heel hoog, heeft hij nog nooit gedaan dus ik dacht echt dat hij daar ging stoppen) en gelukkig viel hij daar waar je de weg weer op komt. Ik heb nog nooit zo hard gerend en toen ik bij hem was scheurde er net een grote vrachtwagen de hoek om. Als hij niet gevallen was....
Hij luistert gewoon niet. Misschien geef ik hem te veel verantwoordelijkheid door iets voor mij uit te mogen fietsen? Als wij daar wandelen rent hij ook altijd van de heuvel af en wacht hij beneden netjes op mij. Waar het nu vandaan kwam om zo door te fietsen? Ik heb echt de longen uit mijn lijf geschreeuwd. Stop Zoon, NU! Hij keek echterom en schakelde nog een tandje bij
donderdag 30 april 2009 om 10:13
quote:blijfgewoonbianca schreef op 30 april 2009 @ 10:04:
Zand in de zandbak laten is ook helemaal niet leuk !
Ik denk ook , niet lullig bedoeld , dat veel vrouwen geen idee hebben wat jongetjes leuk vinden . Die vinden vaak dat ze stout zijn , te veel herrie maken , te wild doen .....
Jongetjes houden ook erg van " wie kan het hardst / eerst / snelst / .... " altijd handig om iets wat moet om te buigen in een wedstrijd . ( wie het eerst boven is / wie het eerst zijn laarzen aanheeft )
Zand hoeft ook niet in de zandbak te blijven hoor onze tuin bestaat uit 2 gedeelten en dat deel waar de zandbak staat mag hij doen wat hij wil. Het is meer dat hij zand gooit naar de andere kindjes en dat hij speelgoed afpakt etc.
Verder heb je een goed punt wat betreft jongetjes-speelgedrag. Ik wil hem ook echt niet zijn ontwikkeling beletten door hem dingen te verbieden. Ik ben wel benieuwd hoe andere jongetjes van drie zich gedragen dan? Wat vinden zij leuk, waar mogen ze van jou hardhandig mee spelen?
Vertel eens mama's!
Zand in de zandbak laten is ook helemaal niet leuk !
Ik denk ook , niet lullig bedoeld , dat veel vrouwen geen idee hebben wat jongetjes leuk vinden . Die vinden vaak dat ze stout zijn , te veel herrie maken , te wild doen .....
Jongetjes houden ook erg van " wie kan het hardst / eerst / snelst / .... " altijd handig om iets wat moet om te buigen in een wedstrijd . ( wie het eerst boven is / wie het eerst zijn laarzen aanheeft )
Zand hoeft ook niet in de zandbak te blijven hoor onze tuin bestaat uit 2 gedeelten en dat deel waar de zandbak staat mag hij doen wat hij wil. Het is meer dat hij zand gooit naar de andere kindjes en dat hij speelgoed afpakt etc.
Verder heb je een goed punt wat betreft jongetjes-speelgedrag. Ik wil hem ook echt niet zijn ontwikkeling beletten door hem dingen te verbieden. Ik ben wel benieuwd hoe andere jongetjes van drie zich gedragen dan? Wat vinden zij leuk, waar mogen ze van jou hardhandig mee spelen?
Vertel eens mama's!
donderdag 30 april 2009 om 10:31
probeer je wel eens om dit soort situaties ' voor te bespreken' ? Zodat hij van te voren weet wat er van hem wordt verwacht? Als hij dan luistert kun je hem hier ook voor complimenteren.
Hij is pas 3 en ziet het gevaar nog niet zoals wij dit zien. Als hij normaal altijd de berg af rent en stopt en hij nu op de fiets zit doet hij bijna hetzelfde alleen ziet hij het gevaar niet zo.
Het lijkt er inderdaad op dat hij je behoorlijk aan het uittesten is. Probeer zo consequent mogelijk te zijn. In het voorbeeld van de zandbak luisterde hij uiteindelijk toch, ik zou dan ook niet ingaan op zijn laatste duwtje maar hem juist een compliment geven dat hij luistert, hoe tegenstrijdig dit ook lijkt. Afleiden is inderdaad ook een goede tip. Belangrijk is dat hij niet te veel aandacht krijgt voor zijn negatieve gedrag want dan gaat hij het juist meer vertonen, helaas. Straffen zie ik persoonlijk ook als een vorm van aandacht geven en vind ik zelf niet altijd effectief. Maar goed, soms ontkom je er niet aan
Hij is pas 3 en ziet het gevaar nog niet zoals wij dit zien. Als hij normaal altijd de berg af rent en stopt en hij nu op de fiets zit doet hij bijna hetzelfde alleen ziet hij het gevaar niet zo.
Het lijkt er inderdaad op dat hij je behoorlijk aan het uittesten is. Probeer zo consequent mogelijk te zijn. In het voorbeeld van de zandbak luisterde hij uiteindelijk toch, ik zou dan ook niet ingaan op zijn laatste duwtje maar hem juist een compliment geven dat hij luistert, hoe tegenstrijdig dit ook lijkt. Afleiden is inderdaad ook een goede tip. Belangrijk is dat hij niet te veel aandacht krijgt voor zijn negatieve gedrag want dan gaat hij het juist meer vertonen, helaas. Straffen zie ik persoonlijk ook als een vorm van aandacht geven en vind ik zelf niet altijd effectief. Maar goed, soms ontkom je er niet aan
donderdag 30 april 2009 om 11:22
quote:Bowie79 schreef op 30 april 2009 @ 10:31:
In het voorbeeld van de zandbak luisterde hij uiteindelijk toch, ik zou dan ook niet ingaan op zijn laatste duwtje maar hem juist een compliment geven dat hij luistert, hoe tegenstrijdig dit ook lijkt.
Zo deed ik het ook. Ik negeerde dat gewoon. Ik moet stiekem altijd een beetje grinniken om dat ondeugende. Ik voelde me nooit ondermijnd door dat uitdagen, ik denk dat dat ook scheelt. Hoe meer je het je laat frustreren en opnaaien, hoe meer een kind ergens oppikt dat ze je ermee hebben. En dan heb je een probleem want dan gaan ze er gebruik van maken (kleine etters kunnen het toch zijn ).
Dus ik reageerde overmatig enthousiast op het goede gedrag en negeerde de uitdagende kwinkslag in de kantlijn volkomen, alsof ik kippig was. Dan is het verder niet interessant.
Pick your battles, dat was mijn leus in die tijd.
In het voorbeeld van de zandbak luisterde hij uiteindelijk toch, ik zou dan ook niet ingaan op zijn laatste duwtje maar hem juist een compliment geven dat hij luistert, hoe tegenstrijdig dit ook lijkt.
Zo deed ik het ook. Ik negeerde dat gewoon. Ik moet stiekem altijd een beetje grinniken om dat ondeugende. Ik voelde me nooit ondermijnd door dat uitdagen, ik denk dat dat ook scheelt. Hoe meer je het je laat frustreren en opnaaien, hoe meer een kind ergens oppikt dat ze je ermee hebben. En dan heb je een probleem want dan gaan ze er gebruik van maken (kleine etters kunnen het toch zijn ).
Dus ik reageerde overmatig enthousiast op het goede gedrag en negeerde de uitdagende kwinkslag in de kantlijn volkomen, alsof ik kippig was. Dan is het verder niet interessant.
Pick your battles, dat was mijn leus in die tijd.
donderdag 30 april 2009 om 11:38
Ja precies haha, die blik.
Ik denk dat waar het om gaat is dat een kind leert dat het leuk is om te luisteren. Positieve reactie van je vader of moeder. Zonder dat het speelse en ondeugende er geheel uitgaat.
Niet dat ik zo'n supermoeder ben, ik heb zeker in die tijd vaaaaak gehad dat ik haar wel achter het behang kon plakken. Maar ik merk dat ik er nu wel de vruchten van pluk dat ik het zelf toch wat speels en tegelijkertijd heel consequent heb benaderd.
Ik denk dat waar het om gaat is dat een kind leert dat het leuk is om te luisteren. Positieve reactie van je vader of moeder. Zonder dat het speelse en ondeugende er geheel uitgaat.
Niet dat ik zo'n supermoeder ben, ik heb zeker in die tijd vaaaaak gehad dat ik haar wel achter het behang kon plakken. Maar ik merk dat ik er nu wel de vruchten van pluk dat ik het zelf toch wat speels en tegelijkertijd heel consequent heb benaderd.
donderdag 30 april 2009 om 11:54
Quote apenregen:
Hij luistert gewoon niet. Misschien geef ik hem te veel verantwoordelijkheid door iets voor mij uit te mogen fietsen? Als wij daar wandelen rent hij ook altijd van de heuvel af en wacht hij beneden netjes op mij. Waar het nu vandaan kwam om zo door te fietsen? Ik heb echt de longen uit mijn lijf geschreeuwd. Stop Zoon, NU! Hij keek echterom en schakelde nog een tandje bij
Ik denk dat hij gewoon nog niet weet dat fietsen veel harder gaat dan hardlopen, omdat het veel meer "vanzelf"gaat,
Heuvel af hoef je weinig voor te doen
En als dat dan de eerste keer was dat hij het meemaakte, hij heeft zich gevoeld alsof hij kon vliegen.
Hij luistert gewoon niet. Misschien geef ik hem te veel verantwoordelijkheid door iets voor mij uit te mogen fietsen? Als wij daar wandelen rent hij ook altijd van de heuvel af en wacht hij beneden netjes op mij. Waar het nu vandaan kwam om zo door te fietsen? Ik heb echt de longen uit mijn lijf geschreeuwd. Stop Zoon, NU! Hij keek echterom en schakelde nog een tandje bij
Ik denk dat hij gewoon nog niet weet dat fietsen veel harder gaat dan hardlopen, omdat het veel meer "vanzelf"gaat,
Heuvel af hoef je weinig voor te doen
En als dat dan de eerste keer was dat hij het meemaakte, hij heeft zich gevoeld alsof hij kon vliegen.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 30 april 2009 om 11:57
Ik heb geen jongetje Maar wat ik van mijn werk weet, waarbij ik kinderfeestjes moet begeleiden, is dat kinderen na een mentale inspanning vaak enorm druk zijn. Bij ons waren de kinderen over het algemeen heel lief en rustig maar op het moment dat ze klaar waren met de workshop stuiterden ze zowat de winkel uit. Dat is vrij normaal en volgens mij ook niet alleen voor jongetjes. Als ik je verhaaltje van de bieb lees, vind ik het dus ook niet zo verwonderlijk dat hij nadat hij zich netjes gedragen had in de bieb er eventjes vandoor fietste. (Waarmee ik niet wil zeggen dat dat niet eng was het lijkt mij verschrikkelijk eng.) Misschien is het slim om een volgende keer hem eerst uit te laten razen, spelletje tikkertje ofzo voordat je aan je terugweg begint. Of wellicht kun je hem een paar keer heen en weer laten fietsen op het doodlopende weggetje (en dan zou ik zelf bij de wegkant gaan staan om hem zo tegen te kunnen houden).
donderdag 30 april 2009 om 21:50
Apenregen, ik worstel met mijn dochter met dezelfde dingen. Ze luistert totaal niet, daagt mij ook de hele tijd uit, trekt haar eigen plan, en is vaak hysterisch, altijd moeilijk doen met eten en drinken etc. Tja, of het er bij hoort of dat het echt wat verder gaat dan normaal peutergedrag weet ik niet.
Ik weet wel dat ze ook deels op mij reageert. Ik heb er wel moeite mee me niet op te laten naaien door haar gedrag. Maar ik probeer me nu de techniek van Feliciaatje eigen te maken. Dat gaat nog niet zonder vallen of stoten, maar ik merk wel dat, zo lang ik rustig blijf, zij misschien niet meteen minder stout is, maar wel dat de sfeer er ondanks haar nukken beter op blijft in huis..
Ik weet wel dat ze ook deels op mij reageert. Ik heb er wel moeite mee me niet op te laten naaien door haar gedrag. Maar ik probeer me nu de techniek van Feliciaatje eigen te maken. Dat gaat nog niet zonder vallen of stoten, maar ik merk wel dat, zo lang ik rustig blijf, zij misschien niet meteen minder stout is, maar wel dat de sfeer er ondanks haar nukken beter op blijft in huis..
vrijdag 1 mei 2009 om 04:10
Mijn oudste dochter van 2,5 is ook enorm eigenwijs. Ze kan bijvoorbeeld haar banaan weggooien als ze er geen zin in heeft. Ze kan schoppen, slaan, bijten en krijssen. Bij ons is het afkoelen op de gang. Als ze op de trap zit en ze is weer gekalmeerd, dan vertellen we haar wat ze fout gedaan heeft. Ze moet dan sorry zeggen. Op zich maakt het wel indruk want ze kan dagen na die tijd nog zeggen: mag niet gooien met banaan, of mag niet bijten etc. etc.
Helaas maakt het qua gedrag verder niet veel uit, want ze kan zo verder gaan. Wij proberen consequent te zijn, ze moet alles opruimen wat ze weggooit. Ik merk ook dat mijn lontje af en toe enorm kort kan worden als ze een aantal dagen niet luistert. Wij ondergaan het gewoon in de hoop dat het oooooit beter wordt.
Helaas maakt het qua gedrag verder niet veel uit, want ze kan zo verder gaan. Wij proberen consequent te zijn, ze moet alles opruimen wat ze weggooit. Ik merk ook dat mijn lontje af en toe enorm kort kan worden als ze een aantal dagen niet luistert. Wij ondergaan het gewoon in de hoop dat het oooooit beter wordt.
vrijdag 1 mei 2009 om 09:36
kom ik weer met mijn stokpaardje: straffen kun je het beste alleen maar doen in uitzonderlijke gevallen.
Aandacht werkt als een versterker: geef je aandacht aan negatief gedrag dan zal dit gedrag vaker voorkomen, geef je aandacht aan positief gedrag dan .....enz.
Dit werkt in principe zo bij alle kinderen bij wie ( nog) geen sprake is van een echte gedragsstoornis. Zoals je uit de ervaringen wel leest heeft straffen wel invloed op kinderen maar vaak niet echt op het negatieve gedrag.
Ik werk zelf als opvoedondersteuner en ben veel bezig met dit soort problemen. Ik heb niet de wijsheid in pacht hoor maar ik merk dat positief benaderen gewoon kan werken als een trein.
Als je strijd hebt met je kind, bedenk dan altijd dat je dit niet HOEFT te doen. Jij bent al de 'baas', simpelweg omdat je ouder bent en in relatie tot het kind hoger op de spreekwoordelijke ladder van gezag staat. Je kind zal altijd kijken waar hij hier ruimte in kan vinden. Als jij je laat verleiden tot strijd, zal hij denken dat er ruimte zit en zal hij dit vaker doen.
Toen ik zelf op een groep werkte met moeilijk opvoedbare kinderen, werd mij dit door een collega vertelt: doe niet zo je best om je gezag te laten gelden, dat gezag heb je al, simpelweg omdat je hun opvoeder bent. Deze opmerking gaf mij veel rust waardoor ik mij minder gneigd voelde om de strijd met de kinderen aan te gaan. hierdoor kon ik als het ware 'boven' hun gedrag staan en beter zien waar het vandaan kwam.
Aandacht werkt als een versterker: geef je aandacht aan negatief gedrag dan zal dit gedrag vaker voorkomen, geef je aandacht aan positief gedrag dan .....enz.
Dit werkt in principe zo bij alle kinderen bij wie ( nog) geen sprake is van een echte gedragsstoornis. Zoals je uit de ervaringen wel leest heeft straffen wel invloed op kinderen maar vaak niet echt op het negatieve gedrag.
Ik werk zelf als opvoedondersteuner en ben veel bezig met dit soort problemen. Ik heb niet de wijsheid in pacht hoor maar ik merk dat positief benaderen gewoon kan werken als een trein.
Als je strijd hebt met je kind, bedenk dan altijd dat je dit niet HOEFT te doen. Jij bent al de 'baas', simpelweg omdat je ouder bent en in relatie tot het kind hoger op de spreekwoordelijke ladder van gezag staat. Je kind zal altijd kijken waar hij hier ruimte in kan vinden. Als jij je laat verleiden tot strijd, zal hij denken dat er ruimte zit en zal hij dit vaker doen.
Toen ik zelf op een groep werkte met moeilijk opvoedbare kinderen, werd mij dit door een collega vertelt: doe niet zo je best om je gezag te laten gelden, dat gezag heb je al, simpelweg omdat je hun opvoeder bent. Deze opmerking gaf mij veel rust waardoor ik mij minder gneigd voelde om de strijd met de kinderen aan te gaan. hierdoor kon ik als het ware 'boven' hun gedrag staan en beter zien waar het vandaan kwam.
vrijdag 1 mei 2009 om 16:11
quote:apenregen schreef op 30 april 2009 @ 09:35:
Beste,
Even een vraag aan jullie als (ervaren) moeders want ik weet even niet waar ik het zoeken moet met zoon van drie jaar oud. Hij is zo ontzettend eigenwijs, zo ontzettend dwars! En dit dagen, weken aan een stuk. Hierdoor is mijn lontje korter en korter aan het worden en wordt ik soms (misschien) te snel boos. Ik wil uit deze cirkel raken!
Hij was bijvoorbeeld van de week aan de haal met de bovenkant van de zandbak, zo'n schelp. Die was hij door de tuin aan het gooien en over de tegels aan het slepen. Ik zei hem eerst vriendelijk die te laten liggen. Meneer gaat door, ik leg de schelp dan terug op zijn plaats en meneer begint er tegen te schoppen zodat het weer over de tegels schuift. Ik tel één, twéé en hij weet dat ik bij drie al tot actie over ga dus hij snelt richting mij, duwt nog één keer zachtjes terwijl hij mij recht in de ogen kijkt en zegt dan 'sorry, ik zal het niet meer doen'.
Net dat ene zachtje duwtje wat hij dan doet... Dat is gewoon puur om mij uit te dagen en ik weet dat kindjes behoefte hebben aan grenzen en deze keer op keer opzoeken. Maar echt, dit gaat héél ver bij hem.
Wat vinden jullie nog acceptabel bij eigenwijs gedrag? Hoe corrigeren jullie je kinderen als ze over de lijn gaan? Merk je effect van de correctie, doen ze dat ene dan ook echt niet meer, of minder in ieder geval?
Ik hoef echt geen mak lammetje als kind, en een beetje karakter kan hem nog goed van pas komen in de toekomst. Maar ik vraag mij wel eens af of ik de enige ben die hier zo mee worstelt...
Shoot!
Het feit alleen al dat jij niet OPTREEDT in dit geval geeft aan dat je over je grens laat gaan! Als je hiermee mee blijft gaan dan zul je lol opkunnen wanneer meneer in de pubertijd komt.
1 x waarschuwen, 2e x waarschuwen en de 3e keer hard uithalen ..................wat denk je nu zelf?????
Beste,
Even een vraag aan jullie als (ervaren) moeders want ik weet even niet waar ik het zoeken moet met zoon van drie jaar oud. Hij is zo ontzettend eigenwijs, zo ontzettend dwars! En dit dagen, weken aan een stuk. Hierdoor is mijn lontje korter en korter aan het worden en wordt ik soms (misschien) te snel boos. Ik wil uit deze cirkel raken!
Hij was bijvoorbeeld van de week aan de haal met de bovenkant van de zandbak, zo'n schelp. Die was hij door de tuin aan het gooien en over de tegels aan het slepen. Ik zei hem eerst vriendelijk die te laten liggen. Meneer gaat door, ik leg de schelp dan terug op zijn plaats en meneer begint er tegen te schoppen zodat het weer over de tegels schuift. Ik tel één, twéé en hij weet dat ik bij drie al tot actie over ga dus hij snelt richting mij, duwt nog één keer zachtjes terwijl hij mij recht in de ogen kijkt en zegt dan 'sorry, ik zal het niet meer doen'.
Net dat ene zachtje duwtje wat hij dan doet... Dat is gewoon puur om mij uit te dagen en ik weet dat kindjes behoefte hebben aan grenzen en deze keer op keer opzoeken. Maar echt, dit gaat héél ver bij hem.
Wat vinden jullie nog acceptabel bij eigenwijs gedrag? Hoe corrigeren jullie je kinderen als ze over de lijn gaan? Merk je effect van de correctie, doen ze dat ene dan ook echt niet meer, of minder in ieder geval?
Ik hoef echt geen mak lammetje als kind, en een beetje karakter kan hem nog goed van pas komen in de toekomst. Maar ik vraag mij wel eens af of ik de enige ben die hier zo mee worstelt...
Shoot!
Het feit alleen al dat jij niet OPTREEDT in dit geval geeft aan dat je over je grens laat gaan! Als je hiermee mee blijft gaan dan zul je lol opkunnen wanneer meneer in de pubertijd komt.
1 x waarschuwen, 2e x waarschuwen en de 3e keer hard uithalen ..................wat denk je nu zelf?????
vrijdag 1 mei 2009 om 16:23
quote:Bowie79 schreef op 01 mei 2009 @ 09:36:
kom ik weer met mijn stokpaardje: straffen kun je het beste alleen maar doen in uitzonderlijke gevallen.
Aandacht werkt als een versterker: geef je aandacht aan negatief gedrag dan zal dit gedrag vaker voorkomen, geef je aandacht aan positief gedrag dan .....enz.
Dit werkt in principe zo bij alle kinderen bij wie ( nog) geen sprake is van een echte gedragsstoornis. Zoals je uit de ervaringen wel leest heeft straffen wel invloed op kinderen maar vaak niet echt op het negatieve gedrag.
Ik werk zelf als opvoedondersteuner en ben veel bezig met dit soort problemen. Ik heb niet de wijsheid in pacht hoor maar ik merk dat positief benaderen gewoon kan werken als een trein.
Als je strijd hebt met je kind, bedenk dan altijd dat je dit niet HOEFT te doen. Jij bent al de 'baas', simpelweg omdat je ouder bent en in relatie tot het kind hoger op de spreekwoordelijke ladder van gezag staat. Je kind zal altijd kijken waar hij hier ruimte in kan vinden. Als jij je laat verleiden tot strijd, zal hij denken dat er ruimte zit en zal hij dit vaker doen.
Toen ik zelf op een groep werkte met moeilijk opvoedbare kinderen, werd mij dit door een collega vertelt: doe niet zo je best om je gezag te laten gelden, dat gezag heb je al, simpelweg omdat je hun opvoeder bent. Deze opmerking gaf mij veel rust waardoor ik mij minder gneigd voelde om de strijd met de kinderen aan te gaan. hierdoor kon ik als het ware 'boven' hun gedrag staan en beter zien waar het vandaan kwam.
Maar wat doe je dan met negatief gedrag. Je kunt het toch niet negeren? Zoals bijvoorbeeld niet luisteren, er moet gewoon geluisterd worden, of gedaan wat je als ouder vraagt.
Ben hier wel benieuwd naar want vind dat wij soms ook te veel aan het dreigen en tot 3 tellen zijn, maar weet niet zo goed wat de alternatieven zijn.
kom ik weer met mijn stokpaardje: straffen kun je het beste alleen maar doen in uitzonderlijke gevallen.
Aandacht werkt als een versterker: geef je aandacht aan negatief gedrag dan zal dit gedrag vaker voorkomen, geef je aandacht aan positief gedrag dan .....enz.
Dit werkt in principe zo bij alle kinderen bij wie ( nog) geen sprake is van een echte gedragsstoornis. Zoals je uit de ervaringen wel leest heeft straffen wel invloed op kinderen maar vaak niet echt op het negatieve gedrag.
Ik werk zelf als opvoedondersteuner en ben veel bezig met dit soort problemen. Ik heb niet de wijsheid in pacht hoor maar ik merk dat positief benaderen gewoon kan werken als een trein.
Als je strijd hebt met je kind, bedenk dan altijd dat je dit niet HOEFT te doen. Jij bent al de 'baas', simpelweg omdat je ouder bent en in relatie tot het kind hoger op de spreekwoordelijke ladder van gezag staat. Je kind zal altijd kijken waar hij hier ruimte in kan vinden. Als jij je laat verleiden tot strijd, zal hij denken dat er ruimte zit en zal hij dit vaker doen.
Toen ik zelf op een groep werkte met moeilijk opvoedbare kinderen, werd mij dit door een collega vertelt: doe niet zo je best om je gezag te laten gelden, dat gezag heb je al, simpelweg omdat je hun opvoeder bent. Deze opmerking gaf mij veel rust waardoor ik mij minder gneigd voelde om de strijd met de kinderen aan te gaan. hierdoor kon ik als het ware 'boven' hun gedrag staan en beter zien waar het vandaan kwam.
Maar wat doe je dan met negatief gedrag. Je kunt het toch niet negeren? Zoals bijvoorbeeld niet luisteren, er moet gewoon geluisterd worden, of gedaan wat je als ouder vraagt.
Ben hier wel benieuwd naar want vind dat wij soms ook te veel aan het dreigen en tot 3 tellen zijn, maar weet niet zo goed wat de alternatieven zijn.
vrijdag 1 mei 2009 om 19:20
Hey, dankjewel voor jullie reacties! Ik vind het fijn ervaringen van andere ouders te lezen.
Feliciaatje en Bowie:
Over dat zandbakverhaal, hij reageerde idd en kwam naar mij toe en ik heb hem daarvoor ook een dikke knuffel gegeven toen hij bij mij was. Maar helaas is die fase van verbaasd zijn over beloning terwijl hij stout is al voorbij. Verder zeg je Feliciaatje, in die tijd... Bedoel je daarmee dat het stoute gedrag een fase was die nu voorbij is? Welke leeftijd hangt daar aan bij jou kleine?
Nlies:
Hij vond het inderdaad supergaaf om die heuvel af te fietsen en hij ziet daar idd geen gevaar in. Probleem is dat we afgesrpoken hadden voor dat verbindingspadje te wachten en hij niet luisterde. Wie zij dat ook al weer, dingen van te voren bespreken? Dat doe ik dus vaak wel merk ik nu ik terug denk.
Cirtonella:
Hoe oud is je dochter dan? Bij jou duurt de 'fase' dus ook al heel lang? Ik weet idd ook dat een beetje eigenwijs zijn er bij hoort, maar ik vraag mij dus echt af wat nog toelaatbaar is en hoe andere kindjes zich gedragen. Ik denk dat als je op een punt zit waarop je je afvraagt of het nog normaal is, je wel bijna aan de grens zit. Voel jij dat ook zo? Zoon reageert idd ook op mij en ik die heel hard mijn best de sfeer positief te houden. Ik heb het ook moeilijk als er net voor de 100e keer iets verkeerds gebeurd is hem weer te prijzen voor iets goeds. Maar ik doe het wel, al haal ik het af en toe uit mijn tenen hoor!
Sanmi:
Hier vliegen ook geregeld voorwerpen door het luchtruim. Geloof me dat hij dondergoed weet dat het niet mag, maar hij is echt niet onder de indruk als ik hem vertel het niet meer te doen. Goed dat jullie het haar zelf laten opruimen. Hier mag hij ook zelf de broodstukjes weer op tafel leggen etc. Stofzuigen en dweilen hoeft hij dan (nog) niet te doen maar dat is misschien een idee voor straks als hij 4 is, haha.
quote:Schilderspalet schreef op 01 mei 2009 @ 16:11:
[...]
Het feit alleen al dat jij niet OPTREEDT in dit geval geeft aan dat je over je grens laat gaan! Als je hiermee mee blijft gaan dan zul je lol opkunnen wanneer meneer in de pubertijd komt.
1 x waarschuwen, 2e x waarschuwen en de 3e keer hard uithalen ..................wat denk je nu zelf?????Beste schilderspalet, hoe zou jij de situatie opgelost hebben? Ik sta open voor kritiek, positief en negatief. Ik open dit topic om wat andere inzichten te krijgen, dus vertel eens!
Feliciaatje en Bowie:
Over dat zandbakverhaal, hij reageerde idd en kwam naar mij toe en ik heb hem daarvoor ook een dikke knuffel gegeven toen hij bij mij was. Maar helaas is die fase van verbaasd zijn over beloning terwijl hij stout is al voorbij. Verder zeg je Feliciaatje, in die tijd... Bedoel je daarmee dat het stoute gedrag een fase was die nu voorbij is? Welke leeftijd hangt daar aan bij jou kleine?
Nlies:
Hij vond het inderdaad supergaaf om die heuvel af te fietsen en hij ziet daar idd geen gevaar in. Probleem is dat we afgesrpoken hadden voor dat verbindingspadje te wachten en hij niet luisterde. Wie zij dat ook al weer, dingen van te voren bespreken? Dat doe ik dus vaak wel merk ik nu ik terug denk.
Cirtonella:
Hoe oud is je dochter dan? Bij jou duurt de 'fase' dus ook al heel lang? Ik weet idd ook dat een beetje eigenwijs zijn er bij hoort, maar ik vraag mij dus echt af wat nog toelaatbaar is en hoe andere kindjes zich gedragen. Ik denk dat als je op een punt zit waarop je je afvraagt of het nog normaal is, je wel bijna aan de grens zit. Voel jij dat ook zo? Zoon reageert idd ook op mij en ik die heel hard mijn best de sfeer positief te houden. Ik heb het ook moeilijk als er net voor de 100e keer iets verkeerds gebeurd is hem weer te prijzen voor iets goeds. Maar ik doe het wel, al haal ik het af en toe uit mijn tenen hoor!
Sanmi:
Hier vliegen ook geregeld voorwerpen door het luchtruim. Geloof me dat hij dondergoed weet dat het niet mag, maar hij is echt niet onder de indruk als ik hem vertel het niet meer te doen. Goed dat jullie het haar zelf laten opruimen. Hier mag hij ook zelf de broodstukjes weer op tafel leggen etc. Stofzuigen en dweilen hoeft hij dan (nog) niet te doen maar dat is misschien een idee voor straks als hij 4 is, haha.
quote:Schilderspalet schreef op 01 mei 2009 @ 16:11:
[...]
Het feit alleen al dat jij niet OPTREEDT in dit geval geeft aan dat je over je grens laat gaan! Als je hiermee mee blijft gaan dan zul je lol opkunnen wanneer meneer in de pubertijd komt.
1 x waarschuwen, 2e x waarschuwen en de 3e keer hard uithalen ..................wat denk je nu zelf?????Beste schilderspalet, hoe zou jij de situatie opgelost hebben? Ik sta open voor kritiek, positief en negatief. Ik open dit topic om wat andere inzichten te krijgen, dus vertel eens!
