Relaties
alle pijlers
doet hij te weinig of ik te veel?
donderdag 30 april 2009 om 20:51
Hoi allemaal,
Ik ga jullie even mijn issue voorleggen, ik zit er al tijden erg mee in mijn maag en heb in real-live niemand om erover te praten..
Ik heb mijn vriend in zijn land leren kennen toen ik daar op vakantie was. 1,5 jaar geleden is hij hier in Nederland gekomen en sindsdien wonen we samen. Dit is even in vogelvlucht verteld..
We zijn sinds een halfjaar naar België verhuisd voor de zogeheten Belgie-route. We wonen hier in een zeer riant appartement, ik werk in Nederland(Utrecht) en mijn partner heeft sinds kort ook een baan. Een heerlijk gevoel want hij kan eindelijk wat nuttigs doen voor zijn gevoel. Hij heeft ook heel vaak aangegeven dat hij me zal laten zien dat hij hard zal werken voor mij (en daar twijfel ik niet aan) en ONZE toekomst.
Mijn probleem is dat ik vind dat ik er teveel alleen voor sta.
Aan de ene kant heb ik zelf heel veel initiatief genomen omdat hij nog niet heel veel kon doen in die zin. Hij sprak/spreekt de taal nog amper, hij komt uit een heel ander land waar veel sociale voorzieningen niet eens bestaan, en waar hij dus ook geen idee van heeft. Dus in die zin maakte ik me er ook nooit druk om, maar sinds we naar België zijn verhuisd, merk ik aan mezelf dat ik me ga irriteren aan dingen die hij niet doet, (ik weet het klinkt negatief) en over hoe makkelijk hij denkt over alles. Ook qua beheersing van de Nederlandse taal, laat het hij heel wat te wensen over. In Nederland had hij geen papieren en was dus niet legaal en kon niet werken, niet naar school...
Eenmaal in Belgie, moesten we alles opnieuw ontdekken. Alles was nieuw, werk, huis, buren, vrienden, supermarkt, maar ook de bank, verzekering, internetprovider, gas-elektra, etc etc etc, echt alles niet dus. Ook hierin heb ik alle initiatief genomen maar het lijkt nu alsof mijn vriend het ook wel makkelijk vindt. Hij vraagt constant aan mij: hoe laat komt de bus? wanneer is de verzekering geregeld? wanneer gaan we naar de supermarkt? wanneer kan ik een bankrekening openen?
Misschien heb ik het er ook wel naar gemaakt ook, maar ik vind het niet helemaal eerlijk. Hij is zelf een ontzettend lief, eerlijk, zorgzaam persoon, en ik hem er ook al vele malen met hem over gepraat. Over dat ik het fijn zou vinden als hij meer initiatief zou nemen, over dat ik alles met veel liefde voor hem doe, maar dat nu ook hij zich moet laten zien.
Altijd als we hierover praten, erkent hij dat hij niet veel initiatief neemt, en dat hij wel dergelijk ziet wat ik ´allemaal´ voor hem doe, maar hij verandert er ook niet veel aan..
Wat dus ook voor mij een big issue is, is dat zijn Nederlands niet heel goed is. Voor dat we een half jaar geleden naar België kwamen, ging mijn vriend veel met zijn familie om, wat aan de ene kant een voordeel was, want nu kon hij met familie om zich heen wennen aan Nederland en was hij niet geheel eenzaam als ik aan het werk was. Aan de andere kant heeft het betreft zijn Nederlands niks geholpen, want zijn familie die hier al woont(de meesten al zo´n 10 jaar, toen er nog geen taalexamen hoefde worden afgelegd om Nederland binnen te komen), spreekt zeer slecht Nederlands, en naar mijn idee omdat het ze zich geen bal interesseert om maar een beetje de taal te spreken. De familie was constant met elkaar en dan spraken ze hun eigen taal met elkaar(kan ik we begrijpen) en ook met mijn vriend, en ja dat is wel jammer. We oefenen overigens wel samen thuis, maar alleen als IK met dit initiatief neem. Ik vind het zo vermoeiend om steeds het initiatief te nemen, hij moet toch de taal leren!!!
Voor ik mijn vriend leerde kennen, sprak ik zijn taal slechts een beetje maar doordat ik zo verliefd werd en we werden gescheiden, (ik in Nederland, hij is zijn eigen land) ben ik als een gek zijn taal gaan leren. Het is sowieso een super mooie taal en wilde het altijd al leren, en ja genoeg reden om nu hard te leren zodat ik met mijn vriend kon communiceren. Inmiddels spreek ik zijn taal zo goed als vloeiend en nu kunnen we dus communiceren in zijn taal, welke ik zelf dus prachtig vind. We spreken over ALLES, zelfs ruzie maken doen we in deze taal. Nu is dit wel weer een belemmering voor zijn Nederlands want je gaat gewoon snel over in zijn taal.
Hij deed en doet er nog steeds echt bijna niks aan om de taal beter te leren. Ik hem vreselijk veel boeken, cd-roms, dvd's, werkboeken, woordenboeken etc voor hem gekocht, maar gebruiken....echt niet. Hij spreekt wel-wat Nederlands, maar lang niet voldoende!!! Nu heeft hij in zijn geboorteland ook niet een groot studie verleden. Hij heeft daar zijn middelbare school gegaan en is daarna gaan werken. Hij vind het moeilijk om lang geconcentreerd te zijn en als hij lange stukken tekst moet lezen, wordt hij moe en krijgt hij hoofdpijn zegt hij.
(ik herken dit wel van mijn middelbare schooltijd, toen ik bijvoorbeeld Natuurkunde voorgeschoteld kreeg en er geen ene bal van snapte en niet begreep hoe ik dat ooit moest gaan begrijpen/snappen ehhhh).
Ik erken dat ik een streber be, als ik iets wil, ga ik er voor de volle 100% voor, hou van organiseren, zorg graag voor anderen(vergeet mezelf daarin weleens), heb best veel doorzettingsvermogen Ik zou gewoon zo graag zien dat mijn vriend ook zijn verantwoordelijkheden neemt zodat we het vanaf nu SAMEN doen en niet alleen ik die alles regelt...
Ik ben bang dat als ik een keer helemaal niets zou regelen (geen bank, verzekering, werk voor hem, voor mij, huishouden etc etc, dat het helemaal niet gebeurt, maar dat is misschien mijn fout....
Hoe stimuleer ik mijn vriend op een positieve manier om meer verantwoordelijkheden te nemen.???
Hoop dat ik een beetje duidelijk ben
Alvast bedankt!!!
Ik ga jullie even mijn issue voorleggen, ik zit er al tijden erg mee in mijn maag en heb in real-live niemand om erover te praten..
Ik heb mijn vriend in zijn land leren kennen toen ik daar op vakantie was. 1,5 jaar geleden is hij hier in Nederland gekomen en sindsdien wonen we samen. Dit is even in vogelvlucht verteld..
We zijn sinds een halfjaar naar België verhuisd voor de zogeheten Belgie-route. We wonen hier in een zeer riant appartement, ik werk in Nederland(Utrecht) en mijn partner heeft sinds kort ook een baan. Een heerlijk gevoel want hij kan eindelijk wat nuttigs doen voor zijn gevoel. Hij heeft ook heel vaak aangegeven dat hij me zal laten zien dat hij hard zal werken voor mij (en daar twijfel ik niet aan) en ONZE toekomst.
Mijn probleem is dat ik vind dat ik er teveel alleen voor sta.
Aan de ene kant heb ik zelf heel veel initiatief genomen omdat hij nog niet heel veel kon doen in die zin. Hij sprak/spreekt de taal nog amper, hij komt uit een heel ander land waar veel sociale voorzieningen niet eens bestaan, en waar hij dus ook geen idee van heeft. Dus in die zin maakte ik me er ook nooit druk om, maar sinds we naar België zijn verhuisd, merk ik aan mezelf dat ik me ga irriteren aan dingen die hij niet doet, (ik weet het klinkt negatief) en over hoe makkelijk hij denkt over alles. Ook qua beheersing van de Nederlandse taal, laat het hij heel wat te wensen over. In Nederland had hij geen papieren en was dus niet legaal en kon niet werken, niet naar school...
Eenmaal in Belgie, moesten we alles opnieuw ontdekken. Alles was nieuw, werk, huis, buren, vrienden, supermarkt, maar ook de bank, verzekering, internetprovider, gas-elektra, etc etc etc, echt alles niet dus. Ook hierin heb ik alle initiatief genomen maar het lijkt nu alsof mijn vriend het ook wel makkelijk vindt. Hij vraagt constant aan mij: hoe laat komt de bus? wanneer is de verzekering geregeld? wanneer gaan we naar de supermarkt? wanneer kan ik een bankrekening openen?
Misschien heb ik het er ook wel naar gemaakt ook, maar ik vind het niet helemaal eerlijk. Hij is zelf een ontzettend lief, eerlijk, zorgzaam persoon, en ik hem er ook al vele malen met hem over gepraat. Over dat ik het fijn zou vinden als hij meer initiatief zou nemen, over dat ik alles met veel liefde voor hem doe, maar dat nu ook hij zich moet laten zien.
Altijd als we hierover praten, erkent hij dat hij niet veel initiatief neemt, en dat hij wel dergelijk ziet wat ik ´allemaal´ voor hem doe, maar hij verandert er ook niet veel aan..
Wat dus ook voor mij een big issue is, is dat zijn Nederlands niet heel goed is. Voor dat we een half jaar geleden naar België kwamen, ging mijn vriend veel met zijn familie om, wat aan de ene kant een voordeel was, want nu kon hij met familie om zich heen wennen aan Nederland en was hij niet geheel eenzaam als ik aan het werk was. Aan de andere kant heeft het betreft zijn Nederlands niks geholpen, want zijn familie die hier al woont(de meesten al zo´n 10 jaar, toen er nog geen taalexamen hoefde worden afgelegd om Nederland binnen te komen), spreekt zeer slecht Nederlands, en naar mijn idee omdat het ze zich geen bal interesseert om maar een beetje de taal te spreken. De familie was constant met elkaar en dan spraken ze hun eigen taal met elkaar(kan ik we begrijpen) en ook met mijn vriend, en ja dat is wel jammer. We oefenen overigens wel samen thuis, maar alleen als IK met dit initiatief neem. Ik vind het zo vermoeiend om steeds het initiatief te nemen, hij moet toch de taal leren!!!
Voor ik mijn vriend leerde kennen, sprak ik zijn taal slechts een beetje maar doordat ik zo verliefd werd en we werden gescheiden, (ik in Nederland, hij is zijn eigen land) ben ik als een gek zijn taal gaan leren. Het is sowieso een super mooie taal en wilde het altijd al leren, en ja genoeg reden om nu hard te leren zodat ik met mijn vriend kon communiceren. Inmiddels spreek ik zijn taal zo goed als vloeiend en nu kunnen we dus communiceren in zijn taal, welke ik zelf dus prachtig vind. We spreken over ALLES, zelfs ruzie maken doen we in deze taal. Nu is dit wel weer een belemmering voor zijn Nederlands want je gaat gewoon snel over in zijn taal.
Hij deed en doet er nog steeds echt bijna niks aan om de taal beter te leren. Ik hem vreselijk veel boeken, cd-roms, dvd's, werkboeken, woordenboeken etc voor hem gekocht, maar gebruiken....echt niet. Hij spreekt wel-wat Nederlands, maar lang niet voldoende!!! Nu heeft hij in zijn geboorteland ook niet een groot studie verleden. Hij heeft daar zijn middelbare school gegaan en is daarna gaan werken. Hij vind het moeilijk om lang geconcentreerd te zijn en als hij lange stukken tekst moet lezen, wordt hij moe en krijgt hij hoofdpijn zegt hij.
(ik herken dit wel van mijn middelbare schooltijd, toen ik bijvoorbeeld Natuurkunde voorgeschoteld kreeg en er geen ene bal van snapte en niet begreep hoe ik dat ooit moest gaan begrijpen/snappen ehhhh).
Ik erken dat ik een streber be, als ik iets wil, ga ik er voor de volle 100% voor, hou van organiseren, zorg graag voor anderen(vergeet mezelf daarin weleens), heb best veel doorzettingsvermogen Ik zou gewoon zo graag zien dat mijn vriend ook zijn verantwoordelijkheden neemt zodat we het vanaf nu SAMEN doen en niet alleen ik die alles regelt...
Ik ben bang dat als ik een keer helemaal niets zou regelen (geen bank, verzekering, werk voor hem, voor mij, huishouden etc etc, dat het helemaal niet gebeurt, maar dat is misschien mijn fout....
Hoe stimuleer ik mijn vriend op een positieve manier om meer verantwoordelijkheden te nemen.???
Hoop dat ik een beetje duidelijk ben
Alvast bedankt!!!
anoniem_84908 wijzigde dit bericht op 02-05-2009 01:08
Reden: ik had het woord baantje getypt wat enigsins minachtend kan overkomen. Ben me hiervan bewust dus wilde dit graag veranderen in BAAN, want ben hartstikke trots op hem!
Reden: ik had het woord baantje getypt wat enigsins minachtend kan overkomen. Ben me hiervan bewust dus wilde dit graag veranderen in BAAN, want ben hartstikke trots op hem!
% gewijzigd
donderdag 30 april 2009 om 20:58
Beste Melissa,
Je verhaal is redelijk herkenbaar. Lang verhaal om uit te leggen hoe het zit, maar ik denk dat de kern van je probleem gemakzucht is. Waarom zou hij dingen doen als jij ze al doet? Dankzij gewenning laat hij het zo en dat geldt ook voor de taal, als jullie zijn taal blijven spreken is er geen prikkel om goed Nederlands te leren. Je zult dus dingen vaker aan hem over moeten laten, al doet hij het misschien minder goed, of doet hij er langer over.
Ik hoop dat dat helpt!
Je verhaal is redelijk herkenbaar. Lang verhaal om uit te leggen hoe het zit, maar ik denk dat de kern van je probleem gemakzucht is. Waarom zou hij dingen doen als jij ze al doet? Dankzij gewenning laat hij het zo en dat geldt ook voor de taal, als jullie zijn taal blijven spreken is er geen prikkel om goed Nederlands te leren. Je zult dus dingen vaker aan hem over moeten laten, al doet hij het misschien minder goed, of doet hij er langer over.
Ik hoop dat dat helpt!
donderdag 30 april 2009 om 21:03
Een goede tip van mij: Ga eerst een dag lang alleen maar Nederlands praten met je vriend. Daarna probeer je het een keer 2-3 dagen, een week. En als je er niet uit komt: Praat met handen en voeten of probeer heel veel er om heen uit te leggen zodat hij je toch begrijpt, maar ga niet zijn taal spreken. Regel: doeltaal = voertaal is heel belangrijk.
Als je dit vaker doet dan wen je er aan en kun je misschien ook een keer een week lang alleen in het Nederlands met elkaar communiceren.
Ik denk dat de Nederlandse taal leren op dit moment het meest belangrijk is voor je vriend. Misschien als hij dit meer onder de knie heeft hij ook zelf meer durft te ondernemen (ervanuit gaande dat hij zich op dit moment nog niet zeker genoeg voelt om die stappen te nemen vanwege de taalbarriere).
Natuurlijk is het ook zo dat jij het je vriend wel erg gemakkelijk hebt gemaakt door alles maar steeds te doen voor hem. Wie weet speelt er wel geen onzekerheid in hem maar is hij gewoon een beetje lui geworden doordat jij alles voor hem regeld. Als dat zo is dan moet je daar echt mee minderen. Laat hem zelf maar eens boodschappen doen, als het fout gaat stuur je hem gewoon terug.
Hoop dat dit je een beetje helpt. Succes ermee!
Als je dit vaker doet dan wen je er aan en kun je misschien ook een keer een week lang alleen in het Nederlands met elkaar communiceren.
Ik denk dat de Nederlandse taal leren op dit moment het meest belangrijk is voor je vriend. Misschien als hij dit meer onder de knie heeft hij ook zelf meer durft te ondernemen (ervanuit gaande dat hij zich op dit moment nog niet zeker genoeg voelt om die stappen te nemen vanwege de taalbarriere).
Natuurlijk is het ook zo dat jij het je vriend wel erg gemakkelijk hebt gemaakt door alles maar steeds te doen voor hem. Wie weet speelt er wel geen onzekerheid in hem maar is hij gewoon een beetje lui geworden doordat jij alles voor hem regeld. Als dat zo is dan moet je daar echt mee minderen. Laat hem zelf maar eens boodschappen doen, als het fout gaat stuur je hem gewoon terug.
Hoop dat dit je een beetje helpt. Succes ermee!
donderdag 30 april 2009 om 21:03
Je bent zeer duidelijk in je uitleg, Melissa.
Hij is bij jou in een gespreid bedje terecht gekomen. Hij vindt het wel prettig zo dat hij afhankelijk kan zijn van iemand die alles regelt en doet. Hij vindt het gemakkelijk om te volgen.
Hij heeft waarschijnlijk zelf de ambitie niet om daarin te veranderen en dat kun je niet bij hem afdwingen door hem te stimuleren. Hij moet het zelf willen.
Mijn advies: stop met alle stimulatie en laat hem zelf verantwoordelijkheden nemen. Je zal waarschijnlijk ervaren dat hij die niet zal nemen, zoals jij dat van hem verwacht.
Bespreek wat er aan gezamenlijke aktiviteiten rondom een huishouden te gebeuren staat en zorg dat er een evenredige verdeling bestaat qua verantwoordelijkheden. Zolang jij alles blijft doen verandert er niets.
Hij is bij jou in een gespreid bedje terecht gekomen. Hij vindt het wel prettig zo dat hij afhankelijk kan zijn van iemand die alles regelt en doet. Hij vindt het gemakkelijk om te volgen.
Hij heeft waarschijnlijk zelf de ambitie niet om daarin te veranderen en dat kun je niet bij hem afdwingen door hem te stimuleren. Hij moet het zelf willen.
Mijn advies: stop met alle stimulatie en laat hem zelf verantwoordelijkheden nemen. Je zal waarschijnlijk ervaren dat hij die niet zal nemen, zoals jij dat van hem verwacht.
Bespreek wat er aan gezamenlijke aktiviteiten rondom een huishouden te gebeuren staat en zorg dat er een evenredige verdeling bestaat qua verantwoordelijkheden. Zolang jij alles blijft doen verandert er niets.
donderdag 30 april 2009 om 21:32
Jullie hebben helemaal gelijk wat betreft dat hij in een gespreid bedje is gekomen, ik vind het alleen zo jammer dat hij zelf niet inziet of in ieder geval er niet naar handelt om nu als een gek Nederlands te gaan leren. Ik weet van mezelf: als je iets wilt, kan je het ook. Zoals ik al zei, ik ben een doorzetter, laat me niet zeggen dat iets onmogelijk is...
Wat betreft dat Nederlands is ook meer dan wel. Vaak proberen we het ook, dan weiger ik in zijn taal te spreken en spreek ik alleen Nederlands tegen hem, en dan gaan we inderdaad uitleggen met handen en voeten en pakken we het woordenboek erbij, en dan zoeken we het op en proberen we o die manier te communiceren, maar het is zo moeilijk om dat vol te houden!!!!! Ik verwacht misschien onbewust teveel van hem, maar vind het niet heel gek dat ik een bepaald verwachtingspatroon heb, aangezien ik al zoveel voor hem heb gedaan. Ik ben iemand die initiatief neemt en zou willen dat hij dat ook deed, eerlijk gezegd net zoals ik, maar weet dat da niet realistisch is, niemand is hetzelfde en niemand is perfect, ik ook zeker niet. Maargoed zoals ik al zei, het is soms zo moeilijk om dat Nederlands praten vol te houden....... ik wil het zo graag, maar soms demotiveerd het mij dat ik steeds moet zeggen: Alleen Nederlands praten, kom laten we Nederlands oefenen, laten we een Nederlandse zender bekijken....pfff en ik werk fulltime dus soms is het dus moeilijkkkkk, maar ga zeker weer een poging doen, ik moet gewoon volhouden en Jojoost je hebt er wel gelijk in denk ik, dat als hij eenmaal het Nederlands beter beheerst, hij meer initiatief zal nemen....
Zucht..
Bedankt voor jullie snelle antwoorden trouwens!! Houd jullie op de hoogte!!
Wat betreft dat Nederlands is ook meer dan wel. Vaak proberen we het ook, dan weiger ik in zijn taal te spreken en spreek ik alleen Nederlands tegen hem, en dan gaan we inderdaad uitleggen met handen en voeten en pakken we het woordenboek erbij, en dan zoeken we het op en proberen we o die manier te communiceren, maar het is zo moeilijk om dat vol te houden!!!!! Ik verwacht misschien onbewust teveel van hem, maar vind het niet heel gek dat ik een bepaald verwachtingspatroon heb, aangezien ik al zoveel voor hem heb gedaan. Ik ben iemand die initiatief neemt en zou willen dat hij dat ook deed, eerlijk gezegd net zoals ik, maar weet dat da niet realistisch is, niemand is hetzelfde en niemand is perfect, ik ook zeker niet. Maargoed zoals ik al zei, het is soms zo moeilijk om dat Nederlands praten vol te houden....... ik wil het zo graag, maar soms demotiveerd het mij dat ik steeds moet zeggen: Alleen Nederlands praten, kom laten we Nederlands oefenen, laten we een Nederlandse zender bekijken....pfff en ik werk fulltime dus soms is het dus moeilijkkkkk, maar ga zeker weer een poging doen, ik moet gewoon volhouden en Jojoost je hebt er wel gelijk in denk ik, dat als hij eenmaal het Nederlands beter beheerst, hij meer initiatief zal nemen....
Zucht..
Bedankt voor jullie snelle antwoorden trouwens!! Houd jullie op de hoogte!!
donderdag 30 april 2009 om 21:40
Ik zou mij maar eens heel goed bedenken of je je relatie met hem wel wil voortzetten.
Toen jij in België kwam wonen wist je ook niet hoe de regels daar waren maar jij hebt wel iniatief genomen om het uit te zoeken.
Hoe is zijn Engels? Hier in Nederland kom je bij alle instanties aan informatie als je geen Nederlands spreekt maar wel Engels kunt. Ik neem aan dat dit in België ook zo is.
Geen iniatief nemen heeft dus niets te maken met geen Nederlands kunnen maar is dus een karaktereigenschap van hem. Hij zal toch moeten beseffen dat als hij een beetje goede of zelfs maar normale baan wil dat hij dan Nederlands zal moeten kunnen spreken. Reden genoeg om je op de Nederlandse taal te storten lijkt mij zo. Vooral als je verder vrij weinig om handen hebt.
Bereid je er maar op voor dat jij in deze relatie altijd het iniatief zal moeten nemen. Hem zal moeten onderhouden en als er dan kinderen komen alsnog zelf overal voor opdraait.
Toen jij in België kwam wonen wist je ook niet hoe de regels daar waren maar jij hebt wel iniatief genomen om het uit te zoeken.
Hoe is zijn Engels? Hier in Nederland kom je bij alle instanties aan informatie als je geen Nederlands spreekt maar wel Engels kunt. Ik neem aan dat dit in België ook zo is.
Geen iniatief nemen heeft dus niets te maken met geen Nederlands kunnen maar is dus een karaktereigenschap van hem. Hij zal toch moeten beseffen dat als hij een beetje goede of zelfs maar normale baan wil dat hij dan Nederlands zal moeten kunnen spreken. Reden genoeg om je op de Nederlandse taal te storten lijkt mij zo. Vooral als je verder vrij weinig om handen hebt.
Bereid je er maar op voor dat jij in deze relatie altijd het iniatief zal moeten nemen. Hem zal moeten onderhouden en als er dan kinderen komen alsnog zelf overal voor opdraait.
donderdag 30 april 2009 om 21:41
Ik kan wel voorstellen dat alles er zo ingeslopen is maar dat het op de lange termijn toch wel zwaar voor jou wordt als jij alles maar moet regelen.
Kan hij geen Nederlands leren spreken met jouw (Nederlandse) vrienden? En spreken zijn collega's geen Nederlands? Heeft hij inmiddels zelf geen contacten opgedaan in België? Of heeft hij geen hobby of vereniging waar hij gezellig naartoe kan gaan?
Dat is volgens mij toch echt de manier om een taal echt te leren spreken. Zo uit een boekje is natuurlijk best saai, zeker als hij misschien niet zo'n lezer is.
Kunnen jullie geen lijstje maken van bepaalde taken? Jij hebt de verzekering geregeld, vertel hem hoe jij dat hebt gedaan, hoe het werkt, waar jij op gelet hebt en laat hem daar de betaling van regelen (bijvoorbeeld). Op die manier komt hij er langzaam aan mee in aanraking.
Wil hij overigens geen cursus Nederlands/Vlaams voor anderstaligen leren? Dan is hij er ook even uit en leert wat nieuwe mensen kennen (oké, dat zijn ook weer geen Nederlanders/Vlamingen maar misschien steunt het hem dan wel dat hij niet de enige is die de taal moet leren spreken).
Kan hij geen Nederlands leren spreken met jouw (Nederlandse) vrienden? En spreken zijn collega's geen Nederlands? Heeft hij inmiddels zelf geen contacten opgedaan in België? Of heeft hij geen hobby of vereniging waar hij gezellig naartoe kan gaan?
Dat is volgens mij toch echt de manier om een taal echt te leren spreken. Zo uit een boekje is natuurlijk best saai, zeker als hij misschien niet zo'n lezer is.
Kunnen jullie geen lijstje maken van bepaalde taken? Jij hebt de verzekering geregeld, vertel hem hoe jij dat hebt gedaan, hoe het werkt, waar jij op gelet hebt en laat hem daar de betaling van regelen (bijvoorbeeld). Op die manier komt hij er langzaam aan mee in aanraking.
Wil hij overigens geen cursus Nederlands/Vlaams voor anderstaligen leren? Dan is hij er ook even uit en leert wat nieuwe mensen kennen (oké, dat zijn ook weer geen Nederlanders/Vlamingen maar misschien steunt het hem dan wel dat hij niet de enige is die de taal moet leren spreken).
donderdag 30 april 2009 om 21:44
donderdag 30 april 2009 om 22:06
@ sugarmiss, kan alleen maar zeggen dat je gelijk hebt...heb het zelf ook tegen hem gezegd: de eerste keer dat ik in dit stadje kwam kende ik niks, niks niks en heb dus alles op moeten zoeken, vragen etc.. Hij spreekt geen Engels helaas..
Het is al zo vaak tegen me gezegd dat ik zoveel geef en dat ik waarschijnlijk altijd de kar zou moeten trekken, maar ik wilde daar nooit echt naar luisteren, hoopte stiekem dat dit wel zou veranderen als de omstandigheden beter werden voor ons...
@ Courage, over dat investeren, daar herken ik mezelf heel erg in. Ik ben niet iemand die heel veel terug verwacht, maar een beetje mag toch wel...
Ik word er een beetje verdrietig van, ik voel me er de laatste tijd zo rot onder, en ik kan er heel erg goed over praten hoor met mijn vriend en hij is ook echt een schat is er voor me als ik hem ´nodig´ hebt, alleen ziet hij het uiteindelijk niet echt in...
Cursus Nederlands begint helaas pas in September. Op zijn niveau bedoel ik dan (hij is getest, IQ en niveau NLS). Er zijn wel scholen die ook op dit moment cursussen aanbieden maar deze zijn voor hoogopgeleiden en daar kan ik hem niet heen sturen. Als ik zo de beschrijving daarvan lees, er komt heel veel zelfstudie en veel zelfstudie is vereist, dan denk ik dat dat moeilijk wordt voor hem, en dat is misschien helemaal niet bevordelijk... In september kan hij beginnen op zijn niveau..!
Het is al zo vaak tegen me gezegd dat ik zoveel geef en dat ik waarschijnlijk altijd de kar zou moeten trekken, maar ik wilde daar nooit echt naar luisteren, hoopte stiekem dat dit wel zou veranderen als de omstandigheden beter werden voor ons...
@ Courage, over dat investeren, daar herken ik mezelf heel erg in. Ik ben niet iemand die heel veel terug verwacht, maar een beetje mag toch wel...
Ik word er een beetje verdrietig van, ik voel me er de laatste tijd zo rot onder, en ik kan er heel erg goed over praten hoor met mijn vriend en hij is ook echt een schat is er voor me als ik hem ´nodig´ hebt, alleen ziet hij het uiteindelijk niet echt in...
Cursus Nederlands begint helaas pas in September. Op zijn niveau bedoel ik dan (hij is getest, IQ en niveau NLS). Er zijn wel scholen die ook op dit moment cursussen aanbieden maar deze zijn voor hoogopgeleiden en daar kan ik hem niet heen sturen. Als ik zo de beschrijving daarvan lees, er komt heel veel zelfstudie en veel zelfstudie is vereist, dan denk ik dat dat moeilijk wordt voor hem, en dat is misschien helemaal niet bevordelijk... In september kan hij beginnen op zijn niveau..!
donderdag 30 april 2009 om 22:20
@ Zarazara100
Op zijn werk spreekt hij zo nu en dan wel Nederlands maar het bedrijf werkt met meerdere van buitenlandse werknemers...
Met mijn vrienden spreekt hij wel Nederlands, tenminste hij probeert het altijd en hij is erg goed in handen en voetenwerk en dan begrijpen ze elkaar meestal wel maar heel soepel gaat het niet.... band is overigens prima tussen vrienden maar merk en weet dat ze het soms lastig vinden dat ze niet over ´alles´ met hem kunnen praten. WAT hij wel weet onthoud hij overigens wel altijd en zijn uitspraak is ERG goed, daar complimenteer ik hem ook altijd voor want hij heeft niet echt een accent. Hij praat mij ook vaak na. Nu is het juist het punt om meer te leren, meer woorden, meer zinnen..
En over dat geduld en zinnen invullen.... klopt ook, het is ook zo verleidelijk om dat te doen.... maar geduld is wat dat betreft een schone zaak...
Wil me graag inschrijven bij sportschool ja, goed idee, ook lekker om bezig te zijn. Denk dat het ook goed zou zijn om te gaan voetballen ofzo bij plaatselijke voetbalclub...wie weet maakt hij op die manier wel nieuwe vrienden.
Punten van aanpak:
-sportschool/sportclub
- elke dag samen even zitten, al is het een half uur, elke dag gewoon even oefenen (en hierin consequent zijn).., zodat hij het in ieder geval met mij blijft toepassen...
Op zijn werk spreekt hij zo nu en dan wel Nederlands maar het bedrijf werkt met meerdere van buitenlandse werknemers...
Met mijn vrienden spreekt hij wel Nederlands, tenminste hij probeert het altijd en hij is erg goed in handen en voetenwerk en dan begrijpen ze elkaar meestal wel maar heel soepel gaat het niet.... band is overigens prima tussen vrienden maar merk en weet dat ze het soms lastig vinden dat ze niet over ´alles´ met hem kunnen praten. WAT hij wel weet onthoud hij overigens wel altijd en zijn uitspraak is ERG goed, daar complimenteer ik hem ook altijd voor want hij heeft niet echt een accent. Hij praat mij ook vaak na. Nu is het juist het punt om meer te leren, meer woorden, meer zinnen..
En over dat geduld en zinnen invullen.... klopt ook, het is ook zo verleidelijk om dat te doen.... maar geduld is wat dat betreft een schone zaak...
Wil me graag inschrijven bij sportschool ja, goed idee, ook lekker om bezig te zijn. Denk dat het ook goed zou zijn om te gaan voetballen ofzo bij plaatselijke voetbalclub...wie weet maakt hij op die manier wel nieuwe vrienden.
Punten van aanpak:
-sportschool/sportclub
- elke dag samen even zitten, al is het een half uur, elke dag gewoon even oefenen (en hierin consequent zijn).., zodat hij het in ieder geval met mij blijft toepassen...
donderdag 30 april 2009 om 22:29
Ik zou hem ook de vraag stellen: 'stel dat jij hier in je eentje was komen wonen, hier in België, hoe had je dat dan aangepakt?' Hij kan volgens mij meer dan dat hij zelf denkt?
En over dat lijstje maken om de taken wat te verdelen, is dat een idee? Ik weet niet of je een boodschappenlijst op de ijskast hebt hangen maar daarop schrijf je wat je nodighebt in het Nederlands. Laat hem naar stomerij gaan, in de kaaswinkel kaas halen, etc. Dan moet hij wel.
En over dat lijstje maken om de taken wat te verdelen, is dat een idee? Ik weet niet of je een boodschappenlijst op de ijskast hebt hangen maar daarop schrijf je wat je nodighebt in het Nederlands. Laat hem naar stomerij gaan, in de kaaswinkel kaas halen, etc. Dan moet hij wel.
donderdag 30 april 2009 om 22:38
donderdag 30 april 2009 om 22:46
Mijn man is ook nog niet zo lang in Nederland maar studeert zich juist een slag in de rondte. Mag ik vragen waarom hij nu pas naar inburgeringscursus gaat? Mijn man heeft vanaf dag 10 in NL op cursus gezeten, eerst particulier (die zijn inderdaad vrijwel altijd voor hogeropgeleiden) en later via de gemeente. Hij zit nu op C1 niveau (na 8 maanden), het op een na hoogste niveau binnen het European framework (hogeropgeleide autochtone Nederlanders zitten op C2 niveau). Misschien moet je hem eens voorhouden dat het zo ook kan. Ik lees in jouw verhaal dat hij verkeerde voorbeelden heeft in zijn omgeving. Mijn man wil juist niets te maken hebben met de Turken die geen Nederlands willen leren spreken, zich niet inspannen om aan te passen etc. Ik zou je vriend vragen hoe hij dit ziet (ook voor de lange termijn) en of hij vooruit wil. Zoja, dan kan je hem helpen door goede NT2 boeken voor hem te kopen die zich richten op zelfstudie op zijn niveau.
Daarnaast: priveles Nederlands (al is het maar 2 uurtjes per week) en lid worden van een voetbalclub. Daar heeft mijn man heel veel aan gehad.
Daarnaast: priveles Nederlands (al is het maar 2 uurtjes per week) en lid worden van een voetbalclub. Daar heeft mijn man heel veel aan gehad.
if we all light up, we can scare away the dark...
donderdag 30 april 2009 om 22:50
Goh, eigenlijk heb je het alleen maar over wat jij wil. Nergens lees ik eigenlijk iets terug waaruit blijkt dat je vriend ook dingen onderneemt uit volle overtuiging.
Het is allemaal nogal makkelijk voor hem. Jij regelt alle dingen zoals jij ze geregeld wil hebben of zou willen zien. Wanneer hij ergens geen zin in heeft, dan zegt hij wel ja, maar doet nee.
Je werkt ft, doet heel veel dingen voor hem, doe je ook nog wel eens iets voor jezelf?
Hij is een volwassen vent en zal zijn verantwoordelijkheid moeten nemen voor een aantal zaken. Hij moet dat doen, niet jij. Het wonen in een ander land met andere taal zou voor hem bijv. meer dan genoeg stimulering moeten zijn om de taal te leren..
Het is allemaal nogal makkelijk voor hem. Jij regelt alle dingen zoals jij ze geregeld wil hebben of zou willen zien. Wanneer hij ergens geen zin in heeft, dan zegt hij wel ja, maar doet nee.
Je werkt ft, doet heel veel dingen voor hem, doe je ook nog wel eens iets voor jezelf?
Hij is een volwassen vent en zal zijn verantwoordelijkheid moeten nemen voor een aantal zaken. Hij moet dat doen, niet jij. Het wonen in een ander land met andere taal zou voor hem bijv. meer dan genoeg stimulering moeten zijn om de taal te leren..
donderdag 30 april 2009 om 22:58
Oja bovenstaande wil overigens niet zeggen, dat het zwaartepunt qua dingen regelen niet bij mij zou liggen. Bankzaken, verzekeringskwesties etc. zijn gewoon nog wennen voor hem. Zo durfde hij in het begin amper te telebankieren omdat hij dacht al ons geld kwijt te maken Wat ik heb gedaan klinkt misschien een beetje kinderlijk maar ik heb mijn man er steeds bij betrokken en gezorgd dat we dingen samen deden. Totdat hij het zelf kon. Maar er zijn nog steeds dingen die hij gewoon nog niet weet of snapt. Zoals bijvoorbeeld belastingen, dat ligt dus voorlopig nog even op mijn bordje.
if we all light up, we can scare away the dark...
donderdag 30 april 2009 om 23:24
@ Zarazara100
Ik heb hem ook wel eens gezegd van, wat nou als ik doodga (ok ok klinkt heel dramatisch) maar goed, wat doe je dan?? Hij ziet op dat moment dan ook wel in dat hij in die zin nog niet zo goed weet hoe zelf zijn dingen te regelen, maar uiteindelijk handelt hij er niet naar... Ik ben totaal geen persoon dat dingen uit handen van hem neemt, wil juist zo graag dat hij hierin initiatief neemt...
Daar zeg je me wat betreft die sportschool.., hup naar de sportclub. Hij is overigens wel een heel sociaal persoon. Hij is gewend om veel familie en vrienden om zich heen te hebben en dat is wel even wennen geweest en helemaal hier in België. Er is een voetbalclub hier in de buurt en af en toe oefenen er ook wat jongens op het veldje hier vlak achter. Laatst ging hij op een vrijdagavond gewoon even daar heen. Even kijken. Hij heeft daar ongeveer 1,5 uur langs de lijn gestaan. Hij zoekt wel contact dus, maar beter idee is om naar sportclub te gaan want dan ben je echt op elkaar als team aangewezen..
@ Titana,
Het was niet mijn bedoeling om mijn vriend over te laten komen als een kind. Heb uitgebreid geprobeerd te beschrijven hoe het een beetje in elkaar zit in mijn ogen, maar als volwassen gelijkwaardige partner wil ik hem heel graag zien alleen ontbreekt het daar nu nog een beetje aan en zou ik dit het liefst iets anders zien. Vind dit niet geheel onterecht eerlijk gezegd.
noa
Gemakzucht is niet iets dat je kunt veranderen aan iemand hoor.
Hij vind het wel best zo. Ik vind het trouwens raar wanneer partners met verschillende nationaliteiten de taal van hun geliefde niet leren. Dat is toch ook interesse naar de ander toe.
Het deed een beetje pijn om dit te lezen, maar dat is omdat het waar is. Ik was/ben zo gek op hem dat ik er alles aan deed om zijn taal te leren, daarnaast was ik voor dat ik hem kende, ook al bezig met een cursus in die taal, maar dat is toevallig... Interesse vanuit mij genoeg...
@ tatlitatli
Mijn partner was niet legaal dus kon niet naar school, werken etc. Het was absoluut geen prettige basis op deze manier maar goed, om een lang verhaal kort te maken, daarom hebben we dus gekozen voor de België-route, Google het maar eens als je zin hebt...
@ porn508, denk idd te weinig aan mezelf... helemaal gelijk in. Heb mezelf onbewust(ik zei van niet maar deed het wel) nogal weggecijferd... En over die stimulering... ik voel me zelfs schuldig (soms dan) dat ik hem misschien niet voldoende begeleid (klinkt alsof ik z lerares ben..), terwijl HIJ zich ook eens bij de oren zou kunnen krabben toch??
Hij is geen persoon dat uit zichzelf iets gaat doen, hij onderneemt van alles, maar uit zichzelf komt er niet heel veel (hij is overigens wel enorm opgewekt persoon maar dat even ter zijde) en dat is altijd al zo geweest als ik eerlijk ben en terug kijk van het begin tot nu....
Ik heb hem ook wel eens gezegd van, wat nou als ik doodga (ok ok klinkt heel dramatisch) maar goed, wat doe je dan?? Hij ziet op dat moment dan ook wel in dat hij in die zin nog niet zo goed weet hoe zelf zijn dingen te regelen, maar uiteindelijk handelt hij er niet naar... Ik ben totaal geen persoon dat dingen uit handen van hem neemt, wil juist zo graag dat hij hierin initiatief neemt...
Daar zeg je me wat betreft die sportschool.., hup naar de sportclub. Hij is overigens wel een heel sociaal persoon. Hij is gewend om veel familie en vrienden om zich heen te hebben en dat is wel even wennen geweest en helemaal hier in België. Er is een voetbalclub hier in de buurt en af en toe oefenen er ook wat jongens op het veldje hier vlak achter. Laatst ging hij op een vrijdagavond gewoon even daar heen. Even kijken. Hij heeft daar ongeveer 1,5 uur langs de lijn gestaan. Hij zoekt wel contact dus, maar beter idee is om naar sportclub te gaan want dan ben je echt op elkaar als team aangewezen..
@ Titana,
Het was niet mijn bedoeling om mijn vriend over te laten komen als een kind. Heb uitgebreid geprobeerd te beschrijven hoe het een beetje in elkaar zit in mijn ogen, maar als volwassen gelijkwaardige partner wil ik hem heel graag zien alleen ontbreekt het daar nu nog een beetje aan en zou ik dit het liefst iets anders zien. Vind dit niet geheel onterecht eerlijk gezegd.
noa
Gemakzucht is niet iets dat je kunt veranderen aan iemand hoor.
Hij vind het wel best zo. Ik vind het trouwens raar wanneer partners met verschillende nationaliteiten de taal van hun geliefde niet leren. Dat is toch ook interesse naar de ander toe.
Het deed een beetje pijn om dit te lezen, maar dat is omdat het waar is. Ik was/ben zo gek op hem dat ik er alles aan deed om zijn taal te leren, daarnaast was ik voor dat ik hem kende, ook al bezig met een cursus in die taal, maar dat is toevallig... Interesse vanuit mij genoeg...
@ tatlitatli
Mijn partner was niet legaal dus kon niet naar school, werken etc. Het was absoluut geen prettige basis op deze manier maar goed, om een lang verhaal kort te maken, daarom hebben we dus gekozen voor de België-route, Google het maar eens als je zin hebt...
@ porn508, denk idd te weinig aan mezelf... helemaal gelijk in. Heb mezelf onbewust(ik zei van niet maar deed het wel) nogal weggecijferd... En over die stimulering... ik voel me zelfs schuldig (soms dan) dat ik hem misschien niet voldoende begeleid (klinkt alsof ik z lerares ben..), terwijl HIJ zich ook eens bij de oren zou kunnen krabben toch??
Hij is geen persoon dat uit zichzelf iets gaat doen, hij onderneemt van alles, maar uit zichzelf komt er niet heel veel (hij is overigens wel enorm opgewekt persoon maar dat even ter zijde) en dat is altijd al zo geweest als ik eerlijk ben en terug kijk van het begin tot nu....
donderdag 30 april 2009 om 23:46
Ik ken de Belgie route wel maar had niet begrepen dat hij hier eerst illegaal was. Nu ik je openingspost lees, valt het kwartje wel, excuus. De rest van mijn post blijft staan natuurlijk. Het is zijn toekomst, dus hij moet ervoor werken en studeren. Zo werkt dat nu eenmaal als je naar een nieuw land besluit te gaan. Ik snap het gewoon niet zo goed dat je a. illegaal naar een land besluit te emigreren en b. dat je dan - als het eenmaal gelukt is - niet je best doet om vooruit te komen.
Ik zou zeggen, cijfer jezelf wat minder weg. Als het goed is, is dat beter voor hem en voor jou.
Ik zou zeggen, cijfer jezelf wat minder weg. Als het goed is, is dat beter voor hem en voor jou.
if we all light up, we can scare away the dark...
donderdag 30 april 2009 om 23:49
Melissa, mijn partner is ook buitenlands, maar we wonen in zijn land en niet in Nederland, onder andere vanwege de moeilijke procedures in Nederland.
Ik denk dat mijn man in het begin vaak vergelijkbare gevoelens over mij had als jij nu over je vriend.
Maar het is nou eenmaal lastig als je een taal niet heel goed spreekt, dan kan je wel een beetje meepraten en meelachen op een feestje, maar vaak begrijp je er niet heel veel van, dus ben je al gauw een saai iemand die niet meelacht om de vertelde grapjes.
Bovendien weet je als buitenlandse partner niet veel van hoe de dingen gaan in het nieuwe land. En misschien is Belgie voor jou ook nieuw, het lijkt vast veel meer op Nederland dan op zijn land.
Ik had in het begin echt wel een moeilijke periode, ik ging bijvoorbeeld ook helemaal op de verkeerde manier werk zoeken.
Probeer maar gewoon veel geduld te hebben en lief voor hem te zijn.
Als ik naar mezelf kijk, heeft het ongeveer 1-2 jaar geduurd om een beetje te integreren en de taal echt goed onder de knie te krijgen.
Maar toegegeven, ik heb wel zelf veel initiatief genomen om de taal en de cultuur beter te leren kennen.
Oh ja, en ik weet niet hoe de situatie in zijn land van herkomst is, maar hier bijvoorbeeld (Z-Amerika) doen mannen sowieso maar heel weinig op het gebied van dingen regelen. Dat krijgen ze ook niet mee in hun opvoeding, de moeder en later de vrouw regelt dingen als verzekeringen, belastingen, dokter, telefoon, etc.
Mijn man had een flinke schop onder zijn kont nodig voordat hij ook eens wat ging doen.
Ik denk dat mijn man in het begin vaak vergelijkbare gevoelens over mij had als jij nu over je vriend.
Maar het is nou eenmaal lastig als je een taal niet heel goed spreekt, dan kan je wel een beetje meepraten en meelachen op een feestje, maar vaak begrijp je er niet heel veel van, dus ben je al gauw een saai iemand die niet meelacht om de vertelde grapjes.
Bovendien weet je als buitenlandse partner niet veel van hoe de dingen gaan in het nieuwe land. En misschien is Belgie voor jou ook nieuw, het lijkt vast veel meer op Nederland dan op zijn land.
Ik had in het begin echt wel een moeilijke periode, ik ging bijvoorbeeld ook helemaal op de verkeerde manier werk zoeken.
Probeer maar gewoon veel geduld te hebben en lief voor hem te zijn.
Als ik naar mezelf kijk, heeft het ongeveer 1-2 jaar geduurd om een beetje te integreren en de taal echt goed onder de knie te krijgen.
Maar toegegeven, ik heb wel zelf veel initiatief genomen om de taal en de cultuur beter te leren kennen.
Oh ja, en ik weet niet hoe de situatie in zijn land van herkomst is, maar hier bijvoorbeeld (Z-Amerika) doen mannen sowieso maar heel weinig op het gebied van dingen regelen. Dat krijgen ze ook niet mee in hun opvoeding, de moeder en later de vrouw regelt dingen als verzekeringen, belastingen, dokter, telefoon, etc.
Mijn man had een flinke schop onder zijn kont nodig voordat hij ook eens wat ging doen.
vrijdag 1 mei 2009 om 00:13
Hey!
Een heel herkenbaar verhaal, het gedeelte over de taal dan. En bij ons van beide kanten een lastig opstakel.
Mijn vriend is naar Nederland verhuist omdat we wilden samenwonen. Hij werkte al langer (oa) in Nederland, maar altijd met collega´s vanuit zijn land. Dus de Nederlandse taal kende hij niet.
Hij werkt bij een Nederlands bedrijf en daar praat hij redelijk Nederlands, maar veel gebeurt in het Engels. Daarnaast heeft hij op school gezeten, maar dit is gestopt toen hij een baan vond. Hij wil uiteindelijk wel weer beginnen, maar eerst een vaste baan. Dit zodat hij zonder gezeur een vaste avond vrij kan vragen.
Ik heb inmiddels een cursus van niveau 1 in zijn taal afgerond. Qua schrijven gaat het heel goed, maarja dan heb ik de tijd om na te denken en werkwoorden goed te vervoegen. Maar met spreken, o wat is dat moeilijk. Ik ben ook wel erg nerveus en bang dat het verkeerd gaat. We hebben nu afgesproken dat we minsten 1 dag per week ´mijn taal´ en 1 dag per week ´zijn taal´ gaan spreken. Dit om te oefenen en meer zekerheid te krijgen.
Ik moet toegeven soms is het lasitg, ik werk 40uur per week en hij vaak 60uur per week. Dus soms zijn we ook wel erg moe. We hebben afgesproken dat echt belangrijke zaken in het Engels worden besproken. Maar hoe vaker we onze talen spreken, hoe makkelijker het gaat.
Dus mijn tip: gewoon doen en blijven volhouden. De eerste dagen was het bij ons soms wat stil , maar nu praten we rustig verder. Wat nu ook vaak is dat we een gesprek in twee talen hebben. Hij spreekt dan Nederlands en ik zijn taal.
Suc6!
Een heel herkenbaar verhaal, het gedeelte over de taal dan. En bij ons van beide kanten een lastig opstakel.
Mijn vriend is naar Nederland verhuist omdat we wilden samenwonen. Hij werkte al langer (oa) in Nederland, maar altijd met collega´s vanuit zijn land. Dus de Nederlandse taal kende hij niet.
Hij werkt bij een Nederlands bedrijf en daar praat hij redelijk Nederlands, maar veel gebeurt in het Engels. Daarnaast heeft hij op school gezeten, maar dit is gestopt toen hij een baan vond. Hij wil uiteindelijk wel weer beginnen, maar eerst een vaste baan. Dit zodat hij zonder gezeur een vaste avond vrij kan vragen.
Ik heb inmiddels een cursus van niveau 1 in zijn taal afgerond. Qua schrijven gaat het heel goed, maarja dan heb ik de tijd om na te denken en werkwoorden goed te vervoegen. Maar met spreken, o wat is dat moeilijk. Ik ben ook wel erg nerveus en bang dat het verkeerd gaat. We hebben nu afgesproken dat we minsten 1 dag per week ´mijn taal´ en 1 dag per week ´zijn taal´ gaan spreken. Dit om te oefenen en meer zekerheid te krijgen.
Ik moet toegeven soms is het lasitg, ik werk 40uur per week en hij vaak 60uur per week. Dus soms zijn we ook wel erg moe. We hebben afgesproken dat echt belangrijke zaken in het Engels worden besproken. Maar hoe vaker we onze talen spreken, hoe makkelijker het gaat.
Dus mijn tip: gewoon doen en blijven volhouden. De eerste dagen was het bij ons soms wat stil , maar nu praten we rustig verder. Wat nu ook vaak is dat we een gesprek in twee talen hebben. Hij spreekt dan Nederlands en ik zijn taal.
Suc6!
